Nick the Greek

Συνολικά μέχρι στιγμής στην Ασία σαν αποτέλεσμα της ιστορίας με τον ιό, 11 μεγάλα κρουαζιερόπλοια έχουν τεθεί εκτός δράσης, ένα είναι σε καραντίνα(Diamond Princess) και άλλο ένα(Westerdam) γύριζε σα την άδικη κατάρα. Οι εταιρείες δεν έχουν ιδέα τι μέλλει γενέσθαι, αλλά όλοι συμφωνούν πως πρόκειται να έχουμε και νέο κύμα ακυρώσεων, απλά δεν γνωρίζουν που θα σταματήσει το πράμα.

Ιάπωνας λοιμωξιολόγος επισκέφθηκε το Diamond Princess και δεν έμεινε ακριβώς εντυπωσιασμένος με αυτά που είδε. Την ίδια στιγμή, έχει αρχίσει η σταδιακή "απελευθέρωση" επιβατών από την καραντίνα, σημάδι πως είναι η αρχή του τέλους της περιπέτειας. Αναρωτιέμαι τι θα κάνουν μετά το ίδιο πλοίο προκειμένου να σιγουρευτούν ότι δεν υπάρχει ίχνος του ιού, οπουδήποτε. Για κάποιο λόγο μου έρχεται στο μυαλό πάντως, η εικόνα που φλογίζαμε τα κρεββάτια στο στρατό με το καμινέτο για να ψοφήσουν οι κοριοί.

Πάντως οι επίσημες πηγές(Fairplay IHS) λένε 1993.

Πολύ καλά τα λες. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι προνομιούχοι συμπατριώτες μας που είχαν κλείσει ταξίδι(1tct) με στάρι για το Ιράν το Σεπτέμβριο(νόμιμο εννοώ, μέσω του προγράμματος του ΟΗΕ). Με τα πλοία τους κολλημένα στο Ιράν λόγω προβλημάτων πληρωμής από τους παραλήπτες ακόμη και σήμερα, εισπράττουν αγορά Σεπτεμβρίου με νούμερα τα πρώτα ψηφία των οποίων είναι το 2, ενώ η υπόλοιπη αγορά ψωμολυσσάει. Αυτά είναι, αν κάνεις τις σωστές επιλογές, την κατάλληλη στιγμή.

Μια Costa Pacifica στο 4 και από μένα, άφιξη στο Tallinn της Εσθονίας τον Ιούνιο του 2019.

Κι εγώ να το προσθέσω στην gallerie μας σε μια πρώτη φωτογραφία μετά το μασκαραλίκι -στην κυριολεξία- που του προσέθεσαν στην πλώρη. Προσθήκη κενή περιεχομένου και αισθητικής, αν με ρωτήσετε. Τραβηγμένη στο Nynashamn της Σουηδίας το περασμένο καλοκαίρι.

Κύριοι, ομολογώ πως με εντυπωσιάσατε με τα σχόλιά σας, δεν το είχα αντιληφθεί πως το πλοίο είχε τόσους φίλους. Και χαίρομαι που το αφιέρωμα έγινε αφορμή για τόσο ωραία κουβέντα. Αυτό μου δίνει το έναυσμα να ανεβάσω άλλη μια φωτογραφία από την προσωπική μου συλλογή, που δείχνει το Aqua Blue/Ιεράπετρα Λ με το πρώτο του όνομα, Green Arch. Είναι τραβηγμένη κάπου στην Ιαπωνία, κάποια στιγμή στα 70s και είναι αγορασμένη από τον υπογράφοντα. Δεν θυμάμαι αν ήταν από βιβλιοπωλείο ή κανένα Ebay, πάει πολύς καιρός, ούτε ποιός είναι ο original φωτογράφος. Συμπαθάτε με λοιπόν που δεν μπορώ να αποδώσω τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι. Όπως και να έχει, θεωρώ πως έχει ιδιαίτερη ιστορική αξία και ελπίζω να σας αρέσει.

Ο Νίκος Χάλαρης ήταν τότε πλοίαρχος στη συγκεκριμένη προσέγγιση, όχι ο Γεροντάκης.

Ευχαριστούμε φαρδιά για το ωραίο αφιέρωμα, μου έλυσες και την απορία σχετικά με το τι είναι εκείνο το μόνιμο κοντέινερ στο γκαράζ(ψυγείο). Και να συμπληρώσω πως αυτή η εικόνα με τις βαλίτσες και τα φορτηγά δίπλα, είναι χαρακτηριστική του πόσο χαμηλά έχουμε την ασφάλεια σε ορισμένες περιπτώσεις.

Τι πέτυχες τώρα, το γνωρίζω το πλοίο, είναι του Μουνδρέα. 23 ετών μας άφησε, αρκετά προχωρημένη ηλικία για cape.

Να πούμε και 2 πραγματάκια για την αγορά με πινελιές. Γενικά έχει καταρρεύσει, επηρρεασμένη και από την κατάσταση με τον ιό στην Κίνα και τον αναμενόμενο περιορισμό της εμπορικής δραστηριότητας. Ούτε και οι μεγάλες καθυστερήσεις των πλοίων στα ναυπηγεία για την εγκατάσταση scrubbers, ούτε και η παύση εργασιών σε πολλά μέρη στην Κίνα έχουν κατορθώσει να προσφέρουν κάποια ανακούφιση. Στα panamax για παράδειγμα, το index έφτασε να πέσει πέσει κάτω από τα 3.5 χιλιάδες δολλάρια, χρήματα στα οποία ένα τέτοιο πλοίο απλά δεν βγαίνει, ανέκαμψε τις τελευταίες ημέρες λίγο κάτω από τα 5. Συγκριτικά το 5TC των capes είναι κάτω από τα 2.8 χιλιάδες δολλάρια, καταστροφή. Να δούμε τι θα φέρουν οι επόμενες εβδομάδες και μήνες.

Παρατείνεται η καραντίνα στο Diamond Princess, τώρα θα ξεκινά -και για 14 ημέρες- από τότε που ήρθε ο κάθε άνθρωπος σε τελευταία επαφή με κάποιον που είχε τον ιό. Συνολικά πάνω από 350 οι προσβληθέντες από τον ιό. Διάβαζα κάπου πως το ηλικιακό προφίλ των επιβατών είναι 80% πάνω από τα 60 έτη σε ηλικία. Οπότε λογικό να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές οι Αρχές, με τέτοιες ομάδες υψηλού κινδύνου.

Η σημερινή ηλεκτρονική έκδοση τση Tradewinds έχει δηλώσεις από πλευράς Greenpeace που υποστηρίζουν την άποψη των Ελλήνων πλοιοκτητών περί ελάττωσης της ταχύτητας/rpm των πλοίων, η πρόταση αυτή όπως είχα πεί και παλαιότερα βρίσκει αρκετούς υποστηρικτές, ασχέτως αν ο ΙΜΟ την απέρριψε. Ποιός μας λέει όμως πως δεν θα επανέλθει?

Εις απάντηση του παραπάνω: Το Εξπρές Πήγασος πρέπει να είναι και το μεγαλύτερο πλοίο που έχει πιάσει ποτέ, πλήν όμως έγινε για λόγους έκτακτης ανάγκης, με συγκεκριμένο καιρό και με μάστορα στα χειριστήρια. Και προσέγγιζε, και κατέληγε. Προσέγγιζε τρόπος του λέγειν βέβαια, δες εδώ:

Πολύς ο λόγος για το Aqua Blue, πάμε να το δούμε από πιο κοντά σε αργοπορημένο αφιερωματάκι με αφορμή ταξίδι που έκανα στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου. Είναι Κυριακή πρωί λοιπόν στη Ραφήνα και οι επιλογές για τη Μύκονο είναι κάμποσες. Η δική μου επιλογή είναι το Αqua Blue το οποίο φεύγει πρό-τελευταίο, στη ουσία τελευταίο όμως μια και αυτό που φεύγει μετά του είναι το ταχύπλοο Hellenic Highspeed. Οι λόγοι της επιλογής είναι τρείς. Πρώτος και βασικότερος πως δεν είχα ξαναταξιδέψει μαζί του. Δεύτερος πως παίρνοντας το τελευταίο πλοίο αποφεύγει κανείς τον αυθημερόν προσκυνηματικό τουρισμό της Κυριακής για την Τήνο(που για τα δικά μου γούστα είναι αρκετά ενοχλητικός) και τρίτος λόγος ήταν η περιέργειά μου να ταξιδέψω με το πλοίο με πιο δύσκολες καιρικές συνθήκες, όπως το 6-7 βοριάς εκείνη της ημέρας. Κι αυτό ενθυμούμενος κάτι που είχα ακούσει από προηγούμενό του πλοίαρχο και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση: πως το ταξίδεμά του δηλαδή είναι παραδόξως πολύ καλό. Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο λοιπόν, για να πούμε πως είχε γνώσιν ο φύλαξ. Κι αυτό γιατί και στο πέρασμα του Καβο ντ' Όρο(με 6άρι) αλλά και στον Τσικνιά(με 7άρι καλό), το πλοίο ήταν απίστευτα σταθερό και στιβαρό. Μηδέν κοπανήματα, μηδέν αξιοσημείωτες κλίσεις, βασικά παίρνει μια ελαφρά κλίση πρός τα αριστερά και συνεχίζει απτόητο. Περίεργο πως καμιά φορά λειτουργούν αυτά τα πράγματα, η γιαπωνέζα με τα μαγουλάκια της που μοιάζει με κουτί από παπούτσια, να είναι μανούλα στο ταξίδεμα. Η μοναδική φορά που το Aqua Blue βρέθηκε με κλίση, ήταν έξω από το λιμάνι της Τήνου(λιμάνι που όλοι αγαπήσαμε), ο λόγος φυσικά είναι πως ο αδυσώπητος καταβάτης βοριάς το χτυπάει κατάπαντα και το γέρνει. Αυτό με φέρνει στο να μιλήσω για ένα πολύ δυνατό κομμάτι του πλοίου, τα εξωτερικά καταστρώματα. Εδώ είναι το sun deck(νο 9) που είναι απολαυστικό να κάτσει κανείς και να ευχαριστηθεί ταξίδι, συνίσταται ανεπιφύλακτα. Υπάρχουν και τα πλευρικά καταστρώματα που μάλλον εμπίπτουν στην κατηγορία διαδρόμων. Εδώ η όψη από τη βαρδιόλα, στη συνέχεια έχουμε το χώρο που οδηγεί στο φουγάρο και τέλος ναι και το κομμάτι που οδηγεί στο πρυμνιό τμήμα του sun deck. Στα δεξιά το αντίστοιχο έχει λίγο περισσότερο χώρο. Ωραίο σημείο και το πρυμνιό μπαλκόνι στο deck 8, από εκεί έχει τραβηχτεί το video της Άνδρου που είδαμε σε προηγούμενο post. Εσωτερικά το πλοίο είναι μια μεγάλη ευχάριστη έκπληξη και σε μένα πουθενά εκτός από τον διάδρομο των καμπινών, δεν μαρτύρησε την ηλικία του και το παρελθόν του. Στο deck 6 που έχουμε και τη ρεσέψιο υπάρχουν επίσης και 2 σαλόνια με καθίσματα αεροπορικού τύπου. Εδώ είναι το πρυμνιό που είναι πιο ευήλιο και ευρύχωρο. Υπάρχει όμως και ένα μικρότερο στα δεξιά. Τα καθίσματα δεν φαίνονται να είναι τόσο αναπαυτικά ενώ και ο χώρος δεν ενδείκνυται για τους πάσχοντες από κλειστοφοβία. Πλήν όμως είναι χρηστικός και κάνει μια χαρά για κάποιον που το χειμώνα θέλει να ταξιδέψει οικονομικά. Στο deck 7 υπάρχει και τρίτο σαλόνι καθισμάτων αεροπορικού τύπου, το οποίο όπως βλέπετε είναι και σε ευρυχωρία και σε ποιότητα εσωτερικού, μια σκάλα παραπάνω από αυτά που είδαμε νωρίτερα. Αυτό βρίσκεται στα δεξιά, στα αριστερά βρίσκει κανείς το self-service του πλοίου που τώρα ονομάζεται με τον ευρηματικό τίτλο SeaSitio. Τουλάχιστον στο ταξίδι που έκανα εγώ, δεν φάνηκε να χρησιμοποιείται και δεν μου έδωσε την εντύπωση πως χρησιμοποιούταν γενικότερα. Στο ίδιο deck και πιο πλώρα βρίσκεται και το κεντρικό σαλόνι του πλοίου με μπάρ που λειτουργούσε και με το μεγάλο ανάγλυφο logo της Seajets να δεσπόζει. Σε σύγκριση με το καλοκαίρι του 2018, μπορεί κανείς να διαπιστώσει πως έχουν αλλάξει τα καθίσματα και έχουν προστεθεί τηλεοράσεις. Αξιοπερίεργο πως το μπάρ αυτό λειτουργεί σαν "υποκατάστημα Aqua Blue" ενός cafe που βρίσκεται στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών. Καλόγουστα ακόμα και τα κλιμακοστάσια, όσον αφορά τη διακόσμησή τους. Στο deck 9 υπάρχει το Flocafe που στο δικό μου ταξίδι ήταν κλειστό. Και πρύμα η ντίσκο του πλοίου, το μπάρ της οποίας λειτουργούσε και η οποία είναι για μένα μακράν ο καλύτερος χώρος του πλοίου. Πόντους επίσης και για τις ιταλικές μουσικές επιλογές του μερακλή μπάρμαν, να ξέρει πως είμαστε λίγοι αλλά γουστάρουμε την ιταλική μουσική με τρέλα. Όλα αυτά μπορεί κανείς να τα δεί στο deck plan του πλοίου. Ολοκληρώνω το reportage, με το κυρίως γκαράζ του πλοίου που εν πολλοίς ήταν άδειο, η κίνηση ήταν όλη για Άνδρο, πολύ λίγα πράγματα για Τήνο και Μύκονο. Σε μια πιο κοντινή φωτογραφία μπορεί να διακρίνει κανείς πως υπάρχουν πολλά κολωνάκια που μάλιστα δεν είναι στοιχισμένα, η φόρτωση λοιπόν θέλει τέχνη. Δε νομίζω όμως πως στη δραστηριοποίησή του τα 2 τελευταία καλοκαίρια, απετέλεσε πρόβλημα. Γενικά το πλοίο μου φάνηκε σε πολύ καλή κατάσταση, εντός και εκτός ήταν αψεγάδιαστο. Φαντάζομαι πως βοηθά και η περιορισμένη του γενικά κίνηση, η ταξιδιωτική εμπειρία ήταν πάρα πολύ καλή και την απόλαυσα. Δυνατά σημεία το πρυμνιό εξωτερικό ντέκ, η ντίσκο και γενικότερα οι εσωτερικοί του χώροι και η έλλειψη συνωστισμού, έχοντας πρωτόκολλο 785 άτομα, αν διαβάζω καλά το εισιτήριό μου. Επίσης το πολύ καλό ταξίδεμα. Την ίδια στιγμή όμως το πλοίο δεν έχει καθόλου κινήσεις και δυσκολεύεται ιδιαίτερα στα λιμάνια. Το να δουλεύει το πλοίο αυτό σε μια γραμμή με 10 ρεμέτζα την ημέρα και σε απαιτητικά λιμάνια όπως το Γαύριο και η Τήνος, είναι πρόβλημα. Θα ήταν πιο ταιριαστό σε μια γραμμή που δεν θα είχε τέτοιες απαιτήσεις, αλλιώς με κάποιον όχι έμπειρο ναυτικό στα χειριστήρια, σίγουρα θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Όπως πάντα, ευχαριστώ όσους με τιμάτε με το να διαβάζετε ως το τέλος τα -μακρά- κείμενά μου.