Z.Gk.

Η μια και μοναδική φορά που ταξίδεψα σε καμπίνα κάτω από το γκαράζ ήταν με το Φαίδρα, από Κέρκυρα για Πάτρα! Άνετη, τετράκλινη καμπίνα, στην οποία ήμουν μόνο εγώ και η μέλλουσα γυναίκα μου, οπότε η άνεση ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Η αλήθεια είναι ότι δεν αισθανθήκαμε κάποια ανασφάλεια, αλλά, όσο να είναι, μέχρι να συνηθίσεις ότι ήσουν κάτω από το γκαράζ ήθελε λίγο χρόνο. Κατά τα λοιπά, ήταν ένα ακόμα ποιοτικό ταξίδι στα γνωστά πρότυπα των Μινωικών Γραμμών.

Έχεις δίκιο, φίλε μου. Ειδικά για το Θεσσαλονίκη είχαν παρουσιαστεί μεγαλεπήβολα σχέδια μετασκευής, τα οποία, απλά, έμειναν σχέδια. Γενικά, πάντως, είναι πολλά τα παραδείγματα αγορών μεταχειρισμένων πλοίων στην πρόσφατη ιστορία της ακτοπλοΐας μας που για εμάς (που δεν είμαστε εφοπλιστές, αλλά προσπαθούμε να σκεφτούμε με την κοινή λογική) δεν έβγαζαν κανένα νόημα.

Λίγες, που λέει ο λόγος, κουβέντες και από εμένα για το Μιλένα... Πρώτη γνωριμία μαζί του αρχές δεκαετίας του '90, στο πρώτο μου ταξίδι για Σάμο. Αναχώρηση στις 9 το βράδυ για Νάξο, Αγ. Κήρυκο, Καρλόβασι και Βαθύ (Ενδεχομένως να ήταν και η Πάρος, αλλά είχα καμπίνα και κοιμήθηκα μετά τα μεσάνυχτα και δεν θυμάμαι και πολύ καλά). Αυτό το βαπόρι μου άρεσε πολύ ήδη από το όνομά του. Ένα υπέροχο γυναικείο όνομα, όπως, άλλωστε και όλα τα πλοία του καπτά-Μάκη, ευχαριστιόμουν να το λέω! Μια πραγματική κυρία στο λιμάνι. Με την ιδιαίτερη ομορφιά της, αμπάσο βαπόρι με πολύ ωραίο τελείωμα πρύμης, κατά τη γνώμη μου πάντα. Μολονότι το ταξίδι ήταν λίγο μετά τις 15 Αυγούστου, το πλοίο ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, μέσα και έξω. Πολυτελέστατο, πεντακάθαρο και ξενοδοχειακό που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τα πλοία της Κρήτης. Εξαιρετικό το σαλόνι της πρώτης θέσης, αλλά και η τετράκλινη εσωτερική καμπίνα που είχαμε. Φαγητό στην τραπεζαρία, ένα κλικ χαμηλότερης ποιότητας από τα αντίστοιχα πλοία της Κρήτης. Πλήρωμα ευγενέστατο, τότε, και πολύ καλοβαλμένο. Πολύ ωραίο ταξίδι, αν και για να είμαι ειλικρινής, κοιμήθηκα όλη νύχτα και ξύπνησα λίγο πριν την άφιξή μας στο Καρλόβασι, ώστε να απολαύσω και τη διαδρομή Καρλόβασι - Βαθύ. Οι εντυπώσεις από το πρώτο ταξίδι ήταν πολύ θετικές και ποιος να μου το έλεγε τότε ότι θα ταξίδευα πολλές φορές μαζί του. Λίγες ακόμα εντυπώσεις από το πλοίο, που σίγουρα με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν αναφερθεί και σε προηγούμενα post: 1. Φοβερός ήχος των μηχανών του. Ερχόμενο από Καρλόβασι, ακουγόταν στο Βαθύ αμέσως μετά την παράλλαξή του στα Αυλάκια. Μου άρεσε πολύ ο θόρυβος αυτός, ο οποίος, μάλιστα, με ξύπναγε λίγο όταν τύχαινε και κοιμόμουν το καλοκαιράκι εκεί γύρω στις 5 το απόγευμα που συνήθως αναχωρούσε από το Βαθύ. 2. Πολύ καλό κλίμα στη γέφυρα. Τουλάχιστον όσες φορές είχα φιλοξενηθεί εκεί και με πλοίαρχο το συγχωρεμένο Μάνθο Μπαλόπητο. Είχα μάλιστα βρεθεί μαζί του σε δυο πολύ δύσκολα ρεμέτζα στον Αγ. Κήρυκο και το Καρλόβασι. Να πω εδώ ότι το πλοίο είχε τις ιδιαιτερότητες του στη μανούβρα και, αν θυμάμαι καλά, μια και ναυτικός δεν είμαι, για να σταματήσει και να αρχίσει να γυρίζει έκαναν ανάποδα και τις δυο μηχανές και τιμόνι όλο δεξιά ή αριστερά αναλόγως και μετά δούλευαν το προσανάποδα. 3. Τρελό vibration πίσω, ειδικά όταν έκαναν ανάποδα οι μηχανές, ή όταν έκοβαν στροφές. Αν την είχες πέσει για ύπνο στους πάγκους της πρύμης δεν υπήρχε περίπτωση να μην τιναχτείς. 4. Ταχύτητα. Ε, δεν ήταν και από τα πιο γρήγορα, πως να το κάνουμε. Αλλά, εγώ πραγματικά ευχαριστιόμουν το ταξίδι. Θυμάμαι ότι από Πειραιά για Νάξο έκανε τότε 6 ώρες, αλλά την άραζες στην πρύμη και απολάμβανες αιγαιοπελαγίτικο ηλιοβασίλεμα... 5. Είχε και ένα ωραίο κούνημα, όπως πρέπει να έχει μια κυρία (ξέρω, μη πολιτικά ορθό και ελαφρώς σεξιστικό το σχόλιο), αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν είχε τον καιρό στη μάσκα ταλαιπωριόταν αρκετά. Όμως, οι αξιωματικοί της την πρόσεχαν όσο μπορούσαν. 6. Τα πλαϊνά του ημίκλειστα καταστρώματα στο ντεκ του σαλονιού της πρώτης θέσης και το ντεκ των καμπινών, στα οποία μπορούσες να απαγκιάσεις και να χαζεύεις ταυτόχρονα τη θάλασσα. Και ένα μικρό ταξιδιωτικό στιγμιότυπο. Επιστροφή από Βαθύ για Πειραιά, μέσω Ικαρίας, Νάξου και Πάρου. Στην Πάρο, τυχαίνει να πέσουμε μαζί με το Αριάδνη των Μινωικών. Εμείς στον "Γαρμπή" το Αριάδνη στο "κεφάλι". Θυμάμαι ότι είχε γίνει ένα πολύ "καταδρομικό" ρεμέτζο από το Μιλένα, ώστε να φορτώσουμε και να προλάβουμε να φύγουμε πρώτοι. Τα καταφέραμε και σηκώσαμε καταπέλτη ενώ το Αριάδνη είχε μείνει στο λιμάνι ακόμα και όταν εμείς είχαμε παραλλάξει τις Πόρτες. Αλλά, τότε το Αριάδνη πρέπει να εικοσάριζε και μας πέρασε λίγο αργότερα ολόφωτο και μεγαλοπρεπές! Πιστεύω ότι το Μιλένα ήταν ένα πλοίο που άφησε το στίγμα του στην ακτοπλοΐα και έδωσε και ένα μάθημα ζωής, με την έννοια ότι ακόμα και αν κάτι ξεκινά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χρειάζεται συνεχή προσπάθεια και δέσμευση για να παραμείνει στο αρχικό επίπεδο.

Μια ακόμη εξαιρετική ταξιδιωτική αναφορά του @Nick the Greek, λες και κάναμε και εμείς το ταξίδι! Μπορώ να κάνω και μια ερώτηση σε σχέση με τη καμπίνα; Τελικά, τον καναπέ τον έστρωσε ως κρεβάτι κάποιος καμαρότος αργότερα, ανοίγοντας τον, αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, ή ο δεύτερος συνταξιδιώτης βολεύτηκε όπως όπως; Πάντως, εδώ στην Ελλάδα, αν και μπορούμε να πούμε πολλά για τις εταιρείες μας, δεν νομίζω να πουλούσαν ως δίκλινη καμπίνα, μια καμπίνα με ένα κρεβάτι και έναν καναπέ, μάλλον θα γινόταν χαμός.

Χρόνια πολλά σε όλους τους ταξιδιώτες της ζωής!

Αγαπητέ φίλε @Nick the Greek, απλά δεν υπάρχεις!!! Είμαι στο σπίτι σε ταυτόχρονη τηλε-εργασία με τη γυναίκα μου και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί έχω ξεραθεί στα γέλια. Επέλεξα, με πολλή δυσκολία η αλήθεια είναι, τα τρία καλύτερα, κατά την άποψή μου, σημεία του Καζαμία, αυτά που παραλίγο να ρίξω τον καφέ στην οθόνη του υπολογιστή διαβάζοντας τα! Πρόταση και για δημοσκόπηση: Να επιλέξουμε τις τρεις καλύτερες προτάσεις-σημεία από τον Καζαμία του Nick και στη συνέχεια το ένα και καλύτερο, τι λες @proud_ionian; Για εμάς τους ... σιτεμένους μας γύρισες χρόνια πίσω, στο παλιό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο και τον Ανδρέα Παπανδρέου, τότε που, λίγο πολύ, ακολουθούνταν η συγκεκριμένη φρασεολογία και όλοι ήταν ευχαριστημένοι... Το τρολάρισμα προς τις πρακτικές των μέσων ενημέρωσης είναι υψηλότατου επιπέδου, ειλικρινά άπειρα respect για το πως έκανες τη σύνδεση! Τα λόγια εδώ περιττεύουν...διοξείδιο του παστουρμά!!! Ισοπέδωσες όλο το sustainability management!!! Εκτός συναγωνισμού το παρακάτω: Να είσαι πάντα καλά Nick, να γράφεις τους Καζαμίες και να τους απολαμβάνουμε όλοι οι υπόλοιποι!

Είχα ταξιδέψει και με το Κινγκ Μίνως και με το Ν. Καζαντζάκης. Παρατηρώντας τις καταπληκτικές φωτό και των δυο πλοίων που έχει ανεβάσει ο @stathis δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω και με τα λεγόμενα του @Nick the Greek ότι το όνομα ενός πλοίου παίζει ρόλο. Για μένα, μεταξύ των δυο αδερφών πλοίων, πάντοτε το Ν. Καζαντζάκης μου έρχεται πρώτο στο νου. Να πω και μια σύντομη ιστορία. Με το Κινγκ Μίνως τα έφερε η τύχη να πρέπει να ταξιδέψω από Ηράκλειο προς Πειραιά την ημέρα που είχε κατέβει στην Κρήτη το Superfast III, με τον αείμνηστο Περικλή Παναγόπουλο μέσα. Ήταν τότε που είχε ανακοινώσει την πρόθεση του να δρομολογήσει Superfast στο Ηράκλειο και είχε κατεβάσει το νεότευκτο τότε Superfast ΙΙΙ σε ταξίδι γνωριμίας. Λοιπόν, λίγο πριν την αναχώρηση βγήκε απαγορευτικό και έτσι το Κινγκ Μίνως δεν αναχώρησε για Πειραιά. Έλα όμως που αναχώρησε το Superfast III για τον επόμενο προορισμό του τη Θεσσαλονίκη (στα πλαίσια του ταξιδιού γνωριμίας) μια και δεν το έπιανε το απαγορευτικό. Περιττό να σας πω το τι ... καλοσυνάτες ευχές έδωσαν οι επιβάτες στο πλήρωμα του Κινγκ Μίνως και άντε το πλήρωμα να τους εξηγήσει ότι το άλλο πλοίο δεν το έπιανε το απαγορευτικό. Τέλος πάντων, μετά από έναν πολύ ωραίο ύπνο σε μια από τις εξωτερικές δίκλινες καμπίνες του πλοίου, αναχωρήσαμε το επόμενο πρωί σε ένα απολαυστικό χειμερινό ημερήσιο ταξίδι, με το καλοτάξιδο Κινγκ Μίνως και με τη μοναδική φιλοξενία του καπτά Μανώλη Χρονάκη.

Το Κνωσσός είχε δρομολογηθεί και κάποια περίοδο και στα Χανιά! Γύρω στο 1990, δεν θυμάμαι και πολύ καλά, οπότε όσοι θυμάστε καλύτερα παρακαλώ βοηθήστε. Το είχα ταξιδέψει δυο φορές, μάλιστα τη μία φορά είχαμε και φάρσα για βόμβα και είχαμε φύγει αργά το βράδυ από τον Πειραιά, μαζί με το Κρήτη. Πολύ ωραίο βαπόρι, εξωτερικά και εσωτερικά, όπως άλλωστε και το αδερφό του το Φαιστός. Θυμάμαι ότι το self service του ήταν μπροστά, στη δεξιά μεριά του πλοίου με πολύ ωραία θέα στην πλώρη και το γνωστό, πολύ καλό service των Μινωικών. Οφείλω να πω εδώ ότι οι φίλοι μου οι Χανιώτες με έκραζαν λίγο που δεν ταξίδευα με την ΑΝΕΚ (Άπτερα και Κρήτη τότε στη γραμμή), η αλήθεια είναι ότι το πλοίο ταξίδευε με λίγο σχετικά κόσμο σε σχέση με τα πλοία της ΑΝΕΚ και έτσι το ταξίδι ήταν εξαιρετικά άνετο, ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι. Ως συνήθως, είχα πάει και μέχρι τη γέφυρα του πλοίου μέσα στη μαύρη νύχτα και, προς μεγάλη μου χαρά, ο αξιωματικός φυλακής είχε βγει για λίγο στην αριστερή βαρδιόλα και με άφησε να κάνουμε βάρδια μαζί, που λέει ο λόγος...

Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους! Εύχομαι τα καλύτερα, με υγεία, αγάπη και άπλετα χαμόγελα, και στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολα!

Μερακλίδικη πετσέτα! Λογικά, κατασκευασμένη και στην Ελλάδα, τότε που φτιάχναμε πραγματάκια... Θυμάμαι και εγώ από τα ταξίδια μου πετσέτες με το όνομα εταιρείας μόνο, όχι του πλοίου και σίγουρα όχι με το τόσο λεπτομερές σήμα της εταιρείας στο κέντρο της πετσέτας. Ωραίος, polmyt!

Όμορφο βαποράκι! Ας ελπίσουμε ότι ο Μανούσης όντως θα το μετασκευάσει και θα καταφέρει να το δρομολογήσει.

Τώρα, οι νεότεροι συμφορουμίτες θα μου πείτε να αλλάξω το όνομά μου από Z.Gk. σε Νοσταλγός ή κάτι παρόμοιο... Αλλά, θα ήθελα να πω ότι η μεγάλη επιτυχία του Περικλή Παναγόπουλου ήταν ότι είχε καταφέρει, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, να τηρεί τα ωράρια των πλοίων του στη γραμμή. Ήταν, μάλιστα, και ένας από τους βασικούς στόχους του, όπως επανειλημμένα είχε δηλώσει και, κατά τη γνώμη μου, το είχε καταφέρει. Μάλιστα, όταν ο ανταγωνισμός ήταν στο φόρτε του, γενικά τα ωράρια τηρούνταν από όλες τις ελληνικές εταιρείες. Εκείνη την περίοδο είχα κάνει αρκετά ταξίδια, τόσο με Superfast, Μινωικές και ΑΝΕΚ, προς Αγκώνα, Τεργέστη και Βενετία και δεν υπήρχε ούτε ένα ταξίδι που να μην είχε τηρηθεί το ωράριο. Βέβαια, λόγω ηλικίας και νοσταλγίας, μπορεί να μην τα θυμάμαι και πολύ καλά, οπότε κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτη!

Δεν έχω ταξιδέψει με το πλοίο, αλλά έτσι όπως βλέπω τις πολλές φωτό που έχουν αναρτηθεί, δεν θα ήταν χρήσιμη και μια προέκταση των καταστρωμάτων προς τα πρύμα, ώστε να έχει ακόμα περισσότερους ανοιχτούς χώρους; Νομίζω ότι το θέλει η γραμμή που εξυπηρετεί και θα βελτίωνε την ... καραβολατρική του διάσταση.

Έχει, νομίζω, ειπωθεί ξανά στο forum, ότι αυτά τα Covid δρομολόγια ήταν ένας εύσχημος τρόπος της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Ναυτιλίας, ώστε να δοθούν χρήματα στις ακτοπλοϊκές εταιρείες για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την κατακόρυφη πτώση της κίνησης και τις συνακόλουθες πολύ μεγάλες οικονομικές ζημιές. Αντίστοιχη κίνηση έγινε ουσιαστικά και με την Aegean, η οποία με τροπολογία ενισχύθηκε από τα χρήματά των φορολογουμένων με 120.000.000 ευρώ! Το θέμα για μένα δεν είναι το γιατί δόθηκαν τα χρήματα (από τις τσέπες όλων μας). Καλώς δόθηκαν, γιατί η αλήθεια είναι ότι και το ακτοπλοϊκό σύστημα έπρεπε να μείνει ζωντανό, όπως και οι αεροπορικές συνδέσεις. Και σίγουρα, κοντά στο βασιλικό ποτίστηκαν και οι γλάστρες (αναφέρομαι εδώ και σε εταιρείες που λειτουργούν με τη λογική της αρπαχτής). Είναι και θέμα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής (με την έννοια ότι πρέπει να εξασφαλίζεται η κοινωνική συνοχή και να αντιμετωπίζεται η εδαφική ασυνέχεια). Απλώς, έχει καταντήσει λίγο βαρετό και προκλητικό, να πληρώνουμε οι φορολογούμενοι τις ζημιές των εταιρειών και, ταυτόχρονα να έχουμε να αντιμετωπίσουμε εξωφρενικά, σε ορισμένες περιπτώσεις, κόστη εισιτηρίων. Δεν γίνεται δηλαδή, να πληρώνουμε την Aegean και εγώ να χρειάζομαι 260 ευρώ εισιτήριο για τη διαδρομή Αθήνα-Σάμος-Αθήνα (λίγο off topic που σχολιάζω το κόστος αεροπορικών εισιτηρίων, αλλά έπρεπε να το πω να ξεθυμάνω, ζητώ συγγνώμη!) Τέλος, λίγο πολύ, όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη ενίσχυσαν με διάφορους τρόπους τις εταιρείες τους, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Brittany Ferries που έλαβε κρατική ενίσχυση 45.000.000 ευρώ, όπως μας είχε ενημερώσει ο @Nick the Greek τον περασμένο Νοέμβριο.

Έχεις δίκιο!! Πάντα σκεφτόμουν πως στο καλό βλέπουν ακόμα και όταν το κομοδέσιο ήταν λίγο πιο μπροστά από τη μέση του καραβιού. Πάντως, τα νέα καραβάκια δεν θα είναι μεγαλύτερα από τα υπάρχοντα των 400 μέτρων. H Maersk έχει ανακοινώσει ότι θα έχουν μήκος 350 μέτρα και πλάτος 53,3 μέτρα τη στιγμή που το Evergiven, για παράδειγμα, έχει μήκος 399,94 μέτρα και πλάτος 59 μέτρα.

Brexit, Covid, ατυχήματα, ζημιές, κέρδη, η Maersk φαίνεται ότι δεν χαμπαριάζει τίποτα. Κάνει χρήση της δεσπόζουσας θέσης της και σύμφωνα με ανακοίνωση της θα προχωρήσει στην κατασκευή 8 νέων πλοίων μεταφοράς 16.000 εμπορευματοκιβωτίων (δεν ξέρω γιατί, αλλά μου αρέσει να γράφω την ελληνική λέξη...), στο Hyundai Heavy Industries, με παράδοση του πρώτου εξ αυτών το πρώτο τρίμηνο του 2024. Τα πλοία θα μπορούν να κινηθούν και με μεθανόλη, γεγονός που θα συμβάλει στη βελτίωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της εταιρείας. Όσοι διαβάσετε την ανακοίνωση, παρατηρήστε πως συνδυάζει την επιλογή της με τις απαιτήσεις κορυφαίων εταιρειών που χρησιμοποιούν τα πλοία της για τη μεταφορά των προϊόντων τους. Θα λέγαμε ότι έχουμε μια "ολιστική" προσέγγιση και πως το ζήτημα της αειφορίας και της προστασίας του περιβάλλοντος είναι άμεσα συνδεδεμένο και με την εξασφάλιση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος της εταιρείας. Το ενδιαφέρον είναι ο σχεδιασμός τους, με την κατασκευή του κομοδέσιου μπροστά στην πλώρη και το φουγάρο τελείως πίσω, στην πρύμη. Στο βίντεο της Maersk παρατίθεται και η οπτική απεικόνιση των νέων πλοίων.

Πολύ καλή η φωτογραφία του polmyt, έχει απόλυτο δίκιο! Αν και με λίγα χρόνια δράσης στην Ελλάδα, ένα από τα πιο εμβληματικά πλοία! Μου άρεσε πάρα πολύ εξωτερικά και πολλές φορές κατέβαινα στον Πειραιά να το χαζέψω. Έπαιρνα τότε τηλέφωνο στη γραμμή με τη χαρακτηριστική γυναικεία φωνή που έλεγε τα δρομολόγια ..."Σύμφωνα με ανακοινώσεις του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιώς και των Λιμεναρχείων Ραφήνας και Λαυρίου, προβλέπεται να αποπλεύσουν τα παρακάτω επιβατηγά οχηματαγωγά πλοία..." και ανάλογα προγραμμάτιζα τη βόλτα μου στον Πειραιά. Τι βαπόρι!!! Απίστευτος καθρέφτης και πλώρη, ντελικάτη πρύμη, εξαιρετική μετασκευή. Πολλά κρεβάτια, κοντά στα 1000, και ένα ανεπανάληπτο πλήρωμα και επίπεδο υπηρεσιών. Κατά τη γνώμη μου ήταν και καλοτάξιδο. Το είχα ταξιδέψει σε ένα επαγγελματικό ταξίδι για Ηράκλειο, μια ημέρα πριν βγει απαγορευτικό που είχε κρατήσει σχεδόν μια εβδομάδα. Μάλιστα, λόγω του απαγορευτικού, το πλοίο είχε μείνει στο Ηράκλειο όσο είχα μείνει και εγώ, και έτσι επέστρεψα με το ίδιο! Πλοίαρχος του τότε ο καπτά Κώστας Ρουσσομουστακάκης και Α΄ Μηχανικός ο Μανώλης Ροδανάκης με τα εκπληκτικά κείμενά του στο περιοδικό "Εφοπλιστής". Μάλιστα, είχα τη χαρά να τους γνωρίσω και από κοντά και να φάμε και μαζί στο ταξίδι. Ήταν μια περίοδος, 1997, που ακόμα και καθημερινή το πλοίο ήταν γεμάτο. Όμως, το πλοίο είχε πολύ άνετους χώρους, μεγάλο self-service και τραπεζαρία. Εποχές που ο κόσμος δεν το πολυσκεφτόταν αν θα έτρωγε στο καράβι. Η συντριπτική πλειοψηφία έτρωγε, και μάλιστα καλά, σε πολύ καλές τιμές. Αυτό το μοσχαράκι νουά με πατάτες φούρνου αξέχαστο μου έχει μείνει. Και μετά το φαγητό, οι επιβάτες "αποσύρονταν" στις καμπίνες τους, το κόστος των οποίων δεν είχε απολύτως καμία σχέση με το σημερινό. Έχει αναφερθεί ξανά στο forum, αλλά, πράγματι, αυτό και το αδερφό του υπήρξαν χρυσορυχεία για τις Μινωικές και σημεία αναφοράς για το επίπεδο υπηρεσιών τους!

Όντως, φαίνεται ενδιαφέρον το όλο project. Δεν θα σταθώ στην ηλικία του πλοίου, για να μην ακουστώ γκρινιάρης. Πάντως, αν ισχύουν όσα αναφέρονται στο δημοσίευμα, θα έχουμε να ασχολούμαστε με την μετασκευή του, εμείς οι καραβολάτρες και, τουλάχιστον, θα δοθούν δουλειά και μεροκάματα για την ολοκλήρωση της μετατροπής του σε ΕΓ/ΟΓ. Είμαι και εγώ περίεργος να δω πως θα το κάνουν και πως θα το αξιοποιήσουν.

Πάντως, σαν λαός δεν πιανόμαστε πουθενά! Αν δεν προσέγγιζε, θα λέγαμε "έλα μωρέ, ένα καιρουδάκι είχε, ήρθε για να σφυρίξει, να πάρει την επιδότηση και να την κάνει...ντροπή τους που δεν εξυπηρετούν τον κόσμο" Αν προσέγγιζε και γίνονταν μούσκεμα οι επιβάτες θα λέγαμε "πω, πω, εγκληματίας ο καπετάνιος, αλητεία στην ακτοπλοΐα..." Και βέβαια, δεν μιλάμε τι θα γινόταν στην περίπτωση σοβαρού ατυχήματος. Εν τω μεταξύ, μιλάμε για τους ίδιους καπετάνιους, τους ίδιους ανθρώπους που εξυπηρετούν μαζί με τα πληρώματα τα νησιά μας. Για παράδειγμα, ο καπτά-Γιώργος Αρβανίτης, πόσες φορές έχει βάλει το δεινόσαυρο στη Χίο; Μια φορά είχε μικροατύχημα και είδαμε πως του συμπεριφέρθηκαν. Αναφέρω τον καπτά-Γιώργο γιατί είναι πρόσφατο το περιστατικό, μπορώ να θυμηθώ και άλλες περιπτώσεις. Η ουσία είναι ότι η χώρα μας, λόγω του πολυνησιακού της χαρακτήρα έχει γεωγραφικές ιδιαιτερότητες, οι οποίες σε συνδυασμό με το κράτος που έχουμε, έχουν κάνει τα λιμάνια μας πολύ δύσκολα και αναγκάζουν τους πλοιάρχους και τα πληρώματα, πολλές φορές, να ρισκάρουν, γιατί απλά αν δεν ρισκάρουν δεν υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεση. Εγώ, δεν μπορώ να κρίνω αν έκανε καλά που προσέγγισε ή όχι. Στην Ευρώπη, αν δεν κάνω λάθος, σε πολλές χώρες την ευθύνη για τη λειτουργία των λιμανιών και αν θα προσεγγίζουν τα πλοία ανάλογα τον καιρό την έχει ο Harbour Master. Εκεί σου λέει "Όου, τόσα μποφόρ σήμερα, νο πασαράν...μείνε έξω..." και τα σκυλιά δεμένα! Έχουν κάτσει και έχουν υπολογίσει τις συνθήκες των λιμανιών και έχουν αντικειμενικοποιήσει και τα στοιχεία στη βάση των οποίων λαμβάνουν τις αποφάσεις. Το φαντάζεστε κάτι τέτοιο εδώ από τα κατά τόπου Λιμεναρχεία στη χώρα μας; "Μπα, που να τρέχουμε τώρα, άσε τους καπετάνιους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα...". Και, η ακτοπλοΐα στην Ελλάδα...συνεχίζεται...

Εντυπωσιακό, αλλά και κακάσχημο!!! Βέβαια, η εταιρεία μιλά για πλωτή πόλη με διαφορετικές συνοικίες, ανάλογα και με την ηλικία των επιβαινόντων. Είπαμε, αναπόφευκτη η οικονομία κλίμακας, άλλες οι σύγχρονες νοοτροπίες και οι επιταγές του μάρκετινγκ, αλλά, μήπως @proud_ionianνα κάνουμε έναν διαγωνισμό για το πιο άσχημο κρουαζιερόπλοιο την τελευταία δεκαετία, να βγάλουμε και λίγο το άχτι μας;

Τι μας θύμισες βραδάκι Κυριακής, @polmyt... Φοιτητής ο υπογραφόμενος έκανα δυο ταξίδια μαζί του, ένα από Πειραιά για Σάμο και ένα από Σάμο για Πειραιά, όχι για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου αλλά για να επισκεφθώ καλοκαιριάτικα τη μέλλουσα σύζυγό μου. Συνειδητή η επιλογή του, ήθελα να ταξιδέψω και με αυτό, μια και είχα ταξιδέψει και με το Μιλένα και με το Γκόλντεν Βεργίνα. Βέβαια, για να πω την αλήθεια δεν μου γέμιζε το μάτι, αλλά μια και ήταν γερμανικής κατασκευής και ένα ιστορικό για τη γραμμή πλοίο, ήθελα να έχω μια εμπειρία μαζί του. Το ταξίδι από Πειραιά για Σάμο, το έβγαλα όλο στη γέφυρα! Τέλη Ιουλίου και γινόταν ένας τρελός χαμός, το πλοίο ασφυκτικά γεμάτο. Δρομολόγιο, επί Arcadia Lines, Σύρος-Μύκονος- Εύδηλος-Καρλόβασι-Βαθύ με αναχώρηση στις 5 ή 6 το απόγευμα. Ως συνήθως, εγώ στεκόμουν κοντά στην αριστερή βαρδιόλα και αφού είχαμε πάρει πορεία από τον Πειραιά είδα να βγαίνει από τη γέφυρα ο ίδιος ο καπτά-Μαθιός. Δεν τον ήξερα, είδα από τα γαλόνια του ότι ήταν ο πλοίαρχος και με λίγο θάρρος, ευγένεια και θράσος του ζήτησα μήπως θα μπορούσα να δω τη γέφυρα. Ο άνθρωπος είδε και το σάκο μου και με ρώτησε αν είχα να κάτσω κάπου. Του είπα όχι, και με έβαλε στη γέφυρα και με άφησε να παραμείνω σε όλο το ταξίδι! Από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Τι τρελή χαρά για έναν καραβολάτρη. Έτσι, όχι μόνο είδα τη γέφυρα, αλλά και όλα τα ρεμέτζα του καπτά-Μαθιού, ο οποίος είχε απορήσει λίγο και με το γεγονός ότι ήμουνα όλη τη νύχτα ξύπνιος. Μάλιστα είχε και μια φοβερή πανσέληνο, οπότε καταλαβαίνετε ότι το ταξίδι ήταν μαγικό με ένα συγκλονιστικό Αιγαίο! Η θάλασσα ήταν απόλυτα ήρεμη, οπότε τα ρεμέτζα του ήταν απροβλημάτιστα και θα έλεγα γρήγορα, με τον καπτά-Μαθιό να κάνει χρήση όντως τουλάχιστον της μιας άγκυρας. Στο ίδιο ταξίδι ήταν ως ύπαρχος και ο καπτά-Αντώνης, με το οποίο κάναμε μαζί για λίγο και τιμόνι! Τι τιμόνι δηλαδή, ένα λεβεδιάκι είχε το βαπόρι για την πορεία και αυτό το λεβεδιάκι χρησιμοποιούσαν. Στα ρεμέτζα χρησιμοποιούσαν το κανονικό τιμόνι. (Προσοχή, υπάρχει περίπτωση εδώ να θυμάμαι γέφυρα άλλου πλοίου, οπότε μπορεί να τα έχω μπερδέψει και λίγο, λόγω ηλικίας, λόγω του ότι έχουν περάσει και κοντά 25 χρόνια και λόγω του ότι έχω πιει και τα κυριακάτικα κρασάκια μου. Οπότε, κάθε διόρθωση ευπρόσδεκτη). Μετά τη Μύκονο και μέχρι τον Εύδηλο συνταξιδεύαμε και με ένα κρουαζιερόπλοιο της Costa, αλλά δεν θυμάμαι ποιο. Γενικά, υπέροχο ταξίδι και τρομερή φιλοξενία στη γέφυρα από όλους τους αξιωματικούς, για αυτό και δεν είχα την ευκαιρία να δω τους εσωτερικούς χώρους του πλοίου, μια και είχα βγει κατευθείαν στο κατάστρωμα και μετά στη γέφυρα. Το εσωτερικό και τις καμπίνες τα είχα δει στο ταξίδι από Σάμο για Πειραιά. Αυτό το ταξίδι χρονικά ήταν προγενέστερο του ταξιδιού Πειραιάς-Σάμος. Εδώ η κατάσταση ήταν λίγο διαφορετική. Λόγω των συνεχών ξενυχτιών στη Σάμο και του πολύ λιγοστού ύπνου, διακοπές γαρ, είχα κλείσει καμπίνα, μια από τις δίκλινες εσωτερικές που είχε το βαπόρι με κουκέτα. Τότε, αν είχες πάσο ως φοιτητής το εισιτήριο ήταν αρκετά οικονομικό. Αναχώρηση από Σάμο το απόγευμα, πάλι γύρω στις 5. Κλασικά, αριστερή βαρδιόλα για να χαζέψω το ρεμέτζο στο Καρλόβασι. Καπτά-Μαθιός στη βαρδιόλα, μαζί με έναν αξιωματικό, ρεμέτζο αξιόπιστο και σβέλτο. Όμως ο καιρός ήταν πολύ φορτσάτος και στο μπουγάζι Σάμου-Ικαρίας κούναγε αρκετά. Μάλιστα, το βαπόρι κουπαστάριζε αρκετά κατά τη γνώμη μου, με αποτέλεσμα στο σελφ-σέρβις του πλοίου να αναγκαστώ να πάρω αγκαλιά τη μακαρονάδα μου με τον κιμά, για να μην μου πηγαίνει δεξιά και αριστερά. Το πλοίο είχε τα χαρακτηριστικά τραπέζια της εποχής με το "σήκωμα" στα πλαϊνά τους για να μην φεύγουν τα πιάτα. Πανέμορφή εμπειρία! Μετά, είδα και το ρεμέτζο στον Εύδηλο, έκανα και μια μικρή βόλτα στο εσωτερικό του πλοίου. Εδώ, θυμάμαι ότι υπήρχαν ορισμένα αεροπορικά καθίσματα στο πρυμνιό σαλόνι, δεν ξέρω αν είχαν προστεθεί επί Arcadia, στη δεξιά πλευρά. Και έτσι, μετά την Ικαρία, και με αρκετό κούνημα, έκανα έναν από τους πιο ωραίους ύπνους σε βαπόρι. Πάντως, αν και ξεπερασμένο, το εσωτερικό του απέπνεε τη στιβαρότητα μιας άλλης εποχής, κατά την οποία το μεράκι περίσσευε. Εμένα η αίσθηση μου άρεσε, γιατί έκανες και ένα ταξίδι στο παρελθόν. Φτάσαμε το πρωί στον Πειραιά και θυμάμαι ότι στην αποβίβαση βλέπαμε στα αριστερά μας και το Λισσός, του οποίου το μέγεθος σχολιαζόταν από όλους τους Σαμιώτες επιβάτες, οι οποίοι αναρωτιόντουσαν από τότε γιατί να μην είχαν και στο νησί τους ένα τέτοιο πλοίο. Στενοχωρήθηκα πολύ με το ατύχημα με το Κωστάκος, κυρίως γιατί θεωρούσα εξαιρετικά άδικο αυτό που συνέβη με τον καπτά-Μαθιό και δεν άντεχα την ελεεινή κάλυψη του γεγονότος από τους δημοσιογράφους. Τι παραλογισμούς είχαμε ακούσει και τότε... Τέλος πάντων, σε ευχαριστώ πολύ polmyt που μου έφερες όμορφες αναμνήσεις στο μυαλό μου και εικόνες από μια ακτοπλοΐα την οποία εμείς οι μεγαλύτεροι τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη. Συγνώμη και για το μακροσκελές post.

Πολύ ενδιαφέρουσα η κουβέντα σας! Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω εγώ είναι ότι φαίνεται ότι πάμε σε ορισμένες επιλογές, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και μελέτη. Για παράδειγμα, δεν φαίνεται να λαμβάνεται το συνολικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα ενός προϊόντος, ή μιας υπηρεσίας. Δεν είναι μόνο οι εκπομπές ρύπων που συμβάλλουν στο συνολικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Για παράδειγμα, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και, βέβαια τα ηλεκτρικά πλοία, σαφώς και δεν θα εκπέμπουν ρύπους. Όμως παραμένει το ζήτημα των επιπτώσεων που μπορεί να έχει η κατασκευή των μπαταριών τους (εξόρυξη μετάλλων, ενέργεια για την εξόρυξη αυτή, ανακύκλωση των υλικών, κλπ. Βάζω εδώ και την παιδική εργασία που ισχύει σε ορισμένες περιπτώσεις, η οποία δεν περιλαμβάνεται μεν στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, αλλά είναι απαράδεκτη ούτως ή άλλως). Μετά, έρχεται το ζήτημα της φόρτισης αυτών των μέσων. Από που ακριβώς θα παράγεται η ενέργεια για να φορτιστούν; Πόση από την παραγωγή αυτή θα βασίζεται σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας; Εδώ, φέτος, χώρες όπως η Γερμανία, όπως αναφέρει ο Nick, έχουν βγει στη γύρα και επαναλειτουργούν τις θερμικές τους μονάδες παραγωγής. Για να το πω και διαφορετικά, ναι μεν δεν θα εκπέμπει ρύπους το ηλεκτρικό πλοίο και το αυτοκίνητο, αλλά αν είναι να μεταφέρουμε τους ρύπους από τις εξατμίσεις και τα φουγάρα των πλοίων στα αντίστοιχα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, είναι ένα θέμα που αφορά το συνολικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Σίγουρα η εξίσωση δεν είναι απλή, αλλά και το αφήγημα και οι ενέργειες που το ακολουθούν δεν είναι πάντα και πολύ πειστικές (Ωχ, αυτό Nick νομίζω ότι ακούστηκε ως πρόλογος σε ανάλυση της Ελεύθερης Ώρας 😁)

Έχοντας υπόψη τις υπέροχες γραμμές των παλιών ιταλικών πλοίων και την αδιαμφισβήτητη ιταλική αισθητική, είναι πραγματικά να κλαις βλέποντας αυτό το...πλοίο. Εντάξει, σίγουρα βρισκόμαστε σε άλλη εποχή, οι οικονομίες κλίμακος παίζουν ρόλο, εγώ εφοπλιστής δεν είμαι και δεν είναι δικά μου τα λεφτά, αλλά έστω τα φουγάρα δεν μπορούσαν να τα κοιτάξουν λίγο; Αυτήν την επιμονή του πανωσηκώματος στη γέφυρα δεν μπορούν να το διαχειριστούν αλλιώς; Τέλος πάντων...καλοτάξιδο να είναι το πλοίο και να δίνει δουλειά στα πληρώματα!

Δύο παρατηρήσεις σε σχέση με τη συνέντευξη. 1. Ας ... ευλογήσω πρώτα τα γένια μου και να πω ότι η υπόθεση που έκανα ήταν κοντά στην πραγματικότητα στο μεγαλύτερο μέρος της. 2. Αν και έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με νομοθετικές πρακτικές, δεν παύει να με εκπλήσσει το γεγονός ότι ο κ. Ψαρομπάς μιλά ξεκάθαρα για ένα ... μπάχαλο στα ναυπηγεία όπου η νομιμότητα είναι καθαρά σχετική, ενώ ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχεται ότι ναυπηγεία φτιάχνουν πλοία ενώ δεν έχουν τις απαιτούμενες άδειες για να τα φτιάξουν! Καταπληκτικό σκηνικό! Νομικός δεν είμαι, αλλά για κάποιες καταστάσεις που αναφέρει ο κ. Ψαρομπάς στη συνέντευξη που μας παραθέτει ο @Panagia Ekatontapilianiθα μπορούσε να παρέμβει και εισαγγελέας.