Κάνουν το παν για να σώσουν τη ναυτική μας κληρονομιά...

[proud_ionian]

...αφού «τα πλαστικά σκάφη είναι απρόσωπα»

πηγη: ΤΑ ΝΕΑ

«Η αγάπη μου για τη θάλασσα είναι μεγάλη, γι' αυτό άλλωστε προσπαθώ να είμαι συνέχεια κοντά της. Ακόμα πιο μεγάλο όμως είναι το πάθος που έχω για τα παραδοσιακά ξύλινα σκάφη, σαν αυτό που κατασκεύασε ο πατέρας μου».

Με τον «Τρίτωνα», το ξύλινο σκάφος του, ο κ. Μανώλης Ψαρρός έχει ταξιδέψει στις ελληνικές θάλασσες, φτάνοντας μέχρι και την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σύμη. Το παραδοσιακό αυτό καραβόσκαρο των 16 μέτρων, με τις τρεις καμπίνες και τη μηχανή των 200 ίππων, ήταν δώρο από τον πατέρα του, ο οποίος το κατασκεύασε το 1978 στο ναυπηγείο της οικογένειας στο Πέραμα. «Για μένα ο "Τρίτων" δεν είναι απλά ένα γερό, ξύλινο σκάφος, με το οποίο έχω κάνει ταξίδια στα νησιά. Έχει πάνω απ' όλα συναισθηματική αξία για μένα», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ψαρρός, ο οποίος συνεχίζει την οικογενειακή επιχείρηση στο ναυπηγείο.

Όπως αναφέρει, ένα σκάφος που πλησιάζει τα 30 του χρόνια, όσο καλή κι αν είναι η κατασκευή, χρειάζεται συντήρηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μάλιστα, οι επισκευές αυτές κοστίζουν συχνά στον ιδιοκτήτη μερικές χιλιάδες ευρώ. «Δεν είναι τα υλικά ακριβά. Το γεγονός όμως ότι υπάρχουν ελάχιστοι επαγγελματίες που επιδιορθώνουν αυτά τα παλιά σκάφη, δημιουργεί μονοπώλιο. Άρα, υψηλές τιμές», συμπληρώνει. Αν και το τελευταίο διάστημα κατασκευάζει ένα μεγαλύτερο ξύλινο σκάφος, δεν ξέρει ακόμα αν θα μπει στη διαδικασία να πουλήσει το παλιό. «Ακόμα κι αν βάλω αγγελία να το πουλήσω, θα επιδιώξω σίγουρα ο επόμενος ιδιοκτήτης να φροντίζει τον "Τρίτωνα" καλύτερα κι από μένα», λέει.

Παρ' όλο που οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σκαφών προτιμούν σήμερα τα μοντέρνα ιστιοφόρα και ταχύπλοα από πλαστικό, υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι εμμένουν στο παραδοσιακό ξύλινο σκάφος, η ηλικία του οποίου μπορεί να φτάνει τα 40 αλλά και τα 60 χρόνια. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, υπάρχει μια μικρή στροφή προς τα ξύλινα σκάφη, αφού τα εισαγόμενα πλαστικά είναι, όπως υποστηρίζει ο κ. Ψαρρός, «απρόσωπα». «Οι ενδιαφερόμενοι ψάχνουν ένα σκάφος με μικρή ιπποδύναμη, μεγάλους σχετικά χώρους και να πηγαίνει με τα πανιά. Με λίγα λόγια, ένα ξύλινο παραδοσιακό σκάφος που είναι ειδικά φτιαγμένο για το ελληνικό κύμα», αναφέρει. Ένα παραδοσιακό ξύλινο σκάφος 10 μέτρων είναι 5 - 7 % ακριβότερο από ένα εισαγόμενο πλαστικό σκάφος ίδιων διαστάσεων, που φτάνει τα 30.000 - 35.000 ευρώ.

«ΕΧΘΡΟΣ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ»

«10.000 παραδοσιακά σκάφη έχουν καταστραφεί από το 1991»

ΤΟ 1999 οι λάτρεις του παραδοσιακού ξύλινου σκάφους απέκτησαν και σύλλογο. Ο Πολιτιστικός Όμιλος Φίλων Παραδοσιακών Σκαφών αριθμεί σήμερα περισσότερα από 300 μέλη, με την πίστη και την αγάπη για τη ναυτική παράδοση να τους ενώνει. Σκοπός τους, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ομίλου, κ. Νίκο Καβαλλιέρο, είναι «η σωτηρία της θαλάσσιας πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Να συνεχίσουν, δηλαδή, να ταξιδεύουν τα τρεχαντήρια, τα καραβόσκαρα και τα λετίνια».

Όπως σημειώνει ο κ. Καβαλλιέρος, ο μεγαλύτερος «εχθρός» αυτής της παράδοσης είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία επιδοτεί την καταστροφή των ξύλινων αλιευτικών σκαφών. «Έχουμε υπολογίσει πως περισσότερα από 10.000 μικρά παραδοσιακά σκάφη έχουν καταστραφεί από το 1991 ενώ ώς τον επόμενο χρόνο, μέχρι δηλαδή τα τέλη του 2008, αναμένεται πως περισσότεροι από 700 αλιείς θα έχουν καταστρέψει τα καΐκια τους», τονίζει ο πρόεδρος του Ομίλου. Άλλωστε, όπως σημειώνει, είναι εν μέρει λογικό οι Έλληνες ψαράδες να καταστρέφουν τα σκάφη τους, αφού η ευρωπαϊκή επιδότηση που παίρνουν είναι μεγάλη, ξεπερνώντας πολλές φορές τα 100.000 ευρώ, ανάλογα βέβαια με το μέγεθος του σκάφους.

Μέχρι σήμερα ο Όμιλος Φίλων Παραδοσιακών Σκαφών έχει καταφέρει να «σώσει» περίπου 100 αλιευτικά σκάφη. «Είναι λυπηρό ένα αλιευτικό σκάφος που μέχρι πριν λίγο καιρό αρμένιζε στις θάλασσες, να γίνεται ξύλα για το τζάκι. Γι' αυτό προσπαθούμε να διασώσουμε έστω 2 ή 3 παραδοσιακά σκάφη από κάθε είδος, με σκοπό να αποτελέσουν σημεία αναφοράς για τις νέες γενιές και φυσικά να συνεχιστεί η ιστορία τους», λέει ο κ. Καβαλλιέρος.