Search the Community

. Ιστορία Έκτη. Βρισκόμαστε στην δεκαετία του 1970. Σε μια γωνιά του Αιγαίου συγκρούονται 2 Ελληνικά πλοία. Από την σύγκρουση, το ένα από αυτά παθαίνει σοβαρές ζημιές. Μεταφέρεται ρυμουλκούμενο για επισκευή, αλλά αυτή κρίνεται ασύμφορη και το πλοίο παροπλίζεται. Το άλλο πλοίο (από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω) δεν παθαίνει κάτι σοβαρό. Μάλιστα, το δεύτερο πλοίο 3 χρόνια μετά την σύγκρουση, έτυχε της μεγαλύτερης τιμής που μπορεί να έχει ένα πλοίο στην ζωή του. Είχε την ευτυχία να περιλαμβάνεται ο γράφων στις λίστες επιβατών του. Για ποια πλοία πρόκειται ? Πότε και που συγκρούσθηκαν ? .

. Νεώτερες πληροφορίες σχετικά με την σύγκρουση. Επειδή, αυτή την σύγκρουση δεν την θυμόμουνα καθόλου και μάλιστα μου έκανε εντύπωση ότι και κανένας άλλος δεν την ήξερε, είχα την περιέργεια να μάθω περισσότερα. Έτσι, λοιπόν, σήμερα το πρωί που βρέθηκα για μια άλλη δουλειά στην βιβλιοθήκη της Βουλής, είπα να ρίξω μια ματιά στις εφημερίδες της εποχής. Κοίταξα «Τα Νέα», «Ελευθεροτυπία» και «Καθημερινή», από 24/8 – 31/8/1977. Τα μόνα που βρήκα ήταν 3 ταπεινά μονοστηλάκια (ένα στην καθεμία) στις 25/8/1977. Ίσως, να μου ξέφυγε και κάτι, γιατί τα αρχεία είναι σε μικροφίλμ και οι (τότε) εφημερίδες ήταν μεγάλου μεγέθους. Αν προσθέσεις και το προβληματικό μηχάνημα ανάγνωσης (έχει και άλλα πολύ καλά, αλλά ήταν πιασμένα και βιαζόμουνα), πιθανόν να μου ξέφυγε κάτι. Μου έκανε εντύπωση ότι δεν είχαν δώσει βαρύτητα στην σύγκρουση, αλλά κοιτώντας καλύτερα είδα ότι εκείνη την εποχή είχε πεθάνει ο Μακάριος (3/8/1977), καιγόταν όλη η Ελλάδα από τις πυρκαγιές, ήταν πρώιμη προεκλογική περίοδος και είχε γίνει μιά έκρηξη σε ένα τάνκερ με νεκρούς στους Αγίους Θεοδώρους. Οπότε ήταν φυσιολογικό να υποβαθμιστεί το γεγονός. Επειδή οι πληροφορίες διαφέρουν κατά εφημερίδα θα δώσω ένα μέσο όρο και από τις τρείς. Έχουμε, λοιπόν, και λέμε, Η σύγκρουση έγινε γύρω στις 04.00 τα ξημερώματα, ανάμεσα Ψέριμο και Κω, 500 μέτρα από τις ακτές της Κω. Το πολεμικό περιπολούσε στην περιοχή, ενώ το «Athens Express» κατευθυνόταν από την Κάλυμνο στην Κω, με 200 επιβάτες. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και η κανονιοφόρος έπαθε μεγάλες ζημιές και κινδύνευε να βυθισθεί, ενώ το επιβατηγό δεν έπαθε τίποτε σοβαρό. Από την σύγκρουση τραυματίσθηκαν ελαφρά και 2 ναύτες της κανονιοφόρου. Ειδοποιήθηκε το Λιμεναρχείο της Κω και έσπευσε ο Λιμενάρχης με περιπολικό του Λιμενικού. Εκεί αφού είδε την κατάσταση αποφάσισαν το «Athens Express» να ρυμουλκήσει την κανονιοφόρο στο λιμάνι της Κω, όπως και έγινε. Το «Athens Express» παρέμεινε στην Κω για να επιδιορθώσει τις μικροζημιές του, ενώ οι επιβάτες του συνέχισαν το ταξίδι τους για Ρόδο με το «Νήσος Ρόδος». «Ανακρίσεις για τα αίτια του ατυχήματος διεξάγονται από το Λιμεναρχείο Κω και το Αρχηγείο Ναυτικού». Για την Ιστορία, σύμφωνα με ρεκλάμα της εποχής, το «Athens Express» (εκείνη την περίοδο) έκανε τα εξής δρομολόγια από Πειραιά: Κάθε Τρίτη και Σάββατο στις 14.00, για Μύκονο, Πάτμο, Κάλυμνο, Κω, Ρόδο. Κάθε Πέμπτη στις 14.00, για Μύκονο, Λέρο, Κάλυμνο, Κω, Ρόδο. Η 24/8/77 ήταν Τετάρτη, άρα ήταν το δρομολόγιο της Τρίτης. Συνεπώς, έκανε Μύκονο, Πάτμο, Κάλυμνο, Κω σε 14.30 ώρες (αν υποθέσουμε ότι έφυγε από Πειραιά στις 14.00 και θα έφθανε στην Κω στις 04.30). Καθόλου άσχημα μπροστά σε αυτά που θα δούμε στο μέλλον με τα πετρέλαια στα ύψη. Έτσι, λοιπόν, επιβεβαιώθηκαν και κάποιες υποθέσεις που είχαν γίνει παραπάνω: .

. Εκεί που βρήκες ότι έγινε η σύγκρουση στην Κω και πήγε για σκραπ το 1984, γράφει ότι η σύγκρουση έγινε στις 24 Αυγούστου 1977. Θεωρώ ότι απάντησες σωστά. Η μπάλα πέρασε την γραμμή και θεωρείται γκόλ. Νικητές ανακηρρύσονται οι giorgosz (κατά 70 %) και stathis (κατά 30%), γιατί άνοιξε τον δρόμο για την λύση βρίσκοντας το "Athens Express". Και οι δύο είναι άξιοι συγχαρητηρίων, κυρίως, γιατί αξιολόγησαν και αξιοποίησαν σωστά τα δεδομένα. Τους συγχαίρουμε, λοιπόν, δημοσίως. Ακολουθεί η πλήρης απάντηση στο κουίζ. Ιστορία Έκτη. Η σύγκρουση της Κανονιοφόρου του Π.Ν. «Αντιπλοίαρχος Πεζόπουλος» (P-70) με το F/B «Athens Express», στις 24-8-1977, στο στενό Ψερίμου-Κω. Πρόκειται για την Κανονιοφόρο “Αντιπλοίαρχος Πεζόπουλος” (P70) και το F/B “Athens Express” του Κουσουνιάδη. Τα 2 πλοία συγκρούσθηκαν στις 24 Αυγούστου 1977, στο στενό Ψερίμου – Κω. Από την σύγκρουση, η Κανονιοφόρος έπαθε σοβαρές ζημιές. Ρυμουλκήθηκε στον Ναύσταθμο της Σούδας, όπου και παροπλίσθηκε. Επίσης, μάθαμε ότι: «In August 1975, taking advantage of Despina's few days absence from Ro, the Turks raised their flag. They also raised a Turkish flag on Stroggyli. On Monday , 1st September 1975, the Greek Military vessel "G. PEZOPOULOS' arrived at Kastellorizo and raised the Greek flag again» http://www.greece.org/poseidon/work/islands2/dodecanese/ro.html Βρήκαμε και κάποιους ελλιπώς ενημερωμένους: «Transferred to Greece as Antipliarchos Pezopoulos (P 70). Fate unknown.». http://www.navsource.org/archives/12/11021.htm Με το “Athens Express” ταξίδεψα το 1980, από Άγιο Νικόλαο για Ρόδο. Το θυμάμαι πολύ αμυδρά. Τα μόνα που θυμάμαι ήταν ότι το ταξίδι ήταν περίπου 15 ώρες, ότι είχε βαπορίσια γραμμή και ξύλινα καταστρώματα. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, μου έδινε την εντύπωση δυσκίνητου πλοίου στους ελιγμούς και ψιλοπαρατημένο από συντήρηση, σαν να ήταν στα τελευταία του. Όπως, και ήταν δηλαδή. Πρέπει να αποσύρθηκε εκείνη ή την επόμενη χρονιά. Αν έκανα και κανένα λάθος, συγχωρήστε το μου. Πάνε και 25 χρόνια. Επειδή, το γεγονός αυτό, δεν το θυμόμουνα και έπεσα τυχαία πάνω του, οι πηγές μου είναι περιορισμένες. Για να μην πω ελάχιστες. Περιμένω, λοιπόν, να στείλετε περισσότερες πληροφορίες. Θα ψάξω, βέβαια, και εγώ. .

Με την μεσολάβηση του Yehuda Ben-Tzur έλαβα το παρακάτω mail του Ισραηλινού καπετάνιου Reuven Yatir, παλαίμαχου της Palyam (το ναυτικό της Palmach), ο οποίος ήταν ένας από τους υπεύθυνους για την μεταφορά των Εβραίων με το καράβι Αθηνά-Rafiah. Το παραθέτω ως έχει. The adventure of MS ”Athina” to be renamed “Rafiah” Piraeus – Sapienza – to Bakar Yugoslavia - Fall 1946 September 1946. This vessel was purchased by the Mossad Le’Aliya B’, The “Institute for Illegal Immigration” in order to transport, illegally ± 700 immigrants, Holocaust survivors from Europe to Palestine. Due to temporary financial delays, seller and buyer agreed to relocate the vessel from Piraeus to a protected bay in the island of “Sapienza”, out of reach of the Greek and British authorities. Once this matter was settled, We, a group of 6 Israeli escorts : Yossi Hamburger-Harel,-- Abraham Lichovsky=Gideoni, wireless operator-- David Baumgarten,-- Myself, Reuven Yatir – Hirsch,-- One Marine Eng. ( Name ?) and a young boy Cohen from Saloniki, sailed in a fish cutter from Salamis Bay to Sapienza island. The Greek Captain had received sailing instructions and advise about our boarding the vessel for the voyage. We arrived at noon the following day. The crew rowed ashore to supplement provisions. And then heaved anchor and sailed at fair weather against a medium northerly wind and sea into the Ionian Sea. Navigation at that time in the open sea was hazardous due post war floating mines. We choose to sail through inland water, i.e. east of Zante Island, Cefalonia towards the Levkas channel. That evening the vessel went aground due to wrongly identified lighthouses, - green / red. The next day our men from Athens arrived at the scene, with agent and surveyor. A tug pulled us off the shoal. No damage was detected. But the British authorities showed, in our view, “unwarranted” interest in the identity of the vessel and crew. Was she really the vessel registered in their book, meant for Armenian refugees to be taken to the Black sea ? We Israelis hid in the ship’s hold. The Captain was instructed to tie up at a wharf at Levkas for further orders. The same evening a fish cutter came alongside, to have us, Israelis, removed from the scene. We cruised at leisure for a day or two along the coast, out of sight by curious onlookers. By midnight we returned to our “Athina” went aboard and called the crew out. We told them to start the engine and make ready for escape, full speed, towards the near Albanian coast. – Sorry, no deal. The Greeks may have anticipated such move, they preceeded us and moored a tug in front of our bow, with heavy anchor chains. There was no way out, by any means. Our friend, the fish cutter had waited at some distance. We called him back, boarded again and disappeared into the night. A. Lichovsky, Wireless operator and technician, had with him our own self made Radio and was thus able to maintain contact with our men in Athens. We anchored in the Bay of Patras. After some time, with no contacts nor instructions, we send a crew member ashore to sniffle on the waterfront and bars for gossips referring to the mysterious MS “Athina”. Indeed He came back, having heard that this vessel had departed from Levkas with destination Piraeus, around the Peloponnesus. We decided to try to intercept her and “Change her course” to Yugoslavia. A short calculation, assuming her course and speed, against ours, fixed the point of "rendezvous". We made it in time, asked the Captain “for assistance”, made fast on his starboard side and boarded. I addressed the Captain and advised him to ignore his instructions or to hand over command to me. Meanwhile my collogues had spread over the vessel, the bridge, the engine room and assembled the crew on the foredeck. Lichovsky went straight to the radioroom and secured this part of the ship. The young Jewish Greek, Cohen, a survivor of the holocaust, spoke to the crew in their language, explained that this is a hijack, and "please refrain from foolish acts". He showed them our one revolver in his hip, to emphasize that we meant it. I took to the bridge and turned the ship around, set course to Split Yugoslavia, for the pilot. The voyage proceeded normally, Lichovsky advised our people in Athens and Yugoslavia of our ETA Split. On arrival Authorities and the pilot boarded, we resumed soon our last leg: Split to Bakar, the port of embarkation of the refugees transport. Due to still prevailing danger of floating mines in the Adriatic, we sailed only by day, anchored at night. The second and last night, the commander on the isle of ”RAB” invited us for a meal and a night in their hotel. Our first night after a long while in a bed and a shower. On arrival at “Cicrenica”, not far from ”Bakar”, our men in Yugoslavia greeted us warmly and dispersed us to our respective duties. Yossi Hamburger and I were allocated to the SS “Knesset Israel” She had been part of the commercial dealing, besides the MV “Athina” but had slid out of Piraeus harbour and proceeded directly to “Bakar”. This is not a significant event in the history of the glorious Illegal immigration by sea, except for the fact that the vessel “Athina” was saved from certain arrest in Piraeus, through the initiative and daring of a handful of Palyamniks, for the benefit of sailing as scheduled with her refugees. Composed in Hebrew, March 2000 The English version dates today 22-Dec-07

Το 1906 στην τότε Γερμανική πόλη Στεττίν (Stettin), κύριο λιμάνι της Πομμερανίας (Pommern), ναυπηγήθηκε από την εταιρεία Stettiner Oderwerke ένα πλοίο κατόπιν παραγγελίας της Γερμανικής ναυτιλιακής εταιρείας Vereinigte Bugsir und Frachtschiffahrt Gesellschaft, η οποία είχε την έδρα της στο Αμβούργο. Το πλοίο ονομάστηκε Herold (= Άγγελος, αυτός που αναγγέλλει κάτι) ταξίδευε με Γερμανική σημαία και χρησιμοποιήθηκε για μεταφορές στην Βόρεια Θάλασσα και στην Βαλτική. Η ημερομηνία καθέλκυσης του ήταν η 28.7.1906 και ο αριθμός κατασκευής του 562. Τα κατασκευαστικά στοιχεία του ήταν. Τύπος: Εμπορικό πλοίο ΔΔΣ: SZHY ΚΟΧ: 1.433 ΚΚΧ: 864 Μήκος: 73,5 μέτρα Πλάτος: 11 μέτρα Μηχανή: Τρικύλινδρη παλινδρομική (240-9 x 36 x 16-2, 128 n.h.p) Ταχύτητα: 10 κόμβοι Το πλοίο παρέμεινε στην ιδιοκτησία της παραγγελιοδόχου εταιρείας μέχρι το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, όπου και δόθηκε σαν πολεμική αποζημίωση στην Αγγλική κυβέρνηση. Στην συνέχεια το πλοίο ταξίδευε κάτω από την διεύθυνση (management) της γνωστής εταιρείας Wilson Line μέχρι το 1920 όπου και πουλήθηκε στην ελληνόκτητη εταιρεία Byron Steamship Co. Ltd, η οποία είχε έδρα το Λονδίνο. Στην εταιρεία αυτή, η οποία ιδρύθηκε το 1908 από του αδελφούς Εμπειρίκους, δούλευε από το 1921 έως το 1925 ο γνωστός ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος (πρώτος ποιητής του κουίζ), ο οποίος παράλληλα με την εργασία του σπούδαζε φιλοσοφία και φιλολογία. Το πλοίο μετονομάσθηκε σε Maid of Athens, σύμφωνα με το γνωστό ποίημα του Λόρδου Βύρωνα (Lord Byron – εδώ είναι ο δεύτερος ποιητής) και ταξίδεψε κάτω από την σημαία των Εμπειρίκων έως το 1931 που πουλήθηκε στην οικογένεια Πίττα από την Χίο. Το Φ/Α Άρτεμις Πίττα (πρώην Maid of Athens, πρ. Herold) στο λιμάνι της Χίου την δεκαετία του 30. Το πλοίο μετονομάσθηκε σε Άρτεμις Πίττα και καταχωρήθηκε στο νηολόγιο Χίου με τον αύξοντα αριθμό 9. Ταξίδεψε για δέκα περίπου χρόνια με τα διακριτικά της οικογένειας Πίττα (ένα πεντάγωνο αστέρι με το γράμμα Π στην μέση σε άσπρο στρογγυλό φόντο) μέχρι το 1941. Κατά την διάρκεια της Γερμανικής εισβολής, τον Απρίλη του 41,το Άρτεμις Πίττα βομβαρδίστηκε και βυθίστηκε. Στην συνέχεια ανελκύθηκε από τον Γερμανικό στρατό κατοχής, επιτάχθηκε, επισκευάστηκε και εντάχθηκε στον στολίσκο (Flotilla) των μεταγωγικών του Γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού (Kriegsmarine) κάτω από τις διαταγές του Ναυάρχου Αγαίου (Admiral Aegaeis). Έκανε ταξίδια στο Ελληνικό Αρχιπέλαγος μεταφέροντας πολεμικό υλικό στις Γερμανικές μονάδες. Υπάρχουν αρκετές καταχωρήσεις απόπλου και κατάπλου του πλοίου στο βιβλίο κίνησης λιμένος του HaKo (Haffen Komandant) Χανίων – Κρήτης. Στις 21 Φεβρουαρίου 1943, φορτωμένο ως επί τω πλείστων με πολεμικό υλικό και καύσιμα, ήταν αγκυροβολημένο στο φυσικό λιμάνι του Αδάμαντα στην Μήλο όταν δέχτηκε επίθεση με αεροτορπίλες από τρία Beaufighter της RAF (Royal Air Force), τα οποία επιχειρούσαν στο Αρχιπέλαγος έχοντας σαν βάση τους την Βόρεια Αφρική. Χτυπήθηκε στην μέση της δεξιάς πλευράς και βυθίστηκε παίρνοντας μαζί του 15 άτομα από το πλήρωμα και 14 Γερμανούς στρατιώτες. Μετά την βύθιση του πολλά βαρέλια καυσίμων έμειναν να επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού και ο βόρειος άνεμος που φυσούσε τα ξέβρασε στην απέναντι ακτή, την Χιβαδολίμνη. Το πλοίο κατά την διάρκεια του βομβαρδισμού του στον κόλπο του Αδάμαντα (Φωτο/IWM) Ο ντόπιος πληθυσμός έσπευσε, σφιγμένος από την κατοχική έλλειψη, να συλλέξει τα από την θάλασσα ξεβρασμένα αντικείμενα, πιστεύοντας ότι τα βαρέλια περιείχαν ελαιόλαδο. Ο Γερμανικός στρατός κατοχής συνέλαβε πολλούς από τους ντόπιους οι οποίοι έλαβαν μέρος στην συλλογή των αντικειμένων. Τους κατηγόρησε σαν σαμποτέρ και με συνοπτικές διαδικασίες εκτέλεσε 14 Μηλιούς στις 23 Φεβρουαρίου 1943, δυο μόνον ημέρες μετά την βύθιση του Άρτεμις Πίττα. Την διαταγή της εκτέλεσης υπέγραψε ο διοικητής του νησιού Πλοίαρχος (Kapitaen zur See) Dr. Hans Kawelmacher, γνωστός από της εκκαθαρίσεις των Εβραίων στην πόλη Libau της Λετονίας. Την δεκαετία του 50 ανελκύστηκε η μηχανή του από καταδυτικό συνεργείο, το οποίο όμως δεν συνέχισε το έργο του λόγω κινδύνου έκρηξης που προέκυπτε άμεσα από το φορτίο των πυρομαχικών που παρέμειναν στο πλοίο. Το Άρτεμις Πίττα είχε καλύτερη τύχη από το εύδρομο Έλλη στην Τήνο και το αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα στην Λέρο, καθώς και από πολλά απ´ τα υπόλοιπα ναυάγια που βυθίστηκαν στον κόλπο του Αδάμαντα κατά την διάρκεια της Γερμανικής επίθεσης τον Απρίλη του 41, όπως τα Παγκρατίων, Πόπη Σιγάλα και Σόνα, και τα οποία ανελκύστηκαν την δεκαετία του 50. Έχει γίνει κι΄ αλλού μνεία, μέσα στο φόρουμ, για την Ελληνική ιδιαιτερότητα της εμπορευματοποίησης της ιστορίας. Το πλοίο βρίσκεται μέχρι σήμερα βυθισμένο στο βάθος των 45 μέτρων και αποτελεί, κατά την γνώμη μου, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ιστορικά ναυάγια της Ελληνικής επικράτειας. Αυτά τα λίγα για το Φ/Α Άρτεμις Πίττα σαν περίληψη, μια και το ιστορικό υλικό του πλοίου είναι τεράστιο. Ευχαριστώ

. Ιστορία Όγδοη. Η συνάντηση του Winston Churchill με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, πάνω στο καταδρομικό “Ajax”, στις 25-12-1944, στο Φάληρο. Πρόκειται για τους τότε Πρωθυπουργούς της Μ. Βρεττανίας Winston Churchill και της Ελλάδας Γεώργιο Παπανδρέου. Στην συνάντηση συμμετείχε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός (Παπανδρέου), ο μετέπειτα Αντιβασιλέας. Ο Churchill είχε αντιρρήσεις για τον διορισμό του Δαμασκηνού στην Αντιβασιλεία, φοβούμενος ότι θα συγκεντρώσει μεγάλη πολιτική δύναμη στα χέρια του. Η συνάντηση είχε σκοπό την καλύτερη γνωριμία του Churchill με τον Δαμασκηνό και την από μέρους του άρση των αντιρρήσεων αυτών. Μετά την συνάντηση ο Churchill εντυπωσιασμένος από την προσωπικότητα του Δαμασκηνού δίνει το πράσινο φως για την ανάληψη της Αντιβασιλείας. Η συνάντηση έγινε στις 25 Δεκεμβρίου 1944, πάνω στο Βρεττανικό καταδρομικό HMS “Ajax”, το οποίο βρισκόταν στον Όρμο του Φαλήρου. On Christmas Day, he and Eden flew to Athens to meet the Archbishop, size him up, and encourage a political settlement. http://www.winstonchurchill.org/i4a/pages/index.cfm?pageid=91 Captain J. W. Cuthbert: "I hope, Sir, that while you are with us we shan't have to open fire...if we are asked to give supporting fire I must do so." WSC: "Pray remember, Captain, that I came here as a cooing dove of peace, bearing a sprig of mistletoe in my beak‹but far be it from me to stand in the way of military necessity." Aboard HMS Ajax, Athens, December 1944 http://www.winstonchurchill.org/i4a/pages/index.cfm?pageid=327 According to Grunwald’s correspondent, Churchill was met on arrival by Lieutenant-General Sir Ronald Scobie, the British officer commanding, and immediately began questioning Scobie about the political situation. According to Times' man, Churchill said: "Who is this Damaskinos? Is he a man of God, or a scheming prelate more interested in the combinations of temporal power than in the life hereafter. Scobie replied, "I think the latter, Prime Minister." Churchill said: "Good, that’s our man.” http://www.winstonchurchill.org/i4a/pages/index.cfm?pageid=625 Το ευτράπελο περιστατικό : http://www.winstonchurchill.org/i4a/pages/index.cfm?pageid=625 «…Archbishop Damaskinos, the Greek Orthodox prelate, was duly named premier and Churchill, of course, met him during that visit to Greece. Gerald Pawle, in his book The War and Colonel Warden, recounts an episode which occurred right before their meeting in December 1944. It is a tradition in the Royal Navy that on Christmas Eve members of the crew dress up and go around the deck japing and joking, and occasionally, at random, tossing a colleague into the sea. They wear very strange costumes. On this occasion one of them, it is said, was dressed up as a hula dancer, with a grass skirt and brassiere with red and green lights that blinked on and off. Others were similarly attired. They had been very carefully isolated from the roped-off VIP area around the Captain’s quarters, but nonetheless they wandered a little closer than they were supposed to be. Just then the official party including the Archbishop arrived. Now Damaskinos stood well over six feet, and of course he was wearing a mitre that reached a good foot or more above that. He had a long, flowing black cloak and had a huge, bushy grey beard. The sailors looked at him and beheld a fellow celebrant! Massing happily, they advanced on the Archbishop with dear intention of tossing him into the sea. From this objective they were deterred only with difficulty. The Archbishop went on to Mr. Churchill’s cabin, and when it was explained to him who these people were and what the tradition was, it is said that he looked as if he had fallen among a group of lunatics…» Σύντομη και περιληπτική μετάφραση του επεισοδίου : Είναι παράδοση στο Βρεττανικό Ναυτικό, τα Χριστούγεννα, τα μέλη του πληρώματος να μεταμφιέζονται και να περιφέρονται στο κατάστρωμα κάνοντας αστεία και, μερικές φορές, να πετούν κάποιον συνάδελφό τους στην θάλασσα. Τα μέλη του πληρώματος ήταν πολύ προσεκτικά απομονωμένα από την (περιφραγμένη με σκοινιά) περιοχή των επισήμων, γύρω από το καρέ του κυβερνήτη, αλλά κάποιοι πλησίασαν περισσότερο απ’ ότι επιτρεπόταν. Εκείνη την ώρα ερχόταν και ο Δαμασκηνός με τους άλλους επισήμους. Ο Δαμασκηνός, ο οποίος ήταν ψηλός –κοντά 2 μέτρα- φορούσε και την μίτρα και αυτό τον έκανε να δείχνει ακόμα ψηλότερος. Βλέποντάς τον οι ναύτες με το μακρύ μαύρο ράσο, θεώρησαν ότι πρόκειται για μεταμφιεσμένο συνάδελφό τους και τον πλησίασαν απειλητικά, με σκοπό να τον πετάξουν στη θάλασσα. Οι ναύτες αποτράπηκαν από αυτήν τους την επιδίωξη με μεγάλη δυσκολία. Όταν αργότερα ο Τσώρτσιλ του εξήγησε ποιοι ήταν και γιατί το έκαναν, ο Δαμασκηνός του είπε ότι νόμιζε ότι έπεσε επάνω σε μια παρέα τρελών. Η ιδέα για αυτό το κουίζ, καθώς και άλλα στοιχεία προέρχονται από το βιβλίο του Γιώργου Ν. Καραγιάννη «Η Εκκλησία από την κατοχή στον εμφύλιο» (Εκδόσεις Προσκήνιο / Αθήνα, 2001), όπου στην σελ. 50 αναφέρεται εν συντομία στο περιστατικό. .

. Αγαπητέ Στάθη, ο προσεκτικός αναγνώστης των στοιχείων που δίνω, δικαιώνεται. Λοιπόν, το ένα από τα 2 πλοία ήταν το "Athens Express" του Κουσουνιάδη. Ψάχνουμε, συνεπώς, το άλλο πλοίο και τα τι, που και πως της σύγκρουσης. Δίνω και ένα επιπλέον στοιχείο, αν και τώρα τα πράγματα είναι εύκολα. Μία ανάλογη σύγκρουση έγινε 19 χρόνια μετά, στην ίδια πλευρά του Αιγαίου, αλλά βορειώτερα. Με την διαφορά ότι αυτή την φορά επρόκειτο για τραγωδία και όχι για μιά απλή σύγκρουση. Νομίζω, πλέον, ότι η λύση είναι απλή. Είναι ζήτημα απλών μαθηματικών πράξεων. .

ATHENS EXPRESS/ CAR FERRY????

. “Ιστορίες με Πλοία και Πλοία με Ιστορία” οποίες έχουν, ήδη, ολοκληρωθεί. 1. Η φυγή του Ελ. Βενιζέλου στην Ιταλία με το υπερωκεάνιο “REX” μετά το κίνημα του 1935. (ΝΗΡΕΑΣ) 2. Η καθέλκυση του Δεξαμενόπλοιου “Τίνα Ωνάσση”, το 1953 στο Αμβούργο. (Angelos) 3. Η προσάραξη και βύθιση του Δεξαμενόπλοιου “Torrey Canyon”, το 1967 στις ακτές της Μ. Βρεττανίας. (Proud Ionian) 4. Το ναυάγιο του ss "Volta" της Eastern Telegraph Co, το 1887 στη Μύκονο, και ο Φάρος Αρμενιστής Μυκόνου. (ΝΗΡΕΑΣ) 5. Υπερωκεάνιο "Edisson" και η μετανάστευση στην Αμερική. (Angelos) 6. Η σύγκρουση του ΕΓ/ΟΓ "Athens Express" και της κανονιοφόρου “Αντιπλοίαρχος Πεζόπουλος” (P70) το 1977. (ΝΗΡΕΑΣ) 7. Plimsoll Line - The International Load Line for Shipping. (Angelos) 8. Η συνάντηση του Winston Churchill με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, πάνω στο καταδρομικό “Ajax”, στις 25-12-1944, στο Φάληρο.( ΝΗΡΕΑΣ ) 9. Η δολοφονία του Wilhelm Gustloff το 1936 στο Νταβός και το ναυάγιο του "Wilhelm Gustloff" το 1945, στη Βαλτική. ( Nick the Greek ) 10. Το ναυάγιο του Ναρκαλιευτικού "ΣΠΕΡΧΕΙΟΣ" στις 2 Μαϊου 1945. ( ΝΗΡΕΑΣ ) 11. Η βύθιση του Βρετανικού Υ/Β HMS “Perseus” το 1941 και η απίστευτη ιστορία του μοναδικού διασωθέντος. ( Proud Ionian ). 12. Ο τορπιλλισμός του ευδρόμου "Έλλη" στην Τήνο, στις 15-8-1940. ( Proud Ionian ). 13. Η επιστροφή των Καστελλοριζιών στο νησί μετά τον Βʼ.Π.Π. και η τραγωδία του “EMPIRE PATROL” στις 29-9-1945. (Νηρέας) 14. Η βύθιση του Α/Π «Ιωάννα» από το Γερμανικό Υ/Β U-37, στον Ατλαντικό στις 1-6-1940. (Νηρέας) 15. Η πειρατεία του KOBE QUEEN I (το 1999), η παγκόσμια αναζήτησή του επί 3 μήνες και το τραγικό τέλος της υπόθεσης. (Νηρέας) 16. Paddle wheel vs Screw propeller, HMS ALECTO vs HMS RATTLER (Angelos) 17. Το ναυάγιο του πλοίου ATHINA στην νησίδα Σύρνα των Δωδεκανήσων τον Δεκέμβριο του 1946. (Νηρέας) 18. Το ναυάγιο του s/s “Imperatrix” το 1907 στην Ελαφόνησο της Κρήτηςκαι η ιστορία του Ρώσου Ναύαρχου Ν. Φιλοσοφόφ, ο οποίος έγινε Έλληνας φαροφύλακας.( Νηρέας) 19. Η καθέλκυση του ΕΓ/ΟΓ «Αργοστόλι» της Ν.Ε. Κεφαλληνίας και Ιθάκης, το 1974.(Νηρέας) 20. O πρώτος ατμοστρόβιλος σε πλοίο από τον Άγγλο μηχανικό Sir Charles Parsons καιτο εντυπωσιακό κατόρθωμα του πλοίου Turbinia, το 1894. ( Nick the Greek ) 21. Αchille Lauro, ο πολιτικός, το πλοίο & η ιστορία του. ( Proud Ionian ) 22. Ο τορπιλισμός του Ιταλικού Φ/Γ “Sebastiano Venier” από το HMS “ Porpoise”, στις 9-12-1941, ανοικτά του Ναυαρίνου.( ΝΗΡΕΑΣ ) 23. Η βύθιση του Σοβιετικού υποβρυχίου SSB K-129 και η συγκεκαλυμένη Αμερικανική επιχείρηση ανέλκυσής του. (Nick the Greek) 24. Το ναυαγιο του τορπιλοβολου chamois βορεια του ακρωτηριου παπας (αραξος) στις 14/26 Σεπτεμβρίου 1904. (Proud_Ionian) 25. Η βύθιση του Βρεττανικού Ναρκαλιευτικού BYMS 2077, στις 25/10/1944 στο Ρίο. (Νηρέας) 26. Το ναυάγιο του Γαλλικού καταδρομικού Chateaurenault, στο κεντρικό Ιόνιο, στις 14/12/1917. (ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) 27. Ο τορπιλισμός του Ιταλικού «FIUME», το 1942, από το Ελληνικό Υ/Β «ΝΗΡΕΥΣ», ανοικτά της Ρόδου. (Νηρέας) 28. το ναυάγιο του Oria στο Σαρωνικό στις 12/02/1944. (ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) 29. Η ιστορία του USCGC Courier, του πλοίου-πλωτού Ραδιοφωνικού Σταθμού της Φωνής της Αμερικής, στη Ρόδο (1952-1964). (Νηρέας) 30. Τα Τσιμεντόπλοια ταξιδεύουν ακόμη. (ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) 31. Η εξαφάνιση του Ισραηλινού Υποβρυχίου DAKAR ex-HMS TOTEM. (Nick the Greek) 32. Η εξαφάνιση του πληρώματος του πλοίου Joyita στον Nότιο Ειρηνικό το 1955. (giorgosz) 33. Το δεξαμενόπλοιο OHIO & η συμμετοχή του στο Οperation Pedestal για τον ανεφοδιασμό της Μάλτας το 1942. (proud_ionian) 34. Το ναυάγιο του SS Edmund Fitzgerald στη Λιμνη Superior κοντα στο Φαρο Splitrock. (proud_ionian) 35. Ο τορπιλισμός και η βύθιση του Α/Π ΤΑΝΑΪΣ, το 1944, και η εξόντωση των Εβραίων της Κρήτης. (ΝΗΡΕΑΣ) 36. Man, Burmeister & Wein. (Αngelos) 37. Η Βυθιση του Persia.(ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) 38. Ο ανεφοδιασμός της Κύπρου από το Ε/Γ-Ο/Γ Οινούσσαι, κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής το 1974. (Α 377) 39. Το αλεώριο του Ξέρξη στον ύφαλο Λευτέρης του διαύλου της Σκιάθου. (Νηρέας) 40. Ο Βομβαρδισμός του Clan Fraser στο λιμάνι του Πειραιά το 1941. (ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) 41. Τα πειραματικα βρετανικα υποβρυχια "Μ". (proud_ionian) 42. Το ναυάγιο του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ζ, στις 10 Μαρτίου 1923, στον Πειραιά". (Νηρέας) 43. Η Τραγωδια του Alva Cape. (Angelos) 44. Η Ναυαρχίδα του Βοναπάρτη, L' Orient (Nick the Greek) 45. Ο βομβαρδισμός του Άρτεμις Πίττα (Dimitris Galon) 46. "Santa Anna" ή "Le Grant Carrack" ή "Μεγάλο Γαλεόνι" (ΝΗΡΕΑΣ) 47. Τα εγκαίνια του Stela Oceanis στον Πειραιά (ΝΗΡΕΑΣ) 48. Ο Ισθμός της Κορίνθου και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. (theostam) 49. Οι Αγιουριανοί κρύβουν τον Καραμανλή. (ΝΗΡΕΑΣ) 50. Η Τσαρική θαλαμηγός Livadia. (ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ) 51. Το ναυάγιο του Superbe στην Αστυπάλαια (Sasha)

Έχω το βιβλίο του Liebreich στα χέρια μου!!!! Κατ΄ αρχάς, αν και ελάσσονος σημασίας, παραθέτω ένα μικρό κομμάτι που παρέλειψε να στείλει ο Yehuda Ben-Tzur από την σελίδα 219, και με το οποίο στην ουσία αρχίζει το κεφάλαιο „Αθηνά-Rafiah“ Shipwreck of Athinai (Rafiah) and rescue of the survivors The rescue of the Athinai refugees, stranded on the island of Sirina, by the Royal Navy and the Royal Air Force, was a fine example of the highest, selfless traditions and seamanship of the services, who succoured their supposed enemies, the Jewish would-be immigrants of the Athinai, at considerable risk to their own ships, aircraft and their servicemen. Several British sailors were mentioned in despatches for behaviour over and above the line of duty, although quite unusually these mentions were never recorded or gazetted (footnote 54. Edited by D. Galon). The political aspect of the Athinai affair had been incompetently handled while British Intelligence proved inadequate. The Athinai shipwreck, has been included in this chapter………(από εδώ και πέρα έχουμε το κείμενο στις επισυναπτόμενες σελίδες. Βλ. προηγούμενα ποστ) Παραθέτω τώρα τις υποσημειώσεις, από την υποσημείωση 54 (σελ. 219) έως και την 88 (σελ. 225), του κεφαλαίου „The physical confrontation“, υποκεφάλαιο „Shipwreck of Athinai (Rafiah) and rescue of the survivors“. 54. At the instigation of the author this omission was acknowledged and letters of thanks signed (Sammek) Janai, Capt. (ret.) of the Israeli Navy and Major General (ret.) A. Doron, Chairman of the Association of Haganah Veterans, were sent to Admiral Sir John Bush GCB, KCB, CB, DSC and to a surviving rescuer, ex-Chief Petty Officer G.L. Morter of HMS Chevron. Οι συντμήσεις σημαίνουν, GCB = Knight Grand Cross, KCB = Knight Commander of the Most Ancient and Noble Order of the Bath (awarded for bravery), CB = Commander of the Most Ancient and Noble Order of the Bath (awarded for bravery, second only to the Victoria Cross); Confindential Book, DSC = Distinguished Service Cross, HMS = Her Majesty Ship. Στην συνέχεια θα παραθέτω τις συντμήσεις και την ερμηνεία τους με ένα „=“ χωρίς σχόλια, ακριβώς κάτω από την υποσημείωση που αφορούν. Επίσης κάτω από τις συντμήσεις θα παραθέτω και τις πηγές των εγγράφων (Sources of key papers), αν αναφέρονται αυτά στην υποσημείωση. 55. ADM 1/20776, 19 December 1946. Top secret report Gen/102/SR 23 to “Henley”, BCIS (Greece) and so on, Subject “GREECE-Jewish Affairs”. ADM = Admiralty, BCIS = British Chief of Intelligence Service ADM 1/20776 = Illegal immigration: Foreign Office representation to Greek government concerning transport of illegal immigrants to Palestine. (Greek ship Athinai), 1946-7. 56. Particulars of the Athinai and her description were initially listed in the SOILEM list of Suspect Immigrant Carrying Ships No. 144. (Για τους καταλόγους των πλοίων βλ.εδώ ). 57. The following Gen/102/SR reports also dealt with the history of the Athinai: SR3 (27 August), SR12 (27 September), SR 13 (1 October) and SR 18 (16 November). Το Gen/102/SR... εμπεριέχεται στο ADM 1/20776. 58. Much British information was found in ADM 1/20776 Gen/102/SR 23, 19 December 1946 under the heading „Greece, Jewish Affairs“, but much of it is unreliable and supposition. 59. ADM 1/20776, 13 December 1946. Telegram No. 2630, Sir Charles Norton to FO. FO = Foreign Office 60. In a fax to the author, 28 December 1997, a Mossad WT operator, the late A. Lichowsky, stated: “They [the Greeks] never searched or interrogated anyone.” WT = Wireless Telegraph 61. ADM 1/20776, 19 December 1946. Gen/102/SR 23 – Greece-Jewish Affairs to Henley, p.4. 62. But Levkas is also an island, and why had DSO changed the definite article “the” in the letters to the indefinite article “an” (as in “wrecked on an island”), if not to support their version? DSO = Defence Security Office (Dodecanese or Plestine etc.) 63. This is not necessarily implied – logical comment by BCIS on p. 4 of ADM 1/20776 BCIS = British Chief of Intelligence Service 64. Fax 28 December 1998 from ex-Mossad WT operator Lichowsky to the author. 65. Reuven Yatir of the Palyam narrates, credibly, that he was indeed with the boarding party, but insists they were unarmed. Interview with F. Liebreich, January 1998. 66. It is not clear whether the police disembarked on Sirina from HM Ships or from RHN Ship. Lichowsky´s testimony and ADM 1/20776 disagree on this subject. RHN = Royal Hellenic Navy 67. Ibid 68. The confusion may have arisen due to a Dr Fry (the late A. Lichowsky was not sure of the spelling of Dr Fry´s name) who worked for the British and for the Mossad in Athens and who supplied Morse key, crystals and so on, to the Athinai. 69. “The shepherds were just that, ignorant Greek peasants, supplied once every six months by a visiting merchant.” Fax from A. Lichowsky to the author, dated 28 December 1997. 70. ADM 1/20777. Letter 14 January 1947. DeSalis to Admiralty, C-in-C Med. ADM 1/20777 = Report on behaviour on passage of ex-Sirina island Jewish immigrants, 1946-7. C-in-C Med. = Commander-in-Chief Mediterranean 71. Ibid., 21 February 1947, top secret letter No. 451 Med 47/001415/6/1 subject: “Behaviour on Passage of ex-Sirina Jewish Immigrants”. 72. Ibid., 31 December 1946. Secret enclosure Ref 482 (writing indistinct) / 41 to letter 451/47/001415/6/1. 73. The historian Edmunds to Godfey, quoted in The Godfrey Memoirs, GDF 1/11 p.173 74. Fax dated 14 August 1998 from A. Lichowsky to the author. 75. See also ADM 223/224 – MIR December 1946, No. 12/10, January 1947, which reported an additional 300 plates and 10 tea urns smashed. Report No. 12 also mentions that the Jews tried to blow up Chevron in Haifa, while she in turn had nobly assisted the rescue. 76. Fax 10 July 1998, A. Lichowsky to the author 77., 78. Ibid. 79. Fax 28 December 1997, A. Lichowsky to the author. 80. Fax 10 January 1998, A. Lichowsky to the author. 81. Fax dated 28 December 1997 from A. Lichowsky to the author. See also Figure 17 for the transmitter salvaged in 1998 during filming for Amos Karmeli´s television programme. I am grateful to Omni Ben Eliahu, Director of the Naval College of Michmoget, Israel, for kind permission to use photographs of the Athinai transmitter. *) Σχετικά μ΄ αυτό θα επανέλθω στην συνέχεια. 82. Fax dated 28 December 1997 from A. Lichowsky to the author. 83. ADM 1/20595, 13 December 1946. Report of Proceedings submitted by Lt. A.F. Wilcocks, Officer in charge of HMS Providence landing party. ADM 1/20595 = Rescue of survivors from SS Athinai (Greek ship) grounded on Sirina island: Report of Proceeding by Commanding Officer HMS Chevron 1947. 84. Fax 28 December 1997, A. Lichowsky to the author. 85. ADM 1/20595, 13 December 1946. Lt. Commander Bush, CO HMS Chevron to C-in-C Med. 86. Ibid. Para. 24. 87. Interview 5 September 1998, “Sammek” (Rear Admiral Shmuel Janai) and the author with the late Chief Petty Officer G.L. Morter, C/140403. C/140403 = ???? 88. FO 371/61838, records C-in-C efforts to recover the Admiralty´s share of the cost of rescue from somebody. *) Ο Fritz Liebreich στο βιβλίο του εμπεριέχει, ανάμεσα σε άλλες, και τρις εικόνες (Figures 15, 16, 17) όπου στην πρώτη (εικ. 15, η οποία είναι η ίδια με αυτήν που παρέθεσα σε προηγούμενο ποστ, και την οποία έλαβα από τον Yehuda Ben-Tzur. Η μόνη διαφορά είναι η απεικόνιση, η οποία είναι οριζόντια, και δείχνει ότι το πλοίο επικάθεται στην αριστερή του πλευρά. Στο ποστ μου αυτό τοποθέτησα την φωτογραφία σωστά, όπως πρέπει να είναι.) Ο Liebreich έχει κάτω από την φωτογραφία την εξής λεζάντα. Wreck of the illegal immigrant vessel Athinai (Rafiah) visited by divers in 1998. Picture taken during filming of Amos Karmeli´s film, Regaim shel Hessed o Gehinom (Moments of Grace or Hell) (source: Picture Archive of the Palmach, photographer Omri Ben-Eliyahu). Το φιλμ του Amo Karmeli παρουσιάστηκε από το κρατικό κανάλι της Ισραηλινής τηλεόρασης. Ήθελα να ήξερα αν η Εφορία Εναλίων Αρχαιοτήτων γνωρίζει για την ύπαρξη αυτού του φιλμ; Ο Omri Ben-Eliyahu, ο οποίος είχε πάρει μέρος στην καταδυτική αποστολή στην Σύρνα, είναι όπως αναφέρει ο Liebreich ο διευθύνων του Naval College of Michmoget, Israel. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με διάφορα projects θαλάσσιας βιολογίας (βλ. εδώ) και θαλάσσιας αρχαιολογίας. (βλ. εδώ). Αν δεν κάνω λάθος έχει συνεργασθεί με τον „δικό μας“ Αλέξανδρο Φραντζή του ινστιτούτου „Πέλαγος“ (βλ. εδώ) . Επίσης η αναφορά της αποστολής στο έτος „1998“, δηλώνει ότι η φωτογραφία είναι από τότε. Συνεπώς η αναφορά σε προηγούμενο ποστ για το έτος „1972“ δεν ισχύει. Στην εικόνα 16 παραθέτει ο Liebreich την εξής λεζάντα. An antique chart of Sirina showing sites relating to the sinking of the Athinai (Rafiah) (source: National Geographical Institute). Είναι ένας πολύ κατατοπιστικός χάρτης τον οποίο θα σκανάρω με την πρώτη ευκαιρία και θα τον παραθέσω. Στην εικόνα 17, η οποία δείχνει σε φωτογραφία τον κατεστραμμένο ασύρματο του A. Lichowsky, είναι καταχωρημένη η λεζάντα. Remains of the controversial radio transmitter, recovered from the wreck of the Athinai (Rafiah) in 1998 and now kept at the Israel Maritime College in Michmoret (source: F. Liebreich, 2004; photo taken with permission of Omi Ben Eliyahu, director of the Israel Maritime College in Michmoret). Θα την σκανάρω και αυτήν με την πρώτη ευκαιρία και θα την παραθέσω. Τώρα θα σας ζητήσω κάτι για τον κόπο που έκανα για να γράψω όλα αυτά. Μια φωτογραφία της „Αθηνάς του Τζων“ !!!!! Υ.Γ.1 Ένα γρήγορο σχόλιο. Η αναφορά του ADM 1/20595 στο SS Athinai, δείχνει ότι το πλοίο ήταν γνωστό στις βρετανικές μηστικές υπηρεσίες σαν Α/Π και όχι σαν Δ/Π. Αν και δεν λέει τίποτα αυτό. Υ.Γ.2 55. ADM 1/20776, 19 December 1946. Top secret report Gen/102/SR 23 to “Henley”, BCIS (Greece) and so on, Subject “GREECE-Jewish Affairs”. Ας ευχαριστήσουμε την Intelligence Service που έκανε τον κόπο να μας „φωτογραφήσει“ την „Αθηνά του Τζων“!!!

Το σκαναρισμένο κομμάτι από το βιβλίο του Liebreich δείνει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στοιχεία. Θα προσπαθήσω παρακάτω να συνθέσω το ιστορικό των δύο πλοίων ΑΘΗΝΑ "του Τζών" και ΑΘΗΝΑ Σ. για να έχουμε μια συνοπτική εικόνα των στοιχείων που έχουμε συλλέξει ως τώρα. Ας ξεκινήσουμε με τα "σίγουρα": ΑΘΗΝΑ 455 κοχ Ναυπηγήθηκε το 1893 στα "Ηφαιστος" του Πειραιά για τη Νέα Ελληνική Ατμοπλοϊα. 1905: Περιήλθε στη McDowall & Barbur. ~18: Περιήλθε στην ΑΕΕΘΕ 1925-39: Υπό πλοιοκτησία Χατζηκωνσταντή. ΑΘΗΝΑ Σ. 273 κοχ Ναυπηγήθηκε το 1898 στα Day Summers & Co., Northam ως θαλαμηγός JOYESSE. 1920: Πουλήθηκε σε Κυμιώτες ως ΠΑΝΑΓΙΑ. 1931: Πουλήθηκε στην Ατμοπλοϊα Παρνασίδος ως ΑΘΗΝΑ Σ. 1941: Βυθίστηκε στον Ψαθόπυργο. Και τώρα τα σενάρια... Σενάριο 1ο: Το ATHINA-RAFIAH είναι το ΑΘΗΝΑ "του Τζών". Στο απόσπασμα του Liebreich υπάρχουν στοιχεία που ενισχύουν και αποδυναμώνουν αυτή την άποψη. Θετικό το οτι αναφέρει πως το 1925-39 το RAFIAH ήταν παροπλισμένο στον Πειραιά. Οι ημερομηνίες συμπίπτουν με τα έτη που κατείχε το ΑΘΗΝΑ η εταιρεία Χατζηκωνσταντή, θεωρώ οτι δεν είναι τυχαίο αλλά οτι πρόκειται για το ίδιο πλοίο. Θετικό το οτι αναφέρει πως το RAFIAH βυθίστηκε το 1939, γιατί έτσι εξηγείτε το γιατί σταμάτησε η πλοιοκτησία Χατζηκωνσταντή το 1939, γιατί δεν διέφυγε στην Μέση Ανατολή, γιατί δεν το επίταξαν οι Γερμανοί καθώς και στα παρακάτω: δεν επέπλεε... δεν ήταν αξιόπλοο Με βάση αυτό το σενάριο το ιστορικό του ΑΘΗΝΑ "του Τζών" μετά το 1939 θα μπορούσε να ήταν ως εξής: 1939: Βυθίζεται από διαροές στον Πειραιά. 1944-45: Πωλείται για σκράπ, μεταπωλείται στον Γ.Τ. Φάτση. 1946: Ανελκύεται και τοποθετείται νέα μηχανή. 9/46: Πωλείται στην Caribbean Atlantic Ship Corp., υπο σημαία Παναμά. 12/46: Βυθίζεται στη Σύρνα. Σενάριο 2ο: Το ATHINA-RAFIAH είναι το ΑΘΗΝΑ Σ. Σε αυτό το σενάριο συνηγορεί μόνο το οτι αναφέρει το 1898 ως έτος κατασκευής του RAFIAH. Θεωρώ οτι είμαστε πολύ κοντά στην ταυτοποίηση του ATHINA-RAFIAH. Ωστόσο παραμένει αρνητικό οτι το απόσπασμα αναφέρει το 1898 ως έτος κατασκευής αντί του 1893 καθώς και το οτι έχει κάποιες αναφορές που με προβληματίζουν. Η πρώτη είναι πως το πλοίο παρέμεινε δεμένο το 1925-39, το οποίο θεωρώ απίθανο. Η δεύτερη του οτι του έβαλαν το 1946 ντίζελ μηχανές. Πόσο εφικτό ήταν αυτό στο μεταπολεμικό Πειραιά; Σε ότι αφορά το απόσπασμα από το "A Time Tunnel: The Rafiah 1946 Haganah Ship" στέκομαι στο παρακάτω: "Rafiah was originally a Greek ship that had sunk at the end of World War I (!) and was purchased by the Mosad, raised from the depths of the harbor in Piräus – a port outside Athens, and renovated to carry ‘illegal’ Jewish immigrants to Eretz-Israel. The original name of the ship was Greek and the vessel – which was quite small – had served as a vessel for transporting 100 head of cattle. Ασφαλώς το πλοίο δεν παρέμενε βυθισμένο από το 1918... πρόκειται περί υπερβολής. Ωστόσο το οτι αναφέρει σαν μέρος βύθισης/ανέλκυσης τον Πειραιά θεωρώ πως τουλάχιστον επιβεβαιώνει του οτι δεν είναι το ΑΘΗΝΑ Σ. Επίσης το οτι αναφέρει πως προηγούμενα μετέφερε ζώα, καταρρίπτει το ισχυρισμό πως έμεινε δεμένο το 1925-39 και επιβεβαιώνει πως λειτουργούσε πλέων ως εμπορικό. Θεωρώ πως μας κατευθύνει στο ΑΘΗΝΑ "του Τζών" και οτι ρίχνει φως στη χρήση του για το διάστημα του μεσοπολέμου. Και τέλος, ένας καλός φίλος μου έδωσε πρίν λίγες μέρες μια φωτογραφία ενός μικρού καραβιού με το όνομα ΠΑΝΑΓΙΑ. Χθές το βράδυ κατάλαβα πως το εικονιζόμενο δεν είναι άλλο από το ΑΘΗΝΑ Σ. Με την άδεια του την παραθέτω:

Παραθέτω τα καινούργια στοιχεία που προέκυψαν τις τελευταίες ημέρες. Τα είδα σήμερα και δεν τα έχω ακόμα επεξεργαστεί. Θα το κάνω με την πρώτη ευκαιρία. Λοιπόν ο φίλος Rodger Haworth του Miramar Ship Index γράφει στις 4.1.2008 ................. In my view, Ninian Stewart is incorrect in his identification. The ATHINA S. was 273gt, built in 1898 as the yacht JOYEUSE (ID No. 1109284 on the website) at Northam. It is quite possible that both she and ATHINA (468grt) were sunk in April 1941 in Greece, but many of these ships were later raised. The loss of ATHINA (468gt) is given in Lloyd's War Losses WWII, but information there is very sparse. The ultimate fate of ATHINA (468gt) remains to be found. It may be that she became ATHINA-RAFIAH. I will make enquiries in the USA and get back to you. Στην συνέχεια στις 5.1.2008 γράφει Dimitri, My source in the USA has come back to me already. The "ATHINA-RAFIAH" was the ATHINA S., 273gt, built 1898. She was listed as lost 7/12/46 as you mention, the source being Lloyd's Quarterly Returns for 1946. She is ID number 1109284 on the website. Ο Yehuda Ben-Tzur γράφει στις 4.1.2008 και μου στέλνει σκαναρισμένο ένα κομμάτι από το βιβλίο του Liebreich, το οποίο (βιβλίο) δυστυχώς δεν έλαβα ακόμα. Το παραθέτω σαν attachment στο ποστ μου. Έχει τεράστιο ενδιαφέρον και νομίζω ότι από εδώ τελικά θα βρούμε την άκρη!!! Dear Dimitri ! -Part of my sources are primary. Like the diary of the Mosad le'Ali a Bet written in real time in 1947: Anastαsia, about 600 tones – was bought separately from Lochita and Athina in Romania, through Pandelis, a Greek ship agent. She carried Panama flag and the crew was Romanian. -Attached some information from F. Liebreich book (p' 219) about Athinai – Rafiah. -I'll ask Captain R. Yatir to contact you directly. -I am waiting to get info. from the divers. Στην συνέχεια παραθέτω ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Shlomo Reichmann για το ναυάγιο του „Athina-Rafiah“. Νομίζω ότι προχωρήσαμε πολύ με την έρευνα και είναι καιρός πλέων να έχουμε αποτελέσματα. Το συγκεκριμένο θέμα του „Athina-Rafiah“ και της έρευνας που κάναμε, είναι ένα καλό παράδειγμα για τον τρόπο προσέγγισης της προβληματικής που εμπεριέχει η ταυτοποίηση ενός ναυαγίου. Όλα ξεκίνησαν με την φράση του Νηρέα „ΥΓ2 Τέλος έχω και μια ερώτηση: είναι βέβαιη η ταυτοποίηση του Αθηνά του ναυαγίου με την Αθηνά της J. McDowall & Barbour? Δεν έχω λόγους να το αμφισβητώ, απλώς δεν μου έγινε απολύτως κατανοητό από πού προκύπτει η ταυτοποίηση των 2 πλοίων.“ η οποία μας οδήγησε στην περιπετειώδη και ενδιαφέρουσα αυτή έρευνα. Ευχαριστώ όλους τους μέχρι στιγμής συμμετέχοντες στο ωραίο αυτό ταξίδι. Υ.Γ.1 @ Καρέλας Γεια σου Γιώργο και καλή χρονιά. Περιμένουμε αυτά που υποσχέθηκες (αρχεία) και κάθε πληροφορία που έχεις για το Αθηνά Σ. Υ.Γ.2 Μια επιδερμική και γρήγορη αξιολόγηση. Οι χρονολογίες που παραθέτει ο Fritz Liebreich 1925-1939 (βλ. προηγούμενα ποστ, Χατζηκωσταντής 1925-1939) μιλούν, κατά την γνώμη μου για την "Αθηνά του Τζων". Οι πληροφορίες των Αμερικανών και του Rodger πρέπει να είναι λάθος. A Time Tunnel: The Rafiah 1946 Haganah Ship The Saga of Shlomo Reichmann, a 10 days old ‘Illegal’ Immigrant This is the story of the ship Rafiah – 1946, one of the illegal immigration ships organized by the Ha-Mosad Le-Aliya Bet (‘Illegal’ Immigration Network) that tried to reach the shores of Eretz-Israel but failed to reach its destination. In the aftermath of World War II, ‘illegal’ immigrants (ma’apilim) – Holocaust survivors who managed to remain alive – were grouped together by Emissaries of the Mosad Le-Aliya Bet and concentrated in temporary camps until they could be brought to Eretz-Israel (the Land of Israel - Mandate Palestine). Among them were my late parents. I was born in an abandoned German military camp used by Ally commanders and representatives of the Mosad to house ‘illegal’ immigrants who had been brought together from all sorts of countries in post-war Europe. The camp, in a small fishing village in Yugoslavia, had a hospital where we had been taken. Rafiah was originally a Greek ship that had sunk at the end of World War I (!) and was purchased by the Mosad, raised from the depths of the harbor in Piräus – a port outside Athens, and renovated to carry ‘illegal’ Jewish immigrants to Eretz-Israel. The original name of the ship was Greek and the vessel – which was quite small – had served as a vessel for transporting 100 head of cattle. The ship’s name was changed, designated Rafiah after members of the Hagana Underground had been apprehended by the British and deported to the Egyptian town of Rafiah in Northern Sinai. The Rafiah, with a Greek captain at the helm, sailed for Yugoslavia after it was repaired and renovated, adding bunks that were only 1 meter by 40 cm. so that 800 ma’apilim could be taken on board at the Yugoslavian port in November 1946. This was the dead of winter and weather conditions and rough seas that made it impossible to depart. After some time it was decided to set sail – charting a two-week voyage through the Greek Isles in an attempt to evade the British. At a certain point, the ship’s captain decided to find refuge from high seas in a small cove of one of the islands. The situation reached hellish proportions. Eight hundred ma’apilim, including infants a year old and above, and youngsters age 13 and 14, the other passengers being only a bit older – all suffered from crowding and lack of conditions. The commander of the ship, Gad Lasker – a member of the Mosad Le-Aliya Bet ordered the captain to anchor in a small cove off the island Sirina , north of Rhodes. In the course of trying to navigate the anchorage in the small cove, the ship hit a rock and water began to gush In. It is hard to describe the panic and shock at that moment: 800 souls in a leaking tub trying to save their lives, under the worst weather conditions possible, in the freezing cold, with 6-7 meter waves, clothed only in their underwear or robes jumping onto the rocks and the raging waters. I am only 10 days old. My mother is very sick, and I am not being nursed because she lacks milk. I’m being fed honey from a container my father hung above her bunk, and thus he fed me in this manner every time I cried or was hungry. When the ship hit the rock my father had gone up on deck to get a breath of fresh air with another young man. Without hesitating for even a moment, my father wrapped me in a blanket and yelled to people who had succeeded in jumping onto the rocks – to catch me. Unfortunately I fell onto a flat rock, as the young man next to my father had tried to dissuade him from such an act. But my father ignored his advice and threw me onto the rocks. A young woman of about 18 years of age saw the blanket and wanted to get it. Her first attempt was unsuccessful, but in her second attempt she succeeded in retrieving the blanket – still unaware that I – a newborn – was inside. After she opened it and found me inside she began to yell to those on the ship not to throw infants overboard. My savior and I only met 56 years later in the first reunion marking the 55the anniversary of the sinking of the Rafiah. This young women indeed saved my life, and took care of me for three days when she couldn’t find my parents. Only after my uncle – who was only 14 at the time – recognized me, and my mother was found on another part of the island by one of the ma’apilim, were we reunited together with my father. The entire island was an unoccupied stretch of mostly volcanic rock with a few caves above the waterline where we found shelter from the rain and the wind. Many were injured with lacerated feet, some had been crushed between the ship and the rocks, some had drowned – 45 minutes in hell until nothing was left. Only the Almighty knows how almost all the 800 ma’apilim managed to survive. The next day eight bodies washed up on shore, the others drowned. The young people tried, unsuccessfully, to tie the ship with ropes to the rocks. The ma’apilim were regrouped together by the commander of the ship and the radio operator (gid’onai) who tried to stabilize the situation. It was decided to send some people to reconnaissance the island, and indeed a small 20 square-meter church was found where the injured and the children were taken, and a shepherd and his family was encountered, whom it turned out had been placed on the island by the Greek Government which provided him with water and food and all his needs to ‘hold the island’ to prevent it falling into Turkish hands. The shepherd was asked to help with a small quantity of milk, water and a bit of meat. In negotiations that ensued he demanded jewelry and gold, which he received and we got meat and water and the infants got milk.( edited by DG) The radio was fixed and contact with the Mosad in Eretz-Israel was established, relaying how the ship had been shipwrecked and calling for help. The irony of the story: Who if not the British, our enemies, came to our assistance after the late Golda Meir appealed to them to save us. After a number of days food, clothing and first aid was parachuted onto the island and the situation stabilized. Parallel to this, a British warship was dispatched to evacuate us. It was clear to everyone that the way to Eretz-Israel was blocked. The men were sent to an internment camp on Cyprus – including my father. The women and children and the injured were sent to a hospital on Rhodes. The rabbi of the local Jewish community took me and my uncle under his care and took care of us until my mother recovered. Then we were taken by a Greek ship to Alexandria in Egypt and they didn’t let the British catch us. Only four months later we arrived in Haifa, and from there we were sent to the ma’apilim internment camp in Atlit, south of Haifa. Transferred from camp-to-camp, miraculously we meet up with my father, and thus the family was re-united, and we arrived, after our release, in Kibbutz Ramat Hakovesh. Forty years I searched for my history and my family’s – and I was never told anything. Only hints. Thus from age 14 I began to try and uncover my past. In time I made contact with the ma’apilim, and I researched and interrogated them and I also made contact with the Mevuot Yam Naval School at Mahmoret and the Cellcom cellular phone network who were responsible for me finally piecing together the story and the surrounding circumstances. The story is very complex and a search for my roots that I conducted in Hungary filled in the missing parts of the picture. I will give more details in a two-hour lecture, including a documentary prepared by Israeli investigative journalist Ilana Dayan under the auspices of the Telad TV channel franchise. I would be glad to offer lectures and additional explanations to interested parties. Shlomo Reichmann – ‘The Infant’

καλα θα μας στειλεις αδιαβαστους;; λογικα ο υφαλος θα ειναι κοντα σε νησι. αν αποκλεισουμε τους ξενογλωσσους μας μενoυν για δευτερα συνθετικα: express skiathos και vasilischios. τη χιο την απεκλεισε πριν, οποτε με μια αναζητηση: υφαλοι σκιαθου βγαζουμε λαγο. .πω πω. παλι καλα που δε μας ειπες οτι συνδυαζει το Βαλτετσι (γουτος, supercatharoula, express skiathos) με τον ποντο (λευτερης πανταζης)

προφανως καποιος υφαλος η ναυαγιο ειναι. τωρα με τα συνθετικα τι να σου πω;. Νick the ionian Proud Greek Express SuperfastVI Neptune Express 255 ειναι αδερφε. μυριαδες οι συνδυασμοι

Άντε κομμάτια να γίνει...ύφαλος είναι! Και μάλιστα πασίγνωστος! Και το όνομά του είναι μία λέξη και όχι δύο... και προφανώς δεν είναι κοντά στο νησί Neptune ούτε στην πόλη express, αλλά ούτε και στο ακρωτήριο Superfast VI:D οπότε μειώνονται πολύ οι πιθανές λύσεις ΥΓ Ξαναδιάβασε καλά το προηγούμενο μήνυμά μου.

. Αδελφέ συγχώρησον! Εννοούσα τα 2 μεγαλύτερα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου. Και για να μην τα πολυλογούμε Κρήτη και Κύπρο. Οι νεκροί ήταν λιγότεροι από 10 (είπα μονοψήφιος αριθμός απωλειών), σε σύνολο πολλών εκατοντάδων επιβατών. Δεν είπα Ελληνικό πλοίο, αλλά πλοίο με Ελληνικότατο όνομα. Για το πλοίο το μόνο που ξέρω είναι το όνομά του. Κυκλοφορεί (το όνομα) στα νερά μας, αλλά σε έκδοση express. Τον σκοπό του ταξειδιού (στο περίπου) θα τον εύρισκες, εάν έβλεπες -σήμερα-μιά εκπομπή στην ΕΤ1, αντί να βλέπεις μπάλα. .