Αγαπητέ Georgios Express σου εύχομαι καλή χρονιά. Η προσέγγισή σου είναι ενδιαφέρουσα, αν και παρόμοιες καταστάσεις έχω ξανακούσει. Και πρέπει να δεχθώ ότι αυτού του επιπέδου προσεγγίσεις έχουν δημιουργήσει την αντίστοιχη σχολή, χωρίς όμως να είναι η μόνη. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι άλλο. Όταν το 1999 - 2000 όλες (κάκιστη επιλογή το "όλες")μας οι οικονομίες μετατράπηκαν σε μετοχές της τότε MFD, περιμέναμε (τρομάρα μας)να γίνουμε πλούσιοι μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, παρασυρμένοι αφενός από το όραμα και τη δυναμική του μακαρίτη Παντελή Σφηνιά και αφετέρου από το γενικότερο οικονομικό κλίμα της εποχής. Τα δυσάρεστα γεγονότα του τέλους του 2000 (και ας μου επιτραπεί εδώ να τα δούμε μόνο με την εταιρική τους διάσταση γιατί είναι ιεροσυλία να μιλάμε για λεφτά όταν χάθηκαν άνθρωποι)οδήγησαν την Εταιρεία σε εσωστρέφεια που κράτησε αρκετά, και τις μετοχές σε απλά χαρτιά χωρίς κανένα αντίκρυσμα. Πέρασε ο καιρός και φάνηκε φως στην άκρη του τούνελ, αναθαρρήσαμε, πιστέψαμε στην πρόοδο και το μεγάλωμα της Εταιρείας, παρακολουθήσαμε την ανάπτυξή της, μέχρι που μια ακόμη αγοραπωλησία φρενάρησε την ανοδική πορεία της. Η Εταιρεία έτρεξε με τη φόρα που είχε, έπεσε σε απώλεια στήριξης για να μεταχειριστώ έναν αεροπορικό όρο και άρχισε να βουτάει προς τα κάτω επιταχυνόμενη. Εμείς οι μικρομέτοχοι, ανήμποροι να αντιδράσουμε καθόμαστε και παρακολουθούμε την πτώση. Και η αγωνία μας είναι αν θα υπάρξει κάποιος να ανακόψει την ανεξέλεγκτη κάθοδο σε πρώτη φάση και μετά βλέπουμε. Τις οικονομίες μας του 2000 όσο και να λέμε ότι τις έχουμε ξεγράψει, δεν μπορούμε να τις ξεχάσουμε. Μια γροθιά στο στομάχι, μας τις θυμίζει. Βλέπουμε πακέτα εκατομμυρίων να αλλάζουν χέρια, προκαταβολές 50 εκατ. να χάνονται, Τράπεζες να μετοχοποιούν δάνεια, κι εμείς στην άκρη μας και περιμένουμε. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Για να διατηρηθεί η ελπίδα, πρέπει να διατηρηθεί η Εταιρεία. Πονάμε όταν βλέπουμε να κατακρεουργείται. Αυτό είναι όλο.