Τα προβληματα του Ελληνικου Υachting

[proud_ionian]

Σε σημερινο εκτενες αφιερωμα στην Ναυλαγορα παρουσιαζονται ολα τα προβληματα στον ελληνικο θαλασσιο τουρισμο. προβληματα οχι μονο στις υποδομες αλλα και προβληματα αρμοδιοτητων αφου ακομη και οι μαρινες και η προβολη τους υπαγονται στο ΥΕΝ

Ιδου το δημισιευμα απο τη Ναυλαγορα της 24/09/05

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μαρίνα του Καλαμακίου, η οποία είναι από τις μεγαλύτερες της Μεσογείου, καθώς χωράει 1.000 σκάφη, τα οποία το καλοκαίρι φθάνουν τα 1.500 με τις διπλοσειρές. «Η μαρίνα του Καλαμακίου είναι ο Ελευθέριος Βενιζέλος του θαλάσσιου Τουρισμού», υποστηρίζει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Τουριστικών Σκαφών Άνευ Πληρώματος (ΣΙΤΕΣΑΠ), Νίκος Σταμάτης. «Η υποδομή της όμως, είναι τριτοκοσμική.

Ο κ. Αβραμόπουλος μέσα στο καλοκαίρι επισκέφθηκε τη μαρίνα και δήλωσε ότι σε έναν μήνα θα έχει γίνει “Κάννες”. Δεν έχει γίνει όμως τίποτα το τρομερό. Η αλήθεια είναι ότι διώξανε κάποιους περιπλανώμενους αθίγγανους που είχαν κατασκηνώσει μέσα στη μαρίνα και επίσης λύθηκε το πρόβλημα που υπήρχε με την πολύ μεγάλη αύξηση των λιμενικών τελών. Επίσης ο χώρος μπροστά στο Λιμεναρχείο αναμορφώθηκε, κατασκευάστηκε ένα υπόστεγο και τοποθετήθηκαν χημικές τουαλέτες, οι οποίες όμως δεν δουλεύουν. Σε κακή κατάσταση οι παροχές Οι παροχές ρεύματος και νερού είναι σε κακή κατάσταση και εγκυμονούν κινδύνους για τους ανθρώπους που τις χρησιμοποιούν. Υπάρχουν παντού σκουπίδια και δεν υπάρχει ένας κατάλληλα διαμορφωμένος χώρος, όπου θα μπορούν οι brokers να υποδεχτούν τους τουρίστες που περιμένουν. Δεν υπάρχουν καταστήματα για να κάνουν ανεφοδιασμό, δεν υπάρχουν ντους για να πλυθούν μετά το ταξίδι (μέσα στη μαρίνα απαγορεύεται η απόρριψη λυμάτων), δεν υπάρχει κατάλληλη πληροφόρηση για να μπορέσουν να επισκεφθούν και άλλα μέρη εκτός της μαρίνας, κάτι που σημαίνει ότι χάνονται έσοδα.

Ο διευθυντής της μαρίνας, Ηλίας Πουλάκος, προσπαθεί να βοηθήσει, αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα από την πλευρά των αρμοδίων αρχών». Και αναρωτιέται ο κ. Σταμάτης: «Μήπως προσπαθούν να την απαξιώσουν, προκειμένου μετά να την πουλήσουν σε εξευτελιστική τιμή;». Η κατάσταση που επικρατεί στις υπόλοιπες μαρίνες της Ελλάδας είναι ακόμα χειρότερη. Κανείς δεν υποδέχεται τα σκάφη που φτάνουν στην είσοδο της μαρίνας, προκειμένου να βρουν θέση να δέσουν και πολλές φορές το καλοκαίρι, που η κίνηση είναι πολύ αυξημένη, δεν βρίσκουν καν θέση. Στη Μύκονο, που είναι από τα πιο κοσμοπολίτικα νησιά του Αιγαίου, η μαρίνα είναι πολύ μικρή με πλωτές εξέδρες. Η Ρόδος, ένα από τα νησιά με τη μεγαλύτερη τουριστική κίνηση, δεν έχει ακόμα μαρίνα. «Το Αιγαίο είναι σαν την κληρονομιά που μας άφησε ο πατέρας μας. Είναι πανέμορφο και είμαστε τυχεροί που η χώραμας διαθέτει τέτοια ομορφιά. Αλλά πρέπει να το αξιοποιήσουμε.

Δεν ειναι τυχαίο ότι οι τουρίστες συνεχίζουν να έρχονται στην Ελλάδα γιατί τους αρέσει και δεν βρίσκουν τίποτα παρόμοιο στο εξωτερικό. Όμως, θα ματήσουν κάποια στιγμή να έρχονται αν δεν τους φερόμαστε όπως πρέπει», τονίζει ο κ. Σταμάτης. Ευτυχώς υπάρχουν κάποια φωτεινά παραδείγματσ στην Ελλάδα, όπως η μαρίνα της Κω, την οποια διαχειρίζεται ο δήμος. Εκεί υπάρχουν όλες ύγχρονες υποδομές, ενώ φουσκωτό της μαρίνας υποδέχεται το σκάφος στην είσοδο και το οδηγεί στο σημείο που θα δέσει. Πολύ αξιόλογη ειναιεπίσης η μαρίνα της Κέρκυρας, την οποία κατασκεύασε και διαχειρίζεται ο Όμιλος Κυριακουλη. Ενώ αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα, οι γύρω χώρες έχουν καταφέρει να αναπτύξουν ένα τεράστιο δίκτυο σύγχρονων μαρινών σε πολύ χαμηλό κόστος. Τόσο η Τουρκία όσο και η Κροατία αυξάνουν κάθε χρόνο τόσο τον αριθμό των μαρινών τους όσο και τις αφίξεις των τουριστικών σκαφών και άρα και τα έσοδά τους. Η Ιταλία διαθέτει επίσης ένα πολύ καλό δίκτυο μαρινών προσελκύοντας τουρίστες από όλο τον κόσμο. Και βέβαια η χώρα με το καλύτερο δίκτυο μαρινών είναι η Γαλλία, η οποία στην Κυανή Ακτή διαθέτει μια μαρίνα ανά 1.000 μέτρα.

Πριν από κάποια χρόνια, είχε συσταθεί στον ΕΟΤ μια ειδική γραμματεία Τουριστικών Λιμένων, η οποία είχε εκπονήσει μελέτη σχετικά με το θέμα των μαρινών. Προέβλεπε τη δημιουργία μαρινών, τουριστικών λιμένων και αγκυροβολίων σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας ένα τεράστιο δίκτυο που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει ακόμα και το πιο απομακρυσμένο νησί της χώρας μας. Αυτό το έργο δεν υλοποιήθηκε ποτέ και μετά τις συνεχείς αλλαγές στην τουριστική ηγεσία της χώρας, ξεχάστηκε σε κάποιο συρτάρι. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία προβολή του θαλάσσιου Τουρισμού. «Δεν έχουμε αναγνωριστεί ως άνθρωποι που προσφέρουμε στον ελληνικό Τουρισμό», αναφέρει ο κ. Σταμάτης και συνεχίζει: «Η ειρωνεία είναι ότι μόνο στη μαρίνα του Καλαμακίου -παρά την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται- έρχονται κάθε χρόνο περίπου 150.000 άτομα με τα τουριστικά σκάφη, από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο

Η ακόμα μεγαλύτερη ειρωνεία είναι ότι ο κλάδος των τουριστικών σκαφών ανήκει στο ΥΕΝ και όχι στο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης. Πώς, λοιπόν, να ασκηθεί τουριστική πολιτική στον θαλάσσιο Τουρισμό; Πώς να γίνει συγκροτημένη διαφημιστική προβολή του θαλάσσιου Τουρισμού; Από το ΥΕΝ; Δεν είμαστε ακτοπλόοι ούτε διαθέτουμε εμπορικά σκάφη. Ασχολούμαστε με τον Τουρισμό. Είναι πάγιο αίτημά μας να υπάρχει συναρμοδιότητα του υπουργείου Τουρισμού σε ό,τι αφορά τις πολιτικές κινήσεις και να κρατήσει το ΥΕΝ ό,τι αφορά στον τεχνικό έλεγχο. Δεν υπάρχει ακόμα καμία ανταπόκριση από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας». Την ώρα που στην Ευρώπη διοργανώνονται μεγάλες εκθέσεις yachting, όπως αυτή που ολο- κληρώνεται σήμερα στο Μονακό, αλλά και αυτές του Οκτωβρίου στη Γένοβα και του Δεκεμβρίου στο Παρίσι, η Ελλάδα είναι απούσα. Το κόστος συμμετοχής για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις yachting που υπάρχουν στην Ελλάδα είναι δυσβάσταχτο και η πολιτεία δεν παίρνει μέρος σε αυτές τις εκθέσεις. Σε έναν κλάδο που χαρακτηρίζεται από συγκέντρωση σε τρεις-τέσσερις μεγάλες εταιρείες και όλες οι υπόλοιπες είναι από πολύ μικρού έως μεσαίου μεγέθους, η συνδρομή της πολιτείας είναι απαραίτητη προκειμένου να αξιοποιηθεί κατάλληλα το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας που είναι μοναδικό στον κόσμο.