Jump to content
Shipfriends

Nick the Greek

Recommended Posts

Μετα απο πρoτροπη του Eremenegildo(πολυ βραζιλιανικο nickname εχεις :D ) κι επειδη οσο ανοιγει ο καιρος θα εχουμε και περισσοτερα ταξιδια, ανοιγω αυτην την ενοτητα για εντυπωσεις και σχολια οσον αφορα τα συγκεκριμενα ταξιδια. Και κανω πρωτος την αρχη, ελπιζοντας το κειμενο να μην φανει σαν εκθεση Δ' Δημοτικου του στιλ "Η Εκδρομη που πηγα με το σχολειο μου στο Πλανηταριο. Σκεψεις, εντυπωσεις και συναισθηματα".

Πλοιο: ΘΕΟΣΚΕΠΑΣΤΗ

Ημερομηνια: Καλοκαιρι 1986

Ταξιδι: Μυκονος-Τηνος-Ραφηνα

Πλοιαρχος: ?? Ελα μου ντε, ποιος ηταν αυτος ο οσιομαρτυρας ??

Kεινο το καλοκαιρι, οχι ο Λακης Κομνηνος αλλα ο 11χρονος, μικρος και ανοητος Nick the Greek, ειχε την ευκαιρια να ταξιδεψει δις με το εν λογω πλοιο. Σαν καινουριο στη γραμμη, η αληθεια ειναι πως φανταζε μυστηριακο σε καποιον που μεχρι τοτε ειχε γνωρισει κυριως τα πλοια του Πειραια(Ναιας ΙΙ, Παναγια Τηνου) εκτος απο καποια σποραδικα ταξιδια με τα Χρυση Αμμος. Οταν λοιπον εκανα το πρωτο ταξιδι απο τη Μυκονο ως την Τηνο για τον πατροπαραδοτο θρησκευτικο τουρισμο(προ Γιοσακη/Βαβυλη αυτα :D ) και βοηθουντος του αριστου καιρου, η εμπειρια ηταν εξαιρετικη. Τιποτα λοιπον δεν με ειχε προετοιμασει για το τι θα επακολουθουσε κατα το δευτερο ταξιδι.

Στο δευτερο ταξιδι ειχαμε την ατυχια να τα' χει παρει στο κρανιο ο Τσικνιας και η θαλασσα να καβαλαει τον κυματοθραυστη του λιμανιου της Μυκονου που τοτε δεν ειχε ολες τις προσχωσεις και τη σχετικη προστασια που εχει σημερα. Αφου λοιπον εχουμε γινει λουτσα οικογενειακως πριν καν μπουμε στο πλοιο, επιβιβαστηκαμε και πηραμε θεση στο πλωριο σαλονι που απ' οσο θυμαμαι δεν ηταν κι ασχημο για τα δεδομενα της εποχης. Οι κοινοχρηστοι χωροι της Γ' θεσης βρισκονταν στο ντεκ πανω απο το γκαραζ με το μεγαλυτερο σαλονι καταπλωρα και μπαρ στην πρυμη επισης αν θυμαμαι καλα. Καπου ενδιαμεσα υπηρχε ενα δωματιακι με ηλεκτρονικα(Pacman) και το πιο πολυσυχναστο σημειο του πλοιου: το παρεκκλησιο της Παναγιας Θεοσκεπαστου, οπου ολο το επιβατικο κοινο περνουσε και εκανε το ταμα του προκειμενου να φτασουμε. Στο δευτερο ντεκ κατω απο τη γεφυρα βρισκοταν το σαλονι της Α' θεσης και οι καμπινες.

Ουτε θυμαμαι αλλα ουτε και ειμαι σε θεση να γνωριζω αν το πλοιο ειχε βλαβη τη συγκεκριμενη μερα, αυτο που ξερω ειναι οτι εκανε πολλη, μα παρα πολλη ωρα μεχρι την Τηνο και κλυδωνιζοταν σαν τα μπαλακια του λοττο στην κληρωτιδα. Μεσα σε χρονο dt η πλειοψηφια του κοσμου ειχε γινει σταφιδα απο το κουνημα και ηταν πασιφανες για μας πως αν δεν βρισκοταν καμπινα, δε θα την παλευαμε καθολου μεχρι τη Ραφηνα. Για καλη μας τυχη το πλοιο ειχε αρκετες καμπινες και με τη μεσολαβηση(α ρε αθανατη ελλαδα) καποιου γνωστου που συνταξιδευε, καταφεραμε να βρουμε μια καμπινα(εν τω μεταξυ γινοταν σκοτωμος για μια εξ' αυτων αφου ολοι εβλεπαν τι γινοταν).

Πραγματικα ισως να μην εχω ξαναζαλιστει τοσο σε πλοιο, η καμπινα τουλαχιστον ηταν συμπαθητικη με δυορωφα κρεββατια απο τα οποια τα γυναικοπαιδα της οικογενειας δεν τολμησαν να σηκωθουν μεχρι να φτασουμε στη Ραφηνα. Το ολο εγχειρημα κρατησε με το ρολοι 8 ωρες μια και η αναχωρηση απο Μυκονο εγινε στις 8 το πρωι και η αφιξη στη Ραφηνα στις 4 το απογευμα! Θυμαμαι χαρακτηριστικα κοιτωντας απο το φινιστρινι οταν κοπασε πια το κουνημα, οτι ειχαμε ψηλωσει πολυ και ειμασταν πολυ κοντα στην ακτη απο την πλευρα της Λουτσας, πλησιαζοντας στη Ραφηνα. Χαιλαιτ του ταξιδιου η ανακουφιση και η πεινα που αισθανθηκε ο υπογραφων οταν σταματησε για τα καλα το κουνημα :).

Σε τελικη αναλυση, νομιζω οτι δεν ηταν ενα τυχαιο γεγονος αυτο το απαισιο ταξιδι, τυχαιο ηταν μαλλον το πρωτο και καλο ταξιδι που εκανα. Αυτο επιβεβαιωνεται απο το γεγονος οτι μολις δεθηκε το πλοιο για χειμερινη ακινησια, τι ατυχια! Μια φωτια το μετετρεψε σε ολικη απωλεια(constructive total loss) και οι πλοιοκτητες του επνιξαν τον πονο τους για το χαμο του πλοιου τους, στα λεφτα της αποζημειωσης :P

Link to comment
Share on other sites

ΤΟ ΘΕΟΣΚΕΠΑΣΤΗ ΑΓΑΠΗΤΕ ΝΙΚ ,ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΚΟ ΒΑΠΟΡΙ.ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝΟ ΓΙΑ ΡΑΦΗΝΑ ,ΜΕ ΒΟΡΙΑ ΓΥΡΩ ΣΤΟ 7 ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΛΑ.ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΤΑΚΗΣ ΣΑΜΙΩΤΑΚΗΣ.ΤΟ ΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Η ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΗ ΤΟΥ ΤΑΧΥΤΗΤΑ (16-17 ΜΙΛΙΑ) ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ (18).ΑΛΛΙΩΣ,ΗΤΑΝ ΩΡΑΙΟ ΠΛΟΙΟ ΜΕ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ ,FACILIETIES ΚΛΠ.ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΠΟΛΥ ΓΕΡΟ ΝΟΤΙΑ ,ΑΦΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΤΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΗΤΕ ΠΡΟΣ ΛΟΥΤΣΑ ΚΛΠ.ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΧΕ ΚΟΨΕΙ ΤΑΧΥΤΗΤΑ....

Link to comment
Share on other sites

καλοκαιρι 1982

πλοιο m/v olympic prestige

ο proud απολαμβανει διμηνο tour στις μεγαλες λιμνες και τη φιλοξενια της βορειοαμερικανικης επαρχιας.

μολις κλεισαν τα σχολεια και πηραμε το ενδεικτικο της Ε'δημοτικου:D πηγαμε ολη η οικογενεια αεροπορικως με alitalia, να βρουμε τον dad of proud στο montreal. το βαπορι ερχοταν απο αφρικη φορτωμενο με σιδερο σε ραβδους, θα ξεφορτωνε σε τρια αμερικανικα λιμανια στις λιμνες.

μετα απο τριημερη παραμονη στο montreal (1 μερα αναμονη του καραβιου και δυο μερες στορια) ξεκινησε ενα ταξιδι που στα ματια του σχεδον 11 χρονου proud εμοιαζε μαγευτικο.

απο τις πιο εντυπωσιακες στιγμες

_ η διελευση απο τα thousand islands στις πηγες του st laurence στη λιμνη ontario. καθε νησακι ειχε ενα σπιτι πανω με διαφορα facilities και το must ηταν το στεγασμενο παρκιν για το σκαφος.

_ η διελευση απο το welland canal με τις πολλες λεκανες μεταξυ erie και ontario

_ η κρεμαστη γεφυρα που χωριζει τις huron και michigan. ιδιαιτερα εντυπωσιακη τη νυχτα.

_ πιο πολυ με εντυπωσιασε η θεα των ουρανοξυστων του chicago. δεν πηγα στην πολη αλλα τους βλεπαμε απο ενα λιμανι (burnsharbour) καμια 20ρια μιλια εξω απο το chicago.

αλλα λιμανια του ταξιδιου ηταν το astabulla (ενα... αιγιο στην erie και το muscegon ενα μικρο λιμανι σε εναν ορμο με πολυ στενη μπουκα και λοφους γυρω γυρω.

το μικρο proud μαγευε και εξακολουθει να μαγευει ακομη η διαδικασια καταπλου και αποπλου ενος μεγαλου εμπορικου πλοιου. προετοιμασια ωρες πριν, ρυμουλκα, πιλοτος, και πολυ αργες κινησεις.

ειδικα το περασμα απο λεκανες ηταν κατι αλλο. θυμιζει λιγο τη διαδικασια στις πλωτες δεξαμενες. εκει στις λιμνες δενειχε τραινακια οπως στον παναμα αλλα μικρες μπομπες στον ντοκο και στις δυο πλευρες της λεκανης.

περασα απειρες ωρες στη γεφυρα και στα λιμανια και εν πλω ενω οποτε ηταν να φουνταρουμε σε ραδα και ηταν μερα ημουν καταπλωρα

αφου ξεφορτωσαμε το σιδηρο πηγαμε στο τερμα του θεου στη superior στο duluth της minesota για να φορτωσουμε σιταρι. ο ντοκος διπλα στο σιλο ηταν μικροτερος καμια 20ρια μετρα απο το καραβι. υπηρχαν τρεις φυσουνες φορτωσης απο τις οποιες η μια ειχε τη μεγαλυτερη δυναμικοτητα. αποτελεσμα για να φορτωσουν και τα εξι αμπαρια καθε μερα το καραβι εκανε shifting. μπρος πισω στον ντοκο με αποτελεσμα για να φορτωσουν τα πισω αμπαρια (5&6) η πλωρη και το πρωτο αμπαρι ειχαν βγει τελειως εξω και οι καβοι καλουσαν πρυμα.

εκει μειναμε 6 μερες και μετα φυγαμε με προορισμο βενεζουελα. ταξιδι πισω στο μοντρεαλ (με παραμονη αλλες δυο μερες) και μετα ατλαντικος.

σε εκεινο το ταξιδι ο ατλαντικος ηταν ιδιαιτερα φιλικος και δεν βρηκαμε θαλασσες.

the best of του ταξιδιου προς βενεζουελα ηταν:

_οι συναντησεις με κοπαδια δελφινιων και φαλαινων. το πλοιο ηταν φορωμενο καργα και το καταστρωμα κοντα στη θαλασσα. Η παρατεταμενη μπουνατσα βοηθουσε για περιπατους χαζεματος οποτε συναντουσαμε τα συμπαθη θηλαστικα.

_ διελευση απο το τριγωνο των βερμουδων. καθολα ακινδυνη. μονο που το καραβι εκανε γυμνασιο και ο proud μετα της αδελφης εμφανιστηκαν με τα σωσιβια στη μαμα που αγνοουσε οτι γινοταν γυμνασιο και της ηρθε λιγο αποτομα:D

η καταληξη του ταξιδιου στη βενεζουελα (puerto cabello) αφησε την αντιθετη εντυπωση απο το ξεκινημα. απο την ωραια ατμοσφαιρα και τα ψωνια σε montreal και τα αμερικανικα λιμανια στην εξαθλιωση της λατ αμερικης. θυμαμαι ακομη αμυδρα τις παραγκουπολεις στο caracas καθ'οδον προς το αεροδρομιο (ηταν κοντα στη θαλασσα εξω απο το caracas. puerto laguayra νομιζω λεγοταν περιοχη)

επιστροφη απο εκει με klm μεσω amsterdam.

δυο μηνες on board ημουν και ηταν το τελευταιο και μακρυτερο ταξιδι (ειχαν προηγηθει και αλλα).

απο τους δυο μηνες οι 15 μερες ηταν ραδα. 10 στη βενεζουελα και αλλες 5 (οχι συνεχομενες στις λιμνες) ειτε για να μη μπουμε πσκ σε λιμανι και πληρωσουμε διπλα ρυμουλκα και πιλοτο, ειτε λογω ομιχλης μια φορα.

καμια 25ρια μερες ηταν λιμανια απο τις οποιες 5 μοντρεαλ 15 αμερικη και 5 βενεζουελα

και 20 μερες ταξιδι απο τις οποιες οι μισες στο ατλαντικο

γενικα δυο μικρα παιδια σε ενα καραβι της ποντοπορου ειναι αντικειμενο προσοχης και χαιδεματος απο ολους. κορυφαια στιγμη η διεξαγωγη πρωταθληματος... ταβλι στο καραβι και η απονομη απο εμας και τη μανα και τη γυναικα του β' μηχανικου.

δεν ξεχνω και τη γκλαμουρια. τα νεαρα βλασταρια κοιμονταν στην καμπινα του πλοιοκτητη (ολα τα olympics ειχαν και ηταν ενσωματωμενη στη σουιτα του πλοιαρχου, στο deck κατω απο τη γεφυρα οπου επισης ηταν και η gyro απο οτι θυμαμαι)

ελπιζω να μη σας κουρασα, γιατι ακολουθουν και αλλα:D:eek:

Link to comment
Share on other sites

.

Τώρα εξηγούνται πολλά πως και γιατί. :eek:

Αγαπητέ μου, η περίπτωσις σας χρήζει ιδιαιτέρας αντιμετωπίσεως. :D

Και μία απορία: στο m/v olympic prestige, εκτός των ημερολογίων του πλοίου, ετηρείτο και ημερολόγιο του μικρού proud? :D

.

Link to comment
Share on other sites

οχι!! ο μικρος proud εχει ακομη εξαιρετικη μνημη, ειδικα οσον αφορα τα παρελθοντα. προθυμος να υποβληθει και σε τεστ:D

πρεπει να τα καταγραψω καποια στιγμη γιατι η μνημη αρχιζει να ρεταρει:eek:

τι νομιζατε, οτι εγινα shipfriend απο τις μανουβρες του κεφαλληνια στο βαθυ;

Link to comment
Share on other sites

.

Ιστορίες Ελληνικής Ακτοπλοϊκής Τρέλας

" Άσκησις καθαιρέσεως λέμβου. "

Βρισκόμαστε στα μέσα της προτελευταίας δεκαετίας του εικοστού αιώνα, κάπου στα Δωδεκάνησα.

Καιρός αίθριος, άνεμος πολύ ασθενής έως ασθενής, θάλασσα ήρεμη έως λίγο ταραγμένη.

Ο γράφων απολαμβάνει το καφεδάκι του και το ήσυχο καλοκαιρινό μεσημεράκι σε ένα πάγκο στον πλευρικό διάδρομο του πλοίου.

Ξαφνικά σειρήνα και αναγγελία: « Άσκησις καθαιρέσεως λέμβου !».

Για καλή μου τύχη (?), πρόκειται για την λέμβο που είναι δίπλα μου, σε απόσταση 5-6 μέτρων.

Ευκαιρία, είπα, να σπάσει λίγο η μονοτονία!

Εμφανίζονται κάποιοι βαριεστημένοι τύποι, μάλλον για μέλη του πληρώματος τους έκοψα, και αρχίζουν με ανυπόκριτο ζήλο να εκτελούν κατά γράμμα την «άσκησιν καθαιρέσεως λέμβου».

Έλα, όμως, που η λέμβος είχε περιπέσει σε κατάσταση θερινής ραστώνης και δεν έλεγε να κουνηθεί από την θέση της.

Μία σφήνα βάλθηκε να δικαιολογήσει, πλήρως, το όνομά της. Είχε σφηνώσει για τα καλά. Ίσως, να έφταιγαν και τα 3 δάκτυλα μπογιά που είχε πάνω της. Ποιος ξέρει?

Το πλήρωμα μετήλθε κάθε θεμιτού και αθέμιτου μέσου, όμως, η σφήνα δεν παραδινόταν. Ακόμη και οι επιστρατευθείσες βαριοπούλες αποδείχθηκαν ανίσχυρες να καταβάλλουν το φρόνημά της.

Μετά από κανένα τέταρτο το πλήρωμα παραδέχθηκε την ήττα του και έλυσε την πολιορκία, αποχωρώντας με το χαμόγελο στα χείλη.

Προφανώς, αργότερα κάποιος θα σημείωσε σε κάποιο τεφτέρι:

«Σήμερον την…. .και περί ώραν….. , εξετελέσθη με επιτυχίαν άσκησις καθαιρέσεως λέμβου».

Έκτοτε, για τον γράφοντα, οι σωσίβιοι λέμβοι είναι σαν να μην υπάρχουν. Θεωρούνται, έστω και εσφαλμένα, σαν διακοσμη- τικά στοιχεία του πλοίου. Ξέρω, θα μου πείτε ότι «ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, που συνέβη πριν από είκοσι χρόνια» και ότι «τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει και δεν συμβαίνουν τέτοια καραγκιοζιλίκια». Ίσως, να έχετε και δίκιο.

Εμένα, όμως, αυτό το περιστατικό θα με ακολουθεί για πάντα.

Σημείωση: Η ιστορία είναι πραγματική. Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένο πλοίο, ο χώρος και ο χρόνος είναι σχετικά απροσδιόριστοι. Αυτό γίνεται γιατί πιστεύω ότι δεν ήταν, απλώς, ένα τυχαίο συμβάν, αλλά χαρακτηριστικό της νοοτροπίας, η οποία επικρατούσε , τουλάχιστον, την εποχή που συνέβη.

Το ίδιο θα ισχύει και σε επόμενες ιστορίες μου.

.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν να σας διηγηθώ κι εγώ μία εμπειρία μου σε ένα ταξίδι που θα το θυμάμαι για πολλά χρόνια.

Πλοίο Ποιό άλλο το ΕΞΠΡΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑ :)

Πλοίαρχος ο Βασίλης Γεροντάκης

Υπαρχος ο Κώστας Βελαλόπουλος

Χρονολογία Αν δεν κάνω λάθος Γενάρης του 2002

Δρομολόγιο Πειραιάς - Πάτροκλος(ναι σωστά καταλάβατε το γαιδουρόνησο)-Πειραιάς. :o

Λοιπόν εκείνη την εποχή το ΟΛΥΜΠΙΑ είχε βγει από την ετήσια του και έκανε την ετήσια του ΑΠΟΛΛΩΝΑ και στην Ικαρία-Σάμο είχε παραμείνει ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ από τον Σεπτέμβρη που αντικατέστησε το ΟΛΥΜΠΙΑ στην ετήσιά του.

Εκείνη την ημέρα το ΟΛΥΜΠΙΑ θα έκανε τα φωκλαντς(Ηρακλειά,Σχοινούσα,Κουφονήσι,Δονούσα) μαζί με την Πάρο την Νάξο και τα 2 λιμάνια της Αμοργού(Κατάπολα και Αιγιάλη).

Ενεκα λοιπόν ότι δεν είχα ξαναπεράσει από τα φώκλαντς κάτι η δίψα για ταξίδι με το ΟΛΥΜΠΙΑ και κάτι η παρέα με τους καλούς μου φίλους στο Βαπόρι είπα να ακολουθήσω το συγκεκριμένο δρομολόγιο.

Ο καιρός σύμφωνα με το δελτίο :D 5-6 :D γαρμπής.Αφού τελείωσε η φόρτωση αναχωρήσαμε και με το που βγήκαμε από τα φαναριά άρχισαν τα βιολιά.Εξω από την μπούκα δουλευε ένα 8άρι γεμάτο :o .Μόλις περάσαμε και το παλιό αεροδρόμιο ο καιρός ήταν 10αρι. :o:mad: Το πλοίο πήγαινε σκάρτα 10 μίλια στις κανονικές του στροφές-κάποιες φορές και λιγότερο- η θάλασσα ερχόταν ζωντανή στην γέφυρα και την έλουζε και η μπαταρισιές του βαποριού με τα σταμπιλάιζερσ να δουλεύουν έφταναν ακόμα και τις 15-20 μοίρες. :confused:

Παραπλέοντα σκάφη ήταν το ΑΦΡΟΔΙΤΗ το ΙΘΑΚΗ το ΜΗΛΟΣ αρκετά πιο μπροστά και το ΑΡΗΣ.Στις εκλήσεις των πλοιάρχων στην ΕΜΥ να το βγάλουν απαγορευτικό μπας και σωθούμε αυτοί απάνταγαν ότι ο καιρος που μας δίνουν οι δορυφόροι είναι 5-6.Αφού ακούσανε τα δέοντα και τα σχετικά καντήλια από όλους τους πλοιάρχους το έβγαλαν απααγορευτικό και μας λένε γυρίστε πίσω.Εκείνη την ώρα είμασταν κοντά στον Πάτροκλο και είχαμε κάνει 3,5 ώρες. :confused::D:D Πως γυρνάς όμως με τέτοια θάλασσα?Ετσι και μας πετύχαινε καμια χοντρη θάλασσα στην πάντα μας είχε φέρει ανάσκελα αλα ΔΥΣΤΟΣ.

Ο υποπλοίαρχος στο τιμόνι οι δύο ανθυποπλοίαρχοι στους προβολείς να φέγγουν την θάλασσα ο Γεροντάκης καρφωμένος στο μεσσαίο τζάμι να παρακολουθεί τις θάλασσες και οι υπόλοιποι να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει έχοντας εναποθέσει τις ελπίδες μας στην ικανότητα του πλοιάρχου και στον θεό.

Σε κάποια φάση ο καπετάνιος α φού παρατηρόυσε τον κυματισμό πολύ ώρα δίνει εντολή για στροφή.Εκείνη την ώρα είπα ο θεός βοηθός.Στην στροφή επάνω δεν εμεινε τίποτα ορθιο στα σαλόνια του πλοίου παρόλο που ο κυματισμός εκείνη την στιγμή δεν ήταν κι ο πιο δυνατός.

Εχοντας πλέον γυρίσει βάλαμε πορεία πάλι για τον Πειραιά όπου κάναμε άλλες 3,5 ώρες.Οταν φτάσαμε δέσαμε στου Τζελέπη κι ο κόσμος από την εξάντληση κι από την τρομάρα του δεν είχε το κουράγιο να κατέβει τις σκάλες.Στου Τζελέπη έδεσε το ΑΡΗΣ με 2 αναποδογυρισμένα φορτηγά και δίπλα μας το ΑΦΡΟΔΙΤΗ.

Σε συνομιλίες που είχαμε με το πλήρωμα του ΑΦΡΟΔΙΤΗ λέω στον υποπλοίαρχο σας βλέπαμε κι εσας πως πηγαίνατε και αυτος μου είπε"α μπα μας βλέπατε γιατί εμείς δεν σας βλέπαμε" :o

Ηταν πραγματικά μια κόλαση τέτοια θάλασσα δεν έχω ξανασυναντήσει ευτυχώς που όλα πήγαν καλά και τα βαπόρια επέστρεψαν σώα και αβλαβή γιατί με τέτοια θάλασσα πραγματικά ζορίστηκαν.

Συγχάρητήρια αξίζουν στην ΕΜΥ για την ακριβή πρόβλεψη εκείνης της ημέρας αλλά και για την δυσπιστία της αρχικά στα λεγόμενα των πλοιάρχων. :mad:

Link to comment
Share on other sites

:D Έχεις πέσει κατά πολύ έξω!!! :D Πέντε πλοία!!!! :D:eek: Ναι όσο κι αν δεν είναι εύκολο πιστευτό!!! Μέσα δυο πλοία (HS4 & HS2) :P , στο κεφάλι ένα (Παναγία Εκατονταπυλιανή) :eek:;) , και έξω δυο πλοία (Αίολος Εξπρές ΙΙ :o & μια υδροφόρα :confused: ). Ήταν ένα μεσημέρι στις αρχές Αυγούστου του 2001, εγώ πάνω (Ποίο άλλο) στο Παναγία Εκατονταπυλιανή.

Πλοίαρχος ο Κώστας Παπαδημητρίου ;)B)

Ύπαρχος ο Δημήτρης Αντωνάκος

Θα ξεφύγω μια στιγμή από τη διήγηση διότι θέλω να αναφερθώ στο Καπετάνιο (με Κ κεφαλαίο). Να είσαι καλά όπου και να είσαι, διότι όλο το πλήρωμα τον αγαπούσε, και ήταν όλο το πλήρωμα έτοιμο να παραιτηθεί για χατίρι, επειδή των έδιωχνε η εταιρεία μετά από λίγο καιρό μέσα Αυγούστου (Δευτέρα 13 Αυγούστου, κατά 20:00-21:00, ανήμερα της Παναγίας το πλοίο είχε δεξίωση στη Πάρο) διότι τους είχε πει ότι θα πήγαινε να παραλάβει ένα πλοίο για μια άλλη εταιρεία, αλλά μετάνιωσε. Φαίνεται είχαν πολλούς ναυτικούς με 20 χρόνια στο φυλλάδιο στην ακτοπλοΐα!!! Θυμάμαι όταν ξεμπάρκαρε είχε βάλει τα κλάματα, όπως και πολλοί από το πλήρωμα είχαν συγκινηθεί (συμπεριλαμβανόμενου και εμού του ίδιου)!!!

Ας επιστρέψω στην εμπειρία μου!! Πρώτο είχε φτάσει το HS2, και πέφτει στο μέσα μέρος, μπροστά από τα υπόστεγα των επιβατών, μετά φτάνει το HS4 και πέφτει μέσα δίπλα από το HS2. Έπειτα φτάνει το Παναγία Εκατονταπυλιανή, και προσπαθεί να δέσει στο κεφάλι, ενώ από έξω ήταν ήδη δεμένη η υδροφόρα, και έμπαινε και το Αίολος ΙΙ, με καπετάνιο το διαμάντι (Διαμαντή Παπαγεωργίου). Το Παναγιά είχε σχεδόν δέσει, είχε δώσει κάβους απλώς προσπαθούσε να έρθει κάθετα με τη προβλήτα, αλλά που να φανταστεί κανείς ότι το διαμάντι θα έδενε από την έξω πλευρά, ρίχνοντας μόνο το δεξιό καταπέλτη πάνω από τους κάβους της υδροφόρας!! Και έτσι με τα απόνερα του παράσερνε το Παναγία, κατευθείαν πάνω στο HS4, θα είχαμε μπει με το καταπέλτη στο γκαράζ του, αν δεν σήκωναν το καταπέλτη εγκαίρως πάνω!!

Link to comment
Share on other sites

Eκείνη την φάση αν θυμάμαι καλά μου την είχε διηγηθεί πριν χρόνια ο κορυφαίος ασυρματιστής όλων των εποχών και καλός μου φίλος ο Κώστας ο Λογοθέτης που ήταν τότε μέσα. :D Εκτός κι αν ήταν κάποια άλλη που έμοιαζε αλλά δεν νομίζω αυτή την φάση πρέπει να μου έχει διηγηθεί.

Αν και λίγο εξω από το τόπικ λίγα πράγματα για τον Καπτα Κώστα Παπαδημητρίου.Ενας εξαίρετος πλοίαρχος και άνθρωπος που άδικα έφυγε από την εταιρία τότε.Σε αυτό που λέει ο ΠΑΝΑΓΙΑ 100 έχει απόλυτο δίκιο.Ενας καπετάνιος με 20 χρόνια στο φυλάδιο στην ακτοπλοία προερχόμενος από ναυτική οικογένεια με πατέρα τον καπτα Τέλη Παπαδημητρίου πλοίαρχο επί πολλά χρόνια στο ΣΑΜΑΙΝΑ και κρίθηκε ακατάληλος για την εταιρία επείδη έκανε μια σκέψη να φύγει και είχε τα πααντελόνια και το είπε.Δεν πειράζει ο καιρός γυρνάει πέρυσι ανέλαβε την πλοιαρχία του ΡΟΔΑΝΘΗ μια πλοιαρχία που σημαίνει καταξίωση και αναγνώριση της αξίας του.Ενα σοβαρό προσωπικό του πρόβλημα τον ανάγκασε να απέχει από τα πλοιαρχικά του καθήκοντα για κάποιο διάστημα και τώρα γύρισε πιο δυνατός από ποτέ.Να εισαι καλά καπτα Κώστα.

Αυτά ήθελα να πω και τέλος η παρένθεση.

Στην επόμενη αναφορά ταξιδιού. :eek:

Link to comment
Share on other sites

Όντως ήταν ασυρματιστής, ο γνωστός και μη εξαιρετέος για την φωνή του!! Ο Λογοθέτης (Γλου-Γλου)!!!!!

Έχω μάθει για το πρόβλημα του καπτα-Κώστα, και ότι πέρυσι δούλευε στο Ροδανθή, γιατί τον είχα συναντήσει τυχαία έξω από το Εξπρές Ολυμπία στις αρχές του Ιούλη, ενώ ήταν σε άδεια!!

Link to comment
Share on other sites

Πλοιο: ΠΗΝΕΛΟΠΗ Α

Ημερομηνια: 24-03-2005

Ταξιδι: Ραφηνα-Ανδρος-Τηνος-Μυκονος

Πλοιαρχος: Κωστας Βελαλοπουλος

Καιρος: 3-4 Βοριας

Απο την αποφραδα εκεινη μερα που σταματησε τα δρομολογια του στη γραμμη της Μυκονου το Ναιας ΙΙ, το Πηνελοπη Α ειναι πια το επισημο αγαπημενο του υπογραφοντος οποτε και δεν τιθεται θεμα μεταξυ Πηνελοπης και Σουπερφερρυ ΙΙ η Αθηνας οταν ταξιδευω απο Ραφηνα. Περα απ' αυτα ομως ακομα αν το δει κανεις αντικειμενικα κι οχι καραβολατρικα, το Πηνελοπη ειναι η καλυτερη επιλογη αυτην τη στιγμη κατα τη γνωμη μου(ξεκαθαριζω οτι δε δουλευω στον Αγουδημο, ουτε εχω κανενα συμφερον). Εκτος απο το οτι ειναι ενα καθ' ολα αξιοπλοο, περιποιημενο, καθαρο και ευρυχωρο πλοιο, κανει πολυ καλο και στην τσεπη. Με την εκπτωση του 20% που προσφερει αυτην τη στιγμη, το ταξιδι για Μυκονο για 2 ατομα και ΙΧ κοστιζει συνολικα Ε67, βαλε και τη βενζινη ως τη Ραφηνα Ε70. Αντιστοιχο κοστος απο Πειραια? Ε69 μονο για το ΙΧ και συνολικα περιπου Ε117(!!). Αν λοιπον υπολογιζει κανεις το τι βγαινει απο την τσεπη του δεν το συζηταω καν, Πηνελοπη Α με κλειστα ματια.

Λογω κινησεως(την αναφερω αλλου) η αναχωρηση εγινε με περιπου 15 λεπτα καθυστερηση(ωρα αναχωρησης συμφωνα με το προγραμμα 0730) με αποτελεσμα καθ' ολην τη διαρκεια του ταξιδιου να γινεται ενα κυνηγητο με το Σουπερφερρυ ΙΙ το οποιο τη δεδομενη χρονικη στιγμη ειναι πιο γρηγορο απο το Πηνελοπη Α. Ενα κυνηγητο δε που γινεται εντονοτερο στην επιστροφη μια και η ωρα αναχωρησης του Πηνελοπη Α απο Μυκονο ειναι στις 1330 ενω του Σουπερφερρυ ΙΙ η κλασσικη στις 1345. Συμφωνα με συνταξιδιωτη του φορουμ, λογω εκτενους μηχανικης επισκευης του Πηνελοπη Α κατα την ετησια ακινησια του, δεν ειναι ακομα δυνατον να ανοιξει το πλοιο ολη του την ταχυτητα αλλα αυτο ειναι κατι που υπολογιζεται να αρχισει να συμβαινει συντομα. Ελπιζω να ειναι ετσι τα πραγματα και συντομα να ειναι το πλοιο στα περσινα επιπεδα ταχυτητας μια και αυτην τη στιγμη εκανε Ραφηνα - Ανδρο(φαναρια) περιπου 2 ωρες και 10 λεπτα(χωρις κροσσαρισμα στον Καβο-Ντ'ορο).

Εσωτερικα οντως εχουν μπει καινουρια δαπεδα στην Γ θεση ενω αν δεν με απατα η μνημη μου και το σαλονακι γυρω απο πρυμνιο μπαρ εχει αποκτησει καινουρια επιπλα. Νεα διακοσμηση εχει γινει ακομα και στους κλειστους αλλουεδες του ντεκ που ειναι πανω απο το ρεμετζο της πρυμνης με καναπεδακια και τραπεζακια αντι μονων θεσεων. Δεν χρειαζεται να αναφερω καν οτι το πλοιο ηταν πεντακαθαρο και το πληρωμα ευγενικο. Για εναν καραβολατρη προφανως το καλυτερο κομματι ειναι οτι οι βαρδιολες ειναι ανοιχτες και φιλοξενες. Σε συνδυασμο με τον αριστο καιρο και τον ηλιο,

ηταν πραγματικα απολαυση το να ταξιδευεις.

Το μονο περιστατικο που σκιασε το ταξιδι κατα τη γνωμη μου, συνεβη στην Ανδρο. Λογω λαθους φορτωσης στη Ραφηνα, 2 μηχανες με προορισμο Ανδρο, ειχαν κλειστει πισω απο ενα ΙΧ με προορισμο την Τηνο, κατι το οποιο εγινε αντιληπτο στην Ανδρο και αφου ειχε τελειωσει ολη η υπολοιπη φορτοεκφορτωση. Γινεται λοιπον κατεπειγουσα αναγγελια απο τα μεγαφωνα για τον οδηγο του ΙΧ κλπ αλλα κατι η καθυστερημενη αναχωρηση, κατι το κυνηγι του Σουπερφερρυ ΙΙ, λιγο μετα την αναγγελια ακουγεται ενα "μολα ολα" και με τα χειριστηρια στο full ahead το Πηνελοπη την εκανε με ελαφρες προπελιες χωρις να αποβιβασει τις μηχανες οι οποιες μαζι με τους κατοχους τους εφτασαν μεχρι τη Μυκονο(!!!) και αποβιβαστηκαν στο γυρισμο, κατα τις

4 το απογευμα δηλαδη. Προσωπικη μου γνωμη ειναι πως το γεγονος αυτο ηταν επιεικως απαραδεκτο και μονο κακο μπορει να κανει στο πλοιο και την εταιρεια του, πραγματικα γυρισα πολλα χρονια πισω και με εξεπληξε πολυ αρνητικα. Αν οι κατοχοι των μηχανων ειχαν αποβιβαστει στην Ανδρο, ειμαι σιγουρος οτι το Λιμεναρχειο θα γυριζε το πλοιο πισω αλλα ενω καθονταν πανω στον καταπελτη μπηκαν μεσα κι ετσι το πλοιο εφυγε παιρνοντας τους μαζι του.

Τελος παντων, το υπολοιπο ταξιδι απο κει και περα κυλησε ομορφα και ολοκληρωθηκε με ρεσιταλ μανουβρας του καπτα-Κωστα στη Μυκονο. Πλαγιοδετηση στο παλιο λιμανι με αριστερη στροφη εντος λιμενος αναμεσα στα φαναρια(!!), κατι που μονο ο Αντρεας Ναζος με το Ναιας ΙΙ(και με οποιοδηποτε καιρο) τολμουσε. Πραγματικα εντυπωσιακο!

σχολιο:

Η εξήγηση για την πεσμένη ταχύτητα του ΠΗΝΕΛΟΠΗ Α στο τόπικ ΠΗΝΕΛΟΠΗ Α στην ενότητα ΠΛΟΙΑ. :eek:

Edited by proud_ionian
Link to comment
Share on other sites

Πλοιο: Blue Star Ithaki

Ημερομηνια: 28-03-2005

Ταξιδι: Μυκονος -Τηνος -Συρος -Πειραιας

Πλοιαρχος: Δεν ειμαι σιγουρος αν ηταν ο καπτα-Σπυρος Μαντζουρατος, μπορει να το επιβεβαιωσει κανεις?

Καιρος: 6 ΝΔ(εδιναν 7-8 αλλα σε καμια περιπτωση δεν ηταν)

Σε συνεχεια της παραπανω αναφορας για το Πηνελοπη Α, η επιστροφη εγινε για προσωπικους λογους απο Πειραια κι οχι απο Ραφηνα οπως θα ηθελα και βεβαιως λογω του γνωστου μονοπωλιου δεν υπηρχε παρα μια και μονη επιλογη. Προς μεγαλη μου εκπληξη, ειχα δυσκολια στο να βρω εισιτηρια λογω της επιστροφης του Πασχα των Καθολικων απο Τηνο και Συρο αλλα τελος παντων βρεθηκε η λυση. Με ωρα αναχωρησης 1430 λοιπον στις 1400 ηδη εμπαινα μεσα στο πλοιο. Η διαφορα εσωτερικα σε σχεση με την τελευταια φορα που ταξιδεψα, ειναι οτι ο χωρος αριστερα απο το φαστ φουντ εχει γινει ενα σαλονι με αριθμημενα καθισματα πουλμαν στο οποιο και κατευθυνθηκαμε με το συνταξιδιωτη μου να κατσουμε. Εκει διαπιστωσαμε οτι οι θεσεις αυτες ειναι αριθμημενες και οτι προκειμενου να μπορεσει κατσει κανεις εκει, υπαρχει επιπλεον χρεωση Ε1,3 για την κρατηση της θεσεως(το εισιτηριο δηλαδη παει απο Μυκονο για Πειραια Ε25), κατι το οποιο στο πρακτορειο δεν ειχε μπει κανεις στον κοπο να αναφερει.

Ετσι κι αλλιως αυτο δεν το βρισκω σωστο, αφ' ενος δημιουργει την αισθηση του πλοιου των τριων θεσεων(σαν τα παλια υπερωκεανεια), αφ' ετερου ειναι σαν να σου λεει η ιδια η εταιρεια οτι "βγαλε καλου-κακου μια αριθμημενη θεση γιατι αν δεν βγαλεις μπορει να μεινεις και ορθιος". Οπως και να εχει το πραγμα βρηκαμε μια ωραια θεση στο περιβαλλομενο καταστρωμα(ισως το ωραιοτερο "σαλονι" του συγκεκριμενου πλοιου), και το πλοιο γεμισε ασφυκτικα απο Τηνο και Συρο. Σε αυτο το σημειο και επειδη ειμαι ο πρωτος που τους τα χωνω, πρεπει να ειμαι και ο πρωτος που θα τους επαινεσει, να υπογραμμισω την αριστη πραγματικα δουλεια του Υπολιμεναρχειου Τηνου. Σε τοσο λιγο χωρο και με τοσο πολυ κοσμο, ολα εγιναν με ησυχια, ταξη και ασφαλεια, οπως πρεπει να γινονται. Πολλα συγχαρητηρια. Τη συγκεκριμενη μερα δεσαμε στο μεσα λιμανι μια και στο καινουριο το κυμα εμπαινε ζωντανο μεσα και ειχε πλημμυρισει το ντοκο.

Με το που ξεμυτισαμε απο τον καβο της Συρου, αρχισε και το εντονο κουνημα του πλοιου που προσωπικα εμενα μπορει να μην με πειραζει αλλα κατα τα φαινομενα ξετιναξε τους υπολοιπους επιβατες. Σε μια βολτα στο εσωτερικο που εκανα στο υψος της Τζιας, η κατασταση ηταν μαλλον δραματικη. Εκτος απο το γεγονος οτι επικρατουσε μια αποπνικτικη ζεστη με αρωμα τσιγαριλας στο εσωτερικο και ο κοσμος ηταν ο ενας επανω στον αλλον στις καρεκλες(αφου δεν εχει καναπεδες να ξαπλωσει κανεις), δεν ακουγες ουτε ομιλια, ουτε τιποτα, οι περισσοτεροι ειχαν μπει γκολ απο την εντονη και λιγο βιαιη κινηση του πλοιου. Επισης ειναι καταπτυστο να μετρανε στο πρωτοκολλο του πλοιου οι θεσεις των Goodys και να αναγκαζεται κανεις να περναει πανω τους ενα ολοκληρο ταξιδι, ευχομαι σε αυτους που το ενεκριναν αυτο το συστημα να περασουν ενα ταξιδι στα Φωκλαντς πανω σε αυτες τις καρεκλες και με 8αρι σοροκαδα :eek:B).

Σε καποιο σημειο αναρωτιομουν αν τελικα αυτη η σειρα ειναι καλοταξιδη η οχι, μεχρι που εξω απο το Σουνιο συναντησαμε τον Πηγασο και το ΜΣ Παρος. Ενω ο Πηγασος ειχε παρει μια ελαφρη κλιση προς τα αριστερα και ταξιδευε κυρια, το Παρος ακριβως απο πισω σηκωνε με την πλωρη του και τα μαγουλα του βουνο απο θαλασσα που εσκαγε πανω τους. Ηταν φανερο πως το ταξιδεμα του δεν ειναι ουτε κατα διανοια το ιδιο καλο οπως των παλαιοτερων πλοιων της ακτοπλοιας. Στα δυνατα του πλοιου η ταχυτητα του(Συρος - Πειραιας 3 45') αλλα κυριως η ποιοτητα των ανθρωπων του ειδικα στο ξενοδοχειακο. Νομιζω μακραν οι πιο επαγγελματιες, ευγενεις και γενικα ευπαρουσιαστοι ανθρωποι που εχω συναντησει στην ακτοπλοια. Ενα αλλο συν επισης η σχετικα γρηγορη αποβιβαση στον Πειραια λογω των εισοδων των επιβατων, παρα το μεγαλο τους αριθμο.

Link to comment
Share on other sites

Πισω στο μακρυνο 1978,

το m/v Οlympic Phaethon (6ZMZ) κανει την επισκευη του στην ελευσινα, ενω ο μικρος proud ξεκινα οικογενειακως τις διακοπες στο χωριο του στο ιονιο, μολις τελειωνουν τα σχολεια :) . Δεν κρατουν πολυ ομως. Ενα τηλεφωνημα απο το γραφειο και ο proud father καλειται να αναλαβει το εν λογω πλοιο.

Επιστροφη στην πατρα (μεταβαση και επιστροφη εγιναν με το νεοδρομολογηθεν και γρηγορο για την εποχη «Ιονις»). Ο dad εφυγε αμεσως, ενω μανα και τεκνα ακολουθησαν 10 μερες μετα. Η αφιξη στο απαστραπτον πλοιο (λογω επισκευης) ειχε και ενα νεοελληνικο φολκλορ. Δυο τρεις οικογενειες θειων με τα απαραιτητα ξαδερφια μας συνοδευσαν για να δουν και απο κοντα το... καραβι του θειου :mad: . Ο δυστυχος proud νομιζε οτι θα ακολουθησουν και στο ταξιδι και δεν ηταν και τοσο ενθουσιασμενος.

Ευτυχως εφυγαν αυθημερον :D .

Δυο μερες μετα το βαπορι αφησε τα ναυπηγεια ελευσινας (αν θυμαμαι καλα ηταν δεμενο διπλα απο εκει τις οι δεξαμενες) κενο φορτιου για τον καναδα. Το ταξιδι θα ηταν non-stop δυο εβδομαδες διαπλους μεσογειου και ατλαντικου. Κατα την αναχωρηση απο ελευσινα περναγαμε αργα αργα απο ενα σημειο οπου βλεπαμε πλοια δεξια και αριστερα. Στα ματια του μικρου proud εμοιαζαν θεορατα. Σημερα σκεπτομαι οτι πρεπει να περναγαμε απο το διαυλο της σαλαμινας. Ακομη θυμαμαι ενα που ηταν καταπρασινο (λαδι για την ακριβεια). Πιθανοτατα λογω αντισκωριακου και μινιου

Το ταξιδι του πηγαιμου κυλησε απροσκοπτα. Ιουλιος μηνας, η μεσογειος ηταν γυαλι, ενω στον ατλαντικο δεν ειχαμε κανενα σοβαρο προβλημα. Καθ’ ολη τη διαρκεια του ταξιδιου γινοταν ματσακονισμα στην κουβερτα και βαφη εκ νεου, μιας και δεν ειχαν προλαβει στην επισκευη.

Μετα απο ταξιδι δυο εβδομαδων φτασαμε στο λιμανι. Port Cartier λεγοταν (ακομη λεγεται δηλαδη) και ειναι μια κωμοπολη χτισμενη λιγο πριν τις εκβολες ενω μικρου ποταμιου στη βορεια ακτη της εισοδου του St Laurence. H αφιξη ηταν αργα το βραδυ και προβλεποταν ραδα. Ο μικρος proud συνηθισμενος απο το κεφαλληνια και το ιονις (παρολο που ειχα ξαναταξιδεψει με τον πατερα μου δεν ειχα τυχει σε φουνταρισμα) επεμενε να επιβλεψει την ολη φαση απο την πλωρη (μη και δεν φουνταρουν καλα). Του εγινε το χατηρι αλλα τα πραγματα δεν ηταν τοσο ανεμελα. Το ερμο τα καραβι ειχε να φουνταρει απο πριν την επισκευη. Οποτε με το που φουνταρε, ενα συννεφο σκουριας και σκονης γεμισε το καμπουνι ενω απο τη μπομπα πεταγονταν σπιθες, οι οποιες φανταζαν για φλογες στα ματια του proud μεσα στο αμυδρο φως της νυχτας. Αποτελεσμα; Ο γραφων να μην προλαβει να επιστρεψει στο κομοδεσιο για την αναγκη του :o .

Το βαπορι εμεινε καμια δεκαρια μερες στη ραδα, τις οποιες οι πιο πολλοι χαιρονταν ψαρευοντας. Καμια δεκαρια βαπορια τουλαχιστον ηταν ακομη και περιμεναν. Ενα απο αυτα ηταν ελληνικο, αιγνουσιωτικο για την ακριβεια. Ετσι τα ειχαμε την ευκαιρια να ανταλλαξουμε βιντεοταινιες με το αλλο βαπορι.

Σημειωνω εδω οτι στο βαπορι υπηρχαν 2 videos και με δικα τους εγχρωμα monitors και δυο ασπρομαυρες τηλεορασεις. Καθ’ολη τη διαρκεια του ταξιδιου και της παραμονης στη ραδα ειχαμε δει απειρες φορες (ολοι, οχι μονο εμεις τα παιδια) απο δυο φορες την καθε ταινια (μιλαμε παντα για πλουσια συλλογη ελληνικου κινηματογραφου) το ιδιο και οι αιγνουσιωτες οποτε ειχαμε μια καλη ευκαιρια να διευρυνουμε τις γνωσεις μας και απο λαμπρουκο να παμε σε ρενα B) .

Το βαπορι στον ντοκο εκατσε δυο μερες. Ενα μικρο λιμανι με δυο τρεις θεσεις απλα και μονο για να εξυπηρετει τους σιτοβολωνες του Labrador. Το ενα χαραμα μπηκαμε και το αλλο σουρουπο φυγαμε. Φορτωσαμε σιταρι για αιθιοπια. Κατα τη διαρκεια της παραμονης στο λιμανι ευχαριστηθηκαμε ψωνια. (μιλαμε για εποχες που πολυκαταστηματα, πολυπαιχνιδαδικα κλπ εδω δεν υπηρχαν, ουτε καν seven up και coca cola κουτι, μονο μπουκαλι).

Η επιστροφη, μας επιφυλασσε μερικα μικρα απροοπτα. Ο ωκεανος δεν ηταν τοσο φιλικος. οχι τιποτα τραγικο βεβαια αλλα βρηκαμε κατι σουελακια που επεφεραν το συνακολουθο μποτζι. Ηταν της παναγιας, 15αυγουστος. Η το μεσημερι ειχε παστιτσιο. Επειδη ο proud ηταν (και γινεται ακομη καμια φορα) λαιμαργος του ειχαν κανει πλακα οτι δικαιιουται 2 κομματια, ενα το μεσημερι και ενα το βραδυ :rolleyes: .

Οταν ηρθε η ωρα του βραδυνου, η μανα και η γυναικα του πρωτου ηταν ακινητες λογω ναυτιας. Ο μπαμπας στη γεφυρα λογω καιρου και ο αχορταγος ηθελε να φαει το δευτερο κομματι του. Κατεβαινει στη δεσπεντζα που ηταν στο απο κατω deck, ετοιμαζει δισκο (ΤΟ παστιτσιο σαλατα κλπ) και ανεβαινει κρατωντας το δισκο. Δεν κρατιοταν απο πουθενα εννοειται και στο τριτο σκαλι οπως κουνιοταν απο το μποτζι το βαπορι εκανε κολοτουμπα στον αερα (ανακυβιστιση) και ξεπλωθηκε μπρουμυτα μπροστα απο την δεσπεντζα και ο δισκος με ολα τα παρελκομενα σκορπιστηκε.

Το κλαμα σηκωσε το καραβι στο ποδι γονεις και λοιποι πλην βαρδιας μαζευτηκαν να δουν ποσο χτυπησα. Εγω εσκουζα και επειδη δεν εβλεπαν το πηρουνι νομιζαν οτι μου ειχε καρφωθει πουθενα. Γρηγορα ανακαλυψαν οτι ο οδυρμος οφειλοταν στο οτι το «μοναδικο» κομματι παστιτσιο ειχε γινει πουρες !!!!! :eek::eek::eek::eek::eek:

Απλα να αναφερω εδω οτι στα βαπορια του ωναση εχω φαει το καλλιτερο φαγητο που εχω φαει σε καραβι. Υπηρχαν παντα πραγματα καλης ποιοτητας για ολους. Χωρια που επειδη τα παιδια τραβουν την προσοχη μας κερνουσαν και τσιμπολογουσαμε διαρκως. Μετα πο ταξιδι παντα γυρναγα με 5-6 κιλα παραπανω :o .

Αλλο ευτραπελο δεν ειχαμε και το ταξιδι πλησιαζε στο τελος του. Ηταν το πρωτο μακρυ ταξιδι μου με καραβι και αναμεσα στα αλλα μου ειχε κανει εντυπωση η αλλαγη ωρας καθε βραδυ στις 8 κατα 20 λπετα.

Το ταξιδι ξεκινησε απο τριτο κοσμο (τοτε δεν ειμασταν στην ευρωπη) και τελειωσε στον τριτο κοσμο. Αποβιβαση απο το Port Side με λαντζα. Οποια απογοητευσις, απο τον καναδα στην αιγυπτο. Φτασαμε ξημερωματα στο Port Side. Επειδη τα βαπορια παιρνανε, ως γνωστον, ανα κομβοϋ τη διωρυγα, φουνταραμε και περιμεναμε να παρουμε σειρα. Το μεσημερι «μεθορμησαμε» στις τσαμαδουρες, συνοδεια πιλοτων που οπως ηταν ντυμενοι στα ασπρα ηταν σαν τη μυγα μεσα στο γαλα. Με το που δεσαμε το καραβι γεμισε διαφορους μικροπωλητες (χειροτερα και απο τη συρο) :P .

Εμεις ειμασταν ετοιμοι για να φυγουμε βαλιτσες κλπ. το βραδυ λοιπον αφησαμε τον μπαμπα και το Olympic Ρhaethon, αλλα οχι για τελευταια φορα (θα ακολουθουσε και αλλο ταξιδι 5 μηνες πιο μετα). Ο σκοτεινος ογκος του χανοταν μεσα στο σκοταδι καθως η λαντζα απο μακρυνοταν. Μετα απο τις διατυπωσεις αναχωρησαμε, με δυο ταξι που ηταν κλεισμενα απο τον ατζεντη, για Καϊρο. Στο ενα εμεις οι τρεις και στο αλλο τρια παιδια απο το πληρωμα.

Ηταν ραμαζανι και επειδη ηταν νυχτα ο οδηγος σταματουσε καθε τρεις και λιγο για να περιδρομιασει (ετσι με τετοια βουλιμια ετρωγε) :mad: . Ξημερωματα φτασαμε στο αεροδρομιο. Αφου πρωτα ειχαμε παρει πρωινο σε καποιο ξενοδοχειο. Εκει ενιωσα τη μεγαλυτερη αηδια της ζωης μου (μεχρι τοτε) βλεποντας τους αιγυπτιους με τις κελεμπιες να καθαριζουν τις μυτες τους ειτε στο πατωμα ειτε στις κελεμπιες (συγνωμη για την αναφορα). Το μεσημερι ειχαμε προσγειωθει στο ελληνικο και το απογευμα 20 αφοτου αφησαμε το καραβι ημασταν σπιτι.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν να σας πω και κάποια σποτ για να γελάσουμε

Πλοίο ΓΚΟΛΝΤΕΝ ΒΕΡΓΙΝΑ

Πλοίαρχος Βασίλης Γιαννακής :mad:

Υπαρχος ... :eek:

Υποπλοίαρχος Κώστας Βελαλόπουλος :eek:

Γυρνάγαμε μια φορά από Ικαρία που λέτε πρέπει να ήταν καλοκαίρι του 1997 ή του 1998 με το ΓΚΟΛΝΤΕΝ ΒΕΡΓΙΝΑ και φτάνουμε στην Πάρο.Βγαίνει ο καπτα Βασίλης στην δεξιά βαρδιόλα για το ρεμέτζο και επειδή τα χειριστήρια στις βαρδιόλες ήταν για κλάματα :eek: τις κινήσεις τις έκανε ο αξιωματικός φυλακής μέσα από την γέφυρα.Εκείνη την στιγμή αξιωματικός φυλακής ήταν ο Κώστας ο Βελαλόπουλος και καθόταν στα χειριστήρια.Ξεκινάει αριστερή στροφή ο καπτα βασίλης για να πέσουμε στην ένα στο κεφάλι.Ο περιγράφων της στιγμής καθόταν κι αυτος στην βαρδιόλα μαζί με τον καπετάνιο.Οταν το βαπόρι ξεκίνησε να κάνει ανάποδα ο Υπαρχος έλεγε μέτρα απόσταση δηλαδή από την προβλήτα και ανα 5 μέτρα κατέβαινε η απόσταση. Ελεγε λοιπόν 35-30-25-20-15 εκεί λέει ο καπτα Βασίλης κράτει και να δουλευεί το πρόσω να μας σταματάει.Ο Υπαρχος μόλις είχε πει 15 μέτρα σχεδόν στο καπάκι λέει 1 μέτρο λέει ο καπτα Βασίλης στον Βελαλόπουλο όλο τον δρόμο αλλά δεν προλάβαμε και κοπανήσαμε στον μόλο.Ο καπτα Βασίλης ορυώμενος του λέει του Υπαρχου που πήγαν τα άλλα 14 μέτρα και δεν έλαβε απάντηση.Οπότε τραβάει μία με το μικρόφωνο στα ελενίτ και σπάει ένα κομμάτι.Ο Βελαλόπουλος γνωστός πλακατζής πάει με ένα μαρκαδόρο μαύρο και στο σίδερο που έπιανε το ελενιτ γράφει Γιαννακής και την ημερομηνία του συμβάντος. B)

Δεύτερο σπότ

Πλοίο ΓΚΟΛΝΤΕΝ ΒΕΡΓΙΝΑ

Πλοίαρχος Βασίλης Γιαννακής :eek:

Υπαρχος ... :eek:

Υποπλοίαρχος Κώστας Βελαλόπουλος :mad:

Μια άλλη φορά που λέτε πάμε Ικαρία και φτάνουμε Εύδηλο. Ξεκινάει η μανούβρα βγαίνει ο καπτα Βασίλης στην βαρδιόλα ο Βελαλό πάλι στα χειριστήρια και ξεκινάει το ανάποδα για να έρθουμε κοντά στην προβλήτα.Ο Υπαρχος ξεκινάει να λέει μέτρα και σε κάποια φάση λέει το κορυφαίο στον Γιαννακή "κάνε λίγο ανάποδα γιατί θα βρούμε" και του πετάει ο Γιαννακής το επίσης κορυφαίο"Μα τι λες ρε καπτα ... τι αναπόδα θα κάνουμε να μην βρούμε σε παντόφλα στον Σαρωνικό είμαστε και θα κάνουμε ανάποδα?Πρόσω μπροστά θα κάνουμε του λέει".Ο γραφών της ιστορίας με αυτό το σκηνικό γελούσε 2 εβδομάδες. :):o

Link to comment
Share on other sites

Ιστορίες Ελληνικής Ακτοπλοϊκής Τρέλας.

"Το φάντασμα του επίκουρου."

Επειδή, σε αυτή την ζωή, τίποτε δεν είναι τυχαίο, βρισκόμαστε, πάλι, στο πλοίο της προηγούμενης ιστορίας! Σε διαφορετικό ταξείδι, την ίδια χρονιά.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, κάπου στη μέση του Αιγαίου. Μεσημέρι και η «λαμαρίνα όλα τα καίει». Πιθανώς, να ήταν οι μέρες του θανατηφόρου καύσωνα του ’87.

Στο σαλόνι, που το βράδυ δεν έπεφτε καρφίτσα, ο κόσμος είχε αραιώσει. Η κατάσταση αφόρητη (από τη ζέστη), μέσα και έξω από το σαλόνι. Δεν μπορούσες να διαλέξεις. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η τεχνολογική καινοτομία πού άκουγε στο όνομα «air condition», δυστυχώς, δεν ήταν στις προβλέψεις των μελετητών του πλοίου. Έξω, η λαμαρίνα!

Ένα αίσθημα επιβίωσης και αυτοσυντήρησης ήταν εμφανές σε όλους, μέσα στο σαλόνι. Βεβαίως, ούτε και εγώ αποτελούσα την εξαίρεση του κανόνα.

Το βλέμμα μου, τυχαία, είχε καρφωθεί σε έναν επίκουρο, ο οποίος εκμεταλλευόμενος την απουσία των επιβατών πολεμούσε να σφουγγαρίσει το σαλόνι. Όπλα του: μια χιλιοβασανισμένη σφουγγαρίστρα και ένας κουβάς με ένα μελανόχρουν υγρό.

Συνέχισα να τον παρακολουθώ. Εξ’ άλλου, ήταν ο μοναδικός που κινούνταν στο χώρο και ήταν φυσικό να τραβάει το βλέμμα.

Ξαφνικά, άρχισα να μην έχω εμπιστοσύνη στις αισθήσεις μου. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Ο επίκουρος, αφού σφουγγάρισε το πάτωμα, σήκωσε την σφουγγαρίστρα και σφουγγάρισε και την επιφάνεια ενός άδειου τραπεζιού! Και μάλιστα όχι στα κρυφά, αλλά με τέτοια άνεση που φανέρωνε ότι δεν ήταν η μοναδική φορά που το έκανε.

Σοκαρισμένος από το θέαμα, σηκώνομαι και απευθύνομαι σε έναν αξιωματικό, ο οποίος καθόταν στο μπαρ του σαλονιού, και του αναφέρω το περιστατικό. Αυτός με κοίταξε με ύφος, δήθεν, έκπληκτο. Κατά βάθος, όμως, ήταν σαν να του έλεγα ότι μόλις ανακάλυψα τον τροχό! Ίσως, και την φωτιά!

Παρ’ όλα αυτά θεώρησε ότι έπρεπε, για το θεαθήναι, να καλέσει και να επιπλήξει τον επίκουρο.

Έρχεται, λοιπόν, ο επίκουρος και ακούει την (εννοείται για το θεαθήναι) κατσάδα. Η έκπληξη του επίκουρου ήταν φανερή και πραγματική. Ήταν σαν να του έλεγε: « καλά, τόσο καιρό το κάνω, τώρα σε πείραξε?», ίσως μάλιστα και να εννοούσε: «καλά, εσύ δεν μου είπες να το κάνω έτσι? Τι μου λες τώρα?». Αλλά, για τους τύπους, παραδέχθηκε το σφάλμα του, είπε ότι το έκανε αφηρημένος, ζήτησε συγνώμη και είπε ότι δεν θα επαναληφθεί.

Η θεατρικότητα του διαλόγου τους ήταν παραπάνω από φανερή. Δεν διέθεταν και μεγάλη ικανότητα στην υποκριτική τέχνη. Αντιλαμβανόμενος, πλέον, την ουσία του θεατρικού διαλόγου, δέχθηκα τις εξηγήσεις και ξαναπήγα στη θέση μου. Έβγαλα αμέσως το μπουκαλάκι με το οινόπνευμα που είχα μαζί μου και απολύμανα το τραπέζι που καθόμουνα!

Ευτυχώς, που στην ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ υποχονδριακός και μικροβιοφοβικός, διαφορετικά δύσκολα θα ξανάμπαινα σε καράβι.

Επειδή, όμως, «ουδέν κακόν, αμιγές καλού», από εκείνη την στιγμή απόκτησα ένα «φύλακα άγγελο» που πάντα με συντροφεύει και με προστατεύει.

Όταν μπαίνω σε σαλόνι, σε καμπίνα, σε κοινόχρηστους χώρους υγιεινής ενός πλοίου, πάντοτε αισθάνομαι μία έντονη αόρατη παρουσία στον χώρο. Είναι ο καλός μου φύλακας άγγελος που μου κάνει αισθητή την παρουσία του, με προειδοποιεί και με προστατεύει. Σα να μου λέει: «Ε, μη ξεχνιέσαι, δεν είμαι ο μοναδικός, υπάρχουν και άλλοι σαν και μένα!».

Και εγώ του ανταποδίδω με ένα χαμόγελο.

Ο καλός μου φύλακας.

Το φάντασμα του επίκουρου!!!

.

Link to comment
Share on other sites

ΣΩΤΗΡΙΟ ΕΤΟΣ 1991....ΤΑΞΙΔΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝΟ ΓΙΑ ΡΑΦΗΝΑ.ΜΗΝΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ .ΕΠΙΒΙΒΑΣΗ ΣΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ.ΚΑΙΡΟΣ, ΒΟΡΙΑΣ ΓΥΡΩ ΣΤΟ 7.ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΜΑΣ 1000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΤΟΜΑ ,ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ,ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ "ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ"ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ !!ΑΝΑΧΩΡΗΣΑΜΕ ΣΤΙΣ 1500.ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΤΕΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟ ,ΟΠΟΥ ΕΚΕΙ ΝΙΩΣΑΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΨΙΛΕΣ, ΗΤΑΝ ΗΣΥΧΟ.ΑΦΙΞΗ ΑΝΔΡΟ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 1630 ΟΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΤΑ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ 1000 !!ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΠΛΟΙΟΥ 1800, ΑΡΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΑ ΟΡΙΑ.Ο ΤΖΩΡΤΖΗΣ ΒΟΥΡ ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΑΡΧΟ ΚΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΗ ΓΚΡΙΤΖΑΛΑ.ΣΤΙΣ 1730 ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΒΙΡΑΡΕΙ ΜΕ ΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΕΚ ΕΠΙΣΗΣ ,ΤΟ ΔΕ ΓΚΑΡΑΖ ΜΕΧΡΙ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗ.ΣΤΗ ΔΕ ΒΑΡΔΙΟΛΑ Ο ΤΖΩΡΤΖΗΣ ΝΑ ΛΕΕΙ ΜΟΛΑ ΜΕ 15 ΑΤΟΜΑ ΓΥΡΩ ΤΟΥ !!ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΦΗΡΕΑ ,Ο ΚΑΙΡΟΣ 8 ΠΑΝΤΑ ΒΟΡΙΑΣ. ΠΤΕΡΥΓΙΑ ΕΞΩ .ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΛΑΟΣΥΝΑΞΗ, Ο ΚΑΠΤΑ ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΜΕ 10 ΑΤΟΜΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ,( ΠΑΝΤΑ ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΓΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ....),ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΤΡΑΦΙΚ ΤΟΥ ΣΤΕΝΟΥ.ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟ ΣΤΕΝΟ, ΛΙΓΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑΝ ΤΟ ΚΟΥΝΗΜΑ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΑΣ ΚΑΛΥΨΕ Η ΕΥΒΟΙΑ. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΣΤΗ ΡΑΦΗΝΑ ΑΦΙΞΗ 1930.ΣΤΗ ΘΕΣΗ 4 -.ΤΟΤΕ 5 -ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΦΑΡΟ- ΕΙΝΑΙ ΤΟ BARI EXPRESS ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΑΠΟΠΛΟΥ.ΜΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΤΟ ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ ."ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΜΠΑΡΙ ". "ΚΑΛΩΣ" ΑΠΑΝΤΑ Ο ΚΑΠΤΑ ΚΩΣΤΑΣ ,ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΝΑ "ΚΟΙΤΑ" ΤΗ ΔΕΞΙΑ ΜΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΙ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ 50 ΜΕΤΡΩΝ. Ο ΓΡΑΦΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡ ΒΑΡΔΙΟΛΑ .ΠΕΡΝΑΝΕ 4 -5 ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ Ο ΚΑΠΤΕΝ ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΡΟΣΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ .Η ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΠΟΡΕΙΑ ΕΜΒΟΛΙΣΗΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΙ ."5 ΔΕΞΙΑ, 10 ΔΕΞΙΑ " Ο ΤΖΩΡΤΖΗΣ.ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΕΜΠΑΙΝΕ ΓΙΑ ΡΕΜΕΤΖΟ ΜΕ ΤΟΣΟ ΔΡΟΜΟ, ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟ ΜΕΣΑ !!ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΑ 20 ΜΕΤΡΑ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΙ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ -ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΠΑΔΕΑΣ- "ΜΟΛΑ,ΜΟΛΑ ΜΟΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !!" ΤΟ ΜΠΑΡΙ ΛΥΝΕΙ ,ΔΙΝΕΙ ΟΤ,Ι ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ. ΕΚΕΙ Ο ΚΑΠΤΑ ΚΩΣΤΑΣ ΛΕΕΙ "ΟΛΟ ΔΕΞΙΑ" ΚΑΙ Η ΠΛΩΡΗ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑ 2 ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΥΜΗ ΤΟΥ ΜΠΑΡΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ 2-3 ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΡΟ....ΟΣΟΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΥΜΗ ΤΟΥ ΜΠΑΡΙ ΕΙΧΑΝ ΤΡΑΒΗΧΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΛΩΡΑ....ΣΤΗ ΔΕ ΠΡΟΒΛΗΤΑ ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΑΠΟΣΒΟΛΩΜΕΝΟΙ ....ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΓΡΑΦΩΝ, ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΑΞΕΧΑΣΤΟ........

Link to comment
Share on other sites

Πλοίο: ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗ

Ημερομηνία: ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2001

Ταξίδι: Πειραιά – Πάρο –Νάξο – Ιό - Θήρα

Πλοίαρχος: Τάσος Τρέσσος

Έχοντας φτάσει το πλοίο στο λιμάνι της Θήρας, το πλοίο θα εκτελούσε γυμνάσιο εγκατάλειψης του πλοίου!! Αφού κατεβάσανε κάποιες βάρκες στη θάλασσα και κάποια βαρελάκια μέχρι το ύψος της θάλασσας!! Ενώ στη προβλήτα φτάνανε επιβάτες από κάποιο κρουαζιερόπλοιο αλλά και επιβάτες για το Παναγία Εκατονταπυλιανή. Κάποιοι εξ αυτών κατάγγειλαν στο λιμεναρχείο ότι το πλοίο έχει κάποιο πρόβλημα!! Και να σου το λιμενικό μαζί με κάποιους επιθεωρητές για να ελέγξουν τις καταγγελίες!!! Όπου αποδεικτικάν ανυπόστατες!!!! Απλώς το πλοίο καθυστέρησε να αναχωρήσει το πλοίο για το δρομολόγιο του όποτε η καθυστέρηση τη κουβαλούσε μέχρι τη διανυκτέρευση του (γνωρίζετε τι εστί καλοκαιρινά δρομολόγια της Παροναξιας). Μετά είναι να αναρωτιέσαι αν είναι αναγκαίο να κανείς γυμνάσια, με παρουσία κόσμου πλησίον του πλοίου!!!

Link to comment
Share on other sites

Συνεχιζουμε σημερα το ταξιδι με το Olympic Phaethon. Οπως θα θυμαστε το ειχα αφησει στο Port Side τελη Αυγουστου του 1978 ενω κατευθυνοταν Αιθιοπια.

Οπως συμπεραινω εκ των υστερων, το βαπορι πρεπει να ηταν ναυλωμενο σε συμφεροντα του ανατολικου μπλοκ, γιατι απο το καλοκαιρι του ’78, που βγηκε απο την επισκευη του, ολα τα ταξιδια του κατεληγαν Αιθιοπια (υπενθυμιζω οτι απο το 1974 η Αιθιοπια ηταν υπο την «αριστερη» κυβερνηση Μεγκιστου).

Αρχες Δεκεμβρη του 1978 το Olympic Phaethon κατευθυνοταν κενο φορτιου προς Ρουμανια. Εκανε ταξιδια Ρουμανια Αιθιοπια. Φορτωνε λιπασματα σε σακκια και αυτοκινητα ρουμανικης κατασκευης σε παλετες μεσα στα αμπαρια. Αυτοκινητα φορτωνε στο Γαλατσι (Ρουμανιας βεβαιως βεβαιως :mad: ) και λιπασματα στην Κωσταντζα.

Επροκειτο να φτασει γυρω στις 10 Δεκεμβρη πρωτα Γαλατσι και μετα Κωσταντζα και θα παρεμενε μεχρι πριν τα Χριστουγεννα. Η γνωστη τριαδα (μαμα και τεκνα) συνοδευομενη απο την αντιστοιχη τριαδα του Α’ μηχανικου κανονισαμε να παμε να κανουμε Χριστουγεννα με τους μπαμπαδες μας on board. Πεταξαμε γυρω στις 15 Δεκεμβριου του 1978 με Tarom απο Ελληνικο για Βουκουρεστι.

Η πρωτη εντυπωση απο Ρουμανια φρικτη :( . Φτασαμε αργα το βραδυ μεσα στο κρυο. Ο μικρος proud ηταν με ταμπον (sorry) στη μυτη λογω ρινορραγιας (με ταλαιπωρουσαν συχνα ρινορραγιες παλια). Μολις βγηκαμε απο το αεροπλανο μας περιμενε ενας σχολαστικος και μαραθωνιος ελεγχος (μην τυχον και διαφθειρουμε τη σοσιαλιστικη συνειδηση της Ρουμανιας). Οι ευτυχεις μπαμπαδες μας περιμεναν και τους βλεπαμε μεσα απο τη τζαμαρια. Το αισχρο ηταν οτι παρολο που εβλεπαν την κατασταση μου δε με αφηναν να παω στον πατερα μου :( .

Οταν τελειωσε το sex του «ελεγχου» αναχωρησαμε οδικως για Κωσταντζα οπου φτασαμε πολυ μετα τα μεσανυχτα. Το βαπορι ειχε σχεδον τελειωσει τη φορτωση και σε μια δυο μερες ηταν ετοιμο. Ομως χρειαστηκαν αλλες 2-3 μερες για να φυγουμε.

Τα αστερια του σοσιαλισμου κωλυσιεργουσαν στην πετρελευση του Paethon λογω πιθανων οικονομικων εκκρεμοτητων με τους ναυλωτες. Σε σκαρτες τρεις μερες μας αλλαξαν τρεις φορες ντοκο για να παρουμε bunkers. Μας εδεναν παντα διπλα σε καποιο αλλο για να εξοικονομουν ντοκο μιας και εμεις ειχαμε ηδη φορτωσει.

Γενικα η εμπειρια της Ρουμανιας ηταν τραγικη :( . Ειχαν ηδη προηγηθει το ταξιδι στο Port Cartier και τα ταξιδια σε Ισπανια και Μαλτα (θα μιλησουμε σε αλλη αναφορα γι’αυτα) και το εξωτερικο ειχε ταυτιστει στις σκεψεις μου με κατι καλλιτερο και ωραιοτερο απο την Ελλαδα (ωραια παιχνιδια, ωραια ρουχα, φαντασμαγορικα καταστηματα). Η Ρουμανια βεβαια ηταν κατι ξενο προς ολα αυτα. Μπορουσαμε να ψωνισουμε σε ενα συγκεκριμενο μαγαζι (απο αυτα που περνουν μονο δολαρια), αλλα τα παιχνιδια που ειχε ηταν προπολεμικα. Θυμαμαι ακομη ενα τραινακι που πηρα, το οποιο ηταν χοντροκομενο και φτηνιαρικο. Κραταγα μουτρα επειδη δεν μου πηραν καλο παιχνιδι οπως παλια.

Η απογοητευση συνεχιζοταν και στις αλλες στεριανες δραστηριοτητες. Υπηρχε ενα μονο εστιατοριο οπου μπορουσαμε να παμε, στο οποιο πηγαμε 2-3 φορες οσο περιμεναμε bunkers. Δεν ηταν κατι το ιδιαιτερο, ενω απο οτι θυμαμαι ηταν σχεδον αδειο. (προφανως ηταν και αυτο μονο για ξενους). Επαιζε παντως αμερικανιη μουσικη.

Παραμονη Χριστουγεννων βραδυ φυγαμε απο Κωσταντζα με προοριμο το Port Side (πααλι γαμωτο :mad: ). Το ταξιδι ηταν ομαλο χωρις θαλασσα. (γενικα αν εξαιρεσουμε τα μικροαπροοπτα του Ατλαντικου, δεν συναντησα ποτε πολυ ασχημη θαλασσα σε ολα τα ταξιδια με τα Olympics)!! Την αλλη μερα των χριστουγεννων (δε θυμαμαι ακριβως μερες, αλλα θυμαμαι οτι καναμε Χριστουγεννα εν πλω) περναγαμε το Βοσπορο :( .

Ο καιρος ηταν αιθριος και ειχαμε την Πολη στα δεξια μας. Εντυπωση μου ειχε κανει η Αγια Σοφια (δεν ηξερα τι ηταν, απλα ρωταγα τι ειναι αυτες οι τεσσερις μυτερες κολωνες) :( , αλλα και η, τοτε προσφατη, κρεμαστη γεφυρα που ενωνε τις δυο ακτες του Βοσπορου. Το ιδιο Βραδυ πλησιαζαμε την εισοδο των Δαρδανελιων. Εκεινο το βραδυ καιγοταν ενα ελληνικο βαπορι (πιθανοτατα tanker) το οποιο λεγοταν Κοσμας (θυμαμαι σιγουρα το κοσμας, μιας και ειχαμε βγει ολοι να το δουμε και το ανεφεραν ολοι, αλλα δε θυμαμαι αν ηταν σκετο κοσμας η ειχε και προσδιορισμο).

Συμφωνα με οδηγιες που ειχε ηδη λαβει το βαπορι θα εκανε σταση για στορια σε γνωστο ελληνικο νησι, απο οπου θα αποβιβαζομαστε. Ετσι λιγο πριν το μεσημερι της ιδιας μερας φταναμε Μυτιληνη :( . Ηταν η μοναδικη φορα που εχω παει στο νησι αυτο. Θυμαμαι ακομη μια διαδρομη μεσα απο ενα στενο κολπο για να φτασουμε εξω απο το λιμανι. Ισως επειδη μετα απο μια μερα στην ανοιχτη θαλασσα εβλεπα στερια σχετικα κοντα και απο τις δυο μεριες να μου εμοιαζε σα στενος κολπος. Δεν εχω ξαναπαει απο τοτε Μυτιληνη. Το Phaethon φουνταρε ενα μιλι εξω απο το λιμανι. Τα στορια ηρθαν με μια μικρη παντοφλα η οποια πηρε και τους εξι αναχωρουντες επισκεπτες στην ακτη. Προηγουμενως μας εδωσε χαρα γιατι ενω ηταν δεμενη στην δεξια μπαντα του πλοιου διεγραψε τοξο περνωντας απο την πλωρη και παραπλεοντας την αριστερη πλευρα.

Οταν φτασαμε στην ακτη μαθαμε οτι εκεινη τη μερα δεν ειχε αναχωρηση για Πειραια. Αναγκαστικα κλεισαμε ξενοδοχειο. Δε θυμαμαι το ονομα του, θυμαμαι ομως οτι ηταν στην παραλια και κοιτωντας απο το μπαλκονι αριστερα εβλεπες το λιμανι (θυμαμαι αμυδρα την αφιξη ενος ασπρου πλοιου, με το οποιο θα φευγαμε το απογευμα, συμφωνα με τη μανα). Δυστυχως περα απο μια μεγαλη εκκλησια και το λιμανι δε θυμαμαι τιποτα αλλο απο Μυτιληνη (λογικα ο Αγιος Θεραποντας ηταν).

Το απογευμα επιβιβαστηκαμε στο εντυπωσιακο ασπρο πλοιο :( . Δεν ηταν τοσο μεγαλο οσο του μπαμπα, αλλα ειχαμε και εδω δικια μας καμπινα και το βασικο, καθομασταν σε ενα σαλονι που ηταν μποροστα μπροστα και εβλεπε την πλωρη απο ψηλα. Φυγαμε μερα απο Μυτιληνη και φτασαμε Χιο οταν ειχε νυχτωσει. Εκει κατεβηκαμε για κανενα μισαωρο να δουμε τις ξαδερφες τις μανας, που ειχαν κατεβει να μας δουν (εμενα και την αδερφη μου, για πρωτη φορα). Το μονο που θυμαμαι ηταν μια μεγαλη σκαλα στη δεξια μερια του βαποριου που μας κατεβασε στον ντοκο.

Σε λιγες ωρες το 10μερο ταξιδι που ξεκινησε στο αεροδρομιο του Ελληνικου πανω σε ενα τουπολεφ τελειωνε στο λιμανι του Πειραια πανω στο Σαπφω :(:( . Αυτο ηταν το ωραιο ασπρο πλοιο και το μονο που μου εχει μεινει ειναι η μεγαλη καμπινα με τα κρεββατια που ανοιγαν απο πανω (τα γνωστα πτυσομενα που κανουν τη δικλινη τετρακλινη) και το σαλονι με την ωραια θεα καταπλωρα.

Link to comment
Share on other sites

Πλοίο: ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗ

Ημερομηνία: ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2000

Ταξίδι: Θήρα – Ιό – Νάξο – Πάρο - Πειραιά

Πλοίαρχος: Δημήτρης Παουρης

Ύπαρχος: Δημήτρης Αντωνακος

Υπό maitre: Μιχάλης Λιγνός

Το πλοίο έφτανε στο λιμάνι της Ιού, και εγώ παρών στη πρύμη στο ρεμετζο μαζί με ύπαρχο και υπόmaitre. Ενώ το βαπόρι είχε γυρίσει και άρχισε να κάνει ανάποδα για να δέσει, ο πλοίαρχος ποσά μέτρα θέλει ακόμα για το ντόκο!! Τότε ο ύπαρχος δεν απαντάει και δίνει το μικρόφωνο στο υπόmaitre. Αυτός του απαντάει ότι δεν ξέρει ποσά μέτρα θέλει ακόμα!! Όποτε πετάγεται ο πλοίαρχος και του λέει μια φοβερή ατάκα!!! Που όταν την ακούσαμε από το μεγάφωνο της πρύμης σκάσαμε όλοι στα γέλια!!! Το θέμα είναι του είπε?? Του λέει εντάξει δεν μπορείς να μου πεις ποσά μέτρα θέλουμε, τότε ποσά σεντόνια θέλουμε στο μήκος για το ντόκο!!! :rolleyes::eek:

Link to comment
Share on other sites

Πλοίο ποιό άλλο ΕΞΠΡΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑ :rolleyes:

Πλοίαρχος Βασίλης Γεροντάκης :)

Ημερομηνία 27 ή 28 -12-01

Το πλοίο παραμένει δεμένο στον Πειραιά με απαγορευτικό κι εγώ θέλοντας να ταξιδέψωγια Ικαρία για τις γιορτές περιμένω την άρση του απαγορευτικού.Κάποια στιγμη χτυπάει το τηλέφωνο 7 το πρωί και με ειδοποιούν από το βαπόρι ότι έδωσε άρση και ΄φεύγουνε στις 8.Σηκώνομαι από το κρεβάτι καβαλάω την μηχανή και 8 παρα τέταρτο έφτασα Πειραιά και μπούκαρα μέσα.

Ο καιρός καλοσύνη ένα 5αράκι το πολύ.Αυτό όμως μέχρι 30 λεπτά πριν φτάσουμε στον Εύδηλο.Επί τόπου ξεκινάει μια σοροκάδα απίστευτη και ολοένα και δυνάμωνε με αποτέλεσμα σε ένα τέταρτο ο καιρός να είναι μπαρούτι ο αέρας 10 μποφώρ και μπορεί και παραπάνω η θάλασσα ευτυχώς δεν είχε προλάβει να αρπάξει.Φτάνοντας έξω από τον Εύδηλο η ό αέρας έκανε σκόνη την θάλασσα και αυτή είχε γίνει ένα κάτασπρο πράγμα.Το λιμεναρχείο μας λέει ότι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε για την κατάσταση που επικρατει μέσα στο λιμάνι είναι μαύρα χάλια.Βάζουμε πλώρη για μέσα και ο καπτα Βασίλης βγαίνει στην βαρδιόλα να δει τι μπορεί να γίνει δεδομένου ότι ο κόσμος για Ικαρία ήταν πολύς και μην τραβιούνται στην Σάμο.Βγαίνοντας στην Βαρδιόλα κόντεψε να τον πάρει ο αέρας και τελευταία στιγμή κρατήθηκε από ένα ρέλι.Τα ελενίτ του καταστρώματος ξυλώνονταν το ένα πίσω από το άλλο και φεύγανε στον αέρα.

Η ενέργεια να έμπαινες εκείνη την ώρα στο λιμάνι θα ήταν πέρα από κάθε λογική οπότε αναγκαστικά συνεχίσαμε για Καρλόβασι.Στο Καρλόβασι τα ίδια πράγματα ακριβώς οπότε συνεχίσαμε για Βαθύ.Στο Βαθύ η θάλασσα ανέβαινε στην παραλιακή και ο αέρας σήκωνε τα πάντα.Κάνουμε προσπάθεια να δέσουμε δένβουμε βγαίνει λίγος κόσμος και αρχίσανε να σπάνε οι κάβοι ο ένας πίσω από τον άλλον.

Τα μαζεύουμε κι από κει και πάμε και φουντάρουμε έξω από το κοκάρι όπου παραμείναμε μέχρι την άλλη μέρα το πρωί που έσπασε λίγο ο καιρός και μπήκαμε στο Βαθύ.Κάτσαμε μέρχι το βράδυ γιατί το απαγορευτικό ίσχυε ακόμα και το βράδυ ό καιρός φόρτσαρε και έκοψε τις 3 από τις 5 λεντίες και ξέσυρε 7 κλειδιά φουνταρισμένα. :eek:

Την κάνουμε ξανά για το Κοκάρι όπου κάτσμε μέχρι την άλλη ημέρα το μεσημέρι όταν και έληξε το απαγορευτικό.

Εδώ θέλω να τονίσω κάτι.Το βαθύ της Σάμου με νοτιά γίνεται πολύ επικύνδηνο ενώ με Βοιρριά είναι αασφαλέστατο ακόμα και με 10αρι.Παρόλο που έχει μεγάλη προβλήτα και μπορεί να πλαγιοδετήσει το πλοίο όταν έχει νοτιά και να μην έχει αναγκη τίποτα δεν υπήρχαν μπαλόνια για να ΄΄εχεις την δυνατότητα να κάνεις πλαγιοδέτηση.

Από άυτή την ιστορία και μετά με προσωπικές ενέργειες του καπτα Βασίλη και με την πολύτιμη βοήθεια του καβοδέτη Μανώλη Μανέττα πήγαν και βρήκαν παλιά λάστιχα φορτηγών από ένα βουλκανιζαντέρ αγόρασαν καδένες και με την βοήθεια των ναυτών του ΕΞΠΡΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑ τοποθετήθηκαν κατά μήκος της προβλήτας και τώρα το πρόβλημα έχει λυθεί.

Δηλαδή αυτά που έπρεπε να κάνει το Λιμενικό Ταμείο Σάμου στο οποίο είχαν γίνει έγγραφες αναφορές από τους πλοιάρχους της γραμμής το έκανε το πλήρωμα του ΕΞΠΡΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑ.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...