Nick the Greek

Τι να καταλάβουν από καύσωνα τα κομάντα τούτο-κείνο- τ' άλλο, απογευματινή βόλτα στο λιμάνι πασαλειμένοι με κρέμα Sisheido no 30 Ήσυχη η φόρτωση του Νήσος Ρόδος για Χίο και Μυτιλήνη, ήδη από τις 1940 το πλοίο είχε χωνέψει τα πάντα και περίμενε τις 2 τελευταίες καρότσες του Λιουδάκη για φόρτωση. Μια που είπα Λιουδάκης, έχει φέρει κάτι τράκτορες σε χρώμα πράσινο-άσπρο, είναι Volvo 460 Euro 6 αν θυμάμαι καλά, δεν έχω ξαναδεί πιο αθόρυβους τράκτορες στο λιμάνι του Πειραιά, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Το πλοίο αναχώρησε τελικά στην ώρα του, σύμφωνα με τον κομπιούτορα του Nick the Greek, το πλοίο πρέπει να είχε καμιά 800άρα επιβάτες, 100+ ΙΧ αλλά και 80+ νταλίκες. Γκαράζ εννοείται σε καμιά περίπτωση γεμάτο με τέτοια νούμερα. Συνεχίσαμε με δεύτερο πιάτο τον Μπλέ Ορίζοντα που είχε την αναχώρηση των 2100 για το Ηράκλειο. Δυσκολεύεται το πλοίο με όλη αυτήν την κίνηση και τον 1 καταπέλτη, με συνέπεια να έχουμε συνωστισμό και καθυστερήσεις, που σήμερα μέτρησαν 25 λεπτά. Το πλοίο φόρτωνε χωρίς σταματημό νταλίκες αριστερά και δεξιά ενώ μερικές από αυτές μαζί με ΙΧ πήγαν και στο πάνω γκαράζ. Το πλοίο φόρτωσε και στο πάνω γκαράζ όσο περισσότερο μπορούσε, εως ότου γέμισε. Τη ίδια στιγμή γεμισαν και όλες οι γραμμές φόρτωσης πλήν αυτής κάτω από τη ράμπα. Έτσι κατά τις 2110 το πλοίο πήρε πάνω τη ράμπα και ξεκίνησε να φορτώνει καρότσες στο στενό διάδρομο που είχε μείνει, μια διαδικασία που ήταν προφανώς αργή με τη μια καρότσα να περιμένει να ξεκοτσάρει και να βγεί πρώτα ο τράκτορας της άλλης. Τελικά το πλοίο έβαλε 5 νταλίκες στο χώρο κάτω από τη ράμπα και μέχρι τον καταπέλτη. Απο μεταφορείς πολύς Λιουδάκης και Μιχάκος στο κάτω γκαράζ, μαζί με ολίγη από Καβαλαράκη, Καστελλιανάκη και Νερατζούλη. Οι πληροφορίες λένε πως το πλοίο παίρνει σταθερά καμιά 800αριά επιβάτες ενώ στο συγκεκριμένο δρομολόγιο υποπτεύομαι πως οι νταλίκες φτάνουν τις 100. Ο Ορίζοντας άφησε τελικά έξω 3 νταλίκες και 2 χορταράδικα με τις 3 νταλίκες να πηγαίνουν στον Μπλέ Γαλαξία που ανεχώρησε στις 2200 για Χανιά. Αυξημένη φόρτωση και εδώ σίγουρα περισσότερη απ΄ ότι έχω περιγράψει εδώ τις τελευταίες εβδομάδες, σημάδι πως η κίνηση έχει βελτιωθεί κατά τι.

Δραπετσώνα δεν έχω οπτική επαφή για να σου πω αν είχε ρυμουλκό stand by, από αριστερά πάντως δεν έχει πλοίο. Μόνο του ξεκίνησε όμως αφού είχε καμιά 15αριά λεπτά άγκυρες και περνάει τώρα ανοιχτά από τη μπούκα του Πειραιά.

Για δοκιμαστικό θα βγεί σε λιγάκι ο Πήγασος.

Μιλάμε για την Marmaras Navigation του Διαμαντίδη. Αν ήταν άλλη δικαιοδοσία που το ισχυρίζεται αυτό κι όχι η Αυστραλία, θα του έδινα μεγαλύτερη βαρύτητα. Αλλά γνωρίζοντας τον τρόπο που ενεργούν οι.... ας μην το ανοίξω για τους Αυστραλούς και την AMSA τους γιατί θα κάνει διάβημα η πρεσβεία τους, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι. Θα ήθελα πολύ να έβλεπα και τον αντίλογο της εταιρείας.

Νομίζω για το οποιαδήποτε πειθαρχικό μέτρο, πρέπει λογικά πρώτα να τελεσιδικήσει η υπόθεση.

Η Τζούλια στον Πειραιά, τώρα και σε νυχτερινή έκδοση:

Σήμερις έχουμε ένα κοντεινεράδικο της Μαροκινής θυγατρικής της Arkas, πρόκειται για το Tanger A (IMO 9106443) που περιμένει τη σειρά του για το Ικόνιο στο αγκυροβόλιο του Πειραιά. Όπως τα περισσότερα πλοία αυτού του μεγέθους(907 TEU), είναι πολυταξιδεμένο και κατά καιρούς έχει ονομαστεί Miriam Borchard(το 1995 οπότε και ναυπηγήθηκε), Kent Merchant(1996), Aurora(1998), Marguerite(2004), Nicolas A(2013), ενώ το τωρινό του όνομα το πήρε μόλις πέρυσι. Προιόν του Szczecinska Stocznia(B188/1/2) με μηχανή ΜΑΝ B&W. Μιά ακόμη άποψη του πλοίου από πρύμα.

Σήμερα περνάμε σε ένα ακόμη πλοίο της εταιρείας, το 109 χιλιάδων τόνων dwt, Saint George (IMO 9231468). Μαμά του το Dalian New Shipbuilding(PC1100-11) πίσω στο 2002 για Νορβηγοί πλοιοκτήτες που το ονόμασαν πρώτα Stavanger Navion και αργότερα Stavanger Prince. Στην οικογένεια Βαρδινογιάννη ανήκει από το 2015. Μηχανή Dalian Marine Diesel Works, εμείς το πετύχαμε στο αγκυροβόλιο του Πειραιά.

Wisdom Ace(IMO 9641833), δηλαδή ο Άσος της Σοφίας στα ελληνικά. Κλασσικο γιαπωνέζικο κουκουρούκου όνομα δηλαδή(για τα δικά μας δεδομένα), του πλοιοκτήτη του πλοίου που είναι η Shoei Kisen, εταιρεία με μεγάλο στόλο και σημαντικός πλοιοκτήτης στη χώρα του Ανατέλοντος Ηλίου. Εμείς βλέπουμε το εν λόγω PCTC δεμένο στο Κερατσίνι πρίν λίγες ημέρες. Προιόν Imabari Marugame(1536) το 2013 με χωρητικότητα 6,109 αυτοκίνητα και μηχανή Kobe Hatsudoki που δίνει υπηρεσιακή ταχύτητα 20.5 κόμβους.

O Themis (IMO 9452543) είναι ένα bulkcarrier των 58 χιλιάδων τόνων dwt που πρίν λίγες ημέρες βρέθηκε στο Λαύριο και από εκεί στις οθόνες μας. Ανήκει στην ελληνική Navina Maritime και δεν έχει αλλάξει ποτέ όνομα από το 2011 που χτίστηκε. Προιόν του SPP Shipbuilding(H1040), με μηχανή Doosan.

Πολλή δουλειά, πνίγονται τα παιδιά. Που να βαστάξουν το φόρτο της ανανέωσης του site με τα δρομολόγια των πλοίων? Έχει μείνει στις 14 Ιουνιου, εν τω μεταξύ μπαίνει ο Αύγουστος.

Έφυγε από το Πέραμα, και πάλι στο αγκυροβόλιο. Κολιάτσου - Παγκράτι το έχει κάνει. Αυτή τη φορά όμως πάει για πετρέλευση, οπότε πιστεύω πως κάποιος ναύλος μπορεί να υπάρχει.

Πολύ καλή ανακάλυψη, ευχαριστούμε. Τρομακτική εικόνα, καταλαβαίνει κανείς την δύναμη της θάλασσας.

Το πλοίο δεξαμενίζεται στο Σανταντέρ, του τοποθετούνται scrubbers και μετονομάζεται σε Ciudad de Tazacorte.

Η φρεγάτα Θεμιστοκλής(F 465) και το αρματαγωγό Λήμνος(L 176) από τα ξημερώματα στον προλιμένα.

Ξανά στον Πειραιά το Κονστελλέσιο, δένει αυτήν τη στιγμή στην Ξυλεία.

Τη νύχτα που η Sealink παραλίγο να χάσει το Hengist, παραλίγο να χάσει και το St Christopher, σημερινό European Star. Τέτοια ήταν η ένταση της καταιγίδας. Ο Richard Broady ήταν ταμίας στο κατάστημα αλλαγής συναλλάγματος εκείνο τον καιρό, υπό την πλοιαρχία του Captain Colin Roberts. Εκείνη τη νύχτα το πλοίο ανεχώρησε από το Calais με προορισμό το Douvres(Dover), με 90 επιβάτες και ένα γεμάτο κάτω γκαράζ, στο επάνω δεν υπήρχε ούτε 1 ΙΧ, γεγονός που έμελλε να είναι και η σωτηρία του πλοίου και του πληρώματος κι επιβατών. Κανένα μισάωρο μέσα στο πέρασμα, ο καιρός άρχισε να γίνεται ιδιαιτέρως άσχημος και ο συγκεκριμένος υπάλληλος κλείνει το κατάστημα αλλαγής συναλλάγματος γιατί με τέτοιες συνθήκες φυσικά κανείς δεν έχει διάθεση για κάτι τέτοιο. Καταλήγει στο μπάρ των οδηγών φορτηγών για μια μπυρίτσα. Εκεί στο φορητό του VHF, ακούει το σήμα κινδυνου που εκπέμπουν τόσο ένα ψαράδικο, όσο και το Hengist, γεγονός που προφανώς βαραίνει τρομερά την ατμόσφαιρα επάνω στο πλοίο. Καμιά ώρα αφού έχει αποπλεύσει από το Calais το πλοίο, άρα κοντά στις Αγγλικές ακτές, ακούγεται ένα εκκωφαντικός κρότος πρόσκρουσης που στέλνει το πλοίο να πλαγιάσει στα δεξιά και στο δεξιό μπουλμέ όλους τους επιβάτες και πλήρωμα μαζί με ό,τι υπήρχε μέσα στα σαλόνια και το γκαράζ. Ταυτόχρονα σβήνουν τα φώτα, ο ήχος των μηχανών παύει να ακούγεται και όλοι πια αφ΄ ενός μεν προσπαθούν να συνέλθουν από την πρόσκρουση στο μπουλμέ, αφ' ετέρου αρχίζουν να βάζουν με το νού τους τα χειρότερα. Μετά από 1-2 λεπτά αποκαθίσταται η ηλεκτροδότηση και το πλοίο αρχίζει ευτυχώς πάλι να κινείται. Ο κρότος πρόσκρουσης δεν ήταν παρά ένα τρομερό κύμα που έσκασε με όλη του τη δύναμη επάνω στην πόρτα του πάνω γκαράζ του πλοίο, στο πλωριό μέρος. Όταν μετά είδαν τη ζημιά, συνειδητοποίησαν πως η θάλασσα είχε σκίσει την πόρτα στη μέσα σαν να ήταν χαρτί. Υπήρξε μεγάλη εισροή υδάτων, που πλημμύρισαν και τα γκαράζ αλλά και το μηχανοστάσιο, γεγονός που οδήγησε στο προσωρινό blackout. Οι έρευνες για το ατύχημα έδειξαν μετά πως αν υπήρχε έστω και 1 ΙΧ στο επάνω γκαράζ, το πλοίο θα είχε αναποδογυρίσει. Με τα πολλά έφτασαν στο Douvres κατά τις 0200 και ξεκίνησε μια διαδικασία εκφόρτωσης που κράτησε 3 ημέρες συνολικά, κι αυτό γιατί όλα τα οχήματα στο κυρίως γκαράζ, είχαν γίνει στην κυριολεξία, βίδες. Κάπως έτσι πέρασε μια νύχτα πρίν 33 χρόνια, που θα μπορούσε να έχει μείνει χαραγμένη στη συλλογική μνήμη ως μια "νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου της ευρωπαικής ακτοπλοίας". Η τύχη όμως τα έφερε έτσι ώστε να μην την θυμάται -ευτυχώς- κανείς. Και εδώ η πηγή μας είναι το βιβλίο Sealink Memories του John Hendy και του Justin Merrigan.

Δεκαπέντε μόλις χρόνια μετά το αρχικό ποστ του συντρόφου @harlek, ήρθε η ώρα να ρίξουμε λίγο φως και σε αυτήν την περιπέτειά του πλοίου, που λίγο έλλειψε να μας στερήσει τη δυνατότητα να το χαρούμε στα νερά μας. Πηγή μας είναι το βιβλίο Sealink Memories του John Hendy και του Justin Merrigan, σε διήγηση του Dave Tyler, τότε Γ' Μηχανικού του πλοίου, ο οποίος επέβαινε όταν συνέβη το ατύχημα. Πλοίαρχος έτσι για την ιστορία στο συγκεκριμένο ταξίδι, ήταν ο Captain Sid Bridgewater. Είναι Οκτώβριος του 1987 και το πλοίο απασχολείται στη γραμμή Folkestone - Boulogne(Βουλώνη), ξεκινά τα καθημερινά του 3 μετ' επιστροφής δρομολόγια στις 0645 με αναχώρηση από το Folkestone. Ο καιρός το πρωί είναι σχετικά καλός, το δελτίο του BBC όμως προβλέπει ενισχυόμενους ανέμους κατά τη διάρκεια της ημέρας, όμως καθησυχάζει τους τηλεθεατές και ακροατές του ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να φτάσουν το επίπεδο της θυέλλης. Τα δρομολόγια ξεκινούν και γρήγορα γίνεται αντιληπτό πως λόγω καιρού θα υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στις συγκοινωνίες την συγκεκριμένη ημέρα. Η πρώτη επιστροφή στην Αγγλία γίνεται με επιβάτη τον πρόεδρο της Sealink, James Sherwood και με σημαντική καθυστέρηση όχι μόνο για το Hengist αλλά και για όλα τα πλοία της Μάγχης. Μέσα σε όλα, το πλοίο έχει και ένα πρόβλημα, από τις 3 γεννήτριές του, λειτουργούν οι δύο λόγω ενός μεγάλου προβλήματος σε μία εξ' αυτών. Έχει μάλιστα εγκατασταθεί και μια έξτρα γεννήτρια επάνω στο πλοίο για να βοηθήσει με τα φορτία, πλήν όμως δεν έχουν καταφέρει να την λειτουργούν μαζί με τις άλλες σαν μέρος του συστήματος, λειτουργεί μόνη της και βοηθά μάλλον σε δευτερεύοντα πράγματα, και δεν μπορεί από μόνη της να σώσει το πλοίο από ένα πιθανό black out. Το δεύτερο κυκλικό ταξίδι ολοκληρώνεται μετά από τρομερή ταλαιπωρία και μετά από προσπάθειες 4 ωρών του Captain Bridgewater ώστε να δέσει το πλοίο στο Folkestone. Ο καιρός έχει ξεφύγει για τα καλά και το νότιο κομμάτι της Μεγάλης Βρεταννίας υφίσταται αδυσώπητα χτυπήματα από μια κακοκαιρία που παρά τις προβλέψεις των μετεορολόγων του BBC, έχει εξελιχθεί σε μια τρομερή θύελλα από τα Νοτιοδυτικά. Παίρνεται η απόφαση να ακυρωθεί το τρίτο κυκλικό δρομολόγιο του Hengist και το πλοίο με πλήρωμα ασφαλείας παραμένει δεμένο στο Folkestone μέχρι να κοπάσει η θύελλα. Η ώρα πια κοντεύει μεσάνυχτα και η θύελλα επιδεινώνεται, οι κάβοι του πλοίου σπάνε ο ένας μετά τον άλλον, το πλοίο κοπανάει στο ντόκο. Εκείνη τη στιγμή ο Πλοίαρχος παίρνει την απόφαση το πλοίο να βγεί στα ανοιχτά και να βάλει πλώρη στον καιρό εώς ότου περάσει η θύελλα. Καβοδέτες δεν υπάρχουν και το πλοίο λύνει με τη βοήθεια ενός ναύτη ο οποίος αφήνεται στη στεριά για να λύσει το πλοίο. Βγαίνοντας έξω από το λιμάνι το Hengist ξεκινά να δέχεται ισχυρά χτυπήματα από τα κύματα, με κλίση που σύμφωνα με τις μαρτυρίες του πληρώματος έφτασε μέχρι και τις 39 μοίρες. Εκεί έγινε και το μοιραίο. Κάποια στιγμή μέσα στους ισχυρούς διατειχισμούς του πλοίου, κάποιο βαρύ εξάρτημα από την πρώτη γεννήτρια που ήταν στο μηχανοστάσιο για συντήρηση, σπάει τα δεσίματα που το συγκρατούσαν και πέφτει με δύναμη επάνω στην δεύτερη γεννήτρια, καταστρέφοντάς την εν τω άμα. Η τρίτη γεννήτρια δεν άντεξε τα φορτία του πλοίου και το πλοίο έπαθε black out. Παρά τις προσπάθειες να επανεκκινήσουν την τρίτη γεννήτρια, αυτό δεν κατέστη δυνατό, οπότε ο Πλοίαρχος διέταξε συγκέντρωση στο ντέκ της γέφυρας με τα σωσίβια για όλο το πλήρωμα των 22 ατόμων και ενός service engineer της έξτρα γεννήτριας που δεν είχε ποτέ ξαναταξιδέψει με πλοίο! Εξεπέμφθη mayday αλλά τελικά πλήρωμα και πλοίο ήταν τυχεροί και το πλοίο έκατσε σε μια ακτή όχι μακριά από το Folkestone, χωρίς κανείς να πάθει τίποτε. Εκεί έχουν παρθεί και οι φωτογραφίες που έχουμε δεί κατά καιρούς. Τελικά επρόκειτο για μια ιδιαίτερα σοβαρή καταιγίδα που προξένησε μεγάλες ζημιές σε ολόκληρη τη νότιο Αγγλία και λίγο έλλειψε να στερήσει τη ζωή σε 23 ναυτικούς του Hengist.