Nick the Greek

Η 10η Απριλίου ήταν και η ημερομηνία του τελευταίου εμπορικού δρομολογίου του πλοίου, έκτοτε δεμένο στο La Seyne-sur-Mer.

Τέλος τα δρομολόγια από τις 10 Απριλίου για το πλοίο, δεμένο στο La Seyne-sur-Mer, έναντι της Toulon.

Από τις 15 Μαρτίου, κόμπλα και αυτό στη Μασσαλία.

Και όταν τελείωσε από εκεί μετεφέρθη στο Κάντιθ όπου και κάνει ηλιοθεραπεία αναμένοντας τη λήξη του συναγερμού του ιού.

Επέστρεψε στα δρομολόγια για λίγες εβδομάδες κάνοντας Palma de Mallorca - Valencia, πλήν όμως από τις 28 Μαρτίου προσφέρει σκιά στους γλάρους στο λιμάνι της Valencia. Λόγω του ιού όλα αυτά.

Ο Ραμόν ο Ζούλ, παροπλισμένος και αυτός λόγω κορωναιού από τις 19 Μαρτίου στη Denia.

Όπως όλα τα ταχύπλοα, και αυτό παροπλισμένο στη Denia από τις 17 Μαρτίου.

Από τις 18 Μαρτίου στην Almeria σε παροπλισμό λόγω κορωνοιού, όπως πάει το πράγμα, δυσκολάκι να ταξιδέψουν αυτά τα ταχυπλοάκια φέτος.

Μετακινήθηκε στην Almeria, στην ηπειρωτική Ισπανία, εννοείται παροπλισμένο.

Θύμα και αυτό του κορωνιού, η Almeria από τις 18 του περασμένου Μαρτίου, αποτελεί γι αυτό τόπο -προσωρινής ελπίζω- αναπάυσεως.

Αφού τελείωσε με το δεξαμενισμό, έκανε κάποια δρομολόγια αλλά από τις 23 Μαρτίου είναι παροπλισμένο στην Almeria λόγω του κορωνοιού.

Μαντέψτε, δεν ξεκίνησε τη νέα του γραμμή το πλοίο και από τις αρχές Απριλίου είναι δεμένο δίπλα σε ένα oil terminal στο Algeciras.

Το Moby Wonder το βρήκε ο κορωνοιός στην Olbia, όπου και βρίσκεται από τις 15 Μαρτίου. Κι έχει ο Θεός.

Από τα μέσα Μαρτίου δεμένο στο Livorno, έχουν αναλάβει τα roro.

Ξεχασμένο στη Μασσαλία το πλοίο, τους βλέπω να το αφήνουν εκεί μέχρι να περάσει η μπόρα.

Η καραντίνα του πλοίου έχει τελειώσει, πλήν όμως αυτό παραμένει στη Napoli. Πιθανόν να έχει ολοκληρωθεί και η εγκατάσταση του scrubber του, αλλά λόγος φυσικά να βγεί στην κυκλοφορία δεν υπάρχει.

Finished with engines το Pascal Lota από τις 25 Μαρτίου στο Livorno. Σε αυτή τη συγκυρία μπορεί κανείς να δεί ποιά είναι τα ακριβότερα πλοία κάθε εταιρείας.

Το Eurocargo Savona κλείνει 2 εβδομάδες κόμπλα στη Γένοβα σήμερα, σε θέση φόρτωσης όμως.

Από σήμερα επέστρεψε στη Gdynia όμως και όπως μου έστειλε ένας φίλος σε μήνυμα, πάει σε hot lay up μέχρι νεοτέρας.

Να πω κι εγώ τις δικές μου εντυπώσεις από το Janas, όπως υποσχέθηκα. Ξεκινώντας να πω ότι το συγκεκριμένο ταξίδι έλαβε χώραν στο τέλος Ιουνίου του 2013 από την Civitavecchia για την Olbia της Σαρδηνίας, μία μέρα μετά το κλείσιμο των σχολείων στην Ιταλία για τις καλοκαιρινές διακοπές. Γιατί έχει σχέση αυτό με το ταξίδι? Μα γιατί λόγω αυτού του γεγονότος το πλοίο ήταν εντελώς πήχτρα σε σημείο που δεν άξιζε κανείς να βγάλει εσωτερικές φωτογραφίες, δε θα φαινόταν κι η διακόσμηση. Καταφέραμε να βγάλουμε 1-2 το πρωί κατά την άφιξη, κι αυτό τρέχοντας να πάμε στο γκαράζ. Όσο θυμάμαι λοιπόν από τους εσωτερικοί χώροι, τα πράγματα είναι όπως τα είπε ο φίλος @mpolo. Επί της ουσίας ένα ντέκ είναι αφιερωμένο σε κοινόχρηστους χώρους(το 6) και το υπόλοιπο είναι καμπίνες με εξαίρεση ένα σαλόνι καθισμάτωνε αεροπορικού τύπου στο deck 7. Η διακόσμηση είναι όπως λένε οι Άγγλοι uninspiring, εμένα μου θύμισε τις Κρουιζάρες του Ιταλία - Ισπανία. Φτηνά υλικά, επιλογή χρωμάτων και συνδυασμών επιπέδου καλοκαιρινής καφετέριας. Κατεβαίνεις από το πλοίο και λίγο καιρό μετά δε θυμάσαι κάτι γιατί πολύ απλά δεν σου κάνει κάτι εντύπωση για να θυμηθείς. Ο χρήστης Mark97 από το Navi e Armatori μας δίνει μια γεύση από το μεγάλο πρυμνιό σαλόνι εδώ και μια γενική διάταξη των χώρων εδώ. Εγώ να προσθέσω απλά το διάδρομο που πάει στη reception, αλλά και το self service του πλοίου. Μονότονο το θέμα, για τα γούστα μου τουλάχιστον. Στα θετικά του πλοίου οι πολύ ευρύχωρες καμπίνες, μάλλον οι πιο ευρύχωρες που έχω δεί τα τελευταία χρόνια, είτε στη Μεσόγειο, είτε στη Βόρειο Ευρώπη. Εγώ θέλω να σταθώ όμως σε δυό άλλα χαρακτηριστικά του πλοίου. Πρώτον το ότι αισθάνθηκα σαν παπαγάλος σε κλουβί. Το γεγονός πως το πλοίο δεν έχει πλωριά παράθυρα όπως βλέπουμε και σε άφιξή του στην Olbia το 2018, ήδη σε προδιαθέτει για το κλειστοφοβικόν του πράγματος. Δεν είναι όμως μόνο αυτό, είναι και το ότι το πλοίο είναι κλειδαμπαρωμένο σαν το θησαυροφυλάκιο του Θείου Σκρούτζ. Προσέξτε εδώ στη δεύτερη φωτογραφία που βρίσκεται ο κόσμος. Στοιβαγμένοι στα πλευρικά καταστρώματα των λέμβων και σε ένα μικρό μπαλκονάκι στο sun deck που δεν έχει πρόσβαση ούτε πιο πρύμα, ούτε πιο πλώρα. Το υπόλοιπο sun deck από την τσιμινιέρα και πίσω είναι κλειστό. Χαρακτηριστικά θυμάμαι πως βρήκαμε κατάπρυμα στο deck 5 με τις καμπίνες, μια πόρτα που την είχαν ξεχάσει ξεκλείδωτη και καταφέραμε να δούμε την αναχώρηση από την Civitavecchia από το sun deck. Πραγματικά δεν ξέρω με ποιά λογική και security assessment είναι ο κόσμος κλεισμένος σαν ποντίκια μέσα στη φάκα. Δε θέλω να φανταστώ τι θα γινόταν σε ένα emergency. Το δεύτερο στοιχείο που χρήζει ιδιαίτερης μνείας, είναι το Tirrenia Service Factor. Με μεγάλο πλοίο της Tirrenia μέχρι το 2013 δεν είχα ταξιδέψει και φυσικά ήμουν περίεργος να δω τι γίνεται σε αυτό το κομμάτι. Για να μην το κουράζω, μου θύμησαν κάτι σε στύλ Ελληνική Ακτοπλοία δεκαετίας 80. Πλήρωμα με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας, ειδικά στο ξενοδοχειακό, βαριεστημένοι, με ατιμέλητη εμφάνιση, γενικά δε σου ενέπνεαν καμία εμπιστοσύνη. Χαρακτηριστική σκηνή στο πρυμνιό μπάρ, το μοναδικό μπάρ που λειτουργούσε σε ένα πλοίο γεμάτο με 1500+ άτομα: δύο ατελείωτες ουρές, η μία στο ταμείο που βρισκόταν ξεχωριστά από το μπάρ(εννοείται ένα άτομο στο ταμείο) και η άλλη στο μπάρ για να πάρεις το προιόν που ήδη είχες πληρώσει, χωρίς να τηρείται καμιά προτεραιότητα σε καμιά από τις 2 ουρές. Το δε πλήρωμα ήταν τσαντισμένο και βαριεστημένο, κάτι που το έβλεπες και στο πως σε κοιτούσαν, αλλά και με τη γλώσσα του σώματος. Σε κοιτούσαν με το στύλ "εσύ για ποιό λόγο θα μου σπάσεις τα τέτοια απόψε?" Μια που ανέφερα το μπάρ, αν έβλεπε Έλληνας περιπτεράς την ποικιλία προιόντων(η μάλλον την έλλεψη αυτής), θα τον έπιαναν τα γέλια. Ανάθεμα αν είχε 10 πράγματα, πραγματικά. Η τελευταία ανάμνηση από το πλοίο ήταν η αποβίβαση. Με άφιξη 0600 στην Olbia μας είχαν σηκώσει από τις 0515 εννοείται. Στην αρχή μας άφησαν 20 λεπτά αναμονή στις σκάλες για το γκαράζ κι αφού μας άφησαν να πάμε στα ΙΧ που ήταν στο πάνω γκαράζ, εκεί περιμέναμε άλλα 25 λεπτά μέσα στα αυτοκίνητα μέχρι να βγούμε έξω. Και φυσικά επαληθεύτηκε ο φόβος μου, τα τζιμάνια της Tirrenia είχαν αδειάσει όοοολο το κυρίως γκαράζ ακόμη και από φορτηγά, και μετά κατέβασαν τη ράμπα του πάνω γκαράζ για τα ΙΧ. Μιλάμε για αγανάκτηση, πραγματικά. Σε αυτά βέβαια δεν φταίει το ίδιο το πλοίο αλλά ο τρόπος που το διαχειρίζεται η Tirrenia η οποία σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία, είναι Δημόσιο Foreva. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως από τότε έχω αποφύγει συνειδητά τη συγκεκριμένη ομάδα πλοίων, έχοντας δεί το Janas δε νομίζω πως χρειάζεται να δοκιμάσω και τα υπόλοιπα. Και έχω την αίσθηση πως παρά την εξαγορά της Tirrenia από τη Moby, και τα πληρώματα αλλά και το service, έχει παραμείνει διακριτό ανάμεσα στις 2 εταιρείες. Υποθέτω πως η Moby κληρονόμησε τις συμβάσεις που είχε η Tirrenia χωρίς δυνατότητες αλλαγής. Το πλοίο είναι το μόνο τελικά που δε φόρεσε τη φορεσιά με το Batman και τους άλλους ήρωες της Marvel.