Καλησπέρα σε όλους...
Ημέρα Κυριακή, τέλος Αυγούστου 1990, ώρα 16:00, οι διακοπές δυστυχώς για μια ακόμη χρονιά είχαν λάβει τέλος, εγώ 13 χρονών τότε και περιμένουμε οικογενειακώς στο λιμάνι της Σύρου όπως κάθε χρόνο το Παναγία για να μας γυρίσει πίσω στην "κακιά" Αθήνα.... Το Ναιάς ΙΙ είναι ήδη στο λιμάνι και ετοιμάζετε για αναχώρηση. Πέντε λεπτά μετά την αναχώρηση του Ναιάς μπουκάρει στο λιμάνι το Παναγία πραγματικά με χίλια... Εγώ προνομιούχος ταξίδευα πάντα στην γέφυρα του Παναγία λόγω κάποιου ατυχήματος που είχα μικρός... Μέχρι να βγει το πλοίο από τον κάβο της Σύρου, που θα έβλεπαν από το ραντάρ πόσο μπροστά είναι το Ναιάς η αγωνία είναι στο κατακόρυφο. Ξάφνου ακούγεται η φωνή του τρίτου.. Είναι 5 μίλια μπροστά μας δεν τον γλυτώνει τίποτα...!!! Αυτό γίνονταν κάθε φορά, αν το Ναιάς ήταν μέχρι και 6 μίλια μπροστά η προσπέραση ήταν σίγουρη... Λίγο πριν την Τζιά η φωνή του δεύτερου.. Άνοιξε δυο τρία δόντια παραπάνω να τον περάσουμε στις Φλέβες (μικρά νησάκια),ταχύτητα τότε 23+ μίλια... Πραγματικά λίγο έξω από τις Φλέβες περνούσαμε το Ναιάς σύριζα από αριστερά του (Σύριζα πάντα...για να νοιώθει τις ΜΑΝ στην γέφυρα του Ναιάς ο ΚαπταΣιδέρης)... Οι αναγγελίες στα μεγάφωνα του πλοίου διθυραμβικές... Όλοι οι επιβάτες μαζεύονταν στην δεξιά μεριά του πλοίου να δουν το Ναιάς...Σύρο -Πειραιά τότε σε 3 ώρες και 25 λεπτά.... Στιγμές που πραγματικά έχουν χαραχτεί στην μνήμη μου και δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ... Ήταν πραγματικά η cobra του Αιγαίου....
