Jump to content
Shipfriends

Recommended Posts

σαν σημερα εγινε ο μεγαλος βομβαρδισμος του πειραια απο τους συμμαχους το 1944 (11.1.44)

η χωρα μας ειχε το προνομιο, σε ολους τους μεγαλους πολεμους, να τις επιτιθενται οχι μονο οι εχθροι, αλλα και οι... συμμαχοι

οσοι πειραιωτες γνωριζετε λεπτομερειες, μοιραστειτε τις please.

Link to comment
Share on other sites

Δυστυχώς αυτός που θα μπορούσε να γράψει ένα Shipfriends ολόκληρο:D επί της ερωτήσεώς σου, αναπαύεται στη Μυκονιάτικη γη εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό που θυμάμαι εγώ από διηγήσεις είναι πως η πράξη αυτή είχε γίνει μέρα-μεσημέρι και τα θύματα ήταν πολλές εκατοντάδες. Σε εκείνο το στάδιο του πολέμου, η Συμμαχική κυριαρχία στον αέρα είχε αρχίσει να γίνεται συντριπτική και ήταν πια σχετικά εύκολο να γίνονται αυτά στο φως της ημέρας. Υπάρχει πλήθος πηγών για το θέμα, εγώ ενδεικτικά παραθέτω τη Μηχανή του Χρόνου αλλά και την Εφημερίδα των Συντακτών.

 

Αυτό που μπορώ να συνεισφέρω εγώ είναι μια φωτογραφία που αγόρασα πρίν μερικά χρόνια και δείχνει το λιμάνι του Πειραιά κάπου στα χρόνια εκείνα:

 

 

Τόπος: Αυτό που βλέπουμε είναι το σημερινό dock 3, εκεί που δένουν τα Ροδίτικα δηλαδή και βρίσκεται και το καινούριο ΥΕΝ. Στο βάθος το εργοστάσιο των Λιπασμάτων και πίσω του η Ψυττάλεια.

 

Χρόνος: το εργοστάσιο των Λιπασμάτων κατά την Κατοχή υπέστη πολλές ζημιές πλήν όμως δεν φαίνεται καθαρά κάτι τέτοιο στη φωτογραφία, πιστεύω λοιπόν πως μιλάμε για τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, κατά πάσα πιθανότητα πρίν το 50.

 

Σύνδεση με το βομβαρδισμό: Αν προσέξει κανείς την προβλήτα στο μπροστινό μέρος της φωτογραφίας, έχει πολλές καταστροφές και τρύπες, όπως επίσης και η μεταλλική κατασκευή στο μέσο του χώρου που βλέπουμε. Δεν μπορώ να καταλάνω τι είναι αυτό. Στην πλήρη ανάλυση της φωτογραφίας μπορεί να διακρίνει κανείς βαγόνια τρένου δίπλα στα πλοία που ξεφορτώνουν, διάφορα μερικώς κατεστραμμένα κτίσματα στο πίσω μέρος της προβλήτας, ενώ υπάρχουν και αποθήκες με μπαλωμένες σκεπές, που μας κάνουν να υποψιαστούμε πως οι αποθήκες έχουν υποστεί ζημιές, πιθανώς σαν αποτέλεσμα βομβαρδισμού. Πάνω δεξιά φαίνεται και ένα μικρό κομμάτι της παραγκούπολης της Δραπετσώνας.

Link to comment
Share on other sites

H μεταλλική κατασκευή είναι η γερανογέφυρα που χρησιμοποιούσαν για την φόρτωση - εκφόρτωση κάρβουνου, στον προβλήτα αυτόν γινόταν σχεδόν όλη η διακίνηση του τα χρόνια εκείνα, ακόμα και μεταπολεμικά.

 

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Με αφορμή την ανάρτηση του polmyt (στον οποίο οφείλονται ευχαριστίες), καλώ τους παλαιοτέρους να θυμηθούν και τους νεωτέρους να μάθουν:

  1. Η Ακτή Κονδύλη έχει ελάχιστα νεά και μεγάλα κτίρια, τα περισσότερα κτίσματα είναι ακόμα ισόγειες κεραμοσκεπείς κατασκευές που στέγαζαν μικροβιοτεχνίες ως επι το πλείστον σχετιζόμενες με καρνάγια και βαπόρια.
  2. Πίσω στο βάθος, παρατηρήστε στα νταμάρια της Νίκαιας πόσο χαμηλά είναι ακόμα η οικιστική πύκνωση. Σήμερα είναι κτισμένα μέχρι επάνω.
  3. Πίσω από την τσιμινιέρα του "Αρίων" αυτό που διακρίνεται πρέπει λογικά να είναι ο τελευταίος όροφος της "Κοπής" (700 ΣΕ), ελλείψει ενδιαμέσων πολυκατοικιών και πολυορόφων κτιρίων.
  4. Στο γωνιακό κρηπίδωμα απέναντι από τον Άγιο-Διονύσιο (στην φωτογραφία πάνω από την λιβεριανή σημαία) ξεφορτώνει ένα motorship. Σήμερα εκεί δένουν τα χανιώτικα της Κοινοπραξίας.
  5. Κατα μήκος της Ακτής Κονδύλη, διακρίνονται, όχι πολύ καθαρά, οι παλαιές ισόγειες αποθήκες του ΟΛΠ που γκρεμίσθηκαν λίγο αργότερα, για να απελευθερωθεί ο χώρος παό την περίφραξη έως την θάλασσα (και αφού ξηλώθηκαν οι σιδηροτροχιές που συνέδεαν τον Σταθμό Πελοποννήσου/ΣΠΑΠ με τον χώρο των ΣΕΚ, στην Δραπετσώνα).
Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ με την σειρά μου ευχαριστώ εσένα για την ιστορική αναδρομή και τα καλολογικά στοιχεία:D(που έλεγε και μια καθηγήτριά μου).

 

Να προσθέσω λίγα πράγματα σε συνέχεια των λεγομένων σου στο 4) και 5). Είναι ακριβώς όπως τα λές. Μάλιστα στη φωτογραφία πίσω από την πλώρη του Αιγαίον, φαίνονται κάποια πράγματα που είναι χρώματος άσπρου. Αυτά πρέπει να είναι κομμάτι του στόλου από τις μπάρτζες ξηρού φορτίου που είχε τότε ο ΟΛΠ και που περιφέρονταν στον Πειραιά και τα πέριξ με τα γκρίζα ρυμουλκά του ΟΛΠ. Το άσπρο κολλάει στο ότι οι μουσαμάδες που τις κάλυπταν όταν χρειαζόταν, ήταν άσπροι. Εκεί και μέχρι την άκρη στα Λεμονάδικα ήταν ένα μεγάλο ρεμέτζο γι αυτές τις μπάρτζες(υπήρχαν πολλές δεκάδες από αυτές), ένα μικρότερο ρεμέτζο ήταν στον προλιμένα δίπλα στο παλιό Τελωνείο(ήταν ή το Ε' ή το Η' Τελωνείο αν δεμ απατά η μνήμη μου), εκεί που βρίσκεται σήμερα το ΠΣΠ(Πλοηγικός Σταθμός Πειραιώς) και φυσικά στον Άη Γιώργη στο Κερατσίνι. Αν αναρωτιέται κανείς ποιός ο λόγος για μπάρτζες, μάλλον είναι τα βυθίσματα. Όταν ας πούμε το πλοίο είχε περισσότερο βύθισμα από το διαθέσιμο στην προβλήτα, μπορούσε να ξεφορτώσει είτε σε μπάρτζες αρόδου, είτε δεμένο σε άλλη προβλήτα και τα εμπορεύματα να πάνε στη σωστή προβλήτα με τις μπάρτζες. Χώρια που μεταπολεμικά και μέχρι να συνέλθουν οι υποδομές, υπήρχαν και ελάχιστες προβλήτες διαθέσιμες λόγω ζιμιών και ναυαγίων, όπως είδαμε κι εδώ. Οπότε οι μπάρτζες ήταν αναγκαίες, μην πω πολυτέλεια.

 

Εκεί που βλέπουμε τις μπάρτζες, υπήρχε και καταφύγιο για τους βομβαρδισμούς του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, που χρησιμοποιούνταν από το προσωπικό του ΟΛΠ και τους ναυτικούς. Η είσοδός του μάλιστα φαινόταν μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 80, ήταν σαν λοφάκι επάνω στην προβλήτα, κλεισμένη με σιδεριές και αλυσίδες. Κάπου εκεί κατεδαφίστηκε και μάλλον μπαζώθηκε και το καταφύγιο.

 

Και μια που πιάσαμε κουβέντα για τον ΟΛΠ, αξίζει νομίζω να δώσω μια ιδέα για το πως γινόταν η εκφόρτωση πρό εμπορευματοκιβωτίων. Ερχόταν λοιπόν και έπεφτε δίπλα το τζενεραλάδικο(πλοίο γενικού φορτίου) και ας πούμε ξεφόρτωνε σακιά με λιπάσματα. Η εκφόρτωση από το αμπάρι του πλοίου γινόταν με τους μεγάλους γερανούς του ΟΛΠ(ωραία φωτό Πέτρο) επάνω σε απλούς, επίπεδους τράκτορες του λιμανιού, χωρίς παραπέτα, που ήταν παρατεταγμένοι δίπλα στο πλοίο. Όταν γέμιζε ένας τέτοιος τράκτορας, εμφανιζόταν ένα όχημα σαν μεγάλο τρακτέρ(βαμμένα κόκκινα στη μηχανή και άσπρα στο κουβούκλιο) που τον ρυμουλκούσε στο σημείο αποθήκευσης, είτε εντός αποθήκης, είτε στην ύπαιθρο. Εκεί ένας κινητός γερανός του ΟΛΠ ξεφόρτωνε τον τράκτορα και ντάνιαζε το φορτίο. Οι κινητοί γερανοί του ΟΛΠ ήταν το κάτι το άλλο. Οι "καινούριοι" έδειχναν κάπως έτσι και ήταν το κόσμημα. Κι αυτό γιατί οι παλιοί, που κινούσαν πολύ αργά και με χαρακτηριστικό θόρυβο, έδειχναν κάπως έτσι. Οι παλιοί πρέπει να ήταν κατασκευής το αργότερο αρχές του 50. Παλιοί και καινούριοι ήταν βαμμένοι σε έντονο κίτρινο όπως είδαμε στις φωτογραφίες. Από και και πέρα, όταν γινόταν η τελωνειακή διεκπεραίωση του φορτίου(χρυσή εποχή για τους εκτελωνιστές), ερχόταν η νταλίκα για να φορτώσει και ο κινητός γερανός του ΟΛΠ φόρτωνε το φορτίο στη νταλίκα του παραλήπτη. Όλα αυτά με προσωπικό για τη στοιβασία του φορτίου, επίβλεψη των κινήσεων, οδηγό κλπ, όλοι υπάλληλοι του ΟΛΠ. Αν είχε παίξει και μπάρτζα, μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εμπλέκονταν ση διαδικασία Έτη φωτός μακριά από αυτό που βλέπουμε σήμερα.

 

Όποιος έχει καμιά φωτογραφία από παλιούς γερανούς του ΟΛΠ, είτε δική του, είτε σε link, θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Εκει που εχει δεσει το Σταυρος στο κεφαλι της Ηετιωνας πρεπει να εχει να δεσει πλοιο απο την εποχη της ΝΕΛ.Θυμαμαι ταξιαρχη και Ευρωπαιο να δενουν.

Link to comment
Share on other sites

Θυμάμαι πέρσι το Γενάρη και συγκεκριμένα την μέρα που ήταν η Queen Mary 2 στο λιμάνι, ένα από τα αμφίπλωρα της Θάσου (Θάσος κάτι, δεν θυμάμαι αριθμό) να έχει δέσει στο ίδιο σημείο.

Link to comment
Share on other sites

41 minutes ago, ΝΟΜΙΚΟΣ said:

Εκει που εχει δεσει το Σταυρος στο κεφαλι της Ηετιωνας πρεπει να εχει να δεσει πλοιο απο την εποχη της ΝΕΛ.Θυμαμαι ταξιαρχη και Ευρωπαιο να δενουν.

Σαν θεση φορτωσης οντως απο τοτε πρεπει να εχει να δεσει βαπορι.

Λιγο παλιοτερα εδενε και το ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΡΗΜΝΙΩΤΙΣΣΑ

Edited by polmyt
Link to comment
Share on other sites

Εγώ θυμάμαι στο πιο πρόσφατο παρελθόν το Αριάδνη να δένει πολύ τακτικά το τελευταίο καλοκαίρι του Αριάδνη στη γραμμή Πειραιά Χίο Μυτιλήνη, όταν είχαν τις ίδιες ώρες αναχωρήσεις με το Blue Star 1 στις αναχωρήσεις της Πέμπτης, Παρασκευής και Σαββάτου.

Edited by Panagia Ekatontapiliani
Link to comment
Share on other sites

Πρίν δημιουργηθεί αυτή η θέση της συμφοράς εκεί, το κεφάλι ήταν ρεμέτζο για ρυμουλκά. Οπότε δεν χρησιμοποιείται και τόοοσα πολλά χρόνια σα θέση για τα φέρρυ. H συγκεκριμένη θέση(η επονομαζόμενη γλίστρα αλλά και η κανονικού ύψους θέση ακριβώς δίπλα) έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από διάφορα πλοία που είτε επρόκειτο να μπούν, είτε μόλις είχαν βγεί απ' του Βασιλειάδη. Εκτός από παντόφλες κλπ θυμάμαι εκεί το Νήσος Θήρα, Νήσος Κάλυμνος και κάμποσα άλλα.

 

Σα θέση φόρτωσης θυμάμαι όντως Παναγία Κρημνιώτισσα, Αριάδνη και European Express που είπατε, τον Ταξιάρχη που ταλαιπωρούνταν τρομερά με τον κοντό του καταπέλτη και την κλίση, το Μύκονος ΙΙ, τα roro Aegean Glory και Aegean Star του Αγαπητού, το Μυτιλήνη έχει πέσει εκεί επίσης κάμποσες φορές.

 

Και φυσικά η συγκεκριμένη θέση έχει γνωρίσει και μεγάλες στιγμές:

On 8/1/2018 at 3:58 PM, Nick the Greek said:

Χαρακτηριστική επίσης και η περίπτωση της εισόδου της ΣΑΟΣ στις γραμμές της Χίου και Μυτιλήνης. Με το Παναγία Κρημνιώτισσα τότε να αναχωρεί πολλές φορές από το κεφάλι του Ηετίωνα, δεμένο εκεί στη γλίστρα. Έτοιμο ήδη από τις 1750 και με αναχώρηση 1800, να του λένε να περιμένει(το roro που δεν έπαιρνε επιβάτες), την ώρα του. Κι όταν ερχόταν η ώρα του, μαντέψτε, να μην παίρνει σειρά με τίποτα. Ο τότε πλοίαρχος Νίκος Κουρούσης(αν δεν με απατά η μνήμη μου) να ωρύεται στο VHF και να εκλιπαρεί να πάρει άγκυρες στα δεξιά της λεκάνης, κάτω από το σημερινό ΥΕΝ χωρίς να ενοχλεί κανέναν, ενώ την ίδια στιγμή να γίνεται παρέλαση από παντόφλες και δελφίνια του Σαρωνικού. Απώτερος σκοπός φυσικά, η όσο το δυνατόν αργοπορημένη αναχώρηση του πλοίου ώστε να μην φτάσει νωρίτερα από τα πλοία της ΝΕΛ που αναχωρούσαν στις 1900, αυτό γινόταν επί καθημερινής βάσεως τότε.

 

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

 

Quote

Τα ρυμουλκά ήταν αναγκαία γιατί τότε υπήρχαν κάμποσοι δεινόσαυροι στον Πειραιά όπως τα μετασκευασμένα τάνκερ του Ευθυμιάδη.

Shipfriend από τα γενοφάσκια μου γαρ, παρακολουθούσα την κίνηση και (αν και δεν είμαι σίγουρος ότι οι παιδικές μου εικόνες είναι "'άσφαλτοι"😵 ) θα διακινδύνευα να συμπληρώσω τα εξής. Έχω την εντύπωση ότι τα Κάντια/Ρέθυμνο (τα οποία έδεναν πάντα εκ περιτροπής στις θέσεις που αναφέρεις) διατήρησαν την "λευκότητά" τους -και κάτω από το ζωνάρι- αρκετά χρόνια και μάλιστα αν θυμάμαι καλά το πράσινο υφαλόχρωμά τους "έκρυβε" και κόκκινο (ή ίσως μπορεί να έβαψαν αργότερα ένα κομμάτι κόκκινο πάνω από το πράσινο -θα σας γελάσω). Οι θεάσεις "δεινοσαύρων" του Ευθυμιάδη την εποχή που αναφέρεις δεν ήταν πλέον τόσο συχνές αλλά τα πλοία γενικώς -πλην εξαιρέσεων- δεν είχαν thrusters κλπ.ούτε ήταν υποχρεωτικές οι δύο προπέλλες στα pax. Ο κυριότερος όμως λόγος που τα ρυμουλκά έδεναν στον Άγιο Σπυρίδωνα σε "ντάνες" ήταν η έλλειψη άλλου χώρου. Όλη η απέναντι πλευρά του λιμανιού από τον Αγ. Διονύσιο (dock 5-6) μέχρι τα λιπάσματα (dock 3) ήταν το εμπορικό λιμάνι (άρα και η κύρια πελατεία που έπαιρνε υποχρεωτικά ρυμουλκά), ο προλιμένας δεν είχε την σημερινή μορφή, στο "πράσινο" -αν θυμάμαι καλά- υπήρχε απλά κυματοθραύστης και το λιμάνι σταματούσε ουσιαστικά στο άκρο του dock ξυλείας (πλοηγικό σταθμό).

Edited by pathfinder
Link to comment
Share on other sites

Πολύ σωστό αυτό που λες για τα ρυμουλκά, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Όντως άλλος χώρος στο κεντρικό λιμάνι δεν υπήρχε τότε, η Ακτή Κονδύλη ήταν γεμάτη μαούνες, για τον προλιμένα δε σου παίρνω όρκο πως ήταν τότε.

 

Για τη λευκότητα του Ρέθυμνον και του Κάντια, είναι επίσης μια καλή ερώτηση. Έχω μια φωτογραφία του Κάντια στο αρχείο μου με επιβεβαιωμένη ημερομηνία 1980 και το πλοίο έχει ήδη πράσινα ύφαλα όπως είπες και είναι άσπρο μέχρι το ζωνάρι. Οπότε η αλλαγή στο χρωματισμό έγινε πρίν το 1980, τώρα πότε ακριβώς παραμένει ερώτημα. 

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Όπως ορισμένοι εξ' υμών να παρατηρήσατε, ξεχώρισα κάμποσα μηνύματα που έχουμε ανταλλάξει για το λιμάνι του Πειραιά με το βλέμμα στο παρελθόν και δημιούργησα ξεχωριστό θέμα. Επιτρέψτε μου την κίνηση αυτή και λόγω εντοπιότητας αλλά και λόγω του ότι ηθελα εδώ και καιρό να δώσω μια εικόνα των ντόκων του Πειραιά στη δεκαετία του 1980, όπως τους θυμάμαι εγώ. Ελπίζω έστω και σε ελάχιστους από εσάς να σας αρέσει και να σας ξυπνήσει μνήμες και συναίσθημα. Παραπάνω από ευπρόσδεκτες οι διορθώσεις και οι παρατηρήσεις. Πάμε λοιπόν ντόκο με ντόκο, ξεκινώντας με τους ντόκους εμπορευμάτων: 

 

Προλιμένας(πράσινο φανάρι):

Ο λιμενοβραχίονας εκεί υφίσταται τουλάχιστον από τη δεκαετία του 60 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70 χρησιμοποιούταν σαν επισκευαστική βάση. Σε συνέχεια της παραπάνω κουβέντας μας αγαπητέ @pathfinder, βρήκα μια φωτογραφία του Χατζηκυριακείου από εκείνη τη δεκαετία με φόντο τζενεραλάδικα της εποχής δεμένα πρυμάτσα με την πλώρη πρός τον Πειραιά. Επιφυλάσσομαι να την ανεβάσω. Στη δεκαετία του 80 ο προλιμένας παραδόθηκε στη χρήση του ΠΝ και πιο συγκεκριμένα της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων αλλά και της Ναυτικής Διοίκησης Αιγαίου(ΝΔΑ) που εδρεύει εκεί δίπλα, χαρακτηριστικά θυμάμαι εκεί να δένουν τα φαρόπλοια αλλά και το εκπαιδευτικό της ΣΝΔ(νομίζω λεγόταν Άρης) που επιβίβαζε τους Δοκίμους για το ετήσιο εκπαιδευτικό τους ταξίδι. Στα τέλη της δεκαετίας του 90 είχαμε τη σταδιακή ανακαίνιση και μεγέθυνση της προβλήτας. 

 

Κράκαρη(κόκκινο φανάρι):

Ο προπέρσινος σεισμός γκρέμισε το μεγαλύτερο κομμάτι αυτού που είχε απομείνει από τις εγκαταστάσεις φόρτωσης του εργοστασίου των Λιπασμάτων. Μέχρι και νωρίς στα 80ς, μικρά φορτηγά πλαγιοδετούσαν εκεί και φόρτωναν προιόν από το εργοστάσιο. Όταν σταμάτησε αυτή η διαδικασία, εκεί δημιουργήθηκε μια μικρή ντάνα από παροπλισμένα μοτορσιπάκια, πλαγιοδετημένα το ένα στο πλάι του άλλου, θυμάμαι μέχρι και 5 στο πλάτος. Όταν αυτά σιγά-σιγά απομακρύνθηκαν από εκεί, ο ντόκος χρησιμοποιήθηκε για ρεμέτζο των ρυμουλκών του Βερνίκου(κυρίως).

 

Ντόκ Κανέλλου(νότιο κομμάτι του ντόκ Ξυλείας) και ντόκ Ξυλείας:

Είναι το ντόκ που βλέπει κανείς σήμερα τα μεγάλα κρουζιερόπλοια, προφανώς ανακαινισμένος ο χώρος σε σύγκριση με αυτό που ήταν κάποτε. Να ξεκινήσω όμως λίγο διαφορετικά. Ήδη από τη δεκαετία του 70 όλος ο χώρος από εκεί που πέφτουν σήμερα τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια στον προλιμένα μέχρι το σημερινό Λιοντάρι, ήταν χώρος αφιερωμένος στην εκφόρτωση ξυλείας(μιλάμε για πολύ μεγάλες ποσότητες), φορτίων σε παλέτες αλλά είχε και διάφορες αποθήκες του ΟΛΠ, όπως και χώρο στάθμευσης/επισκευής όλων των τροχοφόρων μέσων του ΟΛΠ(γερανοί, τράκτορες, κλπ). Εννοείται πως εκτός μιας πολύ στενής λωρίδας ασφάλτου που οδηγούσε στην έξοδο, όλο το υπόλοιπο ήταν χωμάτινο με συνέπεια να σηκώνονται τόνοι σκόνης με τον αέρα. Χαρακτηριστικό δε, πως οι νταλίκες που φόρτωναν εμπορεύματα έμπαιναν από την πύλη που υπήρχε τότε στο Λιοντάρι και έβγαιναν από την Πύλη που ήταν απέναντι από την είσοδο της Ναυτικής Διοίκησης Αιγαίου, όπου υπήρχε Τελωνείο και πλάστιγγα, με συνέπεια να περνούν μέσα από το κέντρο του Πειραιά και τη γειτονιά του Χατζηκυριακείου.

 

Όλος αυτός ο χώρος εξυπηρετούνταν από δύο προβλήτες, αυτήν του Κανέλλου και αυτήν που λέμε ντόκ Ξυλείας και εκτείνεται από το σημερινό κτήριο του ΠΣΠ(τότε Τελωνείο) μέχρι το σημερινό Λιοντάρι. Προφανώς και το κύριο εμπόρευμα εκφόρτωσης ήταν η ξυλεία μέχρις ότου σταδιακά και στα τέλη της δεκαετίας του 80, η κίνηση αυτή, όση δεν μεταφέρονταν σε πια κοντέινερ, μεταφέρθηκε στην Ελευσίνα. Τα τέλη της δεκαετίας του 80 σηματοδότησαν και την μαζική εισβολή της Hyundai στην ελληνική αγορά αυτοκινήτου, οι συγκεκριμένοι ντόκοι απετέλεσαν το πρώτο αποκλειστικό car terminal του ΟΛΠ. Ασφαλτοστρώθηκε όλος αυτός ο χώρος και στο ντόκ Ξυλείας ξεκίνησαν να δένουν τα μεγάλα αυτοκινητάδικα της εποχής εκείνης, ξεβράζοντας Κορεάτικα ανταλλακτικά:D χωρίς έλεος. Την ίδια στιγμή εκεί έβλεπε κανείς και πολλά ψυγεία που ξεφόρτωναν μπανάνες και φρούτα για την ραγδαίως αναπτυσσόμενη ελληνική αγορά.

 

Το ντόκ Κανέλλου έπεσε σε αχρηστία εν πολλοίς, υποπτεύομαι λόγω βυθισμάτων, και μόνο μικρά αυτοκινητάδικα του Μαρκαντωνάκη θυμάμαι να δένουν για οπερέσιο. Για κάμποσα χρόνια μάλιστα είχαν δημιουργηθεί και 1-2 μικρές ντάνες εκεί, θυμάμαι χαρακτηριστικά και το ρορο Αετός του Ευγενίδη να ξεχειμωνιάζει σε μια από αυτές αλλά και το πρώτο Ρομίλντα/Άγιος Γεώργιος για πολλούς μήνες και μέχρι να ξεκινήσει η μετασκευή του. Κάπου εκεί στο ντόκ Κανέλλου, υπάρχει και ένα υπεραιωνόβιο κτίσμα που επεβίωσε εν μέσω συμφορών και τρικυμιών, όλα όσα περιγράφω. Είναι το περίφημο καλοκαιρινό περίπτερο του Όθωνα ή αλλιώς Παλατάκι, το οποίο και προφανώς χρησιμοποιούσε ο Βαυαρός άναξ για θερινή αναψυχή και εκδρομές στη θάλασσα. Έτσι, Παλατάκι δηλαδή, ονομάζεται και εκείνο το μικρό κομμάτι του Χατζηκυριακείου βρίσκεται πλησίον του περιπτέρου.

 

Όταν μεταφέρθηκαν και τα αυτοκινητάδικα στη Δραπετσώνα, ξεκίνησε σιγά-σιγά και η διαμόρφωση του χώρου αυτού σε αυτό που ξέρουμε σήμερα με τη σταδιακή κατεδάφιση των αποθηκών του ΟΛΠ, την αναστήλωση του εργοστασίου του Κανέλλου και την ανέγερση του καινούριου κτηρίου του ΠΣΠ όσο και του κτηρίου για τα πλωτά του ΛΣ και του ΠΣ που δένουν στο λιμανάκι. Σήμερα πια το ντόκ Ξυλείας χρησιμοποιείται σπάνια κι όταν δεν υπάρχει χώρος αλλού, ενώ του Κανέλλου έχει γίνει το Θεμιστοκλής Cruise Terminal.

 

Ντόκ 3:

Το Ντόκ 3 ή Τρίω Ντόκ:D είναι το κομμάτι που εκτείνεται από του Κράκαρη μέχρι τις δεξαμενές του Βασιλειάδη. Στα χρόνια μετά τον πόλεμο χρησιμοποιήθηκε για φορτοεκφόρτωση γενικού φορτίου με τα πλοια να κάνουν είτε πλαδιοδέτηση, είτε πρυμνοδέτηση και να ξεφορτώνουν σε μαούνες. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 απετέλεσε την πρώτη μετενσάρκωση του Piraeus Container Terminal με τα -τότε- μεγάλα κοντεινεράδικα και ειδικά τα τουρμπινάδικα της ΖΙΜ και της Ρ&O  να μη χωράνε να γυρίσουν και να μπαινοβγαίνουν είτε με την πρύμη, είτε με την πλώρη. Μεγάλοι χρήστες της εποχής των 80ς του συγκεκριμένου ντόκου ήταν η Borchard Lines, Gracechurch Lines, Sarlis Container Services, Bulcon, έτσι για να δούμε πως έχει αλλάξει και αυτό το κομμάτι της ναυτιλίας. Με την ολοκλήρωση της -τότε- προβλήτας Ελευθερίου Βενιζέλου στο Ικόνιο(σημερινό Ικόνιο 1), τα κοντέινερ μετακόμισαν και ο χώρος χρησιμοποιήθηκε για παροπλισμένα πλοία(όπως του Βεντούρη ή το Παναγία του Τροχίδη). Μετά άρχισε η εκσκαφή και φτάσαμε στο αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα. Οι δεξαμενές του Βασιλειάδη παραμενουν αναλλοίωτες στο χρόνο, ενώ το σιλό ήταν ένας ντόκος που σταμάτησε να χρησιμοποιείται μόλις πρίν λίγα χρόνια.

 

Υπάρχει και ο ντόκος που εκτείνεται από τον Ηετίωνα μέχρι τον Άγιο Διονύση που ήταν ο κατ' εξοχήν χώρος εκφόρτωσης γενικού φορτίου μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80. Το έχουμε δεί σε πολλές φωτογραφίες εποχής. Σιγά-σιγά από τα τέλη του 80 άρχισε να παραδίνεται στα φέρρυ, αλλά για αυτό θα πούμε περισσότερα στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος όπου και θα ασχοληθούμε με τους επιβατικούς ντόκους.

Link to comment
Share on other sites

Πολύ χαρακτηριστική φωτογραφία, τόσο για την τοπογραφία της περιοχής, όσο και για το μέγεθος των πλοίων που προσέγγιζαν τότε, ευχαριστούμε.

 

Παρέλειψα επίσης να αναφέρω στο κομμάτι του Κανέλλου - Ντόκ Ξυλείας πως ακόμη και σήμερα μπορεί να δεί εκεί κανείς ένα μεγάλο κομμάτι των Μακρών Τειχών που στο συγκεκριμένο σημείο έχει διατηρηθεί αρκετά καλά. Απορίας άξιον πως και τα τείχη αλλά και το Παλατάκι κατάφεραν να επιζήσουν και του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και των νεοελλήνων.

Link to comment
Share on other sites

Ας παρουμε μια γευση και απο τον Πειραια της δεκαετιας του 50

Παρατηρουμε μια εικόνα, τελειως διαφορετικη σε σχεση με το σημερα, με πολλα φορτηγα δεμενα στου Ξαβερη,ενω μπροστα απο τις αποθηκες φαινεται το στενεμα του λιμανιου.Ενδιφερουσα εικονα και οι παλιοι γερανοι μπροστα απο τις αποθηκες

Edited by polmyt
συντακτικο
Link to comment
Share on other sites

Μια επιχρωματισμένη καρτ ποστάλ του Πειραιά από τα τέλη της δεκαετίας 1960 αρχές 1970. Διακρίνεται το τότε "car terminal" και στο βάθος κάποιο από τα Ίσθμια ή Κύνθια της ΕΛΜΕΣ.

 

 

Link to comment
Share on other sites

On 6/14/2020 at 9:10 PM, gtogias said:

Ο σταθμός εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά το 1972, το νυν Dock 3 ή αλλιώς Ε1

Dock 3 λεγόταν από τότε. Dock 4 δεν θυμάμαι, αλλά υποθέτω ότι ήταν στην εσωτερική πλευρά του σιλό, εκεί που πέφτουν τα Μυτιληνία. Οι θέσεις εκεί ήταν συνδεδεμένες με τις αποθήκες (4-όροφη, πέτρινη κλπ). Εκεί που πέφτουν τα Κρητικά ήταν το dock 5-6 στο οποίο δεν υπήρχαν αποθήκες και εκφορτώνονταν τα σίδερα.

Στην φώτο βλέπουμε πιθανόν ένα semi-container πλοίο το οποίο αν δεν κάνω λάθος έχει δέσει πάνω στον πλαγιοδετημένο πλωτό γερανό. Τέλος της δεκαετίας του 70 είχαν αρκετή κίνηση (φυσικά) η Sea-Land, η Zim, η Ellerman, η Manchester, η Nedlloyd (δεν ξέρω αν είχε ήδη joint service με P&O) η Morflot, η DSR κ.α. Τα πλοία-τέρατα της εποχής εκείνης ήταν της τάξεως των 2000 TEU και τα 20' Containers ήταν κατά πολύ περισσότερα από τα 40' (αντίθετα από σήμερα). Το "μάτι" το ξεγελούσε το μεγάλο πλήθος των 35' της Sea-Land (η οποία σπανιώτατα χρησιμοποιούσε 20'). Αρκετές εταιρείες χρησιμοποιούσαν semi-container πλοία (ειδικά οι Ανατολικοευρωπαίοι) 7-10.000 DWT, <300 TEU. Στο βάθος δεξιά είναι η αποθήκη του Λούκου. Εκεί κοντά στήθηκαν "καμαράκια" των εταιρειών. Τα φορτηγά έμπαιναν κυρίως από τα λιπάσματα, την σημερινή Ε1 (αφού διέσχιζαν την Δραπετσώνα). Η Merzario (λόγω RoRo) μεταφέρθηκε από νωρίς στο Ικόνιο (εκεί που δένουν τα αυτοκινητάδικα). Το dock 3 απέκτησε (νομίζω κάπου το 75-76) μια (γκρί) γερανογέφυρα και λίγα χρόνια πρίν μεταφερθεί το Container Terminal στο Ικόνιο μια δεύτερη μεγαλύτερη (κίτρινη). Νομίζω και οι δύο αποσυναρμολογήθηκαν και μεταφέρθηκαν στο καινούργιο Terminal.

Edited by pathfinder
Link to comment
Share on other sites

Ενα πολυ ομορφο βιντεο του 1968 για το λιμανι και γενικοτερα για τον Πειραια

Περιλαμβανει πολλα πλανα απο το λιμανι και την ευρυτερη περιοχη (Δραπετσωνα, Περαμα ,Κυνοσουρα) , καθως και απο ολο τον Πειραια

http://www.avarchive.gr/media/M0/asset_2026/videos/2026_2984_AVC_Main_L1.3_352x288.mp4

Link to comment
Share on other sites

Όπως είπα και νωρίτερα σειρά έχουν οι επιβατικοί ντόκοι του Πειραιά, ή τέλος πάντων αυτοί που εμείς σήμερα αναγνωρίζουμε σαν επιβατικούς ντόκους στη σύγχρονη ιστορία του λιμανιού. 

 

Ντόκ Ξαβέρη και το σημερινό Π (Μέγαρο ΟΛΠ)

Αυτή εδώ η φωτογραφία μας δίνει μια εξαιρετική εικόνα σχετικά με το τι σήμαινε Ξαβέρη στη δεκαετία του 50, βλέπουμε δε τα έργα για την ανέγερση του Π που μόλις έχουν ξεκινήσει. Θα αναφερθώ στην περιοχή λοιπόν από το Λιοντάρι μέχρι και την Παγόδα. Είναι προφανές πως χρησιμοποιούνταν κυρίως σαν επισκευαστική βάση, δε γίνονταν φορτο-εκφορτώσεις εξ' όσων γνωρίζω. Μπορεί κανείς να δεί πως τα κτίσματα τότε έφταναν μέχρι το ντόκο και χρησιμοποιούνταν και σαν κατοικίες αλλά και σαν έδρες υποστηρικτικών πρός τη ναυτιλιακή δραστηριότητα επιχειρήσεων, μη εξαιρουμένου και του διάσημου τότε μαγέρικου του Ζηλάκου. Δεν μπορώ να βάλω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο του Γαμαλιήλ:D για το πότε σταμάτησε του Ξαβέρη να χρησιμοποιείται σαν επισκευαστική βάση αλλά τέλος πάντων τέλη 70 είχε ήδη παραδοθεί στα κρουαζιερόπλοια και φέρρυ που προέρχονταν από το εξωτερικό. 

 

Όταν παραδόθηκε ο ντόκος στα επιβατηγά εξωτερικού, τα σπίτια που βλέπετε γκρεμίστηκαν μέχρι το ύψος της σημερινής εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής, πάνω από το Λιοντάρι σήμερα. Υπήρχε μια περιφερειακή οδός που κατέληγε εκεί, στο σημερινό Λιοντάρι δηλαδή, όπου και έκανε τέρμα το πράσινο του Περάματος, το λεωφορείο με αριθμό 843. Κομμάτι της περιφερειακής αυτής οδού υπάρχει ακόμη, όταν κάποιος φτάσει στον επιβατικό σταθμό του ΟΛΠ, υπάρχει μια είσοδος για το ντόκο και μια άλλη ακριβώς αριστερά που είναι τα γραφεία των εκτελωνιστών. Αυτός ο χώρος εκεί είναι ό,τι έχει απομείνει από την οδό αυτή που πέρναγε επίσης από εκεί που σήμερα είναι το υπαίθριο πάρκινγκ του Μεγάρου του ΟΛΠ, μπορούσε δε να δεί κανείς ουρά τις νταλίκες που περίμεναν φόρτωση για την Κύπρο, καλυμμένες με μουσαμάδες της τότε μεγάλης μεταφορικής εταιρείας(αν θυμάμαι καλά), Λουκάς Γερεντές. Η ανισόπεδη οδός που χρησιμοποιούν σήμερα τα αυτοκίνητα, χτίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 80. Την ίδια στιγμή χτίστηκε και ένα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ(που σήμερα είναι κλειστό) στο νταμάρι που υπήρχε πίσω από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, η λεγόμενη περιοχή του Καμπά. Πάνω ακριβώς από το γήπεδο έχουν γυριστεί και πολλές σκηνές από την θρυλική και all-time classic cult ταινία, Βασικά Καλησπέρα Σας.

 

Η ανέγερση του Π και η ανάκτηση γης για την ανέγερση της Παγόδας, σημάδεψαν την περιοχή και το λιμάνι. Το Π που σήμερα είναι τα κεντρικά του ΟΛΠ χρησιμοποιήθηκε μέχρι τη διαμόρφωση του ντόκ Κανέλλου σαν βασικό σημειο υποδοχής επιβατηγών πλοίων εξωτερικού αν και αρχικά νομίζω είχε χτιστεί σαν αποθήκη για φορτίο από τα φορτηγοποστάλια κι όχι σαν επιβατικός σταθμός. Σαν επιβατικός σταθμός χρησιμοποιούνταν(μέχρι και τα 70s) τα σημερινά 200άρια και ο ντόκος που είναι δίπλα στο ΚΛΠ. Η Παγόδα είναι μνημείο νεοελληνικής ρεμούλας και κλεφτουριάς μια και εξ' αρχής είχε στατικά προβλήματα(έχει χτιστεί επάνω σε προσχώσεις), αυτό όμως δεν εμπόδισε τον ΟΛΠ να την  χρησιμοποιήσει επί πολλά έτη σαν εκθεσιακό κέντρο αλλά και αίθουσα πάσης φύσεως εκδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένων και των χορών σχολείων του Πειραιά, έχω πάει σε Αποκριάτικα πάρτυ εκεί:D. Το ότι σήμερα είναι ανενεργή, καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος και αναρωτιέμαι τι προτίθενται να πράξουν ΟΛΠ και Δήμος για το συγκεκριμένο κτίσμα.

 

Στη σύγχρονη εποχή του Ξαβέρη χρησιμοποιήθηκε σαν ντόκος πρόδεσης κρουαζιεροπλοίων, κυρίως των ξένων, κατά τους μήνες της τουριστικής σεζόν μια και το Π ήταν συνήθως κατειλημμένο από τα πλοία της Ηπειρωτικής αλλά και του Κιοσέογλου. Σιγά τα ωά θα μου πείτε, δεν ήταν όμως έτσι. Κι αυτό γιατί τότε ο ΟΛΠ χρέωνε τέλη εξυπηρέτησης με λεωφορειάκια σε όσα πλοία δεν ήταν παραβεβλημένα στο Π, άρα ανέβαινε το κόστος της κρουαζιέρας. Τους χειμερινούς μήνες, καταφύγιο στου Ξαβέρη έβρισκαν τα -πολλά τότε- ελληνόκτητα κρουαζιερόπλοια αλλά και φέρρυ αν περίσσευε χώρος, όλα πρυμάτσα και πακτωμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Ευτυχώς όμως νίκησε ο συνδικαλισμός, οι κακοί Αμερικάνοι ετράπησαν σε φυγή και η ελληνική κρουαζιέρα απόθανε σαν το σκυλί στ' αμπέλι, μαζί με τους ναυτικούς και τα πλοία. Πάντως δεν πουλήθηκε στο ξένο κεφάλαιο, κι έτσι εμείς τώρα κατά τους χειμερινούς μήνες απολαμβάνουμε το ντόκ Ξαβερίου άδειο, χωρίς ενοχλητικά πλοία και ναυτικούς:rolleyes:

 

Χαρακτηριστικοί επισκέπτες του συγκεκριμένου ντόκ ήταν ο Όμηρος σαν Νήσος Κύπρος μαζί με άλλα πλοία της Σαλαμίς όπως το Νόστος, τα διάφορα φέρρυ της Poseidon Lines(Sea Wave, Sea Serenade, Sea Symphony, Sea Harmony), το Βεργίνα, το Queen Vergina, τα Paloma και Silver Paloma, το Golden Vergina, το Αριάδνη όταν έπιανε Σμύρνη, ο απίθανος στόλος της Sol Line του Σολωμονίδη με το SOL Phryne και το SOL Olympia αλλά και πολλοί άλλοι διάττοντες αστέρες στην ιστορία του λιμανιού. Δεμένο στο Π3 Δυτικά έπιασε φωτιά το Παλλάς Αθηνά, στο Π3 Ανατολικά έδενε με το βοήθεια 8 ρυμουλκών το Queen Elizabeth 2 ενώ έχει περάσει από εκεί και όλος ο επιβατηγός στόλος της πρώην ΕΣΣΔ με πλοία όπως το Ivan Franko και το Belorussiya να φαντάζουν γιγαντιαία για τα δεδομένα της εποχής. Άλλοι χαρακτηριστικοί επισκέπτες στην μνήμη μου, το παλιό Rotterdam και το μοναδικό, Achille Lauro.

 

Τα 200άρια και η προβλήτα μπροστά από τον Άγιο Σπυρίδωνα:

Να ξεκινήσουμε διευκρινίζοντας τι σημαίνει 200άρια στην αργκό του λιμανιού του Πειραιά. Με την παράδοση του ντόκ 3 σε επιβατική χρήση, έγινε και αναπροσαρμογή της αρίθμησης των δεστρών/μπιντών στο λιμάνι του Πειραιά, λόγω της καινούριας προβλήτας. Πρίν γίνει αυτή η αναπροσαρμογή, το πλοίο το οποίο έδενε στη γωνία του Αγίου Σπυρίδωνα(όπως σήμερα το WC Jet) καπέλωνε το δεξί του πρυμνιό κάβο στην μπίντα νούμερο 193. Η μπίντα που έδενε τον πλωριό αριστερό στο κεφάλι του μεγάλου μώλου, ήταν η μπίντα νο 200, έτσι όλος αυτός ο ντόκος πήρε καταχραστικά το όνομα 200άρια μια και όλες του οι μπίντες ξεκίνούσαν από τον αριθμό 200 και ανέβαιναν. Σαν 200άρια εγώ συμπεριλαμβάνω εδώ τον ντόκο μπροστά από τον Άγιο Σπυρίδωνα μέχρι και την προβλήτα που βρίσκεται μπροστά στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιώς(ΚΛΠ).

 

Όπως είπα μιλώντας και για του Ξαβέρη, ο χώρος από το ΚΛΠ μέχρι και τον Άγιο Σπυρίδωνα χρησιμοποιούνταν σαν επιβατικός λιμένας εξωτερικού στη δεκαετία του 50 μέχρι και του 70. Σε αυτήν εδώ τη φωτογραφία μπορεί να δεί κανείς τα κάγκελα που ξεχωρίζουν το χώρο αυτόν από το υπόλοιπο λιμάνι και φτάνουν μέχρι εκεί που ρίχνει καταπέλτη τώρα το WC Jet. Ο λόγος που γινόταν αυτό νομίζω ήταν διπλός. Αφ΄ενός τα 200άρια ήταν η μακρύτερη προβλήτα που μπορούσε να φιλοξενήσει μεγάλα liners της εποχής. Αφ' ετέρου δε, ήταν πλησίον του κτιρίου του ΚΛΠ αλλά και του Τελωνείου που ήταν επιφορτισμένο με τον έλεγχο του συγκεκριμένου κομματιού του λιμανιού. Εδώ το βλέπουμε και σε μια άλλη φωτογραφία πιο χαρακτηριστικά, με ένα μεγάλο ιταλικό liner να πιάνει τη μεγάλη προβλήτα και ένα επιβατηγό της πρώην ΕΣΣΔ να είναι δεμένο εμπρός από τον Άγιο Σπυρίδωνα.

 

Το πιο χαρακτηριστικό όμως στη συγκεκριμένη φωτογραφία, είναι τα 2 κτίρια που βλέπει κανείς σε πρώτο πλάνο. Το καφέ με τη σκεπή είναι από τη μεριά της θάλασσας το κτίριο του ΚΛΠ ενώ από την πλευρά της στεριάς το κεντρικό τελωνείο, η πλευρά της στεριάς δεν χρησιμοποιείται πια. Το γκρίζο, πιο χαμηλό κτήριο είναι επίσης τελωνείο, ήταν η αίθουσα νομίζω που πέρναγαν έλεγχο οι επιβάτες και σήμερα νομίζω στεγάζει ακόμη ορισμένες υπηρεσίες του ΚΛΠ όπως η Ναυτολογία, ΠΘΑΠ, PSC και άλλες. Αν δείτε παλιές ελληνικές ταινίες, έχουν γυριστεί πραγματικά εκατοντάδες σκηνές στο συγκεκριμένο σημείο. Είτε με τον γιό/αδελφό να φεύγει για τα ξένα στην Ελλάδα της μετανάστευσης, είτε με τον πλούσιο θείο/θεία να επιστρέφει από τα ξένα για να γεμίσει δολλάρια τους εν Ελλάδι συγγενείς. Η ταράτσα του χαμηλότερου κτιρίου έχει γίνει χώρος γυρίσματος αναρίθμητων σκηνών, όπως και η έξοδος του τελωνείου. Παλιότεροι Πειραιώτες λένε πως υπήρχε και public announcer κατά τις αφίξεις από Αμερική και Αυστραλία, ο οποίος εκφωνούσε τα ονόματα αυτών που πέρναγαν την πύλη του Τελωνείου. Κι αυτό γιατί μιλάμε για ανθρώπους που μπορεί να έλειπαν δεκαετίες, τα χαρακτηριστικά τους να είχαν αλλάξει και θα έπρεπε να τους γνωρίσουν οι συγγενείς τους μέσω του ονόματος και μόνο. Απίστευτο για τη σημερινή εποχή. Απέναντι από το ΚΛΠ και το χαρακτηριστικό κτίριο της Εθνικής Τράπεζας που υπάρχει ακόμη και σήμερα σαν τράπεζα αλλά και σαν σπίτι πολλών ναυτιλιακών εταιρειών. 

 

Όσο μεγάλωναν οι εγχώριες επιβατικές ανάγκες του λιμανιού και το μέγεθος των πλοίων της ακτοπλοίας, όλο και περισσότεροσ χώρος από τα 200άρια δινόταν πρός χρήση της ακτοπλοίας. Έτσι φτάσαμε στην δεκαετία του 80 οπότε και το κομμάτι της προβλήτας που ήταν αφιερωμένο στο εξωτερικό, μειώθηκε σε αυτό του βλέπουμε σήμερα, από εκεί που δένει δηλαδή το Σίφνος Τζέτ και πέρα. Να σημειώσω πως πολλά από τα πλοία των γραμμών της Κύπρου που ανέφερα νωρίτερα, έπεφταν πρυμάτσα εκεί που πέφτει σήμερα το Σίφνος Τζετ, με τον ΟΛΠ να εκμεταλλεύεται το γεγονός πως πλοία με καταπέλτη μπορούν να πέσουν εκεί πρυμάτσα και να γλιτώσουν λίγο χώρο. Το ίδιο κομμάτι του ντόκου χρησιμοποιούνταν το χειμώνα και για χειμερινό παροπλισμό/συντήρηση διαφόρων φέρρυ, ενώ έχουμε δεί και κάμποσα κατασχεμένα πλοία επί σειρά ετών στο κομμάτι αυτό.

 

Αν λοιπόν κάποιος έκανε ταξίδι στο χρόνο στη δεκαετία του 80, τα 200άρια έδειχναν κάπως έτσι. Το βασικό κομμάτι της προβλήτας αποτελούσε χώρο της ΔΑΝΕ. Από εκεί έφευγαν τα Ιάλυσσος και Κάμειρος, όπως και αργότερα το Ρόδος και το Πάτμος. Όποια μέρα κι αν πήγαινες στη δεκαετία του 80 θα έβρισκες κάποιο πλοίο της ΔΑΝΕ, να μην ξεχνάμε και το ρορό Λίνδος. Έβλεπε κανείς επίσης και πολλή ΑΝΕΚ. Θυμάμαι πρίν έρθει το Άπτερα πως το Κρήτη σαν πλοίο των Χανίων αναχωρούσε από τα 200άρια, στη φωτό βλέπουμε το Κύδων, ακόμη το Λατώ, τα Κάντια και Ρέθυμνον έχουν περάσει από τη θέση εκείνη, όπως και το Αριάδνη των Μινωικών. Η οριστική μετακόμιση της ΑΝΕΚ από εκεί έγινε με τον ερχομό του Άπτερα που χρειαζόταν τη ράμπα στου Τζελέπη, την ίδια στιγμή όμως μόνιμος θαμώνας των 200αριών έγινε η Ρεθυμνιακή με το Αρκάδι. Μιλάμε βέβαια για εποχές με μικρότερα πλοία που στοιβάζονταν το ένα δίπλα στο άλλο. Άλλα χαρακτηριστικά πλοία που έχουν περάσει από τα 200άρια στη δεκαετία του 80 αλλά και λίγο αργότερα ήταν το Άγιος Ραφαήλ(όχι μόνο από εκεί βέβαια), το ρορό Αλέξανδρος του Σούτου, το πρώτο Ρομίλντα του Αγούδημου, το Ionian Sea του Στρίντζη(μετέπειτα Λέρος της ΔΑΝΕ και Δήμητρα του Αγούδημου)το Ολύμπια του Αγαπητού ενώ η συγκεκριμένη προβλήτα ήταν και δημοφιλέστατη σε περίοδο εκλογών με πλοία-κομήτες να εμφανίζονται ναυλωμένα στα κόμματα.

 

Η δεκαετία του 90 είδε τη ΔΑΝΕ να δίνει σιγά-σιγά τη σκυτάλη στον Άρχοντα στις γραμμές της Δωδεκανήσου, και τα πλοία της να παραδίδουν τη σκυτάλη στα αντίστοιχα της GA Ferries. Έτσι η κλασική τότε αναχώρηση στις 1300 των Ιάλυσσος και Κάμειρος για Πατμο - Λέρο - Κάλυμνο - Κώ - Ρόδο, μετεβλήθη σε 1630  των Μιλένα και Νταλιάνα το 1995 για Πάρο - Σαντορίνη - Ηράκλειο - Κάσο - Κάρπαθο - Ρόδο, όπως και για ό,τι άλλο συνδυασμό σκαρφιζόταν ο κάπτα-Μάκης. Εκεί έγιναν και τα εγκαίνια του λαμπερού Μαρίνα που θυμάμαι να το βλέπω έκθαμβος δεμένο μπρός από τον Άγιο Σπυρίδωνα. Θυμάμαι Αύγουστο του 93 ή 94 βραδυνές αναχωρήσεις της Κυριακής με το Μιλένα και το Δήμητρα δεμένα δίπλα-δίπλα, όπως και το Ροδάνθη όταν είχε μπεί Παροναξία. Η εισαγωγή στην κυκλοφορία του ντόκ 3, έδωσε στα 200άρια τη μορφή που βλέπουμε εν πολλοίς σήμερα με τα πλοία των Δυτικών Κυκλάδων και τα ταχύπλοα του Ηλιόπουλου να είναι βασικοί ένοικοι, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως για κάμποσα χρόνια από εκεί γίνονταν και οι αναχωρήσεις για Ικαρία και Σάμο, είτε με τον Αγούδημο, είτε με την Hellenic Seaways και τον Πήγασο.  

 

Τέλος μια μικρή αναφορά στο ντόκο μπροστά από τον Άγιο Σπυρίδωνα. Όπως έχω πεί σε προγηούμενο πόστ, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 80 ήταν ρεμέτζο ρυμουλκών, κυρίως του Μάτσα. Σιγά-σιγά έδωσαν τη θέση τους και σε μικρότερα φέρρυ όπως το Κυκλάδες αλλά και μικρότερα φέρρυ ή επιβατηγά που έδεναν για το χειμώνα. Σταδιακά ανέλαβαν τα δελφίνια και μετέπειτα τα ταχύπλοα νέας τεχνολογίας. Αξίζει επίσης κανείς να αναφέρει πως στις δεκαετίας του 60 και του 70 έβλεπε κανείς ακτοπλοικά επιβατηγά δεμένα εκεί, χαρακτηριστικά θυμάμαι από κάρτες εποχής το Φίλιππος του Καβουνίδη, το Κένταυρος του ιδίου, όπως και το Κάλυμνος. Μνεία πρέπει να γίνει και στην Ακτή Μιαούλη, ή αλλιώς την πλευρά της Τρούμπας που κοιτάει τη θάλασσα. Μέχρι τη δεκαετία του 90 οπότε και άρχισε να αποσυμφορίζεται ο Πειραιάς από τις πολλές εταιρείες, πρός όφελος των προαστείων, όλη η περιοχή ήταν γεμάτη ναυτιλιακά γραφεία το ένα επάνω στο άλλο. Και όλη η Ακτή Μιαούλη ήταν γεμάτη καφενεία που σύχναζαν οι έλληνες ναυτικοί τα πρωινά για κουβέντα, κουτσομπολιό, διήγηση ναυτικών ιστοριών και ανταλλαγή πληροφοριών για τις εταιρείες και το που υπάρχει καλή δουλειά. Μια εικόνα που την έχω ζήσει και τη θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία. 

 

Όπως καταλάβατε ο Πειραιάς είναι από τα αγαπημένα μου θέματα και με κάνει υπέρ του δέοντος φλύαρο:D. Έγραψα πολύ περισσότερα απ΄ όσα υπελόγιζα, οπότε για να είναι και πιο εύκολο στην ανάγνωση σταματώ εδώ και θα συνεχίσω εν ευθέτω χρόνω με το υπόλοιπο κεντρικό λιμάνι. Όλα τα παραπάνω από μνήμης και χωρίς αναφορά σε ιστορικές πηγές, οπότε οποιεσδήποτε διορθώσεις και συμπληρώσεις, ευπρόσδεκτες.

     

Link to comment
Share on other sites

Συγχαρητήρια nick για τη λεπτομερή ανάλυση ,πολύ καλός. Κουραστικός δε γινεσαι καθόλου, ισα ίσα μαθαίνουμε και εμείς οι νεωτεροι τι γινόταν στο Πειραιά τα 70s :D

Link to comment
Share on other sites

Μπράβο ρε Νίκο...συγχαρητήρια!!! 

Πολύ κατατοπιστικό το άρθρο σου..μας μετέφερες μισό αιώνα πίσω πολύ νοσταλγικά!!! 

Και πάλι, συγχαρητήρια

4 hours ago, Nick the Greek said:

Όλα τα παραπάνω από μνήμης και χωρίς αναφορά σε ιστορικές πηγές, οπότε οποιεσδήποτε διορθώσεις και συμπληρώσεις, ευπρόσδεκτες.

Να προσθέσω κι εγώ και τους κράχτες στην Μιαούλη, στο γιαχνί σοκάκι (μεταξύ του Αγ. Σπυρίδωνα και του σινεμά ΦΩΣ) σε κάθε γωνιά να φωνάζουν για πληρώματα ή καλά Μπάρκα και γενικά την πραμάτια της κάθε εταιρείας.

Αυτό το "Εεεεεε...κάνας μαρκόνης" ακόμα βουίζει στο κεφάλι μου... 

Link to comment
Share on other sites

Εκει στη γωνια στο Αγ.Σπυριδωνα που πεφτει το WChampion  ηταν η θεση της Δανε που επεφταν το Κεμειρος κ το Ιαλυσσος μεχρι το 98 εαν θυμαμαι κ το Ροδος για να μην ειναι στις αγκυρες ενω του Αγουδημου δεν πηγαιναν

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...