Z.Gk.

Μπορεί να μην γνωρίζει κάποιος από το φόρουμ για να μας πει. Ίσως γιατί δεν έχει οριστικοποιηθεί η δρομολόγησή του κάπου, ή, δεν έχει οριστικοποιηθεί η σύνθεση της γέφυράς του και στο φόρουμ, τουλάχιστον όλα τα χρόνια που το παρακολουθώ εγώ, απλό μέλος είμαι, ανακοινώνονται μόνο οι σίγουρες ανακατατάξεις. Σίγουρα δεν είναι προσωπικό το θέμα...

Το Μυτιλήνη το είχα γνωρίσει στα πολύ καλά του και στα όχι και τόσο καλά του. Πρώτο ταξίδι μαζί του το 1998 από Πειραιά για Λέσβο. Ήταν η εποχή που το πλοίο ήταν πραγματικό διαμάντι. Απίστευτη καθαριότητα, φοβερή εξυπηρέτηση, πολυτέλεια. Είχα φάει, θυμάμαι, πολύ καλό ψάρι στο φούρνο. Καραβολατρικό, με τα μπαλκονάκια του, με τα όλα του! Ύπνος σε δίκλινη εξωτερική καμπίνα προς την πλώρη, εξαιρετική εμπειρία. Τα ίδια και στην επιστροφή. Δεύτερο ταξίδι μαζί του, έναν χρόνο αργότερα, για Χίο και επιστροφή. Ανάλογη εμπειρία, αυτή τη φορά είχα την χαρά να γνωρίσω και τον καπτά Ζαφείρη Βάγια, θρύλο της ΝΕΛ και να επισκεφτούμε και τη γέφυρα. Τρίτο ταξίδι μαζί του, όταν πια είχε δρομολογηθεί στη Σάμο. Αξέχαστο ταξίδι επιστροφής με τη γυναίκα μου. Αναχώρηση από το Βαθύ την Κυριακή στις 4 το απόγευμα. Είχαμε κλείσει δίκλινη ημι-εξωτερική καμπίνα. Αν θυμάμαι καλά ήταν προς την πρύμη του πλοίου στο 5o κατάστρωμα και το φινιστρίνι της έβλεπε στην πλαϊνή κλειστή περατζάδα. Η κατάσταση, προφανώς, δεν ήταν η ίδια με τα δυο προηγούμενα ταξίδια μου. Το πλοίο ήταν αξιοπρεπές, αλλά τα σημάδια της ηλικίας του ήταν πια εμφανή και φαινόταν ότι ό,τι χάλαγε δεν φτιαχνόταν. Μου είχε κάνει εντύπωση το πόσο αργές ήταν οι μπόμπες της πλώρης του. Ωστόσο, το ταξίδι στο σύνολό του, ήταν μια ανεπανάληπτη κρουαζιέρα! Πιάσαμε Καρλόβασι, Φούρνους, Αγ. Κήρυκο, Εύδηλο, Μύκονο και Σύρο. Καλοσυνάτη θάλασσα και ένα εκπληκτικό ολόγιομο αυγουστιάτικο φεγγάρι να μας συντροφεύει. Ταχύτητα και μανούβρες χαλαρές και καταφέραμε να φύγουμε από τον Εύδηλο στις 11 το βράδυ. Εφτά ολόκληρες ώρες ταξίδι και είμασταν ακόμα στα όρια του Νομού Σάμου!! Μετά, βέβαια, πήγαμε για ύπνο και φτάσαμε Πειραιά Δευτέρα πρωί, περίπου 17 ώρες από την αναχώρησή μας! Καλό του ταξίδι, λοιπόν. Και αυτό, σύμβολο μιας ακτοπλοΐας που δεν υπάρχει πια, μιας ακτοπλοϊας που, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, είχε τα μεγαλεία της, αλλά και τον αναπόφευκτο(;) ξεπεσμό της.

Πραγματικά, πολύ κρίμα! Δεν ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους οι ιθύνοντες της εταιρείας, ούτε μπορώ να κάνω κουμάντο στα οικονομικά τους, αλλά με βάση το μέγεθος του ονόματος και του ομίλου πιστεύω ότι υπήρχαν οι δυνατότητες να στηριχθεί η γραμμή, με κάποιο συμβατικό πλοίο, όπως έχει ήδη ειπωθεί στο φόρουμ. Συγκινητικές οι στιγμές της τελευταίας αναχώρησης του Speedrunner III, στο βίντεο που δείχνει την αρχή και το τέλος.

Ρε παιδιά, να μαζευτούμε όλοι, να βάλουμε ρεφενέ να πάρουμε άσπρη μπογιά και να σβήσουμε το μπανεράκι Superfast, κρίμα είναι....

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά σε όλες και όλους και κάθε καλό στη ζωή μας!

Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά απαράμιλλη ναυτοσύνη των πλοιάρχων μας και των πληρωμάτων, καθώς και η καθοριστική συνδρομή των καβοδετών. Μου άρεσε πολύ η συγκεκριμένη μανούβρα, μια και ο κάπταιν εκμεταλλεύθηκε πλήρως τις καιρικές συνθήκες. Μπράβο σε όλους!

Γνωστός μου έχει δεχθεί κρούση να ναυτολογηθεί στο συγκεκριμένο πλοίο, με την προοπτική ότι θα ξεκινήσει φέτος με κρουαζιέρες στη Βαλτική, φιόρδ, κλπ.

Τεράστια, πράγματι η ιστορία της Peninsular Steam Navigation Company, η οποία το 1840 απέκτησε το πλήρες όνομά της The Peninsular and Oriental Steam Navigation Company (P&O). Για το φίλο @Nick the Greek, ο οποίος κάνει εκτενή και, όπως πάντα, εύστοχα και ακριβή σχόλια παραθέτω την πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα, η οποία είναι αφιερωμένη στην ιστορία της εταιρείας. Ώρα και διάθεση να υπάρχει, έχει τεράστιο όγκο στοιχείων, πληροφοριών, εικόνων, κλπ. (Τώρα, για να είμαι ειλικρινής, ο Nick μπορεί και να την έχει ήδη υπόψη του, ωστόσο είπα να τη μοιραστώ και με τους υπόλοιπους καραβολάτρες του φόρουμ). Και ένα γενικό σχόλιο με αφορμή της P&O Ferries. Η εξέλιξή της μπορεί να αντιστοιχηθεί με την ιστορία της άλλοτε κραταιάς Ευρώπης που πρωτοστατούσε στην εκβιομηχάνιση, την καινοτομία, την τεχνογνωσία και των, σε γενικές γραμμές, ποιοτικών θέσεων εργασίας και ποιότητας ζωής και τώρα, υπό την ηγεσία (εδώ γελάμε) της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αλλοπρόσαλλης πολιτικής της έχει "ξεβρακωθεί" πλήρως στους Κινέζους, τους Νοτιοκορεάτες, τους Αμερικανούς, κλπ.

Εξωτερικά, δεν είναι και τόσο άσχημο. Ειδικά η πλώρη του είναι πολύ όμορφη. Είμαι, όπως και στις άλλες περιπτώσεις, περίεργος να δω τι έχει κατά νου η Levante για τη μετασκευή του και τι ποσό σκοπεύει να επενδύσει. Φαίνεται, πάντως, ότι το πλοίο έχει δυνατότητες...

Η επιμήκυνση το βελτίωσε κάπως αισθητικά, αλλά παραμένει ασχημούτσικο το άτιμο...

Δυστυχώς, δεν φαίνεται να έγινε κάποια σημαντική αλλαγή στην τσιμινιέρα του πλοίου, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία που ανέβασε ο @Nikos_Chania, πέρα από το βάψιμο με άσπρο χρώμα μέχρι το ύψος των αεραγωγών, κάτι που είχαμε προτείνει στο forum και είχε γίνει πριν τις εργασίες του τωρινού δεξαμενισμού του.

Για όσους θέλουν να πάρουν μια γεύση από την ερευνητική αποστολή, μπορούν να μπουν εδώ, αρκεί να πληρώσουν συνδρομή. Εγώ είδα αποσπάσματα μια και στο Facebook μου έρχονταν μικρά πρόμο βιντεάκια από το συγκεκριμένο κανάλι με το γνωστό ιστορικό και παρουσιαστή Dan Snow (δεν κάνω πλάκα με το επίθετο), ο οποίος συμμετείχε στην αποστολή. Πράγματι, όπως είπα και ο φίλος Ariadne αξίζει να διαβάσει κανείς την ιστορία του Ernest Sackleton, ξεκινώντας από εδώ. Ήταν μια συναρπαστική προσωπικότητα, ο οποίος κατά τη διάρκεια επιλογής του πληρώματος για την επάνδρωση του Endurance έδινε πολύ μεγάλη σημασία στο χαρακτήρα των υποψήφιων, γνωρίζοντας από προηγούμενες αποστολές του πόσο σημαντικό ήταν το ταίριασμα των χαρακτήρων στη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος για μια τόσο δύσκολη αποστολή.

Είναι, πάντως, πραγματικά λυπηρό εκεί που, πριν λίγα χρόνια, περηφανευόμασταν ότι η Αδριατική είναι "ελληνική" θάλασσα με την κυριαρχία των ελληνικών εταιρειών, να παίζει τώρα μπάλα ο Grimaldi μόνος του. Και, δυστυχώς, δεν φαίνεται να μπορεί να υπάρξει μια κάποια απάντηση, τη στιγμή μάλιστα που είναι εμφανές το σημαντικό κενό που παρατηρείται στην εξυπηρέτηση των επιβατών και των φορτίων, όπως έχει αναλυθεί τόσο εδώ όσο και στο θέμα με τις καθυστερήσεις.

Χρόνια πολλά Shipfriends!!! Το καλύτερο μέρος για το καθημερινό μας "ταξίδι"! Η αγάπη πάντα είναι η κινητήριος δύναμη και αυτό είναι ξεκάθαρο σε τούτο εδώ το site! Να είμαστε όλοι καλά, και του χρόνου!!!

Σύντομο ταξίδι στη Σύρο για οικογενειακούς λόγους με το Blue Star Paros. Πότε πέρασαν δεκαπέντε χρόνια από την τελευταία φορά που ταξίδεψα μαζί του, ούτε που το κατάλαβα. Παρκάρισμα του αυτοκινήτου στο πάρκινγκ του ΟΛΠ, και λίγο περπάτημα για τον καταπέλτη του πλοίου, ένα πανέμορφο χειμωνιάτικο σαββατιάτικο πρωινό, από αυτά που η χώρα μας προσφέρει απλόχερα. Στη γωνία το Blue Star Delos έτοιμο και αυτό για την αναχώρηση του, πέντε λεπτά πριν τη δική μας. Το έχουμε ξαναπεί στο φόρουμ, να πω και εδώ πως, οπτικά τουλάχιστον, τα scrubbers ντουμανιάζουν τον τόπο. Αναχώρηση και για εμάς, ενώ ο βάπορας Blue Galaxy λούζεται στο φως του αττικού ήλιου. Πολύ ωραία σιλουέτα, ναυτική, στιβαρή. Στη συνέχεια, το ιστιοφόρο Juan Sebastián de Elcano, εκπαιδευτικό πλοίο του ισπανικού ναυτικού. Θάλασσα λάδι και η γαλανόλευκη να κυματίζει στην πρύμη, μια από τις πιο ωραίες εικόνες που μπορεί να δει κανείς, κατά τη γνώμη μου. Έτσι, ένα υπέροχο ταξίδι ξεκινά και, όπως είχε πει και ο Ελύτης: «Θεέ μου, τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε». Στις 11.25 άφιξη στη Σύρο και την πανέμορφη Ερμούπολη. Να πω εδώ και κάτι που με στεναχώρησε πάρα πολύ. Μετά από εκατοντάδες ταξίδια για Σύρο και Σάμο, για πρώτη φορά δεν άκουσα το πλοίο να σφυρίζει κάτω από τον Άγιο Δημήτριο! Ειλικρινά, περίμενα σαν μικρό παιδί να ακούσω τη μπουρού, αλλά τίποτα. Πολύ κρίμα, θέλω να πιστεύω ότι ήταν μεμονωμένο περιστατικό, δεν είναι ωραίο να χάνονται οι παραδόσεις, ακόμα και αν δεν υπάρχει ιερέας να ανταποδίδει το χαιρετισμό του πλοίου. Πάντως, το πλοίο σφύριξε μια φορά με την άφιξή του στο λιμάνι, στην αρχή της κλασικής δεξιόστροφης μανούβρας για να δέσει στο ντόκο. Επιστροφή στον Πειραιά και την Αθήνα την επομένη, την Κυριακή. Αναμονή για λίγο στον επιβατικό σταθμό, ο οποίος σου παρέχει και τη δυνατότητα να κλειδώσεις τις αποσκευές σου και να πας ήσυχος μια τελευταία βόλτα. Μου άρεσε και το γεγονός ότι υπάρχει ένα μοντέλο βάρκας, με λεπτομέρεια σχετικά με τους νομείς της, αλλά και μια σειρά φωτογραφιών στους τοίχους με ιστορικές στιγμές της Ερμούπολης. Αν βρεθείτε εκεί να περιμένετε το πλοίο, αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να τις δείτε. Σε σχέση με μια μέρα πριν, ο καιρός είναι τελείως αλλαγμένος, με σποραδικές βροχές και σημαντική ενίσχυση των νοτιοδυτικών ανέμων. Το πλοίο στην ώρα του και μανούβρα με αριστερή στροφή για να έχει την πλώρη του στο νοτιά. Αναχώρηση στις 16.05 και με μεγάλη χαρά (και δεν είμαι μέτοχος) βλέπουμε το Νεώριο και έξι πλοία να κάνουν τη συντήρησή τους. Φαίνεται πως υπάρχει δουλειά και ότι το ναυπηγείο έχει κάνει ξανά καλό όνομα και έχει αποκτήσει ικανή πελατεία. Και, εκεί που ακριβώς την προηγούμενη μέρα η θάλασσα ήταν λάδι, στην επιστροφή ο καιρός ήταν πιο φορτσάτος, κάνοντας το Blue Star Paros να κουνιέται γλυκά και να μας χαρίζει και ένα ωραίο υπνάκο στα βολικά του αεροπορικά καθίσματα. Τέσσερις ώρες αργότερα, άφιξη στον Πειραιά, γρήγορη μανούβρα στα Λεμονάδικα και πάλι πίσω στο σπίτι. Το Blue Star Paros είναι πια είκοσι ετών. Από αυτά που είδα, μπορώ να πω ότι κρατιέται σε πολύ καλή κατάσταση, με ευγενικό πλήρωμα και πολύ καλό επίπεδο υπηρεσιών. Σίγουρα, σε συνθήκες πρωτοκόλλου θα είναι λίγο πακτωμένα, αλλά μες στο χειμώνα δεν υπήρχε ιδιαίτερη κίνηση και έτσι η άνεση ήταν πολύ καλή. Να πω εδώ, μια και είχε αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης, ότι στην ανακοίνωση-καλωσόρισμα δεν αναφέρθηκε το όνομα του πλοιάρχου. Τέλος, έχω την άποψη, κάτι που είχα δει και το 2007 και μου είχε κάνει εντύπωση, ότι το πλωριό σαλόνι της διακεκριμένης θέσης είναι πολύ μεγάλο. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να ήταν μικρότερο και να δημιουργηθεί άλλο ένα σαλόνι για την οικονομική θέση, ή ένα σαλόνι με καθίσματα αεροπορικού τύπου, όπως το ATS1 ή το ATS2. Σε κάθε περίπτωση, ένα σύντομο ταξίδι στην καρδιά του Αιγαίου είναι αρκετό για να αλλάξεις παραστάσεις, να απολαύσεις την πανέμορφη Ελλάδα και να πλημμυρήσεις από αμέτρητες αναμνήσεις και στιγμές που έχουν αφήσει αποτύπωμα στη ζωή σου.