Nils Holgersson (IMO 9865685)

[George]

Και ναι, υπάρχει ζωή στα γάργαρα νερά του ποταμού Trave. Δεύτερη συνεχόμενη μέρα δοκιμαστικών με ταχύτητες μέχρι 20,6 χθες και μέχρι 20 στρογγυλά σήμερα.

[George]

On 5/1/2024 at 1:12 PM, George said:

Νέα ημερομηνία επιστροφής στα δρομολόγια η 13η Μαΐου.

Και εγένετο φως! Το πλοίο επέστρεψε στα δρομολόγια χθες και σήμερα βρίσκεται στο Trelleborg της Σουηδίας. Τα νυχτερινά δρομολόγια ανάμεσα σε Travemunde και Trelleborg είναι έτσι κι αλλιώς υπολογισμένα με χαμηλές ταχύτητες, οπότε οι 14-15 κόμβοι που πήγε δεν αποτελούν έκπληξη.

Στα δικά μου μάτια, το ότι οι μηχανές του πλοίου σμπαραλιάστηκαν και έγινε αλλαγή αυτών στο ντόκο ενός επιβατικού λιμανιού παραμένει απίστευτο.

[Nick the Greek]

Ώρα να πάρουμε γεύση από ένα από τα νεότερα πλοία που κυκλοφορούν εκεί έξω, πρόκειται για το Nils Holgersson του 2022 και έβδομο στη σειρά πλοίο της TT Line που παίρνει αυτό το όνομα τα τελευταία 62 χρόνια, με πρώτο το γνωστό και αγαπημένο μας Σάμαινα. Όπως πάντα, σεβόμενος και τον εαυτό μου αλλά και εσάς δεν πρόκειται να γράψω 5 λογάκια για το πόσο τούμπανο είναι το πλοίο μαζί με 5 φωτογραφίες για να κάνω επίδειξη ότι ταξίδεψα, θα προσπαθήσω να μεταφέρω ολόκληρη την ταξιδιωτική εμπειρία. Κι αυτό σημαίνει μακροσκελές κείμενο, οπότε μείνετε μαζί μου όσοι αντέχετε. Μια ταξιδιωτική εμπειρία που όσον αφορά το κλείσιμο του ταξιδιού(το pre-fixing stage που λένε και στις ναυλώσεις) αλλά και την επιβίβαση στο Travemunde, ήταν από τις χειρότερες που έχω συναντήσει. Στο εξωτερικό θα έλεγα, σίγουρα η χειρότερη.

 

Ξεκινάμε λοιπόν από εκεί. Το φετεινό ταξίδι στη Βόρειο Ευρώπη και τη Βαλτική λοιπόν ήταν σε φάση σχεδιασμού και στο τραπέζι είχαν πέσει οι διάφορες επιλογές για πέρασμα από τη Βόρειο Γερμανία πρός τη Σουηδία. Η πιο ξεκούραστη όμως επιλογή ήταν το Travemunde – Trelleborg, μαζί με το γεγονός ότι στο σύστημα της TT Line φαινόταν εκείνο το βράδυ να ταξιδεύει το Nils Holgersson. Οπότε γιατί να μην τα συνδυάσουμε αυτά και να δούμε και το καινούριο πλοίο. Κοιτώντας καλύτερα βέβαια το πρόγραμμα της TT Line, εκείνο το βράδυ φαινόταν να έχουν δύο αναχωρήσεις για τον ίδιο προορισμό. Μία στις 2200 της Παρασκευής και μία στις 0100 του Σαββάτου. Και οι δύο με Nils Holgersson με 3 ώρες διαφορά δηλαδή. Οπότε ξεκινήσαμε να αναρωτιόμαστε αν έχουν δύο αναχωρήσεις εκείνο το βράδυ και ποιά από τις δύο τελικά θα γίνει από το Nils γιατί προφανώς δεν ψηνόμασταν και τρομερά να βρεθούμε επάνω σε κανένα Marco Polo. Να τους πάρουμε τηλέφωνο. Γερμανικά μόνο. Να τους στέιλουμε email. Μου πήρε κανένα μισάωρο στο website τους για να καταφέρω να βρώ μια διεύθυνση email η οποία αν θυμάμαι καλά είχε ήδη την υποσημείωση πως πρέπει να αναμένουμε 2-3 μέρες μέχρι να μας απαντήσουν. Όπερ και εγένετο, 2 ημέρες μετά πήραμε απάντηση σε αγγλικά επιπέδου “me Tarzan – you Jane”. Λέμε τι διάολο, δεν έχουν έναν άνθρωπο να ξέρει στοιχειώδη αγγλικά? Τέλος πάντων η λύση του μυστηρίου ήταν πως η αναχώρηση ήταν μία, αυτή στις 0100 του Σαββάτου πλήν όμως αν ήθελε κανείς μπορούσε να επιβιβαστεί νωρίτερα(στις 2200 δηλαδή) και να την πέσει ήδη για ύπνο. Προτιμήσαμε και εμείς αυτήν την επιλογή τελικά και αρχίσαμε να μαδάμε τη μαργαρίτα σχετικά με το αν θα ήταν το πλοίο έτοιμο από την χειμερινή του ακινησία με αλλαγή μηχανών στο Travemunde. Πολύ περίπλοκη διαδικασία το να κλείσουμε όμως, κακή πληροφόρηση, δύσκολη επικοινωνία.

 

Όπως ξέρετε κι εσείς όμως το πλοίο ξεκίνησε κανονικά μετά την αλλαγή μηχανών, οπότε πατάμε το fast forward και πάμε στη μέρα του ταξιδίου. Μαλακωσά πήγαινε το Zastava ο υπογράφων, κάτι σε στύλ 2100 της Παρασκευής λοιπόν είμαστε στις πύλες του Skandinavienkai του Travemunde. Η ουρά να ξεκινά από την έξοδο του αυτοκινητοδρόμου που βγάζει στο τέρμιναλ, ΙΧ και φορτηγά όλα μαζί. Λογικό αφού εκείνο το βράδυ το πρόγραμμα είχε 5 αναχωρήσεις σε διάστημα 3 ωρών ή κάτι τέτοιο. Αφού φάγαμε κάμποση ώρα στην ουρά, συνειδητοποιούμε πως η είσοδος στο Skandinavienkai ήταν μια πόρτα πλάτους ενός φορτηγού -μετά βίας- και μετά τα τροχοφόρα έπιαναν ουρά ανάλογα με την εταιρεία και τον προορισμό για τον οποίο ταξίδευαν. Κανείς από το τέρμιναλ να ξεχωρίσει και να δώσει κατευθύνσεις για το ποιάν ουρά πρέπει να ακολουθήσεις, τα δε booth με τα διακριτικά των εταιρειών δε φαίνονταν καν στο βάθος από τις πολλές δεκάδες νταλίκες που είχαν γεμίσει τον χώρο εκείνο. Να μην τα πολυλογώ, μετά από κανένα μισάωρο αναμονή στη λάθος ουρά, διακρίνουμε στο βάθος τα 2 booth της TT Line, και ορμάμε πρός τα εκεί.

 

Πάω κι εγώ στο booth, κατεβάζω το παράθυρο με την κράτηση και τα διαβατήρια στο χέρι, και συνειδητοιποιώ πως το booth είναι σφραγισμένο. Και τότε συνειδητοποιώ πως δεν υπάρχει άνθρωπος ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο booth. Τι γινόταν? Οι άνθρωποι έχουν αντικατασταθεί από ένα μηχανηματάκι που διαβάζει το QR code της κράτησής σου και σε απόκριση φτύνει τα εισιτήρια και την κάρτα-κλειδί της καμπίνας σου. Αυτό μόνο. Αν τυχόν δεν έχεις μαζί σου την κράτηση κι ελπίζεις να μπείς με το διαβατήριο, ή την έχεις ξεχάσει ή οτιδήποτε, δεν μπαίνεις μέσα. Κι άντε βρές εσύ κανέναν από την TT Line να σε βοηθήσει ή να παραπονεθείς, μην είδατε τον Παναή. Τέλος πάντων με συνοδεία των σχετικών σιχτηριών, προχωράμε πρός τα μέσα και προσανατολιζόμαστε για το που θα πάμε βλέποντας το πλοίο, κι όχι βάση οδηγιών. Πρίν μπούμε στο χώρο που ντανιάζονταν τα αυτοκίνητα, άλλο ένα μηχανηματάκι όπου πρέπει να σκανάρεις το εισιτήριο για να ανοίξει η μπάρα. Χιλιοτρακαρισμένο γιατί ήταν στην πιο ηλίθια θέση που μπορεί να φανταστεί κανείς, δεν επρόκειτο φυσικά να ρισκάρω ζημιά στο αυτοκίνητο με αποτέλεσμα να βγεί ο συνοδηγός για να σκανάρει το εισιτήριο.

 

Φτάνουμε με τα πολλά στο χώρο αναμονής περασμένες δέκα και έχοντας χάσει την επιβίβαση νωρίς. Μαζί μας μόνο 2 γερμανικά κάραβαν. Περιμένουμε εκεί και συνειδητοποιούμε πως φόρτωση δε γίνεται. Δεκάδες φορτηγά δίπλα μας περιμένουν κι αυτά, ούτε πλήρωμα όμως στους καταπέλτες, ούτε υπάλληλοι του τέρμιναλ, καμία κίνηση. Αφού έχει περάσει κανένα μισάωρο, σηκώνομαι να πάω να δώ τι γίνεται. Ο χώρος περιφραγμένος και στην άκρη του μια μπάρα που οδηγούσε πρός το πλοίο, απέναντι ένα λυόμενο που μέσα του βρίσκονταν 2-3 υπάλληλοι του τέρμιναλ. Περνάω κάτω από τη μπάρα, με το που έχω κάνει 3 βήματα, πετάγεται από το λυόμενο μια ύαινα δείχοντάς με και λέγοντάς μου να πάω πίσω στο χώρο. Και λέω ύαινα γιατί πραγματικά πετούσαν σπίθες τα μάτια της, άσχημη, μεγαλόσωμη, με κοιτούσε λες και της είχα σκοτώσει τα παιδιά. Μαθαίνω λοιπόν πως ο λόγος που δε φορτώνει το πλοίο είναι το ότι έχουν διάλειμμα οι υπάλληλοι του τέρμιναλ! Αυτό πραγματικά δεν το έχω ξανακούσει. Είναι ένα πλοίο για 4 ώρες στο λιμάνι κι αυτοί κάνουν διάλειμμα επάνω στη φόρτωση? Και τις ώρες που δεν έχουν πλοίο τι κάνουν δηλαδή? Τελικά μετά τις 2300 εδέησε ο Ύψιστος και μπήκαμε στο δεύτερο γκαράζ του Nils Holgersson που αναχώρησε στις 0100 γεμάτο, όπως φαίνεται και εδώ. Όλο αυτό ήταν η πιο τριτοκοσμική διαδικασία φόρτωσης που έχω συναντήσει στο εξωτερικό. Μεγάλη ταλαιπωρία, πλήρης ζαμανφουτισμός από εταιρεία και τέρμιναλ, θα το σκεφτώ πολύ την επόμενη φορά όχι που θα ταξιδέψω με TT Line, αλλά και που θα αναχωρήσω από το Travemunde.

 

 

Αν μπεί κανείς στο πλοίο με αυτοκίνητο όπως εμείς, η πρώτη εντύπωση είναι το τεράστιο γκαράζ με 4 γραμμές φόρτωσης από κάθε πλευρά του ενός και μοναδικού μπουλμέ. Κάπως έτσι επιτυγχάνονται και οι τόσο σύντομοι χρόνοι παραμονής στα λιμάνια. Ελάχιστα ασυνόδευτα, νέτα γκαράζ χωρίς πολλά κολωνάκια και το πλοίο να δουλεύει πρύμα-πλώρα. Το συγκεκριμένο δουλεύει και πλαινό καταπέλτη στο Trelleborg, όπως βλέπετε και στο βίντεο με την είσοδο-έξοδο του αυτοκινήτου μας. Θυμάμαι επίσης πως ο ανελκυστήρας για τους επιβατικούς χώρους ήταν πάρα πολύ γρήγορος, στα περισσότερα πλοία για κάποιον λόγο οι ανελκυστήρες είναι λίγο της υπομονής. Και με το που ανοίγει η πόρτα του ανελκυστήρα στους επιβατικούς χώρους βλέπεις το δεύτερο που σου κάνει εντύπωση. Κι αυτό είναι πως το πλοίο είναι κενό διακόσμησης και οποιασδήποτε καλλωπιστικής παρέμβασης, πάρτε μια γεύση εδώ. Και με υλικά που κατά την εκτίμησή μας είναι τα φθηνότερα που μπορούσαν να βρούν. Με άλλα λόγια η TT Line έχει επιλέξει -προφανώς για να γλιτώσει χρήματα- να έχει ένα πλοίο που κάνει την λέξη «σπαρτιάτικο» να αποκτά μια καινούρια σημασία. Κι αυτό έχει να κάνει με κλιμακοστάσια, διαδρόμους και καμπίνες. Ας πάρουμε την δίκλινη εσωτερική μας για παράδειγμα, συμπαθητική ήταν γενικά. Αλλά βλέπει κανείς πως είναι φτωχή και τα υλικά πάμφηνα. Μια κοντινή στο σκαμπό θα σας πείσει, είναι ποιότητα παζάρι στο Σχιστό. Να και ο εξωτερικός διάδρομος.

 

 

Κατά τα άλλα, όπως σίγουρα υποψιάζεστε αν δείτε τις εξωτερικές φωτογραφίες που έχω ανεβάσει αλλά και το deck plan, οι κοινόχρηστοι χώροι του πλοίου περιορίζονται στο άκομψο διώροφο κουτί που ο Θεόφιλος είχε πρύμα αλλά ο Νίλς έχει πλώρα. Από το ντεκ 10 δεν έχω να σας δείξω κάτι κι αυτό γιατί ο χώρος φιλοξενεί στα πλώρα δεξιά το εστιατόριο των επαγγελματιών οδηγών το οποίο την ώρα που μπήκαμε ήταν κλειστό και στα αριστερά την αίθουσα με καθίσματα αεροπορικού τύπου η οποία είναι προσβάσιμη σκανάρωντας κανείς το εισιτήριό του. Με άλλα λόγια, αν δεν έχεις πληρώσει το αντίτιμο για τη συγκεκριμένη αίθουσα, δεν μπαίνεις μέσα. Ούτε καμαρώτοι στην πόρτα να ελέγχουν εισιτήρια, ούτε τίποτα. Οπότε πάμε στο ντέκ 11 στο οποίο το πρώτο που βλέπει κανείς είναι το κατάστημα του πλοίου, όπως βλέπετε τα αλκοολούχα κατέχουν περίοπτη θέση.  Προχωρώντας μετά πρός τα πλώρα, βλέπουμε και το σήμα κατατεθέν του πλοίου, το γλυπτό του Nils Holgersson επάνω στον Μάρτιν, αν θυμάμαι καλά το όνομα της συγκεκριμένης αγριόχηνας.

 

Πλώρα και δεξιά λοιπόν υπάρχει αυτό το σαλόνι, με χαμηλό φωτισμό, ποτά από το μπάρ που βλέπετε στο βάθος αριστερά. Πλώρα κι αριστερά υπάρχει αυτό το σαλόνι που υποτίθεται είναι για τους οδηγούς φορτηγών αλλά εγώ στο ταξίδι που κάναμε το είδα προσβάσιμο για όλους. Πίσω από αυτά είναι το self service που είναι λιγάκι στενάχωρο, πλήν όμως η ποιότητα του σνίτσελ μαζί με πατάτες και αρακά, 2 μπουκαλάκια νερό και 2 τεράστιες μπύρες στα 38 ευρώ σύνολο δεν ήταν καθόλου άσχημη. Εδώ μπορούμε να δούμε και την τραπεζαρία του. Εστιατόριο a la carte δεν υπάρχει. Σημειώνω εδώ πως το πλήρωμα στο μπάρ ήταν κοπέλες από τις Βαλτικές δημοκρατίες ενώ στο self service ήταν Φιλιππινέζοι, μην ξεχνάμε πως το πλοίο έχει σημαία Κύπρου και η σημαία αυτή αναγνωρίζει τα σχετικά διπλώματα. Πηγαίνοντας πρός τα πρύμα αριστερά υπάρχει το Nils Lounge, είναι ο μικρός σχετικά χώρος που βλέπετε ενώ απέναντί του υπάρχει ο μεγάλος παιδότοπος. Εκεί υπάρχει και το πρυμνιό μπάρ που εξυπηρετεί και όσους κάθονται έξω. Πρύμα δεξιά υπάρχουν 3 αίθουσες συνεδριάσεων με τη μεγαλύτερη να δείχνει κάπως έτσι. Τέλος μου άρεσαν πολύ οι εξωτερικοί χώροι, άπλα και θέα. Με τις ξαπλώστρες του το πλοίο και πολύ αναξιοποίητο χώρο. Οι σκάλες που φαίνονται οδηγούν στο ντέκ 12 με πολύ χώρο στο πλάι και εκπληκτική θέα πλώρα. Επιτέλους οι εταιρείες αρχίζουν να δίνουν βάση στην θέα πρός τα μπρός στα καινούρια τους πλοία, σε γενικές γραμμές. Χαλαρό το νυχτερινό ταξίδι, με άφιξη στο Trelleborg στις 0830 το πρωί.

 

Η γενική εντύπωση από την ταξιδιωτική εμπειρία είναι μάλλον μπερδεμένη, τουλάχιστον όσον αφορά το πλοίο. Γιατί σε επίπεδο TT Line είναι ξεκάθαρα κακή. Οι τύποι έχουν πάει το low cost operation σε άλλο επίπεδο. Το πλοίο είναι επίσης low cost τόσο σε υλικά, όσο και σε επάνδρωση. Όχι πως έχω κάτι με τους Φιλιππινέζους ή τις Βαλτικές χώρες, αλλά όσο να’ ναι το να είσαι Γερμανός(γιατί γερμανική εταιρεία είναι) και να πρέπει να μιλάς αγγλικά για να συνεννοηθείς μέσα στη χώρα σου, είναι λιγάκι βαρύ. Θα τα συναντήσουμε και στην Ελλάδα όμως αυτά, είναι μαθηματικά βέβαιο. Οι κοινόχρηστοι χώροι δεν είναι άσχημοι, θα έλεγα αρκετά γουστόζικοι και με καλή θέα ενώ και τα εξωτερικά ντέκ είναι εκτεταμένα και δίνουν στον επιβάτη τη δυνατότητα να απολαύσει το ταξίδι και τη θέα, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Αν τα βάλεις όλα αυτά σε μια ζυγαριά, αυτήν τη στιγμή το πλοίο δεν είναι κακό. Η όλη εικόνα όμως της TT Line ειδικά εκτός πλοίου, σε κάνει να αναρωτιέσαι αφ’ ενός μεν από που αλλού κόβουν χρήματα(και αναφέρομαι στη συντήρηση) κι αφ’ ετέρου το πως θα δείχνει αυτό το πλοίο μετά από μερικά χρόνια εντατικής χρήσης. Η δε εμπειρία της επιβίβασης ήταν τόσο κακή που όπως είπα και νωρίτερα σου δίνει την ιδέα να αλλάξεις όχι μόνο εταιρεία αλλά ακόμη και λιμάνι. Τελικά η σύστασή μου νομίζω είναι πως αν βρείτε κάποιο δρομολόγιο σε καλή τιμή/προσφορά, δοκιμάστε τους αλλά με πολύ χαμηλό πήχυ σε αυτά που περιμένετε. Αν είναι στην ίδια τιμή με άλλη εταιρεία, πηγαίνετε στη Stena ή στον Grimaldi.

[margaritis24]

η τηλεοραση στη καμπινα ειχε αναποδη φορα;επρεπε να ξαπλωσεις αναποδα για να δεις;;;

[Nick the Greek]

Ναι μπράβο, σωστότατη παρατήρηση.

[margaritis24]

κ κατι αλλο ακομη στο κουτι στη πλωρη ειχε vibration;η πρυμα;

[Nick the Greek]

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, το μοναδικό σημείο που αισθανθήκαμε ένα ελάχιστο vibration ήταν όταν πίναμε ποτό στο πλωριό σαλόνι. Όχι κάτι τρομερό αλλά το αισθανθήκαμε γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή το πλοίο ήταν εντελώς αθόρυβο.

[Nick the Greek]

Ανάλογη εικόνα με αυτήν που προανέφερα σχετικά με το Akka βλέπουμε και στο Nils το Holgersson. Δεν υπάρχει επιθεώρηση που να μην έχει παρατηρήσεις το πλοίο. Αμέσως μετά την ενεργοποίησή του το περασμένο καλοκαίρι είχε 7 ενώ πρίν λίγες εβδομάδες στο Trelleborg άλλες 11. Για ένα πλοίο που είναι μόλις 3 ετών, δεν το λες καλό αυτό.