gpan

Ευχαριστώ Γιώργο Συνεχίζουμε να μετράμε παράθυρα

Στην Αρτεμισία, λέμε τώρα

Ένα καράβι-θρύλος πρέπει να έχει και τους ανάλογους θρύλους να το ακολουθούν. Ετσι λοιπόν θα λέμε "κάποιοι έλεγαν πως είχε πιάσει και 49 μίλια" και κανείς δεν θα ξέρει αν είναι αλήθεια, κανείς δεν θα το έχει δεί, απλά θα υπάρχει σαν μύθος Σοβαρά τώρα, μια ταχύτητα κοντά στους 40-42 κόμβους (=ναυτικά μίλια την ώρα) πρέπει να την έπιασε στο μέγιστο της (νέας) ιπποδύναμης. Επομένως αν μετατρέψουμε αυτή την ταχύτητα σε (στεριανά) μίλια προκύπτουν κοντά 49 μίλια την ώρα. Κάποια τέτοια "παρεξήγηση" πρέπει να έχει συμβεί.

Ausonia και για μενα

Στην πρυματσοπαρέα των Dream, Αιολος, Αλκυόνη προστέθηκε και το Clelia II

Αμ δεν το βλέπω για διάλυση, το παρα πολύ προσεγμένο κόψιμο σε συγκεκριμένα μέρη σε συνδιασμό με αυτή τη δήλωση "Future shipwreck, the MV Zahara, beached in front of the Kilimanjaro Hotel, Dar es Salaam" που αναφέρεται παραπάνω δείχνει πως πάει για artificial reef. Τα πλευρικά ρέλια αφαιρέθηκαν για ευκολότερη πρόσβαση των δυτών που θα βουτάνε, για τον ίδιο λόγο ανοίχτηκε η γέφυρα, νετάρισαν τα ντεκ, "μεγάλωσαν" τα παράθυρα στο πάνω ντεκ και ανοίχτηκαν και πάλι τα σφραγισμένα παραθυράκια της πλώρης. Ο,τι θα συνιστούσε κίνδυνο για τους υποθαλάσσιους επισκέπτες αφαιρέθηκε "χειρουργικά", το μονο που μενει ειναι να μάθουμε πού θα ποντιστεί. Καλώς ή κακώς δεν θα κοπεί ποτέ, αλλα θα μεινει για πάντα στη μορφή που το βλέπουμε τώρα.

Στους μειωτήρες ήταν το πρόβλημα. Σε λίγες μέρες το πλοίο θα αφήσει το Λαύριο καθώς έχει ναυλωθεί για ταξίδια στην Ερυθρά. Για να πω και την αμαρτία μου εχει τοσο ωραιο και προσεγμένο εσωτερικό και δεν μπορούμε να το χαρούμε, το χαίρονται μια οι πρόσφυγες και μια οι προσκυνητές...

Απο άποψη ευγένειας και εξυπηρέτησης των επιβατών πάντως το υπολιμεναρχείο τα πήγε καλά φέτος. Και απο άποψη κλήσεων επίσης καθώς είχαν βαλθεί τα καθαρίσουν τον παραλιακό δρόμο απο παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και το κατάφεραν με πολλές δεκάδες κλήσεις. Κατα τα άλλα όπως αναφέρει ο φίλος superfast τα έργα στο λιμάνι προχωρούν αλλα με λίγο περίεργο ρυθμό: άλλοτε δούλευαν έως αργά το βράδυ και άλλοτε τα ρυμουλκά παρέμεναν δεμένα για μερικές μέρες. Το μονο σίγουρο είναι πως χρειάζεται παρα πολυ δουλειά ακόμα. Τα δρομολόγια που κάνουν τα ρυμουλκά και οι φορτηγίδες είναι δύο. Απο την παραλία της Αμμου (όρμος Υστερνίων) οπου φορτώνουν υλικά έως το λιμάνι για εναπόθεσή τους και το δεύτερο απο τον Πάνορμο που φορτώνουν πέτρες επιστρέφουν πίσω στο λιμάνι. Το κακό είναι πως αυτές οι μετακινήσεις χρειάζονται πολύ χρόνο. Το αγαπημένο Tinos Sky παραμένει παροπλισμένο και ο λόγος είναι η απαίτηση για εγκατάσταση springler και fire detectors. Δυστυχώς το κόστος αγοράς και εγκατάστασής τους ξεπερνά κατα πολύ την αξία του πλοίου. Πωλείται για όποιον ενδιαφέρεται...

Σήμερα το μεσημέρι μας άφησε οριστικά σύμφωνα με το AIS live.

Ευχαριστώ Γιώργο Ας βάλει το επόμενο όποιος θέλει.

Σε πρόσφατο ενδοκυκλαδικό ταξίδι με μεγάλη μου λύπη βρήκα αρκετά σκουπίδια στα εξωτερικά καταστρώματα, κάτι που δεν περίμενα στο συγκεκριμένο πλοίο. Ναι, έχω επίγνωση του πόσο δύσκολο είναι τα έχεις όλους τους χώρους καθαρούς με πολύ κόσμο στα ντεκ και αλλο τοσο κόσμο να ανεβοκατεβαίνει σε κάθε λιμάνι αλλα υποτίθεται πως η blue star προσφέρει κάτι το διαφορετικό και ποιοτικότερο. Ενας καμαρώτος να σκουπίζει τα τραπέζια στα καταστρωματα και αλλος ένας να σκουπίζει καθε 2 ώρες δεν είναι δα τραγικά δύσκολο να γίνει. Κατα τα άλλα προσωπικά μου έδωσε την εντύπωση πως είναι αισθητά καλύτερο του Ιθάκη σε διάταξη χώρων εσωτερικά (εξωτερικά είναι δεδομένη η υπεροχή των Νάξος-Πάρος) και πως είναι πιο φιλικό προς τον -καλοκαιρινό- επιβάτη σε σχέση με το ξαδέρφι του.

Ξερει κάποιος αν η ομοσπονδία ή η ένωση Λογιστων καραβιών έχει κάποιο site??

Μα τα 1000 κύματα είναι το νεοτευκτο στολίδι της ελληνικής κρουαζιέρας, το καμάρι της Μεσογείου, το ταχύτερο κρουαζιερόπλοιο του κόσμου, το κρουαζιερόπλοιο των 3 ηπείρων σε 7 ημέρες, το καμάρι της ελληνικής σημαίας, η επανάσταση στην κρουαζιέρα. Η ταφόπλακα της ελληνικής κρουαζιέρας, το παλαι ποτε OLYMPIC VOYAGER.

To παραπάνω εικονιζόμενο πλοίο είναι εμφανώς pure car carrier και απ'έξω το περιμένει ενας λόχος. Σε περίπτωση ατυχήματος πώς θα εκκενωθεί το πλοίο όταν υπάρχει πρόβλεψη για σωσίβια και σωστικά που επαρκούν μόνο για το πλήρωμα??? Προκειμένου να γλιτώσουν απο τις βόμβες βάλ'τους μέσα και ας πνιγούν??? Με άλλα λόγια συμφωνώ με τα όσα έθεσε παραπάνω ο Απόστολος, τα οποία όπως βλέπουμε στην πράξη είναι σωστά.

Πάμε να δούμε πώς είναι σήμερα η Δημητρούλα. Αρχικά θα δώσω στα ντέκ ένα όνομα αναφοράς για να μην χαθείτε απο την περιγραφή μου. Απο κάτω προς πάνω υπάρχουν: το ντεκ 1 με μερος του μηχανοστασίου, καμπίνες πληρώματος πρύμα και καμπίνες επιβατών πλώρα. τα ντεκ 2 και ντεκ 3 που είναι το κυρίως γκαράζ το ντεκ 4 οπου υπάρχει πρύμα ένας ολοκαίνουριος χώρος με αεροπορικά καθίσματα, πιο μπροστά υπάρχουν καμπίνες επιβατών και πλώρα το άνω γκαράζ για αυτοκίνητα το ντεκ 5 με την υποδοχή και ενα πολυ ωραίο σαλόνι πρύμα, πιο μπροστά του υπάρχουν αριστερά και δεξιά οι εξωτερικές περατζάδες και ανάμεσά τους το εστιατόριο και το self service. Ακόμα πιο πλώρα συναντάμε το κεντρικό κλιμακοστάσιο (που κατεβαίνει μέχρι το ντεκ 1 στις καμπίνες επιβατών), μετά υπάρχει ενας πολύ πλατύς κεντρικός διάδρομος με καμπίνες αριστερά και δεξιά του που οδηγεί στο πλωριό σαλόνι. το ντεκ 6 με το ανοιχτό κατάστρωμα και το μπάρ πρύμα και μπροστά του ενα σαλόνι με μπαρ και έναν αρκετά μεγάλο χώρο με αεροπορικά καθίσματα. Πιο πλώρα βρίσκονται χώροι πληρώματος. Στο ντεκ αυτο υπάρχουν άνετοι εξωτερικοί διαδρόμοι που οδηγούν μέχρι το πλωριό "μπαλκονι" κάτω απο την γέφυρα. το ντεκ 7, στο επίπεδο της γέφυρας. Η επιβίβαση γίνεται απο τον καταπέλτη οχημάτων καθως δεν υπάρχει αντίστοιχος επιβατών και στη συνέχεια απο τις δύο σκάλες αριστερά και δεξιά του καταπέλτη οι επιβάτες ανεβαίνουν στο χώρο της υποδοχής. Το περπάτημα είναι αρκετό γιατί πρέπει να ανέβουν τρία ντέκ (2,3 και 4) ωστε να φτάσουν στο επίπεδο 5 της υποδοχής. Στον αρκετά μεγάλο χώρο της reception υπάρχει οπως είπαμε ενα σαλόνι με καναπέδες που βλέπει αριστερά δεξια και πρύμα. Ο χώρος πρέπει να έχει ανακαινιστεί πριν λίγα χρόνια γιατί είναι πολύ αξιοπρεπές μέρος να περάσεις το ταξίδι. Οι επιβάτες που δεν θα κάτσουν σε αυτό τον χώρο έχουν ακόμα στη διάθεσή τους σκάλες ανόδου, διάδρομο προς πλώρα και σκάλες καθόδου. Ας τα πάρουμε ένα ένα. Επιλέγοντας τις σκάλες ανόδου βρίσκεσαι στο ντεκ 6 με ενα μικρό σαλονάκι και δίπλα του ταλαιπωρημένα αεροπορικά καθίσματα. Ο χώρος αυτός δεν είναι και ότι καλύτερο γιατί τα ξύλα στους μπουλμέδες σε συνδιασμό με τα λίγα φώτα τον κάνουν αρκετά μουντό, τουλάζιστον την νύχτα. Επενδύσεις καθισμάτων και μοκέτες δείχνουν τα -αρκετά- χρόνια τους. Επιλέγοντας στον διάδρομο προς πλώρα περνάμε δίπλα απο το συμπαθητικό self service δεκαετίας '70, συνεχίζοντας περνάμε την πολύ καλή τραπεζαρία και βγαίνουμε (όπως ξέρουμε ) στο κεντρικό κλιμακοστάσιο. Ακόμα πιο πλώρα υπάρχει ο μεγάλος διάδρομος με τις καμπίνες εκατέρωθεν και πλώρα το σαλόνι που τουλάχιστον κατ'όνομα είναι διακεκριμένης θέσης. Δεν είναι πολύ μεγάλο ούτε και πολύ καινόυριο, αλλα τη δουλειά του την κάνει ικανοποιητικά. Στον διάδρομο που περάσαμε οι επενδύσεις είναι όλες ξύλινες και κάθετοι διάδρομοι μας οδηγούν στην καμπίνα μας. Τετράκλινες καμπίνες εδώ δεν υπάρχουν παρα μόνον δίκλινες, οι περισσότερες εσωτερικές, αρκετά μικρές αλλα με -αναλογικά- μεγάλο μπάνιο. Οι καμπίνες βεβαίως φωνάζουν τη δεκαετία κατασκευής τους και είναι απλά επαρκείς. Αλλα όταν κοιμάσαι δεν βλέπεις που βρίσκεσαι οπότε δεν πειράζει . Πηγαίνοντας πίσω και επιλέγοντας την κάθοδο απο τις πολύ στενές (2 άτομα με δυσκολία μπορούν να συναντηθούν) σκάλες καθόδου οδηγούμαστε στον χώρο-έκπληξη του πλοίου. Εδώ που παλαιότερα υπήρχαν καμπίνες πληρώματος τώρα υπάρχει ένας εξαιρετικός χώρος με ολοκαίνουρια αεροπορικά καθίσματα (αυτά τα ευρύχωρα μπλέ που βρίσκουμε κατα κόρον και στην Ανθή Μαρίνα) και φυσικά νέα πατώματα και οροφές.Πολλά φώτα και εξωτερικά παράθυρα (αν και σχετικά μικρά) ολοκληρώνουν τον καλύτερο χώρο του βαποριού αυτή τη στιγμή. Πλώρα απο αυτά τα καθίσματα παραμένουν οι καμπίνες επιβατών που υπήρχαν απο κατασκευής και κατάπλωρα υπάρχει το άνω γκαράζ αυτοκινήτων. Ας μεταφερθούμε τώρα στο κεντρικό κλιμακοστάσιο στο ντεκ 5 προς τα πλώρα και ας δοκιμάσουμε να πάμε κάτω. Το μόνο που σας λέω είναι πως θέλει κουράγιο! Κατεβαίνουμε ένα επίπεδο, φτάνουμε στο ντεκ 4 και συναντάμε τις πόρτες που βγάζουν στο άνω γκαράζ αυτοκινήτων. Συνεχίζουμε την κάθοδο απο τις ίδιες σκάλες οι οποίες όμως τώρα δεν έχουν μοκέτα αλλα πλαστικό στο δάπεδο, περνάμε τα επίπεδα 3 και 2 (γκαράζ) και βγαίνουμε στο επίπεδο 1, είμαστε πια κάτω απο το γκαράζ. Ενας χώρος κλειστοφοβικός με χαμηλό ύψος και στενούς διαδρόμους οπου υπάρχουν αρκετές 4κλινες καμπίνες, όλες χωρίς μπάνιο. Εδω άλλες ψευδοροφές λείπουν, άλλες είναι πεσμένες, ο φωτισμός είναι απλά επαρκής και ο θόρυβος της μηχανής σου θυμίζει που βρίσκεσαι. Αρκετά! Ωρα για πάνω! Εχοντας εξαντλήσει τους εσωτερικούς χώρους επιβατών ας πούμε και για τα εξωτερικά καταστρώματα. Στο επίπεδο 5 υπάρχουν οι πλευρικοί αλουέδες με αντιολισθητικό πάτωμα και "κοντινή" θέα ΄στη θάλασσα. Ενα ντεκ παραπάνω βρίσκουμε τον μεγάλο πρυμνιο ανοιχτό χώρο με πλεξιγκλάς για οροφή και συνεχίζοντας πλώρα περνάμε κάτω απο τις βάρκες για να βρεθούμε στο μπαλκόνι κάτω απο τη γέφυρα. Αλλο ένα ανοιχτό κατάστρωμα υπάρχει πρύμα στο ντέκ 7 χωρίς ίχνος λάμπας όμως με αποτέλεσμα το βράδυ η εικόνα να είναι απο ταινία τρόμου. Η εικόνα των καταστρωμάτων δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Τα βαψίματα είναι πιο πρόχειρα και απο μαθητή που ζωγραφίζει λίγο πριν βγεί διάλειμμα με πασαλείματα παντού και κάμποσες στρώσεις μπογιάς σε κάθε σημείο. Τουλάχιστον δεν υπάρχει κανένα παράπονο απο θέμα καθαριότητας, τόσο στους ανοιχτούς χώρους όσο και εσωτερικά. Συνοπτικά, μια ανακαίνιση σε όσους χώρους έχουν μείνει απο το 78 είναι απαραίτητη, καμπινών συμπεριλλαμβανομένων. Οι ψευδοροφές θυμίζουν άλλες εποχές και οι μοκέτες δεν περνούν την πρώτη τους νιότη. Επίσης λίγα φώτα παραπάνω δεν θα έκαναν κακό, τόσο μέσα όσο και έξω στα καταστρώματα. Επίσης τα κλινοσκεπάσματα δεν είναι και ό,τι πιο καθαρό υπάρχει σε αντίθεση με την τουαλέτα της καμπίνας η οποία ήταν αξιοπρεπέστατη. Σημείο που το πλοίο παίρνει άριστα είναι η ευγένεια και η εμφάνιση του πληρώματος. Πολλά μπράβο στα παλικάρια που μετά απο τόσες ώρες ταξιδιού ήταν με ενα χαμόγελο και με διάθεση να βοηθήσουν σε κάθε πρόβλημα όλες τις ώρες του (βραδινού) ταξιδιού που έκανα. Η ταχύτητά μας ήταν γύρω στα 17 μίλια σε όλο το ταξίδι, με vibration αισθητό μόνο πρύμα και σε κάθε περίπτωση σε λογικά πλαίσια. Οποιος το διαβάσει όλο παίρνει δώρο εφ'όρου ζωής μια καμπίνα κάτω απο τη θάλασσα

To θεοσκότεινο τη νύχτα πάνω ντεκ της Δημητρούλας

Το ιστορικό Tinos Sky παραμένει δεμένο στη θέση ξεχειμωνιάσματος και δεν θα ταξιδέψει καθόλου φέτος το καλοκαίρι :D Πωλείται.

Ετσι είναι, έχει δώσει απαγορευτικό και για την ώρα μένει στην Τήνο.

Του κουτρούλη ο γάμος θα γίνει, 2000 άτομα που είχαν εισιτήριο επιστροφής πώς θα γυρίσουν??

Remake της γνωστής ταινίας του 1972 βασισμένη όμως στα δεδομένα των σημερινών μπαλκονόπλοιων. Η πρωτότυπη ταινία είχε βασιστεί στο QMary ενω η σημερινή εμφανίζει μεν εξωτερικά ένα πλοίο εντελώς φανταστικό υπάρχουν όμως σαφείς αναφορές στο QMary2. Περισσότερα για την ταινία εδώ. Απο ναυτικής άποψης σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται κομμωδία. Για παράδειγμα πρώτη φορά βλέπω κατάφωτη γέφυρα πλοίου με πέντε αξιωματικούς να έχουν βάρδια ταυτόχρονα (!!) ή ballast tank με λάμπα φωτισμού (!!!) και διακόπτη ωστε οταν είσαι μέσα στο tank να μπορείς να το γεμίσεις νερό! Επίσης πλοίο με τέσσερα pods κάνει μια ώρα να γυρίσει 45 μοίρες, σε ενα αναποδογυρισμένο κατεστραμμένο πλοίο το μόνο που δουλεύει είναι τα 3 bow thrusters κλπ κλπ! Δεν είναι κάτι το σπουδαίο αλλα δεν βαριέσαι κιόλας καθώς έχει συνεχώς σκηνές δράσης. Πολύ ψέμα βέβαια αλλα... εδώ γίνονται αποδράσεις απο τις φυλακές με ελικόπτερο, αυτό δεν μπορεί να γίνει?!!

τώρα όμως μπορεί γιατί έγινε άρση της απαγόρευσης (!!). Προφανώς τον αμίαντο τον πήραν εξωγήινοι ή αυτοεξαφανίστηκε φυσικά απο το maritime matters

Μεθορμίσαμεν, σημερις είμασταν στην προβλήτα απέναντι απο το HS1. Βάφουμε κιόλας ωστε να ξαναγίνουμε κόκκινοι απο ροζ. Επίσης η αδελφούλα (Πάρου) την έκανε για την παγόδα.

Δηλαδή πάνω απο 30 μίλια, μέση ταχύτητα 32 για να βγουν τα ωράρια

Πρόσφατα είχα την τιμή και τη χαρά (!) να ταξιδέψω με το πάλαι ποτε καμάρι της ΠαροΝαξίας σε ενα ταξίδι απο Λαύριο για Κεά-Κύθνο-Σύρο-Τήνο. Σε ένα ταξίδι στο οποίο ειναι αλήθεια πως θυμήθηκα τι θα πεί θαλασσινό ταξίδι με εναν τρόπο διαφορετικό, λίγο παλαιότερο, λίγο ξεχασμένο, λίγο "χύμα", αλλα σίγουρα διαφορετικό και, γιατι όχι, γοητευτικό. Ενα ταξίδι με άλλα δεδομένα και κυρίως δίχως καμμιά βιασύνη, κάτι το οποίο εισπράτει και ο επιβάτης. Η επιβίβαση γίνεται απο τον κεντρικό καταπέλτη και εδω φυσικά δεν υπάρχουν ούτε κυλιόμενες ούτε μοκέτες, μόνο η κλασική σιδερένια σκάλα που οδηγεί απο το γκαράζ προς τα πάνω. Ο επιβάτης που θέλει να καθίσει μέσα έχει να διαλέξει ανάμεσα στο πρυμνιο σαλόνι με τα αεροπορικά καθίσματα, το πλωριο σαλόνι με αεροπορικά και δίπλα του τον χώρο του πρώην self service με τα παλαια τραπεζάκια να παραμένουν μάχιμα. Επίσης υπάρχει το σαλόνι της παλαι ποτέ πρώτης θέσης στο πάνω κατάστρωμα με θέα πλώρα. Το νόημα όμως βρίσκεται στα ανοιχτά καταστρώματα, εκει οπου μπορείς να περπατήσεις και να φτάσεις παντού δίχως περιορισμούς, δίχως κάγκελα και ταμπέλες απαγόρευσης. Στο ανώτερο ντεκ, αυτό της γέφυρας, η περατσάδα δεν σταματάει ούτε στις βαρδιόλες της φιλόξενης γέφυρας οπου μπορείς να σταθείς και να απολαύσεις το ταξίδι σου και τις μανούβρες στα λιμάνια. Απο άποψη συντήρησης είναι φανερό πως το πλοίο θα μπορούσε να είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Δεν υπάρχουν σοβαρά παράπονα όμως για τις "ανέσεις" στα σαλόνια (τηρουμένων των αναλογιών πάντα). Τα πλωριά αεροπορικά έχουν νέες ταπετσαρίες και οι οροφές πρέπει να έχουν βαφτεί κατα τη φετινή επισκευή. Το σαλόνι του πάνω καταστρώματος επίσης είναι σε καλή κατάσταση με τους καναπέδες και τις καρέκλες να μην εχουν εμφανη σημάδια φθοράς. Η διαφορά όμως είναι πως τους χώρους αυτούς μπορείς να τους χαρείς, γιαυτό και συγχωρείς όποιες αδυναμίες τους. Και εξηγούμαι: τι να κάνω τα σαλόνια και τις ανεσεις του Ιθάκη όταν είναι τα πάντα γεμάτα κόσμο και δεν μπορώ ούτε να περάσω απο τους διαδρόμους? Στην Παναγία υπήρχε αρκετός κόσμος μέχρι την Κύθνο (φυσικά όχι σε βαθμό έλλειψης καθισμάτων) και μετά την Κύθνο... νιώθεις σαν σε ιδιωτικό γιώτ! 10-20 άτομα επιβάτες να έχουν στη διάθεσή τους ολόκληρο το πλοίο καταλαβαίνετε τι σημαίνει! Κατα τα άλλα η ταχύτητα του πλοίου απλά επαρκής (σύνολο 7 ώρες κ 20 λεπτά για Τήνο) και οι μανούβρες στα λιμάνια εντυπωσιακά γρήγορες. Στρίβει και σταματάει σαν τζιπάκι! Ευτυχώς δεν μπόρεσα να κρίνω τις ικανότητές του στον χοντρό καιρό γιατι ταξίδεψα με απόλυτη μπουνάτσα. Συνοψίζοντας πιστεύω πως οι επιδοτούμενες γραμμές του έκατσαν "κουτί" και δίνουν την ευκαιρία στο Λημνάκι να συνταξιοδοτηθεί με ψηλά το κεφάλι. Πολύ φοβάμαι όμως πως μετά τις γραμμές αυτές δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία παρά μόνο το ταξίδι χωρις γυρισμό. Μέχρι τότε όμως αν βρείτε ευκαιρία ταξιδέψτε το. Το αξίζει απλα και μονο για τον "αέρα" του θαλασσινού ταξιδιού που παρέχεται δίχως χρέωση

Πλοιοκτησία μήπως ξέρουμε?