Jump to content
Shipfriends

Recommended Posts

Είναι το τραμ της παραλίας, από Άγιο Διονύσιο ως το Παλατάκι. Το τραμ του Περάματος ξεκινούσε από την πλατεία Λουδοβίκου (Οδησσού). Καταργήθηκε κάπου το 1961, ενώ του Περάματος το 1977.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...
On 4/15/2020 at 3:23 PM, georgios express said:

Με αφορμή την ανάρτηση του polmyt (στον οποίο οφείλονται ευχαριστίες), καλώ τους παλαιοτέρους να θυμηθούν και τους νεωτέρους να μάθουν:

  1. Η Ακτή Κονδύλη έχει ελάχιστα νεά και μεγάλα κτίρια, τα περισσότερα κτίσματα είναι ακόμα ισόγειες κεραμοσκεπείς κατασκευές που στέγαζαν μικροβιοτεχνίες ως επι το πλείστον σχετιζόμενες με καρνάγια και βαπόρια.
  2. Πίσω στο βάθος, παρατηρήστε στα νταμάρια της Νίκαιας πόσο χαμηλά είναι ακόμα η οικιστική πύκνωση. Σήμερα είναι κτισμένα μέχρι επάνω.
  3. Πίσω από την τσιμινιέρα του "Αρίων" αυτό που διακρίνεται πρέπει λογικά να είναι ο τελευταίος όροφος της "Κοπής" (700 ΣΕ), ελλείψει ενδιαμέσων πολυκατοικιών και πολυορόφων κτιρίων.
  4. Στο γωνιακό κρηπίδωμα απέναντι από τον Άγιο-Διονύσιο (στην φωτογραφία πάνω από την λιβεριανή σημαία) ξεφορτώνει ένα motorship. Σήμερα εκεί δένουν τα χανιώτικα της Κοινοπραξίας.
  5. Κατα μήκος της Ακτής Κονδύλη, διακρίνονται, όχι πολύ καθαρά, οι παλαιές ισόγειες αποθήκες του ΟΛΠ που γκρεμίσθηκαν λίγο αργότερα, για να απελευθερωθεί ο χώρος παό την περίφραξη έως την θάλασσα (και αφού ξηλώθηκαν οι σιδηροτροχιές που συνέδεαν τον Σταθμό Πελοποννήσου/ΣΠΑΠ με τον χώρο των ΣΕΚ, στην Δραπετσώνα).

 

On 4/15/2020 at 4:57 PM, Nick the Greek said:

Κι εγώ με την σειρά μου ευχαριστώ εσένα για την ιστορική αναδρομή και τα καλολογικά στοιχεία:D(που έλεγε και μια καθηγήτριά μου).

 

Να προσθέσω λίγα πράγματα σε συνέχεια των λεγομένων σου στο 4) και 5). Είναι ακριβώς όπως τα λές. Μάλιστα στη φωτογραφία πίσω από την πλώρη του Αιγαίον, φαίνονται κάποια πράγματα που είναι χρώματος άσπρου. Αυτά πρέπει να είναι κομμάτι του στόλου από τις μπάρτζες ξηρού φορτίου που είχε τότε ο ΟΛΠ και που περιφέρονταν στον Πειραιά και τα πέριξ με τα γκρίζα ρυμουλκά του ΟΛΠ. Το άσπρο κολλάει στο ότι οι μουσαμάδες που τις κάλυπταν όταν χρειαζόταν, ήταν άσπροι. Εκεί και μέχρι την άκρη στα Λεμονάδικα ήταν ένα μεγάλο ρεμέτζο γι αυτές τις μπάρτζες(υπήρχαν πολλές δεκάδες από αυτές).

 

Εκεί που βλέπουμε τις μπάρτζες, υπήρχε και καταφύγιο για τους βομβαρδισμούς του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, που χρησιμοποιούνταν από το προσωπικό του ΟΛΠ και τους ναυτικούς. Η είσοδός του μάλιστα φαινόταν μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 80, ήταν σαν λοφάκι επάνω στην προβλήτα, κλεισμένη με σιδεριές και αλυσίδες. Κάπου εκεί κατεδαφίστηκε και μάλλον μπαζώθηκε και το καταφύγιο.

 

Ας ολοκληρώσουμε λοιπόν την ιστορική μας αναδρομή στο κεντρικό λιμάνι του Πειραιώς με την Ηετιώνεια Ακτή και την προβλήτα του Αγίου Διονυσίου ή αλλιώς Ακτή Κονδύλη όπως ονομάζεται επισήμως. Σχετικά με την Ακτή Κονδύλη τα έχουμε πεί αρκετά αναλυτικά στα παραπάνω παρατιθέμενα αποσπάσματα και σε αυτήν τη φωτογραφία μπορεί να πάρει κανείς μια γεύση του πως ήταν πρίν επεκταθούν εκεί τα ακτοπλοικά. Ανάλογη ήταν η εικόνα της Ηετιώνειας ακτής μέχρι τις δεξαμενές του Βασιλειάδη, με ντόκους όπου εκφορτωνόταν γενικό φορτίο από τζενεραλάδικα με κουραδόρους και μπίγες, εκτός από την προβλήτα δίπλα στις δεξαμενές όπου και υπήρχε το σιλό για χύδην φορτία σιτηρών. Ο ΟΛΠ μάλιστα διεχώριζε τους ντόκους όχι τόσο με βάση τις δέστρες όσο με βάση τα υπόστεγα υποδοχής φορτίου που ήταν χτισμένα δίπλα τους, άκουγε κανείς τους εργάτες να λένε πως "το τάδε βαπόρι είναι δεμένο στο τάδε υπόστεγο".

 

Στις αρχές της δεκαετίας του 80, ο συνδυασμός της παρακμής του γενικού φορτίου που δεν ήταν στοιβαγμένο μέσα σε κοντέινερ αλλά και η αύξηση των μεγεθών στα πλοία της ακτοπλοίας, κατέστησε μοιραία την επέκταση του λιμανιού πρός εκείνη την πλευρά. Αυτή η επέκταση έγινε σταδιακά και σε πρώτη φάση παραδόθηκε σε ακτοπλοική χρήση η Ακτή Κονδύλη μόνο. Πρώτη εταιρεία που απέκτησε(ανεπισήμως) αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης συγκεκριμένης θέσης ήταν οι Μινωικές Γραμμές με τα Κνωσός και Φαιστός να εναλάσσονται στη γωνία της Ακτής Κονδύλη σε αναχωρήσεις για το Ηράκλειο ήδη από το 1983 νομίζω, χαρακτηριστικά θυμάμαι πως το 1984 έχω ταξιδέψει από εκεί για Ηράκλειο με το Κνωσός και οι θέσεις ήταν ήδη παγιωμένες.

 

Το λιμάνι ήδη ασφυκτιούσε οπότε είδαμε ξαφνικά ένα στρατό πλοίων να μετακινείται στην Ακτή Κονδύλη, οδηγώντας σε εικόνες σαν αυτήν εδώ ή και αυτήν εδώ. Η ΑΝΕΚ με το Ρέθυμνον και το Κάντια άρχισε να δένει δίπλα στις Μινωικές ενώ δίπλα από την ΑΝΕΚ ξεκίνησε να κάνει δρομολόγια και το Κνωσός για τα Χανιά γύρω στο 1991 αν θυμάμαι καλά. Στην Ακτή Κονδύλη είδαμε να μεταφέρονται και πολλές από τις αναχωρήσεις για τις Δυτικές Κυκλάδες με το Κίμωλος και το Μήλος Εξπρές. Είδαμε τη ΝΕΛ να αναχωρεί από εκεί με τον Αλκαίο για τα Δωδεκάνησα, τη ΝΕ Χίου με το Νήσος Χίος για τη Χίο, το Θησεύς για τα Κύθηρα, το Αγία Γαλήνη, τα πλοία της γραμμής του Αγίου Νικολάου και της Σητείας(Βόγιατζερ/Σητεία, Ιεράπετρα, Λασήθι/Sea Harmony) αλλά και πάμπολλα πλοία σε ακινησία.

 

Μοιραία άνοιξε και το υπόλοιπο λιμάνι μέχρι εκεί που δένουν σήμερα τα πλοία της Μυτιλήνης με την σταδιακή κατεδάφιση των υποστέγων και την απομάκρυνση των κινητών γερανών του λιμανιού. Για κάποιο χρονικό διάστημα είχαν στοιβαχτεί στην άκρη της προβλήτας στο στένεμα, αλλά στις αρχές του 2000 απομακρύνθηκαν και από εκεί. Η πρώτη θέση μετά τη γωνία του Αγίου Διονυσίου έγινε κτήμα της ΑΝΕΚ ενώ από εκεί που αναχωρούν πια τα Παλάτια, αναχωρούσε κάποτε το Αρκάδι και το Πρέβελης για το Ρέθυμνο. Με τον ερχομό όμως των παλατιών και την διάλυση της Ρεθυμνιακής, η συγκεκριμένη θέση δώθηκε στις Μινωικές που με τη σειρά τους παρεχώρησαν τη γωνία του Αγίου Διονυσίου στην ΑΝΕΚ. Το trivial που θυμάμαι, εκτός κι αν θυμάται άλλος κάτι διαφορετικό, είναι πως η γωνία του Ηετίωνα με πλώρη πρός τα έξω(εκεί που δένουν σήμερα Νήσος Σάμος και Νήσος Ρόδος/Διαγόρας για Χίο/Μυτιλήνη) πρωτοδόθηκε σε χρήση στο ρορό Αγία Γαλήνη των Μινωικών. Θυμάμαι το Πάσχα του 1992 ή κάτι τέτοιο να αναχωρούμε με το Δήμητρα για τη Μύκονο και να περνάμε δίπλα από το Αγία Γαλήνη, φρέσκο σε αυτήν τη θέση, που φόρτωνε νταλίκες υπό την σκέπη κάμποσων γερανών του ΟΛΠ που ήταν στοιβαγμένοι εκεί, όπως προείπα.

 

Για το τέλος να αναφέρω πως ο περιβάλλων χώρος από την Ακτή Κονδύλη είναι κομμάτι του ό,τι έχει απομείνει από τη βιομηχανική περιοχή του Πειραιά, γεμάτο πάντοτε με μηχανουργεία και άλλα καταστήματα γύρω από τεχνικές δουλειές, είναι η απόληξη της περιοχής των Μανιάτικων που συνορεύει με τα Ταμπούρια. Πάνω από την Ηετιώνια Ακτή, είναι η χιλιοτραγουδισμένη Δραπετσώνα που ακόμη και σήμερα βλέπει κανείς τα χαμηλά, ασπρισμένα σπίτια περασμένων δεκαετιών, εκεί ήταν είναι και διάφορα άλλα σημεία αναφοράς της περιοχής όπως η Κοπή, τα Βούρλα και άλλα μέρη όπου έχει γραφτεί η σκληρή ιστορία του σύγχρονου Πειραιά. 

Edited by Nick the Greek
Link to comment
Share on other sites

2 hours ago, Nick the Greek said:

 Το trivial που θυμάμαι, εκτός κι αν θυμάται άλλος κάτι διαφορετικό, είναι πως η γωνία του Ηετίωνα με πλώρη πρός τα έξω(εκεί που δένουν σήμερα Νήσος Σάμος και Νήσος Ρόδος/Διαγόρας για Χίο/Μυτιλήνη) πρωτοδόθηκε σε χρήση στο ρορό Αγία Γαλήνη των Μινωικών. Θυμάμαι το Πάσχα του 1992 ή κάτι τέτοιο να αναχωρούμε με το Δήμητρα για τη Μύκονο και να περνάμε δίπλα από το Αγία Γαλήνη, φρέσκο σε αυτήν τη θέση, που φόρτωνε νταλίκες υπό την σκέπη κάμποσων γερανών του ΟΛΠ που ήταν στοιβαγμένοι εκεί, όπως προείπα.

Και εγω παρομοια εικονα εχω

Τα ΝΕΛοπλοια πηγαν εκει το 1995 ,νομιζω λιγο πριν το Πασχα ,μεσα σε μπολικη γκρινια απο τον κοσμο για τη μετακινηση τους απο του Τζελεπη στην Ηετιωνια.Οι γερανοι απομακρυνθηκαν οριστικα αν δεν κανω λαθος καπου το 2001 ή το 2002

Link to comment
Share on other sites

5 hours ago, Nick the Greek said:

...είναι η χιλιοτραγουδισμένη Δραπετσώνα που ακόμη και σήμερα βλέπει κανείς τα χαμηλά, ασπρισμένα σπίτια περασμένων δεκαετιών, εκεί ήταν είναι και διάφορα άλλα σημεία αναφοράς της περιοχής όπως η Κοπή, τα Βούρλα και άλλα μέρη όπου έχει γραφτεί η σκληρή ιστορία του σύγχρονου Πειραιά. 

Δραπετσώνα λοιπόν, η πρώην "Κρεμμυδαρού" έως τον μεσοπόλεμο.

Εκεί στην αρχή της Ακτής Κονδύλη, στον Άγιο Διονύσιο, εμπλέκεται η ιστορία του λιμανιού με την ιστορία του οικιστικού και ανθρωπολογικού ιστού που το περιβάλλει. Ακριβώς απέναντι από την σημερινή πύλη Ε3 βρίσκεται ο σταθμός του ΟΣΕ, πρώην ΣΕΚ, που η μοναδική γραμμή του κατευθύνεται προς Ρετσίνα/Καμίνια περνώντας κάτω από την περίφημη Γέφυρα. Αριστερά και δεξιά της ας πούμε "βυθισμένης" γραμμής,  με πρόσοψη προς τις οδούς Θεσμοφορίου και Αγίου Δημητρίου, πολυόροφα για τα δεδομένα της εποχής κτίσματα, κάποια ξύλινα, τα οποία στέγαζαν δεκάδες μικρομάγαζα, καφενεία και μικροβιοτεχνίες, με ιδιοκτήτες κυρίως πρόσφυγες (οι περισσότερες επιγραφές έληγαν σε -ογλού). Από τον σταθμό των ΣΕΚ κάθε μεσημέρι γύρω στις 14:00 αναχωρούσε το "Ακρόπολις Εξπρές", (Πειραιάς)-Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Μόναχο, που μετέφερε χιλιάδες μετανάστες τις δεκαετίες '50 και '60, έως και τα μέσα του '70. Από τον χαμηλό τοίχο ή ακόμα καλύτερα από την πεζογέφυρα με τα σκαλάκια που βγαίνει από το λιμάνι στην Αγίου Δημητρίου, μπορούσες να κάνεις train-spotting ή να δείς τους ανθρώπους με 1-2 χάρτινες καρώ βαλίτσες δεμένες με σκοινί για ασφάλεια, να περιμένουν το τραίνο για την Γερμανία. Θα μου πείτε Α/Μ ελληνική ταινία με μουσική επένδυση Καζαντίδη μας περιγράφεις; Έτσι όμως ήταν, δυστυχώς ή ευτυχώς και τέλος πάντων....  

Πίσω από την Αγίου Δημητρίου, οι φυλακές των Βούρλων με την γνωστή προπολεμική ιστορία (όχι ως φυλακή) και με την ακόμη γνωστότερη απόδραση των 30 κομμουνιστών κρατουμένων που έσκαψαν τούνελ και βρέθηκαν κάτω από την οδό Δογάνη (και μάλλον όχι Δογάνης) στο εργοστάσιο της Ντεστρέ. Μερικά τετράγωνα παραπάνω, Σπάρτης και Σωκράτους, εκεί που σήμερα είναι ένα πλυντήριο αυτοκινήτων και πριν μιά υφαντουργία που γκρεμίστηκε, ήταν προπολεμικά η "Μάντρα του Σαραντόπουλου" που τραγουδούσε η "Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς". Κοντά στο Λιμάνι, κοντά στα Βούρλα, πελατεία μερακλήδων εξασφαλισμένη.

Παίρνοντας την Αναπαύσεως μετα την Κοπή, είναι η Πλατεία Κερατζάκη που πήρε το όνομά της από τον ιδιοκτήτη της ομώνυμης ταβέρνας που τραγουδούσε η Ρόζα Εσκενάζυ.

@gtogias Αν και πέρασε καιρός τώρα είδα το σχόλιο. Εκτός αν έχει αρχίσει πρωϊμως ή άνοια, θυμάμαι ουκ ολίγα πρωϊνά το λεωφορείο να περιμένει πριν την Κόνωνος να περάσει το τραίνο από τον σταθμό ΣΠΑΠ στο λιμάνι και μετά να τρέχω να προλάβω το πρώτο κουδούνι. Δεν νομίζω ότι το τραίνο έμπαινε από τον Άγιο Διονύση.

Link to comment
Share on other sites

Λιγάκι off-topic ίσως αλλά μια που πιάσαμε τα Βούρλα έχει ενδιαφέρον να δεί κανείς 2 ντοκιμαντέρ. Το πρώτο από το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα για την απόδραση από τη φυλακή των Βούρλων(είναι σε 5 μέρη των 10 λεπτών), μεταφερόμαστε σε μια εποχή που οι κάποιες πολιτικές πεποιθήσεις εδιώκοντο ποινικά.

 

Το δεύτερο δεν ασχολείται αποκλειστικά με τα Βούρλα σαν φυλακή αλλά με όλη τους την ιστορία, ειδικά το κομμάτι που εξιστορεί τις μέρες τους σαν δημόσιο πορνείο, είναι εκπληκτικό και ιδιαιτέρως σκληρό. Είναι κομμάτι της πάρα πολύ καλής σειράς εκπομπών της ΕΡΤ με τίτλο "Στέκια". Μεταφερόμαστε σε μια εποχή που η αξία της ανθρώπινης ζωής ήταν πολύ μικρή.

 

Link to comment
Share on other sites

Quote

Και ένα tip για να μαθαίνουν οι νεώτεροι: Σιδηροδρομική σύνδεση το λιμάνι δεν είχε μόνο με τους τότε ΣΕΚ μέσω του Σταθμού «Λαρίσης» στον Άγιο Διονύσιο, αλλά και με τους τότε ΣΠΑΠ (Πελοποννήσου) που ως γνωστόν είχαν γραμμή πλάτους 1m (αντί του κανονικού 1,44m). Μία γραμμή από τον Σταθμό Πελοποννήσου (νυν Προαστιακό) έβγαινε διαγωνίως στο τρίστρατο Ακτής Κονδύλη/Ακτής Καλλιμασιώτη/Κόνωνος και αφού διασταυρωνόταν με τις γραμμές του τραμ, πέρναγε στο Λιμάνι μέσω μίας τεράστιας σιδερένιας πόρτας που σήμερα έχει καταργηθεί και ήταν εκεί που σήμερα είναι το φανάρι που επιτρέπει την αριστερή στροφή για Κόνωνος. Φυσικά όταν έπρεπε να περάσει τραίνο μέσα στο λιμάνι, επειδή δεν υπήρχαν δρύφακτα, διεκόπτετο η κυκλοφορία από/προς Ακτή Κονδύλη (η κίνηση της Κόνωνος ήταν αμελητέα) από αγριωπούς ενστόλους φύλακες των ΣΠΑΠ με σφυρίκτρες και κόκκινες σημαίες. Οι συρμοί (φορτηγά βαγόνια) ήταν συχνά μεγάλη και η αδημονία των οδηγών εξεδηλούτο συνήθως με μεγαλοπρεπέστατες μούντζες και τις αντίστοιχες λιμανίσιες εκφράσεις. Η μετρική γραμμή έφθανε περίπου μέχρι εκεί που σήμερα δένουν τα «Κρήτη» για φόρτωση/εκφόρτωση.

Αν θυμάμαι καλά τέλη της δεκαετίας 70 το τραίνο (σπανίως και που) έμπαινε στο λιμάνι στις δεξαμενές μόνο (κοντά στην πυροσβεστική) ιδιαίτερα για το σιλό (το οποίο λειτουργούσε ακόμη και τις νύκτες ήταν απίστευτη περιοχή "πάρτυ" για  τους αρουραίους). Φυσικά δεν υπήρχε η βύθιση-υπογειοποίηση της Λ. Α.Παπανδρέου. Οι γραμμές του ήταν κοινή τροχιά από την μία πλευρά και δύο τροχιές από την άλλη ώστε να εξυπηρετούνται και τα δύο πλάτη (μετρικό και διεθνές). Οι τροχιές (και του τράμ στην ακτή Κονδύλη) ήταν ιδιαίτερα τις βροχερές μέρες παγίδα για τα πολυάριθμα μηχανάκια που ήταν το κύριο μέσο μετακίνησης μέσα στο λιμάνι.

Link to comment
Share on other sites

On 12/8/2020 at 12:57 PM, gtogias said:

Πειραιάς, άποψη του λιμανιού. Από το βιβλίο THIS IS GREECE, 1955, του OTTO SIEGNER, εκδότης Ludwig Simon Verlag - Munich-Pullach.

130250572_3490296984381746_5326452422220

 

 

Πολύ νοσταλγική φωτογραφία, τραβηγμένη μάλλον από την ταράτσα ενός εκ των κτιρίων της Ακτής Μιαούλη.

 

Χωρίς να έχω μπροστά μου κάτι για να επαληθεύω, μια προσπάθεια σχετικά με το τι βλέπουμε: Σε πρώτο πλάνο το ρυμουλκό Μαριγώ Μάτσα ενώ δίπλα του μπορεί να διακρίνει κανείς το όνομα του ρυμουλκού γραμμένο στα πλάγια, πρέπει να είναι το Βερνίκος Νικόλαος(ή κάτι τέτοιο). Θα μπορούσαν κάλλιστα και τα δύο να είναι ατμοκίνητα.

 

Δίπλα τους φαίνεται ένα πλοιάριο άγνωστο σε μένα σε σκούρο χρώμα ενώ δίπλα του πρέπει να είναι ένα επιβατηγό του Αργοσαρωνικού που δούλεψε μέχρι τα μέσα των 80s, πρέπει να λέγεται Άγιος Νεκτάριος.

 

Πιο δεξιά βλέπουμε σίγουρα το Νεράιδα ενώ αυτό πιο κοντά στο φακό με το αστέρι στην τσιμινιέρα μοιάζει με Κύκνο αλλά εγώ έχω την αίσθηση πως είναι το Πίνδος ΙΙ.

 

Στο βάθος στου Τζελέπη, ξεχωρίζει κανείς το χαρακτηριστικό φουγάρου του Φίλιππου του Καβουνίδη ενώ δίπλα του αυτό του Τυπάλδου με την ψηλή πλώρη πρέπει να είναι το Mediterranean. Στο βάθος και αριστερά διακρίνεται μάλλον κάποιο φορτηγοπόσταλο του Τυπάλδου που πήγαινε στην Κρήτη.

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Πολύ καλή φωτογραφία-ρετρό από τον ξενόγλωσσο φίλο μας @FHFerry, είναι οι προβλήτες του Τζελέπη τον Ιούλιο του 1981. Τα πλοία τα ξέρετε, μπορείτε να διακρίνετε δίπλα στο Μίνως τα υπόστεγα για τα οποία έχουμε μιλήσει παραπάνω. Η πλώρη που βλέπουμε ίσα-ίσα στο δεξί κομμάτι της φωτογραφίας είναι από κάποιο κρουαζιερόπλοιο της Ηπειρωτικής, ίσως το Neptune.

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Απόψε να δούμε μια κάρτα εποχής και όταν λέω εποχής εγώ προσωπικά την τοποθετώ ανάμεσα στο 1961 και το 1965. Αυτό το λέω γιατί στο βάθος της φωτογραφίας απεικονίζεται μάλλον το Πολικός του Καβουνίδη που ήρθε αποκτήθηκε από την εταιρεία το 1961. Την ίδια στιγμή υπάρχει στην προβλήτα Αργοσαρωνικού και η παντόφλα Θαλάσσιος Λέων που πουλήθηκε στην Ιταλία το 1965. Κατά τα άλλα διακρίνουμε επίσης στο βάθος το Μαριλένα του Λαγά και κάποιο επιβατηγό του Σαρωνικού για το οποίο δεν παίρνω όρκο. Σε πρώτο πλάνο φυσικά το Σεμίραμις της Ηπειρωτικής(πρώην Calabar της Elder Dempster για δρομολόγια στην Ανατολική Αφρική), αν δεν κάνω λάθος ήταν το πρώτο πλοίο που αγοράστηκε αποκλειστικά για χρήση σαν κρουαζιερόπλοιο στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Κατά τα άλλα βλέπει κανείς την περίφραξη των σημερινών 200αριών σαν χώρος ακτοπλοίας εξωτερικού και τελωνειακά υποκείμενος, υπάρχουν ελάχιστα παρκαρισμένα αυτοκίνητα εκεί έξω που δείχνουν ξεκάθαρα 40s και 50s ενώ προσέξτε στα αριστερά και κάποιες σκάλες αποβίβασης επιβατών που είναι ντανιασμένες, έτοιμες πρός χρήση. Αν διαφωνεί κάποιος με τη χρονολόγηση ή μπορεί να την κάνει ακόμη πιο συγκεκριμένη, είμαι όλος αυτιά.

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...
1 hour ago, Petros P said:

....Αναχώρηση του Εξπρές εν ετει 1963 απο το Πασαλιμάνι,διπλα στα σημερινά γηπεδάκια ..τενις του ΟΣΦΠ

Πέτρε θα ξαναγράψεις διαγώνισμα καθότι σήμερα αδιάβαστος.

Τα "σημερινά γηπεδάκια τένις" ήταν το γήπεδο μπάσκετ αυτής της Πειραϊκής Ομάδας (τις δεκαετίες προ Παπαστρατείου) στο οποίο στις αρχές της δεκαετίας του '70 υπήρχε πλέον ελεύθερη πρόσβαση ιδίως για τους κοπανατζήδες του Κέντρου του Πειραιά. Οι πλέον Τσουκαλάδες, έμπαιναν πρώτα μέσα στην "Λέσχη" και θαύμαζαν τα κύπελλα του ακατονόμαστου, πριν αρχίσει το διπλό. Το μόνο πρόβλημα που υπήρχε είναι ότι ενίοτε όλο και κάποιος ατζαμής ή κάποια κόντρα θα έριχνε την μπάλα στην θάλασσα, οπότε ή δούλευε κανένα παραπεταμένο κοντάρι ή κάποιος φιλεύσπαχνος βαρκάρης την επέστρεφε μετά από παρακλήσεις ("έλα ρε θείο", κλπ).

Link to comment
Share on other sites

για αυτο εβαλα τις τελίες μεταξύ γηπεδάκια και τενις,ηταν ειρωνικο  😛

Περνάω τη βάση ,μη πω οτι παίρνω και έπαινο :P 

Ακομα και οι μιλένιαλς έχουν προλαβει να παίξουν σε αυτο το γηπεδο έστω και ποδοσφαιρο,ποσο μάλλον οι τραντοσαραντάρηδες  μπάσκετ! age group που είμαι πλέον. Πορφύρα και Ολυμπιακό έχω παίξει μπολικες φορές.

Κάποια στιγμή έγινε λουναπαρκ (για τη γυναικα του Νικοπολιδη 😛 ) και μετά ανεπίσημο κέντρο τετράποδων Πειραιωτών μετα των διπόδων κηδεμόνων τους.

Στον ερασιτέχνη στα 90's είχα ξεδιπλώσει μεγάλο μέρος ...του υποκρτικού μου ταλέντου ,αφου το έδιναν για εκδηλώσεις σε παιδικούς σταθμούς 😛

Edited by Petros P
Link to comment
Share on other sites

On 10/14/2010 at 12:30 AM, proud_ionian said:

 μια στον πειραια την ωρα που εδενε στον αγιο σπυριδωνα 

26 χρονια πισω και το Ionian Sun μπαινει δενει στον αγιο σπυριδωνα, για την επισκευη του.

 

στη φωτο... συνυπαρχουν ροδανθη, αθενς εξπρες, παναγια τηνου (ως αρτεμις), superferry II μολις εχει βγει απο την ετησια και ετοιμαζεται για πατρα, ionian island, θεοφιος ως pollux και sea serenade

τα τρια τελευταια τα βλεπουμε και παρακατω

 

Link to comment
Share on other sites

Απόψε πάμε περίπου 54 χρόνια πίσω αν τα υπολογίζω καλά με βάση τις ημερομηνίες απόκτησης και πώλησης των πλοίων της Sun Line που βλέπουμε στο προσκήνιο. Είναι τα Stella Maris II, Stella Oceanis και Stella Solaris(πρώην Bunte Kuh, το πρώτο της εταιρείας) και τα βλέπουμε δεμένα στα 200άρια που όπως έχουμε πεί παραπάνω, τότε ήταν αφιερωμένα στα πλοία εξωτερικού. Προσέξτε το Stella Oceanis που μάλλον παίρνει εφόδια με τη μπίγα της πλώρης, μπορεί να διακρίνει κανείς διάφορα κιβώτια δίπλα στα φορτηγά που βλέπουμε στην πλώρη.

 

Στο βάθος έχουμε τα τζενεραλάδικα που κοσμούσαν -πραγματικά κοσμούσαν- το λιμάνι ενώ στου Τζελέπη έχουμε 1 Καβουνίδη και 2 x Ευθυμιάδη. Το πλοίο του Καβουνίδη είναι το Αικατερίνη και δίπλα του κατά πάσα πιθανότητα τα Ελεάννα και Μίνως, χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Παρατηρείστε τα υπόστεγα του Τζελέπη όπως έχουμε πεί αλλά και τις μαούνες στον Άγιο Διονύσιο.

Link to comment
Share on other sites

Για κάποιο λόγο που δεν ξέρω τα πρώτα του χρόνια πάντα ( και πτι μετασκευης και κατόπιν αυτής )  το θυμάμαι πάντα δεμένο στου τζελεπη παρότι έκανε δρομολόγια στη Κρήτη 

Edited by polmyt
Link to comment
Share on other sites

Τα τελευταία 5 καλοκαίρια Νίκο μου με το μαγαζί, δεν έχω χρόνο ούτε για να πάω τουαλέτα, όχι να χαζεύω στο ίντερνετ. Οπότε, όπως εύλογα φαντάζεσαι, το πολύ ωραίο ποστ σου δεν το πήρα πρέφα ούτε κατά διάνοια... 

Πάντως, δε μπορώ να καταλάβω πως βόλευε την ΑΝΕΚ να έχει το Κάντια εκεί στα Κρητικά μαζί με τα υπόλοιπα και το Άπτερα μοναχό του 800 μέτρα μακρύτερα αντί να είναι μαζεμένα όλα δίπλα δίπλα...

Άλλο το 70 που και τα Κνωσσό/Φαιστός έδεναν στα λεμονάδικα και άλλο το 90 που κουτσά-στραβά είχαν ψιλοδημιουργηθεί τα "γκέτο" (Δωδεκανήσων, Κρητικά, Β. Αιγαίου, κτλ) 

Link to comment
Share on other sites

Δεν ήταν θέμα βολέματος, αυτές ήταν οι "παραδοσιακές" αν θέλεις θέσεις για τα πλοία της Κρήτης. Δεν υπήρχαν και πολλές άλλες θέσεις τότε, άσε που τότε μέσα στο λιμάνι υπήρχαν μικρότερα μεν, αλλά πολύ περισσότερα πλοία σε αριθμό.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...