Jump to content
Shipfriends

Εικοστή Έβδομη Ιστορία: Ο τορπιλισμός του Ιταλικού «FIUME», το 1942, από το Ελληνικό Υ/Β «ΝΗΡΕΥΣ», ανοικτά της Ρόδου.


ΝΗΡΕΑΣ

Recommended Posts

Την βρήκα την ιστορία μόνο που τη διάβασα στα γρήγορα και δεν είχα χρόνο να συγκρατήσω ονόματα...

Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο του Χρήστου Ντούνη "Τα ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες'' αλλά το όνομα που μας ενδιαφέρει τώρα μου διαφεύγει. Είναι ο Εμμανουήλ ;;; , τότε που γράφτηκε το βιβλίο (γύρω στο 2000 αν θυμάμαι καλά) ηγούμενος της μονής Πανορμίτη Σύρου. Το πλοίο ναυάγησε κοντά στη Σύμη και αυτός ήταν τότε 15 ετών.

Το όνομα της μητέρας του (Μαρία) είναι στη λίστα με τα θύματα...

Αυτό που έχει επίσης ενδιαφέρον είναι ο ακριβής αριθμός των θυμάτων γιατί αν ισχύει η πληροφορία που λέει το βιβλίο ότι τελικά δεν επιβιβάστηκαν 300 Ιταλοί στρατιώτες τα θύματα περιορίζονται σε 3 Ιταλούς και λιγότερους από

10 Έλληνες...

Link to comment
Share on other sites

Δωδεκανήσιο ψάχναμε, Αχαιός μας προέκυψε! :P

Πρόκειται, πράγματι, για τον Ηγούμενο της Μονής Πανορμίτη Σύμης.

Όχι, όμως, Εμμανουήλ, αλλά Γαβριήλ (Μαργαρίτης).

Ο αριθμός των θυμάτων που αναφέρει ο Ντούνης (σημ. δεν έχω το βιβλίο) δεν πρέπει να είναι σωστός.

Η πηγή που επικαλούμαι είναι από πρώτο χέρι και μιλάει για περίπου 200 θύματα.

Αν και δεν έχω βρεί έστω και δύο πηγές να συμφωνούν μεταξύ τους για τον αριθμό.

Περισσότερα (και πολύ ενδιαφέροντα) στην αναλυτική απάντησή μου.

Θεωρώ ευνόητο (μετά από τόση αναμονή) ότι θα μου δώσετε διορία 1-2 μέρες. :D για να δώσω την μνημειώδη B) απάντηση.

Νικητές είναι ο proud ionian 70% και o Γιώργος Καρέλας 30%.

Μέχρι να ετοιμάσω την απάντησή μου, ας ετοιμάσετε το επόμενο κουίζ.

Link to comment
Share on other sites

Ιστορία Εικοστή Έβδομη.

Ο τορπιλισμός του Ιταλικού «FIUME», το 1942, από το Ελληνικό Υ/Β «ΝΗΡΕΥΣ», ανοικτά της Ρόδου.

«[…]Γυρίσαμε με το πλοίο της δωδεκανησιακής γραμμής το «Φιούμε». Ξεκινήσαμε στις 12 το μεσημέρι. Εκείνη την ημέρα, για κακή μας τύχη, είχε μέσα 300 Ιταλούς αξιωματικούς και περίπου 150 Δωδεκανήσιους απ' όλα τα νησιά. Και στη 1 το μεσημέρι ακριβώς οι Βρετανοί μας τορπιλίσανε μεταξύ Τουρκίας και Ρόδου. Το πλοίο βυθίστηκε. Η μητέρα μου ήταν κοντά μου, αλλά κάποια στιγμή την έχασα, θυμάμαι που δεν μπορούσα να την βρω πια, γιατί αναποδογυρίστηκε το πλοίο, κι εγώ —βρέθηκε κάποιος και με φώτισε— έπεσα στη θάλασσα πριν ακόμη βυθιστεί το πλοίο. Βέβαια, κατάλαβα ότι η μητέρα μου δεν μπορούσε να σωθεί, γιατί μπαταρίστηκε από την αρχή.

Εγώ έμεινα περίπου 4 ώρες μέσα στη θάλασσα. Όταν το πλοίο βυθίστηκε, η δίνη, η οποία δημιουργήθηκε, ήρθε και με σκέπασε. Μετά από λίγο ανέβηκα στην επιφάνεια της θάλασσας κι εκεί μαζί και μ' άλλους ναυαγούς, περίπου 50 Ιταλούς κι Έλληνες Δωδεκανησίους, περιμέναμε τη σωτηρία μας.

Κατά τις έξι το βράδυ ήρθαν δύο ιταλικά υδροπλάνα από τη Ρόδο για να μας βοηθήσουν. Το ένα προσθαλασσώθηκε και βυθίστηκε. Το άλλο έφυγε λίγο αργότερα. Και μετά ήρθαν κάποια καραβάκια από τη Ρόδο που πήγαιναν με έξι (σημ. το πρωτότυπο γράφει εξήντα, προφανώς τυπογραφικό λάθος) μίλια την ώρα.

Εγώ βρέθηκα σε δύσκολη θέση, γιατί ήμουν πέντε ώρες στη θάλασσα και εγχειρισμένος και πλησιάζοντας σ' ένα από τα πλοία για ν' ανέβω πάνω, ζήτησα βοήθεια γιατί μου έφυγε το σκοινί κι άρχισα να βυθίζομαι περίπου δύο μέτρα κάτω από τη θάλασσα. Κουρασμένος όπως ήμουν, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα απολύτως. Κατέβηκαν τότε κάποιοι από τη σκάλα του πλοίου, με τράβηξαν πάνω και μ' έριξαν πάνω στο πλοίο. Τη μητέρα μου την έχασα.

Μετά ήρθαμε στη Ρόδο ως διασωθέντες. Μας πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί βρήκα τη μαμά μου νεκρή. Την επόμενη μέρα ήρθε ο Διοικητής Δωδεκανήσου Καμπιόνι για να κάνει την ταφή στον Άγιο Δημήτριο, στο κοιμητήριο της Ρόδου…» *

Το FIUME ήταν ένα Ιταλικό επιβατηγό το οποίο εξυπηρετούσε την ενδοδωδεκανησιακή συγκοινωνία.

(Οι Ιταλοί) […] Εδρομολόγησαν ένα καράβι κάθε δέκα πέντε μέρες πού ξεκινούσε από Ρόδο και έπιανε όλα τά νησιά πού ήσαν υπό την κατοχή των Ιταλών το δε όνομα του καραβιού ήταν Φιούμε. Λιμάνι δεν υπήρχε έτσι ή αποβίβασης και επιβίβασης γινόταν με βάρκες…(Σημ αναφέρεται στην Αστυπάλαια)

http://www.astypalea.net/island-history/greek.htm

22-fiume.jpgY4.JPG

Το «FIUME» και το «ΝΗΡΕΥΣ»

Η φωτογραφία του FIUME καθώς και οι παρακάτω πληροφορίες προέρχονται από το http://www.prevato.it

Το FIUME (μήκους 48 μ., 654 τόννων, μεγ. ταχ. 10,5 κόμβοι) ναυπηγήθηκε το 1926.

Κατά την διάρκεια του πολέμου ήταν εξοπλισμένο με ένα πυροβόλο 76/40, 4 πολυβόλα και αρκετές βόμβες βυθού, παρόλο που δεν εξυπηρετούσε πολεμικούς σκοπούς, πλην της μεταφοράς αδειούχων Ιταλών στρατιωτικών.

Στο πλοίο επέβαιναν και στρατιωτικοί (με επικεφαλής Υπολοχαγό), αρμόδιοι για τον χειρισμό των όπλων.

Γι΄ αυτούς τους λόγους έγινε και στόχος του Υποβρυχίου.

Σύμφωνα με την αναφορά (προς την εταιρεία του πλοίου, στις 12/10/42) του διασωθέντος Υποπλοίαρχου Silvio KASTELIC, το χρονικό της βύθισης έχει ως εξής:

« Στις 12.05 της 24 Σεπτεμβρίου 1942 ξεκινήσαμε από την Ρόδο με προορισμό την Σύμη. Στις 12.10 περάσαμε την Punta Sabbia (μάλλον εννοεί την αμμόγλωσσα στο Ενυδρείο της Ρόδου) και κατόπιν ακολουθήσαμε πορεία 287μοίρες.

Το πλοίο ήταν φορτωμένο με 81,5 τόννους τρόφιμα για τα διάφορα νησιά προορισμού. Επίσης, είχε και 249 επιβάτες, πολίτες και στρατιωτικούς (αδειούχους που επέστρεφαν στις μονάδες τους).

Το πλήρωμα αποτελείτο από 29 ναυτικούς και 9 στρατιωτικούς. Σύνολο επιβαινόντων 287.

Ο καιρός ήταν καλός, άνεμοι Βόρειοι 4-5 Β και η ταχύτητα στους 10 κόμβους.

Ο Κυβερνήτης Aldo CANTU ήταν στη γέφυρα μέχρι τις 12.30 και μετά αποσύρθηκε στην καμπίνα του δίνοντας εντολή να προσέχουν για νάρκες.

Στις 13.02 και σε απόσταση 9,5 μίλια από την αμμόγλωσσα έγινε μια μεγάλη έκρηξη. Ήταν προφανές ότι χτυπηθήκαμε από τορπίλη.

Το πλοίο κόπηκε στα δύο και ταχύτατα άρχισε να βυθίζεται, σχεδόν κατακόρυφα. Το πλοίο (σύμφωνα και με εκτιμήσεις άλλων) βυθίσθηκε σε 25 δευτερόλεπτα(!!!), γεγονός που εξηγεί τον μικρό αριθμό των διασωθέντων και την απώλεια των εγγράφων του πλοίου και του πληρώματος.

Η Ναυτική Διοίκηση, προφανώς ειδοποιημένη από τις παράκτιες φρουρές, έστειλε βοήθεια.

Δύο υδροπλάνα του Ερυθρού Σταυρού, έφθασαν στον τόπο του ναυαγίου, αλλά το ένα ανετράπη κατά την προσθαλάσσωση

Μετά από 45 λεπτά ήλθε και άλλη βοήθεια.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, από τους 287 επιβαίνοντες, σώθηκαν μόνον οι 73.»

Σημείωση:

Τα παραπάνω αποτελούν δική μου συνοπτική απόδοση των κυριωτέρων σημείων της αναφοράς του Υποπλοίαρχου. Όποιος επιθυμεί περισσότερα, ας δεί το πρωτότυπο κείμενο στο παρακάτω link.

Επίσης, επειδή το πρωτότυπο είναι στα Ιταλικά και η γνώση της Ιταλικής δεν είναι και ό,τι καλύτερο διαθέτω, όποιος εντοπίσει κάποιο λάθος σε αυτά που αναφέρω ας με διορθώσει.

http://www.prevato.it/gionau1/22.htm

Λόγω της εποχής, ήταν λογικό να υπάρχει σύγχυση για την εθνικότητα του Υποβρυχίου και για πολλά άλλα.

Επειδή ήταν βέβαιο ότι επρόκειτο για Συμμαχικό, ήταν λογικό να θεωρηθεί ότι ήταν Βρετανικό.

Την ίδια εσφαλμένη εντύπωση (με του Ηγούμενου Γαβριήλ) την συναντούμε και αλλού.

Σε μια ιστοσελίδα, που περιέχει το γενεαλογικό δένδρο μιάς Νισυριώτικης οικογένειας, υπάρχει η εξής αναφορά:

Την εποχή του πολέμου η οικογένεια του ήλθε στη Νίσυρο επειδή η Νίσυρος είχε περισσότερα τρόφιμα, από ψάρεμα, γεωργία, κτηνοτροφία κλπ. Σ’ ένα ταξείδι από την Νίσυρο στη Ρόδο μαζί με άλλους Νισύριους, Ο Μίνος πνίγηκε.

Το Ιταλικό επιβατικό καράβι ΦΙΟΥΜΕ στο οποίο επέβαιναν εβομβαρδίστηκε από Αγγλικό υποβρύχιο. Όλοι οι επιβάτες εχάθησαν.

http://www.campanis.com/roots/father/Greek_Family_Odyssey/Edition2/Greek_Family_Odyssey_002c.htm

Επίσης, δεν υπάρχει συμφωνία των πηγών για το είδος του πλοίου και τον αριθμό των θυμάτων.

Ενδεικτικά θα παραθέσω τα σχετικά αποσπάσματα από διάφορες πηγές.

( Το ΝΗΡΕΥΣ ) Στις 24-9-42 εβύθισε το Ιταλικό FIUME που μετέφερε 400 Αξιωματικούς και στρατιώτες. Επέζησαν 18.

http://www.hellenicnavy.gr/dy_y4.asp

Εδώ, έχουμε και διαφορά Ελληνικής και Αγγλικής έκδοσης (από την ιστοσελίδα του ΠΝ). Το FIUME αναφέρεται ως οπλιταγωγό.

On September 24th 1942 (CO. Lt Cdr A. Rallis H.N), she sunk the troopship FIUME (1.500 tons) in the Rhodes island area.

http://www.hellenicnavy.gr/Nirefs_Y4_en.asp

Tην 24ην Σεπτεμβρίου 1942 εβύθισε με βολή 3 τορπιλών το ατμόπλοιο FIUME 1.500 τόνων, στο οποίο επέβαιναν 200 Iταλοί Aξιωματικοί και 200 Iταλοί στρατιώτες από τους οποίους διασώθηκαν μόνον 18.

http://www.eaan.gr/h21-yb1940-45.htm

Ενώ, στο uboat.net, δεν αναφέρονται απώλειες. Όμως, υπάρχει ένα λάθος.

Δεν μπορεί να βυθίσθηκε ΝΔ της Ρόδου. Το δρομολόγιο ήταν Ρόδος-Σύμη κλπ, οπότε ήταν ΒΔ της Ρόδου.

24 Sep, 1942

Nereus (Lt.Cdr. Rallis) sinks the Italian Fiume (662 BRT) some 7 miles south-west of Rhodos.

http://uboat.net/allies/warships/ship/9905.html

* Αρχιμανδρίτου Γαβριήλ, Ηγουμένου της Μονής Πανορμίτη Σύμης.

Το κείμενο (το οποίο μου έδωσε και την ιδέα για το κουίζ) περιλαμβάνεται στο βιβλίο:

«Οι ανυπότακτοι της Σύμης – Βρετανική κατοχή στα Δωδεκάνησα» / Εκδόσεις Προσκήνιο / Αθήνα, 2005

Το βιβλίο περιλαμβάνει τις μαρτυρίες του Ελευθέριου Ι. Διακογιάννη και εκδόθηκε (μετά τον θάνατό του και εις μνήμην του) από τον γιό του Γιάννη Ελ. Διακογιάννη (σημ. πρόκειται για τον γνωστό δημοσιογράφο των Νέων).

Επίσης, στο βιβλίο περιλαμβάνονται και κείμενα άλλων Δωδεκανησίων και μη, τα οποία (όπως και το παραπάνω) αναφέρονται σε εκείνη την χρονική περίοδο.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Πέθανε προχθές ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας.

Η είδηση του θανάτου, το βιογραφικό του καθώς και η εκτενής αναφορά στην βύθιση του Fiume

είναι από την εφημερίδα της Ρόδου "Η ΡΟΔΙΑΚΗ", Τετάρτη 5 Απριλίου 2006

Πέθανε ο ηγούμενος της Μονής Πανορμίτη

Από ανακοπή καρδιάς απεβίωσε σε ηλικία 81 χρονών πέθανε ο ηγούμενος της Μονής Πανορμίτη.

Η κηδεία του έγινε χθες το απόγευμα

Πέθανε προχθές τα μεσάνυχτα ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παρνορμίτη Σύμης Γαβριήλ Μαργαρίτης σε ηλικία 81 χρονών.

Ο θάνατός του οφείλεται σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, σε καρδιακή ανακοπή και προκάλεσε αισθήματα λύπης σε όλους τους κατοίκους της Σύμης αλλά και γενικά της Δωδεκανήσου.

Η κηδεία του ήταν πάνδημη και έγινε χθες στις 4 το απόγευμα στον Πανορμίτη. Ο πατήρ Γαβριήλ, κατά κόσμον Γεώργιος, γεννήθηκε στη Σύμη στις 15 Ιανουαρίου του 1925.

Παρακολούθησε το ιταλικό ημιγυμνάσιο, αφού το εξατάξιο με διαταγή των Ιταλών κατακτητών έμενε κλειστό. Παρακολούθησε ως την α’ τάξη του τριτάξιου Γυμνασίου και υποχρεώθηκε από τη κατάσταση να φύγει. Οι φασίστες πίεζαν τους μαθητές να γραφτούν στις τάξεις τους και οι Συμιακοί πατριώτες, όπως και όλοι οι Έλληνες, με κάθε τρόπο και κάθε θυσία έδειχναν την αποστροφή τους στο καθεστώς, πράγμα που συχνά το πλήρωναν ακριβά και όχι σπάνια και με τη ζωή τους.

Για αρκετό διάστημα εργάσθηκε ως υπάλληλος στα καταστήματα του Φιλάρετου Πάχου, που διατηρούσε παντοπωλείο και τυπογραφείο στο νησί.

Το καλοκαίρι του 1983 στην εορτή της Πεντηκοστής και ενώ βρίσκονταν στον Πανορμίτη, ο μακαριστός Μητροπολίτης Ρόδου Σπυρίδων και ο Σεβ. πρ. Καλύμνου Νεκτάριος καθώς και ο τότε Επίσκοπος Δωδώνης και σημερινός Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος με «συνόπτικες» διαδικασίες, υλοποιώντας μια σκέψη και μια ένθερμη επιθυμία όλων, κληρικών και λαϊκών, αποφασίσθηκε η χειροτονία, του επί τόσα χρόνια ταπεινού μοναχού σε διάκονο και πρεσβύτερο και η ανάδειξή του σε ηγούμενο της Μονής.

ΠΩΣ ΑΦΙΕΡΩΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Τον Σεπτέμβριο του 1942 ο Γεώργιος ταξίδεψε στη Ρόδο μαζί με τη μητέρα του Μαρία, η οποία συνόδευσε τον γιο της στο νοσοκομείο της πρωτεύουσας της Δωδεκανήσου, όπου είχε ανάγκη να κάνει επέμβαση σκωληκοειδίτιδος.

Παρέμειναν για το σκοπό αυτό εκεί για μια εβδομάδα και στις 24 του μηνός επιβιβάσθηκαν στο πλοίο «Fiume» για να επιστρέψουν στη Σύμη. Ένα κακό προαίσθημα πλάκωνε την ψυχή του νέου ανθρώπου. Δεν μπορούσε να το εξηγήσει, αλλά ενώ σε άλλη περίπτωση θα ήταν ευχαριστημένος που γύριζε στο νησί, μια ανεξήγητη στενοχώρια τον κατακυρίευσε όταν το πλοίο, με 200 Συμιακούς και Δωδεκανήσιους γενικά και ακόμη 200 Ιταλούς στρατιωτικούς, έλυσε τους κάβους και έβαλε ρότα προς τα δυτικά.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και το κακό προαίσθημα επεβεβαιώθηκε. Το πλοίο της γραμμής δέχθηκε επίθεση με τορπίλες από συμμαχικό υποβρύχιο. Αργότερα μαθεύτηκε πως η επίθεση έγινε, γιατί υπήρχε πληροφορία στο συμμαχικό στρατηγείο ότι το Fiume μετέφερε ιταλούς στρατιώτες, αξιωματικούς και πυρομαχικά, αντί να εκτελεί κανονικό δρομολόγιο με αθώους επιβάτες...

Η συνέχεια δεν περιγράφεται. Σκηνές αλλοφροσύνης, εικόνες που θυμίζουν βιβλική καταστροφή. Μέσα σε πολύ λίγο διάστημα το μέρος της πλώρης πήρε κατακόρυφη κλίση και βυθίστηκε σχεδόν ακαριαία, παρασύροντας στο βυθό πολλούς από τους επιβάτες του κι ανάμεσα σε αυτούς και τη μητέρα του Γεωργίου, που μέσα στον ορυμαγδό είχε βρεθεί στην άλλη άκρη του πλοίου μακριά από το παιδί της. Από τους διακόσιους Έλληνες σώθηκαν ελάχιστοι, και από τους επιβαίνοντες Συμιακούς μόνον τρεις. Θα μπορούσε να ήταν μια μεγάλη συμμαχική επιτυχία κατά των ναζιστών και των φασιστών. Εξελίχθηκε σε μια μεγάλη τραγωδία, στην οποία θυσιάστηκαν αθώοι.

Ανάμεσα στους τρεις Συμιακούς που κατόρθωσαν να διαφύγουν τον θάνατο από το τρομερό ναυάγιο ήταν ο ο Γεώργιος Μαργαρίτης. Αρπάχθηκε από ένα ξύλο από τα συντρίμμια του τορπιλισμένου πλοίου και προσπάθησε να επιπλεύσει. Πάλεψε με απόγνωση πέντε ώρες με τα κύματα τραυματισμένος. Στο μυαλό του έφερε τον προστάτη Άγιο του νησιού του, τον αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη, στο μοναστήρι του οποίου πήγαινε πολύ τακτικά από μικρός.

Απελπισμένος τον ικέτεψε να τον σώσει και του έταξε να του αφιερωθεί, πράγμα που έκανε.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Σκαλίζοντας το «σεντούκι» μου έπεσα σε μια πολύ ωραία φωτογραφία που την είχα δεί παλιότερα, αλλά δεν την θυμόμουνα.

Στο τεύχος της 18/2/1996 του ένθετου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ «ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ», το οποίο ήταν αφιερωμένο στο Καστελλόριζο, υπάρχει μια φωτό εποχής του Fiume μέσα στο λιμάνι του Καστελλόριζου.

Δεν την θυμόμουν γιατί δεν υπήρχε το όνομα του πλοίου και γιατί με είχε μπερδέψει η λεζάντα. Θεώρησα ότι πρόκειται για πλοίο που έκανε γραμμές εξωτερικού.

Κοιτώντας την ξανά και έχοντας γίνει «σοφότερος» στα σχετικά με το Fiume, τελικά κατέληξα με σιγουριά ότι είναι αυτό.

Άρωμα άλλων εποχών και του Καστελλόριζου πριν το ξεθεμελίωμά του.

post-31-128326958397_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...
Το κείμενο (το οποίο μου έδωσε και την ιδέα για το κουίζ) περιλαμβάνεται στο βιβλίο:

«Οι ανυπότακτοι της Σύμης – Βρετανική κατοχή στα Δωδεκάνησα» / Εκδόσεις Προσκήνιο / Αθήνα, 2005

Το βιβλίο περιλαμβάνει τις μαρτυρίες του Ελευθέριου Ι. Διακογιάννη και εκδόθηκε (μετά τον θάνατό του και εις μνήμην του) από τον γιό του Γιάννη Ελ. Διακογιάννη (σημ. πρόκειται για τον γνωστό δημοσιογράφο των Νέων).

Επίσης, στο βιβλίο περιλαμβάνονται και κείμενα άλλων Δωδεκανησίων και μη, τα οποία (όπως και το παραπάνω) αναφέρονται σε εκείνη την χρονική περίοδο.

Τι να πείς? Φέτος, μετά τον θάνατο του Ηγούμενου Γαβριήλ , είχαμε σήμερα και άλλον...

«Έφυγε» ο δημοσιογράφος Γιάννης Διακογιάννης

Πέθανε σήμερα ο δημοσιογράφος Γιάννης Ε. Διακογιάννης, πολιτικός και κοινοβουλευτικός συντάκτης της εφημερίδας "Τα Νέα" ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

[…]Χρέος τιμής για τον ίδιο ήταν και η επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου «Οι ανυπότακτοι της Σύμης», που έγραψε ο πατέρας του Ελευθέριος Γ. Διακογιάννης, ένας από τους αφανείς ήρωες του πατριωτικού αγώνα για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από την Ιταλική κατοχή και την Αγγλική επικυριαρχία.

Άνθρωπος με βαθειά πολιτιστική καλλιέργεια -εξαίρετος πιανίστας ο ίδιος, μολονότι αυτοδίδακτος- πρωταγωνίστησε στην καθιέρωση δύο κορυφαίων πολιτιστικών θεσμών στην ελληνική περιφέρεια: Διαδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο στο ξεκίνημα του Φεστιβάλ της Πάτρας το 1986 και υπήρξε ο εμπνευστής και ο δημιουργός από το 1995 μέχρι το 2002 του Φεστιβάλ στο ακριτικό νησί της Σύμης, γενέτειρα του πατέρα του, στο οποίο κατάφερε να ενώσει το καλλιτεχνικό όραμα σπουδαίων ανθρώπων απ΄ όλο τον κόσμο οι οποίοι συμμετείχαν αφιλοκερδώς.

Τι να πείς? Ένας καλλιεργημένος και αξιοπρεπέστατος άνθρωπος και δημοσιογράφος... που ούτε τα πενήντα του δεν πρόλαβε να κλείσει!
Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

Επανέρχομαι στο θέμα, αφού στο τεύχος 197 της ναυτικής επιθεώρησης (Ιούλιος - Αύγουστος 1946), υπάρχει η αναφορά του κυβερνήτη του ΝΗΡΕΑ για τις περιπολίες του υποβρυχίου την επίμαχη περίοδο. Από το ιστορικό της περιπολίας 15/09/1942-29/09/1942 προκύπτει ότι ο ΝΗΡΕΑΣ συνάντησε το FIUME για πρώτη φορά στο μέσο του στενού της Ρόδου στις 22/09. Η επίθεση αυτή την ημέρα δεν έγινε, για να μην προδωθεί η παρουσία του υποβρυχίου στην περιοχή.

Στις 24/09 όμως που το συνάντησε ξανά, δεν του χαρίστηκε, και με τρεις τορπίλες το βύθισε. Ο κυβερνήτης σε άλλο σημείο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι όταν ξαναπέρασε από το σημείο της βύθισης τον Φεβρουάριο του 1946 "με ευλάβειαν η σκέψις μου εστράφη προς τον ύψιστον και τας οικογενείας εκείνων, οι οποίοι τότε, έτυχε να είναι εχθροί μας."

Link to comment
Share on other sites

  • 5 years later...

Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα του Μιχάλη Κατσίγερα με ιστορικές φωτογραφίες του 20ου αιώνα, βρήκα και την συνημμένη φωτογραφία του ΝΗΡΕΥΣ με την εξής λεζάντα: "ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1942. Το ελληνικό υποβρύχιο ΝΗΡΕΥΣ μετά την καταβύθιση στις 24 του μηνός στην περιοχή των Δωδεκανήσων του ιταλικού επιβατηγού ΦΙΟΥΜΕ. Στην φωτογραφία, ο ύπαρχος του υποβρυχίου υποπλοίαρχος Κωνσταντίνος Λούνδρας".

 

Να σημειώσω ότι ο Κων. Λούνδρας ήταν ο μετέπειτα σύζυγος της Ελένης Βλάχου της Καθημερινής

 

post-1833-0-19206500-1422567284_thumb.jp

Link to comment
Share on other sites

×
×
  • Create New...