Nick the Greek

Απ' 'οτι θυμάμαι σαν Λασήθι έπαιζε μπάλα μεταξύ Μήλου, Αγίου Νικολάου και Σητείας με αναχωρήσεις Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή στις 1900, ήταν όμως μια απασχόληση που δεν πρέπει να κράτησε πάνω από μια σεζόν. Στη συνέχεια το πλοίο έκανε κάποια χρόνια δρομολόγια στη γραμμή που η εταιρεία του ήταν καλά εγκαθιδρυμένη, δηλαδή Πειραιά - Ρόδο - Λεμεσσό - Χάιφα σαν Sea Harmony και μετέπτειτα Sea Harmony II. Συνήθως είχε την αναχώρηση της Δευτέρας απο Πειραιά και επέστρεφε Κυριακή πρωί. Αργότερα το θυμάμαι σαν Olympia I και Arielle με διάφορες ναυλώσεις στο εξωτερικό και κυρίως στο Αλιτζέρι(που λέγανε και οι παλαιοί). Τελευταία του αναλαμπή το 2004 οπού μετά την αποτυχημένη σύνδεση Βόλου - Κωνσταντινούπολης - Κωνστάντζα που ποτέ δεν ξεκίνησε νομίζω, έκανε μια σεζόν Πάτρα - Ιταλία με την ΕΛΜΕΣ και μετά μην τον είδατε, μην τον απαντήσατε τον Κίτσο το λεβέντη τον καραμπουζουκλή.

Η συγκεκριμένη carte-postale μας πάει πίσω 31 χρόνια στο 1979 όπου την ώρα που ο Αγιατολλάχ Χομεινί ανεβαίνει στην εξουσία στο Ιράν, κάπου στη Ρουμανία ναυπηγείται το γενικού φορτίου Filipesti, 6127 GT με ΙΜΟ 7806867 για την κρατική Ρουμάνικη εταιρεία Navrom, παιδί κι αυτή του λαού που κυβερνούσε τότε τη Ρουμανία στο πρόσωπο του πεφωτισμένου συνονόματού μου, Ceausescu. Με περίπου 9 χιλιάδες τόννους dwt σε summer draft 8.1 μέτρα και 121 μέτρα μήκος-17 μέτρα πλάτος, μιλάμε για ένα πολύ ωραίο compact σχέδιο πλοίου γενικού φορτίου με 4 αμπάρια και 4 κρενάκια, ικανό να χωρέσει και σε δύσκολα λιμάνια με περιρισμένο βύθισμα και μέρος μιας ολόκληρης κλάσης πλοίων που ναυπηγήθηκαν για την εταιρεία του. Επί 15 συναπτά έτη στο στόλο της Navrom, το 1994 πωελίται και μετονομάζεται σε Christian A μέχρι το 1999 οπότε και πήρε το όνομα Istia με το οποίο και κατέληξε στον Αλί Αγά γύρω στο 2003(?) στην τρυφερή ηλικία των 24 ετών.

Ναύλωση απο τη ΣΑΟΣ? Τι είπες τώρα! Στις 2 Σεπτέμβρη του 2005 στο Λαύριο για τους φανατικούς του είδους. Αν δεν με απατά η μνήμη μου η ναύλωση είχε γίνει λόγω (ανήκεστου) βλάβης του Νονά Μαίρη.

Να πουμε πως το ΙΜΟ του ειναι το 7413787 με αριθμο ναυπηγησης 1061. Δελφινι Εξπρες ως το 1994, Πορος Εξπρες ως το 1998 και μετεπειτα παλι Δελφινι Εξπρες.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που βρήκαμε τελικά τη λύση, ουδέν κρυπτόν υπό των Shipfriends:D! Και μια κι ο λόγος για Ρουμανία, ας δούμε και το αδελφό του Baasarabia, το όμορφο Transylvania για το οποίο ήδη μιλήσαμε παραπάνω.

Μπορώ να επιβεβαιώσω την πλοιοκτησία και δειχειρίστρια εταιρεία, ο πλοιοκτήτης νομίζω λέγεται Παναγιώτης Κουταλίδης και τα γραφεία είναι στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, ο οποίος παρεπιπτόντως φέρεται και διαχειριστής του πρωήν Regent Sky, νυν Ζωή. Οσο για τα εν Σουηδώ αναγραφόμενα, δεν προκύπτουν πουθενά στις δικές μου πηγές. Και για να μην ξοδεύει λεφτά σε βενζίνες ο φίλος μου ο Madonna Centoporte:D, ας το δούμε σαν Northern Star στην μεγάλη δεξαμενή του Περάματος στις 17 Απριλίου του 2006, πλώρα και πρύμα.

Η διαφορά ήταν στο ότι ο Απόλλωνας έχει 2 μπουλμέδες στο γκαράζ και 4 γραμμές φόρτωσης ενώ το Νήσος Χίος και ο Αλκαίος είχαν 1 μπουλμέ με 5 γραμμές φόρτωσης, 2 εκ δεξιών και 3 εξ ευωνύμων.

Έτσι για την ιστορία, σίγουρα όχι από την πρωινή του άφιξη, έτσι όπως είναι ο ήλιος η άφιξη πρέπει να είναι απόγευμα, κάτι σε 4 ή 5 η ώρα. Φαντάζομαι επί πλοιοκτησίας Βεντούρη είχαν αλλάξει και τα δρομολόγια που υπήρχαν νωρίτερα.

Μήπως ήταν απο το Άνεμος? Θεσσαλονίκη - Σποράδες - Κυκλάδες - Ηράκλειο?

Μήπως ήταν απο το Άνεμος? Θεσσαλονίκη - Σποράδες - Κυκλάδες - Ηράκλειο?

Προσωπικά το χειρότερο γκαράζ που έχω δει ποτέ μου, είναι του Παναγία Τήνου. Για όσους είχαν την ευτυχία να μανουβράρουν στις αγκάλες του, να θυμίσω ότι εν πρώτοις ήταν ιδιαίτερα χαμηλό, τις περισσότερες φορές και ειδικά κοντά στην πρύμνη έπρεπε κανείς να περπατά σκυφτός. Και φυσικά το δυνατό του χαρτί ήταν τα ατάκτως διάσπαρτα κολωνάκια που έπρεπε να βρίσκονται εκεί για λόγους στήριξης των υπερκατασκευών. Ήταν πραγματικά μαρτύριο το να μανουβράρει κανείς το αυτιοκίνητο ανάμεσα στο δάσος εκείνο, δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να ξεπεράσει τέτοιο γκαράζ..

Τι να πω εγώ τώρα για το Ναιάς ΙΙ? Τα λόγια είναι πολύ φτωχά και τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις αμέτρητες. Εντελώς αντικειμενικά, δεν πέρασε ποτέ ξανά κάτι τέτοιο, κι ούτε και πρόκειται να ξαναπεράσει. Με τόση συνέχεια, με τόση ανελλιπή παρουσία, με τόση ταύτιση σε μια γραμμή. Και αυτό που το κάνει τόσο μοναδικό είναι το γεγονός ότι ποτέ δεν ήταν το βασιλοβάπορο, ποτέ δεν ήταν το πιο γρήγορο, ποτέ το πιο πολυτελές, ποτέ το πιο καθαρό, ούτε καν το μεγαλύτερο, το πιο προβεβλημένο ή το πιο φιλικό πρός τον επιβάτη. Ήταν όμως πάντα εκεί. Θα έλεγα μάλιστα πως εσωτερικά ήταν από τα πλέον άσχημα της ακτοπλοοίας. Οι εσωτερικές σκάλες έβγαζαν τον επιβάτη φάτσα απο τη reception στο κυρίως ντεκ το οποίο ήταν γεμάτο με μεγάλα καθίσματα τύπου πούλμαν τα οποία με την πάροδο του χρόνου είχαν ξεχαρβαλωθεί εντελώς. Πρύμα θυμάμαι το μπάρ με τις θρυλικές ατομικές πίτσες που πλαισιωνόταν απο κάτι πλαστικούς πάγκους σε χρώμα κίτρινο/κρέμ αν δεν με απατά η μνήμη μου, πρέπει να έμειναν οι ίδιοι από την πρώτη μέχρι την τελευταία του μέρα στην Ελλάδα. Ήταν που ήταν επί Κατσουλάκου, το πήρε μετά κι ο Αγαπητός κι έγινε μιαν ομορφιά. Δίπλα από τη reception η στροφογυριστή σκάλα αν θυμάμαι καλά που οδηγούσε στην πρώτη θέση. Πρώτη θέση ο Θεός να την κάνει δηλαδή, κατι καρέκλες και καναπέδες της δεκαετίας του 60 σαν από musical του Δαλιανίδη. Ξέχασα το σαλονάκι κάτω απο το γκαράζ, αποκλειστικό για τους ψαγμένους του Ναιας ΙΙ με κάτι πράσινα καθίσματα. Αυτό το έβρισκε κανείς αν αντί να βγεί στο γκαράζ, συνέχιζε κατεβαίνοντας τις σκάλες προς τα έγκατα. Για τους εξωτερικούς χώρους δεν το συζητάω, ωραία καταστρώματα με αποκορύφωμα το γνωστό σε όλους μπαλκόνι της πλώρης με τα πορτοκαλί πλαστικά καθίσματα σερί απ' άκρη σ' άκρη. Σε αυτό το σημείο έβρισκε πάντα η ανακοίνωση από τα μεγάφωνο "για τον μικρό Νίκ που τον ψάχνουν οι δικοί του", τον υπογράφοντα συνήθως στο ύψος της Μακρονήσου Στα περί πρόσδεσης του Ναιάς ΙΙ, το πλοίο όντως στον Πειραιά έδενε πάντα στη γωνία του Αργοσαρωνικού με την πρύμη του να κοιτάει τα Λεμονάδικα. Εγώ έτσι τουλάχιστον το θυμάμαι πάντα, κι όχι με την πλώρη προς τα μέσα. Ο λόγος προφανής, το πρωί έπρεπε να φύγει πρώτο χωρίς να χάσει δευτερόλεπτο λόγω της κόντρας με το Παναγία Τήνου. Ταλαιπωρία αφάνταστη η φόρτωση των φορτηγών από τον στενό καταπέλτη. Το γκαράζ μέσα ο φίλος μου ο Notre Dame Cent Portes:D(Παναγία Εκατονταπυλιανή γαλλιστί), μάλλον το μπερδεύει με το Βεργίνα. Είχε 2 σταθερές ράμπες αριστερά και δεξιά, δεν ήταν όμως περιμετρικές, πήγαιναν πρύμα-πλώρα και δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους, έπαιρναν 2 ή 3 ΙΧ στο πλάτος τους. Ανάμεσα στις 2 ράμπες υπήρχε ελάχιστο κενό που αν δεν κάνω λάθος χώραγαν στο πλάτος 1 ή 2 φορτηγά. Η κίνηση του να ρίχνει πρώτα πρυμνιό καταπέλτη στον Πειραιά για να βγαίνουν τα φορτηγά πιο εύκολα και μετά να πλαγιοδετεί κανονικά, ξεκίνησε πολύ αργότερα, νομίζω επι πλοιαρχίας Νάζου ή Μαμίδη. Για τη Σύρο ο Νηρέας θυμάται καλά ότι στα πρώτα χρόνια και πριν φτιαχτούν οι προβλήτες δίπλα στο Νεώρειο, το πλοίο πλαγιοδετούσε ακριβώς μπροστά στο Τελωνείο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά Πάσχα του 1984(?) στο γυρισμό απο Μύκονο με το πλοίο πλαγιοδετημένο στη Σύρο, το πλήρωμα να τρέχει πανικόβλητο με πηλοφόρια στα χέρια και τσιμέντο για να μπαλώσουν ένα ρηγματάκι από κοπάνημα στην Τήνο. Στην Τήνο δεν το θυμάμαι να πλαγιοδετεί στο μέσα λιμάνι φίλε csst9728 και ο λόγος είναι πως εκείνη την εποχή τουλάχιστον η πλαγιοδέτηση ήταν μόνο για το Παναγία Τήνου για το οποίο άλλωστε είχαν φτιαχτεί και σαμαράκια στον ντόκο. Αν όμως είσαι απο κεί και το έχεις δεί, πάω πάσο. Για τη Μύκονο, όσα χρόνια ήταν στη γραμμή το Παναγία Τήνου το Ναιάς ΙΙ δεν πλαγιοδετούσε για τον απλούστατο λόγο ότι το Παναγία Τήνου έπαιρνε εκείνη τη θέση αναγκαστικά. Όταν όμως έφυγε από τη γραμμή το Παναγία Τήνου, πλαγιοδετούσε περιστασιακά νομίζω διότι η θέση της πλαγιοδέτησης εκείνα τα χρόνια κατέληγε σε γλίστρα και λόγω του πολυ κοντού του καταπέλτη ήταν μαρτύριο για τα αυτοκίνητα. Όπως είπαν οι προλαλήσαντες, αν βάλουμε κάτω πόσοι και ποιοί έχουν περάσει από το πλοίο αυτό θα φτιάξουμε ένα μικρό Hall of Fame. Κορυφή κατά τη γνώμη μου ο Αντρέας Νάζος που πίνει τον καφέ του πια στο Γυαλό, στη Ρουβέρα. Αξέχαστα περάσματα σε απόσταση αναπνοής από το Ταμέλο με τα βράχια να φαίνονται δίπλα στο πλοίο, μανούβρες-πιρουέτες με 9άρια στο παλιό της Μυκόνου, τι να πρωτοθυμηθώ.. Βαπόρι όμορφο, καλλίγραμμο, καλοτάξιδο, αξιόπιστο. Χαίρομαι που τα έφερε έτσι η ζωή και τον καιρό του παροπλισμού του και της πώλησης του εκεί που καταλήγουν κάποια μέρα όλα μας οι παιδικές αναμνήσεις, ήμουν πολύ-πολύ μακριά από την Ελλάδα. Κι έτσι θα το θυμάμαι πάντα ζωντανό, σε δράση και γεμάτο ζωή, και δεν υποβλήθηκα στην ψυχοφθόρο ενασχόληση με ένα ζωντανό-νεκρό όπως οι φίλοι του Γεώργιος Εξπρές, του Νήσος Χίος και τόσων άλλων.. Thanks for the memories, old buddy..

Το μοτορσιπακι στην πρωτη φωτο πρεπει να ειναι καποιος Δημακης, δυστυχως δεν εχω προσβαση στη συλλογη απο εδω που σουγραφω για να σου πω ακριβως ποιο. Οσο για το ποσταλι στο βαθος, πρεπει να ειναι το πρωην Λυδία της ΕΛΜΕΣ είτε σαν Ephesus ειτε σαν Bergama.

Obregado companheiro meu do Lisboa! Better and easier if you post these in better resolution over here! Boa noite, Nikos