Nick the Greek

Κι εδω το Seven Seas Mariner σε μια εντυπωσιακη ομολογουμενως παρουσια του στον Τσικνια, προσεγγιζοντας τη Μυκονο. Η φωτογραφια ειναι τραβηγμενη φετος το Πασχα, την παραθετω ως την καλυτερη απο την πασχαλινη επισκεψη στη νησο.

Ναι αμε, πως! Ποτε τις θελεις? Απο τις 31 Μαρτιου εχουμε παει, κι εγω αξιωθηκα στις 17 Ιουλιου. Αυτα εχει η εντατικη εργασια. Αλλα τελος παντων, τη μπετονιερα μην τη βλαστημας, αυτη σου δινει για να φας. Σιγουρα ακουγεται κοινοτυπο και μαλλον ειναι, αλλα πραγματικα το αισθημα αυτο που νοιωθει κανεις πλησιαζοντας το κουφαρι ειναι κατι εκπληκτικο, το πλοιο εστω και μπαταρισμενο μοιαζει να ειναι μεγαλυτερο απο το νησι. Ειδικα στα υψωματα γυρω απο το λιμανι μπορει κανεις να συνειδητοποιησει ποσο μεγαλο ειναι το πλοιο. Για να ειμαι ειλικρινης παντως, περα απο το δεος το σχετικο με το μεγεθος, δεν μου κανει καποια εντυπωση πως εχουν χασει τη ζωη τους ανθρωποι εκει μεσα. Αν εχεις περπατησει στα λιβαδια του Βελγιου και στις Αρδεννες που εχουν πεθανει εκατομμυρια, ξαφνικα δεν σου κανει και μεγαλη εντυπωση, περισσοτερο αν ασχολεισαι με το αντικειμενο -οσο κυνικο κι αν ακουγεται αυτο- σε απασχολει πως τα καταφεραν οι της γεφυρας και εκαναν αυτο που εκαναν. Σε περισσοτερο ανατριχιαστικες λεπτομερειες, δειτε το σφηνωμενο βραχο σε ενα πιο κοντινο πλανο την ιδια ωρα που το συνεργειο προσπαθει με ρυθμους χελωνας ειναι αληθεια, να μπαλωσει καποιες απο τις πολλες τρυπες. Εδω φαινεται ακομα πιο εντυπωσιακα, ειναι σα να εχει μπει ενα κομματι τροφη στα δοντια σου. Προσεξτε τις λαμαρινες διπλα που εχουν διπλωσει σα να ειναι αφρος ξυρισματος, δεστε κι αυτη την αποψη απο το πλαι και πως εξεχει το stabiliser απο τα πλευρα του πλοιου. Κι απο ψηλα ομως δεν ειναι λιγοτερο εντυπωσιακο το θεαμα, δεστε τις πισινες πρυμα και πως εχουν πεσει πανω τους οι ξαπλωστρες. Αλλα και πιο πλωρα δεστε πως εχει ξεκολλησει η οροφη της πισινας, ουτε σε ταινια καταστροφης δε θα βλεπαμε κατι τετοιο. Τελος παντων, κατα παραδοση στη ναυτιλια οι μεγαλυτερες αλλαγες σε επιπεδο ασφαλειας ακολουθουν τα μεγαλα ναυαγια κι αυτο συμβαινει οχι μονο στην επιβατηγο ναυτιλια. Με πολλους απο εσας που γνωριζομαστε προσωπικα, εχουμε συζητησει το θεμα ολων αυτων των κρουαζιεροπλοιων-Γολιαθ και ξερετε τις επιφυλαξεις μου στο κομματι της ασφαλειας και ειδικα στο evacuation του πλοιου. Ελπιζω αυτο το συμβαν να ωθησει τη διεθνη κοινοτητα να αναθεωρησει ορισμενα πραγματα.

Αξιζει νομιζω να πουμε 5 κουβεντες για το USS Intrepid σε σχεση και με το κλασσικο πια θεμα περι preservation(προφερεται πρεζερβεσιο) societies και διατηρητεων πλοιων. Τον περασμενο Νοεμβριο(2011) λοιπον ευρισκομενος στη Νεα Υορκη(ξερετε, αυτη που ειχε παλια τους διδυμους πυργους) οπου ειχα παει για να παραστω στις πολιτιστικες εκδηλωσεις που καθε χρονο διοργανωνει , εβαλα λιγο χρονο στην ακρη για μια επισκεψη στο USS Intrepid. Προκειται για ενα αεροπλανοφορο του 1943 της κλασσης Essex(συνολικα χτιστηκαν 24) που προλαβε και ειδε ενεργο δραση τοσο στο Β' Παγκοσμιο Πολεμο οσο και σε αλλα θεατρα επιχειρησεων οπως το Βιετναμ, οπου οι φιλοι μας οι yankees τον ηπιαν . Το θεμα για μενα δεν ειναι η ιστορια του, αν ψαξετε λιγο στο internet θα βρειτε πολλα πραγματα, αλλα το τι γινεται τωρα. Το πλοιο αφου ειχε παροπλιστει απο το Αμερικανικο Ναυτικο απο το 1974 μεχρι τις αρχες της δεκαετιας του 80, αγοραστηκε απο ενα Νεουορκεζο επιχειρηματια που βαλθηκε να το εκμεταλλευτει εμπορικα και να πει την ιστορια του. Ο ανθρωπος αυτος φυσικα δεν ηταν ουτε καραβολατρης, ουτε κανενας πωρωμενος με το ναυτικο, ηταν απλα ενας επιχειρηματιας με πατριωτικα αισθηματα, τουλαχιστον ετσι το καταλαβαινω εγω. Το πλοιο αναστηλωθηκε και του δωθηκε ενας ντοκος στο West Manhattan οπου και βρισκεται απο τοτε, μετατρεποντας το σε πλωτο μουσειο που επισκεπτονται ετησιως γυρω στο 1 εκατομμυριο ατομα. Εχει επισης χαρακτηριστει National Historic Landmark που σημαινει πως μαλλον παιρνει καποια επιδοτηση απο το κρατος και μαζι με το υποβρυχιο USS Growler που εχει προστεθει απεναντι του, σχηματιζουν το μη κερδοσκοπικο USS Intrepid Foundation. Το πλοιο ειναι πληρως προσβασιμο εκτος απο το μηχανοστασιο που ετσι κι αλλιως νομιζω το εχουν αφαιρεσει. Highlights ειναι το hangar deck που περιεχει μια σειρα απο simulators προς τα πρυμα αλλα και μια σειρα απο κειμηλια του πλοιου, ορισμενα interactive κομματια αλλα και διαφορα αλλα σχετικα εκθεματα οπως search and rescue ελικοπτερα, που ολα μαζι σου δινουν μια πολυ καλη ιδεα σχετικα με το τι γινοταν πανω στο πλοιο σε καιρο πολεμου. Στο flight deck υπαρχουν σταθμευμενα μια σειρα(πανω απο 25) απο πολεμικα αεροσκαφη και ελικοπτερα απο διαφορες χωρες του κοσμου, για οσους σας αρεσουν και τα αεροπλανα, ειμαι σιγουρος πως θα εντυπωσιαστειτε, ενω απο εκει φτανει κανεις και στη γεφυρα του πλοιου, πληρη με οργανα, χαρτες, ρανταρ κλπ. Μαλιστα το πλοιο κατα την 11η Σεπτεμβριου του 2001 και τις εβδομαδες που ακολουθησαν, μετετραπη(προφανως βασει σχεδιου) στο στρατηγειο του FBI για οσο κρατησε εκεινη η κατασταση εθνικης αναγκης. Επισκεφθηκα το πλοιο νομιζω Τριτη η Τεταρτη πρωι, μια ακυρη μερα δηλαδη και μου εκανε μεγαλη εντυπωση πως ειχε πολυ κοσμο. Το καλυτερο απ' ολα ειναι πως σε διαφορα σημεια του πλοιου βρισκονται διασπαρτοι εθελοντες βετερανοι του Πολεμικου Ναυτικου και της Αεροποριας των ΗΠΑ που εχουν υπηρετησει και πανω στο ιδιο το πλοιοο οι οποιοι ερχονται και σου μιλανε αυτεπαγγελτως, λεγοντας σου διαφορα πραγματα σχετικα με το πλοιο και το επιχειρησιακο του κομματι. Δε θα ξεχασω πως ο βετερανος(καμια 75αρα ετων) που βρισκοταν κοντα μου ηρθε και μου εξηγησε το συστημα με το οποιο προσγειωνονταν τη νυχτα οι πιλοτοι και με το οποιο αντιμετωπιζαν τις κινησεις του πλοιου λογω της θαλασσας. Γενικα για οποιον βρεθει στη Νεα Υορκη το συνιστω ανεπι και φυλακτα για μια επισκεψη, χαλαρα εφαγα 3 ωρες εκει μαζι με το υποβρυχιο USS Growler. Αισθανεται κανεις ζηλεια(ειτε με την καλη, ειτε με την κακη εννοια, παρτε το οπως θελετε) για τον τροπο με τον οποιο κατορθωνουν οι Αμερικανοι να "χτιζουν" αυτην τη λιγη ιστορια που εχουν σα λαος και να "φτιαχνουν" τους πολιτες τους. Οσο για εμας, αντε με το καλο να δωσουμε τον Αβερωφ και στο Σειρηνακη να γυρισει με την Ντουβλη και τη Τζουλια τα Κανονια του Βυζαρωνε.. ΥΓ: Ζητω συγνωμη για την ελλιψη τονισμου αλλα για καποιο λογο το @$&**@# το Sony Vaio αποφασισε πως δε θελει να με αφησει να τονιζω στα ελληνικα. Αν εχει καποιος καμια καλη ιδεα πως να το λυσω αυτο, ας μπει στον κοπο να στειλει πμ.

Κυριοι-Κυριοι (που ελεγε κι ο Χαρης Αλευροπουλος), Εστω και καθυστερημενα μεταφερω κι εγω τις ευχες μου για μακροημερευση του ιστοτοπου τουτου, και σωτηρια των ψυχων ημων των αμαρτωλων. Με καλα, με κακα, με προβληματα, με επιτυχιες, κοντευουμε πια την 7ετια που κρατησε η Επανασταση(του 1967 ) κι ελπιζουμε πως δεν θα βρεθει Αττιλας για να μας ριξει. Δυστυχως(κατ' αλλους ευτυχως), οι υπερφορτωμενες μου επαγγελματικες υποχρεωσεις δεν μου εχουν επιτρεψει να ασχολουμαι πια καθημερινα με τα αγαπημενα μας δρωμενα αλλα ελπιζουμε σε καλυτερες ημερες και μαλλον με την ελπιδα θα πεθανουμε. Κι ατιμη η ελπιδα πεθαινει παντα προ-τελευταια, τελευταιος πεθαινει παντα ο Μητσοτακης. Αντι για τραγουδακι, μια προσφατη φωτογραφια που τραβηχτηκε περα απ τη γεφυρα του Αδαμ στη Νοτιο Κινα, για το καλο. Περισσοτερες εν καιρω,

Λιουδάκηδες και Καβαλαράκηδες ( Τρίτη 19 Ιουλίου) Κι επειδή ένα ξερό Μυτιλήνη δεν είναι ποτέ αρκετό, πάλι στις επάλξεις την επόμενη μέρα ξεκινώντας με Highspeed 6 που ανεχώρησε από του Τζελέπη για Σύρο – Μύκονο – Τήνο στις 1745. Εντυπωσιακό πλοίο το ταχύπλοο αλλά καθόλου εντυπωσιακή η κίνηση του στο δρομολόγιο αυτό. Δε νομίζω πως είχε πάνω από 40 ΙΧ και από επιβάτες καμιά 300άρα, πολύ λίγα πράγματα δηλαδή με την υποσημείωση πως αποχώρησα λόγω βαρεμάρας κανένα τέταρτο πρίν αναχωρήσει το πλοίο. Επόμενη στάση το European Express με αναχώρηση στις 1900 για Χίο και Μυτιλήνη. Και πάλι εδώ η αγαπημένη μας Μυτιληνιά προφορά που φοριέται πολύ φέτος το καλοκαίρι, φόρτωση στο χαλαρό μέχρι 25 λεπτά πρίν την αναχώρηση όπου και ξαφνικά μας πιάνει ο πανικός και αρχίζουμε να τα βάζουμε όλα με τη μούρη. Ανεξήγητο αυτό γιατί τελικά το πλοίο 15 λεπτά πρίν την αναχώρηση ήταν έτοιμο και μάλιστα έφυγε έχοντας χώρο για τουλάχιστον 5 ακόμα μεγάλες νταλίκες, σημειωτέον το ότι την ίδια μέρα είχε και ο Αρχάγγελος αναχώρηση. Ενεργά παρών στη φόρτωση και ο κάπτα-Λευτέρης ο Βεκρής που θυμήθηκε τις μέρες του στο Σαρωνικό με το Ευτυχία. Εκεί που έριξα γέλιο ήταν με τους οδηγούς των ΙΧ για Χίο που περίμεναν να φορτώσουν τα οχήματά τους στο πλοίο. Ως γνωστόν –τουλάχιστον σε μας- το European Express δεν έχει ευκολίες με πατάρια(εκτός από αυτό της πλώρης) κι έτσι η φόρτωση γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο όπου αυτός που βγαίνει πρώτος μπαίνει τελευταίος. Σε κάποια φάση όμως οι Χιώτες βαρέθηκαν να περιμένουν και άρχισαν να φωνάζουν στο λοστρόμο ¨Εμάς γιατί δε μας βάζετε μέσα έεε??¨ το οποίο είχε πολύ γέλιο γιατί ακούγονταν σα μικρά παιδάκια που απαιτούν από τη μαμά να τους πάρει εδώ και τώρα παγωτό. Κατανόηση και κοινή λογική μηδέν. Στην ώρα του ο Hayrettin Barbarossa λοιπόν, όταν όμως φορτώνει το Λατώ στον Άγιο Διονύση δεν μπορεί ο Nick the Greek να βρίσκεται κάπου αλλού. Γνώριμες κι εδώ οι φάτσες, ο ύπαρχος, ο πρώην λοστρόμος του Μυρτιδιώτισσα και οι λοιποί συγγενείς Λιουδάκης, Κασσουδάκης, Δαρατσιανός, Μακρυμανωλάκης, Κοζάκης για Ρέθυμνο και άλλοι πολλοί. Πολύ κόσμο, πολλά ΙΧ και φυσικά η συνήθης ουρά από φορτηγά να ερίζει για μια θέση στον Παράδεισο του γκαράζ του Λατώ. Αξιοσημείωτο το γεγονός οτι όσα χρόνια παρακολουθώ Λατώ, συνήθως πρώτα γεμίζει η πρύμη αριστερά και δεξιά με ασυνόδευτα του Λιουδάκη για να κάτσει και να μειωθεί η κλίση του καταπέλτη, κάτι το οποίο δε φαίνεται να γίνεται τώρα. Η φόρτωση γινόταν και συνεχιζόταν με εντατικούς ρυθμούς αλλά χωρίς ιδιαίτερο άγχος ώσπου γύρω στις 2020 με ώρα αναχώρησης 2100, έφτασε η στιγμή που όλοι περιμέναμε, η πολυαναμενόμενη εμφάνιση του πρώην εμπορικού διευθυντή της ΑΝΕΚ και νυν συμβούλου, του Παγκρήτιου και αξιοσέβαστου Μπάμπη Σαλβαράκη. Κι Αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω κύριοι. Κι αν νομίζετε οτι υπερβάλλω, ρωτήστε οποιονδήποτε θέλετε που ήταν εκεί εκείνη τη μέρα, από τον πλοιαρχεύοντα του Λατώ, Θεό – Βασίλη Πασχάλη εώς τον τελευταίο καβοδέτη. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναδείξω και την σημειολογική εμφάνιση του Μπάμπη Σαλβαράκη με ανοιχτόχρωμο πουκάμισο και κατακόκκινη γραβάτα σε χρώμα Superfast. O tempora, o mores, αλλά ανάγκα και Κρητικοί πείθονται για την αναγκαιότητα της συμμαχίας τη δεδομένη χρονική στιγμή. Με του που φτάνει ο Μπάμπης ο Σαλβαράκης λοιπόν, ρίχνει μια ματιά στο γκαράζ του Λατώ και γυρνάει στον ύπαρχο λέγοντάς του ¨Πάλι 9 και 15 θα φύγουμε Ύπαρχε¨. Η απάντηση ¨Μην ανησυχείτε κύριε Μπάμπη¨, τον έκανε απλώς να κουνήσει το κεφάλι του, γνωρίζοντας τι θα επακολουθούσε, όπως άλλωστε και το διμελές κλιμάκιο ειδικών αποστολών των Shipfriends που βρισκόταν επί τω καταπέλτη. Η φόρτωση πια συνεχίζεται σε ρυθμούς ¨τρεχάτε ποδαράκια μου να μην σας αφοδεύσει ο πισινός μου¨ και τα πράγματα σκουραίνουν όταν με έγκριση του Μπάμπη κόβει εισιτήριο και ένα 15-μετρο ψυγείο του Καβαλαράκη που ήταν στην αναμονή. Κι ο δε πράκτωρ ανέκραξε: ¨Καβαλαράκη, κόφτο. Κόφτο Καβαλαράκη!!¨ ως άλλος κύριος Σουλτάνογλου στο Όλα Είναι Δρόμος’ που διατάζει τον Ηλία το μπουλντοζιέρη να κατεδαφίσει το κέντρο διασκεδάσεως Βιετνάμ που μόλις έχει αγοράσει. Γύρω στις 9 κι ενώ η νευρικότητα όλων είναι έκδηλη, η φόρτωση ακόμα συνεχίζεται κι ο Ύπαρχος με το λοστρόμο προσπαθούν να βρούν ένα τρόπο να χωρέσουν τόσο τον Καβαλαράκη, όσο κι ένα συρόμενο με ζωοτροφή. Δυστυχώς όμως με λάθος τρόπο όπως εγκαίρως διέγνωσαν τόσο οι Shipfriends όσο κι άλλοι παρεπιδημούντες την Ιερουσαλήμ, όμως όταν έχεις το άγχος σου να καταπολεμήσεις το μυαλό σου δεν είναι καθαρό. Τελικά γύρω στις 2115 ο Καβαλαράκης είναι ήδη μέσα και τρώει την κουκουβάγια του ενώ στο γκαράζ γίνεται η ύστατη προσπάθεια να χωρέσει σε ένα στενό διάδρομο το συρόμενο με τις ζωοτροφές. Δυστυχώς για τον Ύπαρχο, το λοστρόμο και τον ιδιοκτήτη του φορτηγού, το ότι δεν έμπαινε το φορτηγό μέσα έτσι όπως είχε γίνει το τελευταίο στάδιο της φόρτωσης ήταν ήδη fait accompli κι έτσι στην ύστατη προσπάθεια λόγω του μεγάλου πλάτους του φορτηγού στο στενό διάδρομο δεν μπήκε παρά μόνο η καμπίνα του οδηγού. Σε κείνο το σημείο και βλέποντας οτι καί το βαπόρι είχε αργήσει, καί χαμένος χώρος υπήρχε, είχαμε την δίκαια έκρηξη του Μπάμπη του Σαλβαράκη ο οποίος ωρυόμενος λέει στον οδηγό του φορτηγού να το πάρει έξω και απευθυνόμενος σε Ύπαρχο και λοστρόμο τους λέει: ¨Τα βλέπετε που σας τα λέω εδώ και μια ώρα κι εσείς κάνετε τα δικά σας?¨. Σε αυτό το σημείο ο Ύπαρχος κοίταζε τις σωληνώσεις του γκαράζ, κι ο λοστρόμος τις γραμμές φόρτωσης, ανήμποροι να αρθρώσουν λέξη. Ο Μπάμπης σε κείνο το σημέιο απέπλευσε, καταπέλτης πάνω στις 2120 και αναχώρηση για Χανιά ενώ λίγο παραπέρα το Olympic Champion έφευγε στην ώρα του στις 2130 με γεμάτο γκαράζ. Ευχαριστώ θερμά όσους είχαν το κουράγιο να διαβάσουν ως εδώ του Νικολάου το ανάγνωσμα. Δυστυχώς οι καλοκαιρινές διακοπές τελειώνουν σιγά-σιγά και ο Nick πρέπει να επιστρέψει εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναπαύσεως, μακριά από το λιμάνι που βρίσκεται η καρδιά του. Ελπίζω όμως ο μεγάλος γκρουπιέρης που βρίσκεται εκεί ψηλά να τα φέρει έτσι ώστε σύντομα να ξανακάνουμε μια παρόμοια βόλτα με τον αγαπημένο μου φίλο Παναγία Εκατονταπυλιανή, κατά παραγγελία του πολυέλεου, παναμώμητου και πανοικτήρμωνα χρήστη Nhsos Xios. Από τα μέτωπα των λιμανιών, για τους Shipfriends, Nick the Greek

Παναγιωτέλλλλλλλλλλ ( Δευτέρα 18 Ιουλίου) Α... καλοκαίρι! Μας περιμένουν οι χαρές της φόρτωσης. Της ενδιαφέρουσας φόρτωσης. Γι αυτό όχι Highspeed, όχι Speedrunner σε λιμάνια και προβλήτες. Βόλτα πεζή υπό το φόβο των ταξιτζήδων οι οποίοι νωρίτερα εκείνο το πρωί προξένησαν χάος στο λιμάνι του Πειραιά, σε μια μέρα που το λιμάνι υποδέχτηκε δέκα(αριθμός 10) κρουαζιερόπλοια. Προσεκτικά στοχευμένη λοιπόν η επίθεση τους, αναρωτιέμαι αν κέρδισαν τελικά έστω και έναν υποστηρικτή στον αγώνα τους. Μήπως όμως τους νοιάζει τελικά? Ή απλά και μόνο θέλουν νταηλίκι να περάσουν αυτό που επιθυμούν? Αν συμβαίνει το δεύτερο πέστε μου κι εμένα ένα λόγο για τον οποίο θα πρέπει να δω με συμπαθητικό μάτι τα αιτήματά τους. Περνώντας το πρωί μέσα από το λιμάνι αντίκρυσα σκηνές τραγικές, όχι για γέλια παρά μόνο για κλάματα, με τους επιβιβαζόμενους στα κρουαζιερόπλοια επιβάτες που ξεκινούν να ζούν τον μύθο τους στην Ελλάδα –που λέει κι ο ΕΟΤ- να αποβιβάζονται από τα λεωφορεία πίσω από τον Άγιο Νικόλαο και μετά με τις αποσκευές τους επ’ ώμου άρμ να σέρνονται πρός τον επιβατικό σταθμό κάτω από 40 βαθμούς θερμοκρασία. Και το ακόμα χειρότερο φυσικά ήταν πως δεν υπήρχε ούτε ένας τροχονόμος ή αστυνομικός να προσπαθήσει έστω να βοηθήσει την κατάσταση. Πως θα μπορούσαν όμως? Όποιος οδήγησε από Καβούρι πρός Πειραιά εκείνο το πρωί θα διεπίστωσε πως ολόκληρη η αστυνομική δύναμη της Αττικής(φανερή και κρυφή) ήταν διατεταγμένη ανά 10 μέτρα στην παραλιακή λεωφόρο, προφανώς για την προστασία κάποιου επιφανούς ξένου αξιωματούχου. Για τους Έλληνες και τους ξένους τουρίστες? Ας κόψουν το λαιμό τους. Μπουρλότοοοοοο... Συγχωρέστε μου τον πλατιασμό, ας πάμε στα δικά μας. Τι καλύτερο λοιπόν να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας από το Μυτιλήνη με αναχώρηση στις 1900 για Χίο και Μυτιλήνη. Συγκινητικές οι στιγμές για τον Nick the Greek που μετά από πάααρα πολύ καιρό είχε την ευκαιρία επιτέλους να μυρίσει καυσαέριο, πετρελαιίλα, γκαραζίλα καi λαστιχίλα όπως τον παλιό καλό καιρό. Γκαραζίλα, γιατί έτσι μας αρέσει!! Και η εμπειρία έγινε ακόμα καλύτερη ακούγωντας τη βαριά Μυτιληνιά προφορά του λοστρόμου που θύμισε την παλιά καλή ΝΕΛ, άλλωστε νομίζω μεγάλο μέρος του πληρώματος εξακολουθεί να προέρχεται από το νησί. Αποκορύφωμα μια σκηνή όπου ένα ψυγείο έχει κολώσει στα 20 μέτρα από τον καταπέλτη περιμένωντας να μπεί μέσα: όταν ο λοστρόμος δίνει το σύνθημα, φωνάζει στον οδηγό ¨Παναγιώωωωτττ¨ χωρίς απόκριση. Δεύτερη φορά πιο δυνατά, καμιά απόκριση επίσης. Την Τρίτη φορά δοκιμάζει ένα μακρόσυρτο Μυτιληνιό ¨Παναγιωτέεεεελλλλλλλ¨ στο οποίο ο οδηγός ανταποκρίθηκε μέσα σε χρόνο dt, αυτά γουστάρουμε κι εμείς. Από κίνηση αρκετή, το πλοίο σχεδόν γέμισε ενώ θα μπορούσε ακόμα να χωρέσει τουλάχιστον δύο 15μετρες νταλίκες. Γενικά όμως λόγω των όσων είχαν προηγηθεί κατά τη διάρκεια της ημέρας με τους ταξιτζήδες και λόγω της αφόρητης ζέστης, η ατμόσφαιρα ήταν υποτονική. Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να κάνω μια κοινωνιολογική παρατήρηση για τους Έλληνες οδηγούς ΙΧ οι οποίοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι απάλευτοι. Φυσικά όσοι οδηγείτε καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους δεν περιμένετε εμένα να σας το πεί αυτό, έχει όμως ενδιαφέρον το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά. Τους έβλεπα να μπαίνουν στο Μυτιλήνη εκστασιασμένος. Οι περισσότεροι από αυτούς πρέπει να βλέπουν τον καταπέλτη σαν το Τέρας του Λοχνές γιατί πλησιάζοντας κόβουν ταχύτητα αμέσως πρίν από τα νύχια του καταπέλτη, σχεδόν ακινητοποιώντας το όχημα. Μόλις τους κόψει ο λογιστής το εισιτήριο, βάζουν πρώτη και πατάνε γκάζι με όλη τους τη δύναμη λες και θα συντρίψουν το τέρας, καβαλάνε τα νύχια, full ahead μέχρι που περνάνε και τη βάση του καταπέλτη οπότε και ξαφνικά σταματάνε, ικανοποιημένοι για το κατόρθωμά τους. Έχουν βέβαια αφήσει πίσω τους εξάτμιση, σασί, φανάρια, προφυλακτήρες και ό,τι άλλο εξάρτημα μπορεί να ξηλωθεί κάτω από το αυτοκίνητό τους! Μπράβο παλλικάρια μου!

Ο Πόντος μεθόρμηξε νωρίτερα απόψε στο αγκυροβόλιο, υποθέτω για πετρέλευση.

Σ' ευχαριστώ και ανταποδίδω για τις δικές σου. Όσον αφορά το τελεφερίκ τους καλοκαιρινούς μήνες είναι λίγο παγίδα γιατί μπορεί να φάς πολλήν ώρα να περιμένεις το επόμενο(είναι μεγάλο τουριστικό spot) και φυσικά όταν μπείς να έχει τόσο κόσμο που να μη μπορείς να διαλέξεις τη γωνιά που θέλεις. Γενικά πάντως αξίζει. Μια άλλη επιλογή, λιγάκι πιο ακριβή είναι η αλήθεια, είναι να πάρεις ένα 15λεπτο tour της πόλης με ελικόπτερο όπου και μπορείς να τραβήξεις ό,τι θες από ψηλά. Κόστος EUR 150 πρίν 2 χρόνια, οπότε αν είστε 2 να μοιραστείτε το κόστος ίσως και αξίζει και για την εμπειρία της πτήσης και για το θέαμα, και για βίντεο/φωτογραφίες.

Παρακολουθώντας τις σημερινές αφίξεις και αναχωρήσεις από τον Πειραιά, ομολογώ πως είναι ιδιαίτερα εκνευριστικός ο καινούριος περιορισμός. Είπαμε ασφάλεια κλπ αλλά εδω καταντήσαμε να βγάζουμε βόλτα τον Επιτάφειο. Αναρωτιέμαι σε αυτές τις χαμηλές στροφές αν υπάρχουν ισχυροί άνεμοι στην περιοχή, καταφέρνουν τα πλοία να τιμονεύουν?

Μια άλλη επιλογή που ίσως να έχει ένας πλοιοκτήτης εάν συμφωνεί και το ναυπηγείο, είναι να καθυστερήσει την κατασκευή. Απο κεί δηλαδή που το πλοίο πρέπει να παραδωθεί καλοκαίρι του 2012 να το πάνε το 2013 ή ακόμα και το 2014. Αυτό είναι κάτι που έχει συμβεί πάρα πολλές φορές τα τελευταία 3 χρόνια στην ποντοπόρο, βέβαια όμως αυτό ίσως να έχει να κάνει και με το μέγεθος της παραγγελίας. Αν δηλαδή ένας πλοιοκτήτης έχει παραγγείλει μια σειρά από πλοία, ίσως να είναι πιο ελαστικό το ναυπηγείο στην παράδωση.

Συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας με ορισμένα ταχύπλοα που το 2009 έπιαναν Βαρκελώνη και όχι μόνο. Το διδυμάκι της Balearia με το Jaume III δεμένο στο παλιό λιμάνι και το Ramon Llull(προφέρεται Ζούλ με παχύ Ζ, όπως λέμε ζζζζήπεδο) σε απογευματινή αναχώρηση από τη Βαρκελώνη ενώ σε μια σύντομη περιπλάνηση στην Tarragona βρίσκουμε το παροπλισμένο Almudaina Dos που δείχνει πάραυτα απαστράπτον στο πρωινό φώς. Απο φορτηγά οχηματαγωγά, συναντάμε το παλιό βορειοευρωπαικό ρορό Breant που αφίκνυται με πλήρες φορτίο και αφού ολοκληρώνει μια εξαιρετικά αργή μανούβρα, πλαγιο-πρυμνοδετεί στο εμπορικό λιμάνι. Πιο εντυπωσιακά πλάνα μας χαρίζει το Clipper Racer που πέρασε σχεδόν ολόκληρο εκείνο το Σαββατοκύριακο στη Βαρκελώνη. Και Zurbaran(στα καστιλιάνικα προφέρεται Θουρβάραν) έχω με -ελπίζω- όμορφα πλάνα από ψηλά. Κατά τα άλλα υπάρχουν 2 ξεκάρφωτα πρώην ισπανικά φέρρυ που αγοράστηκαν το μεν Amman προφανώς από Ιορδανούς και το δε Mary the Queen από ευσεβείς και ορθοδόξους Φιλιππινέζους. Τα κακόγουστα αδέρφια Fortuny και Sorolla κάνουν την είσοδό τους στη Βαρκελώνη με διαφορά λίγης ώρας. Για το τέλος έχουμε μια Κρουιζάρα, το Cruise Roma που έρχεται να πέσει δίπλα και μας χαρίζει ωραίες σκηνές όπως και το Excelsior που αναχωρεί για το Μαρόκο. Καλό καλοκαίρι σε όλους.