Nick the Greek
-
Posts
30,341 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Forums
Events
Gallery
Posts posted by Nick the Greek
-
-
Λεπτομερώς για το Moby Wonder τα έχουμε πεί εδώ, πληθώρα εξωτερικών και εσωτερικων φωτογραφιών εδώ. Απλώς να προσθέσω δύο φωτογραφίες από την αναχώρησή του στις 2 του περασμένου Αυγούστου, εδώ μόλις έχει ξεκολλήσει από το ντόκο και εδώ το βλέπουμε στο πλάι.
-
O Nick the Greek και το Mega Smeralda σας εύχονται Χρόνια Πολλά. Ακόμα πιο εντυπωσιακό από κοντά απ' ότι φαίνεται στις φωτογραφίες, εδώ όπως μπαίνει στο λιμάνι κι εδώ έχοντας μόλις αφήσει πλοηγό.
-
Μα τη μουστάρδα proud, κι εγώ αυτό σκέφτηκα αλλά δεν τόλμησα να το ξεστομίσω. Και φαίνεται και ένα μοτορσιπάκι επίσης. Που μπορεί να πήγαινε από την Πάτρα?
-
Σημαίνει πως τα πιστοποιητικά του πλοίου που εμπίπτουν στο Νηογνώμονα για να εκδώσει, θα τα εκδίδει ο Ιταλικός Νηογνώμονας κι όχι ο Ελληνικός(Passenger Safety, IOPPC, AIPPC, Class Certificate etc.) . Ο Ιταλικός (Registro Italiano NAvale) είναι μέλος του IACS(International Association of Classification Societies), κάτι που ο ελληνικός δεν θα κατάφερνει ούτε σε 300 χρόνια και -τουλάχιστον σε θεωρητική βάση- τα standards που ζητάει ο Ιταλικός για να δεχτεί στους κόλπους του ένα πλοίο είναι πιο αυστηρά από τα αντίστοιχα του Ελληνικού. Ο Ιταλικός Νηογνώμονας έχει δικό του γραφείο στον Πειραιά(μέχρι πρίν λίγα χρόνια ήταν στην Μπουμπουλίνας, τώρα είναι πάνω στην Ακτή Μιαούλη νομίζω) και φυσικά εκτός από τον γενικό διευθυντή το υπόλοιπο προσωπικό είναι Έλληνες, εξ' όσων μπορώ να γνωρίζω και θυμάμαι από παλιά.
-
You are looking for a needle in the haystack i'm afraid. The very few information i managed to find is:
IMO: 5242926
DWT: 13930
GT: 9888
Built: 1960
Previous name: Mount Keira from 1975 till 1976
Class: LR
No info about the owners i'm afraid, hope this helps.
-
Ιταλικό πράμα έχω απόψε, εισαγόμενο από τη χώρα του capuccino. Mega Express με λένε, κι όλα τα παιδάκια κλαίνε. Χτισμένο στα Cantieri Navali Fratelli Orlando στο Λιβόρνο το 2001 και παρά το γεγονός ότι είναι χτισμένο μέχρι εκεί που δεν παίρνει, διατηρεί μια σύγχρονη και ελκυστική γραμμή. Να δούμε αν μπορώ να σας πείσω φωτογραφικώς για τα λεγόμενά μου: Πρώτη Αυγούστου στη Νίκαια και το βλέπουμε από ψηλά να πλησιάζει προς την είσοδο για να πλευρίσει με την αριστερή μπάντα, εδώ είναι πια δεμένο στο ντόκο και μπορούμε να δούμε τόσο τις καμπύλες, όσο και τις γωνίες. Εδώ σε στιγμιότυπο από την αναχώρηση, το βλέπουμε απ' ευθείας εμπρός μας να αναποδίζει για έξω.
Ας το δούμε όμως κι από πιο κοντά, πάλι στη Νίκαια τον περασμένο Απρίλιο. Ετοιμασία για τη δεξιά στροφή με τον ήλιο στο πλάι, εδώ στη μέση της στροφής με το φανάρι της εισόδου του λιμανιού να κάνει μια ωραία οφθαλμαπάτη λες και αποτελεί μέρος του καταστρώματος. Κι αν δεν πειστήκατε ακόμα για την ομορφιά του πλοίου, εδώ ελίσσεται μπροστά μας ηλιόφωτο, κι εδώ δεμένο στη θέση του κατεβάζοντας καταπέλτες. Δρομολόγια για Κορσική από Νίκαια και Τουλόν. Τι λέτε, μας χάλαγε να το βλέπαμε κάποια στιγμή στην Ελλάδα? -
Κάτι σε στύλ μεσημεριανό δρομολόγιο κατά τις 1400 από Ραφήνα για κάποιον από τους εμπλεκόμενους, όπως το Πηνελόπη Α που υστερεί σε γενικές γραμμές σε σύγκριση με τα άλλα, δεν υπάρχει καμιά σκέψη? Νομίζω επί κοινοπραξίας υπήρχε κάτι τέτοιο.
-
Θα σε γελάσω σχετικά με τις λεπτομέρειες, πολύ πιθανόν. Είμαι σίγουρος όμως πως κάνει ταξίδια, το πλοίο είναι σε αυτό που λέμε seaworthy condition.
-
Τώρα μου θυμίσατε έναν παλιό μου φίλο που ήταν(πρίν κάμποσα χρόνια τουλάχιστον) στο Συνασπισμό(δεν ξέρω σε ποιά τάση
). Οι ευχές του Χριστούγεννα και Πάσχα είχαν ως εξής:"Αν και δεν υπάρχει Θεός, Καλά Χριστούγεννα/Πάσχα"
:P -
Ένας Καπτά-Βανζέλ και από μένα!
-
Αναμένοντας το άνοιγμα του κυτίου του Αντώνη, έχω πράμα που σαλεύει από ίσως την πιο αγαπημένη μου παντόφλα:
Ως Ναύτης Ι στις 30 Αυγούστου του 2005 στο Αμπελάκι της Σαλαμίνας:
Κατάπλωρη εδώ, από το πλάι εδω ενώ το κατάστημα διαθέτει και μια φωτό από ψηλά όπου και το πλοίο διακρίνεται δίπλα στο μοτορσιπάκι. Όταν την είχα δει τότε και χαμένη από πάρα πολλά χρόνια, νόμιζα πως ο μοναδικός προορισμός ήταν η διάλυση in situ. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν αργότερα το ίδιο έτος την αντίκρυσα στις επισκευαστικές βάσεις.
Ως Eastern Bridge I:
05 Οκτωβρίου του 2005 στο μώλο ΔΕΗ και 11 μέρες μετά τραβηγμένο έξω σε καρνάγιο του Περάματος. Οι εργασίες είναι πολύμηνες και στις 13 Μαιου του 2006 το βλέπουμε σιγά-σιγά να αλλάζει όψη(και νυχτερινή έχω, λέγετε!). Μέσα Ιουλίου, 11 μήνες μετά την πρώτη φορά που το είδα, είναι φρεσκοβαμμένο και σχεδόν έτοιμο για αναχώρηση.
Τα δυσάρεστα νέα είναι πως στις 17 Ιουλίου του 2009 έφτασε στον Αλίαγα ρυμουλκούμενο για διάλυση. Ο λόγος ήταν αυτό το συμβάν σύμφωνα με τους Lloyd's:
Istanbul, Nov 8 -- Passenger ro/ro Egea (641 gt, built 1967), arrested at Izmir since mid 2007 due to cargo claim dispute and waiting further court decision at Izmir anchorage area in abandoned condition, capsized at Izmir anchorage area at 0300, local time, today. Cause of capsizing unknown at this stage. Izmir Harbour-master opened investigation file. No pollution reported from incident location at this stage.
Istanbul, Feb 20 -- Passenger ro/ro Egea capsized and sunk at Yeni Silo region/Izmir on Nov 8, 2008. Currently she is still in the same position and waiting for legal formalities to be completed for removal.
Istanbul, Jul 17 -- Passenger ro/ro Egea was berthed at Yeni Silo, Izmir and subsequently towed to Simsekler Gemi Sokum scrapyard at Aliaga. Reportedly the vessel will be demolished/scrapped upon completion of formalities, due next week.
Istanbul, Aug 27 -- Demolition of passenger ro/ro Egea was reportedly completed in early August.
Έχει ανοιχτεί καινούρια κατηγορία στο γκάλλερι.
-
Island Escape = Απόδραση από το νησί, Απόδραση στο νησί ή μήπως Νησί της Απόδρασης? Όπως και να έχει το πράγμα μιλάμε για ενα από τα πιο ηλίθια ονόματα που έχω δει σε πλοίο, μάλλον πρόκειται για marketing που απευθύνεται στους κατοίκους της ορεινής Montana με το συμπάθειο
. Ένα άλλο παράξενο είναι πως το πλοίο είναι πρώην φέρρυ το οποίο λειτούργησε σαν τέτοιο μόνο στα πρώτα 4 χρόνια της ζωής του και από κει και πέρα το κέρδισε η κρουαζιέρα, με μεγάλη επιτυχία κατά τα φαινόμενα. Συμπαθητικό σκαρί, αν και λίγο κυτίον αλλά νομίζω από τα λίγα που έχουν απομείνει να μεταφέρουν λογικούς αριθμούς επιβατών και στα οποία δεν πρέπει να μοιράζεσαι το γεύμα σου με άλλους 3 χιλιάδες συνανθρώπους σου λες και ανήκεις είσαι στην 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία πρίν την απόβαση στη Νορμανδία. Το είχαμε δει το περασμένο καλοκαίρι στο Villefranche-sur-Mer, ας το δούμε και φέτος εξίσου απαστράπτον σε μια πανέμορφη καλοκαιρινή μέρα. Εδώ από χαμηλά, και εδώ από ψηλά. Δε νομίζω δυστυχώς πως επισκέπτεται την Ελλάδα.
________________________________________________________________________
(1982, ex- Scandinavia, Stardancer, Viking Serenade, Island Escape, Ocean Gala, )
-
Το παπόρο το είχαμε δεί και πέρυσι από άλλη οπτική γωνία. Σήμερα θα το δούμε από μια άλλη, πάλι όμως στο λιμάνι της Νίκαιας. Το πλοίο μπαίνει στο λιμάνι κάνοντας μια πολύ κλειστή αριστερή στροφή και προχωράει πολύ αργά πρός τη θέση του. Πρόκειται να δέσει σε ένα παράγωνο σημείο στα αριστερά της τελευταίας φωτογραφίας, προσέξτε τα προσανάποδα και τη μανούβρα ακριβείας, ο χώρος είναι εξαιρετικά περιορισμένος και θυμίζει τα χειρότερα λιμάνια του Αιγαίου ως πρός αυτό το σημείο. Τελικά το πλοίο δένει και δουλεύει και τους 3 καταπέλτες για αποβίβαση οχημάτων και επιβατών. Προσέξτε με πόση τάξη και ασφάλεια γίνεται όλο αυτό και σε πόσο μικρό χώρο. Πουθενά δεν υπάρχουν εμπόδια, πουθενά δεν υπάρχουν λιμενικοί με σφυρίχτρες, είναι πραγματικά εντυπωσιακή η οργάνωσή τους και σε βγάζει πραγματικά έξω από τα ρούχα σου συγκρίνοντας το με την κατάσταση στην Ελλάδα. Σε τελική ανάλυση είναι 5 απλά πράγματα που μπορεί και πρέπει να κάνει κανείς, δεν είναι αστροφυσική, το κ$#@%*ό μου μέσα
:angry:. Γιατί πρέπει να είμαστε και σε αυτό ουραγοί?Βλέποντάς το από ψηλά, βλέπουμε και τα ντανιασμένα αυτοκίνητα που μόλις έχουν αρχίσει τη φόρτωση. Δε νομίζω πως χρειάζεται να κάνω άλλο σχόλιο. Το πλοίο τελικά αναχωρεί με τον αντίστροφο τρόπο, αναποδίζοντας πρός τα έξω και γυρνώντας γύρω από τον άξονά του έξω από το λιμάνι. Αριστερά τιμόνι για έξω, μετά απόβιβάζουμε τον πλοηγό και προχωράμε πρός τα έξω. Άντε και του χρόνου, το πρώην Superfast II που μαζί με το αδελφό του έφεραν την επανάσταση της Αδριατικής, συνεχίζει δυνατό. Δυστυχώς οι φωτό έχουν τραβηχτεί 5 μήνες πρίν αλλά δυστυχώς time is the fire in which we burn και δεν υπάρχει αρκετός για να ανέβουν πιο νωρίς. Ελπίζω τουλάχιστον να αρέσουν.
-
Αυτό που μου έκανε εντύπωση σχετικά με την αναχώρηση των 2 αδελφών ταχυπλόων είναι πως σχεδόν κανείς από μας -αλλά και γενικότερα- δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα. Θέλω να πω δηλαδή πως δεν υπήρχαν αυτό που λέμε fans του πλοίων όπως συμβαίνει με τα συμβατικά ή με συγκεκριμένες εταιρείες. Κι αυτό νομίζω συμβαίνει γιατί απλά στο μυαλό μας υποσυνείδητα είναι σαν λεωφορεία όπου υπάρχουν fans του λεωφορείου γενικά σαν μέσο ή συγκεκριμένων τύπων/μοντέλων εταιρειών αλλά δεν νομίζω πως υπάρχει fan συγκεκριμένου λεωφορείου υπ' αριθμόν 0000.
-
Εάν η υψηλή τιμή πώλησης του Σουπερφέρρυ ΙΙ περιελάμβανε και τον "αέρα" της γραμμής, με δεδομένο ότι το Ιθάκη θα είναι στη Ραφήνα το καλοκαίρι για πρωινά Άνδρο - Τήνο - Μύκονο, μήπως οι αγοραστές έδωσαν παραπάνω λεφτά χωρίς να πάρουν πίσω το κάτι παραπάνω, δηλαδή την αποχώρηση της Blus Star από τη γραμμή? Ή μήπως υπάρχει κάτι που δεν ξέρουμε?
-
Πολύ σωστή η παρατήρησή σου Στάθη, το τρίτο είναι -ή τουλάχιστον ήταν κατά την επίσκεψή μου- σφραγισμένο από μέσα όπως φαίνεται και σε αυτήν τη φωτογραφία πάνω δεξιά. Γενικά το συναίσθημα του να περιδιαβαίνεις το πλοίο ήταν εκπληκτικό για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν τόσο κοντά στην αρχική του κατάσταση, νόμιζες ώρες-ώρες πως θα σκάσουνε μύτη τίποτα Messerschmitt και θα επανδρωθούν τα πολυβολεία. Η πρόθεση των Αμερικανών με τη διατήρηση του συγκεκριμένου πλοίου είναι βασικά να τιμήσουν την πολεμική τους ιστορία, αυτούς που δούλεψαν στη στεριά για να υποστηρίξουν την πολεμική προσπάθεια και αυτούς που έχασαν τη ζωή τους τότε για να μπορεί ο Nick the Greek να τρώει όστρακα με Chardonay στο San Francisco, γι' αυτό άλλωστε και το πλοίο έχει διατηρηθεί στην αρχική του μορφή. Από την άλλη το δικό μας λίμπερτυ έχω την αίσθηση ότι μάλλον διατηρήθηκε και θα ανοίξει στο κοινό για να τιμήσει το επιχειρηματικό πνεύμα της ελληνικής ναυτιλίας, παρά για να μας θυμίσει τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για να μην παίζει ο Ολυμπιακός στη Bundesliga
.Χαίρομαι επίσης που το πρόσεξες και το περίμενες, υπόσχομαι ένα ακόμα αφιέρωμα-μπόμπα πρίν βγεί ο χρόνος.
-
SS Jeremiah O' Brien - Fisherman's Wharf, San Francisco, California
Μέχρι να ανοίξει το Hellas Liberty στο κοινό κι επειδή το ταξίδι μέχρι το San Francisco δεν είναι κι εύκολο πράμα, ας δούμε εμείς οι Shipfriends πως είναι ένα λίμπερτι από μέσα, έστω και εξ' αποστάσεως. Πρόκειται για το SS Jeremiah O' Brien που βρίσκεται ελλιμενισμένο στο Σαν Φρανσίσκο και είναι ανοιχτό στο κοινό απ' άκρη σ' άκρη με αντίτιμο 10 δολλάρια. Το πλοίο είναι κομμάτι του Register of Historic Ships(ή κάτι τέτοιο) των Ηνωμένων Πολιτειών και δέχεται ενίσχυση επί των λειτουργικών του εξόδων κάθε χρόνο, τα οποία λειτουργικά έξοδα περιλαμβάνουν και πλεύσιμα έξοδα μια και το πλοίο ταξιδεύει κάποιες φορές το χρόνο, έχοντας όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά εν ισχύ. Ψυχή βέβαια του Jeremiah είναι οι εθελοντές συνταξιούχοι Αμερικανοί ναυτικοί οι οποίοι αποτελούν το ενεργό πλήρωμα, το ταξιδεύουν και κάνουν την απαραίτητη συντήρηση. Είναι ελλιμενισμένο σε σημείο-φιλέτο του waterfront του San Francisco και σε απόσταση αναπνοής από το τουριστικό κέντρο με συνέπεια να είναι απολύτως προσβάσιμο και επισκέψιμο από τους πάντες, με άλλα λόγια δεν βρίσκεται απομακρυσμένο και αποκομμένο στο αντίστοιχο Τροκαντερό που συνεπάγεται εγγυημένη εμπορική αποτυχία.
Το πλοίο βρίσκεται στην αυθεντική κατάστασή του όπως βγήκε απο το Ναυπηγείο και ξεκίνησε τους διάπλους του Ατλαντικού μεταφέροντας εφόδια στην Ευρώπη. Είναι βαμμένο στο γκρίζο, πολεμικό χρώμα και περιτρυγυρίζεται από πυργίσκους και αντιαεροπορικά πυροβόλα σε όλο του το μήκος. Ας δούμε εδώ πως δείχνει η πρύμη, προσέξτε τη θωράκιση από τσιμέντο στο accomodation και τους πυργίσκους ακριβώς από πάνω. Σε κοντινή φωτογραφία εδώ το πυροβόλο(μικρού σχετικά διαμετρήματος), ενω στο accomodation που βρίσκεται από κάτω κοιμούνται οι πολυβολητές ώστε σε ελάχιστο χρόνο να επανδρώνουν τα πυροβόλα τους. Εδώ βλέπουμε και το ανοιχτό κομμάτι της πρύμης. Όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία, οι συνθήκες διαμονής τους είναι δύσκολες με μοναδική παρηγοριά το γεγονός ότι για πρώτη φορά -τότε- σε εμπορικά πλοία είχαν καλοριφέρ και ανεμιστήρα τα οποία και διακρίνονται. Γενικά όπως βλέπουμε το πλοίο έχει μεγάλη θωράκιση, κοιτάξτε τον καθρέφτη της πλώρης όπου διακρίνονται και οι πυργίσκοι αλλά και η ενίσχυση με τσίμέντο στο ντέκ της γέφυρας. Βλέποντας και μέσα από τη γέφυρα, είναι ορατή η ενίσχυση από το τσιμέντο και το παραπέτο που υπάρχει ανάμεσα στην πόρτα της γέφυρας και το φτερό, εδώ διακρίνεται το κομμάτι του φτερού που βρίσκεται μετά το παραπέτο. Βλέποντας τη θωράκιση απέξω, ας δούμε και τη γέφυρα από μέσα. Πέρα από την κλασσική της όψη/όργανα και τον πολύ μικρό χώρο, αξιοσημείωτο είναι πως ο Α/Φ μπορεί να δεί απέξω μόνο μέσα από τα δυο μικρά παραθυράκια, ας δούμε τι μπορεί να δεί κοιτώντας από μεσα. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό σε σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα. Βέβαια υπάρχει και η ανοιχτή γέφυρα απέξω η οποία δεν ξέρω κατά πόσον χρησιμοποιείται.
Όπως μπορεί να φανταστεί κανείς το πλοίο είναι αρκετά στριμωγμένο και κατασκευασμένο με φιλοσοφία πολεμικού πλοίου. Εδώ η πολύ μικρή καφετέρια του πληρώματος με τον αντίστοιχο χώρο εστίασης ενώ πλώρα έχουμε τον χώρο εστίασης των αξιωματικών. Εννοείται πως το πλήρωμα που μένει πάνω στο πλοίο μαγειρεύει κανονικά και τρώνε όλοι μαζί στην τραπεζαρία. Αξίζει επίσης να συγκρίνουμε την καμπίνα του Α' Μηχανικού(προσέξτε το ημερολόγιο τοίχου του 1943 και τις άλλες αφίσες) με την καμπίνα των πολυβολητών. Εδώ μια άποψη του ντέκ από τη γέφυρα με τα αμπάρια καλυμμένα από μουσαμάδες, κι εδώ μια άποψη από το πολυβολείο της πλώρης όπου φαίνονται οι πυργίσκοι και οι κλασσικές μπίγες για τη φορτο-εκφόρτωση των αμπαριών. Highlight το μηχανοστάσιο του πλοίου που βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, δείγμα του τι προσωπική δουλειά πέφτει. Τα χαρακτηριστικά της μηχανής στην ταμπέλα, ο old-timer πίνακας ελέγχου με τις ασφάλειες, το παραδοσιακό λαδικό και μια πιο κοντινή. Το φουγάρο για το τέλος.
Γενικά η επίσκεψη αξίζει 100% γιατί είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας και το κυριότερο είναι στην αρχική του κατάσταση, όπως φτιάχτηκε εν καιρώ πολέμου. Και πάλι τονίζω πως σε αντίθεση με το τι συμβαίνει -ή μάλλον θέλουμε να συμβαίνει στην Ελλάδα- το πλοίο ναι μεν δέχεται επιχορήγηση αλλά οφείλει να παράγει και το δικό του εισόδημα λειτουργώντας με εμπορικά κριτήρια σύν το ότι ορισμένοι άνθρωποι βάζουν τεράστια προσωπική εργασία για το μεράκι τους. Αναρωτιέμαι αν με το Hellas Liberty μπορούμε να αισιοδοξούμε πως θα συμβεί κάτι ανάλογο.
-
Θέμα δεν είχαμε για το MSC Opera, ούτε και φωτό στο γκάλλερι ενώ κατηγορία υπήρχε. Ας το δούμε σε μια άφιξη στην Κέρκυρα τον Σεπτέμβρη του 2007.
-
Εν πρώτοις ας δούμε τι λένε οι Lloyd's για την πυρκαγιά:
A press report, dated Mar 20, states: Ferry Aziza II (495 gt, built 1964) and general cargo Aziza I, have caught fire while being fixed for minor repairs in Zanzibar. It took firefighters several hours to put the fire out. Sources from the Mtoni Harbor of Zanzibar attributed the cause of the fire to welding works at the dock. The fire started from one vessel and then spread to the other. The Aziza I and Aziza II owned by the Mkunzini Shipping Enterprises, were severely burnt. The exact loss of the ship fire was yet to be known but estimates from the port sources put it at more than 100 million Tanzanian shillings (80,000 US dollars). The two vessels, used to trade between Zanzibar and mainland Tanzania, had been at anchor in Zanzibar for the past two years and they were going to be towed to Mombassa for overhauls. The shipping company has run into financial difficulties when one of the owners died three years ago, leaving a debt amount that the company cannot pay back.To IMO 6519091 ανήκει όντως στο Ιωάννης ΙΙ σύμφωνα με τα δικά μου κιτάπια, κι εγώ δεν βρίσκω κάποιο πλοίο με το άλλο ΙΜΟ.
-
Ο ανάλγητος, μόλις διεπίστωσα ότι δεν έχω ανεβάσει το Pride of Rotterdam στο γκάλλερι. Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες τον Οκτώβριο του 2009 στην είσοδο του λιμανιού του Rotterdam. Το παπόρο εκτελεί δρομολόγια μεταξύ Rotterdam και Hull(το Acapulco της Αγγλίας
για όσους είχαν την ευτυχία να το επισκεφθούν) μαζί με το αδελφό του Pride of Hull, τα δρομολόγια είναι ως επί το πλείστον νυχτερινά αν δεν κάνω λάθος. Η διαφορά με τα Cruise ας πούμε που είναι πλοία εξίσου τεράστια, είναι κατά τη γνώμη μου εμφανής σε επίπεδο γραμμών και εξωτερικής σχεδίασης. Το συγκεκριμένο πλοίο μου θυμίζει χελώνα με φουγάρο, αντίθετα τα νεώτερης γενιάς Παλάτια είναι πολύ πιο ευχάριστα στο μάτι. Οι φωτό είναι δυστυχώς τραγικής ποιότητας λογω απαίσιων καιρικών συνθηκών.
-
Να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου για το παπόρο, σε συνέχεια ενός ταξιδιού Ανκόνα - Πάτρα που έκανα στις 6 Νοεμβρίου του "Σωτηρίου" έτους 2010. Όπως κι αν το δεί κανείς, το πλοίο είναι άκρως εντυπωσιακό λόγω μεγέθους και μόνο αν μη τι άλλο. Με την είσοδό του στο λιμάνι γεμίζει ο τόπος και σε κερδίζει με την μεγαλοπρέπειά του. Σε σύγκριση με κάτι γαιδούρια αναλόγου μεγέθους στη Βόρεια Ευρώπη όπως το Stena Hollandica ή το Pride of Rotterdam, νομίζω πως από πλευράς σχεδίασης και γραμμών είναι σκάλες ανώτερο, βοηθάει σε αυτό νομίζω και το ωραία σχεδιασμένο φουγάρο.
Ταξίδι χαλαρό με καμιά 300αριά συνταξιδιώτες, στην πλειοψηφία τους Τριπολιτσώται φορτηγατζήδαι και γκαράζ γεμάτο απ' όσο μπόρεσα να καταλάβω που συνετέλεσε ώστε να αποπλεύσουμε με μισή ώρα καθυστέρηση και με το φίλο nhsos xios να μας κουνάει το μαντήλι από την προκυμαία, ενώ επάνω στα κατά, πετούσανε οι γλά
. Το πλοίο πήγαινε μαλακωσά στα 29 μίλια καθ' όλην τη διάρκεια του ταξιδιού και φαίνεται πως ευτυχώς σε αυτόν τον τομέα δεν έχει τα προβλήματα του αδελφού του. Γρήγορη επιβίβαση στον ντέκ 7 όπου και βρίσκεται η reception και καθαρή, σπαρτιάτικη δίκλινη εσωτερική καμπίνα στο ντέκ 9. Πολύ λίγος ο χώρος, με μια βαλίτσα που χώρεσε ίσα-ίσα στη ντουλάπα. Αν και ο συνταξιδιώτης σου έχει βαλίτσα, μάλλον πρέπει να μπεί στο μπάνιο(η βαλίτσα, όχι ο συνταξιδιώτης). Άσχημη εντύπωση ο διάδρομος προς τις καμπίνες που είναι επενδεδυμένος με την πιο φτηνή μοκέτα που έχω δει σε πλοίο. Επίσης πρέπει να αλλάξει αυτή η ιστορία με τις ανακοινώσεις, 0755 το πρωί ακούστηκε η ανακοίνωση για να εκκενωθούν οι καμπίνες από τους επιβάτες με προορισμό την Ηγουμενίτσα ενώ το πλοίο έδεσε μόλις στις 0930 ενώ γι αυτήν τη μιάμιση ώρα οι επιβάτες δεν δικαιούνται να μαζευτούν στον χώρο μπροστά στη reception για "λόγους ασφαλείας". Ανάλογη η κατάσταση και στην Πάτρα. Αν δεν βγαίνουν τα δρομολόγια, ας αλλάξουν τα ωράρια, δεν μπορεί ειδικά σε περιπτώσεις οικογενειών με μικρά παιδιά να τις εξαναγκάζεις να εκκενώσουν την καμπίνα μιάμιση ώρα πρίν την άφιξη. Στο ντέκ 7 εκτός από καμπίνες και reception έχουμε και τα καθίσματα αεροπορικού τύπου.Ζωτικός χώρος του πλοίου το ντέκ 10 όπου βρίσκονται και οι περισσότεροι κονόχρηστοι χώροι, Πλώρα το αχανές Knossos Lounge που το βλέπουμε και εδώ. Τεράστιος χώρος εντελώς ουδέτερος κατά τη γνώμη μου από πλευράς διακόσμησης και υλικών. All the money το βράδυ κατά τις 1930 όπου ένας Κακοφωνίξ με αρμόνιο τραγουδάει karaoke διάφορα γνωστά ξένα σουξεδάκια με συνέπεια να πιάνει τον κόσμο νευρικο γέλιο. Βέβαια το συγκεκριμένο βράδυ είχε κοινό 4 μεθυσμένους Ολλανδούς με τις μπύρες ανά χείρας που όχι μόνο τον καταχειροκροτούσαν αλλά χόρευαν κιόλας
οπότε είχαμε τρελά γούστα. Προς τα πισω το Agora Bar Plaza όπου και μαζεύτεται όσος κόσμος δε την παλεύει με τον Κακοφωνίξ. Πολύ πιο μικρός και ζεστός χώρος, κερδίζει τις εντυπώσεις στα χειμωνιάτικα δρομολόγια. Μετά πάμε προς τα πίσω στο καζίνο το κατάστημα, το driver's club και τα εστιατόρια, η πρόσβαση στα οποία γίνεται μέσω δυο πολυ καλόγουστων διαδρόμων τους οποίους βλέπουμε εδώ και εδώ. Καταλήγουμε στο a la carte εστιατόριο που λέγεται Dionysus στο οποίο και δειπνήσαμε. 2 πιάτα φαγητό, 2 μπύρες Paulaner και μια σαλάτα γύρω στα 50 ευρώ, ούτε λίγα αλλά ούτε και πολλά θα έλεγα ενώ όσον αφορά την ποιότητα συμπαθητική χωρίς να γεύεσαι κάτι ιδιαίτερο. Άλγεινη εντύπωση η απάντηση του σερβιτόρου στην αρχική μου παραγγελία του φιλέτου κοτόπουλο με μανιτάρια a la creme. Η απάντηση "τελείωσε" για μένα είναι απαράδεκτη. Αφ' ενός μεν δεν μπορώ να φανταστώ πως ένα πλοίο που πιάνει λιμάνι 2 φορές τη μέρα ξέμεινε μέσα στο χειμώνα από κοτόπουλο, αφ' ετέρου δε -κι επειδή η πρώτη εξήγηση μου φαίνεται απίστευτη- μάλλον φιλέτα υπήρχαν απλά δεν είχαν έτοιμο προς σερβίρισμα, στην οποία περίπτωση δεν συζητάμε για a la carte αλλά για τα ήδη έτοιμα φαγητά του self-service που απλά τα σερβίρουν σε διαφορετικό χώρο, και τα χρεώνουν και παραπάνω. Διακόσμηση συμπαθητική, μέγεθος μικρό για ένα πλοίο με πρωτόκολλο 3,000 ατόμων το καλοκαίρι. Ακόμα και Νοέμβρη με 300 άτομα και ο χώρος ήταν σχεδόν γεμάτος.Πιο ωραίο ντέκ το 11 με την πισίνα και το Cyclades Bar. Μεγάλα ντέκ και περατζάδες, δέστε όμως εδώ. Η σκάλα που οδηγεί από το ντέκ 11 στο 10 είναι τέρμα δεξιά. Από το 10 για το 9 όμως είναι τέρμα αριστερά, δηλαδή για να κατέβει κανεις από το 11 στο 9 πρέπει να διασχίσει 2 ντέκ κάτι το οποίο μου φαίνεται παράξενο. Γιατί έχει γίνει κάτι τέτοιο απορώ, σε ένα πλοίο με τέτοιο πρωτόκολλο δεν θα έπρεπε να έχει σκάλα σε κάθε άκρη του ντέκ ή τουλάχιστον στη μέση? Όπως και να έχει εμείς την εκφόρτωση στην Ηγουμενίτσα την είδαμε και μας έφυγε ο τάκος. Όπως μπορείτε να δείτε και εδώ, το πλοίο παρέμεινε γύρω στη μια ώρα στην Ηγουμενίτσα και αναγκάστηκε να ξεφορτώσει πάνω από 30 νταλίκες(στην φωτό δεν φαίνονται όλες) με προορισμό την Πάτρα προτού μπορέσει να βγάλει κάποιες δεκάδες νταλίκες με προορισμό την Ηγουμενίτσα, όπως και περίπου 60 ΙΧ. Προσωπικά δεν έχω ξαναδεί τέτοια ανοργανωσιά και το πιο περίεργο απ' όλα ήταν ότι σε όλη αυτήν την διάρκεια της εκφόρτωσης κουμάντο στα φορτηγά έκανε ο πράκτορας της Ηγουμεντίτσας ενώ οι Ιταλοί αξιωματικοί έκαναν τσιγαράκι στον καταπέλτη και παρακολουθούσαν με χαρακτηριστική απάθεια τα τεκταινόμενα. Highlight Ιταλός ναύτης που άρχισε να φωνάζει σε Έλληνα φορτηγατζή με τον τελευταίο αφού του είπε κάτι εξαπτέρυγα στα ελληνικά, να του λέει κι ένα μεγαλοπρεπές va f.... σε άπταιστα Ιταλικά
. Γενικά δεν ήταν εικόνα πληρώματος αυτή, η φόρτωση πρέπει να έγινε εντελώς πρόχειρα και οι συνέπειες ήταν σοβαρές. Επείγουσες ανακοινώσεις επί επείγουσων ανακοινώσεων για οδηγούς που πρέπει να κατέβουν στο γκαράζ, μια εικόνα αλαλούμ γενικά. Μπάμπη Σαλβαράκη που θέλουνε!Το υπόλοιπο ταξίδι κύλησε όμορφα στο Cyclades Bar με καφεδάκι και τυρόπιτα για πρωινό. Η μάλλον "τυρόπιτα" γιατί αυτό που φάγαμε ήταν κάτι σαν τυρόπιτα. Πρέπει να τους είχε μείνει από τα εγκαίνια, δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι ενώ προσπάθησα να κόψω ένα κομμάτι από την άκρη αυτό κατέστη αδύνατο και μόνο αφού έπιασα την τυρόπιτα και με τα δυό μου χέρια από τη μέση την έκοψα στα δύο όπως σπάς ένα παξιμάδι. Με ενα χαρακτηριστικό ήχο, κόπηκε στα δυο και θρυμματίστηκε σε εκατοντάδες μικρά κομματάκια, όπως μπορείτε να δείτε και στην φωτογραφία. Ειλικρινά τέτοιο πράγμα δεν είχα δεί ούτε στο Ναιάς ΙΙ στη δεκαετία του 80 με τις καμμένες πίτσες και είναι κρίμα και πισωγύρισμα πραγματικά να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά σε μια εταιρεία που κάποτε ήταν υπόδειγμα. Τέλος του ταξιδιού στην Πάτρα με πλαγιο-πρυμνοδέτηση στο 16, μπορείτε να δείτε εδώ πόσο οριακή είναι η μανούβρα. Και φυσικά η Ελλάδα υποδέχεται τα παιδιά της και τους τουρίστες της με κυνηγητό ανάμεσα σε λιμενικούς και λαθρομετανάστες που κάνουν πασαρέλα στα κάγκελα του λιμανιού με την Ελληνική Αστυνομία να τους σπρώχνει προς τα μέσα για να γίνουν δικαιοδοσία του ΛΣ και το ΛΣ πρός τα έξω για να πέσουν στο χώρο ευθύνης της ΕΛ.ΑΣ. Πραγματικά εικόνα τρίτου -για να μην πω τέταρτου- κόσμου.
Με λίγα λόγια το πλοίο είναι καινούριο και αρκετά συμπαθητικό, αν και βέβαια περιμένεις ορισμένα καλύτερα πράγματα από νεότευκτο σοτν τομένα φινίρισμα/διακόσμηση. Χρειάζεται μεγάλη βελτίωση στον τομέα παροχής υπηρεσιών πάνω στο πλοίο και ειδικά στο φαγητό ενώ και το Ιταλικό πλήρωμα φαίνεται ανεπαρκές στο γκαράζ. Πλεονέκτημα για μένα η βολική ώρα αναχώρησης από Ancona. Η γενική μου εντύπωση είναι πως και αυτό και το αδελφό του χτίστηκαν περισσότερο γιατί υπήρχε μια συμφέρουσα χρηματοδότηση, παρά γιατί υπήρχε κάποια πραγματική ανάγκη ή στρατηγικό πλάνο για τη δρομολόγησή τους και το πως θα καταστούν κερδοφόρα.
-
Το είχα ψάξει και την πρώτη φορά, το ξανακοίταξα και τώρα αλλά δυστυχώς τίποτις. Δεν μου λέει κάτι το συμβάν.
-
138 φωτό του Κεφαλονιά έχουμε στο γκάλλερι. Λίγες είναι, αν αρχίσει να αδειάζει το σκληρό του ο Proud Ionian θα φτάσουμε το bandwith του Wikileaks. Ας τις κάνουμε 139 και σε καλή ανάλυση μήπως και μας λυπηθεί ο Θεός..
:P -
Έφθασε στην κατοχή μου πρίν μια εβδομάδα ένα εξαιρετικό βιβλίο για την ιστορία της Viking Line. 300 σελίδες από εξαιρετική δουλειά, πανέμορφες φωτογραφίες από πάρα πολλά πλοία που έχουν περάσει και από την Ελλάδα, ποιοτικότατη έκδοση και εκτύπωση, χαλαρά το καλύτερο βιβλίο αυτού του είδους που έχω. Όλο στα Αγγλικά, ονομάζεται "The Road Across the Sea: from pioneers to market leaders" και ο συγγραφέας ονομάζεται Par-Henrik Sjostrom με το κομμάτι του fleet list να γράφεται από τον Krzystof Brzoza. Εκδόσεις Breakwater και ISBN 978-91-978123-4-4. Δυστυχώς δεν γνωρίζω την τιμή μια και ήταν δώρο. Αξίζει πάντως και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους οι ορίζοντές τους δεν περιορίζονται στο Αιγαίο και την Αδριατική.
Φοίβος (ΙΜΟ 7825978)
in Eπιβατηγά Οχηματαγωγά
Posted
Το συγκεκριμένο πλοίο επειδή έχει τύχει να ταξιδέψω πάρα πολλές φορές το θεωρώ εξαιρετικό από κάθε άποψη, οπότε ο όρος αναβάθμιση δεν μου ακούγεται δόκιμος υπό την έννοια πως αναβαθμίζεται κάτι που είναι κατώτερο από κάποια standards ποιότητας, το συγκεκριμένο είναι όπως έχει τώρα ένα πολύ καλό πλοίο. Απλά όπως είδες και σε αυτό που έγραψε παραπάνω ο φίλος μας ο Madonna Centorporte, ο νέος Νηογνώμονας ζητάει κάποια διαφορετικά, παραπάνω πράγματα προκειμένου να του χορηγήσει πιστοποιητικά σε σύγκριση με τον ελληνικό, τουλάχιστον σε θεωρητική βάση. Αυτό είναι προφανώς προς όφελος και του πλοίου, αυτών που το ταξιδεύουν αλλά και των επιβατών.