kyr1

Μηχανή του χρόνου είπατε ; όχι! Μου κάνατε το τόπικ πασοκάδικο ; θα δείτε τι θα πάθετε😋 Να πάμε πίσω θέτε ; Trip Report θέτε ; τι θέτε ; Σωτήριο έτος 1937, μήνας Ιούνιος και ο παππούς του γράφοντος, καίτοι 21 Μαΐων αποφασίζει να εκδράμει εις Αγγλίαν. Για να σας βάλω στο σκηνικό οι πρόγονοί μου ήταν γέννημα-θρέμμα Αιγυπτιώτες, ο δε παππούς ήταν άτακτος, ατίθασος, άφοβος, ορκισμένος εργένης (κάπως έτσι την πατάνε όλοι) ο οποίος γουστάρει περιπέτεια κάργα. Έτσι, παρέα με ένα φίλο του οργανώνουν το ταξίδι μεθοδικά (λέμε τώρα). Λιμάνι αναχώρησης ; άγνωστο, υποθέτω Αλεξάνδρεια, καθώς εκεί έμεναν. Λιμάνι προορισμού ; ποιος να ξέρει; Σάμπως έχει και σημασία ; Τελικός προορισμός η Λόντρα! Χρόνος ταξιδίου ; α, για να σας πω! Ποιος βιάζεται; δε θα μας τρελάνετε εσείς! Εταιρεία ; Στο πήγαινε η United Africa Company. Γενικές πληροφορίες για όποιον ενδιαφέρεται, εδώ. Σαν εταιρεία υφίσταται ακόμα αλλά πλέον είναι εκτός ναυτιλιακού κλάδου. Στην εποχή της στυλοβάτης του εμπορίου μεταξύ Αφρικής και γηραιάς Αλβιώνος. Εδώ και ένας κατάλογος των πλοίων της. Για τι πλοία μιλάμε ; χοντρικά, στην εποχή που αναφέρω, από 3000 ως 6000-7000 τόνους, τα λεγόμενα φορτηγοποστάλια. Συνδυασμός πολλών χρήσεων και Άγιος ο Θεός! Εν προκειμένω, επιβιβάστηκαν στο πλοίο MV Gambian (νεότευκτο, εκείνη την εποχή, σύμφωνα και με τη σελίδα που ανέβασα) και βίρα! Πληροφορίες για το πλοίο και μια φωτογραφία του εδώ. Γερμανικό σκαρί, 5500 τόνων, αργότερα πέρασε και σε ελληνικά χέρια. Σε σημείωση πίσω από την πρώτη φωτογραφία που θα ανεβάσω αναφέρεται βέβαια σαν SS Gambian και οχι MV αλλά μάλλον μικρή σημασία έχει αυτό. Ίσως αυτό το ταξίδι να μην έφτανε ποτέ, μέσω των διηγήσεών του, στ’αυτιά μου αν δεν λάμβανε χώρα μια…στούκα! Το Gambian λοιπόν χτύπησε εν πλω με κάποιο άλλο πλοίο (άγνωστο ποιο). Ο παππούς λοιπόν, μη σκεπτόμενος ότι 8.5 δεκαετίες αργότερα ο εγγονός του, ο οποίος τόσο του έμοιασε και ο οποίος τον έχει ακόμα για πρότυπο, θα ανέβαζε αυτή την ιστορία σε παγκόσμια πρώτη στο shipfriends😁, σήκωσε τη μηχανή του και πήρε μια – και μοναδική φωτογραφία από το αποτέλεσμα της στούκας. Voila! Δε βούλιαξαν βέβαια, έγιναν οι απαραίτητες επισκευές και συνέχισαν το ταξίδι τους κανονικότατα. Κατά τον παππού ο καπετάνιος του πλοίου τους τα είχε τσούξει, τώρα αλήθεια, ψέμματα, η μηχανή του χρόνου θα μας βοηθούσε να διαλευκάνουμε την υπόθεση – ίσως- ! Εντωμεταξύ πάντοτε με εντυπωσίαζε το πόσο μικροί φαίνονται οι άνθρωποι μέσα στο ρήγμα. Επίσης, το δόλιο το Gambian φαίνεται πως έχασε και τη μια του άγκυρα από τη σύγκρουση! Έχω βέβαια κάποια κενά, όπως πχ πως διάολο κατόρθωσε να πάρει αυτή τη φωτογραφία όντας έξω από το πλοίο ενώ στην ουσία ήταν επιβάτης. Διότι, όπως θα δούμε παρακάτω, ήταν επιβάτης του Gambian. Τέλος πάντων, παρελθόν χωρίς ερωτηματικά δεν νοείται. Σα να αχνοθυμάμαι από τις διηγήσεις του ότι είχαν αποβιβαστεί για κάποια ώρα, αλλά οι υπόλοιπες λεπτομέρειες έχουν διαγραφεί από το σκληρό μου... Δε νομίζω πάντως το ταξίδι ή το ατύχημα να τους πτόησε, καθότι μετά το ατύχημα, εθεάθησαν στο κατάστρωμα στις γνωστές σε όλους μας από ταινίες εποχής chaises-longues (μου θυμίζουν και κάτι αντίστοιχες που είχε το ΣΑΠΦΩ τη δεκαετία του ’80 όταν παιδάκι πήγαινα στο νησί με τους δικούς μου). Πίσω από τη φωτογραφία υπάρχει η σημείωση "SS Gambian, after the accident, June 1937". Προσέξτε τώρα τη διαφορά με τα σημερινά δεδομένα. Κουστούμι-γραβάτα, δανδήδες σε φορτηγοποστάλι τη δεκαετία του ‘30, από Αίγυπτο για Λονδίνο που μόνο ο διάολος ξέρει πόσες μέρες θα έκαναν. Κι εμείς πάμε για ένα δωδεκάωρο στη Λέσβο με φόρμες και γενικώς ντυμένοι όσο πιο άνετα γίνεται. Άλλες εποχές όπου ο χρόνος κυλούσε σαφώς πιο αργά και που τα πάντα ήταν μετρημένα και είχαν λόγο. Τώρα όταν μιλάμε για φορτηγοποστάλια στο μυαλό των περισσότερων έρχονται εικόνες όπου άνθρωποι και εμπορεύματα στοιβάζονται σε ζωώδεις συνθήκες. Φαίνεται όμως πως δεν ίσχυε κάτι τέτοιο για το SS Wahehe με το οποίο ο παππούς επέστρεψε στα πάτρια εδάφη κάπου ένα μήνα μετά. Εταιρεία η Woermann Linie AG (ελάχιστες πληροφορίες εδώ) η οποία εκτελούσε δρομολόγια μεταξύ Αφρικής και Γερμανίας. Περισσότερες πληροφορίες για το πλοίο εδώ. Αν δεν έχω μπερδευτεί με το πλοίο, φαίνεται πως έγινε μετασκευή το 1934 και μετετράπη σε...refrigerated cargo liner! Άλλοι καιροί άλλα ήθη...Φαίνεται πάντως πως το SS Wahehe, αν και σκάφος του 1922 διέθετε για τους επιβάτες του πολλές ανέσεις, μεταξύ των οποίων και…πισίνα. Ιδού ο μετέπειτα παππούς, τότε νιάτο να ποζάρει δίπλα της με το ημερολόγιο να γράφει στην πίσω πλευρά της φωτογραφίας 9/7/1937. Σα κατασκευή μάλλον είχε τεράστια διαφορά σε σχέση με το πώς ξέρουμε εμείς τις πισίνες καθώς βλέπω και περισσότερο μαντεύω πως είναι μάλλον πάνω στο κατάστρωμα και όχι μέσα σε αυτό. Υποθέτω όμως πως δεν πέρασαν και άσχημα... Κι επειδή μιλάμε για Έλληνες (έστω του εξωτερικού) και για ελληνική νοοτροπία, το ταξίδι τελείωσε με τρόπο καθαρά ελληνικό: Αφού οι ήρωες της ιστορίας μας έφαγαν όλα τους τα λεφτά σε –Κύριος οίδε- ποιες διασκεδάσεις και ακολασίες ο παππούς, γόνος εύπορης οικογένειας, απέστειλε τηλεγράφημα στη μητέρα του αιτούμενος χρήματα. Σε γλώσσα της εποχής: «παρακαλώ όπως μου αποστείλατε χρήματα δια τον ναύλον μου. ΣΤΟΠ» Στα σημερινά μέτρα: «μάνα στείλε φράγκα, μείναμε ρέστοι και ταπί, δεν έχω ούτε για τα εισιτήρια»… Εννοείται πως πάσα πληροφορία για το ταξίδι, τα πλοία, τις εταιρείες κλπ είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη! ΥΓ: η πρώτη φορά που βάζω υδατογράφημα σε φωτογραφίες, παρακαλώ όπως με συγχωρήσετε, αλλά οι λόγοι είναι ευνόητοι.

Εγώ θυμάμαι πως μπήκα στο...κλαμπ γύρω στο 2008, με πρώτο ποστ, για τι άλλο ; για το Θεότυφλο😋Αν μου έλεγε κανείς ότι τότε ότι το 2021 το καράβι αυτό θα εξακολουθούσε να υπάρχει θα γελούσα με την καρδιά μου. Τέλος πάντων! Μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε και βελτιωνόμαστε. Έτη πολλά, ευχαριστούμε πολύ όλους όσους αφιερώνουν το χρόνο τους για τη δική μας τέρψη❤️💯 και στα 18 ελπίζω να μας επιτραπεί από το Χαρδαλιά η κατανάλωση αλκοόλ και όχι μόνο! 😋

Εγώ πάλι, αν και έβγαλα το καπέλο του καπετάνιου που και την κίνηση την έκανε αποτελεσματικά και με ασφάλεια και με 3 κουβέντες τα είπε όλα εξοργίστηκα με τους χαχόλους που ωρυόντουσαν😡 Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει μέχρι τώρα, αυτή τη φορά στα ΜΚΔ όπου θα διαβάσεις πραγματικά το κοντό και το μακρύ του καθενός. Είμαστε σίγουροι ότι η εποχή του αυριανισμού έχει παρέλθει;

Χωρίς να διαφωνώ στην ουσία, να πω απλά ότι εδώ δεν έχουμε παρά μόνο μια περίληψη της περίληψης της απόφασης. Δεν έχουμε σκεπτικό, στοιχεία που επικαλέστηκαν οι πλευρές, υλικό, μαρτυρίες κλπ. Το ότι π.χ. στο άρθρο δεν αναφέρεται κάτι για τις ευθύνες του Ν/ΘΗ δε σημαίνει απαραίτητα ότι αυτές δεν προσδιορίζονται στην απόφαση, περιορίζοντας - κάνω μια αυθαίρετη σκέψη- το ποσό της αποζημίωσης. Τέλος, κι αυτό δεν είναι προσωπικό αλλά το λέω εξ αφορμής, το ότι μπορεί μια απόφαση δικαστηρίου να μας φαίνεται ακατανόητη δε σημαίνει -υποχρεωτικά- ότι ο δικαστής θα ευνοήσει τη μια ή την άλλη πλευρά. Λίγο στην Ελλάδα τα απλοποιούμε τα πράγματα "α, η Έδρα τα πήρε", "α, θα ευνοήσει το Δημόσιο-ηλίου φαεινότερον-" δεν είναι όμως κανόνας αυτό. Για να μην πω δηλαδή ότι είναι η εξαίρεση... Προσωπικά και με την μικρή πείρα που έχω σα δικηγόρος, έχω διαβάσει πολλές αποφάσεις που ενώ μου φαίνονται -στην αρχή- ακατανόητες έχουν όχι απλά ακλόνητο σκεπτικό αλλά δείχνουν στην πράξη πόσο έκατσε και δούλεψε ο δικαστής. Εννοείται βέβαια πως δε συμβαίνει πάντοτε αυτό. Ούτε του παπά δε θα το πουν με τόσα τρέχοντα μέτωπα ανοιχτά.

Πολύ ενδιαφέρον doc για κάτι που οι περισσότεροι που μας αρέσει το θέμα είχαμε ακούσει αλλά ποτέ δεν είχε (επισήμως) επιβεβαιωθεί. Η ύπαρξη λοιπόν ενός τρίτου πλοίου, περίπου στα 5 μίλια απο το σκηνικό του δράματος φαίνεται πως πλέον επιβεβαιώνεται. Ο καπετάνιος του δεν έκανε τίποτα παρόλη τη ζωντανή εξέλιξη των γεγονότων μπροστά στα μάτια τους, παρόλα τα σήματα μορς με φανό που εστάλησαν κλπ. Είναι πολύ ενδιαφέρον δε, ότι, όπως και στην περίπτωση της φωτιάς, όσοι από τους επιβάτες ανέφεραν την ύπαρξη άλλου πλοίου αγνοήθηκαν παντελώς ενώ απ'ότι φαίνεται ο Stanley Lord του Californian έγινε αποδιοπομπαίος τράγος. Έχω την αίσθηση ότι μετά την εκατονταετία αρχίζουν και σκάνε στην επιφάνεια πράγματα που κάποιοι προσπαθησαν πολύ τότε να θάψουν. Ποιος ξέρει τι άλλο ακόμα θα μάθουμε...

Ε, ας βάλει κάποιος την πώληση για scrap του Κρήτη ΙΙ.🙂 Ήρθε, έλαμψε ως άλλος διάττων αστέρας, μας έκανε να νευριάσουμε και να απορήσουμε και μετά ξεφούσκωσε!

Η πανδημία. Μας έκανε άνω κάτω και λίγο ως πολύ επηρέασε οριζόντια & κάθετα όλους τους κλάδους. Οχι πως οι επιδοτήσεις δεν είναι σημαντικό θέμα προς συζήτηση και σκέψη αλλά εγώ το βλέπω πιο πολύ σαν μια μέθοδο (στρεβλή αλλά πάντως μέθοδο) του κράτους να χρηματοδοτεί τον εαυτό του. Αν δεν υπήρχε η πανδημία μοιραία όλο αυτός ο αχταρμάς θα ετίθετο σε άλλη βάση.

Golden Bridge και από μένα γιατί πάει κόντρα και φαίνεται πως πάει και καλά!

Δάγκωσα το κουκί μου και το έριξα στον Αρκ😋για λόγους που εξήγησαν και οι πιο πάνω από μένα.

Χρόνια πολλά εις άπαντες και εις άπασες, να είμαστε όλοι καλά και κεφάτοι και το νέο έτος που θα έρθει (ευελπιστώ χωρίς άλλες φανφάρες😋)

Να πούμε, βέβαια, εδώ ότι με τα "αν" δε χτίζεις ιστορία, πάντως η τελευταία ευκαιρία για τη ΝΕΛ (υπό την προϋπόθεση μιας πολύ σφιχτής διαχείρισης) ήταν από τη ναύλωση του European και πέρα. Αν τα χρήματα που έριξαν σε τόσες άσκοπες ναυλώσεις (και ποιος ξέρει που αλλού) τα επένδυαν στον υπάρχοντα στόλο (και ας επρόκειτο για πλοία στο τέλος της ζωής τους) θα μπορούσαν να οχυρωθούν στις γραμμές τους και να κερδίσουν χρόνο. Το European πχ και δρόμο είχε και ήταν πλοίο καλοθάλασσο και σήκωνε περαιτέρω εκμετάλλευση από άποψη χώρων. Ακόμα και τα ταχύπλοα θα μπορούσαν να είχαν εκμεταλλευτεί (τον μεγάλο Κεντέρη πχ) αρκεί να υπήρχε σωστός προγραμματισμός και πλάνο. Η ΝΕΛ όμως είχε, κατ'ουσία βαρέσει διάλυση από πριν και όπως αποδείχθηκε, κανείς δεν ήξερε προς ποια κατεύθυνση ήθελε να πάει. Έτσι, η επιλογή των άγονων γραμμών ήταν το τελευταίο βήμα. Πραγματικά κρίμα για μια ιστορική εταιρεία που υπήρξε κάποτε στην πρώτη γραμμή...

Όντως και σε άλλα πλοία που είχαν ναυπηγηθεί από δαύτους που είχα μπει ήταν εξαιρετικά ! Ακόμα και σε μαθουσάλες 40-45 ετών έβλεπες ότι από τότε υπήρχε η σκέψη για την άνεση του πληρώματος. Σε αντίθεση με τα γιαπωνέζικα της ίδια ηλικίας που εκτός του ότι έπρεπε να είσαι στα δικά τους μέτρα για να κυκλοφορείς χωρίς να τσακίσεις το κεφάλι σου στις σκάλες κλπ είχαν κάτι άκυρες φαϊνές ιδέες που απορούσες τι τους ειχε κατέβει όταν έχτιζαν το πλοίο. Θυμάμαι πχ στο XIX ότι ο έτσι κι αλλιώς μικρός χώρος της τραπεζαρίας του πληρώματος ήταν ακριβώς πάνω από την αριστερή ηλεκτρομηχανή. Φαντάζεται κανείς στα οπερέσια😋 στα λιμάνια όταν την έθεταν σε λειτουργία όχι μόνο το θόρυβο εξαιτίας του οποίου δε μπορούσες να μιλήσεις εκεί μέσα αλλά και τους κραδασμούς που είχε. Βέβαια το XIX είχε την πολυτέλεια του κλιματισμού, κάτι που το III ή τo XV ή το ΧIV διέθεταν μόνο στα όνειρά τους. Μιας και έπιασα τις ιστορίες του Μαμ Ρα😁 στην πρώτη φωτογραφία βλέπουμε την -διπλή- τραπεζαρία του XV. Και καλά εκεί που κάθομαι εγώ είναι του ανώτερου πληρώματος, στην άλλη που αχνοφαίνεται είναι για τις...τσοκαρίες, τους λαδάδες, τους μπόμαν κλπ. Στην πράξη φυσικά αυτοί οι διαχωρισμοί δεν έπαιζαν, σε ένα πλοίο του '65 αυτό δα θα έλειπε. Ό,τι βλέπετε στη φωτογραφία αυτό είναι, για να κινηθείς εκεί μέσα ήθελες τροχονόμο, άσε δε άμα είχε ζέστη που δροσιζόσουν απο τα δυο (όλα κι όλα) φινιστρίνια που είχε. Τρελλός είσαι που θα κάτσεις μέσα στην τυριέρα ; όξωωωω, καλύτερα να μιλάς με τον γραμματικό που έπαιζε βιολί για χόμπι. Και ένας καπετάνιος Θεός επίσης, κομμουνιστής, γνώστης και του επαγγέλματος και της πολιτικής αλλά ήπιος, πολιτισμένος, χαιρόσουν να μιλάς μαζί του. Η δε κουβέρτα του δύσκολη μιας και, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που έχουν ανέβει εδώ, ήταν σε δυο επίπεδα, άρα σε έτρωγαν τα ανεβοκατεβάσματα. Η δεύτερη φωτογραφία (καλά κι οι δυο χάλια είναι αλλά έχουν περισσότερο συναισθηματική αξία γι'αυτό και τις ανέβασα) είναι από την τραπεζαρία (ή ότι φαίνεται) του ΧIV. Αν θυμάμαι καλά, το συγκεκριμένο είχε και μια δεύτερη ακόμα πιο μικρή τραπεζαρία μαζί με την κουζίνα τέρμα πρύμα εκεί συνήθως κάναμε τους υπολογισμούς. Άσχετο, πρύμα είχε και τον πιο πρωτόγονο "εργατη" που είχα δε έβερ. Ναι μεν γύριζε όταν του έβαζες κάβο, αλλά αυτό γινόταν πιο αργά και από το θάνατο, σε σημείο που δεν ήξερα καν αν γύριζε μηχανικά ή απλά...φυσικά! Τέλος πάντων, ξαναπάμε στη φωτογραφία. Ευθεία μπροστά φαίνεται μια σκάλα. Από εκεί πήγαινες στη γέφυρα, μόνο που για να ανέβεις αυτό το πράγμα έπρεπε να έχεις κάνει ασφάλεια ζωής καθώς ήταν πολύ απότομη και τόσο στενή που πρακτικά με το ζόρι χωρούσες να περάσεις. Aνεβαίνοντας, στα δεξιά σου είχε το τραπέζι με το χάρτη , ενώ αν δεν κάνω λάθος αυτή ειναι η τιμονιέρα του. Καλά για να κατέβεις αυτή τη σκάλα ήταν προτιμότερο να κουτρουβαλήσεις. Είχε και ένα ξύλινο σα μονόζυγο (φαίνεται λίγο) στην άκρη της, συνήθως κρεμιόμουν από εκεί για να τελειώνουμε. Δε θέλω να ξέρω όταν αυτό το καραβάκι διέσχιζε το Αιγαίο με καιρό ποιος τολμούσε να κατέβει από εκεί. Όχι βέβαια ότι η σκάλα της γέφυρας του XV ήταν καλύτερη αλλά λέμε τώρα...Θα ανεβάσω φωτογραφία σε άλλο ποστ. Στο XIV τώρα: Αμα ήθελες να ρίξεις καντήλια αλλά δεν είχες πρόχειρο τον ασύρματο προτιμούσες την παραδοσιακή μεθοδο! (νομίζω ότι τη συγκεκριμένη φωτογραφία την έχω ξανα ανεβάσει αλλά ίσως κάνω και λάθος) Άσχετο, το μοναδικό μου φουντάρισμα (για όσους έχουν τη μανία😋) το έχω πετύχει με το XIV, μάλλον ασυναίσθητα αλλά δεν έχει σημασία. Επίσης, ωραιότατη η βαρδιόλα του, στην οποία, όπως είχα γράψει παλιότερα, όσο καύσωνα και να είχε πάντοτε φυσούσε ένα αεράκι εκεί που τα έκανε όλα πιο αισιόδοξα. Ψυχή του καραβιού ο γραμματικός του, που τέτοιο καλοσυνάτο άνθρωπο δεν έχω συναντήσει έκτοτε. Θυμάμαι ακόμα, σε φόρτωση, ήρθε και μου ζήτησε ντροπαλά να φύγει σκαστός να πάει να δει το γιο του, ήταν μωρό τότε, για μια-δυο ώρες και αν μπορώ να έχω το νου μου. Μα υπάρχει περίπτωση να πει κανείς όχι σε κάτι τέτοιο ; Όρμα άνθρωπέ μου και μη σε νοιάζει τίποτα, εγώ είμαι εδώ! Αυτά τα γράφω πιο πολύ για να δείξω πόσο δεμένοι ήμασταν με αυτούς τους ανθρώπους, τους βλέπαμε περισσότερο κι από την οικογένειά μας. Με τον συγκεκριμένο γραμματικό θυμάμαι (και σ'αλλα πλοία συνέβη αυτό βέβαια) μέχρι και "μάνικα" έχω βοηθήσει να αλλάξουν (για διαφορετικό φορτίο δηλαδή) γιατί δεν έφταναν τα χέρια στην κουβέρτα. Τώρα πια τα πράγματα έχουν σαφώς βελτιωθεί (ίσως και "αποστειρωθεί") παραμένει όμως η ψυχάρα του Έλληνα ναυτικού, που θα σου δείξει την εκτίμησή του (αν δεν είσαι σπαζοκλαμπάνιας και κάνεις τη δουλειά σου σωστά) με όποιο τρόπο μπορεί. Δε θα ξεχάσω π.χ. ποτέ ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των πλοίων που ανεβαίναμε, όχι μόνο μας κρατούσαν φαγητό αλλά ΘΑ ΤΡΩΓΑΜΕ! Βρε άνθρωπε, δεν πεινάω! Θα φας ! Τέλος!

Αδύνατο να θυμηθώ, όμως σίγουρα ήταν πολύ παραπάνω από την υπολογισμένη διαφορά, γιατί θυμάμαι ότι αφενός όταν είδαμε ότι λείπει τόσο θέλαμε να βγάλουμε τα γιαταγάνια και αφετέρου δώσαμε και το λεγόμενο "γράμμα" δηλαδή επιστολή διαμαρτυρίας για τη διαφορά εκτός των καθορισμένων ορίων.

Από όλα τα Βασιλάκια το αγαπημένο μου ήταν το XVIII. Στιβαρό, νορβηγικό σκαρί, double hull (άλλο που τα πλαϊνά αμπάρια τα είχαν μετατρέψει σε φορτίου), άνετο στην κουβέρτα του, ευρύχωρο στους εσωτερικούς τους χώρους, ξεχώριζε από τα υπόλοιπα του στόλου. Να πω εδώ πως πολλές φορές οι καραβολάτρες στεκόμαστε στο περιτύλιγμα. Γουστάρουμε κρουαζιερόπλοια, ferries, συγκρίνουμε σαλόνια, καμπίνες, γκαράζ, πολυτέλειες. Αν ρίξουμε μια ματιά σε πλοία άλλης κατηγορίας όπως τα tankers και ειδικά όσα είναι μικρά και κάνουν τοπικά δρομολόγια τι μπορεί να μας τραβήξει το μάτι άραγε ; Εξωτερικά ; για μένα είναι κουκλιά! Εσωτερικά όμως ; Ας δούμε λοιπόν την τραπεζαρία & το χώρος ανάπαυσης του πληρώματος του XVIII. Και μην υποψιαστώ ξυνισμένα μούτρα,😋 γιατί είστε τυχεροί που δεν έχω αντίστοιχες φωτογραφίες του XIII ή του XV για να κλαίνε μαζί μας και οι ρέγγες. Γι'αυτούς & άλλους λόγους (οι πιο πολλοί έχουν καταγραφεί στο σκληρό του εγκεφάλου μου) ο σεβασμός μου για τους ανθρώπους που μοχθούν σε δύσκολες συνθήκες είναι απεριόριστος. Αν θυμάμαι σωστά (πέρασαν πια τα χρόνια κι άσπρισε η κούτρα μου😁) το XVIII ήταν το πρώτο καράβι που ανέβηκα σαν επιθεωρητής. Με καλοδέχτηκαν όλοι και συμπαθήσαμε αλλήλους από την αρχή. Με κοιτούσαν με κατανόηση όσο μάθαινα να κάνω τα πρώτα flashpoint, ενώ δε διαμαρτυρήθηκαν καθόλου όταν βγήκα μόνος στην κουβέρτα για την πρώτη δειγματοληψία η οποία φυσικά μου πήρε άπειρες ώρες μέχρι να μπορέσω να κατατοπιστώ. Για το τέλος, να πουμε ότι το XVIIIέχει να δώσει σημάδια στο marinetraffic απο 2013.

Λοιπόν, το σκηνικό πάνω στο aegean breeze I σας το έχω πει ; δε σας το έχω πει (απ'όσο θυμάμαι). Το αναμένουμε για "ποκερ" (πετρέλευση σε τίμια αγγλικά) σε ένα δανέζικο πλοίο (μωρέ κάπου έχω και φωτογραφία που ανεβαίνω την ανεμόσκαλα, αλλά πού; ). Ευγενέστατοι οι άνθρωποι, ο καπετάνιος Κύριος με τα όλα του. Εν έτει 2010 ; 2011 ; εκεί γύρω. Μας έχει στήσει ώρα πολλή και τσουπ! να σου κι έρχεται, φέεεεεεετα, δε βιαζόμαστε. Τέλος πάντων, δένει, αρχίζει η πετρέλευση, λέω στο συνάδελφο (παλιός γραμματικός, πολύ πιο έμπειρος από μένα) : - Δε μ'αρέσουν, ούτε το rate τους, ούτε οι φάτσες τους ! - ΣΚΑΣΕ! μη γρουσουζεύεις! - Εγώ μωρέ γρουσουζεύω ; - Εσύ, ναι, που όποτε ανοίγεις το βρωμόστομά σου μόνο που δεν ανοίγει η θάλασσα να μας καταπιεί! - Τώρα θα σε ξεφώνιζα όπως σου έπρεπε αλλά έχε χαρη που είμαστε σε ξένο πλοίο και όχι σε κανένα δικό μας! (π.χ στα Βασιλάκια ή στα Alios-Elin κλπ οι ναυτικοί είχαν γίνει για μας οικογένεια) Τέλος πάντων, τελειώνει κάποτε το bunkering κατεβαίνει ο Σπύρος-καλή του ώρα- να μετρήσει. Ανεβαίνει, κόβω βλέμμα, καταλαβαίνω, ε, σκέφτομαι, μια δεκάρα αν μας έχει φάει να σπρώξει πέντε να το σώσουμε. Γυρνάει και μου λέει: - Πήγαινε πες του (παίρνει ανάσα) λείπουν ΤΡΙΑΝΤΑ ΤΟΝΟΙ! Ω να σου.... - ΚΑΠΕΤΑΝΙΕΕΕΕΕΕΕΕ! - Λέγε! - Ακόμα 30! Ε ρε φίλε, όσοι από το πλήρωμα ήταν παρατεταγμένοι στην κουβέρτα σκάνε σε κάτι υστερικά γέλια, με κάνουν σκουπίδι! Και να μην είμαι στα καρέ μου, να μη μπορώ να ανοίξω το στόμα μου να τους ξεκινήσω τα μπινελίκια. Οι δανοί να κοιτάνε σαν τα ψάρια. Τώρα ; - Φεύγουμε! - Ποιος φεύγει ; - Έχουμε να δώσουμε κι αλλού ποκερ! - Ρε με δουλεύεις ; τα δικά μας θα τα δώσεις αλλού (λέμε τώρα) ; δεν πας πουθενα! - Τι ΛΕ ΡΕ ; Πετάγεται ο συνάδελφος "άσε θα πάω εγώ να κανονίσω". Ικανότατος όντως, ήταν η μόνη μας ελπίδα, του είχα πάντοτε εμπιστοσύνη, καθότι θα πήγαινε, θα μετρούσε, κορδέλες κλπ, στάνταρ θα έβρισκε φορτίο, στάνταρ θα παίρναμε κάτι. Να σου που επιστρέφει σα βρεγμένο γατί. - Πες στον καπετάνιο θα πάρουμε άλλους 10 τόνους. - ΠΟΣΟΥΣ ; 😡 Εννοείται πως ούτε τόσους μας έδωσαν, με βλέπουν να αφρίζω στην κουβέρτα αλλά να μη μπορώ και να μιλήσω όπως θέλω: - Ρε φίλε, πως κάνεις έτσι ; έλα να μετρήσεις στην τελική, να δεις, ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΟ, ΔΕΝ ΕΧΩ! - Δε μου λες, τώρα ποιος δουλεύει ποιον εδώ μέσα ; Με περνάς για αφελή ή για άσχετο ; Τι τα θες, τι τα γυρεύεις ; Αν έδωσαν 7 τόνους είναι ζήτημα, έφυγαν κύριοι, με την ειρωνεία στο βλέμμα. Ο καπετάνιος, Κύριος, όπως είπαμε, όσο και να απολογήθηκα, έδειξε κατανόηση αν και είχε μείνει έκπληκτος. Και τι να πει εξάλλου ; τα είπα όλα εγώ... Η μοναδική πετρέλευση που έκανα με το συγκεκριμένο και ευτυχώς εδώ που τα λέμε...

Αν αρχίσουμε έτσι θα προκόψουμε. 😋 Συμφωνώ.

Καλά, άσχημη εντύπωση δεν προκαλεί, γιατί, όπως προανέφερα, η αξίωση είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και δεν αφορά αποκλειστικά την πραγματική αξία του πλοίου (εδώ αναφέρεται ότι τα Ν/Θ είχαν περάσει πρόγραμμα εκσυγχρονισμού). Ας βγει το πόρισμα και βλέπουμε. Επίσης, μήπως, όταν έρθει η ώρα, τα βρουν εξωδικαστικά και ξεμπερδεύουμε;

Το ότι ζητάνε τόσα δε σημαίνει ότι θα τα πάρουν κιόλας. Επίσης, οι παράγοντες με τους οποίους υπολογίζεται μια αποζημίωση είναι πολλοί. Είναι π.χ. η αξία του πλοίου, ο εξοπλισμός που φέρει, οι απώλειες του ναυτικού απο τη μη χρήση του, η ηθική βλάβη κ.α. Αν κερδίσουν, επειδή σίγουρα (κατ'εμέ) θα υπάρξει επιμερισμός της ευθύνης θα πάρουν πολύ λιγότερο.

Μα δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί με όσα γράφει ο @Nick the Greek. Προφανώς και μιλάμε για ένα περιβάλλον υπερ-κορεσμένο και δεδομένων αυτών των συνθηκών τέτοιου είδους ατυχήματα πρέπει να τα περιμένουμε, ειδικά μάλιστα αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά. Προσωπικά, όπως έγραψα και πριν, θα προτιμούσα να περιορίζονταν στο ελάχιστο οι κινήσεις του στόλου στην περιοχή, για να μην πω δηλαδή να έφευγαν τελείως τα πολεμικά από εκεί στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ανασχεδιασμού. Από αυτό όμως μέχρι να περνάμε σε αφορισμούς και σε μειωτικούς χαρακτηρισμούς για την αξία των στελεχών του ΠΝ, όταν ειδικά από τον Αύγουστο και εντεύθεν είναι σε συναγερμό κάνοντας αυτά που πρέπει να κάνουν και με το παραπάνω υπάρχει μια απόσταση. Σ'αυτό αντέδρασα.

Ποια πικρή αλήθεια ; Το ότι δε βυθίστηκε το πλοίο και δεν είχαμε παρά ελαφρείς τραυματισμούς δεν ειναι αλήθεια ; το ότι από τον Αύγουστο έχει βγει σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο το 85% (αν όχι παραπάνω) του στόλου από φρεγάτες μέχρι 50χρονα υποβρύχια και ΤΠΚ σε πόλεμο νεύρων και ελιγμών για πόσες εβδομάδες χωρίς να ανοίξει μύτη για μας (αντιθέτως και εκτός από το...πλευρό της Kemal Reis ) δεν είναι επίσης μια αλήθεια ; το ότι όλο αυτό το διάστημα πληρώματα &μηχανές βρίσκονται σε πολεμική ετοιμότητα χωρίς να ανοίξει μύτη, αντι-παρατεταγμένα με τα τούρκικα, πολλά από τα οποία μόλις αποσύρθηκαν στους ναυστάθμους παρέδωσαν πνεύμα, δεν λέει κάτι ; Να συζητήσουμε ότι κάποτε πρέπει να φύγουν τα πολεμικά απο τη Σαλαμίνα ελέω traffic, εννοείται, μέσα. Ακόμα όμως δεν ξέρουμε καλά καλά τι συνέβη (και αμφιβάλλω αν θα το μάθουμε και ποτέ) οπότε ας μην ισοπεδώνουμε τα πάντα, ας αναμείνουμε και βλέπουμε. Ενδεχομένως να μη γνωρίζεις πως το ελληνικό ΠΝ είναι από τα ελάχιστα που έχουν αναχαιτίσει σε άσκηση αντιπλοϊκό και όχι μόνο μια φορά. Όπως και να έχει, ακόμα και το σφάλμα να είναι 100% στο πολεμικό, σε χώρους τόσο κορεσμένους αυτά συμβαίνουν. Εφόσον δεν είχαμε χειρότερα σκηνικά όλα καλά. Το σκηνικό με το Κανάρης ήταν πολύ χειρότερο και πραγματικά ασυγχώρητο.

Επειδή ίσως κάτι μου έχει ξεφύγει, η ΕΤΕΚΑ εξακολουθεί και δραστηριοποιείται στα ΜΠΟΝΚΕΡαδικα😋; Περισσότερο μου δημιουργήθηκε η απορία βλέποντας παροπλισμένα τα χρεπ....τα πλοία της.