Jump to content
Shipfriends

aegina

eMembers
 View Profile  See their activity

  • Posts

    58

  • Joined

  • Last visited

 Content Type 

Posts posted by aegina

    Άνεμος (IMO 7901265)

    in Eπιβατηγά Οχηματαγωγά

    Posted · Edited by proud_ionian

    8 hours ago, pilot said:

    Προσπαθώ να καταλάβω στην τρίτη φωτογραφία δεξιά (αυτή που δείχνει το διάδρομο με τους  πίνακες) τί είδους διάδρομος είναι ακριβώς.

    Θα πρεπει να ειναι το σημειο που ηταν τα TAX FREE αυτα τα πλοια ειχαν πολυ μεγαλα καταστηματα TAX FREE .

    Ναυτίλος (Θεσσαλονίκη - Σαρωνικός)

    in Μικρά επιβατηγά και τουριστικά πλοία, σε τόπο αναψύξεως

    Posted

    Δεν νομιζω να ειναι επιβατηγο μαλλον καποια θαλαμηγος / τουριστικο ΝΑΥΤΙΛΟΣ δεν ξερω αν υπηρχε στην γραμμη τη δεκαετεια του 60 παντως υπηρχε το ΑΣΠΑΣΙΑ πρωην ΑΦΑΙΑ ενα ξυλινο σκαρι .Αυτο μαλλον καποια εκδρομη εκανε το γεγονος οτι υπαρχουν πολλα παιδια και ο καθολικος παπας μαλλον εκδρομικο/ νοικιασμενη θαλαγος ειναι. 

    Νήσος Αίγινα (ΙΜΟ 7393066)

    in Eπιβατηγά Οχηματαγωγά

    Posted

    23 hours ago, Cpt Smith said:

    Εμένα πάντως μια χαρά αξιοπρεπέστατο μου φαίνεται το πλοίο, το ταξιδεύω τώρα σε επιστροφή από την Αίγινα, περίμενα να δω δράκους και τέρατα σύμφωνα με αυτά που διάβαζα. Έχει και πολύ κόσμο μάλιστα. Ο επιβάτης θέλει φτηνό εισιτήριο, ευγένεια και ασφάλεια σε μια ώρα διαδρομή, τα υπόλοιπα είναι να 'χαμε να λέγαμε και να 'χαμε να πούμε.

    Μια ωρα διαδρομη λες αλλα με το συγκεκριμενο σχεδον δυο.

    Δρομολόγια Σαρωνικού

    in Δρομολόγια και γραμμές

    Posted

    Το Αντιγονη δεν νομιζω να θεωριται κλειστου τυπου και δεν ξερω κατα ποσο θα μπορει να ταξιδεύει με μποφορ και με χαμηλη ταχυτητα  το Ν.ΑΙΓΙΝΑ να μην το σχολιάσω καλυτερα και χαμηλη ταχυτητα ο ΑΓ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ φευγει και ερχεται το ΣΥΜΗ το ΕΥΤΗΧΙΑ δηλαδη δυστυχως η ποιοτητα στα  καραβια ολο και κατεβαινει...

    Απόστολος Π (ΙΜΟ 8329907)

    in Ferries "ανοικτού τύπου" εκτός δράσης

    Posted

    Αποστολος Π ονομαζονταν απο την αρχη της καριερας του το μακρινο 1974 πρεπει να ηταν Καθαρη Δευτερα οταν το ειδα πρωτη φορα, ηταν μπλε μετα μπεζ κα ι στο τελος ασπρο.Και για να βαλουμε και κατι ακομα στη θεση του το Αγιος Διονυσιος ΔΕΝ συνηπυρξε ποτε στη γραμμη της Αιγινας με τον Αποστολο Π.

    Άγιος Νεκτάριος

    in Μικρά επιβατηγά και τουριστικά πλοία, σε τόπο αναψύξεως

    Posted

    Καπου στη δεκαετια του 60 μαλλον στις αρχες εχω διαβασει οτι ηρθε μαζι με το ΕΡΙΕΤΤΑ  απο τη Σουηδια .Εγω μονο ως ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ το θυμαμαι αλλα οι πιο παλιοι ισως γνωριζουν καλυτερα. Καποτε λενε πηγαινε και ΥΔΡΑ ΣΠΕΤΣΕΣ απο το Ναυπλιο.Το '81 εγινε Νιρευς και το βαψανε πορτοκαλι.

    Σύμη (ΙΜΟ 7236165)

    in Eπιβατηγά Οχηματαγωγά

    Posted · Edited by proud_ionian

    Μια φορα εχω ταξιδεψει κι εγω απο Πειρεα για Αιγινα σαν οχηματαγωγο ηταν το 75 νομιζω ημουν πολυ μικρος για να θυμαμαι κι αλλη μια παλι σαν Μαρια αλλα μετα την αλλαγη σαν αμιγως επιβατηγο πριν ακομα γινει Ευτηχια μαλλον το 78 απο Ερμιονη για Αιγινα.Απο πιο πλοιο ειναι βγαλμενη η φωτογραφια και που ;

    Πειραιάς - Ματιά στο Παρελθόν

    in Η Ιστορία δεν είναι μόνο quiz

    Posted

    On 11/16/2020 at 1:31 PM, gtogias said:

    Το Αιολίς είναι.

    Και η παντοφλα στο βαθος ειναι το ΑΦΑΙΑ.

    On 7/2/2020 at 9:10 PM, polmyt said:

    Συνεχιζοντας την αναδρομη στον παλιο Πειραια ας μεταφερθουμε περιπου στα μεσα της δεκαετιας του 70 για να δουμε αλλη μια εικονα απο το λιμανι και συγκεκριμενα την προβλητα που δενουν τα αιγινιτικα.Μπορουμε να διακρινουμε πισω απο την πλατεια Καραϊσκακη δεμενο το ΣΑΠΦΩ ,ενω διπλα του διακρινεται μαλλον το ΕΛΛΗ

    Ακριβως μπροστα μας ειναι το ΚΑΛΥΜΝΟΣ,ενω στα αιγινιτικα μπορουμε να δουμε απο αριστερα προς τα δεξια το σημερινο ΣΥΜΗ σαν ΜΑΡΙΑ, το ΜΥΚΗΝΑΙ,το ΝΕΡΑΙΔΑ,διπλα του το ΕΡΙΕΤΤΑ,ενω το δευτερο απο δεξια πρεπει να ειναι το ΑΣΠΑΣΙΑ .Να με συμπαθατε αλλα τα υπολοιπα δεν ξερω ποια ειναι

    Αξιοσημιωτο το γεγονος οτι δεν υπαρχει στο λιμανι καμια παντοφλα

     

    On 7/23/2020 at 5:15 PM, Nick the Greek said:

    Συνεχίζουμε την περατζάδα στο παλιό λιμάνι του Πειραιά με την προβλήτα που ακόμη και σήμερα είναι γνωστή ως προβλήτα Αργοσαρωνικού ή "τα Αιγινήτικα". Η επίσημη ονομασία φυσικά είναι Ακτή Ποσειδώνος. Τέλος πάντων, όπως κι αν το πεί κανείς για πάνω από μισό αιώνα ο συγκεκριμένος χώρος είναι συνδεδεμένος με τα δρομολόγια πρός την Αίγινα, τον Αργοσαρωνικό γενικότερα, τα Σελήνια και τα Παλούκια. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι ένοικοι. Κάποτε ήταν μόνο μικρά επιβατικά. Πόσες και πόσες κινηματογραφικές σκηνές δεν έχουμε δεί σε αυτήν την προβλήτα, αυτή εδώ η φωτογραφία του αδικοχαμένου Νηρέα, μας πάει σε ένα ωραίο ταξίδι στο χρόνο.Χαρακτηριστικοί είναι οι ναύτες που έκαναν υπηρεσία εκεί όπως και στο υπόλοιπο λιμάνι για την τήρηση της τάξης ενώ τότε είχαμε επίσης και κληρωτούς να υπηρετούν στο Λιμενικό.

     

    Σταδιακά άλλαξαν τα πράγματα και κυριάρχησαν οι παντόφλες, ενώ σήμερα έχουμε τα επιβατηγά-οχηματαγωγά κλειστού τύπου. Αξίζει να σημειωθεί πως απέναντι ακριβώς από την προβλήτα, εκεί που είναι σήμερα τα Goodys, ήταν μια σειρά από καταστήματα ειδών ρουχισμού αλλά και ταβερνάκια με κοινό είτε τουρίστες, είτε επαγγελματίες από την αγορά του Πειραιά που βρίσκεται πίσω από αυτόν το δρόμο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε αυτά εδώ τα ξύλινα σκαριά που επί δεκαετίας συνέδεσαν τον Πειραιά με τη Σαλαμίνα, τις λεγόμενες εν Πειραιεί κουβαρίστρες, πολλές από τις οποίες υφίστανται και βγάζουν λεφτά ακόμα και σήμερα. Θα ειχε τρομερό ιστορικό ενδιαφέρον να ξέραμε πόσα και ποιά έχουν χτιστεί αλλά φαντάζομαι αυτή είναι μια πληροφορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου.

     

    Εφαπτόμενη στα Αιγινήτικα είναι η προβλήτα του Τζελέπη, βλέπουμε εδώ το μεγαλύτερό της κομμάτι. Στις δεκαετίες 50 μέχρι και το τέλος του 70, ειδικά το κομμάτι που βρισκόταν δίπλα στα Αιγινήτικα ήταν αφιερωμένο σε πλοία επιβατηγά του Καβουνίδη, του Λαγά, του Αγαπητού, το πρώτο Ναιάς, το Μιμίκα Λ και άλλα. Μικρά, δεν χρειάζονταν καταπέλτη, έβρισκαν εκεί το χώρο τους. Για όσους μεγάλωσαν στο λιμάνι στα 80s και 90s, το Π αυτό είχε δύο ονόματα, Παναγία Τήνου και Ναιάς ΙΙ. Το πρώτο για 13 χρόνια το δεύτερο για σχεδόν 20, σημάδεψαν το λιμάνι, τη γραμμή, τα νησιά. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα είχαν καθιερώσει να δένουν με πλώρη πρός τα έξω(γυρνώντας από το προηγούμενο βράδυ δηλαδή) για να είναι έτοιμα για τις πρωινές κούρσες τους πρός τη Σύρο, την Τήνο και τη Μύκονο. Επί Ανδρέα Νάζου μάλιστα, το Ναιάς ΙΙ είχε καθιερώσει το βράδυ που γυρνούσε να πέφτει πρυμάτσα στην πρύμη της Ευκαιρίας, με πλώρη πρός τον Άγιο Σπυρίδωνα προκειμένου να διευκολυνθούν στην αποβίβαση οι νταλίκες. Όταν ξεφόρτωνε, έκανε πάλι πλαγιοδέτηση για τη διανυκτέρευση. Όταν παρήλθε το Παναγία Τήνου, τόσο το Γεώργιος Εξπρές όσο και το Παναγία Τήνου 2, αλλά και το Εξπρές Αφροδίτη, πήραν τη θέση τους εκεί αλλά δεν έγιναν ποτέ κομμάτι του θρύλου. Το κεφάλι της προβλήτας, εκεί που πέφτει τώρα το Σεμπέκο, ήταν προφανώς το σπίτη της Ευκαιρίας για το Ναύσταθμο, μια καλή ερώτηση είναι από πότε γινόταν αυτό, δεν το γνωρίζω.

     

    Η υπόλοιπη προβλήτα του Τζελέπη είναι αν θέλετε το ιστορικό κέντρο του επιβατικού λιμανιού του Πειραιά και από εκεί έχουν κατά διαστήματα αναχωρήσει πλοία που έχουν προσεγγίσει όλα τα νησιά και παραθαλάσσιες πόλεις της επικράτειας, όταν το οδικό δίκτυο ήταν ανύπαρκτο. Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς και στο βάθος αυτής της φωτογραφίας, πίσω από τον Αρίωνα, όλο αυτό το κομμάτι στις δεκαετίες 60 και 70 αλλά και πολύ νωρίς στα 80s όπως το πρόλαβα και εγώ, περιβαλλόταν από τσιμεντένια στέγαστρα που φαντάζομαι πως η χρησιμότητά τους ήταν να προστατεύονται οι επιβάτες. Με τα χρόνια όμως που πέρασαν, θυμάμαι τα Κρητικά να φορτώνουν φορτηγά που ενώ χωρούσαν να μπούν στο γκαράζ των πλοίων, δε χώραγαν να περάσουν κάτω από τα στέγαστρα. Έτσι πολύ νωρίς στη δεκαετία του 80, όλα αυτά γκρεμίστηκαν γιατί πια ήταν πρόβλημα μεγάλο για τα φορτηγά. 

     

    Σαν προβλήτα ήταν πολυσυλλεκτική όσον αφορά την ποικιλία προορισμών των πλοίων που εξυπηρετούσε. Στη δεκαετία του 80 ειδικά, δεν υπήρχε εξ' όσων θυμάμαι τόσο σταθερή πολιτική ως πρός την προσδεση των πλοίων σε συγκεκριμένα σημεία στου Τζελέπη, με τη μορφή που τη βλέπουμε σήμερα, που έχουμε φτάσει σε σημείο αγκύλωσης. Εκτός βέβαια από τα Κρητικά, τα οποία ήταν και σημείο αναφοράς για την προβλήτα. Εδώ έχουμε μια χαρακτηριστική φωτογραφία με το Κύδων δεμένο να περιβάλλεται από τα στέγαστρα για τα οποία μίλησα στην προηγούμενη παράγραφο. Εκεί ήταν και το σημείο που προσέδεταν τα Κρητικά όταν αυτά ήταν συνωνυμα των μετασκευασμένων τάνκερς. Ήδη από τη δεκαετία του 60 και τον Ευθυμιάδη, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν τελευταίο το Κύδων τη χρησιμοποιούσε, η προβλήτα αυτή ήταν Κρητική αποκλειστικότητα, έχω προλάβει πέραν του Κύδωνα, το Μίνως και το Ζάκρος. Όταν έφυγε και το Κύδων, μας προέκυψε το δόντι που βλέπετε και σήμερα με το Άπτερα να συνεχίζει την παράδοση των κρητικών πλοίων, στη θέση που σήμερα χρησιμοποιεί το Speedrunner III. Χαρακτηριστικό της εποχής και των ανθρώπων της, ήταν πως στο μαγαζί του λοστρόμου μέσα στο Κύδων και το Μίνως, λειτουργούσε μαγαζάκι όπου πήγαινε ο κόσμος και αγόραζε τενεκέδες με Κρητικό λάδι και συμπυκνωμένους χυμούς Βιοχύμ, πορτοκάλι και βύσσινο.

     

    Κατά τα άλλα σε εκείνη τη δεκαετία και πρίν μετακομίσει τόσο στον Άγιο Διονύση αλλά και αργότερα στον Ηετίωνα, θυμάμαι πολύ ΝΕΛ στου Τζελέπη, υπάρχουν άλλωστε πολλές φωτό εποχής με Σαπφώ και Όμηρο να είναι δεμένα εκεί. Και Αιγαίον πολύ όπως και όλα τα πλοία της Παροναξίας. Όταν τα μεγέθη των πλοίων άρχισαν να ξεφεύγουν για τα δεδομένα της εποχής, άρχισαν να προτιμώνται και τα μικρότερα από αυτά όπως ο Ίκαρος και το Σάμαινα να δένουν στο κεφάλι της προβλήτας(στην πλώρη του Speedrunner III). Εκεί πρωτοθυμάμαι και τη Νταλιανάρα να κλέβει καρδιές το 1989 όπως και το Μιλένα που είχα τότε επισκεφθεί δεμένο στου Τζελέπη. Με τα χρόνια και την αύξηση του μεγέθους των πλοίων, ήταν προφανές πως η προβλήτα δεν μπορούσε να αντέξει τέτοιο όγκο αυτοκινήτων, οπότε και με τον ερχομό των ταχυπλόων, σιγά-σιγά μετεξελίχθηκε σε προβλήτα τέτοιου τύπου πλοίων. Σήμερα αν με ρωτήσετε, ο χώρος είναι κραυγαλέα υπο-χρησιμοποιούμενος με μέρες ολόκληρες να περνούν χωρίς προσέγγιση, πιστεύω πως θα μπορούσε να δώσει ανάσα σε άλλα σημεία. Γενικά κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να ξανασκεφθούν πως χρησιμοποιείται το λιμάνι, δεν μπορεί ολόκληρο ντόκ 3 να έχει 1 πλοίο κάθε μέρα. Α ξέχασα, έχει γίνει και ιδιωτικό πάρκινγκ του ΛΣ.

     

    Τελειώνοντας με του Τζελέπη, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον περιβάλλοντα χώρο. Μεγάλωσα με την ακτή εκεί που είναι τα κτήρια να είναι γεμάτη πρακτορεία με τελάληδες, και του Φιλιππή(που υπάρχει ακόμα) να είναι το πιο ξακουστό από αυτά. Επιτρέψτε μου τη διαφήμιση αλλά η οικογένειά μου αγοράζει από εκεί εισιτήρια καμιά 50αριά χρόνια στην κυριολεξία. Δίπλα γεμάτο καφενεία, με τους σερβιτόρους με άσπρη ποδιά που είχε μέσα τα ψιλά, να σου δίνουν ρέστα τάλιρο από εικοσάρικο για έναν καφέ και μια πορτοκαλάδα. Αυτή ήταν και η περίφημη "πιάτσα του Τζελέπη" όπου αναφερόταν παλιότερα πολύ συχνά ο Εφοπλιστής. Κουτσομπολιά, κριτικές, ίντριγκες, να βλέπουν τις μανούβρες των πλοίων και να γίνεται συζήτηση, αυτό ήταν το παλιό "Τζελέπη". Είχε κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ στην κυριολεξία. Κουλουρτζήδες και λουκουματζήδες κάμποσοι, βαρκάκια που βοηθούσαν τα ακτοπλοικά να δίνουν λεντίες κλπ, η πιάτσα των λεωφορείων ακριβώς δίπλα, μια ιδιαίτερα πολύχρωμη και νοσταλγική εικόνα, μακριά από την τυποποίηση και το ανιαρό politically correct της εποχής μας. Εξέχουσα θέση και ο εφημεριδοπώλης που επί -πόσα χρόνια δεν ξέρω κι εγώ- είχε τον μεγάλο του πάγκο φάτσα από τον τωρινό επιβατικό σταθμό. Τον θυμάμαι με άσπρα μαλλιά και κάποιας ηλικίας, έβρισκες στον πάγκο από Εστία μέχρι Προλεταριακή Σημαία:D. Τα τελευταία χρόνια είχε και με τη σταδιακή ερήμωση της προβλήτας, είχε μεταφερθεί στον Άγιο Διονύση αλλά κάπου εκεί τον έχασα.  

     

    Δράττομαι της ευκαιρίας να προτείνω ένα βιβλίο που έχει ακόμη περισσότερες τέτοιες εικόνες όχι μόνο από το λιμάνι αλλά και τον Πειραιά γενικότερα. Είναι το Εκ Πειραιώς του Διονύση Χαριτόπουλου, ειδικά όσοι είστε Πειραιώτες ή αγαπάτε τον Πειραιά και το λιμάνι, συνίσταται ανεπιφύλακτα. Θα συνεχίσουμε σε λίγο καιρό με τα Λεμονάδικα και τον Άγιο Διονύση.

    Η πρωτη με την παντοφλα ΕΛΛΑΣ πρεπει να ειναι 72-73 διακρινεται το ΑΥΡΑ στη δευτερη με τα καραβακια του Σαρωνικου ειναι φθηνοπωρο η χειμωνας 74-75 η πρωτη χρονια του ΜΑΡΙΑ.Βλεπουμε το ΝΕΡΑΙΔΑ που ειχε ηδη φυγει απο το 70 μαλλον ξεχειμωνιαζει.Στην τριτη βλεπουμε τον ΠΟΡΤΟΚΑΛΗ με το ΑΥΡΑ.

    On 7/23/2020 at 5:15 PM, Nick the Greek said:

    Συνεχίζουμε την περατζάδα στο παλιό λιμάνι του Πειραιά με την προβλήτα που ακόμη και σήμερα είναι γνωστή ως προβλήτα Αργοσαρωνικού ή "τα Αιγινήτικα". Η επίσημη ονομασία φυσικά είναι Ακτή Ποσειδώνος. Τέλος πάντων, όπως κι αν το πεί κανείς για πάνω από μισό αιώνα ο συγκεκριμένος χώρος είναι συνδεδεμένος με τα δρομολόγια πρός την Αίγινα, τον Αργοσαρωνικό γενικότερα, τα Σελήνια και τα Παλούκια. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι ένοικοι. Κάποτε ήταν μόνο μικρά επιβατικά. Πόσες και πόσες κινηματογραφικές σκηνές δεν έχουμε δεί σε αυτήν την προβλήτα, αυτή εδώ η φωτογραφία του αδικοχαμένου Νηρέα, μας πάει σε ένα ωραίο ταξίδι στο χρόνο.Χαρακτηριστικοί είναι οι ναύτες που έκαναν υπηρεσία εκεί όπως και στο υπόλοιπο λιμάνι για την τήρηση της τάξης ενώ τότε είχαμε επίσης και κληρωτούς να υπηρετούν στο Λιμενικό.

     

    Σταδιακά άλλαξαν τα πράγματα και κυριάρχησαν οι παντόφλες, ενώ σήμερα έχουμε τα επιβατηγά-οχηματαγωγά κλειστού τύπου. Αξίζει να σημειωθεί πως απέναντι ακριβώς από την προβλήτα, εκεί που είναι σήμερα τα Goodys, ήταν μια σειρά από καταστήματα ειδών ρουχισμού αλλά και ταβερνάκια με κοινό είτε τουρίστες, είτε επαγγελματίες από την αγορά του Πειραιά που βρίσκεται πίσω από αυτόν το δρόμο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε αυτά εδώ τα ξύλινα σκαριά που επί δεκαετίας συνέδεσαν τον Πειραιά με τη Σαλαμίνα, τις λεγόμενες εν Πειραιεί κουβαρίστρες, πολλές από τις οποίες υφίστανται και βγάζουν λεφτά ακόμα και σήμερα. Θα ειχε τρομερό ιστορικό ενδιαφέρον να ξέραμε πόσα και ποιά έχουν χτιστεί αλλά φαντάζομαι αυτή είναι μια πληροφορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου.

     

    Εφαπτόμενη στα Αιγινήτικα είναι η προβλήτα του Τζελέπη, βλέπουμε εδώ το μεγαλύτερό της κομμάτι. Στις δεκαετίες 50 μέχρι και το τέλος του 70, ειδικά το κομμάτι που βρισκόταν δίπλα στα Αιγινήτικα ήταν αφιερωμένο σε πλοία επιβατηγά του Καβουνίδη, του Λαγά, του Αγαπητού, το πρώτο Ναιάς, το Μιμίκα Λ και άλλα. Μικρά, δεν χρειάζονταν καταπέλτη, έβρισκαν εκεί το χώρο τους. Για όσους μεγάλωσαν στο λιμάνι στα 80s και 90s, το Π αυτό είχε δύο ονόματα, Παναγία Τήνου και Ναιάς ΙΙ. Το πρώτο για 13 χρόνια το δεύτερο για σχεδόν 20, σημάδεψαν το λιμάνι, τη γραμμή, τα νησιά. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα είχαν καθιερώσει να δένουν με πλώρη πρός τα έξω(γυρνώντας από το προηγούμενο βράδυ δηλαδή) για να είναι έτοιμα για τις πρωινές κούρσες τους πρός τη Σύρο, την Τήνο και τη Μύκονο. Επί Ανδρέα Νάζου μάλιστα, το Ναιάς ΙΙ είχε καθιερώσει το βράδυ που γυρνούσε να πέφτει πρυμάτσα στην πρύμη της Ευκαιρίας, με πλώρη πρός τον Άγιο Σπυρίδωνα προκειμένου να διευκολυνθούν στην αποβίβαση οι νταλίκες. Όταν ξεφόρτωνε, έκανε πάλι πλαγιοδέτηση για τη διανυκτέρευση. Όταν παρήλθε το Παναγία Τήνου, τόσο το Γεώργιος Εξπρές όσο και το Παναγία Τήνου 2, αλλά και το Εξπρές Αφροδίτη, πήραν τη θέση τους εκεί αλλά δεν έγιναν ποτέ κομμάτι του θρύλου. Το κεφάλι της προβλήτας, εκεί που πέφτει τώρα το Σεμπέκο, ήταν προφανώς το σπίτη της Ευκαιρίας για το Ναύσταθμο, μια καλή ερώτηση είναι από πότε γινόταν αυτό, δεν το γνωρίζω.

     

    Η υπόλοιπη προβλήτα του Τζελέπη είναι αν θέλετε το ιστορικό κέντρο του επιβατικού λιμανιού του Πειραιά και από εκεί έχουν κατά διαστήματα αναχωρήσει πλοία που έχουν προσεγγίσει όλα τα νησιά και παραθαλάσσιες πόλεις της επικράτειας, όταν το οδικό δίκτυο ήταν ανύπαρκτο. Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς και στο βάθος αυτής της φωτογραφίας, πίσω από τον Αρίωνα, όλο αυτό το κομμάτι στις δεκαετίες 60 και 70 αλλά και πολύ νωρίς στα 80s όπως το πρόλαβα και εγώ, περιβαλλόταν από τσιμεντένια στέγαστρα που φαντάζομαι πως η χρησιμότητά τους ήταν να προστατεύονται οι επιβάτες. Με τα χρόνια όμως που πέρασαν, θυμάμαι τα Κρητικά να φορτώνουν φορτηγά που ενώ χωρούσαν να μπούν στο γκαράζ των πλοίων, δε χώραγαν να περάσουν κάτω από τα στέγαστρα. Έτσι πολύ νωρίς στη δεκαετία του 80, όλα αυτά γκρεμίστηκαν γιατί πια ήταν πρόβλημα μεγάλο για τα φορτηγά. 

     

    Σαν προβλήτα ήταν πολυσυλλεκτική όσον αφορά την ποικιλία προορισμών των πλοίων που εξυπηρετούσε. Στη δεκαετία του 80 ειδικά, δεν υπήρχε εξ' όσων θυμάμαι τόσο σταθερή πολιτική ως πρός την προσδεση των πλοίων σε συγκεκριμένα σημεία στου Τζελέπη, με τη μορφή που τη βλέπουμε σήμερα, που έχουμε φτάσει σε σημείο αγκύλωσης. Εκτός βέβαια από τα Κρητικά, τα οποία ήταν και σημείο αναφοράς για την προβλήτα. Εδώ έχουμε μια χαρακτηριστική φωτογραφία με το Κύδων δεμένο να περιβάλλεται από τα στέγαστρα για τα οποία μίλησα στην προηγούμενη παράγραφο. Εκεί ήταν και το σημείο που προσέδεταν τα Κρητικά όταν αυτά ήταν συνωνυμα των μετασκευασμένων τάνκερς. Ήδη από τη δεκαετία του 60 και τον Ευθυμιάδη, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν τελευταίο το Κύδων τη χρησιμοποιούσε, η προβλήτα αυτή ήταν Κρητική αποκλειστικότητα, έχω προλάβει πέραν του Κύδωνα, το Μίνως και το Ζάκρος. Όταν έφυγε και το Κύδων, μας προέκυψε το δόντι που βλέπετε και σήμερα με το Άπτερα να συνεχίζει την παράδοση των κρητικών πλοίων, στη θέση που σήμερα χρησιμοποιεί το Speedrunner III. Χαρακτηριστικό της εποχής και των ανθρώπων της, ήταν πως στο μαγαζί του λοστρόμου μέσα στο Κύδων και το Μίνως, λειτουργούσε μαγαζάκι όπου πήγαινε ο κόσμος και αγόραζε τενεκέδες με Κρητικό λάδι και συμπυκνωμένους χυμούς Βιοχύμ, πορτοκάλι και βύσσινο.

     

    Κατά τα άλλα σε εκείνη τη δεκαετία και πρίν μετακομίσει τόσο στον Άγιο Διονύση αλλά και αργότερα στον Ηετίωνα, θυμάμαι πολύ ΝΕΛ στου Τζελέπη, υπάρχουν άλλωστε πολλές φωτό εποχής με Σαπφώ και Όμηρο να είναι δεμένα εκεί. Και Αιγαίον πολύ όπως και όλα τα πλοία της Παροναξίας. Όταν τα μεγέθη των πλοίων άρχισαν να ξεφεύγουν για τα δεδομένα της εποχής, άρχισαν να προτιμώνται και τα μικρότερα από αυτά όπως ο Ίκαρος και το Σάμαινα να δένουν στο κεφάλι της προβλήτας(στην πλώρη του Speedrunner III). Εκεί πρωτοθυμάμαι και τη Νταλιανάρα να κλέβει καρδιές το 1989 όπως και το Μιλένα που είχα τότε επισκεφθεί δεμένο στου Τζελέπη. Με τα χρόνια και την αύξηση του μεγέθους των πλοίων, ήταν προφανές πως η προβλήτα δεν μπορούσε να αντέξει τέτοιο όγκο αυτοκινήτων, οπότε και με τον ερχομό των ταχυπλόων, σιγά-σιγά μετεξελίχθηκε σε προβλήτα τέτοιου τύπου πλοίων. Σήμερα αν με ρωτήσετε, ο χώρος είναι κραυγαλέα υπο-χρησιμοποιούμενος με μέρες ολόκληρες να περνούν χωρίς προσέγγιση, πιστεύω πως θα μπορούσε να δώσει ανάσα σε άλλα σημεία. Γενικά κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να ξανασκεφθούν πως χρησιμοποιείται το λιμάνι, δεν μπορεί ολόκληρο ντόκ 3 να έχει 1 πλοίο κάθε μέρα. Α ξέχασα, έχει γίνει και ιδιωτικό πάρκινγκ του ΛΣ.

     

    Τελειώνοντας με του Τζελέπη, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον περιβάλλοντα χώρο. Μεγάλωσα με την ακτή εκεί που είναι τα κτήρια να είναι γεμάτη πρακτορεία με τελάληδες, και του Φιλιππή(που υπάρχει ακόμα) να είναι το πιο ξακουστό από αυτά. Επιτρέψτε μου τη διαφήμιση αλλά η οικογένειά μου αγοράζει από εκεί εισιτήρια καμιά 50αριά χρόνια στην κυριολεξία. Δίπλα γεμάτο καφενεία, με τους σερβιτόρους με άσπρη ποδιά που είχε μέσα τα ψιλά, να σου δίνουν ρέστα τάλιρο από εικοσάρικο για έναν καφέ και μια πορτοκαλάδα. Αυτή ήταν και η περίφημη "πιάτσα του Τζελέπη" όπου αναφερόταν παλιότερα πολύ συχνά ο Εφοπλιστής. Κουτσομπολιά, κριτικές, ίντριγκες, να βλέπουν τις μανούβρες των πλοίων και να γίνεται συζήτηση, αυτό ήταν το παλιό "Τζελέπη". Είχε κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ στην κυριολεξία. Κουλουρτζήδες και λουκουματζήδες κάμποσοι, βαρκάκια που βοηθούσαν τα ακτοπλοικά να δίνουν λεντίες κλπ, η πιάτσα των λεωφορείων ακριβώς δίπλα, μια ιδιαίτερα πολύχρωμη και νοσταλγική εικόνα, μακριά από την τυποποίηση και το ανιαρό politically correct της εποχής μας. Εξέχουσα θέση και ο εφημεριδοπώλης που επί -πόσα χρόνια δεν ξέρω κι εγώ- είχε τον μεγάλο του πάγκο φάτσα από τον τωρινό επιβατικό σταθμό. Τον θυμάμαι με άσπρα μαλλιά και κάποιας ηλικίας, έβρισκες στον πάγκο από Εστία μέχρι Προλεταριακή Σημαία:D. Τα τελευταία χρόνια είχε και με τη σταδιακή ερήμωση της προβλήτας, είχε μεταφερθεί στον Άγιο Διονύση αλλά κάπου εκεί τον έχασα.  

     

    Δράττομαι της ευκαιρίας να προτείνω ένα βιβλίο που έχει ακόμη περισσότερες τέτοιες εικόνες όχι μόνο από το λιμάνι αλλά και τον Πειραιά γενικότερα. Είναι το Εκ Πειραιώς του Διονύση Χαριτόπουλου, ειδικά όσοι είστε Πειραιώτες ή αγαπάτε τον Πειραιά και το λιμάνι, συνίσταται ανεπιφύλακτα. Θα συνεχίσουμε σε λίγο καιρό με τα Λεμονάδικα και τον Άγιο Διονύση.

    Οσο για τη φωτο με τις παντοφλες ειναι τον χειμωνα 84-85. 

×
×
  • Create New...