ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Όντως η επίθση στην Έλλη δεν ήταν καθόλου ξαφνική.... Για το ποιοί είμαστε εμείς οι Ελληνες και για τα κακα΄των πολιτικών έχω κάτι ενδιαφέρον από την περίοδο αυτή. Περισσότερα στην σελίδα για τον ναύαρχο Μεζεβίρη που με έχει "κερδίσει" σαν άνθρωπος και στρατιωτικός... http://www.mezeviris.gr/career.html Από τον επανάπλου του Στόλου στον Ναύσταθμο τον Απρίλιο του 1939 μέχρι την Ιταλική επίθεση, δεν δόθηκε πλέον η ευκαιρία στο Στόλο ως σύνολο να εκτελέσει εκπαιδευτικούς πλόες έξω από τον Σαρωνικό. Λίγες ημέρες μετά τον κατάπλου διετάχθην αιφνίδια να αποπλεύσω επειγόντως επί κεφαλής δυνάμεως δυο αντιτορπιλικών τύπου «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και τριών υποβρυχίων για εκτέλεση γυμνασίων στον Κορινθιακό. Ήταν προφανές ότι η ξαφνική αυτή αποστολή οφείλονταν σε ανησυχητικές πληροφορίες σχετικές με την επιδείνωση της διεθνούς καταστάσεως. Κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης αυτής αποστολής επωφελήθηκα της ευκαιρίας για να εξασκήσω τα πλοία σύμφωνα με τις αντιλήψεις μου. Αν και η σύνθεση της δύναμης καθιστούσε δυσχερή την σύνταξη προγράμματος ασκήσεων που να είναι ωφέλιμο και για τους δυο τύπους πλοίων, τελικά ο χρόνος της παραμονής εν πλω χρησιμοποιήθηκε κατά τρόπο πολύ χρήσιμο. Μεταξύ άλλων, τα υποβρύχια χρησιμοποιήθηκαν και ως πλοία επιφανείας για την εκτέλεση, μαζί με τα αντιτορπιλικά, νυκτερινών ασκήσεων με την μορφή πολεμικών θεμάτων. Το προσωπικό των υποβρυχίων ωφελήθηκε ιδιαίτερα, καθώς μετείχε πρώτη φορά σε ασκήσεις αυτού του είδους. Μεγάλο ενδιαφέρον είχαν και οι συνδυασμένες ασκήσεις που εκτελέστηκαν με το Οχυρό του Αράξου που επίσης για πρώτη φορά συμμετείχε σε τέτοια γυμνάσια. Επαναπλεύσαμε στον Ναύσταθμο τις παραμονές του Πάσχα και χορηγήθηκαν ολιγοήμερες άδειες στα πληρώματα. Μετά τις γιορτές του Πάσχα, επιθεώρησα λεπτομερώς τη κατάσταση των πλοίων εφεδρείας της ΑΔΑ. Λαμβανομένων υπόψη των διαθέσιμων μέσων σε προσωπικό, η συντήρηση των αντιτορπιλικών ήταν καλή και η οργάνωσή τους ικανοποιητική. Αντίθετα, ήταν εμφανή τα ίχνη της από μακρού χρόνου εγκατάλειψης των τορπιλοβόλων. Χάρις στις προσπάθειες του κυβερνήτη τους η κατάσταση είχε κάπως βελτιωθεί, υπήρχαν όμως ακόμα πολλές ελλείψεις που θα δυσκόλευαν την γρήγορη κινητοποίησή τους. Τον Μάιο του 1940 με διαταγή του Αρχηγού του Στόλου συγκροτήθηκε προσωρινά δεύτερος Στολίσκος εκπαίδευσης αποτελούμενος από το α/τ «ΑΕΤΟΣ», δυο αντιτορπιλικών τύπου «ΘΥΕΛΛΑ» και τριών τορπιλοβόλων. Το μέτρο αυτό απέβλεπε αφενός στη διαπίστωση ελλείψεων κατά την κινητοποίηση των πλοίων αυτών, αφετέρου στην εκπαίδευση του προσωπικού και ιδιαίτερα των νέων αξιωματικών που τοποθετήθηκαν κυβερνήτες τους. Η εκπαίδευση του προσωπικού θα είχε πραγματική αξία αν χρησιμοποιούνταν για την επάνδρωση των πλοίων το προσωπικό που προορίζονταν γι’αυτά εν καιρώ πολέμου. Η επάνδρωση όμως έγινε με προσωπικό των εν ενεργεία πλοίων , που στη συνέχεια επανήλθε στις υπηρεσίες τους. Ορισμένοι, μάλιστα, από τους κυβερνήτες ήταν αξιωματικοί του επιτελείου του Αρχηγού του Στόλου. Οι αποσπάσεις αυτές, κατά τις δύσκολες εκείνες στιγμές, είχαν και άλλες παρενέργειες: Δημιούργησαν σοβαρές ανωμαλίες στα πλοία του Στολίσκου ενεργείας που έπρεπε να βρίσκονται σε κατάσταση άμεσης ετοιμότητας. Παρακολούθησα από κοντά την κινητοποίηση των πλοίων και κατήρτισα πρόγραμμα δεκαήμερης εντατικής εκπαίδευσης τους «εν όρμω», που εφαρμόστηκε υπό την άμεση επίβλεψή μου. Στη συνέχεια τα πλοία απέπλευσαν για εκτέλεση ασκήσεων στον Σαρωνικό που κράτησαν έξι ημέρες. Με εξαίρεση το α/τ «ΑΕΤΟΣ», τα υπόλοιπα πλοία του Στολίσκου εκπαίδευσης θα χρησιμοποιούνταν στον πόλεμο για την τοπική άμυνα και επομένως, το πρόγραμμα ασκήσεων γι’αυτά έπρεπε να είναι διαφορετικό από εκείνο των μεγάλων αντιτορπιλικών. Επειδή όμως το προσωπικό τους σε περίοδο πολέμου θα ήταν διαφορετικό από αυτό που προσωρινά υπηρετούσε, επωφελήθηκα της ευκαιρίας παράλληλα με την ναυτική εκπαίδευση να εφαρμόσω, κατά τη κρίση μου, πρόγραμμα ασκήσεων των αντιτορπιλικών με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Οι νέοι κυβερνήτες, που επανειλημμένα στο παρελθόν είχαν παρακολουθήσει τέτοιες ασκήσεις, γρήγορα προσανατολίστηκαν στα νέα τους καθήκοντα. Όλοι, με λύπη, είδαν το τέλος των ασκήσεων και τη διάλυση του Στολίσκου εκπαίδευσης. Ο Στόλος σε πολεμική ετοιμότητα Η Ιταλία είχε, πλέον, βγει στον πόλεμο. Μετά τον επανάπλου από τις ασκήσεις, λάμβανα πάλι διαταγή να αποπλεύσω για τον Κορινθιακό. Μου ανάθεταν την ίδια μικτή δύναμη που είχε τεθεί υπό τις διαταγές μου τον Απρίλιο του 1940. Έπρεπε να φροντίσω, το ταχύτερο δυνατόν, να συμπληρωθούν τα μέτρα κινητοποιήσεως που προβλέπονται σε πολεμική περίοδο και μου ορίζονταν να επιλέξω ως ορμητήριο, οποιοδήποτε της επιλογής μου, ανατολικά της Πάτρας. Η εντολή που μου είχε δοθεί αφορούσε την τήρηση της ουδετερότητας στα χωρικά μας ύδατα και την περιφρούρηση της τιμής της σημαίας και της ακεραιότητας της χώρας κατά οιουδήποτε που θα επιχειρούσε να την επιβουλευτεί. Αν, όμως, το δεύτερο μέρος της εντολής αυτής δε σηκώνει πολλές ερμηνείες, η τήρηση της ουδετερότητας από μια μικρή χώρα, σ’ένα πόλεμο μεταξύ μεγάλων κρατών, παρουσιάζει πολλούς σκοπέλους, όπως γνωρίζουν όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα. Η σχετική εγκύκλιος που απέστειλε αργότερα το Υπουργείο των Ναυτικών προς τις ναυτικές αρχές δεν βοήθησε να αρθούν οι δυσκολίες: Ενώ η εγκύκλιος κατέληγε σε εντολή για την με πάση θυσία προάσπιση της εθνικής τιμής, σε προηγούμενη παράγραφο απέκλειε την προσφυγή σε βία, σε περίπτωση παραβίασης της ουδετερότητας, άνευ προηγούμενης εγκρίσεως του Υπουργείου… Το κακό όμως είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για την αίτηση έγκρισης και επομένως, όπως και αν ενεργούσε κανείς, διέτρεχε τον κίνδυνο να παραβεί τη μια από τις δυο παραγράφους της εγκυκλίου! Έχοντας υπόψη ορισμένο ενδεχόμενο, ζήτησα από το Υπουργείο διευκρινιστικές οδηγίες. Από την απάντηση του κατέληξα σ’ένα συμπέρασμα: Αν παρουσιάζονταν κάποια περίπτωση, θα ενεργούσα σύμφωνα με τη συνείδησή μου και τις ναυτικές παραδόσεις και δεν θα ασχολούμουνα πολύ με την ερμηνεία των παραγράφων της εγκυκλίου. Ως ορμητήριο επέλεξα αρχικά την Ναύπακτο, όπου και καταπλεύσαμε αρχές Ιουνίου του 1940. Όταν περνούσαμε από τη διώρυγα της Κορίνθου, το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί, διαισθανόμενο τον σκοπό του πλου μας, ζητωκραύγαζε με ενθουσιασμό. Όταν αγκυροβολήσαμε στη Ναύπακτο κάλεσα τους κυβερνήτες των πλοίων επί του α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ», τους γνωστοποίησα τον σκοπό της αποστολής μας και τόνισα ότι πάση θυσία θα περιφρουρήσουμε την τιμή της σημαίας. Τα λόγια μου έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο Ιατρίδης, κυβερνήτης του υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», ο οποίος, όταν ήρθε η ώρα των έργων, ανέπτυξε εξαιρετική πρωτοβουλία και δράση. Τα αντιτορπιλικά διατάχθηκαν να βρίσκονται συνεχώς υπ’ατμόν, έτοιμα να αποπλεύσουν μέσα σε μια ώρα. Αργότερα, κατόπιν εντολής του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, τροποποίησα τη διαταγή αυτή για εξοικονόμηση καυσίμων. Στα πλοία διατάχθηκε υπηρεσία ως σε περίοδο πολέμου, απαγορεύτηκαν οι έξοδοι στην ξηρά, εκτός από ολιγόωρες σε μικρό τμήμα του προσωπικού και καθορίστηκαν λεπτομερώς τα μέτρα ασφαλείας και κυρίως αυτά που αφορούσαν αιφνιδιαστική αεροπορική επίθεση. Ασχολήθηκα επίσης με την εκπαίδευση των πληρωμάτων ενώ δεν έλαβα έγκριση από τον Αρχηγό του Στόλου για τη χορήγηση καυσίμων για εκτέλεση ασκήσεων. Αρνητική απάντηση έλαβα από τον Αρχηγό του Στόλου και στο επίμονο αίτημά μου να εγκρίνει την εκτέλεση σειράς πραγματικών πυρών επιφανείας και αντιαεροπορικών, από τα αντιτορπιλικά που ναυλοχούσαν στην Ναύπακτο. Για τα αντιτορπιλικά περιορίστηκα αναγκαστικά στην εφαρμογή προγράμματος γυμνασίων εν όρμω που αφορούσαν το καθαρά πολεμικό τους έργο. Τα υποβρύχια έβγαιναν για ασκήσεις στον Κορινθιακό, αλλά και αυτών η εκπαίδευση ήταν ελλιπής εφόσον δεν μπορούσα να διαθέσω αντιτορπιλικό ως στόχο. Για τον σκοπό αυτό επωφελούμασταν μόνο περιοδικά, από τον κατάπλου για ανεφοδιασμό μας βοηθητικών πλοίων του Στόλου. Την εκτέλεση πλόων επιθυμούσα και για έναν άλλο λόγο. Η μακρά παραμονή εν όρμω στο ίδιο αγκυροβόλιο, που τελικά ξεπέρασε τους δυο μήνες, κάτω από συνθήκες διαβίωσης καθαρά πολεμικές αλλά χωρίς πολεμικές περιπέτειες καταντούσε πολύ ανιαρή για το προσωπικό. Για τη διατήρηση υψηλού του ηθικού έπρεπε τα πληρώματα να απασχολούνται σε ενδιαφέροντα έργα, όπως οι εν πλω ασκήσεις. Εχθρικές προκλήσεις Άλλη δύναμη, υπό τον Αρχηγό του Στόλου, αποτελούμενη από 4 αντιτορπιλικά τύπου «ΥΔΡΑ» βρίσκονταν στην Μήλο με ανάλογη εντολή με τη δική μου. Τη 12η Ιουλίου 1940 συνέβη σοβαρότατο επεισόδιο στη περιοχή αυτής της δύναμης. Το βοηθητικό «ΩΡΙΩΝ», ασχολούμενο με τον ανεφοδιασμό των Φάρων, δέχτηκε αεροπορική επίθεση. Στάλθηκε αμέσως από την Μήλο για παροχή βοήθειας το α/τ «ΥΔΡΑ» το οποίο δέχθηκε και αυτό σφοδρή αεροπορική επίθεση στην οποία απάντησε με εντατικά πυρά. Δεν εξακριβώθηκε η εθνικότητα των αεροσκαφών που επιτέθηκαν, λέχθηκε όμως ότι επρόκειτο για παρεξήγηση. Το τηλεγράφημα της αναφοράς του α/τ «ΥΔΡΑ» λήφθηκε και στην Ναύπακτο και προληπτικά διέταξα τα αντιτορπιλικά να ετοιμαστούν για άμεσο απόπλου. Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, στο οποίο ανάφερα τα μέτρα που πήρα, διέταξε μετά από λίγες ώρες να σβήσουν οι μηχανές. Μετά από την πρώτη αυτή επίθεση κατά Ελληνικών πλοίων , εντάθηκαν τα μέτρα ασφαλείας της δύναμης που ναυλοχούσε στην Ναύπακτο και επειδή δεν είχε ακόμα ποντιστεί το ανθυποβρυχιακό φράγμα Ρίου και το ορμητήριο αυτό ήταν εκτεθειμένο σε επιθέσεις υποβρυχίων, έκρινα σκόπιμο, με την ευκαιρία εκτέλεσης πυρών γυμνασίων εν πλω, να επιλέξω σαν νέο ορμητήριο την Ιτέα. Δέκα μέρες αργότερα διατασσόμουν να επιστρέψω στην Ναύπακτο. Με έκπληξη πληροφορήθηκα την αιτία που προκάλεσε την διαταγή αυτή σε περίοδο μάλιστα περιορισμών στη κατανάλωση καυσίμων. Οι κάτοικοι της Ναυπάκτου είχαν δει με μεγάλη λύπη την αναχώρηση των πλοίων, η παρουσία των οποίων έδινε ζωή στην πόλη και αναζωογονούσε το εμπόριο. Παρακάλεσαν λοιπόν έναν συμπατριώτη τους, παράγοντα με υψηλές γνωριμίες στη Κυβέρνηση, να φροντίσει ώστε τα πλοία να επιστρέψουν στην Ναύπακτο και μάλιστα έγκαιρα για το ετήσιο πανηγύρι! Πράγματι, τη παραμονή του πανηγυριού καταπλεύσαμε στη Ναύπακτο. Η νέα αυτή μετακίνηση μας έδωσε και πάλι την ανέλπιστη ευκαιρία να εκτελέσουμε ενδιαφέρουσες ασκήσεις εν πλω. Την ημέρα της άφιξής μας κατέφθασε και ο Αρχηγός του Στόλου, για να επιθεωρήσει τα πλοία, επιβαίνων του βοηθητικού «ΑΥΡΑ» και συνοδευόμενος από διάφορα πολιτικά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων ήταν και ο προαναφερόμενος παράγοντας. Το βράδυ, ο παράγοντας αυτός οργάνωσε γεύμα στη πόλη στο οποίο προσκάλεσε και τους κυβερνήτες και τους υπάρχους των πλοίων. Η πρόσκληση αυτή με έφερε σε δύσκολη θέση, γιατί είχα απαγορεύσει να βγαίνουν συγχρόνως στη στεριά οι κυβερνήτες και οι ύπαρχοι. Ακόμα, το βοηθητικό «ΑΥΡΑ» ήταν κατάφωτο τη νύχτα ενώ, σύμφωνα με τα εφαρμοζόμενα σε τέτοιες περιστάσεις μέτρα ασφαλείας, τα πλοία της δύναμής μου εκτελούσαν κάλυψη φώτων. Δίδονταν έτσι στο προσωπικό η εντύπωση ότι τα ενοχλητικά μέτρα που εφάρμοζα δεν θεωρούνταν απαραίτητα από τον Αρχηγό του Στόλου. Σε σχετική υπόδειξή μου προς τον Αρχηγό, μου είπε ότι σύμφωνα με τη γνώμη των στελεχών του Υπουργείου η κατάσταση δεν ήταν ανησυχητική. Επομένως, θεωρούσε ότι δεν υπήρχε λόγος για τέτοιες προφυλάξεις και μου συνέστησε χαλάρωση των μέτρων. Ήμουνα όμως ο μόνος επί τόπου υπεύθυνος και αφού δεν είχε τροποποιηθεί με νεώτερη διαταγή η αρχική διαταγή του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού για το σκοπό της αποστολής μου, συνέχισα να εφαρμόζω τα ίδια ακριβώς μέτρα, παρά τη σύσταση του Ναυάρχου. Είναι κρίμα που ο Ναύαρχος δεν έμεινε στη Ναύπακτο ένα εικοσιτετράωρο ακόμα! Την επομένη της αναχώρησής του, την 30η Ιουλίου 1940, λίγο μετά τη ανατολή μια ισχυρή έκρηξη με ξυπνούσε και συγχρόνως άκουγα τον αξιωματικό φυλακής στο κατάστρωμα να διατάζει «συναγερμός, αεροπορική επίθεση». Έτρεξα γρήγορα στο κατάστρωμα και παρατήρησα πίδακα νερού σε απόσταση 300 μέτρων από το α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και ένα αεροσκάφος σε μεγάλο ύψος που απομακρύνονταν προς τα δυτικά. Έλαβα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για τη περίπτωση που θα ακολουθούσαν και άλλες εχθρικές ενέργειες. Όπως και στην περίπτωση του α/τ «ΥΔΡΑ», ο βομβαρδισμός εκτελέστηκε από μεγάλο ύψος και δεν μπορέσαμε να εξακριβώσουμε την εθνικότητα του αεροσκάφους. Στο πόλεμο κάθε αεροσκάφος που πετούσε πάνω από πολεμικό πλοίο, εφόσον δεν είχε έγκαιρα γνωστοποιηθεί ότι ήταν φίλιο, βάλλονταν με την εμφάνισή του. Στη περίπτωσή μας όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι απλά. Με εγκύκλιο που είχε κοινοποιηθεί στα εμπόλεμα μέρη, είχε γνωστοποιηθεί ότι απαγορεύεται στα αεροσκάφη τους να υπερίπτανται του εθνικού μας εδάφους. Οι διαταγές όμως του Υπουργείου προς τα πλοία του Στόλου ήταν διαφορετικές. Μόνο σε περίπτωση προσβολής των πλοίων μπορούσαμε να βάλλουμε κατά των επιτιθέμενων εχθρικών αεροσκαφών, άλλως οφείλαμε να περιοριζόμαστε σε αναφορά του γεγονότος. Με τα μέτρα που διαθέταμε τότε, οι πιθανότητες επιτυχίας κατά επιτιθέμενου αεροσκάφους ήταν πολύ μικρές, ακόμα και αν υπήρχε ελευθερία έναρξης βολής με την εμφάνισή του. Προφανώς, αν περιμέναμε πρώτα να ρίξει τη βόμβα του και μάλιστα από μεγάλο ύψος, οι πιθανότητες κατάρριψής του ήταν μηδαμινές. Για διευκόλυνση της καταστάσεως είχα ζητήσει από το Υπουργείο να ειδοποιούμαι εγκαίρως για κάθε διέλευση φίλιου αεροσκάφους πάνω από το αγκυροβόλιο. Τα πλοία είχαν διαταγές, όποτε αεροσκάφος περνούσε πάνω από το αγκυροβόλιο χωρίς προειδοποίηση να διατάζουν συναγερμό. Παρ’όλα αυτά, πολλές φορές κάθε μέρα, ξένα και δικά μας αεροσκάφη περνούσαν χωρίς προειδοποίηση. Επειδή οι συνεχείς συναγερμοί προκαλούσαν τον εκνευρισμό του προσωπικού, αποφάσισα να τροποποιήσω τη διαταγή. Ορίστηκε ότι στο εξής κάθε εμφανιζόμενο αεροσκάφος θα σκοπεύεται από τους άνδρες φυλακής των αντιαεροπορικών (Α/Α) που θα είναι έτοιμοι να κάνουν άμεση έναρξη πυρός, χωρίς να διατάζεται συναγερμός. Το γεγονός ότι επί δυο μήνες οι ομοχειρίες των αντιαεροπορικών εκτελούσαν συνεχώς αυτή τη παρακολούθηση, χωρίς να συμβεί κάτι έκτακτο, ασφαλώς θα συνετέλεσε στο να μη γίνει έναρξη βολής, αμέσως μόλις εκδηλώθηκε η επίθεση. Αμέσως μετά τη προσβολή από το εχθρικό αεροσκάφος ανάφερα στο Υπουργείο ότι στο εξής, πλην αντίθετης διαταγής, θα βάλω κατά παντός εμφανιζομένου αεροσκάφους άνευ προειδοποιήσεως και εξέδωσα διαταγές προς τα πλοία στο πνεύμα αυτό. Μετά από μερικές ώρες έλαβα απάντηση από το Υπουργείο που με διέταζε να συμμορφώνομαι προς τις υφιστάμενες διαταγές. Κατά το διάστημα όμως που μεσολάβησε μέχρι τη λήψη της απάντησης, παραλίγο να συμβεί τραγική παρεξήγηση. Σε νέα εμφάνιση αεροσκάφους πάνω από το αγκυροβόλιο είχε διαταχθεί συναγερμός οπότε και έσπευσα προς τα Α/Α πολυβόλα του α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» για να παρακολουθήσω τις ενέργειές τους. Έφθασα έγκαιρα, διότι από το αεροσκάφος ρίφθηκε ογκώδες αντικείμενο και ο αξιωματικός των πολυβόλων είχε διατάξει έναρξη πυρός, διέκρινα ότι επρόκειτο για ελληνικό αεροσκάφος και ανέστειλα τη διαταγή. Το αντικείμενο που είχε ριφθεί στη θάλασσα επέπλευσε και αποδείχτηκε ότι ήταν δέμα με εφημερίδες που έρριψε ο αεροπόρος για να διασκεδάσει την ανία μας! Λήφθηκε η απόφαση τα πλοία που βρίσκονταν σε ειδικές αποστολές να αντικαθίστανται περιοδικώς με άλλα. Είχαν ήδη αντικατασταθεί εκείνα που ναυλοχούσαν στη Μήλο με το ελαφρύ καταδρομικό «ΕΛΛΗ» και το α/τ «ΑΕΤΟΣ». Ακολούθησε η αντικατάσταση των πλοίων στη Ναύπακτο με δυο α/τ τύπου «ΥΔΡΑ». Επέστρεψα στον Ναύσταθμο με τα α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και «ΒΑΣ. ΟΛΓΑ», αφού παρέδωσα τα καθήκοντά μου στον αρχαιότερο κυβερνήτη.»

Και εμένα μου γεννήθηκε η ίδια απορία αλλά δεν κατάφερα να βρώ απάντηση. Πιστεύω πως κουβαλούσε ένα σημαντικό κομμάτι της περιουσίας του μαζί του για portfolio diversification μάλλον, κάτι που γίνεται και σήμερα με τις επενδύσεις, να διασπείρει δηλαδή τον κίνδυνο να χάσει όλη την περιουσάι του. Αλλωστε εκείνες τις εποχές τίποτα δεν ήταν σταθερό και κανένα μέρος του κόσμου απόλυα ασφαλές...

Το τελευταίο Πλωτό Νοσοκομείο, επίτακτο πλοίο, που εντάχθηκε για πολύ λίγες μέρες στον ελληνικό στόλο ήταν το Ε/Γ ΑΔΩΝΙΣ της γραμμής Πειραιά - Χίος - Πειραιά, που μετασκευάστηκε και εξοπλίστηκε εντός 7 ωρών και 45 λεπτών στο λιμάνι του Πειραιά από κινητά συνεργεία του Τζάνειου Νοσοκομείου, του Θεραπευτηρίου Ευαγγελισμός και του Ερυθρού Σταυρού κατά την εισβολή των Τούρκων στη Κύπρο, Αύγουστος 1974 Mήπως είναι αυτό; Δεν βρήκα πάντως κάτι περισσότερο...

Mήπως είναι το αρματαγωγό "Λέσβος"; Από http://www.hellenicnavy.gr/history.asp "Επίσης την ίδια μέρα, το αρματαγωγό «ΛΕΣΒΟΣ», με κυβερνήτη τον πλωτάρχη ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΧΑΝΔΡΙΝΟ, στην Πάφο, βομβάρδισε επί ώρα τον τομέα της τουρκικής στρατιωτικής δύναμης που στάθμευε στο νησί, κάτω από το ενετικό φρούριο της πόλης, μέχρι την τελική της παράδοση. Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο πλοίο αποβίβασε τη δύναμη της ΕΛΔΥΚ, που μόλις είχε παραλάβει για την Ελλάδα, παρερμηνεύτηκε από τους Τούρκους ότι δήθεν γίνεται απόβαση του ελληνικού στόλου έτσι, τα τουρκικά αεροσκάφη βύθισαν ένα τουρκικό αντιτορπιλικό, ενώ ένα άλλο υπέστη σοβαρότατες ζημίες"

1915. Η εκστρατεία στην Καλλίπολη που αποτέλεσε ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην Ιστορία του Α Παγκοσμίου πολέμου σημαίνει και πολλές απώλειες στη θάλασσα, κυρίως για τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ. Τα πλοία που διασχίζουν τη Μεσόγειο δεν είναι μόνο αυτά που μεταφέρουν στρατεύματα αλλά και πολλά εμπορικά και επιβατικά που αψηφώντας τους κινδύνους επέλεξαν να ταξιδέψουν στην περιοχή. Πολλά πλοία θα βυθιστούν από νάρκες, άλλα θα τορπιλιστούν χωρίς προειδοποίηση. Στη θαλάσσια περιοχή νότια της Πελοποννήσου, στο στενό των Αντικυθήρων και τη θάλασσα της Κρήτης βυθίστηκαν πολλά πλοία, πολύ περισσότερα από όσα εμείς γνωρίζουμε, ακόμα και από όσα φανταζόμαστε ότι θα μπορούσαν να έχουν απολεστεί. ---------------------- Το SS Περσία ήταν ένα επιβατικό πλοίο της εταιρείας P&O, που ναυπηγήθηκε το 1900 από την επιχείρηση, Inverclyde, Greenock, Σκωτία. Σχεδόν 500 πόδια (152.34 μ) μακρύ, με πλάτος 53 ποδιών (16,55 μ), βύθισμα 24,5 ποδιών (7,47 μ) και χωρητικότητα 7.974 τόνων (8.102 τόνοι).Οι τριπλής εκτόνωσης παλινδρομικές μηχανές του του έδιναν την αξιοσέβαστη για την εποχή ταχύτητα των 18 κόμβων (33,3 km/h). ---------------------- Το ξέσπασμα του Α παγκόσμιου πολέμου (1914-1918) δεν απέτρεψε τον περιπατητικό μαχαραγιά Jagatjit Singh από τη μανία του που ήταν τα ταξίδια, παρά την εχθρότητα των ευρωπαϊκών χωρών που επεκτεινόταν και στις θάλασσες της Μεσογείου και την Ευρώπης γενικότερα. Το 1915, ο μαχαραγιάς αποφάσισε ένα μακροχρόνιο ταξίδι στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Αναχωρεί από τη Βομβάη με το πλοίο S.S. Caledonia. Περνώντας μέσω της Αιγύπτου επισκέφτηκε τα ινδικά συντάγματα που φρουρούσαν το κανάλι Σουέζ (για λογαριασμό της Μεγ Βρετανίας). Από την Αίγυπτο επισκεύτηκε το Παρίσι και έπειτα την Ισπανία. Στο τέλος του Απριλίου, έπλευσε για τις ΗΠΑ από το Γιβραλτάρ στο γαλλικό σκάφος της γραμμής S.S. Patria. Πέρασε τέσσερις μήνες επισκεπτόμενος τη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον, το Σικάγο, το Ντένβερ, το Colorado Springs, Grand Canyan, το Σαν Φρανσίσκο, το Λος Αντζελες και τη Santa Barbara. Μετά δεν παρέλειψε να επισκεφτεί την Salt Lake και το Yellow stone park διέσχισε στον Καναδά, όπου επισκέφτηκε το Τορόντο, τους καταρράκτες του Niagra, το Μόντρεαλ και το Κεμπέκ. Τον Αύγουστο, του 1915, ο μαχαραγιάς έφθασε στην Αγγλία και συνάντησε, μεταξύ των άλλων, τη βασίλισσα. Οι Βρετανοί ευχαρίστησαν το μαχαραγιά για την βοήθεια της Ινδίας στο μεγάλο πόλεμο. Ο μαχαραγιάς έφθασε στο Παρίσι τον Οκτώβριο, όπου πέρασε δύο μήνες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Γαλλία, ο μαχαραγιάς επισκέφτηκε τα χαρακώματα στα γαλλογερμανικά σύνορα. Παρακολούθησε ακόμα το βομβαρδισμό των γερμανικών γραμμών από τα γαλλικά πυροβόλα όπλα στο Reims και Bosches.Νωρίς τον Δεκέμβριο, του 1915, ο μαχαραγιάς επρόκειτο να επιστρέψει από το λιμάνι της Μασσαλίας (Marsailles) στη νότια Γαλλία με το υπερωκεάνειο S.S. Περσία. Κάποιες πληροφορίες όμως ότι το πλοίο ενδέχετο να γίνει στόχος των Γερμανών τον έκανε να μην επιβιβαστεί ο ίδιος στο πλοίο αλλά να ταξιδέψει με άλλο πλοίο. Ο θησαυρός του όμως που περιελάμβανε χρυσές και ασημένιες ράβδους, πολύτιμους λίθους και τα κοσμήματα, η αξία των οποίων ξεπερνά τα £ 50 εκατομμύρια σήμερα φορτώθηκαν στο SS Persia. Ολόκληρη την ιστορία σχετικά με τον μαχαραγιά μπορείτε να τη βρείτε εδώ http://www.tribuneindia.com/2001/20010527/spectrum/main1.htm ----------- Η βύθιση του Persia Ήταν αμέσως πριν από την ώρα μεσημεριανού γεύματος στις 30 Δεκεμβρίου, 1915. Το βρετανικό σκάφος της γραμμής SS Persia ταξίδευε στην πολυσύχναστη γραμμή από το Λονδίνο στη Βομβάη, μεταφέροντας 500 επιβάτες. Ο Α Παγκόσμιος πόλεμος ήταν σε εξέλιξη αλλά, το σκάφος άφησε τον λιμένα της Μάλτας Valletta για να προχωρήσει πέρα από τη Μεσόγειο στο κανάλι Σουέζ. Στην τραπεζαρία της πρώτης θέσης σερβιριζόταν σαμπάνια όταν χτυπήθηκε το σκάφος από μια τορπίλη, που εβλήθη χωρίς προειδοποίηση από ένα γερμανικό υποβρύχιο. Οι αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι βύθισε μέσα σε πέντε λεπτά. Περίπου 158 άνθρωποι επέζησαν της καταστροφής, αλλά 330 άνδρες, γυναίκες και παιδιά έχασαν τις ζωές τους. Μέχρι αυτό το σημείο του πολέμου , οι πολίτες δεν ήταν στόχοι . Αλλά δεδομένου ότι η Αγγλία χρησιμοποιούσε τα σκάφη αυτού του τύπου ως μεταφορές στρατευματων, η Γερμανία άρχισε να στοχεύει στα σκάφη, μαζί με τους πολιτικούς επιβάτες . Το S.S. Περσία ήταν το πρώτο σκάφος που βυθίστηκε υπό αυτήν την νέα πολιτική της γερμανικής στρατηγικής στις θαλάσσιες εχθροπραξίες. Συγκλόνισε τον κόσμο, και δυσφήμησε τους Γερμανούς. Ο κυβερνήτης του Γερμανικού υποβρυχίου u- 38, Μax Valentiner με την πράξη του αυτή θα χαρακτηριζόταν σαν εγκληματίας πολέμου. επιχείρηση ανέλκυσης http://www.ibiblio.org/maritime/Portal/News/newsmonth.php?vrmonth=2006-07 Η βαθύτερη επιχείρηση ανέλκυσης που είχε μάλιστα σαν αποτέλεσμα να ανακτήθούν πάνω από 200 ρουμπίνια από ένα βρετανικό υπερωκεάνειο σε βάθος που άξιζε τα 3.350 μέτρα πραγματοποιήθηκε από την εταιρεία Deep Tek. Αναφέρεται στη σελίδα Το SS Περσία τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο. Το PERSIA μετέφερε το θησαυρό ενός μαχαραγιά πέρα από τη Μεσόγειο το 1915 και παρέμεινε απρόσιτο για 88 έτη. Η βρετανική εταιρία βρήκε τα συντρίμμια και χρησιμοποίησε τα ρομποτικά μηχανήματα που κόβουν τις υπερκατασκευές του πλοίου και που μπορούν να ανακτούν ένα μέρος του πολύτιμου φορτίου τους. Η επιτυχία της λειτουργίας σημαίνει ότι πολλά άλλα ναυάγια που θεωρήθηκαν προηγουμένως πάρα πολύ βαθιά για να ανελκυστούν θα μπορούσαν να είναι προσιτά - συμπεριλαμβάνων τουλάχιστον ένα ρωσικό υποβρύχιο με τις πυρηνικές κεφαλές πυραύλου στο κατάστρωμα. H Moya Crawford, που έψαξε, εντόπισε και ανέλαβε την οργάνωση της αποστολής είπε "Τα μηχανήματά μας ήταν σε θέση να κόψουν το κατάστρωμα του Persia από όπου ανακτήσαμε περισσότερα από 200 ρουμπίνια και άλλους πολύτιμους λίθους. "Δεν βρήκαμε το χρυσό - κάποιος θα πρέπει να επιστρέψουμε για αυτόν - αλλά η πραγματική αξία βρίσκεται να δείξει ότι κανένα μέρος του βυθού δεν είναι τώρα απρόσιτο." Αυτή η εβδομάδα θα παρουσιάσει τις λεπτομέρειες των ανακαλύψεων επί του τόπου σε ένα συμπόσιο για τη βαθύβια βιολογία στο εθνικό κέντρο ωκεανογραφίας στο πανεπιστήμιο Southampton. Μέχρι τώρα είναι σχεδόν αδύνατο να εργαστεί μακρινά σε τέτοια βάθη επειδή τα καλώδια χάλυβα που απαιτούνται για να αναστείλουν τα μηχανήματα γίνονται πάρα πολύ βαριά πέρα από ένα ορισμένο μήκος. Η Crawford, εντούτοις, ανάθεσε ένα ειδικό σχοινί των συνθετικών ινών που είναι τόσο ισχυρό όσο ο χάλυβας αλλά ελαφρώς επιπλέον. Σχεδίασε επίσης ένα βαρούλκο που θα μπορούσε να αφήσει έξω το σχοινί και να τυλίξει τη δύναμη και τα τηλεοπτικά καλώδια γύρω από το. "Χρησιμοποιήσαμε το δορυφορικό προσδιορισμό θέσης για να βάλουμε το σκάφος μας επάνω από τα συντρίμμια, χαμηλώσαμε την πλατφόρμα και, καθώς πήγε κάτω, το Περσία βγήκε από την αφάνεια για πρώτη φορά σε εννέα δεκαετίες," είπε. "Ήταν μια θαυμάσια στιγμή." (Πηγή: Τhe Sunday Times) Και ένα πάρα πολύ καλό link για τη Moya και την επιχείρηση ανέλκυσης του θησαυρού και άλλων αντικειμένων… http://living.scotsman.com/index.cfm?id=64032004 Μια ερωτική ιστορία χωρίς happy end Ενα από τα 334 θύματα αυτής της τραγωδίας ήταν η Eleanour Β Thornton, η οποία από την οποία εμπνεύστηκε η εταιρεία Rolls-Royce για τη δημιουργία της μασκώτ της της εποχής . Ήταν εν πλω με το φίλο της John Walter Edward Scott Montague (Λόρδος Montague του Beaulieu) που επέζησε. Ο βαρώνος Montagu John walter Edward Douglas-Scott-Montagu Beaulieut, (Λόρδος Montagu), και η γραμματέας και η ερωμένη του Eleanor Thornton λοιπόν ταξίδεψαν με το Persia στο τελευταίο του ταξείδι.. Δεδομένου ότι το Περσία βύθισε σε λιγότερο από 5 λεπτά, οι περισσότερες ψυχές χάθηκαν στη θάλασσα. Ο Λόρδος Montagu, και η Eleanor κρατώνταν από τα χέρια όταν το σκάφος γλίστρησε κάτω από τα κύματα. Μια έκρηξη λεβήτων εκτίναξε το Λόρδο Montagu στην επιφάνεια, που τελικά διασώθηκε. Η αγαπημένη φίλη του Εleanor, πνίγεται και που χάνεται. Ο Λόρδος Montagu ήταν αθλητικός τύπος και ενθουσιώδης με τα αυτοκίνητα. Ανέθεσε στη Rolls-royce να του φτιάξει ένα αυτοκίνητο το 1911, και σε έναν καλλιτέχνη να κάνει μια διακόσμηση κουκουλών για το όχημά του και επιθυμούσε η κουκούλα να έχει σηματάκι εμπνευσμένο από την Eleanor . Ο καλλιτέχνης που έκανε τη διακόσμηση ήταν ο Charles Skykes, ένας καλός φίλος του Λόρδου Montagu. Το μοντέλο για τη διακόσμηση των κουκουλών της Rols Royce στο εξής ήταν η κυρία του, Eleanor Thornton. Περισσότερα… http://www.surfingtheapocalypse.net/cgi-bin/archive.cgi?noframes;read=117251 Γενικά http://en.wikipedia.org/wiki/SS_Persia και επίσης για το πλοίο και την εποχή γενικότερα… http://www.bbc.co.uk/history/worldwars/wwone/battle_atlantic_ww1_02.shtml ο τρόπος ανέλκυσης με τις δαγκάνες που κατέστρεψαν το πλοίο σχολιάστηκε δυσμενώς σε φόρουμ λόγω του μη σεβασμού στη μνήμη των νεκρών. Μπρός στο χρήμα… http://www.encyclopedia-titanica.org/discus/messages/6937/84181.html?1133316569 καρικατούρες των επιβατών. Χαρακτηριστικές εικόνες κάποιων εκ των επιβατών με τα ρούχα της εποχής… http://www.iranian.com/Pictory/2004/December/ss.html Τέλος κάποιες κάρτ ποστάλ με το πλοίο http://web.greatships.net:81/persia.html

Όντως το πλοίο είναι το Persia. Και το πλοίο αυτό δεν είναι το μόνο "'αγνωστο" πλοίο που χάνεται κοντά στη Κρήτη, νότια του Κάβο Ματαπά ή του Ταίναρου ή στο στενό τον Αντικυθήρων κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου πολέμου από τορπιλισμό ή νάρκες. Φίλε Ζiko είσαι νικητής μαζί με τον Νηρέα που είμαι σίγουρος ότι το είχε βρεί εδώ και μέρες αλλά έδωσε και την ευκαιρία και στους υπόλοιπους να ψάξουν και να βρούν ένα άγνωστο σε εμάς πλοίο, ιδιαίτερα γνωστό πάντως στους Βρετανούς αν κρίνουμε από το ντοκυμανταίρ στο BBC και τις αρκετές αναφορές σε ιστοσελίδες για το συγκεκριμένο πλοίο. Επανέρχομαι σύντομα με την ανάπτυξη της ιστορίας που έχει πόλεμο, θησαυρούς αλλά και έρωτα...

Τα παραπάνω πλοία που περιγράφει ο Νηρέας δεν είναι τα μόνα μεγάλα επιβατικά που βυθίστηκαν από πολεμική ενέργεια στη διάρκεια του Α Παγκοσμίου πολέμου. Ας αναφέρω ενδεικτικά το Arabia.... και ένα πολύ ενδιαφέρον link για αυτό το πλοίο http://www.peoplehelp.com.au/stories/arabia.html Ο Νηρέας έχει έχει βρεί όλα τα στοιχεία που θα μπορούσα να δώσω για βοήθεια... Ας πούμε ότι είναι στην παρακάτω λίστα. Οποιος διάβασε προσεκτικά το κουίζ θα το βρεί χωρίς να χρειαστεί να ακολουθήσει όλα τα link;)

Έριξα μιά γρήγορη ματιά στο βιβλίο του Ντούνη (αλήθεια, το έχει μέσα ή τζάμπα ψάχνω ?) για τα ναυάγια και σαν πιό πιθανά (χωρίς όμως κανένα να καλύπτει τα δεδομένα) θα έλεγα ότι ειναι: Το IVERNIA (1900- 1917 60 νμ ΝΑ του Ακροταίναρου) Το ARCADIAN (1899 - 1917) Το ROYAL EDWARD (1908 - 1916. 6 νμ Δ της Κανδηλούσας) Σαν πιό πιθανό θα έλεγα το ARCADIAN, λόγω των π. 300 απωλεσθέντων. Όμως σε κανένα από τα παραπάνω πλοία δεν βρήκα κάτι σχετικό με Μονάρχη και Θησαυρό. Οπότε...ρωτώντας θα πάμε στην πόλη (εάν βεβαίως δεν κάποιο από τα παραπάνω): Οντως δεν είναι...- Όταν λες αυγή του Αιώνα το εννοείς με την στενή έννοια 1900-1901? Ναί - Το Γαλλικό λιμάνι θα πρέπει να ήταν η Μασσαλία (πιθανότερο) ή η Τουλών. Σωστός και εδώ - Ο θησαυρός αποτελείται από χρυσό ή από αρχαιότητες? Οχι αρχαιότητες...- Ο Μονάρχης είχε σχέση με την εξωτική χώρα ή απλώς πήγαινε να κρυφτεί (λόγω του πολέμου) μαζί με τον θησαυρό του πχ στην Ινδία? Απλώς ταξίδευε πολύ, ακόμα και την περίοδο του πολέμου...- Επειδή λες ότι τον θησαυρό τον διεκδικούν οι απόγονοί του, προφανώς θα πρόκειται για έκπτωτο Μονάρχη, γιατί εάν βασίλευε ακόμα η οικογένειά του θα τα διεκδικούσε το επίσημο κράτος ή οι διάδοχοι. Μπας και είναι κανένας Βιττόριο Εμανουέλλε με τίποτε Ρωμαϊκές αρχαιότητες? Δεν έγραψα διεκδικούν, έγραψα "δικαιούνται" αλλά είναι κομματάκι δύσκολο να τον αποκτήσουν - Οι ενστάσεις για τον τρόπο ανάλκυσης έχει να κάνει με την κήρυξη των πολεμικών ναυαγίων "σε υγρούς τάφους" και με τον σεβασμό των νεκρών ή με τον τρόπο ανέλκυσης του θησαυρού (ειδικά εάν πρόκειται για αρχαία)...βάλανε καμιά φαγάνα και ότι πιάσει??? Ολα σωστά, έπεσες διάνα, κάτι μου λέει ότι κάτι έχεις βρεί, μάλλον θα πρέπει και οι άλλοι να παίξουν μπάλα εδώ, είμαστε στην μικρή περιοχή

Φυσικά και είναι σωστά όλα, έχεις δίκιο, δεν το επισήμανα αλλά ήξερα ότι θα τα έβρισκες όλα αυτά πριν ακόμα βάλω το κουίζ. Είναι λογικότατες υποθέσεις που ένας γνώστης της ναυτικής ιστορίας με λίγο καθαρό μυαλό τις κάνει (άντε γιατί εγώ καμμιά φορά κολλάω άσχημα...). Σωστό και το 1914-1918

-To πλοίο ήταν επιβατικό -βυθίστηκε από πολεμική ενέργεια (και έτσι περιορίζεται και χρονικά η περίοδος αναζήτησης της ημερομηνίας της βύθισης) -Δεν ήταν Σάχης και τον θησαυρό -όσον έχει απομείνει στο βυθό που είναι και το μεγαλύτερο μέρος του αφού κάτι έκαναν και αυτοί που προσπάθησαν να τον ανελκύσουν- τον δικαιούνται οι απόγονοί του. Οσον αφορά την κατακραυγή αυτή έχει σχέση με την παρουσίαση του ντοκυμανταίρ και τις "τεχνικές" ανέλκυσης...

Η βοήθεια δεν βρίσκεται στη Γαλλία (που έτσι κι αλλιώς από εκεί αναχώρησε το πλοίο) αλλά στο "ένα καράβια από την ...." που δεν είναι η "Περσία" αλλά και πάλι κάποια σχέση μπορεί να έχει με το πλοίο... Αντε πολύ βοήθησα κουίζ είναι...

Tριακοστή Έβδομη Ιστορία Ενα καράβι που φτάχνεται ακριβώς την αυγή του 20ου αιώνα. Ενα καράβι λοιπόν ξεκινάει από την ..... (1) Γαλλία για μακρινή χώρα εξωτική. Ενας ηγεμόνας (2) αυτής της χώρας που την τελευταία στιγμή δεν επιβιβάζεται στο πλοίο χάνει ένα αμύθητο θησαυρό (3) στο ατμόπλοιο που τελικά βυθίζεται...Πάνω από 300 συνάνθρωποί μας χάνονται... Μια προσπάθεια ανέλκυσης του θησαυρού στις ημέρες μας προβάλλεται σαν ντοκυμανταίρ -από το BBC- και κατακρίνεται δικαιολογημένα... Και για να βοηθήσω, όλα αυτά δεν συνέβησαν κάπου μακριά αλλά στην χώρα μας!!!!!!! Για να βοηθήσω, τα 1,2, 3 είναι κλειδιά!

Ιουνίου 1944: Καταβύθιση του Ελληνικού πλοίου Ταναϊς (Δανάη) από τους Γερμανούς Ιστορικές σελίδες από τα χωριά του Δήμου Καστελίου Του Γιώργου Καλογεράκη Φορτηγό ατμόπλοιο ΤΑΝΑΪΣ (πρώην HOLLYWOOD ), νηολογίου Πειραιώς 831, με Διεθνές Διακριτικό Σήμα : SVAK, ολικής χωρητικότητας 1546 κόρων, μήκους 224 ποδών, ναυπηγήσεως του 1907 στα ναυπηγεία J. BLUMMER AND CO. LTD, του SUNDERLAND. Εκινείτο με τρικύλινδρη παλινδρομική μηχανή με ιπποδύναμη 244 ΝΗΡ και ήταν πλοιοκτησίας Στέφανου Παν. Συνοδινού, αγορασθέν το 1935 αντί του ποσού των 3800 λιρών Αγγλίας. Το πλοίο με πλοίαρχο το Μιλτιάδη Νικ. Παπαγγελή, την 17η Μαΐου 1941 είχε καταπλεύσει στην Σούδα με φορτίο ξυλείας προερχόμενο από τον Πειραιά. Την 26η Μαΐου εξακολουθούσε να παραμένει αγκυροβολημένο στη Σούδα, όταν τις πρωινές ώρες της ημέρας αυτής βομβαρδίστηκε από γερμανικά αεροπλάνα και βυθίστηκε σε πολύ μικρό βάθος. Στη συνέχεια το πλοίο ανελκύστηκε και επισκευάστηκε από τους γερμανούς και χρησιμοποιείτο για δικές τους μεταφορές με το ίδιο όνομα ΤΑΝΑΪΣ. Τελικά την 7η Ιουνίου 1944 συμμετέχοντας σε γερμανική νηοπομπή από το Ηράκλειο προς Πειραιά τορπιλίστηκε περί ώρα 03.00 και βυθίστηκε από το βρετανικό υποβρύχιο VIVID σε στίγμα 35ο – 40΄ Βόρειο και 25ο – 11΄ Ανατολικό. ..................Συνέχεια..... Πηγή http://www.patris.gr/articles/26818 Mια ακόμα άγνωστη τραγωδία που πολύ καλά έκανε και ανάδειξε ο Νηρέας. Γεγονότα που συνέβησαν στον τόπο μας και έχουμε την υποχρέωση να γνωρίζουμε....

Να υποθέσω στην Ελλάδα;

Οπως τα λές Νηρέα, αυτά και άλλα πολλά που βγαίνουν στη φόρα ένα, ένα όπως η αναγνώριση των οργανισμών κλπ...

Εντυπωσιακός ο ναυτικός με τις γνώσεις του δεν άφησε περιθώρια στους υπόλοιπους σε αυτό το κουίζ. Συγχαρητήρια! Ειναι ο μεγάλος νικητής.Επίσης συγχαρητήρια αξίζουν στον Νηρέα που "εντόπισε" στην εκφώνηση του κουίζ και το δεύτερο μέρος του, την ύπαρξη τσιμεντένιου πλοίου στην Ελλάδα στις ημέρες μας και επίσης "έσπρωξε και τη μπάλα στα δίχτυα έπειτα από πάσα του ναυτικού". Μπορεί να υπάρξει και άλλος νικητής, αυτός που θα βρεί κάποια πληροφορία για την δράση των τσιμεντένιων πλοίων στην Ελλάδα. Θα ήθελα να γράψω τον επίλογο όπως έχει γίνει σε όλα τα κουίζ μέχρι σήμερα, δυστυχώς δεν έχω αρκετή πληροφόρηση.Εύχομαι σύντομα να αποκτήσω για να το πράξω...

Είναι σύγχρονη ναυπήγηση από ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ενεφανίσθη επιπλέον και ταξιδεύον , ολοζώντανο να ... αρμενίζει...

Δεν βρήκαμε ακόμα την επανεμφάνιση του τσιμεντόπλοιου στις μέρες μας...

Nαί, πρόκειται για τα τσιμεντόπλοια. Ναυπηγήθηκαν από τους Γερμανούς την περίοδο του πολέμου λόγω ελλείψεως μεταλλευμάτων αλλά και για λόγους οικονομίας και ταχύτητας. Κάποια από αυτά γνωρίζω ότι ναυπηγήθηκαν στο ναυπηγείο Μπούμπη στο Πέραμα.Οπως αναφέρει ο Υ/Β φωτογράφος Αλέξης Παπαδόπουλος (που από δηλώσεις του σε παλιό περιοδικό "Εικόνες" έχω αντλήσει τις παραπάνω πληροφορίες) έχει εντοπίσει δύο ναυάγια τσιμεντόπλοιων ανοιχτά του Αγ. Κωνσταντίνου. Εγώ γνωρίζω την ύπαρξη ενός ναυαγίου τσιμεντόπλοιου στη Βόρεια Εύβοια σε μικρό σχετικά βάθος και σε καλή κατάσταση. Επίσης σε "ναυαγιοσυζήτηση" με τον γνωστό δύτη και υποβρύχιο ερευνητή Κώστα Θωκταρίδη μου είχε αναφέρει ότι όντως ένα τσιμεντόπλοιο είχε κατά κάποιο τρόπο "ενσωματωθεί" στην προβλήτα του λιμανιού της Ραφήνας.Θα το ξαναψάξω... Το κουίζ δεν έχει λυθεί πάντως κατά 100% όπως επεσήμανε ο Νηρέας. Επίσης στους νικητές του κουίζ θα συμπεριληφθούν όσοι δώσουν κάποιες πληροφορίες για τα πλοία αυτά και την ιστορια τους ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, κάτι που θεωρώ αρκετά δύσκολο...

Ιστορία Τριακοστή Φαντάζομαι όλοι θέλουμε ένα νέο κουίζ για να γεμίσουμε τον ούτως ή άλλως λιγοστό ελεύθερο χρόνο μας... Μαζί με εσάς και εγώ θα περιμένω να μάθω κάποια πράγματα για το θέμα που θα θέσω αφού ομολογουμένως ειδικά για την Ελλάδα τα στοιχεία είναι λιγοστά.... Πρόκειται για πλοία που έγραψαν ιστορία γιατί δημιουργήθηκαν λόγω των ελλείψεων και των συνθηκών του Β Παγκοσμίου πολέμου. Με το τέλος του πολέμου χάθηκαν και αυτά μέχρι που πρόσφατα ξαναεμφανίστηκε ένα στα μέρη μου (Αχαία). Στο Βόλο υπήρχε τουλάχιστον ένα από αυτά ημιβυθισμένο αρκετό καιρό μετά τον πόλεμο. Το είχαν βυθίσει οι Γερμανοί υποχωρώντας...Βρισκόταν σε κάποια παραλία από ότι μου έχουν πεί μέχρι που το ανατίναξαν οι αρχές... Για να γίνω λίγο πιό σαφής πρόκειται για "ξεχωριστή" κατηγορία πλοίων. Και περιμένω πληροφορίες και βοήθεια και από εσάς στην τελική φάση γιατί οι πληροφόρηση που έχω είναι ελλιπής και οι πηγές μου λιγοστές...

Moυ αρέσει πολύ ο τρόπος σκέψης του Νηρέα. Αν ο Ballard ψάχνει χαμένα "όπλα" στα βάθη που κανείς δε φτάνει θα μπορούσε να ψάχνει "κάτι" στο χαμένο Ισραηλινό Υποβρύχιο Dakar π.χ. που βρέθηκε πριν από λίγα χρόνια http://www.dolphin.org.il/dakar/ και η ανακάλυψή του μεταξύ Κρήτης και Κύπρου http://www.geocities.com/zincisrael/features/f62Lost_Sub_Dakar_Found.htm Ο Ballard άλλωστε στο συνέδριο που αναφέρει ο Νηρέας είχε δηλώσει σε φίλο μου καθηγητή του Γεωλογικού τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών ότι δεν ενδιαφερόταν να έρθει για έρευνα στην Ελλάδα παρ όλα τα δημοσιεύματα και τις ανακοινώσεις κατά τη διάρκεια του συνεδρίου και μετά από αυτό.Περί εμπορικών δρόμων της Σαντορίνης κλπ κλπ... Η αλήθεια βρίσκεται κάπου πιο νότια, δεν πρόκειται για Αιγαίο αλλά για Κρητικό πέλαγος και διεθνή ύδατα. Και δεν πληρώνουμε εμείς αλλά κάποιος άλλος θα πληρώσει για να μισθωθεί το ωκεανογραφικό πλοίο μας "Αιγαίο". Λεπτομέρειες για την αποστολή έμαθα στο club των αυτοδυτών Theabyss από ενημερωμένο χρήστη (insider) που η όλη του τοποθέτηση, πληροφόρηση και γνώσεις "μυρίζουν" ...ΕΚΘΕ. http://www.theabyss.gr/forum/viewtopic.php?t=1369&highlight=%E9%ED%F4%E9%FC%ED%E1+%F4%E6%FC%EF%F5%ED%F2 Τώρα τι σκοπό εξυπηρετεί η δημοσίευση ενός άρθρου που δημοσιεύεται σε 3 σελίδες στην πρώτη μάλλον σε κυκλοφορία Κυριακάτικη και μιλάει για έρευνες του Βallard στο Αιγαίο, παρουσιάζει αρχαιοκάπηλο και ανθέλληνα τον Bass και γενικά στηρίζεται σε ανακρίβειες δεν έχω καταλάβει... Αν υπάρχει κάτι ύποπτο πίσω από την επερχόμενη επίσκεψη του Ballard στη γειτονιά μας θα ήθελα να το πληροφορηθώ αλλά δυστυχώς το δημοσίευμα της Κυριακάτικης ήταν παραπληροφόρηση και σε καμμιά περίπτωση αυτό που θα ήθελα να μάθω...

Θα ήθελα να αναφερθώ στα παραπάνω με λίγα λόγια γιατί αν παρασυρθώ θα γράφω μέχρι αύριο. Indiana Johnes, θησαυροθήρας και πιόνι των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ κατά την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ο Robert Ballard (επίσημος προσκεκλημένος στο συνέδριο του ΕΛΚΕΘΕ σε συνεργασία με Εναλίων μόλις τον προηγούμενο Μάιο). Ανθέλληνας και αρχαιοκάπηλος ο George Bass !!!!!!!! κατηγορείται με ντοκουμέντο έγγραφο "ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΝ" ενώ είναι γνωστό ότι έχει αποσυρθεί από έρευνα, καταδύσεις και από το Texas A&M University ε δώ και 5 χρόνια!!!!!!!!!!! Η Κα Δελαπόρτα μάλλον θα θεσπίσει απαγορεύσεις για υποβρύχιες ανασκαφές και σε ΔΙΕΘΝΗ ύδατα αφού σε τέτοια αναφέρεται το "ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΝ" έγγραφον. Guardian, θα γίνουν οι θάλασσές μας ξέφραγα αμπέλια...δεν θα γίνουν . Ηταν, είναι και θα είναι και με την Πανευρωπαική αυτή ενημέρωση μάλλον κακό κάνουν παρά καλό προσκαλώντας τους ανά την Ευρώπη αρχαιοκάπηλους. Σαν αυτοδύτης που μεγάλωσε σε μια Μεσαιωνική εποχή για την κατάδυση όπου οι αρχαιολόγοι και οι λιμενικοί επιδίδονταν σε κυνήγι μαγισσών (δυτών), όπου οι δύτες θεωρούνταν εν δυνάμει καταστροφείς της υποθαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας ή αρχαιοκάπηλοι σήμερα μπορώ να πώ ότι νιώθω διαφορετικά. Ζω την αναγέννηση στην κατάδυση και προσβλέπω στην δημιουργία καταδυτικής παιδείας στους αυτοδύτες και το σεβασμό σε ένα χώρο που θα πρέπει να εισέλθουν όχι σαν εισβολείς αλλά σαν επισκέπτες. Η απελευθέρωση χρειαζόταν να γίνει επιτέλους.Κάποιοι αυτοδύτες που δεν ζούν πια να δούν την Ελλάδα ελεύθερη για καταδύσεις.(στο editorial του τεύχους Αυγούστου 1985 του περιοδικού Υποβρύχιος κόσμος ο αρχισυντάκτης του Δημήτριος Υψηλάντης ενημέρωνε ότι πρόκειται να απελευθερωθούν επιτέλους οι θάλασσες για κατάδυση στην Ελλάδα. Μόνο στη χώρα μας θα περνούσαν 25 χρόνια για να γίνει αυτό) Ναυάγια Δεν είμαι της θέσεως να βυθίζεται οποιαδήποτε παλιατζούρα στο όνομα της προσέλκυσης καταδυτικού τουρισμού, είμαι όμως υπέρμαχος σε αυτό όταν γίνεται σωστά μελετημένη καταβύθιση ενός πλοίου που θα ταιριάξει με το υποθαλάσσιο περιβάλλον.Και αυτό για 2 λόγους 1. Το ναυάγιο σύντομα θα γίνει ύφαλος προσελκύοντας πλούσια θαλάσσια ζωή. Χαρακτηριστιό παράδειγμα το πλοίο Cedar Pride στην Ακαμπα της Ιορδανίας που βυθίστηκε σε ένα αμμώδη βυθό και έγινε σύντομα ένας ύφαλος με υπέροχα χρώματα. Σήμερα όλη η παράκτια περιοχή ζεί από αυτό το ναυάγιο. Τα νησάκια Cayman της Καραιβικής δαπάνησαν ποσό ίσο σχεδόν με τον ετήσιο κρατικό προυπολογισμό τους για να αγοράσουν ένα Ρωσικό πολεμικό και να το βυθίσουν σανν τεχνητό ύφαλο.Και εκεί το ναυάγιο έγινε πόλος έλξης δυτών και η κίνησή τους αυτή τους απέφερε πολλά κέρδη. Αντιθέτως εμείς τα τελευταία χρόνια βυθίσαμε 3 πολεμικά πλοία (το Λέων, Θράκη και ένα που δεν θυμάμαι τώρα) στο πεδίο βολής Κρήτης όπου το βάθος ξεπερνά τα 1500 μέτρα! Θέλω να πώ ότι αναλόγως τι θα βυθίσουμε και που θα προσελκύσουμε ανάλογο καταδυτικό τουρισμό, αναλόγως το πόσο θα το μελετήσουμε θα πετύχουμε ή όχι. Τι τουρίστας περιμένουμε να πάει στο Λαγανά, το Φαληράκι, την Καρδάμαινα ή τις Μπενίτσες που κυριαρχούν τα μπάρ που παίζουν τηλεόραση (ποδόσφαιρο) μέρα νύχτα και οι δρόμοι είναι γεμάτοι τεράστια φουσκωτά στρώματα ομοιώματα όρκας κλπ κλπ... 2. Σε μέρος που δεν υπάρχει κάτι που να αποτελεί "τόπο κατάδυσης" (βράχια, σπηλιά, ξέρα κλπ) ή που υπάρχει ναυάγιο σε ακατάλληλο βάθος και μας ενδιαφέρει να γίνει καταδυτικός προορισμός τότε καλώς να βυθίσουμε κάποιο πλοίο...Πόσα δεν έψαχναν να βρούν τρόπο να εξαφανίσουν από το Σαρωνικό πρίν τους Ολυμπιακούς... Πανω από όλα πιστεύω ότι έχουμε παντού ναυάγια με αρκετή ιστορία πάνω σε αυτά και εκεί γίνονται οι καταδύσεις που θα δώσουν και συγκίνηση και πρόσθετο ενδιαφέρον , πάντα καταδυόμενοι με τον πρέπον σεβασμό. Και σε αυτά η Κα Δελαπόρτα είχε φροντίσει να βάλει απαγορεύσεις (επί των απαγορεύσεων) χαρακτηρίζοντας "ιστορικό" κάθε ναυάγιο άνω των 50 ετών και η κατάδυση θα έπρεπε να απαγορεύεται και σε ακτίνα 300 μέτρων μακριά από αυτό. Και ξέρω κάτι "ιστορικά" γκαζάδικα που βυθίστηκαν τη δεκαετία του 60 , μούρλια Γι αυτό και δεν γνώριζε κανένας για το Ορια... Αυτά πιστεύω εγώ και θα με ενδιέφερε να ακούσω τις απόψεις "τρίτων"

Το ΟΡΙΑ δεχθηκε επιθεση υποβρύχιου στις 10/2 στην διαδρομη από Πορτο Λαγος για Ροδο.Τα συνοδα σκαφη ΤΑ-16&ΤΑ-17 εβαλαν με βομβες βυθου με αγνωστα αποτελεσματα.Επισης και στις 8/2 στην διαδρομη Ροδος-Πορτο Λαγος εντοπιζεται υποβρύχιο από το συνοδό ΤΑ-17 και τους αναγκαζει σε αλλαγες πορειας για την αποφυγη του κινδυνου. ΠΗΓΗ:ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΕΙΑΣ ΑΙΓΑΙΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ H απάντηση του Αριστοτέλη Ζερβούδη στην απορία του Νηρέα. Οπως φαίνεται εγώ μάλλον ανέφερα λανθασμένα το Ολλανδικό υποβρύχιο Dolphin σαν αυτό που επιτέθηκε στο Ορια στο δρόμο για Πειραιά, ενώ στο άρθρο του '"όλεμος και Ιστορία" δεν αναφέρεται το όνομα του υποβρυχίου.

Μήπως είναι ένα πλοίο τύπου "Λίμπερτυ"; Η υπόθεσή μου γεννήθηκε αφού αναφέρεις "Πλοίο πολεμικό και συνάμα ειρηνικό"