Μέρες του 1974

[bas]

Σε όσα σωστά αναφέρθηκαν παραπάνω, με ποια λογική θα έπαιρναν το Σκύρος και το Αιγεύς που έκανε τότε δρομολόγια μέχρι Αλεξανδρούπολη από Κύμη καθώς και Σποράδες, να τα πάνε Θεσσαλονίκη, την στιγμή που το λιμάνι της Κύμης ήταν το κοντινότερο για να υπάρξει βοήθεια στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ενώ η πρόσβαση στην Κύμη γίνεται οδικώς.

Την ημέρα της 20ης Ιουλίου κατά την διάρκεια της επιστροφής μας στην Αθήνα, στην περιοχή της πρώην Κακιάς Σκάλας, μεταξύ Αλιβερίου και Αμαρύνθου, η διάνοιξη της οποίας από την ΜΟΜΑ, ήταν έργο του εκ Στενής ορμώμενου Αγγελή και ήταν το τελευταίο δημόσιο έργο δρόμου που έχει γίνει στην Κεντρική Εύβοια από τότε, εξαιρουμένης της ψηλής Γέφυρας, συναντηθήκαμε με αρκετά ΡΕΟ που ήταν φορτωμένα με 3 πυραύλους που πήγαιναν για την βάση πυραύλων της Κύμης, συνολικά πάνω από 20 αυτοκίνητα, ίσως και περισσότερα.  

Δηλαδή χωρίς να διεκδικώ ναυτικές γνώσεις, το να υπήρχαν στην Κύμη αυτά τα δύο πλοία, δεν θυμάμαι αν υπήρχε ήδη και το Σκιάθος, με πληρώματα που ήξεραν την περιοχή, θα ήταν εύκολο να χρησιμοποιηθούν για περάσματα, αφού υπήρχε η προστασία των πυραύλων της Κύμης και δεν θυμάμαι αν υπήρχε και το αεροδρόμιο της Σκύρου, αλλά έτσι και αλλιώς Τανάγρα και Λάρισα ήταν πολύ κοντά. 

[enas chiotis]

Για το Σκύρος τις ημέρες του 74 έχει γίνει αναφορά από τον τότε πλοίαρχο Παππά εκ Σκύρου σε συνεντευξή του στον Εφοπλιστή. Απλά δε θυμάμαι το δρομολόγιο, νομίζω ξεκινήσανε για Χίο αλλά κατέληξαν Θεσ/νίκη αλλά δεν είμαι σίγουρος.