Αυτές οι εξελίξεις νομίζω ότι κάνουν τα γεγονότα της εποχής MFD με τις αλλεπάλληλες εξαγορές να φαντάζουν παιχνιδάκια, γιατί εδώ πρόκειται για τις μεγαλύτερες ακτοπλοϊκές εταιρίες της Ελλάδας. Κατ ουσίαν έχουμε, κατά τη γνώμη μου, μια συνέχιση του φαινομένου MFD σε άλλη κλίμακα πλέον. Τότε το επιχείρημα ήταν ότι με τη δημιουργία ενός μεγάλου παίκτη επέρχεται ισχυροποίηση (του πάικτη αυτού) έναντι του ανταγωνισμού, κυρίως από το εξωτερικό. Μήπως όμως αυτή η συγκέντρωση του ελέγχου των εταιριών διευκολύνει ακριβώς τον ερχομό ενός ακόμα μεγαλύτερου παίκτη, που με μια κίνηση μπορεί να αποκτήσει τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος της αγοράς? Οπότε μάλλον βρισκόμαστε μπροστά σε αναίρεση του επιχειρήματος της εποχής του 1999. Πέραν αυτών όμως, έχω και την εξής απορία: ίσως ακούγεται λίγο ρομαντικό, λίγο έξω από το πνεύμα της εποχής, όμως μια εταιρία, σε οποιονδήποτε κλάδο, δεν απαιτεί μια σχετική σιγουριά και σταθερότητα στο ιδιοκτησιακό της καθεστώς για να μπορεί να αναπτυχθεί σωστά? Όσο σταθερό και να είναι το μάνατζμεντ, που δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται με τον ιδιοκτήτη αναφορικά με τα πρόσωπα, οι συνεχείς αλλαγές αφεντικού δεν έχουν αντίκτυπο στη λειτουργία? Τα συμπεράσματα και οι αναγωγές δικά σας, απλώς εξέφρασα τον προβληματισμό μου.