Jump to content
Shipfriends

Recommended Posts

Εγώ ευχαριστώ για την ανάγνωση, κύριοι. Και ευχαριστώ και τον @gtogias για το σχεδιάγραμμα του 1958 που με ωθεί σε ορισμένα περαιτέρω σχόλια.

 

Έχει ενδιαφέρον να δεί κανείς τα έργα που τελικά ΔΕΝ έγιναν, είναι στο χάρτη με άσπρη διακεκομμένη γραμμή. Στου Κανέλλου έγιναν κάποια από αυτά με πολλά χρόνια καθυστέρηση, ενώ φαίνεται στον χάρτη πως πρίν γίνει το Π, φαίνεται πως έχει χτιστεί ένα μικρό του κομμάτι(αυτό που χτίζεται στη φωτο του polmyt), επάνω στο οποίο πάτησε το Π. Βλέπουμε επίσης πως προγραμματιζόταν και μια τριγωνική προβλήτα στου Ξαβέρη η οποία δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Το κομμάτι που υπάρχει στο χάρτη σαν Βασιλικόν Περίπτερον, είναι το Παλατάκι που ανέφερα όταν μιλούσα για τους εμπορικούς ντόκους. Στο χάρτη επίσης φαίνεται η οδός Μαρίας Χατζηκυριάκου που καταλήγει τώρα στο Λιοντάρι, κάθετός της είναι και η Λεωφόρος Χατζηκυριάκου, που καταλήγει στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Η πλάκα εδώ είναι πως όλοι όσοι μένουν στην περιοχή δεν τονίζουν κανονικά το επίθετο του Χατζηκυριάκου, όλοι λένε Μαρίας ή Λεωφόρος Χατζηκυριακού, τονίζουν δηλαδή την λήγουσα:D. Συλλογική παραποίηση ονόματος.

 

Επίσης βλέπουμε δίπλα στον Άγιο Σπυρίδωνα, τον ονομαζόμενο Κήπο Θεμιστοκλέους. Αυτός είναι ο σημερινός Τινάνειος Κήπος, αν πάει κανείς εκεί θα βρεί ακόμη σφηνωμένη σε ένα δέντρο κομμάτι της λαμαρίνας του Clan Fraser, θύμα του μεγάλου βομβαρδισμού του Πειραιά, πλοίο που ήταν δεμένο εκεί που σήμερα πέφτουν τα Κρητικά. Επίσης βλέπει κανείς την αναφορά στο Δημαρχείο ή αλλιώς Παλιό Ρολόι, χαρακτηριστικό σημείο του παλιού Πειραιά που τόσο εγκληματικά για την ιστορία της πόλης, σβήστηκε από το χάρτη.

 

Μαργαρίτη, έχεις δίκιο για τα Ιάλυσσος και Κάμειρος, αν και εγώ τα θυμάμαι συχνά και στις άλλες θέσεις. Υποθέτω πως η πρόσδεση είχε να κάνει και με τον καιρό. Η συγκεκριμένη θέση μεν δεν έκανε απαραίτητη την άγκυρα, από την άλλη βέβαια για βαπόρια αυτού του μεγέθους ήταν στρούγγα, ειδικά για να μπείς, και μάλιστα με το Ναιάς δεμένο στην κλασσική του θέση. Πάντα όμως την προτιμούσαν την θέση αυτή τα πλοία, γιατί δεν είχες να παλέψεις με το μεγάλο διαχρονικό πρόβλημα των 22αριών: τα καθημερινά μπλεξίματα στις άγκυρες των πλοίων που έπεφταν πρυμάτσα.

Link to comment
Share on other sites

Το μεγαλο  προβλημα με τις αγκυρες ηταν στα λεμοναδικα γιατι πηγαιναν οι παντοφλες κ επςφταν εκει κ φουνταραν εκει που πεφτει ο Πρεβελης κ μεσα προς τον ηλεκτρικο κ ερχοντουσταν τις παροναξιας  κ επρεπε να φουνταρουν απο πανω η το Μηλος που πηγαιμε κ στη γωνια

Link to comment
Share on other sites

Συνεχιζοντας την αναδρομη στον παλιο Πειραια ας μεταφερθουμε περιπου στα μεσα της δεκαετιας του 70 για να δουμε αλλη μια εικονα απο το λιμανι και συγκεκριμενα την προβλητα που δενουν τα αιγινιτικα.Μπορουμε να διακρινουμε πισω απο την πλατεια Καραϊσκακη δεμενο το ΣΑΠΦΩ ,ενω διπλα του διακρινεται μαλλον το ΕΛΛΗ

Ακριβως μπροστα μας ειναι το ΚΑΛΥΜΝΟΣ,ενω στα αιγινιτικα μπορουμε να δουμε απο αριστερα προς τα δεξια το σημερινο ΣΥΜΗ σαν ΜΑΡΙΑ, το ΜΥΚΗΝΑΙ,το ΝΕΡΑΙΔΑ,διπλα του το ΕΡΙΕΤΤΑ,ενω το δευτερο απο δεξια πρεπει να ειναι το ΑΣΠΑΣΙΑ .Να με συμπαθατε αλλα τα υπολοιπα δεν ξερω ποια ειναι

Αξιοσημιωτο το γεγονος οτι δεν υπαρχει στο λιμανι καμια παντοφλα

Edited by polmyt
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Συνεχίζουμε την περατζάδα στο παλιό λιμάνι του Πειραιά με την προβλήτα που ακόμη και σήμερα είναι γνωστή ως προβλήτα Αργοσαρωνικού ή "τα Αιγινήτικα". Η επίσημη ονομασία φυσικά είναι Ακτή Ποσειδώνος. Τέλος πάντων, όπως κι αν το πεί κανείς για πάνω από μισό αιώνα ο συγκεκριμένος χώρος είναι συνδεδεμένος με τα δρομολόγια πρός την Αίγινα, τον Αργοσαρωνικό γενικότερα, τα Σελήνια και τα Παλούκια. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι ένοικοι. Κάποτε ήταν μόνο μικρά επιβατικά. Πόσες και πόσες κινηματογραφικές σκηνές δεν έχουμε δεί σε αυτήν την προβλήτα, αυτή εδώ η φωτογραφία του αδικοχαμένου Νηρέα, μας πάει σε ένα ωραίο ταξίδι στο χρόνο.Χαρακτηριστικοί είναι οι ναύτες που έκαναν υπηρεσία εκεί όπως και στο υπόλοιπο λιμάνι για την τήρηση της τάξης ενώ τότε είχαμε επίσης και κληρωτούς να υπηρετούν στο Λιμενικό.

 

Σταδιακά άλλαξαν τα πράγματα και κυριάρχησαν οι παντόφλες, ενώ σήμερα έχουμε τα επιβατηγά-οχηματαγωγά κλειστού τύπου. Αξίζει να σημειωθεί πως απέναντι ακριβώς από την προβλήτα, εκεί που είναι σήμερα τα Goodys, ήταν μια σειρά από καταστήματα ειδών ρουχισμού αλλά και ταβερνάκια με κοινό είτε τουρίστες, είτε επαγγελματίες από την αγορά του Πειραιά που βρίσκεται πίσω από αυτόν το δρόμο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε αυτά εδώ τα ξύλινα σκαριά που επί δεκαετίας συνέδεσαν τον Πειραιά με τη Σαλαμίνα, τις λεγόμενες εν Πειραιεί κουβαρίστρες, πολλές από τις οποίες υφίστανται και βγάζουν λεφτά ακόμα και σήμερα. Θα ειχε τρομερό ιστορικό ενδιαφέρον να ξέραμε πόσα και ποιά έχουν χτιστεί αλλά φαντάζομαι αυτή είναι μια πληροφορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου.

 

Εφαπτόμενη στα Αιγινήτικα είναι η προβλήτα του Τζελέπη, βλέπουμε εδώ το μεγαλύτερό της κομμάτι. Στις δεκαετίες 50 μέχρι και το τέλος του 70, ειδικά το κομμάτι που βρισκόταν δίπλα στα Αιγινήτικα ήταν αφιερωμένο σε πλοία επιβατηγά του Καβουνίδη, του Λαγά, του Αγαπητού, το πρώτο Ναιάς, το Μιμίκα Λ και άλλα. Μικρά, δεν χρειάζονταν καταπέλτη, έβρισκαν εκεί το χώρο τους. Για όσους μεγάλωσαν στο λιμάνι στα 80s και 90s, το Π αυτό είχε δύο ονόματα, Παναγία Τήνου και Ναιάς ΙΙ. Το πρώτο για 13 χρόνια το δεύτερο για σχεδόν 20, σημάδεψαν το λιμάνι, τη γραμμή, τα νησιά. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα είχαν καθιερώσει να δένουν με πλώρη πρός τα έξω(γυρνώντας από το προηγούμενο βράδυ δηλαδή) για να είναι έτοιμα για τις πρωινές κούρσες τους πρός τη Σύρο, την Τήνο και τη Μύκονο. Επί Ανδρέα Νάζου μάλιστα, το Ναιάς ΙΙ είχε καθιερώσει το βράδυ που γυρνούσε να πέφτει πρυμάτσα στην πρύμη της Ευκαιρίας, με πλώρη πρός τον Άγιο Σπυρίδωνα προκειμένου να διευκολυνθούν στην αποβίβαση οι νταλίκες. Όταν ξεφόρτωνε, έκανε πάλι πλαγιοδέτηση για τη διανυκτέρευση. Όταν παρήλθε το Παναγία Τήνου, τόσο το Γεώργιος Εξπρές όσο και το Παναγία Τήνου 2, αλλά και το Εξπρές Αφροδίτη, πήραν τη θέση τους εκεί αλλά δεν έγιναν ποτέ κομμάτι του θρύλου. Το κεφάλι της προβλήτας, εκεί που πέφτει τώρα το Σεμπέκο, ήταν προφανώς το σπίτη της Ευκαιρίας για το Ναύσταθμο, μια καλή ερώτηση είναι από πότε γινόταν αυτό, δεν το γνωρίζω.

 

Η υπόλοιπη προβλήτα του Τζελέπη είναι αν θέλετε το ιστορικό κέντρο του επιβατικού λιμανιού του Πειραιά και από εκεί έχουν κατά διαστήματα αναχωρήσει πλοία που έχουν προσεγγίσει όλα τα νησιά και παραθαλάσσιες πόλεις της επικράτειας, όταν το οδικό δίκτυο ήταν ανύπαρκτο. Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς και στο βάθος αυτής της φωτογραφίας, πίσω από τον Αρίωνα, όλο αυτό το κομμάτι στις δεκαετίες 60 και 70 αλλά και πολύ νωρίς στα 80s όπως το πρόλαβα και εγώ, περιβαλλόταν από τσιμεντένια στέγαστρα που φαντάζομαι πως η χρησιμότητά τους ήταν να προστατεύονται οι επιβάτες. Με τα χρόνια όμως που πέρασαν, θυμάμαι τα Κρητικά να φορτώνουν φορτηγά που ενώ χωρούσαν να μπούν στο γκαράζ των πλοίων, δε χώραγαν να περάσουν κάτω από τα στέγαστρα. Έτσι πολύ νωρίς στη δεκαετία του 80, όλα αυτά γκρεμίστηκαν γιατί πια ήταν πρόβλημα μεγάλο για τα φορτηγά. 

 

Σαν προβλήτα ήταν πολυσυλλεκτική όσον αφορά την ποικιλία προορισμών των πλοίων που εξυπηρετούσε. Στη δεκαετία του 80 ειδικά, δεν υπήρχε εξ' όσων θυμάμαι τόσο σταθερή πολιτική ως πρός την προσδεση των πλοίων σε συγκεκριμένα σημεία στου Τζελέπη, με τη μορφή που τη βλέπουμε σήμερα, που έχουμε φτάσει σε σημείο αγκύλωσης. Εκτός βέβαια από τα Κρητικά, τα οποία ήταν και σημείο αναφοράς για την προβλήτα. Εδώ έχουμε μια χαρακτηριστική φωτογραφία με το Κύδων δεμένο να περιβάλλεται από τα στέγαστρα για τα οποία μίλησα στην προηγούμενη παράγραφο. Εκεί ήταν και το σημείο που προσέδεταν τα Κρητικά όταν αυτά ήταν συνωνυμα των μετασκευασμένων τάνκερς. Ήδη από τη δεκαετία του 60 και τον Ευθυμιάδη, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν τελευταίο το Κύδων τη χρησιμοποιούσε, η προβλήτα αυτή ήταν Κρητική αποκλειστικότητα, έχω προλάβει πέραν του Κύδωνα, το Μίνως και το Ζάκρος. Όταν έφυγε και το Κύδων, μας προέκυψε το δόντι που βλέπετε και σήμερα με το Άπτερα να συνεχίζει την παράδοση των κρητικών πλοίων, στη θέση που σήμερα χρησιμοποιεί το Speedrunner III. Χαρακτηριστικό της εποχής και των ανθρώπων της, ήταν πως στο μαγαζί του λοστρόμου μέσα στο Κύδων και το Μίνως, λειτουργούσε μαγαζάκι όπου πήγαινε ο κόσμος και αγόραζε τενεκέδες με Κρητικό λάδι και συμπυκνωμένους χυμούς Βιοχύμ, πορτοκάλι και βύσσινο.

 

Κατά τα άλλα σε εκείνη τη δεκαετία και πρίν μετακομίσει τόσο στον Άγιο Διονύση αλλά και αργότερα στον Ηετίωνα, θυμάμαι πολύ ΝΕΛ στου Τζελέπη, υπάρχουν άλλωστε πολλές φωτό εποχής με Σαπφώ και Όμηρο να είναι δεμένα εκεί. Και Αιγαίον πολύ όπως και όλα τα πλοία της Παροναξίας. Όταν τα μεγέθη των πλοίων άρχισαν να ξεφεύγουν για τα δεδομένα της εποχής, άρχισαν να προτιμώνται και τα μικρότερα από αυτά όπως ο Ίκαρος και το Σάμαινα να δένουν στο κεφάλι της προβλήτας(στην πλώρη του Speedrunner III). Εκεί πρωτοθυμάμαι και τη Νταλιανάρα να κλέβει καρδιές το 1989 όπως και το Μιλένα που είχα τότε επισκεφθεί δεμένο στου Τζελέπη. Με τα χρόνια και την αύξηση του μεγέθους των πλοίων, ήταν προφανές πως η προβλήτα δεν μπορούσε να αντέξει τέτοιο όγκο αυτοκινήτων, οπότε και με τον ερχομό των ταχυπλόων, σιγά-σιγά μετεξελίχθηκε σε προβλήτα τέτοιου τύπου πλοίων. Σήμερα αν με ρωτήσετε, ο χώρος είναι κραυγαλέα υπο-χρησιμοποιούμενος με μέρες ολόκληρες να περνούν χωρίς προσέγγιση, πιστεύω πως θα μπορούσε να δώσει ανάσα σε άλλα σημεία. Γενικά κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να ξανασκεφθούν πως χρησιμοποιείται το λιμάνι, δεν μπορεί ολόκληρο ντόκ 3 να έχει 1 πλοίο κάθε μέρα. Α ξέχασα, έχει γίνει και ιδιωτικό πάρκινγκ του ΛΣ.

 

Τελειώνοντας με του Τζελέπη, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον περιβάλλοντα χώρο. Μεγάλωσα με την ακτή εκεί που είναι τα κτήρια να είναι γεμάτη πρακτορεία με τελάληδες, και του Φιλιππή(που υπάρχει ακόμα) να είναι το πιο ξακουστό από αυτά. Επιτρέψτε μου τη διαφήμιση αλλά η οικογένειά μου αγοράζει από εκεί εισιτήρια καμιά 50αριά χρόνια στην κυριολεξία. Δίπλα γεμάτο καφενεία, με τους σερβιτόρους με άσπρη ποδιά που είχε μέσα τα ψιλά, να σου δίνουν ρέστα τάλιρο από εικοσάρικο για έναν καφέ και μια πορτοκαλάδα. Αυτή ήταν και η περίφημη "πιάτσα του Τζελέπη" όπου αναφερόταν παλιότερα πολύ συχνά ο Εφοπλιστής. Κουτσομπολιά, κριτικές, ίντριγκες, να βλέπουν τις μανούβρες των πλοίων και να γίνεται συζήτηση, αυτό ήταν το παλιό "Τζελέπη". Είχε κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ στην κυριολεξία. Κουλουρτζήδες και λουκουματζήδες κάμποσοι, βαρκάκια που βοηθούσαν τα ακτοπλοικά να δίνουν λεντίες κλπ, η πιάτσα των λεωφορείων ακριβώς δίπλα, μια ιδιαίτερα πολύχρωμη και νοσταλγική εικόνα, μακριά από την τυποποίηση και το ανιαρό politically correct της εποχής μας. Εξέχουσα θέση και ο εφημεριδοπώλης που επί -πόσα χρόνια δεν ξέρω κι εγώ- είχε τον μεγάλο του πάγκο φάτσα από τον τωρινό επιβατικό σταθμό. Τον θυμάμαι με άσπρα μαλλιά και κάποιας ηλικίας, έβρισκες στον πάγκο από Εστία μέχρι Προλεταριακή Σημαία:D. Τα τελευταία χρόνια είχε και με τη σταδιακή ερήμωση της προβλήτας, είχε μεταφερθεί στον Άγιο Διονύση αλλά κάπου εκεί τον έχασα.  

 

Δράττομαι της ευκαιρίας να προτείνω ένα βιβλίο που έχει ακόμη περισσότερες τέτοιες εικόνες όχι μόνο από το λιμάνι αλλά και τον Πειραιά γενικότερα. Είναι το Εκ Πειραιώς του Διονύση Χαριτόπουλου, ειδικά όσοι είστε Πειραιώτες ή αγαπάτε τον Πειραιά και το λιμάνι, συνίσταται ανεπιφύλακτα. Θα συνεχίσουμε σε λίγο καιρό με τα Λεμονάδικα και τον Άγιο Διονύση.

Link to comment
Share on other sites

Εγω το θυμαμαι απο το 96 το πολεμικο να πεφτει εκει!κ τα πρωινα το Ναιας 8παρα10 επεφτε με το πρυμνιο καταπελτη κ επερνε τα τελευταια φορτηγα πρυμα κ εφευγε μετα για τα νησια

 

Edited by margaritis24
Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, Nick the Greek said:

τις λεγόμενες εν Πειραιεί κουβαρίστρες

Γνωστά και σαν Κουλουρλάιν (από το Κούλουρη φυσικά). Αξιόλογα σκαριά συχνά με κάποια χαρακτηριστικά από τρεχαντήρι και καραβόσκαρο.

Link to comment
Share on other sites

Οι "Ευκαιρίες" προς Ναύσταθμο έπεφταν εκεί για πολλά χρόνια, σίγουρα από τη δεκαετία του 1950, εδώ μια εικόνα από τα τέλη της δεκαετίας του 1960:

 

Τα μικρά του λιμανιού, χρονολογία άγνωστη:

 

Link to comment
Share on other sites

Μερικές ακόμη πινελιές από το μακρυνό παρελθόν (και πάλι με επιφύλαξη και προκαταβολική συγνώμη αν με προδίδει το εμενταλ).

On 6/25/2020 at 7:01 PM, Nick the Greek said:

Το γκρίζο, πιο χαμηλό κτήριο είναι επίσης τελωνείο, ήταν η αίθουσα νομίζω που πέρναγαν έλεγχο οι επιβάτες και σήμερα νομίζω στεγάζει ακόμη ορισμένες υπηρεσίες του ΚΛΠ όπως η Ναυτολογία

Πράγματι το γκρίζο κτίριο ήταν γνωστό σαν  "Αίθουσα" και σε μεγάλο μέρος του είχε πάγκους για να τοποθετούν οι επιβάτες τις αποσκευές για έλεγχο. Επίσης αν θυμάμαι καλά στο πίσω μέρος της Αίθουσας (μπροστά από την Παγόδα) ήταν οι λάντζες που μετέφεραν κόσμο και υλικά στα εκτός λιμένος πλοία. Επίσης αν δεν κάνω λάθος έπαιζαν και τον ρόλο της πιλοτίνας. Το κεντρικό κτίριο του ΚΛΠ γύρω στο '80 και για αρκετά χρόνια μετά ήταν δίπλα στην ΕΤΕ, Ακτή Μιαούλη και Φιλελλήνων (Μέγαρον Άριστον). Στο καφέ κτίριο της φώτο ήταν σίγουρα ο Α/Φ και -χωρίς να είμαι καθόλου σίγουρας- πιθανόν να στέγαζε την Λ.Αστυν. ίσως και το Δικαστικό. Όσο για την Παγόδα ο πρώτος όροφος στέγαζε την Υπηρεσία Αλλοδαπών της Αστυνομίας (έλεγχος διαβατηρίων), την Υγειονομική Υπηρεσία Ελέγχου Πλοίων και το γραφείο του Λ.Σ. που ήταν επιφορτισμένο με ελέγχους πλοίων του Παραπετάσματος (νομίζω και Τουρκίας).

Η "γωνιά" του Αγ. Σπυρίδωνα ήταν μονίμως ρεζερβέ για πολλά χρόνια από τα Κάντια-Ρέθυμνον με τα ροδίτικα να αναχωρούν από τα 200άρια. Ο ντόκος μπροστά από τον Αγ. Σπυρίδωνα εξυπηρετούσε συχνά Ε/Γ που πλεύριζαν  (θυμάμαι κυρίως το Αγ. Γεώργιος -ξιφία- αλλά και το Μιαούλης και παλαιότερα (με επιφύλαξη) τα Μίνως-Ζάκρος)

Link to comment
Share on other sites

15 minutes ago, pathfinder said:

... (θυμάμαι κυρίως το Αγ. Γεώργιος -ξιφία- αλλά και το Μιαούλης και παλαιότερα (με επιφύλαξη) τα Μίνως-Ζάκρος)

"Ζάκρος", "Μίνως" στην γωνία. Επίσης "Αδωνις" Καβουνίδη και "Φίλιππος" στην προβλήτα μπροστά στον Άγιο Σπυρίδωνα. Στην γωνία επίσης 'εδενε το "Κρήτη" (μετέπειτα "Super Naias"/"Express Aris").

Link to comment
Share on other sites

17 hours ago, pathfinder said:

Γνωστά και σαν Κουλουρλάιν (από το Κούλουρη φυσικά). Αξιόλογα σκαριά συχνά με κάποια χαρακτηριστικά από τρεχαντήρι και καραβόσκαρο.

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και τις φωτογραφίες! Πολύ σωστή παρατήρηση, Κούλουρλάιν. 

 

17 hours ago, gtogias said:

Οι "Ευκαιρίες" προς Ναύσταθμο έπεφταν εκεί για πολλά χρόνια, σίγουρα από τη δεκαετία του 1950, εδώ μια εικόνα από τα τέλη της δεκαετίας του 1960:

Ωραίο κειμήλιο η κάρτα σου φίλε gtogias, ούτε που το φανταζόμουν πως ήταν τόσο παλιές οι αναχωρήσεις των Ευκαιριών

 

14 hours ago, pathfinder said:

Στο καφέ κτίριο της φώτο ήταν σίγουρα ο Α/Φ και -χωρίς να είμαι καθόλου σίγουρας- πιθανόν να στέγαζε την Λ.Αστυν. ίσως και το Δικαστικό. Όσο για την Παγόδα ο πρώτος όροφος στέγαζε την Υπηρεσία Αλλοδαπών της Αστυνομίας (έλεγχος διαβατηρίων), την Υγειονομική Υπηρεσία Ελέγχου Πλοίων και το γραφείο του Λ.Σ. που ήταν επιφορτισμένο με ελέγχους πλοίων του Παραπετάσματος (νομίζω και Τουρκίας).

Η "γωνιά" του Αγ. Σπυρίδωνα ήταν μονίμως ρεζερβέ για πολλά χρόνια από τα Κάντια-Ρέθυμνον με τα ροδίτικα να αναχωρούν από τα 200άρια. Ο ντόκος μπροστά από τον Αγ. Σπυρίδωνα εξυπηρετούσε συχνά Ε/Γ που πλεύριζαν  (θυμάμαι κυρίως το Αγ. Γεώργιος -ξιφία- αλλά και το Μιαούλης και παλαιότερα (με επιφύλαξη) τα Μίνως-Ζάκρος)

Έχεις απόλυτο δίκιο, το ΚΛΠ πήγε εκεί αργότερα αλλά πάντα ήταν εκεί ο Α/Φ όπως και το Δικαστικό. Η υπηρεσία στην Παγόδα στην οποία αναφέρεσαι είναι η ΓΕΠΑΧ(Γενική Επιθεώρηση Πλοίων Ανατολικών Χωρών) αν θυμάμαι καλά την ακροστιχίδα της επωνυμίας, και ακριβώς δίπλα της ήταν η ΓΕΠΕ που ήταν υπεύθυνη για όλα τα υπόλοιπα πλοία.

 

14 hours ago, georgios express said:

"Ζάκρος", "Μίνως" στην γωνία. Επίσης "Αδωνις" Καβουνίδη και "Φίλιππος" στην προβλήτα μπροστά στον Άγιο Σπυρίδωνα. Στην γωνία επίσης 'εδενε το "Κρήτη" (μετέπειτα "Super Naias"/"Express Aris").

Σωστά, στη γωνία έδεναν και στα 60s - 70s και άλλα ποστάλια του Ευθυμιάδη όπως το Κνωσσός για παράδειγμα. Είναι πολυφωτογραφημένη η συγκεκριμένη θέση και έχουμε πλήθος (και)φωτογραφικών μαρτυριών για τα πλοία που έδεναν εκεί. 

Link to comment
Share on other sites

Εξαιρετικο θεμα πραγματικα το συγκεκριμενο

19 hours ago, Nick the Greek said:

Κατά τα άλλα σε εκείνη τη δεκαετία και πρίν μετακομίσει τόσο στον Άγιο Διονύση αλλά και αργότερα στον Ηετίωνα, θυμάμαι πολύ ΝΕΛ στου Τζελέπη, υπάρχουν άλλωστε πολλές φωτό εποχής με Σαπφώ και Όμηρο να είναι δεμένα εκεί.

Εχω την εντυπωση οτι η ΝΕΛ δεν πηγε ποτε στον Αγιο Διονυση

Θυμαμαι οτι μεχρι το 1995 εφυγαν απο του Τζελεπη και λιγο πριν το Πασχα εκεινης της χρονιας εγινε η μετακινηση στον Ηετιωνα.Υπηρχε τοτε απειρη γκρινια απο τον κοσμο για την νεα θεση ,γιατι ο κοσμος ειχε συνηθισει να βγαινει απο τον ηλεκτρικο και να ειναι κατευθειαν στο πλοιο με τια αλλαγες θα επρεπε να παρει εξτρα λεωφορειο (αυτα τα περιεργα που ειχε ο ΟΛΠ) και να εχει αλλα 10-15 λεπτα δρομο.Τοτε ειχε τυπωσει και η ΝΕΛ μικρα φυλλαδια με τις νεες θεσεις των πλοιων

Link to comment
Share on other sites

Για τον Άγιο Διονύση θα τα πούμε πιο αναλυτικά αργότερα αλλά η ΝΕΛ έχει όντως περάσει από εκεί. Ίσως περιστασιακά, ίσως μόνο για τα δρομολόγια της Δωδεκανήσου που κάποτε έκανε, πάντως έχει περάσει. Θυμάμαι να βλέπω φόρτωση του Αλκαίου για παράδειγμα με αναχώρηση 1245 το Σάββατο για κορμό Δωδεκανήσου. 

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
  • 2 months later...

Και συνεχίζουμε την Nick the Greek Πειραιώς Περιήγησιν, με τα Λεμονάδικα. Το οποίον(που λέει κι ο Τσιφόρος) Λεμονάδικα είναι η προβλήτα από εκεί που σήμερα πέφτει το Μπλού Σταρ Πάρος μέχρι εκεί που πέφτει το Μπλού Στάρ Δήλος. Νομίζω το πως και γιατί πήρε αυτή η περιοχή την ονομασία τούτη, μπορεί να το μαντέψει κανείς εύκολα. Σε μια Ελλάδα με ανύπαρκτο οδικό δίκτυο και τακτικές νησιωτικές συγκοινωνίες που υπολειτουργούσαν, αναγκαστικά τα αγροτικά και οπωροκηπευτικά προιόντα όχι μόνο από τα νησιά αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, έφταναν στην αγορά της πρωτεύουσας δια θαλάσσης με καίκια. Τα καίκια αυτά ελλιμενίζονταν στην προβλήτα εκείνη. Προφανώς και δεν μετέφεραν μόνο λεμόνια αλλά οι μαρτυρίες λένε πως μέσα σε όλα που μετέφεραν, η μυρωδιά των λεμονιών ήταν αυτή που γαργαλούσε τα ρουθούνια, επεκράτησε λοιπόν να ονομαστούν Λεμονάδικα. Γύρω από τα Λεμονάδικα είχε στηθεί και ολόκληρη αγορά για προιόντα με όλα όσα συνεπάγονταν. Και μόνο το ότι έχει γραφτεί τραγούδι για εκείνη την περιοχή(το πασίγνωστο Κάτω Στα Λεμονάδικα που έχει εξελιχθεί σε κομμάτι της ποπ κουλτούρας), καταλαβαίνει κανείς τι γινόταν. Ακόμη πιο λεπτομερή και ζωηρή περιγραφή έχουμε στο Εκ Πειραιώς του Διονύση Χαριτόπουλου, όπως έχω αναφέρει και αλλού.

 

Τα παραπάνω αναφέρονται στην προπολεμική περίοδο φυσικά, εκεί τοποθετούνται χρονικά. Να σημειώσω πως μεταπολεμικά συνέχισαν να υπάρχουν "Λεμονάδικα" και για κάποιο διάστημα είχαν μεταφερθεί στην προβλήτα των Αιγινήτικων, μπροστά από εκεί που είναι τώρα ο Πύργος του Πειραιά. Επί δημαρχίας Σκυλίτση όμως -που τόσο άλλαξε τον Πειραιά- και τα τελευταία υπολείμματα αυτής της δραστηριότητας εξαφανίστηκαν. Η χρήση των σημερινών Λεμονάδικων για την ακτοπλοία έλαβε χώρα σταδιακά μεταπολεμικά. Έχω την εντύπωση πως στα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο εκεί εξακολούθησαν να πηγαίνουν οι μπάρτζες του ΟΛΠ(υπήρχαν άλλωστε αποθήκες και εκεί). Σε φωτογραφίες early 60s ακόμη δεν βλέπει κανείς φέρρυ στα Λεμονάδικα, οπότε δια της ατόπου απαγωγής η χρήση της προβλήτας από τα φέρρυ πρέπει σταδιακά να ξεκίνησε στα τέλη του 60, ίσως αρχές 70. Σε αυτό όμως δεν παίρνω όρκο, δεν ξέρω αν κάποιος από εσάς έχει διαφορετικές μνήμες.

 

Πάντα στη συγκεκριμένη προβλήτα από τη στιγμή που ήρθαν τα φέρρυ, η σημαντική θέση ήταν αυτή της γωνίας(δέστρες 113 - 120 στο παλιό μέτρημα) και λόγω ασφαλούς πλαγιο-πρυμνοδέτησης αλλά και λόγω του ότι ο καταπέλτης του πλοίου βρισκόταν δίπλα στην πλάστιγγα που τότε κατοικοέδρευε εκεί. Μπορούσαν επίσης εύκολα να ντανιαστούν στο πλάι του πλοίου τα φορτηγά ενώ υπήρχε και χώρος να πέσει και η σκάλα επιβατών(δημοφιλέστατη πρακτική στις δεκαετίες 70-80). Αυτό μπορούμε να το δούμε και εδώ ξεκάθαρα. Μοιραία λοιπόν η θέση αυτή χρησιμοποιήθηκε σχεδόν αποκλειστικά από μεγαλύτερα πλοία της εποχής όπως τα Κνωσός/Φαιστός, το Κρήτη, το Σαπφώ το Αριάδνη και τα Κάντια/Ρέθυμνον. Σημειωτέον πως το πλάτος της προβλήτας δεν ήταν τόσο μεγάλο όπως σήμερα εκεί που πέφτει το Μπλού Σταρ Δήλος, αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα της παρέμβασης που έγινε πρίν 10 χρόνια

 

Φυσικά το άλλο μεγάλο πλεονέκτημα της προβλήτας αυτής ήταν η εγγύτητα στο σταθμό του ΗΣΑΠ και στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Πελοποννήσου, απλά πέρναγες το δρόμο. Ενώ απέξω υπήρχαν και υπάρχουν στάσεις για λεωφορεία που εξυπηρετούν πολύ μεγάλο κομμάτι του δικτύου του ΟΑΣΑ. Οπότε ακόμη και σήμερα για τους μπλέ δικτάτορες του λιμανιού, οι θέσεις αυτές είναι ιερές αγελάδες πρός αποκλειστική εκμετάλλευση. Το Κρήτη ΙΙ μπορεί να πάει στο ντόκ 3, τα Μπλού Στάρ δεν κουνιούνται από εκεί. Για τον νεαρό Nick the Greek το να βλέπει φόρτωση στην προβλήτα εκείνη ήταν και είναι ωραία ψυχαγωγία, θυμάμαι με νοσταλγία όλα τα πλοία που προανέφερα να φορτώνουν και να αναχωρούν από το συγκεκριμένο χώρο.

 

Τι γινόταν όμως με τις διπλανές θέσεις? Εκεί όσο θυμάμαι μπορούσε κανείς να βρεί οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα μικρού μεγέθους πλοία της ακτοπλοίας. Θυμάμαι ακόμη και κάποιο από τα Μιαούλης/Κανάρης σε πλαγιοδέτηση μπροστά από τον ΗΣΑΠ. Κατά τα άλλα όμως στοιβάζονταν σα σαρδέλλες κατά καιρούς όλα τα μικρότερα πλοία της εποχής. Ιόνιον, Ίκαρος, Σχοινούσα, Νάξος, Σάμαινα, Ποσειδών Εξπρές, Απόλλων Εξπρές, Νηρεύς, Κυκλάδες και τόσα πολλά άλλα. Ακόμη και για εκείνη την εποχή με τα μικρότερα πλοία, λόγω του περιορισμένου χώρου γινόταν το αδιαχώρητο, ειδικά το πρωί. Οι εικόνες που έχω με αλλαλάζοντες λιμενικούς, λοστρόμους και ναύτες, αγανακτισμένους οδηγούς και πάσης φύσεως μικροπωλητές, φέρνουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου και μου θυμίζουν μιαν άλλη Ελλάδα που είχε μια παράξενη γοητεία. Το χειμώνα όπως γινόταν ακόμη και πρίν λίγα χρόνια, η γωνία των Λεμονάδικων παραδινόταν στη χρήση πλοίων που έκαναν τη χειμερινή τους ακινησία.

 

Όταν τα πλοία της Κρήτης έγιναν ακόμη πιο μεγάλα(βλέπε Ν. Καζαντζάκης, Άπτερα) και με την έναρξη χρήσης του Αγίου Διονυσίου από τα φέρρυ, τα Λεμονάδικα δεν ξαναείδαν, όχι σε σταθερή βάση τουλάχιστον, τόσο μεγάλα πλοία. Νομίζω τα Μπλού Στάρ Δήλος και Πάτμος είναι τα μεγαλύτερα που χρησιμοποιούν αυτές τις προβλήτες σε σταθερή βάση, έκτοτε. Η σταδιακή μετάβαση σε ταχύπλοα(τα οποία δε βολεύονται στα Λεμονάδικα), η μείωση των δρομολογίων γενικότερα, η αύξηση του μεγέθους των γκαράζ των πλοίων και η πλήρης επικράτηση της Μπλού Στάρ, έχουν φέρει τα πράγματα σε μια κατάσταση όπου η συγκεκριμένη προβλήτα έχει ζωή από τις 0600 ως τις 0730(πρωινές αναχωρήσεις Μπλού Στάρ), από τις 2000 ως τις 2030(άφιξη Μπλού Στάρ από Σ-Τ-Μ) και από τις 2320 μέχρι τα μεσάνυχτα(άφιξη Μπλού Στάρ από Παροναξία). Για εμάς τους μεγαλύτερους σε ηλικία, είναι μια προβλήτα που κάποτε είχε κίνηση σχεδόν όλο το 24ωρο και μας έχει γεμίσει πολύ όμορφες αναμνήσεις.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, σημείο μοναδικό και προνομιούχο. Σε φυσιολογικές συνθήκες είναι αρκετά πιο φαρδιά η προβλήτα, τώρα τρώνε χώρο τα έργα του μετρό. Έχει και το μεσημέρι κίνηση, την αφιξοαναχώρηση από τα Φώκλαντς.

Link to comment
Share on other sites

Κ στη γωνια εκει που πεφτει το Παρος  τωρα επεφτε κ το καταμαραν Catamaran 1 που ηταν ο προαγγελος της ταχυτητας που ηρθε μετα!

Αξεχαστες στιγμες στη προβλητα εκει με τις αναχωρησεις των πρωινων της παροναξιας 3 βαπορια στης 8!ο Απολλωνας το Ολυμπια κ το Ναιας που πηγαινε κ Σαμο κ πιο μεσα το Μηλος..απο 150 ι.χ. το καθενα να επερνε συν τα φορτηγα μπορειτε να φανταστειτε πανηγυρι που γινοταν τα πρωινα!οι μανουβρες τους ακροβατικες ολες κ ειδικα του Μηλος κ του Πηγασου που επεφταν απο μεσα με τις παντοφλες στην πλωρη κ  τα αλλα απο αριστερα δεμενα..2 κλειδια 3 το πολυ στο νερο!αγαπημενες στιγμες το χειμωνα στις ακινησιες που το περπαταγα κ ηταν δεμενα αγκαλια 4,5 πλοια μαζι κ δουλευαν μονο 2 θεσεις!

Link to comment
Share on other sites

Η θέση στη γωνία εκεί που δένει τώρα το Δήλος-Χίος "άνηκε" στη HSW όπου εκεί έδενε για αρκετά χρόνια η ναυαρχίδα των ταχυπλόων της το Highseed 4.Δε μπορώ να καταλάβω πως η εταιρεία αυτή άφησε τη συγκεκριμένη θέση.

Link to comment
Share on other sites

Σε όλο το μήκος της Ακτής Κονδύλη, μέχρι τις αρχές του ’70 τουλάχιστον πλαγιοδετούσαν φορτηγά. Μάλιστα ή το ’69 ή το ’70 είχε πιάσει φωτιά και ένα φορτηγό-ψυγείο που ξεφόρτωνε και πρέπει να το έλεγαν «Ελλάς», το οποίο τελικά μάλλον σώθηκε. Στα Λεμονάδικα πράγματι έδεναν μέχρι τότε μαούνες και ενίοτε ρυμουλκά (κυριαρχούσαν οι τσιμινιέρες με το «Τ»). Με πλώρη προς τον Ηλεκτρικό αν θυμάμαι καλά έδεναν ορισμένα ferries του Ευθυμιάδη, αλλά όχι πάντα. Σταδιακά, μετά το ‘70 με την εμφάνιση των ας πούμε τυπικών ferries, με τον πρυμναίο καταπέλτη, αρχικά με το «Ιόνιον» και κατόπιν με «Κάντια/Ρέθυμνον», «Σαπφώ» τα Λεμονάδικα αποδόθηκαν στην επιβατηγό ναυτιλία, όμως μέχρι την γωνία (εκεί που σήμερα πλαγιοδετεί το “BS Paros”), δεν έφθαναν. Με την είσοδο της δεκαετίας του ’80 άρχισαν να εμφανίζονται αγκαλιά και πλάϊ-πλάϊ, «Έλλη», «Νάξος», «Πάρος», «Γεώργιος Εξπρές», «Μήλος», «Σίφνος Εξπρές», «Σάμαινα», «Ίκαρος», «Αιγαίον», όχι απαραιτήτως πάντα εκεί ταυτοχρόνως. Πως χωρούσαν εκεί, πως δεν μπλέκονταν οι άγκυρες, ένας Θεός ξέρει. Να μην λησμονείται επίσης ότι πέραν του Ηλεκτρικού, τα Λεμονάδικα συνόρευαν αμέσως με την Πλατεία Καραϊσκάκη όπου υπήρχε πλήθος αφετηριών λεωφορείων ΚΤΕΛ/ΑΣΠΑ, για τα περίχωρα του Πειραιά ή σημαντικούς γειτονικούς Δήμους: Ευγένεια, Χαραυγή, Λιπάσματα, Αμφιάλη, Άγιο Αντώνιο, Αιγάλεω, Δάσος Χαϊδαρίου, Ελευσίνα κλπ. Tο ισόγειο δε του "Μεγάρου Γιαννουλάτου" (πρών γραφεία HSW) ήταν ο παράδεισος των πρακτορείων εισιτηρίων και των καφενείων, όπου ευδοκιμούσαν αρχαϊκές ναυτικές μορφές αλλά και πλήθος εμβληματικών πιτσικόμηδων.

Και ένα tip για να μαθαίνουν οι νεώτεροι: Σιδηροδρομική σύνδεση το λιμάνι δεν είχε μόνο με τους τότε ΣΕΚ μέσω του Σταθμού «Λαρίσης» στον Άγιο Διονύσιο, αλλά και με τους τότε ΣΠΑΠ (Πελοποννήσου) που ως γνωστόν είχαν γραμμή πλάτους 1m (αντί του κανονικού 1,44m). Μία γραμμή από τον Σταθμό Πελοποννήσου (νυν Προαστιακό) έβγαινε διαγωνίως στο τρίστρατο Ακτής Κονδύλη/Ακτής Καλλιμασιώτη/Κόνωνος και αφού διασταυρωνόταν με τις γραμμές του τραμ, πέρναγε στο Λιμάνι μέσω μίας τεράστιας σιδερένιας πόρτας που σήμερα έχει καταργηθεί και ήταν εκεί που σήμερα είναι το φανάρι που επιτρέπει την αριστερή στροφή για Κόνωνος. Φυσικά όταν έπρεπε να περάσει τραίνο μέσα στο λιμάνι, επειδή δεν υπήρχαν δρύφακτα, διεκόπτετο η κυκλοφορία από/προς Ακτή Κονδύλη (η κίνηση της Κόνωνος ήταν αμελητέα) από αγριωπούς ενστόλους φύλακες των ΣΠΑΠ με σφυρίκτρες και κόκκινες σημαίες. Οι συρμοί (φορτηγά βαγόνια) ήταν συχνά μεγάλη και η αδημονία των οδηγών εξεδηλούτο συνήθως με μεγαλοπρεπέστατες μούντζες και τις αντίστοιχες λιμανίσιες εκφράσεις. Η μετρική γραμμή έφθανε περίπου μέχρι εκεί που σήμερα δένουν τα «Κρήτη» για φόρτωση/εκφόρτωση.

Link to comment
Share on other sites

Κάποια σχόλια για τα σιδηροδρομικά του λιμανιού;

η μετρική σιδηροδρομική γραμμή έφτανε μέχρι τα λιπάσματα παρέα με την κανονική

η έξοδος από τον Σ.Σ. Πελοποννήσου προς το λιμάνι ήταν από την μεριά της οδού Αγίου Διονυσίου, κάπου στο διαδίκτυο υπάρχει μια φωτογραφία από την εποχή της εθνοσωτηρίου που φαίνεται καθαρά.  

Στο νυν φανάρι της Κόνωνος ήταν η γραμμή του τραμ του Περάματος που πήγαινε προς το αμαξοστάσιο του

Link to comment
Share on other sites

Σε τυχαία αναζήτηση, εντελώς άσχετη, έπεσα σε μία φωτογραφία από τα 200άρια το έτος 1973. Ο φωτογράφος, Markus Freitag, έχει κάνει λήψη εικόνας από το ύψος του λιμεναρχείου αν αντιλαμβάνομαι σωστά, κοιτώντας βόρεια. Βλέπουμε τόσο τον υπό κατασκευή πύργο του Πειραιά, το Κάντια και ένα του Ευθυμιάδη, το οποίο δεν αναγνωρίζω.

Δεν ξέρω αν επιτρέπεται λόγω πνευματικών δικαιωμάτων να την επισυνάψω εδώ για αρχειακούς λόγους, ωστόσο αν οι διαχειριστές το κρίνουν σωστό, ας την επισυνάψουν.

Link to comment
Share on other sites

On 11/16/2020 at 1:31 PM, gtogias said:

Το Αιολίς είναι.

Και η παντοφλα στο βαθος ειναι το ΑΦΑΙΑ.

On 7/2/2020 at 9:10 PM, polmyt said:

Συνεχιζοντας την αναδρομη στον παλιο Πειραια ας μεταφερθουμε περιπου στα μεσα της δεκαετιας του 70 για να δουμε αλλη μια εικονα απο το λιμανι και συγκεκριμενα την προβλητα που δενουν τα αιγινιτικα.Μπορουμε να διακρινουμε πισω απο την πλατεια Καραϊσκακη δεμενο το ΣΑΠΦΩ ,ενω διπλα του διακρινεται μαλλον το ΕΛΛΗ

Ακριβως μπροστα μας ειναι το ΚΑΛΥΜΝΟΣ,ενω στα αιγινιτικα μπορουμε να δουμε απο αριστερα προς τα δεξια το σημερινο ΣΥΜΗ σαν ΜΑΡΙΑ, το ΜΥΚΗΝΑΙ,το ΝΕΡΑΙΔΑ,διπλα του το ΕΡΙΕΤΤΑ,ενω το δευτερο απο δεξια πρεπει να ειναι το ΑΣΠΑΣΙΑ .Να με συμπαθατε αλλα τα υπολοιπα δεν ξερω ποια ειναι

Αξιοσημιωτο το γεγονος οτι δεν υπαρχει στο λιμανι καμια παντοφλα

 

On 7/23/2020 at 5:15 PM, Nick the Greek said:

Συνεχίζουμε την περατζάδα στο παλιό λιμάνι του Πειραιά με την προβλήτα που ακόμη και σήμερα είναι γνωστή ως προβλήτα Αργοσαρωνικού ή "τα Αιγινήτικα". Η επίσημη ονομασία φυσικά είναι Ακτή Ποσειδώνος. Τέλος πάντων, όπως κι αν το πεί κανείς για πάνω από μισό αιώνα ο συγκεκριμένος χώρος είναι συνδεδεμένος με τα δρομολόγια πρός την Αίγινα, τον Αργοσαρωνικό γενικότερα, τα Σελήνια και τα Παλούκια. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι ένοικοι. Κάποτε ήταν μόνο μικρά επιβατικά. Πόσες και πόσες κινηματογραφικές σκηνές δεν έχουμε δεί σε αυτήν την προβλήτα, αυτή εδώ η φωτογραφία του αδικοχαμένου Νηρέα, μας πάει σε ένα ωραίο ταξίδι στο χρόνο.Χαρακτηριστικοί είναι οι ναύτες που έκαναν υπηρεσία εκεί όπως και στο υπόλοιπο λιμάνι για την τήρηση της τάξης ενώ τότε είχαμε επίσης και κληρωτούς να υπηρετούν στο Λιμενικό.

 

Σταδιακά άλλαξαν τα πράγματα και κυριάρχησαν οι παντόφλες, ενώ σήμερα έχουμε τα επιβατηγά-οχηματαγωγά κλειστού τύπου. Αξίζει να σημειωθεί πως απέναντι ακριβώς από την προβλήτα, εκεί που είναι σήμερα τα Goodys, ήταν μια σειρά από καταστήματα ειδών ρουχισμού αλλά και ταβερνάκια με κοινό είτε τουρίστες, είτε επαγγελματίες από την αγορά του Πειραιά που βρίσκεται πίσω από αυτόν το δρόμο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε αυτά εδώ τα ξύλινα σκαριά που επί δεκαετίας συνέδεσαν τον Πειραιά με τη Σαλαμίνα, τις λεγόμενες εν Πειραιεί κουβαρίστρες, πολλές από τις οποίες υφίστανται και βγάζουν λεφτά ακόμα και σήμερα. Θα ειχε τρομερό ιστορικό ενδιαφέρον να ξέραμε πόσα και ποιά έχουν χτιστεί αλλά φαντάζομαι αυτή είναι μια πληροφορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου.

 

Εφαπτόμενη στα Αιγινήτικα είναι η προβλήτα του Τζελέπη, βλέπουμε εδώ το μεγαλύτερό της κομμάτι. Στις δεκαετίες 50 μέχρι και το τέλος του 70, ειδικά το κομμάτι που βρισκόταν δίπλα στα Αιγινήτικα ήταν αφιερωμένο σε πλοία επιβατηγά του Καβουνίδη, του Λαγά, του Αγαπητού, το πρώτο Ναιάς, το Μιμίκα Λ και άλλα. Μικρά, δεν χρειάζονταν καταπέλτη, έβρισκαν εκεί το χώρο τους. Για όσους μεγάλωσαν στο λιμάνι στα 80s και 90s, το Π αυτό είχε δύο ονόματα, Παναγία Τήνου και Ναιάς ΙΙ. Το πρώτο για 13 χρόνια το δεύτερο για σχεδόν 20, σημάδεψαν το λιμάνι, τη γραμμή, τα νησιά. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα είχαν καθιερώσει να δένουν με πλώρη πρός τα έξω(γυρνώντας από το προηγούμενο βράδυ δηλαδή) για να είναι έτοιμα για τις πρωινές κούρσες τους πρός τη Σύρο, την Τήνο και τη Μύκονο. Επί Ανδρέα Νάζου μάλιστα, το Ναιάς ΙΙ είχε καθιερώσει το βράδυ που γυρνούσε να πέφτει πρυμάτσα στην πρύμη της Ευκαιρίας, με πλώρη πρός τον Άγιο Σπυρίδωνα προκειμένου να διευκολυνθούν στην αποβίβαση οι νταλίκες. Όταν ξεφόρτωνε, έκανε πάλι πλαγιοδέτηση για τη διανυκτέρευση. Όταν παρήλθε το Παναγία Τήνου, τόσο το Γεώργιος Εξπρές όσο και το Παναγία Τήνου 2, αλλά και το Εξπρές Αφροδίτη, πήραν τη θέση τους εκεί αλλά δεν έγιναν ποτέ κομμάτι του θρύλου. Το κεφάλι της προβλήτας, εκεί που πέφτει τώρα το Σεμπέκο, ήταν προφανώς το σπίτη της Ευκαιρίας για το Ναύσταθμο, μια καλή ερώτηση είναι από πότε γινόταν αυτό, δεν το γνωρίζω.

 

Η υπόλοιπη προβλήτα του Τζελέπη είναι αν θέλετε το ιστορικό κέντρο του επιβατικού λιμανιού του Πειραιά και από εκεί έχουν κατά διαστήματα αναχωρήσει πλοία που έχουν προσεγγίσει όλα τα νησιά και παραθαλάσσιες πόλεις της επικράτειας, όταν το οδικό δίκτυο ήταν ανύπαρκτο. Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς και στο βάθος αυτής της φωτογραφίας, πίσω από τον Αρίωνα, όλο αυτό το κομμάτι στις δεκαετίες 60 και 70 αλλά και πολύ νωρίς στα 80s όπως το πρόλαβα και εγώ, περιβαλλόταν από τσιμεντένια στέγαστρα που φαντάζομαι πως η χρησιμότητά τους ήταν να προστατεύονται οι επιβάτες. Με τα χρόνια όμως που πέρασαν, θυμάμαι τα Κρητικά να φορτώνουν φορτηγά που ενώ χωρούσαν να μπούν στο γκαράζ των πλοίων, δε χώραγαν να περάσουν κάτω από τα στέγαστρα. Έτσι πολύ νωρίς στη δεκαετία του 80, όλα αυτά γκρεμίστηκαν γιατί πια ήταν πρόβλημα μεγάλο για τα φορτηγά. 

 

Σαν προβλήτα ήταν πολυσυλλεκτική όσον αφορά την ποικιλία προορισμών των πλοίων που εξυπηρετούσε. Στη δεκαετία του 80 ειδικά, δεν υπήρχε εξ' όσων θυμάμαι τόσο σταθερή πολιτική ως πρός την προσδεση των πλοίων σε συγκεκριμένα σημεία στου Τζελέπη, με τη μορφή που τη βλέπουμε σήμερα, που έχουμε φτάσει σε σημείο αγκύλωσης. Εκτός βέβαια από τα Κρητικά, τα οποία ήταν και σημείο αναφοράς για την προβλήτα. Εδώ έχουμε μια χαρακτηριστική φωτογραφία με το Κύδων δεμένο να περιβάλλεται από τα στέγαστρα για τα οποία μίλησα στην προηγούμενη παράγραφο. Εκεί ήταν και το σημείο που προσέδεταν τα Κρητικά όταν αυτά ήταν συνωνυμα των μετασκευασμένων τάνκερς. Ήδη από τη δεκαετία του 60 και τον Ευθυμιάδη, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν τελευταίο το Κύδων τη χρησιμοποιούσε, η προβλήτα αυτή ήταν Κρητική αποκλειστικότητα, έχω προλάβει πέραν του Κύδωνα, το Μίνως και το Ζάκρος. Όταν έφυγε και το Κύδων, μας προέκυψε το δόντι που βλέπετε και σήμερα με το Άπτερα να συνεχίζει την παράδοση των κρητικών πλοίων, στη θέση που σήμερα χρησιμοποιεί το Speedrunner III. Χαρακτηριστικό της εποχής και των ανθρώπων της, ήταν πως στο μαγαζί του λοστρόμου μέσα στο Κύδων και το Μίνως, λειτουργούσε μαγαζάκι όπου πήγαινε ο κόσμος και αγόραζε τενεκέδες με Κρητικό λάδι και συμπυκνωμένους χυμούς Βιοχύμ, πορτοκάλι και βύσσινο.

 

Κατά τα άλλα σε εκείνη τη δεκαετία και πρίν μετακομίσει τόσο στον Άγιο Διονύση αλλά και αργότερα στον Ηετίωνα, θυμάμαι πολύ ΝΕΛ στου Τζελέπη, υπάρχουν άλλωστε πολλές φωτό εποχής με Σαπφώ και Όμηρο να είναι δεμένα εκεί. Και Αιγαίον πολύ όπως και όλα τα πλοία της Παροναξίας. Όταν τα μεγέθη των πλοίων άρχισαν να ξεφεύγουν για τα δεδομένα της εποχής, άρχισαν να προτιμώνται και τα μικρότερα από αυτά όπως ο Ίκαρος και το Σάμαινα να δένουν στο κεφάλι της προβλήτας(στην πλώρη του Speedrunner III). Εκεί πρωτοθυμάμαι και τη Νταλιανάρα να κλέβει καρδιές το 1989 όπως και το Μιλένα που είχα τότε επισκεφθεί δεμένο στου Τζελέπη. Με τα χρόνια και την αύξηση του μεγέθους των πλοίων, ήταν προφανές πως η προβλήτα δεν μπορούσε να αντέξει τέτοιο όγκο αυτοκινήτων, οπότε και με τον ερχομό των ταχυπλόων, σιγά-σιγά μετεξελίχθηκε σε προβλήτα τέτοιου τύπου πλοίων. Σήμερα αν με ρωτήσετε, ο χώρος είναι κραυγαλέα υπο-χρησιμοποιούμενος με μέρες ολόκληρες να περνούν χωρίς προσέγγιση, πιστεύω πως θα μπορούσε να δώσει ανάσα σε άλλα σημεία. Γενικά κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να ξανασκεφθούν πως χρησιμοποιείται το λιμάνι, δεν μπορεί ολόκληρο ντόκ 3 να έχει 1 πλοίο κάθε μέρα. Α ξέχασα, έχει γίνει και ιδιωτικό πάρκινγκ του ΛΣ.

 

Τελειώνοντας με του Τζελέπη, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον περιβάλλοντα χώρο. Μεγάλωσα με την ακτή εκεί που είναι τα κτήρια να είναι γεμάτη πρακτορεία με τελάληδες, και του Φιλιππή(που υπάρχει ακόμα) να είναι το πιο ξακουστό από αυτά. Επιτρέψτε μου τη διαφήμιση αλλά η οικογένειά μου αγοράζει από εκεί εισιτήρια καμιά 50αριά χρόνια στην κυριολεξία. Δίπλα γεμάτο καφενεία, με τους σερβιτόρους με άσπρη ποδιά που είχε μέσα τα ψιλά, να σου δίνουν ρέστα τάλιρο από εικοσάρικο για έναν καφέ και μια πορτοκαλάδα. Αυτή ήταν και η περίφημη "πιάτσα του Τζελέπη" όπου αναφερόταν παλιότερα πολύ συχνά ο Εφοπλιστής. Κουτσομπολιά, κριτικές, ίντριγκες, να βλέπουν τις μανούβρες των πλοίων και να γίνεται συζήτηση, αυτό ήταν το παλιό "Τζελέπη". Είχε κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ στην κυριολεξία. Κουλουρτζήδες και λουκουματζήδες κάμποσοι, βαρκάκια που βοηθούσαν τα ακτοπλοικά να δίνουν λεντίες κλπ, η πιάτσα των λεωφορείων ακριβώς δίπλα, μια ιδιαίτερα πολύχρωμη και νοσταλγική εικόνα, μακριά από την τυποποίηση και το ανιαρό politically correct της εποχής μας. Εξέχουσα θέση και ο εφημεριδοπώλης που επί -πόσα χρόνια δεν ξέρω κι εγώ- είχε τον μεγάλο του πάγκο φάτσα από τον τωρινό επιβατικό σταθμό. Τον θυμάμαι με άσπρα μαλλιά και κάποιας ηλικίας, έβρισκες στον πάγκο από Εστία μέχρι Προλεταριακή Σημαία:D. Τα τελευταία χρόνια είχε και με τη σταδιακή ερήμωση της προβλήτας, είχε μεταφερθεί στον Άγιο Διονύση αλλά κάπου εκεί τον έχασα.  

 

Δράττομαι της ευκαιρίας να προτείνω ένα βιβλίο που έχει ακόμη περισσότερες τέτοιες εικόνες όχι μόνο από το λιμάνι αλλά και τον Πειραιά γενικότερα. Είναι το Εκ Πειραιώς του Διονύση Χαριτόπουλου, ειδικά όσοι είστε Πειραιώτες ή αγαπάτε τον Πειραιά και το λιμάνι, συνίσταται ανεπιφύλακτα. Θα συνεχίσουμε σε λίγο καιρό με τα Λεμονάδικα και τον Άγιο Διονύση.

Η πρωτη με την παντοφλα ΕΛΛΑΣ πρεπει να ειναι 72-73 διακρινεται το ΑΥΡΑ στη δευτερη με τα καραβακια του Σαρωνικου ειναι φθηνοπωρο η χειμωνας 74-75 η πρωτη χρονια του ΜΑΡΙΑ.Βλεπουμε το ΝΕΡΑΙΔΑ που ειχε ηδη φυγει απο το 70 μαλλον ξεχειμωνιαζει.Στην τριτη βλεπουμε τον ΠΟΡΤΟΚΑΛΗ με το ΑΥΡΑ.

On 7/23/2020 at 5:15 PM, Nick the Greek said:

Συνεχίζουμε την περατζάδα στο παλιό λιμάνι του Πειραιά με την προβλήτα που ακόμη και σήμερα είναι γνωστή ως προβλήτα Αργοσαρωνικού ή "τα Αιγινήτικα". Η επίσημη ονομασία φυσικά είναι Ακτή Ποσειδώνος. Τέλος πάντων, όπως κι αν το πεί κανείς για πάνω από μισό αιώνα ο συγκεκριμένος χώρος είναι συνδεδεμένος με τα δρομολόγια πρός την Αίγινα, τον Αργοσαρωνικό γενικότερα, τα Σελήνια και τα Παλούκια. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι ένοικοι. Κάποτε ήταν μόνο μικρά επιβατικά. Πόσες και πόσες κινηματογραφικές σκηνές δεν έχουμε δεί σε αυτήν την προβλήτα, αυτή εδώ η φωτογραφία του αδικοχαμένου Νηρέα, μας πάει σε ένα ωραίο ταξίδι στο χρόνο.Χαρακτηριστικοί είναι οι ναύτες που έκαναν υπηρεσία εκεί όπως και στο υπόλοιπο λιμάνι για την τήρηση της τάξης ενώ τότε είχαμε επίσης και κληρωτούς να υπηρετούν στο Λιμενικό.

 

Σταδιακά άλλαξαν τα πράγματα και κυριάρχησαν οι παντόφλες, ενώ σήμερα έχουμε τα επιβατηγά-οχηματαγωγά κλειστού τύπου. Αξίζει να σημειωθεί πως απέναντι ακριβώς από την προβλήτα, εκεί που είναι σήμερα τα Goodys, ήταν μια σειρά από καταστήματα ειδών ρουχισμού αλλά και ταβερνάκια με κοινό είτε τουρίστες, είτε επαγγελματίες από την αγορά του Πειραιά που βρίσκεται πίσω από αυτόν το δρόμο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει σε αυτά εδώ τα ξύλινα σκαριά που επί δεκαετίας συνέδεσαν τον Πειραιά με τη Σαλαμίνα, τις λεγόμενες εν Πειραιεί κουβαρίστρες, πολλές από τις οποίες υφίστανται και βγάζουν λεφτά ακόμα και σήμερα. Θα ειχε τρομερό ιστορικό ενδιαφέρον να ξέραμε πόσα και ποιά έχουν χτιστεί αλλά φαντάζομαι αυτή είναι μια πληροφορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου.

 

Εφαπτόμενη στα Αιγινήτικα είναι η προβλήτα του Τζελέπη, βλέπουμε εδώ το μεγαλύτερό της κομμάτι. Στις δεκαετίες 50 μέχρι και το τέλος του 70, ειδικά το κομμάτι που βρισκόταν δίπλα στα Αιγινήτικα ήταν αφιερωμένο σε πλοία επιβατηγά του Καβουνίδη, του Λαγά, του Αγαπητού, το πρώτο Ναιάς, το Μιμίκα Λ και άλλα. Μικρά, δεν χρειάζονταν καταπέλτη, έβρισκαν εκεί το χώρο τους. Για όσους μεγάλωσαν στο λιμάνι στα 80s και 90s, το Π αυτό είχε δύο ονόματα, Παναγία Τήνου και Ναιάς ΙΙ. Το πρώτο για 13 χρόνια το δεύτερο για σχεδόν 20, σημάδεψαν το λιμάνι, τη γραμμή, τα νησιά. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα είχαν καθιερώσει να δένουν με πλώρη πρός τα έξω(γυρνώντας από το προηγούμενο βράδυ δηλαδή) για να είναι έτοιμα για τις πρωινές κούρσες τους πρός τη Σύρο, την Τήνο και τη Μύκονο. Επί Ανδρέα Νάζου μάλιστα, το Ναιάς ΙΙ είχε καθιερώσει το βράδυ που γυρνούσε να πέφτει πρυμάτσα στην πρύμη της Ευκαιρίας, με πλώρη πρός τον Άγιο Σπυρίδωνα προκειμένου να διευκολυνθούν στην αποβίβαση οι νταλίκες. Όταν ξεφόρτωνε, έκανε πάλι πλαγιοδέτηση για τη διανυκτέρευση. Όταν παρήλθε το Παναγία Τήνου, τόσο το Γεώργιος Εξπρές όσο και το Παναγία Τήνου 2, αλλά και το Εξπρές Αφροδίτη, πήραν τη θέση τους εκεί αλλά δεν έγιναν ποτέ κομμάτι του θρύλου. Το κεφάλι της προβλήτας, εκεί που πέφτει τώρα το Σεμπέκο, ήταν προφανώς το σπίτη της Ευκαιρίας για το Ναύσταθμο, μια καλή ερώτηση είναι από πότε γινόταν αυτό, δεν το γνωρίζω.

 

Η υπόλοιπη προβλήτα του Τζελέπη είναι αν θέλετε το ιστορικό κέντρο του επιβατικού λιμανιού του Πειραιά και από εκεί έχουν κατά διαστήματα αναχωρήσει πλοία που έχουν προσεγγίσει όλα τα νησιά και παραθαλάσσιες πόλεις της επικράτειας, όταν το οδικό δίκτυο ήταν ανύπαρκτο. Όπως μπορεί να διακρίνει κανείς και στο βάθος αυτής της φωτογραφίας, πίσω από τον Αρίωνα, όλο αυτό το κομμάτι στις δεκαετίες 60 και 70 αλλά και πολύ νωρίς στα 80s όπως το πρόλαβα και εγώ, περιβαλλόταν από τσιμεντένια στέγαστρα που φαντάζομαι πως η χρησιμότητά τους ήταν να προστατεύονται οι επιβάτες. Με τα χρόνια όμως που πέρασαν, θυμάμαι τα Κρητικά να φορτώνουν φορτηγά που ενώ χωρούσαν να μπούν στο γκαράζ των πλοίων, δε χώραγαν να περάσουν κάτω από τα στέγαστρα. Έτσι πολύ νωρίς στη δεκαετία του 80, όλα αυτά γκρεμίστηκαν γιατί πια ήταν πρόβλημα μεγάλο για τα φορτηγά. 

 

Σαν προβλήτα ήταν πολυσυλλεκτική όσον αφορά την ποικιλία προορισμών των πλοίων που εξυπηρετούσε. Στη δεκαετία του 80 ειδικά, δεν υπήρχε εξ' όσων θυμάμαι τόσο σταθερή πολιτική ως πρός την προσδεση των πλοίων σε συγκεκριμένα σημεία στου Τζελέπη, με τη μορφή που τη βλέπουμε σήμερα, που έχουμε φτάσει σε σημείο αγκύλωσης. Εκτός βέβαια από τα Κρητικά, τα οποία ήταν και σημείο αναφοράς για την προβλήτα. Εδώ έχουμε μια χαρακτηριστική φωτογραφία με το Κύδων δεμένο να περιβάλλεται από τα στέγαστρα για τα οποία μίλησα στην προηγούμενη παράγραφο. Εκεί ήταν και το σημείο που προσέδεταν τα Κρητικά όταν αυτά ήταν συνωνυμα των μετασκευασμένων τάνκερς. Ήδη από τη δεκαετία του 60 και τον Ευθυμιάδη, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80 όταν τελευταίο το Κύδων τη χρησιμοποιούσε, η προβλήτα αυτή ήταν Κρητική αποκλειστικότητα, έχω προλάβει πέραν του Κύδωνα, το Μίνως και το Ζάκρος. Όταν έφυγε και το Κύδων, μας προέκυψε το δόντι που βλέπετε και σήμερα με το Άπτερα να συνεχίζει την παράδοση των κρητικών πλοίων, στη θέση που σήμερα χρησιμοποιεί το Speedrunner III. Χαρακτηριστικό της εποχής και των ανθρώπων της, ήταν πως στο μαγαζί του λοστρόμου μέσα στο Κύδων και το Μίνως, λειτουργούσε μαγαζάκι όπου πήγαινε ο κόσμος και αγόραζε τενεκέδες με Κρητικό λάδι και συμπυκνωμένους χυμούς Βιοχύμ, πορτοκάλι και βύσσινο.

 

Κατά τα άλλα σε εκείνη τη δεκαετία και πρίν μετακομίσει τόσο στον Άγιο Διονύση αλλά και αργότερα στον Ηετίωνα, θυμάμαι πολύ ΝΕΛ στου Τζελέπη, υπάρχουν άλλωστε πολλές φωτό εποχής με Σαπφώ και Όμηρο να είναι δεμένα εκεί. Και Αιγαίον πολύ όπως και όλα τα πλοία της Παροναξίας. Όταν τα μεγέθη των πλοίων άρχισαν να ξεφεύγουν για τα δεδομένα της εποχής, άρχισαν να προτιμώνται και τα μικρότερα από αυτά όπως ο Ίκαρος και το Σάμαινα να δένουν στο κεφάλι της προβλήτας(στην πλώρη του Speedrunner III). Εκεί πρωτοθυμάμαι και τη Νταλιανάρα να κλέβει καρδιές το 1989 όπως και το Μιλένα που είχα τότε επισκεφθεί δεμένο στου Τζελέπη. Με τα χρόνια και την αύξηση του μεγέθους των πλοίων, ήταν προφανές πως η προβλήτα δεν μπορούσε να αντέξει τέτοιο όγκο αυτοκινήτων, οπότε και με τον ερχομό των ταχυπλόων, σιγά-σιγά μετεξελίχθηκε σε προβλήτα τέτοιου τύπου πλοίων. Σήμερα αν με ρωτήσετε, ο χώρος είναι κραυγαλέα υπο-χρησιμοποιούμενος με μέρες ολόκληρες να περνούν χωρίς προσέγγιση, πιστεύω πως θα μπορούσε να δώσει ανάσα σε άλλα σημεία. Γενικά κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να ξανασκεφθούν πως χρησιμοποιείται το λιμάνι, δεν μπορεί ολόκληρο ντόκ 3 να έχει 1 πλοίο κάθε μέρα. Α ξέχασα, έχει γίνει και ιδιωτικό πάρκινγκ του ΛΣ.

 

Τελειώνοντας με του Τζελέπη, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον περιβάλλοντα χώρο. Μεγάλωσα με την ακτή εκεί που είναι τα κτήρια να είναι γεμάτη πρακτορεία με τελάληδες, και του Φιλιππή(που υπάρχει ακόμα) να είναι το πιο ξακουστό από αυτά. Επιτρέψτε μου τη διαφήμιση αλλά η οικογένειά μου αγοράζει από εκεί εισιτήρια καμιά 50αριά χρόνια στην κυριολεξία. Δίπλα γεμάτο καφενεία, με τους σερβιτόρους με άσπρη ποδιά που είχε μέσα τα ψιλά, να σου δίνουν ρέστα τάλιρο από εικοσάρικο για έναν καφέ και μια πορτοκαλάδα. Αυτή ήταν και η περίφημη "πιάτσα του Τζελέπη" όπου αναφερόταν παλιότερα πολύ συχνά ο Εφοπλιστής. Κουτσομπολιά, κριτικές, ίντριγκες, να βλέπουν τις μανούβρες των πλοίων και να γίνεται συζήτηση, αυτό ήταν το παλιό "Τζελέπη". Είχε κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ στην κυριολεξία. Κουλουρτζήδες και λουκουματζήδες κάμποσοι, βαρκάκια που βοηθούσαν τα ακτοπλοικά να δίνουν λεντίες κλπ, η πιάτσα των λεωφορείων ακριβώς δίπλα, μια ιδιαίτερα πολύχρωμη και νοσταλγική εικόνα, μακριά από την τυποποίηση και το ανιαρό politically correct της εποχής μας. Εξέχουσα θέση και ο εφημεριδοπώλης που επί -πόσα χρόνια δεν ξέρω κι εγώ- είχε τον μεγάλο του πάγκο φάτσα από τον τωρινό επιβατικό σταθμό. Τον θυμάμαι με άσπρα μαλλιά και κάποιας ηλικίας, έβρισκες στον πάγκο από Εστία μέχρι Προλεταριακή Σημαία:D. Τα τελευταία χρόνια είχε και με τη σταδιακή ερήμωση της προβλήτας, είχε μεταφερθεί στον Άγιο Διονύση αλλά κάπου εκεί τον έχασα.  

 

Δράττομαι της ευκαιρίας να προτείνω ένα βιβλίο που έχει ακόμη περισσότερες τέτοιες εικόνες όχι μόνο από το λιμάνι αλλά και τον Πειραιά γενικότερα. Είναι το Εκ Πειραιώς του Διονύση Χαριτόπουλου, ειδικά όσοι είστε Πειραιώτες ή αγαπάτε τον Πειραιά και το λιμάνι, συνίσταται ανεπιφύλακτα. Θα συνεχίσουμε σε λίγο καιρό με τα Λεμονάδικα και τον Άγιο Διονύση.

Οσο για τη φωτο με τις παντοφλες ειναι τον χειμωνα 84-85. 

Link to comment
Share on other sites

Ας δουμε αλλη μια φωτογραφια του λιμανιου λογικα στα τελη του 50 ,μεχρι τα μεσα του 60

Στην φωτο βλεπουμε σε πρωτο πλανο το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ του Καβουνιδη και στο βαθος γερανους της εταιρειας "Αρχιμιδης" να πραγματοποιουν εργασιες.Το ρυμουλκο στο βαθος ειναι το ΛΕΩΝ ,αγνωστων λοιπον στοιχειων και μαλλον πολυ μεγαλο για την εποχη.

Στο βαθος διακρινεται και ο Άγιος Νικόλαος ,οποτε η φωτογραφια ειναι τραβηγμενη λογικα απο το του Τζελεπη μιας και η αποσταση δεν φαινεται να ειναι πολυ μεγαλη

Link to comment
Share on other sites

Η φωτογραφία σου είναι ένα μικρό μπιζουδάκι. Σίγουρα είναι τραβηγμένη από του Τζελέπη, το Αικατερίνη πρέπει να είναι δεμένο στην προβλήτα που αργότερα γνωρίσαμε το Ναιάς ΙΙ, ή σήμερα αυτό που λέμε τη γωνία του Αργοσαρωνικού. Κρίνοντας από τα φορτηγά που βλέπουμε στην περίμετρο του πλοίου, πιστεύω πως μιλάμε για δεκαετία του 50 και μάλιστα νωρίς. Δυστυχώς δεν έχω μαζί μου εδώ το αρχείο μου για να δώ πότε ξεκίνησε δρομολόγια το Αικατερίνη για να το τοποθετήσουμε καλύτερα χρονικά.

 

Οι εργασίες στις οποίες αναφέρεσαι, πρέπει να είναι η επέκταση της προβλήτας που σήμερα γνωρίζουμε ως 200άρια και έχουμε μιλήσει γι αυτήν νωρίτερα στο συγκεκριμένο θέμα. Γι αυτό και ευθεία στη φωτογραφία βλέπουμε τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου. Για τους πολύ παρατηρητικούς, μπροστά από τον ιερό ναό υπάρχουν κάτι τέντες, αυτές τότε στέγαζαν κάτι ουζάδικα τα οποία αργότερα έκλεισαν μια και δε γινόταν ο δέσποτας να ψέλνει το Πάτερ Ημών, και οι μερακλήδες να ακούνε Περπινιάδη και να παραγγέλνουν καραφάκια:D. Καρσί από το ναό έχουμε το κτήριο του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιώς που και γι αυτό έχουμε αναφερθεί νωρίτερα. Το κτήριο διαγώνια από το ΚΛΠ είναι αυτό που βρίσκεται ακόμη και σήμερα γωνία οδού Σκουζέ, το κτήριο που σήμερα στεγάζει την Εθνική Τράπεζα δεν έχει ακόμη χτιστεί.

 

Στα αριστερά από αυτά βλέπουμε την ακτογραμμή της Ακτής Μιαούλη ή όπως θα την έλεγαν σίγουρα τω καιρώ εκείνω, Τρούμπα. Στο πλήρες μέγεθος της φωτογραφίας, μπορεί να διακρίνει κανείς μάλιστα και το μικρό τράμ του Περάματος που λειτουργούσε ακόμη την εποχή εκείνη. Προσέξτε πως τότε δεν υπήρχαν φυσικά τα πολυόροφα κτήρια που βλέπουμε σήμερα αλλά χαμηλά κτήρια με κεραμοσκεπές και τέντες. Λίγα χρόνια αργότερα και αυτά απετέλεσαν παρελθόν ώστε να χτιστούν κάποια μέγαρα που στέγασαν ναυτιλιακές εταιρείες.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...