RMS Olympic

Όπως είπα και στο απο πάνω μήνυμα,είμαστε στο shipfriends,δηλαδή (θέλω να πιστεύω) οτι είμαστε οι "μερικοί παλαβοί" όπως λέει ο Neptune ή ρομαντικοί όπως θέλετε πείτε το,που δεν τους ενδιαφέρει αν κάποιο πλοίο είναι 10ετίας,30ετίας ή και 100ετίας,μας ενδιαφέρει πρώτα πρώτα να το βλέπουμε να ταξιδεύει και να στολίζει τις θάλασσες,να είναι "βαπόρι". Τελωσπάντων,σταματάω εδώ με τους ρομαντισμούς μου,πριν βγούμε εντελώς μα εντελώς off topic.Ελπίζω να καταλάβατε τι θέλω να πω.

Γι'αυτό ακριβώς και το γράφω αυτό στο shipfriends κι όχι στο forum Ελλήνων Εφοπλιστών

Να προστεθώ κι εγώ σε αυτούς που πιστεύουν οτι τα Μαρίνα και Ροδάνθη πρέπει και μπορούν να αγοραστούν και να ξαναταξιδέψουν (κοινώς είναι κρίμα να μένουν στην κατάσταση που είναι).Όσο για το Ανθή Μαρίνα,καλό θα ήταν να τορπιλιστεί και να βυθιστεί στο κέντρο του λιμανιού,για παραδειγματισμό προς τους επίδοξους ναυπηγούς που θα τολμήσουν να πληγώσουν τη ναυπηγική τέχνη,είναι ευκαιρία

Το πλοίο αυτό,είναι αυτό με το οποίο έχω κάνει τα περισσότερα ταξίδια,ως Μήλος Εξπρές βέβαια και έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Ορίστε μια φωτογραφία του μαζί με το Κίμωλος στον Αδάμαντα και ένα σκίτσο του που έφτιαξα όταν "έφυγε"

Πιστεύω πως αυτό το θέμα "Πλώρες πλοίων (Το "είναι" και το "φαίνεσθαι")" είναι σημαντικό και ενδιαφέρον και το προτείνω για Θέμα του Μήνα

Εμένα η φωτογραφία δεν μου φαίνεται πειραγμένη,αλλα θα συμφωνήσω με τον ΝΗΡΕΑ,οτι τα παιχνίδια του φακού(όπως και τα αντίστοιχα ματιού-μυαλού) μπορούν να εμφανίσουν πράγματα που θέλει ο καθένας να δει.Όπως και στις περιπτώσεις φωτογραφιών φαντασμάτων π.χ.

Λεπόν,δεν έχω πάει ποτέ στη Ραφήνα,οπότε δεν έχω ταξιδέψει ποτέ με τα εν λόγω πλοία,οπότε η δική μου ψήφος πάει αμιγώς καραβολατρικά(και καλά κάνει).Όπως καταλάβατε λοιπόν,το δίλλημα μου ήταν Superferry 2 ή Πηνελόπη Α.Και τελικώς,η ψήφος μου πάει στη Λόπη,γιατί έχει φάει λιγότερη μετασκευή(και μετασκευή που να το ασχημαίνει) απο τον έτερο βάπορα,έχει το "αβαντάζ" να ταξιδεύω με το αδελφάκι του χρόνια και να έχω την καλύτερη των απόψεων(ενώ με το αδελφό του Superferry 2 ελάχιστες φορές έτυχε) και επειδή είναι πανέμορφη!. Υστ:Τελικά η ψήφος δεν ήταν μόνο καραβολατρική,αλλα και ολίγον εγκάθετη

Το R.M.S. Aquitania,ήταν ένα υπερωκεάνιο της Cunard Line το οποίο κατασκευάστηκε από τα ναυπηγεία “John Brown & Company” του Clydebank της Σκωτίας. Σχεδιαστικά, βασίστηκε στα Lusitania/ Mauretania αλλά και στο μικρότερο Carmania(ίδιος σχεδιαστής),οι διαστάσεις του όμως ήταν τόσο κοντά στων Olympic/Titanic που αργότερα αναφέρθηκε ως “White Star Cunader”.Καθελκύστηκε στις 21 Απριλίου 1913 και τότε ήταν το μεγαλύτερο πλοίο στον κόσμο. Ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι στις 30 Μαΐου 1914 από Liverpool για Νέα Υόρκη ,ωστόσο το γεγονός αυτό επισκιάστηκε από τον τραγικό χαμό του Empress of Ireland την προηγούμενη ημέρα . Το πλοίο έκανε άλλα δύο ταξίδια προς Νέα Υόρκη, πριν ξεσπάσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος όπου επιτάχθηκε από την Κυβέρνηση και μετατράπηκε σε οπλισμένο εμπορικό πλοίο. Σύντομα κρίθηκε πολύ μεγάλο γι’ αυτό τον ρόλο και μετατράπηκε σε πλοίο μεταφοράς στρατιωτών και έπειτα σε νοσοκομειακό (υπηρέτησε στη μάχη της Καλλίπολης ).Το 1918 μετατράπηκε ξανά σε πλοίο μεταφοράς στρατιωτών και μετέφερε αμερικανούς στρατιώτες στην Βρετανία. Το 1920,έκανε μια εκτενή επισκευή στα “Armstrong Whitworth & Co” ναυπηγεία του Newcastle όπου άλλαξε και μηχανές από κάρβουνου σε πετρελαίου. Γυρίζοντας, δρομολογήθηκε στη γραμμή Southampton-Cherbourg-New York μαζί με τα Berengaria(ex-Imperator επανορθώσεις της Γερμανίας-στη θέση του Lusitania) και Mauretania. Ήταν το πιο δημοφιλές και κερδοφόρο πλοίο στη δεκαετία του ’20.Μετά το Κραχ, έκανε μια μεγάλη εσωτερική μετασκευή, έγινε κρουαζιερόπλοιο και ξεκίνησε κρουαζιέρες στη Μεσόγειο και στις Βερμούδες , οι οποίες ήταν εξίσου επιτυχημένες. Τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ,(1939) επιτάχθηκε για δεύτερη φορά, και έγινε ξανά πλοίο μεταφοράς στρατιωτών. Το 1940 έκανε μια επισκευή στις ΗΠΑ και εξοπλίστηκε με πυροβόλα όπλα έξι ιντσών. Από τον Μάρτιο του 1940 και μετά, η βάση του ήταν το Σύδνεϋ οπού μετέφερε Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιώτες κάνοντας και δυο μεταβάσεις στο Pearl Harbor και στο San Francisco,αλλά δραστηριοποιήθηκε και στον Ατλαντικό μεταφέροντας Αμερικανούς στρατιώτες στην Ευρώπη. Μετά τον Πόλεμο τελείωσε τον επαναπατρισμό των καναδικών και αμερικανικών στρατευμάτων. Στα οκτώ χρόνια της στρατιωτικής υπηρεσίας του, το πλοίο ταξίδεψε περισσότερα από 500.000 μίλια και μετέφερε κοντά 400.000 στρατιώτες από και σε μέρη τόσο μακριά σαν την Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία, τον νότιο Ειρηνικό, την Ελλάδα και τον Ινδικό Ωκεανό. Το 1948 επέστρεψε στην Cunard και ναυλώθηκε από την Καναδική κυβέρνηση για να μεταφέρει Καναδούς μετανάστες ανάμεσα στο Southampton και το Halifax.Τον Δεκέμβριο του 1949 βγήκε εκτός υπηρεσίας, καθώς δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις ασφαλείας της εποχής και ήταν πολύ παλιό για να είναι οικονομικό. Αποσύρθηκε και πουλήθηκε για scrap το 1950 στη Σκωτία ως το τελευταίο επιβατηγό πλοίο με τέσσερα φουγάρα, τελειώνοντας με συνέπεια μια επιφανή σταδιοδρομία 3 εκατομμυρίων μιλίων μεταφέροντας 1,2 εκατομμύρια επιβάτες. Κατείχε το ρεκόρ του μακροβιότερου πλοίου για τον 20ο αιώνα,(36 χρόνια υπηρεσία) μέχρι το 2004 που το έχασε από το Queen Elizabeth 2(40 χρόνια υπηρεσία). Ήταν το τρίτο από την «Μεγάλη Τριάδα» της Cunard μαζί με τα προηγούμενά του Lusitania και Mauretania. Ευρέως θεωρείται σαν ένα από τα πιο ελκυστικά πλοία του καιρού του, κερδίζοντας και το προσωνύμιο “The Ship Beautiful”.

Με αφορμή την ταινία του James Cameron "Titanic" το μακρινό 1997:D,μυήθηκα στον κόσμο των ατμόπλοιων.Έκτοτε,έχω ψάξει πολλά γι'αυτά τόσο απο την πλευρά του shipfriend όσο κι απο την πλευρά της ιστορίας και μπορώ να πω οτι τους έχω μια παραπάνω συμπάθεια.Παρακάτω,θα κάνω μια ανασκόπηση της καριέρας του τελευταίου four stacker,του RMS Aquitania και ελπίζω να υπάρξει ενδιαφέρον στο forum,ώστε να υπάρξει ανάλογη συνέχεια Ταυτότητα Ιδιοκτήτης:Cunard Line Λιμένας νηολογίου:Liverpool, Great Britain Παραγγελία:8 Δεκεμβρίου 1910 Ναυπηγείο:John Brown and Company Clydebank, Scotland Αρχή ναυπήγησης: Δεκέμβριος 1910 Καθέλκυση:21 Απριλίου 1913 Βάπτιση:21 Απριλίου 1913 από την Countess of Derby Παρθενικό ταξίδι:30 Μαΐου 1914 Μοίρα:Διαλύθηκε στο Faslane, Scotland το 1950. Γενικά χαρακτηριστικά Κλάση και τύπος:Υπερωκεάνιο Εκτόπισμα:45,647 μικτοί τόνοι Μήκος:901 πόδια (275.2 μ.) Μέγιστο πλάτος:97 πόδια (29.6 μ.) Βύθισμα:36 πόδια Εγκατεστημένη δύναμη:Στρόβιλοι ατμού “Parsons” άμεσης κίνησης τριπλής εκτόνωσης σε διάταξη :ένας υψηλής ,ένας ενδιάμεσης και δύο χαμηλής πίεσης-59.000 ίππους Προώθηση:Τέσσερις άξονες τεσσάρων πτερυγίων Ταχύτητα:23 κόμβοι υπηρεσιακή ταχύτητα-24 κόμβοι μέγιστη Χωρητικότητα: 1914: 3.230 618 επιβάτες 1ης θέσης 614 επιβάτες 2ης θέσης 1.998 επιβάτες 3ης θέσης 1926: 2.200 610 επιβάτες 1ης θέσης 950 επιβάτες 2ης θέσης 640 επιβάτες τουριστικής θέσης Πλήρωμα:972 Πολλές φωτογραφίες του πλοίου σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του: http://www.maritimequest.com/liners/aquitania_page_1.htm Καρτ-ποστάλ του πλοίου και με εσωτερικούς χώρους: http://www.simplonpc.co.uk/Cun_Aquitania.html#anchor53283 Και μια δικιά μου ζωγραφιά του εν λόγω πλοίου: http://www.shipfriends.gr/forum/photoplog/index.php?n=8775

Όλα αυτά που μας φαίνονται ως αστεία,το να μην υπήρχαν κυάλια στο πλοίο,το να μην υπάρχουν κόκκινες φωτοβολίδες,η "αφήστε με ήσυχο με τα κωλοπαγόβουνά σας":D στάση,το να μην έχει το πλοίο όλες τις λέμβους που χρειάζονται,τότε ήταν απολύτως λογικά αλλα για να τo καταλάβει κάποιος,πρέπει να "μεταφερθεί" στο 1912. Η τεχνολογία έκανε άλματα(ηλεκτρισμός,ατμομηχανή κλπ),δεν φαινόταν ακόμη Παγκόσμιος Πόλεμος στον ορίζοντα και όλοι είχαν την αίσθηση οτι είχαμε κυριαρχήσει πλέον παντού στη φύση και οτι όλα θα πήγαιναν όλο και καλύτερα.(πως είχαμε μικροί οι 20άρηδες και 30άρηδες σήμερα την ιδέα για το 2000,κάπως έτσι) Ο Τιτανικός λοιπόν,ήταν το αποκορύφωμα.Ο'τι καλύτερο είχε φτιαχτεί,το μεγαλύτερο κινούμενο αντικείμενο και βοηθούμενο απο την προπαγάνδα, έφτασε να πιστεύεται απο όλους οτι είναι αβύθιστος.Έτσι κι αλλοιώς,το παρθενικό ταξίδι,ήταν ένα πανηγύρι που θα τελείωνε με μια μεγάλη γιορτή-επιβεβαίωση αυτής της τεχνολογικής υπεροχής,στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.(λέγεται οτι απο το Καλιφόνιαν όταν είδαν τις φωτοβολίδες και κατάλαβαν οτι είναι απο τον Τιτανικό,το μυαλό τους πήγε στο οτι έκαναν πάρτυ για την τελευταία τους βραδιά εν πλω,παρά οτι βυθιζόντουσαν,ήταν αδύνατον εξάλλου.) Ενδεικτικό της αλαζονείας των ανθρώπων της White Star ήταν,το οτι ο Τιτανικός απέπλευσε στις 10 Απριλίου απο το Southampton,εν μέσω απεργίας των αθρακωρύχων.Ενώ δηλαδή δεν απέπλεε κανένα άλλο πλοίο γιατί δεν είχε καύσιμα,ο Τιτανικός έπρεπε να αποπλεύσει,να μην χαλάσει το πανηγύρι.(με "δανεικό" κάρβουνο απο τα υπόλοιπα πλοία της White Star...)

Μετά απο το πρώτο μου ταξίδι με το εν λόγω πλοίο λόγω εκλογών για το νησί,ας καταθέσω την άποψή μου γι'αυτό. Οι χώροι του μέσα,μεγάλοι,άνετοι και σύγχρονοι,αυτό δλδ που θέλει να δει ο κάθε "άσχετος" που βλέπει το πλοίο ως ένα ξενοδοχείο(ή ένα Mall),που θα περάσει αναγκαστικά μερικές ώρες απο τη ζωή του για να πάει στον προορισμό του.Το μόνο που με ξένισε,είναι το χαμηλό ταβάνι,αλλα έτσι είναι απο την μητέρα Ιαπωνία και δύσκολα άλλαζε.Αλλα εμένα ελάχιστα με ένοιαξαν αυτά,οπότε βγήκα στο κατάστρωμα. Αντιθέτως με αυτό που καταλάβαινα βλέποντάς το απέξω,έχει εξωτερικούς χώρους αρκετούς(με ενδιαφέρουν τα μάλλα),οι οποίοι φθάνουν μέχρι τη γέφυρα,η οποία είναι ανοικτή(πολλά χρόνια είχα να το δω),αλλα δεν ξέρω κατα πόσον αφήνουν να μπει κόσμος μέσα. Ομολογώ οτι ήμουν προκατειλημένος αρνητικά απο διάφορους για το ταξίδεμά του,αλλα...ήμαρτον,3 με το ζόρι 4 μποφώρ είχε η θάλασσα,1 έξω απο τα φανάρια και μόλις τα περάσαμε,λόγω στροφής,νατο το πρώτο μπατάρισμα.Αισθητό για τον καθένα.Ευτυχώς η διαδρομή ήταν ευθεία απο εκεί και πέρα και δεν συνεχίστηκε το φαινόμενο,πηγαίναμε μια χαρά.Μέχρι να φτάσουμε Σέριφο,κι εκεί που άδειαζε φορτηγά,άρχισε να γέρνει αριστερά επικίνδυνα.Άρχισε να αναρωτιέται τρομαγμένος ο κόσμος.Ευτυχώς κράτησε για λίγα δευτερόλεπτα,τα βρήκαν στο γκαράζ φαίνεται οι υπεύθυνοι.Τόσο εύκολα,τόσο μπατάρισμα...Δεν θα ήθελα να συναντηθούν οι δρόμοι μας με 6 μποφώρ και πάνω. Θόρυβος.Πολύς θόρυβος.Αμάν έκανα απο την ώρα που ξεκινήσαμε απο τον Πειραιά μέχρι να φτάσουμε Κύθνο (3 ώρες και 25 λεπτά)λίγο να σταματήσουν οι μηχανές για να σταματήσει το βουητό,σε λίγο θα ήθελα ντεπόν.Εκτός απο θόρυβο,οι μηχανές φιλοδωρούσαν τον κόσμο που ήταν έξω με άπειρες κάυτρες.Γιατί δεν τα βάφουν όλα μαύρα στα καταστρώματα,αφού μαύρα γίνονται στο κάθε ταξίδι;Θα ήθελα να ξέρω απο περιέργεια,πόσα άτομα μετά το ταξίδι,πέταξαν τα ρούχα τους.Την άλλη φορά,θα ταξιδέψω με ολόσωμη φόρμα,συνεργείου Στα ρεμέντζα,μια χαρά.Δεν ξέρω ποιός είναι ο πλοίαρχος,αλλα το πλοίο σε Κύθνο και Σέριφο έκανε τη στροφή του και έφτανε ο κατεπελτης πάνω απο τον μώλο,ακριβώς.Τώρα,απο δρόμο,δεν έχει,τουλάχιστον γι'αυτά που μας έχουν μάθει τα άλλα πλοία της γραμμής,Πειραιάς-Σίφνος 6 ώρες και κάτι,είναι πολύ. Αυτά τα ολίγα,ελπίζω να μην κούρασα,βγήκαν πολλα εν τέλει,επίσης ελπίζω να μην λέω τπτ άσχετο.

Όπως διάβασα πριν απο λίγο,η Αργώ βρίσκεται στο Βατούμι ήδη.Το Σαββατοκύριακο θα πλεύσει για το Πότι(σημερινό όνομα της Κολχίδας). Οι Τούρκοι πως και φέτος επέτρεψαν να περάσει απο τα Στενά;Την ώρα μάλιστα που,ως απόγονοι των αρχαίων Φωκαέων,οργάνωσαν αντίστοιχο ταξίδι για την αποικία Μασσαλία...

Ευχαριστώ!Κάτι γίνεται λοιπόν.Ετυτυχώς,γιατί περίμενα οτι θα έχει κι αυτό την γνωστή ελληνική κατάληξη...

Καλησπέρα παιδιά.Υπάρχει κανείς που να ξέρει νεότερα για την-άμοιρη-μοίρα του πλοίου;

Γειά σας,shipfriends,νέος εδώ Εδώ έχουμε ένα βιντεάκι απο το κανάλι του Παναμά,όπου μας δείχνει (σε fast forward βέβαια) όλη την πορεία του πλοίου σε αυτή την φοβερή μηχανολογική κατασκευή