Nick the Greek

Και λίγο καλοκαιρινό Νήσος Χίος με το μπανεράκι της Blue Star Ferries ευδιάκριτο στο πλευρό του. Είναι ημέρα Τρίτη αν δεν με απατά η μνήμη μου και το πλοίο έχει ήδη καθυστερήσει για την αναχώρηση των 1400.

Και μια νυχτερινή άποψη του ποιητού, μπορεί να διακρίνει κανείς τα ΙΧ στο πάνω γκαράζ που ακόμα δεν έχουν καταφέρει να πάνε πρός την έξοδο.

Ίσως να είναι πιο όμορφο τη νύχτα, απ' ότι την ημέρα.

Ποιά Bahama Παναγία μου, η Μύκονος είναι ο φυσικός του χώρος . Ένα όμορφο πρωινό του Αυγούστου με τα tenders του νησιού να μαζεύονται δίπλα του σαν τις μέλισσες. Με φόντο την Τήνο και την κατσιφάρα επάνω από τα βουνά της, εδώ το βλέπουμε και σε άλλη οπτική γωνία. Περαίνων το μήνυμά μου, μια πιο κοντινή ματιά αυτήν τη φορά από χαμηλά.

Και από τη La Valletta να μεταφερθούμε στο Μάικονος για να δούμε το Champion Jet 1 σε πιο καλοκαιρινό σκηνικό. Σήμερα δεν έχουμε κρουαζιερόπλοιο δεμένο οπότε πλησιάζουμε λίγο πιο κοντά από το σύνηθες, για τη δεξιά στροφή. Όλα αυτά με φόντο τη βίλα του πρώην και νύν πρεζιντέντε του Θρύλου, που με όλη αυτήν την -αταίριαστη για το νησί- πρασινάδα που καλλιεργούν, μοιάζει πια με τη ζούγκλα του Αμαζονίου. Πολύ καλή αγορά το συγκεκριμένο ταχύπλοο, όταν βέβαια του κάνουν σωστή συντήρηση και δουλεύει όπως πρέπει, εδώ βλέπουμε να αναποδίζει με τον κόσμο κρεμασμένο έξω σαν τσαμπιά. Και εδώ παίρνουμε τους δρόμους του νοτιά αυξάνοντας σιγά-σιγά τις στροφές.

Εγώ λέω να δώσουμε λίγη αγάπη στο Blue Star Paros μετά τις τελευταίες του περιπέτειες και να το δούμε εδώ σε μια μανούβρα του Ηλία Βερβενιώτη στη Μύκονο το περασμένο καλοκαίρι. Πάντα γρήγορη η μανούβρα του, παρατηρήστε εδώ τσίτα τα προσανάποδα και το πλοίο που αρχίζει να γυρνά. Κλασσικό το πλάγιασμα του, είτε με το Ιθάκη, είτε όπως εδώ με το Πάρος, και μετά φούντο η αριστερή. Κάτι που μου αρέσει στον συγκεκριμένο πλοίαρχο είναι πως κατά τις προσεγγίσεις του στα νησιά σφυρά και μάλιστα έντονα όπως γινόταν παλιότερα. Αναχώρηση στις 1415 για Τήνο - Σύρο - Πειραιά, παίρνουμε πάνω την άγκυρα και πάμε.

Πάντα ήμουν περίεργος να ταξιδέψω με το συγκεκριμένο πλοίο, το περασμένο καλοκαίρι εγένετο το θέλημά μου. Πάμε να δούμε λοιπόν τι είδαν τα ματάκια μας. Οι επιβατικοί του χώροι είναι συγκεντρωμένοι σε ένα ντέκ. Ή τουλάχιστον αυτοί ήταν ανοιχτοί στο συγκεκριμένο ταξίδι, μια και στο ντέκ τση γέφυρας φαίνεται να υπάρχει και ένα μικρό σαλονάκι επιβατών πρύμα, αλλά και ανοιχτό ντέκ. Οι χώροι αυτοί όμως δεν ήταν προσβάσιμοι κατά το ταξίδι μου. Οι εσωτερικοί χώροι είναι επί της ουσίας ένα σαλόνι με την ίδια γκρίζα και μονότονη διακόσμηση που χωρίζεται σε τρία τμήματα, εδώ το πρυμνιό τμήμα, και εδώ το πλωριό. Υπάρχει και το μικρό, μεσαίο κομμάτι όπου βρίσκεται και το μοναδικό ΚΨΜ του πλοίου. Οι χώροι πιο στενόχωροι απ' ότι ίσως φαίνεται στις φωτογραφίες, το πλοίο είναι μικρό και στριμωγμένο, αρκεί κανείς να δεί τον αριστερό αλουέ αλλά και τον δεξιό αλουέ με τις σκάλες πρόσβασης στο γκαράζ. Το πρυμνιό ανοιχτό ντέκ είναι ίσα-ίσα αυτό εδώ, όπως βλέπετε ακόμα και τα καθίσματα είναι τοποθετημένα τόσο κοντά που θυμίζει αεροπλάνο. Αξιοσημείωτο το ρεμέτζο της πρύμης που βρίσκεται αριστερά και δεξιά του καταπέλτη και αφήνει ανοιχτό γκαράζ πρύμα, ενώ η ανάπτυξη των νυχιών του καταπέλτη, θυμίζει Κάντια και άλλους παλιούς μας φίλους. Το γκαράζ δεν είναι κακό και διαθέτει και ένα μικρό παταράκι, και πάλι όμως η αποβίβαση είναι προβληματική με τους επιβάτες να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα οχήματα. Ενδεικτικό της επένδυσης επάνω στο πλοίο το γεγονός πως πολλές επιγραφές είναι ακόμα στα γιαπωνέζικα, γλώσσα με την οποία βέβαια οι Κερκυραίοι είναι εξοικειωμένοι . Στα θετικά η ταχύτητα, το πιο γρήγορο μάλλον πλοίο της γραμμής και γενικά θυμίζει περισσότερο βαπόρι από οτιδήποτε άλλο υπάρχει εκεί. Καθαρό και περιποιημένο. Γενικά είναι ΟΚ για τη γραμμή, θα το προτιμούσα από τις περισσότερες παντόφλες που κυκλοφορούν εκεί.