VTS To Σύστημα Ελέγχου Ναυσιπλοΐας

[Κωνσταντίνος Φιλίππου]

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑΣ (VTS)

KAI Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από αναμνήσεις του Κωνσταντίνου Φιλίππου

Διπλ. Ναυπηγού & Μηχανολόγου Μηχανικού

Αυτό τον καιρό διαβάζουμε για την λειτουργία του συστήματος ελέγχου της ναυσιπλοίας (VTS) που εγκατεστάθη στην περιοχή του Ιονίου Πελάγους και μου φέρνει στο μυαλό ότι σε λίγους μήνες θα κλείσουν 20 χρόνια από τότε που άρχισε να συζητείται το σύστημα αυτό στον τόπο μας.

Θυμάμαι ότι κάποια ημέρα του Ιανουαρίου 1983, ενώ έτυχε να είμαι στα γραφεία του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Τεχνολογίας, με επεσκέφθη ο τότε πλωτάρχης Λ.Σ. Α.Συνιώρης για να μου πει ότι η Υπηρεσία του είχε λάβει ένα έγγραφο από τις Βρυξέλλες στο οποίο αναφέρονταν τα αρχικά «VTS» και δεν εγνώριζαν στην Υπηρεσία τι ήθελαν αυτά να πουν. Εσκέφθησαν λοιπόν ότι στο ΕΛ.Ι.Ν.Τ., με το οποίο τότε υπήρχε πολύ στενότερη συνεργασία από ότι σήμερα, κάποιος πιθανόν να μπορούσε να τους διαφωτίσει. Δυστυχώς ούτε κι εγώ εγνώριζα αλλά υποσχέθηκα να επανέλθω με μίαν απάντηση το συντομότερο.

Μέσω επαφών που είχα στο εξωτερικό η απάντηση ήλθε γρήγορα και έτσι το θέμα «VTS» (Vessels Traffic System) άρχισε να ερευνάται και να γίνεται σιγά σιγά γνωστό στον τόπο μας, ενώ όπως μου έγινε αντιληπτό, ήταν από ετών ήδη σε εξέλιξη στην Δυτική Ευρώπη.

Για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το θέμα «VTS» βασικά αφορούσε στην διερεύνηση για την σκοπιμότητα και δυνατότητα αναπτύξεως ενός Κοινοτικού συστήματος ελέγχου της ναυσιπλοίας μέσω παρακτίων σταθμών και συνεδέετο με την 1η Σύνοδο της Επιτροπής Συντονισμένης Δράσης της Ε.Ο.Κ. και το πρόγραμμα “Cost 301”, στην οποίαν το Υ.Ε.Ν. είχε προσκληθεί να συμμετάσχει, σε εφαρμογή της αποφάσεως του Συμβουλίου της Ε.Ο.Κ. για ένα «Σχέδιο συντονισμένης δράσης της Ε.Ο.Κ. στον τομέα ων συστημάτων παροχής βοηθείας στη θαλάσσια ναυσιπλοία από παράκτιους σταθμούς»

.

Ένα έγγραφο του Υ.Ε.Ν., με ημερομηνία 31 Ιανουαρίου 1983, προερχόμενο από τον Υποπλοίαρχο Λ.Σ. Ι. Κοντογιάννη (ευρίσκεται σήμερα στο Λονδίνο σαν στέλεχος του Committee) και με υπογραφή του Αρχηγού Υποναυάρχου Κ. Προκόπη, προς την Ελληνική Επιτροπή που διορίσθηκε για τον σκοπό αυτό , έδινε οδηγίες για τον τρόπο χειρισμού των θεμάτων της ημηρεσίας διατάξεως, που θα συνεζητούντο στις Βρυξέλλες. Ενδιαφέρον είναι ότι το έγγραφο αυτό εχαρακτηρίζετο από άκρα διστακτικότητα και κυρίως επιφυλακτικότητα ως προς την ανάληψη υποχρεώσεων εκ μέρους της.

Τα κύρια τεχνοκρατικά θέματα προς συζήτηση ήσαν :

- Εξοπλισμός των πλοίων με όργανα ναυσιπλοίας (εντοπισμού)

- Καθιέρωση συστήματος παρακολούθησης της κίνησης των πλοίων

- Χρηματοδότηση του συστήματος συνεννόησης “Sea Speak”

Μέλη της Επιτροπής ήσαν ο Αντ/ρχος Ν. Χασιώτης (εκπρόσωπος Υ.Ε.Ν. στις Βρυξέλλες), ο Πλωτάρχης Δ. Τσίχλης σαν επικεφαλής της αντιπροσωπείας, ο

κ. Ζ. Ζδούγκος εκ μέρους του Committee του Λονδίνου και ο υποφαινόμενος εκ μέρους του ΕΛ.Ι.Ν.Τ..

Η Σύνοδος έλαβε χώρα στις Βρυξέλλες στις 3 Φεβρουαρίου υπό την προσωρινή προεδρία του κ. Steel ενώ οριστικός Πρόεδρος εξελέγη ο Γάλλος κ. Peugnier και Συντονιστής ο εν συνεχεία πολύ γνωστός κ. Roberto Salvarani. Επίσης παρών ήτο και ο κ. Ε. Μητρόπουλος εκ μέρους του Ι.Μ.Ο.. Ως παρατηρητής συμμετείχε και εκπρόσωπος της Τουρκίας για την μία και μοναδική αυτή φορά.

Κατά στην Σύνοδο ετέθησαν οι πρώτες διερευνητικές βάσεις για την μελέτη αναπτύξεως ενός ολοκληρωμένου Ευρωπαϊκού Συστήματος Ελέγχου της Ναυσιπλοίας, ο τρόπος υλοποίησης και η χρηματοδότηση του έργου.

Μέλη της Συνόδου εξέφρασαν την απορία τους για την διστακτικότητα της Ελλάδος να λάβει θετικές θέσεις στην ανάπτυξη του συστήματος, που θα οδηγούσε σε μεγαλύτερη ασφάλεια των πλοίων.

Τελικά ο γράφων, για λογαριασμό του ΕΛ.Ι.Ν.Τ., χωρίς καμία κρατική κάλυψη αλλά φιλοτιμίαν ποιούμενος, εδήλωσα συμμετοχή σε δύο Ομάδες Εργασίας, τις εν συνεχεία ονομασθείσες WG 2 (Ναυσιπλοία & Ναυτικά Ατυχήματα) και WG 8 (Μεσόγειος), μη γνωρίζων όμως ούτε από πού θα προέκυπτε η χρηματοδότηση του έργου ούτε με τι υποδομή θα την πραγματοποιούσαμε. Στην πρώτη Ομάδα την προεδρία είχε η Ολλανδία στην δε δεύτερη η Ιταλία με τον καθηγητή κ. Volta.

Αυτό υπήρξε η απαρχή της συμμετοχής τόσο του ΕΛ.Ι.Ν.Τ. όσο και του γράφοντος στην ανάπτυξη του VTS (και των συναφών συστημάτων που προέκυψαν στη συνέχεια) στην Ελλάδα.

Στις 20 Απριλίου 1983 το Υ.Ε.Ν., με υπογραφή του τότε Υπουργού κ. Γ.Κατσιφάρα, ερώτησε το ΕΛ.Ι.Ν.Τ. εάν θα ήτο σε θέση να αναλάβει δύο μελέτες ήτοι «Τον καθορισμό χαρακτηριστικών κυματισμού των Ελληνικών θαλασσών σε συνδυασμό με τις επικρατούσες μετεωρολογικές συνθήκες» και «Τις προδιαγραφές και κανόνες για την ακριβή εντόπιση και επιτήρηση των πλοίων ενώ ταξιδεύουν στις Ελληνικές θάλασσες».

Εξ άλλου τις ίδιες εκείνες ημέρες του Απριλίου έγγραφο του Υ.Ε.Ν. προς το Υπουργείο Ερευνας και Τεχνολογίας σημείωνε ότι «Μετά σχετικές συζητήσεις μόνο το Ελληνικό Ινστιτούτο Ναυτικής Τεχνολογίας μας εγνώρισε ότι μπορούσε ν’αναλάβει την εκτέλεση ερευνητικών εργασιών του Ανωτέρω Σχεδίου (εννοεί το COST 301)……».

Η Επιτροπή του ΕΛ.Ι.Ν.Τ. που ανέλαβε την διερεύνηση του έργου που θα μπορούσε να αναληφθεί αποτελείτο από τους:

Κ. Φιλίππου, ναυπηγό-μηχανολόγο, Συντονιστή

Π. Πέρρα, ναυπηγό καθ. ΕΜΠ

Κ. Βορδόκα, ναυπηγό-μηχανολόγο

Ν. Κουλεϊμάνη, μηχανικό αξιωματικό Π.Ν.

Σ. Δημητριάδη, μηχανολόγο-ηλεκτρολόγο

Λ. Καλούμενο, φυσικό-ωκεανογράφο

Θ. Καρδαρά, φυσικό-ωκεανγράφο

Πράγματι το ΕΛ.Ι.Ν.Τ., τον Ιούνιο, υπέβαλε όχι δύο αλλά τρεις τεκμηριωμένες προτάσεις:

- Factors, criteria of a uniform identification of problem areas of shipping

traffic and identification of problem areas of shipping traffic in the Greek

seas

- Operational wave spectral model for the Aegean sea

- Requirements and standards for accurate ship locating and tracking in the

Greek seas

Οι προτάσεις αυτές, σε συνεννόηση με το Υ.Ε.Ν., υπεβλήθησαν στο τότε Υπουργείο Ερευνας και Τεχνολογίας για έγκριση και χρηματοδότηση.

Τον Αύγουστο 1983, κατόπιν αιτήματος του Ινστιτούτου, έγινε μία σύσκεψη στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, με συμμετέχοντες από διάφορες Υπηρεσίες, όπου εθίχθησαν θέματα γενικότερης στρατηγικής όσον αφορά τον έλεγχο της ναυσιπλοίας στο Αιγαίο και εζητήθη η στήριξη του ΕΛ.Ι.Ν.Τ. στην εκπόνηση των ανωτέρω ερευνητικών προγραμμάτων, ή και άλλων, που προωθούσε το πρόγραμμα COST 301.

Λίγο αργότερο στις 12 Σεπτεμβρίου επανελήφθη σύσκεψη στο Υπ.Ε.Τ. με συμμετέχοντες τους:

Π. Πέρρα, Πρόεδρο ΕΛ.Ι.Ν.Τ.

Κ. Φιλίππου, ΕΛ.Ι.Ν.Τ.

Ι. Κοντογιάννη, Υ.Ε.Ν.

Δημητριάδη, Γ.Ε.Ν./Γ.Ε.Τ.Ε.Ν.

Λαλιώτη, Ε.Μ.Υ.

Δουμάνη, Υ.Ε.Ν.

Κατσαίτη, Υπ.Ε.Τ.

Καλούμενο

Ρουφογάλη

Το κυρίαρχο θέμα των συζητήσεων ήταν εκείνο της εξευρέσεως πόρων για την πραγματοποίηση των προτάσεων και ιδιαίτερα εκείνου που αφορούσε την μελέτη των κυματισμών, που απαιτούσε πραγματικές στατιστικές μετρήσεις στη θάλασσα με ειδικά όργανα.

Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι η Επιτροπή Μεταφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχε εκφράσει την έκπληξή της ότι η Ελλάς, ως χώρα με το 40% του Κοινοτικού στόλου (ως έλεγε η έκθεσή της) συμμετείχε στο πρόγραμμα COST 301 με δύο μόνο ερευνητικές εργασίες, κι αυτές ενδεικτικού χαρακτήρα, αυτές που είχε προτείνει ο γράφων.

Τελικά, μετά από πολλές συζητήσεις, εκατορθώθη να χρηματοδοτηθούν δύο Ελληνικές ερευνητικές εργασίες με περιεχόμενο την συγκέντρωση στοιχείων για την διακίνηση των πλοίων, τα ναυτικά ατυχήματα στις Ελληνικές Θάλασσες και στη συνέχεια, με την χρησιμοποίηση των στοιχείων αυτών και των παραμέτρων, που θα οριζόντουσαν στα πλαίσια της Ε.Ο.Κ., τον προσδιορισμό των προβληματικών θαλασσίων περιοχών.

Οι ανωτέρω ερευνητικές εργασίες οδήγησαν στην εκπόνηση των μελετών, που εκδόθησαν σε τόμους, διανεμήθησαν σε όλους τους εμπλεκόμενος κρατικούς φορείς και επαγγελματικές ενώσεις και τελικά επαρουσίασε το ΕΛ.Ι.Ν.Τ. σε ειδική ημερίδα.

Αναφέρονται κατωτέρω οι τίτλοι και οι συντελεστές της κάθε μελέτης:

• Ship casualties in the Greek Seas (Κ. Φιλίππου, Θ. Φραγκουλάκης,

Α. Φιλίππου)

• Supplement to ship casualties in the Greek Seas (Κ. Φιλίππου, Θ.

Φραγκουλάκης, Α. Φιλίππου)

• Identification of maritime traffic in the Greek Seas (Π. Πέρρας)

• Validation of marine casualty figures in some areas within the the total

COST 301 area (Greek Seas) (Κ. Φιλίππου, Α. Φιλίππου, Θ.

Φραγκουλάκης )

• Correlation of traffic & casualty patterns within CΟST 301 area (Greek

Seas) (Κ. Φιλίππου, Α. Φιλίππου, Θ. Φραγκουλάκης, Π.Πέρρας)

• Mediterranean trials (Ι. Παπαπιωάννου, Α. Λεοντόπουλος, Κ. Φιλίππου,

Α. Φιλίππου)

• Ναυτικά ατυχήματα στις Ελληνικές Θάλασσες και σύγκρισή τους με την

πυκνότητα της θαλασσίας κυκλοφορίας (Κ. Φιλίππου, Α. Φιλίππου, Θ.

Φραγκουλάκης)

Συγχρόνως με τις ανωτέρω εργασίες το ΕΛ.Ι.Ν.Τ., με τις ευλογίες και την συμπαράσταση του Υ.Ε.Ν. αλλά χωρίς καμία Ελληνική χρηματοδότηση, συνέχισε την συμμετοχή του στις εργασίες του προγράμματος COST 301 και σε πληθώρα ομάδων εργασίας του, με προσφορά εργασίας από τον γράφοντα και τα μέλη του Ινστιτούτου Α. Λεοντόπουλο και Ι. Παπαϊωάννου, Α. Φιλίππου και Θ. Φραγκουλάκη. Ευτυχώς ότι η Ε.Ο.Κ. εκάλυπτε τα έξοδα ταξιδίου και συν τω χρόνω και τα έξοδα ορισμένων συγκεκριμένων μελετών, περιφερειακού ενδιαφέροντος, που δεν αναφέρονται εδώ.

Ιδιαίτερη αναφορά θα ήθελα να κάνω στις δύο κύριες έρευνες, εκείνη για την καταγραφή και αξιολόγηση των Ναυτικών Ατυχημάτων στις Ελληνικές Θάλασσες και τις λεγόμενες Μεσογειακές Δοκιμές “Mediterranean Trials”.

Ναυτικά Ατυχήματα στις Ελληνικές Θάλασσες:

Το έργο απαίτησε μήνες μελέτης στο Υ.Ε.Ν. των φακέλων των πορισμάτων του Συμβουλίου Ελέγχου Ναυτικών Ατυχημάτων, εκείνων της Διευθύνσεως Εργασίας, των αρχείων του Θαλάμου Ερευνας & Διάσωσης, του Λιμεναρχείου Πειραιώς και διαφόρων περιφερειακών Λιμεναρχείων.

Ομολογουμένως επρόκειτο για την αξιολόγηση εγγράφων και στοιχείων με μεγάλη ανομοιότητα, χαμηλή πληρότητα και αξιοπιστία.

Επίσης στοιχεία αντλήθησαν από τα Casualty Reports του Lloyd’s Register και από πηγές με τις οποίες είχαμε διασυνδέσεις μέσω Ε.Ο.Κ..

Σ’αυτό το σημείο και ύστερα από τόσα χρόνια θα ήθελα να αναφέρω τις ευχαριστίες μου προς τους τότε προϊσταμένους και μη αξιωματικούς Λ.Σ. Ι. Κοντογεώργη, Δ. Ορφανό, Α. Καλούδη, Ν. Καλύβα, Μ. Μπαλαφούτη, Ι. Κοντογιάννη, Α. Κούρτη, Δ. Μανό, Δ. Κόντη Δ. Τσίχλη, Ι. Πανόπουλο, που, ο καθείς από τη θέση του και σύμφωνα με τις περιστάσεις είχαν διευκολύνει το έργο που εκάναμε.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στο πρόσωπο του τότε υποπλοιάρχου Ι. Κοντογιάννη.

Πάντως μου παραμένει έκτοτε η απορία κατά πόσον τα ευρήματα της μελέτης αξιολογήθησαν από εκείνους τους κρατικούς φορείς, οι οποίοι θα μπορούσαν να τα αξιοποιήσουν, για βελτίωση της ναυσιπλοίας στις θάλασσες μας και της ασφαλείας στα πλοία μας.

Μεσογειακές Δοκιμές

Οι «δοκιμές» αυτές αποτελούντο από δύο σκέλη:

1. Την καταγραφή, αποτύπωση και εκτίμηση των προσεχών θέσεων ενός πλοίου που ταξιδεύει στην Μεσόγειο.

Πλοία που συμμετείχαν στην έρευνα έδιναν προκαθορισμένα στοιχεία τους κατά την είσοδό τους από μία από τις Μεσογειακές εισόδους, Γιβραλτάρ, Πορτ Σαίδ, Δαρδανέλια ή την αναχώρησή τους από έναν Μεσογειακό λιμένα.

Βάσει των στοιχείων αυτών, των ναυτιλιακών δεδομένων, των μετεωρολογικών προβλέψεων και μαθηματικών μοντέλων, που είχαν αναπτυχθεί από την ερευνητική ομάδα, εγένετο αποτύπωση και ημερησία πρόβλεψη της θέσεως του πλοίου. Η πρόβλεψη αυτή επιβεβαιώνετο από την αποστολή προκαθορισμένων μηνυμάτων από το πλοίο, καθημερινώς ή άλλως πως σε περίπτωση αποκλίσεων, εκτάκτων συμβάντων κλπ, μέσω τέλεξ. Τα μηνύματα αυτά είχαν τους τίτλους Sailing report, Voyage plan, Position report, Up date or deviation report, Pollution report, Final report.

Στην έρευνα αυτή συμμετείχε αριθμός Ελληνικών πλοίων.

Η έρευνα έγινε στο διάστημα 1η Μαρτίου 1986 έως τις 7 Αυγούστου 1986 και περιέλαβε 54 πλόες πλοίων των εφοπλιστικών γραφείων ως της Ελληνικής, Εμπρός, Πρόδρομος, Costamare, Grecomar, Πλειάδες, Πήγασος, ΕΛΜΕΣ κλπ.

Το κέντρο λήψεως το μηνυμάτων ευρίσκετο στο εφοπλιστικό γραφείο του κ. Ι. Σαμαρτζή, το οποίο και εδιευκόλυνε την ερευνητική ομάδα καθοριστικά, όπως καθ’όλη εξ άλλου την εξέλιξη του προγράμματος COST 301. Στη φάση της έρευνας αυτής ελήφθησαν 221 μηνύματα μέσω του τέλεξ του γραφείου αυτού.

Το πόρισμα της έρευνας είχε στόχο να καταδείξει ότι, με τα μέσα της εποχής εκείνης και με το σύστημα αναφοράς (reporting system) που επρότεινε η μελέτη, υπήρχε τρόπος αυτομάτου εντοπισμού ή προγνώσεως της θέσεως ενός πλοίου μέσα στη Μεσόγειο, για λόγους έρευνας και διάσωσης, αρωγής, εντοπισμού θαλάσσιας ρυπάνσεως κλπ.

2. Την έρευνα της συμπεριφοράς της θαλάσσιας κυκλοφορίας στην περιοχή του Σαρωνικού και των προσβάσεων του λιμένος του Πειραιώς μέσω παρακτίου σταθμού ραντάρ.

Για τους σκοπούς της έρευνας αυτής έγινε χρίση ενός αυτοκινούμενου σταθμού με ÁRPA radar και με όλα τα σύγχρονα, για την εποχή εκείνη όργανα εντοπισμού και επικοινωνίας της εταιρίας Krupp-Atlas Elektronik.

Το όχημα αυτό είχε έλθει στη Ελλάδα με την ευκαιρία της εκθέσεως «Ποσειδώνια 1986» και διετέθη στην ομάδα με την μεσολάβηση των τότε αντιπροσώπων της Κ. Χασιώτη και Γ. Βαλτατζή. Να σημειωθεί ότι στις αρχές είχε παραμείνει με το όχημα ο τεχνικός της κ. Dickert, στη συνέχεια όμως έφυγε και το άφησε στον γράφοντα χωρίς, ας σημειωθεί, κανένα νομικό στοιχείο παραδόσεως-παραλαβής.

Ο σταθμός παρακολουθήσεως εγκαταστάθη στην αρχή στο ακρωτήριο Πούντα Ζέζα του Σουνίου, όπου ελειτούργησε σε συνεχή βάση από την 1η έως την 22α Ιουνίου 1986 και στη συνέχεια για 15 περίπου ημέρες στην παράκτιο περιοχή του ξενοδοχείου Αστήρ Βουλιαγμένης.

Από την πρώτη θέση εγένετο παρακολούθηση της ναυτιλιακής συμπεριφοράς των πλοίων στον ευρύτερο χώρο του Σαρωνικού, με έμφαση της θαλάσσιας περιοχής Κεάς, Ανδρου, Κύθνου, Υδρας, Πελοποννήσου, που ορισμένες φορές έφθανε και μέχρι πλησίον της Μήλου, ενώ από την δεύτερη θέση η παρακολούθηση της περιοχής Πειραιώς, Πόρου, Αίγινας και του εσωτερικού του Σαρωνικού κόλπου.

Ομολογουμένως η παρακολούθηση αυτή υπήρξε αποκαλυπτική για την μη τήρηση, από πολλά πλοία, κατά κανόνα της επιβατηγού ακτοπλοίας, των κανόνων περί αποφυγής συγκρούσεως, μέχρι σημείου απολύτως επικινδύνου.

Σε περίπτωση ιδιαιτερότητας ο σταθμός είχε την εξουσιοδότηση από το Υ.Ε.Ν. να καλεί τα πλοία μέσω VHF αλλά πολλά εκώφευαν.

Ανταπόκριση υπήρχε από πολλά πλοία με σημαίες της δυτικής Ευρώπης, όχι όμως από εκείνα από τις εκείθεν του Παραπετάσματος χώρες.

Ο σταθμός είχε επανδρωθεί από τους Α.Λεοντόπουλο, Ι. Παπαϊωάννου και από έναν βοηθό, υποπλοίαρχο Ε.Ν., κάτοικο Λαυρίου, του οποίου λησμονώ το όνομα, το είχε δε επισκεφθεί για ενημέρωση και κλιμάκιο του Υ.Ε.Ν..

Όπως ανεφέρθη και προηγουμένως τα πορίσματα και των δύο ανωτέρω ερευνητικών προγραμμάτων παρουσιάσθησαν σε ημερίδα τον Δεκέμβριο 1986, με αθρόα συμμετοχή παραγόντων του Υ.Ε.Ν. και άλλων φορέων και οργανισμών.

Αυτά οδήγησαν το ΕΛ.Ι.Ν.Τ. στην ολοκλήρωση των υποχρεώσεών του μέσα στα πλαίσια του προγράμματος COST 301 στις αρχές του 1987, αλλά όχι και στον τερματισμό της εμπλοκής στο θέμα.

Ετσι με εμπεριστατωμένη μελέτη, που υπεβλήθη στο Υ.Ε.Ν., με τίτλο «Ερευνα, μελέτη και προδιαγραφή συστήματος εξυπηρετήσης της θαλάσσιας κυκλοφορίας στην ευρύτερη περιοχή Πειραιώς-Σαρωνικού», όπου εκτίθεντο όλα τα οικονομικο-τεχνικά στοιχεία, κόστος και χρόνος που απαιτούντο για μια ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη εργασία (παρόμοια γενική πρόταση είχε γίνει χωριστά και για την περιοχή του Θερμαϊκού) έγινε προσπάθεια προωθήσεως της αναπτύξεως του VTS στην Ελλάδα και πρόταση προς την Γεν. Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας για χρηματοδότηση της προσπάθειας (έγγραφο Υ.Ε.Ν./Δ.Ε.Ν. 29.09.1987). Εξ άλλου είχε ζητηθεί από τον γράφοντα, μία και είχε συνεχίσει να συμμετέχει σε κάποιες συνόδους ερευνητικών προγραμμάτων, να διερευνήσει στην Ε.Ο.Κ. εάν θα ήταν δυνατή η χρηματοδότηση αυτού του έργου.

Προφανώς η Ε.Ο.Κ. αντέδρασε τότε αρνητικά, μία και η Ελλάς δεν είχε την πρόθεση να συμμετάσχει με κάποιους οικονομικούς πόρους στο εγχείρημα.

Στο σημείο αυτό, το έτος 1988, σημειώνεται από το Υ.Ε.Ν. (υπουργός Ε.Γιαννόπουλος) μία αλλαγή στην πολιτική του συμπεριφορά έναντι του ΕΛ.Ι.Ν.Τ. που προσπαθεί να προωθήσει άλλους φορείς στο έργο που έφερε και ανέπτυξε το Ινστιτούτο, με πέντε χρόνια εργασίας, από τα οποία είχε όφελος με μηδενικό οικονομικό κόστος.

Τελευταία αναφορά στο θέμα θίγει το Υ.Ε.Ν. με το έγγραφό του της 29 Δεκεμβρίου 1988, με υπογραφή του Αρχηγού Χ. Ντούνη, όπου αναφέρεται ότι «….το Υ.Ε.Ν. ασχολείται και παρακολουθεί το θέμα των V.T.S…..» «….για τον σκοπό αυτό συγκροτήθηκε επιτροπή προκειμένου να μελετηθούν και να διερευνηθούν οι προϋποθέσεις και δυνατότητες κατ’αρχάς δοκιμαστικής λειτουργίας στον Πειραιά ηλεκτρονικών συστημάτων ελέγχου κι εξυπηρέτησης της θαλάσσιας κυκλοφορίας (VTS)» καταλήγον «…λαμβάνονται υπ’όψη, εκτός των άλλων, και τ’αποτελέσματα του COST 301 και οι υπάρχουσες μελέτες και εμπειρία όλων των φορέων που ενδιαφέρονται για το συγκεκριμένο θέμα».

Πάντοτε μου είχε μείνει η απορία να μάθω ποιές ήσαν οι «υπάρχουσες μελέτες και εμπειρία όλων των φορέων…», πλην φυσικά εκείνων που παρουσίασε το ΕΛ.Ι.Ν.Τ…..

Σήμερα πλέον, με την πραγματοποίηση του VTS, με την μορφή του VTMIS (Vessels Traffic Management and Information System), που ελπίζεται να ολοκληρωθεί σύντομα σε ολόκληρο τον θαλάσσιο χώρο μας, ώστε να παρέχεται καλύτερη ασφάλεια στην ναυσιπλοία και όχι μόνον, η εξιστόρηση αυτή πιστεύω ότι είναι χρήσιμη για αυτούς που εργάζονται προς την κατεύθυνση της υλοποιήσεως του έργου και μια ικανοποίηση για αυτούς (όσοι παραμένουν ακόμα εν ζωή) που εργάσθησαν και προσέφεραν στο παρελθόν.

17 Απριλίου 2002

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σχετικά με το ανωτέρω άρθρο εστάλησαν επιστολές :

Αρχιπλοίαρχος Λ.Σ. (ε.α.) Ι. Κοντογιάννης 31.07.2002

«……..Το ιστορικό αυτό θα είναι πολύ χρήσιμο για τους επερχομένους να γνωρίζουν τους σκαπανείς, και εσύ προσωπικά και όλοι οι φίλοι συνεργάτες σου που είσθε μεταξύ των πρωτοπόρων, ακούραστα και με ανιδιοτέλεια αλλά και όλοι που συνετέλεσαν στην προώθηση του έργου, θα είμεθα χαρούμενοι και υπερήφανοι να βλέπουμε ότι υλοποιείται και αξιοποιείται με σωστό τρόπο.»

Αντιναύαρχος ΛΣ (ε.α.) Επίτιμος Α’Υπαρχηγός ΛΣ Δ. Τσίχλης 01.09.2002

«………Θυμάμαι ότι το καινοφανές για την εποχή (1983) σύστημα VTS και η πιθανολογουμένη τότε εκμετάλλευση μεγάλων ωφελημάτων για την ασφάλεια της ναυσιπλοίας στις ελληνικές θάλασσες μας είχε όλους (παράγοντες ΥΕΝ και μέλη ΕΛΙΝΤ) ενθουσιάσει αλλά και προβληματίσει ως προς τον τρόπο και υψηλό κόστος εφαρμογής.

……………

«Σ’όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούσα από μακρυά τις προσπάθειες όλων των εμπλεκομένων (ΥΕΝ, ΕΛΙΝΤ κα) και κυρίως την δική σας προσωπική συμβολή και το αμείωτο ενδιαφέρον σας για να τελεσφορήσει ένα πολλά υποσχόμενο σύστημα ελέγχου ναυσιπλοίας, που έχει ήδη καθιερωθεί στις πλέον δύσκολες θαλάσσιες οδούς και περάσματα της υφηλίου.

Κατόπιν των ανωτέρω και φέρνοντας στη μνήμη μου όλα όσα διαδραματίστη-καν δεν έχω παρά να σας ευχαριστήσω για την τότε πολύτιμη συνεργασία σας και να σας συγχαρώ για την αδιάκοπη εμμονή σας στην υιοθέτηση και υλοποίηση του όλου προγράμματος εκ μέρους του ΥΕΝ, το οποίο πράγματι από πολύ νωρίς εντελήφθη το προσδοκώμενο “όφελος” που εμπεριείχε το ανωτέρω σύστημα και μάλιστα το υλοποίησε με συγχρηματοδότηση από την Κοινότητα σε μερικές καίριες και ευαίσθητες ελληνικές θαλάσσιες περιοχές.»

Κωνσταντίνος Φιλίππου

Διπλ. Ναυπηγός & Μηχανολόγος

Σκουζέ 14

185 36 Πειραιάς