Z.Gk.
-
Posts
299 -
Joined
-
Last visited
Content Type
Forums
Events
Gallery
Posts posted by Z.Gk.
-
-
Πάντως, ο παλιός δείχνει εξίσου ... φρέσκος και σύγχρονος!
-
Ο Annivas έχει δίκιο στο σχόλιο του.
Και εγώ πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να έχουμε δυο πολύ σοβαρές, κατά την άποψή μου πάντα, οικογενειακές εταιρείες, με πολύ καλά συμβατικά πλοία που εξυπηρετούν τα νησιά μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και όλο το χρόνο.
Τώρα, είναι λογικό να "συμπαθούμε" μια εταιρεία και τα πλοία της περισσότερο από κάποια άλλη εταιρεία και τα δικά της πλοία, όμως, η παρουσία και των δυο εταιρειών, όταν δρομολογηθεί και το Silver Queen, βάζει και δύσκολα σε όποια άλλη εταιρεία θα θελήσει να τις ανταγωνιστεί και, ενδεχομένως, να ανοίξει το δρόμο και για το σχεδιασμό και άλλων γραμμών προς τις Κυκλάδες από τη Ραφήνα .
Και τα λέω εγώ που η τελευταία φορά που ταξίδεψα από τη Ραφήνα ήταν το 2007!
-
Σύμφωνα με πληροφορίες από το Πρώτο Θέμα, η κα Μελίνα Τραυλού ήρθε πρώτη σε ψήφους και αναμένεται να είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών.
-
33 minutes ago, giorgos_249 said:
εκτιμώ θα φύγει ο πλωριός καταπέλτης (που λογικά θα γίνει πρυμνιός απευθείας για το άνω γκαράζ - δεν πρέπει να γίνει το λάθος του ΘΕΟΛΟΓΟΣ),
Αν γίνει αυτό, τότε θα ήταν καλή ιδέα να έρθει το κομοδέσιο και η γέφυρα λίγο πιο μπροστά, όπως είχε γίνει με το Έλυρος. Από τις φωτογραφίες που έχω δει, φαίνεται να υπάρχει περιθώριο!
(Βέβαια, αυτό συνεπάγεται έξτρα κόστος και περισσότερο βάρος, αλλά εγώ ούτε ναυπηγός είμαι, ούτε εφοπλιστής, ένας απλός καραβολάτρης).
-
Να πω και εγώ την άποψή μου.
Από αυτά που έχω δει μέχρι τώρα οι Αφοι Στεφάνου προχώρησαν σε μια στρατηγική ανανέωσης (στρατηγική που ακολουθούν οι επιχειρήσεις όταν παρουσιάζεται φθίνουσα απόδοση και χωρίζεται σε στρατηγική διάσωσης και στρατηγική αναστροφής).
Οι Στεφάνου ακολούθησαν τη στρατηγική διάσωσης, η οποία είναι μια σχετικά βραχυπρόθεσμη στρατηγική όταν παρουσιάζονται σοβαρά, ή λιγότερο σοβαρά, προβλήματα απόδοσης.
Η στρατηγική αυτή βοηθά στη σταθεροποίηση των επιχειρηματικών λειτουργιών, στην αναζωογόνηση των οργανωσιακών πόρων και ικανοτήτων και στην κατάλληλη προετοιμασία ώστε η επιχείρηση να επαναπροσδιορίσει τους όρους με τους οποίους εμπλέκεται στον ανταγωνισμό, αυτό ακριβώς, δηλαδή, που κάνουν και οι Στεφάνου.
Επειδή έχει τεθεί, και εύλογα, το ζήτημα του κύρους, πιστεύω ότι είναι καθαρά θέμα προσωπικής οπτικής.
Αν η Golden Star ήταν στο χρηματιστήριο και εγώ είχα μετοχές στην εταιρεία (που τέτοια τύχη), θα εκτιμούσα πολύ το γεγονός ότι οι Στεφάνου μπορούν και διαβάζουν σωστά το εξωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης τους και λαμβάνουν μέτρα για την καλύτερη, μεσο-μακροπρόθεσμα, απόδοση της, θυσιάζοντας, βραχυπρόθεσμα, το κύρος τους στη γραμμή. Το γεγονός ότι είδαν σχετικά γρήγορα τα προβλήματα και τα διορθώνουν είναι δείγμα, για μένα, πολύ καλής γραφής.
Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι θα δούμε μια ενδιαφέρουσα μετασκευή, η οποία αν καταφέρει να συνδυάσει την ποιότητα του ξενοδοχειακού του Superferry και τη χωρητικότητα σε γκαράζ του Θεολόγου θα δημιουργήσει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πλοίο. Μην ξεχνάμε ότι είναι κατασκευής Mitsubishi, γεγονός που, συνήθως, συνηγορεί και στην ποιότητα της κατασκευής.
-
Εξαιρετικές οι τελευταίες φωτογραφίες που έβγαλες και μοιράστηκες, όπως πάντα, μαζί μας @Panagia Ekatontapiliani!
Το σχήμα των παραθύρων της γέφυρας μου φαίνεται κάπως ιδιαίτερο, δεν θυμάμαι να το έχω ξαναδεί.
Το αριστερό φουγάρο αναμένεται να είναι ψεύτικο; Γιατί το δεξί φαίνεται έτοιμο να υποδεχθεί τις απολήξεις, ενώ το αριστερό όχι. Εκτός και αν αυτό γίνει αργότερα.
Σε κάθε περίπτωση, όπως έγραψα και σε προηγούμενο post, θα έχει ενδιαφέρον η μετασκευή του.
-
Αντλώντας την καταγωγή μου από τη Σύρο, είναι πολύ ευχάριστο να βλέπω στις φωτογραφίες του @ships_info_kavall(να είσαι καλά, φίλε) την κινητικότητα του Νεωρίου!
Μακάρι να συνεχίσει έτσι και να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο.
-
Αν και δεν το είχα ταξιδέψει, το Express Santorini ήταν από τα αγαπημένα μου πλοία και πάντα μου άρεσε να το χαζεύω στον Πειραιά!
Βέβαια, ως Shipfriends, είναι απόλυτα λογικό να συνεχίζει να μας προκαλεί το ενδιαφέρον και να θέλουμε να μάθουμε για το, όποιο, μέλλον του και πολλοί, μεταξύ αυτών και εγώ, θα θέλαμε να το ξαναδούμε στην Ελλάδα.
Όμως, παρά τους όποιους συναισθηματισμούς μας, το γεγονός είναι ότι αυτό το πλοίο είναι 48 ετών, μεγαλύτερο ακόμα και από εμένα, και το ότι κουβεντιάζουμε για το ενδεχόμενο επαναδραστηριοποίησης του στην ακτοπλοΐα, μου δημιουργεί και μια σχετική κατάθλιψη και έναν προβληματισμό για την κατάσταση της ακτοπλοΐας μας, γενικότερα.
-
Μας έχετε ξεσηκώσει αγαπητοί συμφορουμίτες, με τις φωτογραφίες του θρυλικού Παναγία Τήνου!
Να προσθέσω και εγώ λίγα λόγια για αυτό το πλοίο, μια και το είχα ταξιδέψει αμέτρητες φορές για τη Σύρο, το νησί της καταγωγής μου.
Αρχικά, να πω ότι το πλοίο όντως είχε δρομολογηθεί με το όνομα Κάπταιν Κωνσταντίνος (λογικά για να τιμηθεί ο ιδρυτής της εταιρείας, Κωνσταντίνος Βεντούρης), με το μαύρο χρώμα στο κύτος του και όχι το άσπρο.
Το θυμάμαι χαρακτηριστικά, να το βλέπω από την παραλία Κύματα (για όσους ξέρουν, μια μικρή παραλία με βότσαλα και πέτρες από την εξωτερική μεριά του λιμανιού της Σύρου, και στην οποία πήγαινε τότε τον ποοοολύ μικρό Z.Gk. η μητέρα του), μόλις ξεπρόβαλε ύστερα από την παράλλαξη με τον Άγιο Δημήτριο, με το χαρακτηριστικό του μαύρο χρώμα. Το χρώμα αυτό, όπως έχει αναφερθεί, το κράτησε μία μόνο χρονιά και στη συνέχεια βάφτηκε άσπρο αλλάζοντας και το όνομα σε Παναγία Τήνου.
Για το πλοίο το ίδιο, την ταχύτητά του, το γκαράζ του, τους χώρους του και το ταξίδεμά του, έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα, παραπάνω.
Να πω απλώς ότι τα έφερε και η τύχη ώστε να ταξιδέψω με το πλοίο στη Ρόδο!
Αρχές δεκαετίας του '90, μήνας Απρίλιος, περίοδος κατά την οποία όλες οι πενταήμερες εκδρομές οδηγούσαν σε ένα και μόνο νησί. Τότε, το Παναγία Τήνου είχε ναυλωθεί από το τουριστικό πρακτορείο που είχε αναλάβει και το Λύκειο στο οποίο πήγαινα. Και να, ο Z.Gk. σε ένα από τα αγαπημένα του πλοία, να σαλπάρει απευθείας για Ρόδο.
Με πάσα επιφύλαξη, να σημειώσω ότι φτάσαμε στη Ρόδο σε λιγότερο από 12 ώρες με μπουνάτσα, όπως συνέβη και με το ταξίδι της επιστροφής. Πλοίαρχος πρέπει να ήταν ο καπτά Σιδερής, γιατί μου φαίνεται ότι τον είχα δει στη βαρδιόλα, αλλά εδώ δεν είμαι και πολύ σίγουρος.
Δυστυχώς, δεν ήμουν και δεν είμαι φαν της φωτογραφικής μηχανής ή των κινητών, για να έχω αντίστοιχο αρχείο να μοιραστώ μαζί σας, αλλά να είστε καλά όλοι εσείς που το κάνετε!
-
Εκπληκτική φωτογραφία!
Να είσαι καλά @Neptune που τη μοιράστηκες μαζί μας!!
-
Έχουν περάσει τα χρόνια, αλλά πρέπει να έχουν δίκιο ο Annivas και ο Εύδοξος. Θυμάμαι ότι είχα πάει Σάμο τέλη Ιουλίου και είχα φύγει Αύγουστο.
Σίγουρα είχαμε φύγει από το Βαθύ. Το θυμάμαι γιατί είχα αφήσει τη μηχανή που είχα νοικιάσει τότε στο γραφείο στο Βαθύ και όχι στο Καρλόβασι.
Τελικά, το δρομολόγιο πρέπει να ήταν Βαθύ - Καρλόβασι - Εύδηλος - Πειραιάς.
-
18 hours ago, proud_ionian said:
Αν ηταν στο χερι μου, θα κρατουσα μονο την Africa Moroco Link
, γιατι ταιριαζει απολυτα τοσο στη διολισθηση των ποιοτικων standards του ομιλου (και στο customer service και στην εικονα των πλοιων γενικοτερα), οσο και στη βουτια που εχει κανει η χωρα μας τα τελευταια χρονια, προς τον τριτο κοσμο
.
Με ... βρετανικό, γλυκόπικρο χιούμορ, τα είπες όλα!
-
Πιτσιρικάς ήμουν, και μια φορά που είχαμε κατέβει στον Πειραιά για να πάρουμε το Ναϊάς ΙΙ για Σύρο, είδαμε για πρώτη και το Γκόλντεν Βεργίνα, με τα σινιάλα της Stability Lines! Τι χαρά για μένα, που είχα δυο Ναϊάς ΙΙ 😄
Το βαπόρι είχα αργότερα την τύχη να το ταξιδέψω αρκετές φορές για το Βαθύ της Σάμου, στο κλασικό του δρομολόγιο Πάρος - (Νάξος) - Εύδηλος - Καρλόβασι - Βαθύ.
Νέος τότε, έβγαζα όλο σχεδόν το ταξίδι στο πλωριό μπαλκόνι, και κοντά στις βαρδιόλες του πλοίου για να βλέπω τις κινήσεις του καπτά Βασίλη Γιαννακή στα ρεμέτζα. Εσωτερικά, το πλοίο, όπως έχει ειπωθεί και στα προηγούμενα post, δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο και σε σχέση με το Μιλένα ήταν η μέρα με τη νύχτα.
Όμως, ήταν το γρηγορότερο της γραμμής, το πιο μαϊτζέβελο και το πιο καλοτάξιδο!
Συνήθως, στα καλοκαιρινά δρομολόγια της Παρασκευής, αναχωρούσε κοντά με το Μιλένα, αλλά όταν το Μιλένα έφθανε το επόμενο πρωί στο Καρλόβασι, το Βεργίνα συνήθως είχε πάει ήδη στο Βαθύ, είχε ξεφορτώσει και επέστρεφε στο Καρλόβασι. Την περίοδο εκείνη, το καλοκαίρι είχε άμεση αναχώρηση το Σάββατο από το Βαθύ για Πειραιά με τα γνωστά ενδιάμεσα λιμάνια. Θυμάμαι στο Καρλόβασι το Βεργίνα να μπαίνει και να δένει με χαρακτηριστική ευκολία, ακόμα και με το Μιλένα μέσα.
Τέλος, ένα καλοκαίρι της δεκαετίας του '90 είχε χαλάσει η μια του μηχανή και όταν την έφτιαξαν είχε έρθει Βαθύ και μετά φύγαμε απευθείας για Εύδηλο και Πειραιά για να προλάβει να επανέλθει κανονικά στα δρομολόγια του. Πρέπει να είχαμε φύγει γύρω στις 6 και το απόγευμα και να είχαμε φτάσει λίγο πριν τις 4 τα ξημερώματα. Μάλιστα, επειδή η βλάβη είχε καθηλώσει το βαπόρι κανά δυο ημέρες, είχαμε γίνει και θέμα στα δελτία, μάλιστα είχαν έρθει τηλεοπτικά συνεργεία τα ξημερώματα στον Πειραιά για να βιντεοσκοπήσουν την άφιξη και να κάνουν ρεπορτάζ!
-
Το ότι γίνεται επιμήκυνση σε αυτό το βαποράκι και το γεγονός ότι θα πληρωθούν μεροκάματα για αυτή τη δουλειά είναι πολύ θετικό!
Και εγώ είμαι περίεργος για το που θα καταλήξει το πλοίο. Μαζί με την επιμήκυνση, τις μηχανές, κλπ μιλάμε για αρκετά σοβαρή επένδυση, αν ισχύουν και τα ποσά που έχουν αναφερθεί και παραπάνω.
Τουλάχιστον, θα έχουμε υλικό να συζητάμε οι καραβολάτρες...
-
On 6/15/2021 at 2:31 PM, Z.Gk. said:
Η τσιμινιέρα είναι πολύ μεγάλη και το κίτρινο την κάνει να φαίνεται ακόμα μεγαλύτερη.
Βλέποντας τη συγκεκριμένη φωτογραφία του Nick, μήπως εδώ να βαφόταν άσπρο το κάτω μέρος της τσιμινιέρας, μέχρι το ύψος που ολοκληρώνονται οι πλάγιοι εξαερισμοί;
Δηλαδή, περίπου το 1/4 της τσιμινιέρας να βαφόταν άσπρο;
Νομίζω ότι το πέτυχα!
Το έχουμε ξαναπεί, πρέπει να μας διαβάζουν εκεί στην Blue Star και τις άλλες εταιρείες😄
-
Για το βαπόρι τα έχετε πει όλα, τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά του και την ιστορία του στο Αιγαίο μας.
Πέρα από το πολυτελές εσωτερικό του, αυτό που θυμάμαι, την περίοδο που πρωτοδρομολογήθηκε Συροτηνομυκονία, είναι ότι το κατάστρωμα στο πλωριό μπαλκόνι ήταν επενδυμένο με πλαστικό χλοοτάπητα και έτσι μπορούσες να κάτσεις και κατάχαμα, ειδικά αν ήθελες να απαγκιάσεις λίγο.
Έχω την αίσθηση ότι αυτά τα σινιάλα της Hellas Ferries δεν πήγαιναν σε κανένα πλοίο.
-
Συμπληρώνονται σήμερα 112 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καββαδία.
Η προσφορά του ανεκτίμητη, όπως βέβαια και η μελοποίηση του έργου του από το Θάνο Μικρούτσικο.
Ένα απόσπασμα που με είχε συγκλονίσει όταν διάβασα τη "Βάρδια" (Εκδόσεις Κέδρος, 1985, 13η έκδοση, σελ.85) ήταν αυτό εδώ:
"Δίκιο έχεις, του είπα μαλακά. Μα τούτα εδώ που σπας, τα έχω φτιάσει εγώ, δουλεύοντας βάρδιες. Κατάλαβες;"
-
Όντως, πανέμορφο στα άσπρα, αν και πιστεύω ότι τα σινιάλα του Αγαπητού του πήγαιναν καλύτερα. Γενικά, για κάποιο λόγο τα σινιάλα της Hellas Ferries δεν μου άρεσαν καθόλου!
-
Έψαξα λίγο στο θέμα των Μινωικών, αλλά και στη γκάλερι, αλλά δεν βρήκα κάτι παρόμοιο. Αν υπάρχει κάπου και δεν το είδα, ζητώ συγγνώμη.
Με αφορμή, λοιπόν, το post του @Ariadne για την επετειακή έκδοση των τριάντα χρόνων των Μινωικών Γραμμών, ανέβασα στην γκάλερι την αρχική ανακοίνωση της εταιρείας "Παγκρητική Α.Ε.", της εταιρείας που λίγο αργότερα ονομάστηκε "Μινωικαί Γραμμαί" και που υπάρχει στην εν λόγω έκδοση και ο θεός με φώτισε να βγάλω φωτογραφία.
Είχα την τιμή, σε μια έρευνα που έκανα στο Ηράκλειο, να μιλήσω με ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Μινωικών Γραμμών, τον Γιώργο Κιαγιαδάκη (δυστυχώς, δεν γνωρίζω αν είναι εν ζωή).
Στη συζήτηση μας, σε ένα παραδοσιακό καφενείο είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα και μου είπε ότι πράγματι στην πρώτη ανακοίνωση που έβγαλαν η εταιρεία ονομαζόταν “Παγκρητική A.E.”, όχι “Mινωικές Γραμμές”.
Eπειδή δεν μπορούσαν να κάνουν δημόσια εγγραφή, μοίραζαν την ανακοίνωση χέρι - χέρι, όπως και τις προσκλήσεις και αντιπροσωπείες είχαν οργώσει τον νομό για να προτρέψουν τους κατοίκους να αγοράσουν μετοχές προς 1.000 δρχ. τη μια. Η πλειοψηφία των εγγραφών έγινε στο Eργατικό Kέντρο όπου συγκεντρώθηκαν 10.000.000 δρχ.
Ο ...νονός και εμπνευστής του ονόματος "Μινωικές Γραμμές" ήταν ο Γιώργος Καψετάκης, δικηγόρος και Α΄ Αντιπρόεδρος του προσωρινού Δ.Σ. της εταιρείας και αυτό το όνομα χρησιμοποιήθηκε στην υπογραφή του καταστατικού της εταιρείας στις 5 Απριλίου 1972.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία...
-
Η μια και μοναδική φορά που ταξίδεψα σε καμπίνα κάτω από το γκαράζ ήταν με το Φαίδρα, από Κέρκυρα για Πάτρα!
Άνετη, τετράκλινη καμπίνα, στην οποία ήμουν μόνο εγώ και η μέλλουσα γυναίκα μου, οπότε η άνεση ήταν ακόμα μεγαλύτερη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν αισθανθήκαμε κάποια ανασφάλεια, αλλά, όσο να είναι, μέχρι να συνηθίσεις ότι ήσουν κάτω από το γκαράζ ήθελε λίγο χρόνο.
Κατά τα λοιπά, ήταν ένα ακόμα ποιοτικό ταξίδι στα γνωστά πρότυπα των Μινωικών Γραμμών.
-
Έχεις δίκιο, φίλε μου. Ειδικά για το Θεσσαλονίκη είχαν παρουσιαστεί μεγαλεπήβολα σχέδια μετασκευής, τα οποία, απλά, έμειναν σχέδια.
Γενικά, πάντως, είναι πολλά τα παραδείγματα αγορών μεταχειρισμένων πλοίων στην πρόσφατη ιστορία της ακτοπλοΐας μας που για εμάς (που δεν είμαστε εφοπλιστές, αλλά προσπαθούμε να σκεφτούμε με την κοινή λογική) δεν έβγαζαν κανένα νόημα.
-
Λίγες, που λέει ο λόγος, κουβέντες και από εμένα για το Μιλένα...
Πρώτη γνωριμία μαζί του αρχές δεκαετίας του '90, στο πρώτο μου ταξίδι για Σάμο. Αναχώρηση στις 9 το βράδυ για Νάξο, Αγ. Κήρυκο, Καρλόβασι και Βαθύ (Ενδεχομένως να ήταν και η Πάρος, αλλά είχα καμπίνα και κοιμήθηκα μετά τα μεσάνυχτα και δεν θυμάμαι και πολύ καλά).
Αυτό το βαπόρι μου άρεσε πολύ ήδη από το όνομά του. Ένα υπέροχο γυναικείο όνομα, όπως, άλλωστε και όλα τα πλοία του καπτά-Μάκη, ευχαριστιόμουν να το λέω!
Μια πραγματική κυρία στο λιμάνι. Με την ιδιαίτερη ομορφιά της, αμπάσο βαπόρι με πολύ ωραίο τελείωμα πρύμης, κατά τη γνώμη μου πάντα. Μολονότι το ταξίδι ήταν λίγο μετά τις 15 Αυγούστου, το πλοίο ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, μέσα και έξω. Πολυτελέστατο, πεντακάθαρο και ξενοδοχειακό που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τα πλοία της Κρήτης.
Εξαιρετικό το σαλόνι της πρώτης θέσης, αλλά και η τετράκλινη εσωτερική καμπίνα που είχαμε. Φαγητό στην τραπεζαρία, ένα κλικ χαμηλότερης ποιότητας από τα αντίστοιχα πλοία της Κρήτης. Πλήρωμα ευγενέστατο, τότε, και πολύ καλοβαλμένο. Πολύ ωραίο ταξίδι, αν και για να είμαι ειλικρινής, κοιμήθηκα όλη νύχτα και ξύπνησα λίγο πριν την άφιξή μας στο Καρλόβασι, ώστε να απολαύσω και τη διαδρομή Καρλόβασι - Βαθύ. Οι εντυπώσεις από το πρώτο ταξίδι ήταν πολύ θετικές και ποιος να μου το έλεγε τότε ότι θα ταξίδευα πολλές φορές μαζί του.
Λίγες ακόμα εντυπώσεις από το πλοίο, που σίγουρα με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν αναφερθεί και σε προηγούμενα post:
1. Φοβερός ήχος των μηχανών του. Ερχόμενο από Καρλόβασι, ακουγόταν στο Βαθύ αμέσως μετά την παράλλαξή του στα Αυλάκια. Μου άρεσε πολύ ο θόρυβος αυτός, ο οποίος, μάλιστα, με ξύπναγε λίγο όταν τύχαινε και κοιμόμουν το καλοκαιράκι εκεί γύρω στις 5 το απόγευμα που συνήθως αναχωρούσε από το Βαθύ.
2. Πολύ καλό κλίμα στη γέφυρα. Τουλάχιστον όσες φορές είχα φιλοξενηθεί εκεί και με πλοίαρχο το συγχωρεμένο Μάνθο Μπαλόπητο. Είχα μάλιστα βρεθεί μαζί του σε δυο πολύ δύσκολα ρεμέτζα στον Αγ. Κήρυκο και το Καρλόβασι. Να πω εδώ ότι το πλοίο είχε τις ιδιαιτερότητες του στη μανούβρα και, αν θυμάμαι καλά, μια και ναυτικός δεν είμαι, για να σταματήσει και να αρχίσει να γυρίζει έκαναν ανάποδα και τις δυο μηχανές και τιμόνι όλο δεξιά ή αριστερά αναλόγως και μετά δούλευαν το προσανάποδα.
3. Τρελό vibration πίσω, ειδικά όταν έκαναν ανάποδα οι μηχανές, ή όταν έκοβαν στροφές. Αν την είχες πέσει για ύπνο στους πάγκους της πρύμης δεν υπήρχε περίπτωση να μην τιναχτείς.
4. Ταχύτητα. Ε, δεν ήταν και από τα πιο γρήγορα, πως να το κάνουμε. Αλλά, εγώ πραγματικά ευχαριστιόμουν το ταξίδι. Θυμάμαι ότι από Πειραιά για Νάξο έκανε τότε 6 ώρες, αλλά την άραζες στην πρύμη και απολάμβανες αιγαιοπελαγίτικο ηλιοβασίλεμα...
5. Είχε και ένα ωραίο κούνημα, όπως πρέπει να έχει μια κυρία (ξέρω, μη πολιτικά ορθό και ελαφρώς σεξιστικό το σχόλιο), αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν είχε τον καιρό στη μάσκα ταλαιπωριόταν αρκετά. Όμως, οι αξιωματικοί της την πρόσεχαν όσο μπορούσαν.
6. Τα πλαϊνά του ημίκλειστα καταστρώματα στο ντεκ του σαλονιού της πρώτης θέσης και το ντεκ των καμπινών, στα οποία μπορούσες να απαγκιάσεις και να χαζεύεις ταυτόχρονα τη θάλασσα.
Και ένα μικρό ταξιδιωτικό στιγμιότυπο. Επιστροφή από Βαθύ για Πειραιά, μέσω Ικαρίας, Νάξου και Πάρου. Στην Πάρο, τυχαίνει να πέσουμε μαζί με το Αριάδνη των Μινωικών. Εμείς στον "Γαρμπή" το Αριάδνη στο "κεφάλι". Θυμάμαι ότι είχε γίνει ένα πολύ "καταδρομικό" ρεμέτζο από το Μιλένα, ώστε να φορτώσουμε και να προλάβουμε να φύγουμε πρώτοι. Τα καταφέραμε και σηκώσαμε καταπέλτη ενώ το Αριάδνη είχε μείνει στο λιμάνι ακόμα και όταν εμείς είχαμε παραλλάξει τις Πόρτες. Αλλά, τότε το Αριάδνη πρέπει να εικοσάριζε και μας πέρασε λίγο αργότερα ολόφωτο και μεγαλοπρεπές!
Πιστεύω ότι το Μιλένα ήταν ένα πλοίο που άφησε το στίγμα του στην ακτοπλοΐα και έδωσε και ένα μάθημα ζωής, με την έννοια ότι ακόμα και αν κάτι ξεκινά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χρειάζεται συνεχή προσπάθεια και δέσμευση για να παραμείνει στο αρχικό επίπεδο.
-
Μια ακόμη εξαιρετική ταξιδιωτική αναφορά του @Nick the Greek, λες και κάναμε και εμείς το ταξίδι!
Μπορώ να κάνω και μια ερώτηση σε σχέση με τη καμπίνα;
Τελικά, τον καναπέ τον έστρωσε ως κρεβάτι κάποιος καμαρότος αργότερα, ανοίγοντας τον, αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, ή ο δεύτερος συνταξιδιώτης βολεύτηκε όπως όπως;
Πάντως, εδώ στην Ελλάδα, αν και μπορούμε να πούμε πολλά για τις εταιρείες μας, δεν νομίζω να πουλούσαν ως δίκλινη καμπίνα, μια καμπίνα με ένα κρεβάτι και έναν καναπέ, μάλλον θα γινόταν χαμός.
-
Χρόνια πολλά σε όλους τους ταξιδιώτες της ζωής!
Ρομίλντα (ΙΜΟ 7368499)
in Ferries εκτός δράσης
Posted
Με τη Ρομιλντάρα, το μακρινό καλοκαίρι του 1995, είχα κάνει 17,5 ώρες από Πειραιά για Βαθύ!
Τι ταξίδι ήταν και αυτό! Από τα καλύτερα στη ζωή μου. Με μπουνάτσα μέχρι τη Σύρο, να πιάνει να φρεσκάρει ο καιρός μέχρι να πάμε Μύκονο, να γίνεται "καμπανάτος" προς τον Αγ. Κήρυκο και να κάνουμε μια ώρα να δέσουμε στους Φούρνους, μιλάμε τέτοιο χαλασμό σε αυτό το ακριτικό νησάκι δεν έχω ξαναδεί έκτοτε.
Και μετά, αναχώρηση από Φούρνους και ο καιρός να καλμάρει τόσο πολύ, που μέχρι να πιάσουμε Καρλόβασι είχε πέσει τελείως. Τελικά, φτάσαμε στο Βαθύ με θάλασσα λάδι.
Αναχώρηση από Πειραιά απόγευμα στις 5 και άφιξη στο Βαθύ στις 10.30 το πρωί.
Αξέχαστο βαπόρι...