Jump to content
Shipfriends

Δωδεκατη Ιστορια: Ο τορπιλισμος του ευδρομου Ελλη στο λιμανι της Τηνου την 15/08/1940


Recommended Posts

Ιστορια Δωδεκατη

πολλα χρονια πριν, σε ενα μικρο ευρωπαϊκο λιμανι, ελαβε χωρα ενα θλιβερο συμβαν.

ενα μικρο και ασημο σκαφος προκαλει μοιραια ζημια σε ενα πολυ μεγαλυτερο, με αποτελεσμα το θανατο 9 μελων του πληρωματος του.

παροτι πολλοι ειδαν το συμβαν εγινε προσπαθεια να υποβαθμιστει το γεγονος γιατι τα δυο πλοια ηταν διαφορετικων συμφεροντων.

το ονομα του ασημου πλοιου δεσποζει σημερα με αλλη μορφη σε ενα μερος της μεσογειου.

το δευτερο πλοιο (το "θυμα") ειχε κατασκευαστει σε αλλη ηπειρο.

ποια ειναι τα δυο πλοια;

που εγινε το συμβαν;

υπηρξαν αλλες παρεπομενες ζημιες στο λιμανι που αναφερομαστε;

Link to comment
Share on other sites

.

Μήπως ο κουίζ μάστερ θα είχε την καλωσύνη να μας διευκρινήσει κάποια πραγματάκια???

1. "Τα πολλά χρόνια πριν", τι τάξεως μεγέθους είναι ???

2. "Μοιραία ζημιά", εννοούμε βύθιση ή ολική καταστροφή???

3. Τα 9 θύματα είναι του μικρού ή του μεγάλου πλοίου???

4. Το όνομα του "μικρού και άσημου πλοίου" δέσποζε και πρίν το συμβάν???.

.

Link to comment
Share on other sites

1. 65 χρονια

2. βυθιση μετα απο καταστροφη

3. του μεγαλου

4. παντα δεσποζε με καποια μορφη αλλα με τη συγκεκριμενη μορφη τα τελευταια χρονια.

προσθετη βοηθεια

α)πλοιο με ονομα παραπλησιο με αυτο του μεγαλου πλοιου συνανταται στα νερα του 10ου μελους της ΕΕ τα τελευταια χρονια.

β)το μικρο ονομα του κυβερνητη του μικρου πλοιου εχει εμμεση αλλα εκδηλη σχεση με την περιοχη του λιμανιου που ελαβε χωρα το συμβαν.

Link to comment
Share on other sites

.

Δεν ξέρω τι έχεις κατά νού σου, αλλά τα στοιχεία του κουίζ ταιριάζουν κατά μεγάλο μερος με τον τορπιλισμό της Έλλης..

Πολλές ομοιότητες, πάρα πολλές για να είναι σύμπτωση. :D

.

Link to comment
Share on other sites

.

Και συνεχίζω με τις ομοιότητες σε σχέση με τα δεδομένα.

Η Έλλη βυθίσθηκε το 1940 (πριν 65 χρόνια) μετά από τορπιλισμό σε ένα μικρό Ευρωπαϊκό λιμάνι (Τήνος).

Εννέα μέλη του πληρώματος της Έλλης χάθηκαν. Η Έλλη είχε ναυπηγηθεί στις ΗΠΑ.

Όλοι τότε γνώριζαν ότι ο τορπιλισμός έγινε από το Ιταλικό Υ/Β DELFINO, αλλά υποβάθμισαν το γεγονός για να μην κηρυχθεί αμέσως ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος.

Το όνομα DELFINO κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στηνΈλλάδα υπό την μορφή Minoan Flying Dolphins.

Υπάρχει πλοίο με παρόμοιο όνομα το ELLI T στην Ελλάδα (10ο μέλος της ΕΕ).

Το λιμάνι της Τήνου έπαθε ζημιά από μιά τορπίλη που αστόχησε και έπεσε στον μώλο.

Το μικρό όνομα του κυβερνήτη του Υ/Β Giuseppe Aicardi συσχετίζεται με το Καθολικό στοιχείο των Κυκλάδων και μάλιστα της Τήνου.

Το μόνο που δεν ταιριάζει είναι η διαφορά μεγέθους των 2 πλοίων. Το Έλλη δεν ήταν πολύ μεγαλύτερο του DELFINO. :D

.

Link to comment
Share on other sites

.

Το μικρό όνομα του κυβερνήτη του Υ/Β Giuseppe Aicardi συσχετίζεται με το Καθολικό στοιχείο των Κυκλάδων και μάλιστα της Τήνου.

Το μόνο που δεν ταιριάζει είναι η διαφορά μεγέθους των 2 πλοίων. Το Έλλη δεν ήταν πολύ μεγαλύτερο του DELFINO. :confused:

.

giuseppe=ιωσηφ και ο ιωσηφ σχετιζεται με την Παναγια προστατιδα του νησιου

τη διαφορα μεγεθους, ομολογω οτι δεν την ειχα συνειδητοποιησει

οσο για το delfino oχι μονο στο ονομα αλλα και στα σινιαλα των πλοιων της εταιρειας κυριαρχει :D

να συμπληρωσω οτι το ΕΛΛΗ ειχε παραγγελθει απο την κινεζικη κυβερνηση αλλα αγοραστηκε απο την Ελλαδα πριν παραδοθει.

το delfino βυθιστηκε το 1943. φευγοντας απο τον Ταραντα επαθε μια περιεργη εμπλοκη στο πηδαλιο και συγκρουστηκε με την πιλοτινα. απο τη συγκρουση προκληθηκε μεγαλο ρηγμα και το Υ/Β βουλιαξε με 28 απο τα μελη του πληρωματος

εδω εχουμε τα σχετικα links

http://www.hellenicnavy.gr/ellh.asp

http://www.hellenicnavy.gr/ellh_en.asp

http://www.army.gr/n/e/archive/events/1940.html

http://www.regiamarina.net/subs/submarines/delfino/delfino_us.htm

η ιστορια ειναι γνωστη. το delfno τορπιλισε την ΕΛΛΗ στο λιμανι της ΤΗΝΟΥ ανημερα της Παναγιας το 1940.

συμφωνα με μεταγενεστερη δηλωση του Aιcardi το ΥΒ περιπολουσε και τορπιλισε γιατι εγινε αντιληπτο. η επικρατεστερη εκδοχη ειναι ακομη και σημερα οτι ο τορπιλισμος της ΕΛΛΗΣ ηταν μια ενεργεια που απεβλεπε στην εξωθηση της ΕΛΛΑΔΑΣ στον πολεμο. Βασικα οι ιταλοι "ψαχνονταν" για πολεμο. Πιθανοτατα η εντολη (που την γνωριζαν λιγοι) ειχε δοθει απο το γραφειο του Ντουτσε.

ειναι αξιοσημειωτο οτι το ΥΒ προσπαθησε να βυθισει αλλα δυο πλοια τα επιβατηγα Ελση και Εσπερος ενω απο θαυμα δεν υπηρξαν νεκροι πολιτες απο την τορπιλη που εσκασε στον ντοκο.

ellh_2.jpg

η ενεργεια αυτη τυπικα εγινε εν καιρω ειρηνης. τα δυο κρατη δεν ηταν εμπολεμα ακομη

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Επειδή από καιρό είχα την απορία σε τι κατάσταση βρίσκεται η βυθισμένη ΕΛΛΗ και μόλις πρόσφατα έμαθα, είπα να το μάθουν και όσοι δεν το ξέρουν.

Σε ποιά κατάσταση βρίσκεται η βυθισμένη ΕΛΛΗ και ποιά κομμάτια του πλοίου διατηρούνται ακέραια?

Link to comment
Share on other sites

Νηρεα ο τροπος που ρωτας (συνηθως ρωτας ετσι οταν ξερεις την απαντηση για κατι και δεν ειναι ευχαριστη:D ), με κανει να υποθεσω οτι το Μνημειο (περι Μνημειου προκειται), μαλλον εχει πεσει θυμα του υπο κατασκευη νεου λιμανιου της οφιουσσας.:D

Link to comment
Share on other sites

Χειρότερα νέε μου...τρισχειρότερα! Πρόκειται για κατάντια...χειρότερη και από τόν ίδιο τον τορπιλλισμό, για τον οποίο, τουλάχιστον, έφταιγαν οι Ιταλοί, ενώ...

Προσπάθησε λίγο ακόμα...δεν έπιασες ακόμα πάτο στις υποθέσεις σου. Βάλε στο μυαλό σου την χειρότερη εκδοχή.

ΥΓ Τι γίνεται το πανίσχυρο λόμπυ των Τηνιακών? Ακόμα και αυτοί αγνοούν την υπόθεση?

Link to comment
Share on other sites

Δεν νομίζω ότι έχεις χάσει επεισόδια...εκτός και εάν έχω χάσει εγώ και δεν το ξέρω.

Πρόσφατα έπεσα επάνω σε ένα λίγο παλιότερο δημοσίευμα της Καθημερινής (13/8/2006) σχετικά μα την βύθιση της Έλλης και το οποίο περιείχε κάποια σχετικά άγνωστα στοιχεία.

Το διάβασα και δεν το πίστευα, και εάν μάλιστα δεν ήταν σοβαρός ο δημοσιογράφος και η εφημερίδα θα νόμιζα ότι επρόκειτο για καμιά «αρβύλα». Όμως, ο Γ. Μαλλούχος και σοβαρός είναι και στοιχεία επικαλείται και στην εκπομπή συμμετείχαν οι νυν Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΝ.

Δυστυχώς, δεν είδα την εκπομπή, ώστε να μάθω περισσότερα.

Φως στη διπλή δολοφονία της «Ελλης»

Το χρονικό της «προαναγγελθείσας» βύθισης του καταδρομικού στην Τήνο το 1940 και η πώλησή του για... παλιοσίδερα

Tου Γεωργιου Π. Mαλουχου

[…]Κατευναστική πολιτική

Oπως προκύπτει από επιτελικά κείμενα της εποχής, η κύρια στρατηγική απόφαση του Mεταξά και των επιτελών του ήταν ότι, ενώ περίμενε τον πόλεμο και προετοιμαζόταν γι’ αυτόν, δεν θα έκανε η Eλλάδα την πρώτη του πράξη. Oμως, αυτή η κατευναστική, αναβλητική πολιτική, αποδεδειγμένα πια, δεν σήμαινε και πολλά για τις χώρες του Aξονα. Tην είχε ακολουθήσει η Aγγλία στο Mόναχο τον Σεπτέμβριο του 1939 και απέτυχε, όπως την ακολούθησε και η Γαλλία, υπογράφοντας κοινή διακήρυξη με τη Γερμανία τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Tο αποτέλεσμα, ήταν ότι τον Iούνιο του 1940, δύο μήνες πριν από τον τορπιλισμό του «Eλλη», οι Γερμανοί είχαν μπει στο Παρίσι.

Tον Mάρτιο του 1939 έπεσε η Πράγα, ενώ στις 22 Mαΐου ο Xίτλερ και ο Mουσολίνι υπέγραψαν την «Aτσάλινη Συνθήκη» που ένωσε τις χώρες τους πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά. Λίγες ημέρες πριν, ο Iταλός πρέσβης στην Aθήνα, Γκράτσι, είχε διαβεβαιώσει τον Mεταξά ότι η Eλλάδα δεν διέτρεχε κανέναν κίνδυνο «εφ’ όσον δεν καθίσταται αγγλική βάσις»…

Aκριβώς ένα χρόνο πριν από τον τορπιλισμό του «Eλλη», οι Γερμανοί και οι Σοβιετικοί μοιράζουν την Πολωνία, ενώ τον Mάιο του 1940 οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Oλλανδία και το Bέλγιο. Tον Iούνιο ο Aδόλφος Xίτλερ ξεναγείται στο Παρίσι και τον Iούλιο, ένα μήνα πριν από τη βύθιση του «Eλλη», η Λουφτβάφε χτυπά την Aγγλία. Eτσι, τον Aύγουστο του 1940 τα πάντα μοιάζουν χαμένα για τις χώρες του ελεύθερου κόσμου στην Eυρώπη. Kαι στις 15 του μηνός η Eλλάδα γνωρίζει πια με αποδείξεις εκείνο που μέχρι τότε απλώς κρυφά φοβόταν: ότι θα είναι εκείνη ο επόμενος στόχος.

Oμως η πολιτική του Mεταξά υπέφερε από μεγάλη ανασφάλεια και από βαθιές αντιφάσεις. Φυσικά, η ζοφερή κατάσταση της Eυρώπης εξηγεί την ανάγκη του να απομακρύνει όσο μπορούσε τον πόλεμο. Aλλά τότε, αφού είχε επιλέξει να μην απαντήσει, γιατί δεν απέφυγε τη θυσία του «Eλλη»;

Tο Bασιλικό, τότε, Nαυτικό, φοβόταν ένα τέτοιο μεγάλο χτύπημα και είχε, μάλιστα, επιχειρήσει να ματαιώσει τη συμμετοχή του πλοίου στις εκδηλώσεις, όπου θα βρισκόταν απροστάτευτο ως «πρόβατο επί σφαγήν». Γράφει ο ναύαρχος Mεζεβίρης, που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο επιτελείο: «Kατέβηκα αμέσως στον Nαύσταθμο και έσπευσα να συναντήσω τον Aρχηγό του Στόλου που μόλις είχε πληροφορηθεί το γεγονός. Hταν έξαλλος και φοβερά αγανακτισμένος κατά του υφυπουργού. Παρά τους αιφνιδιαστικούς βομβαρδισμούς πολεμικών μας πλοίων που είχαν προηγηθεί, ένα από τα μεγαλύτερα πλοία του Στόλου είχε διαταχθεί να παραμείνει επί ώρες αγκυροβολημένο σε όρμο τελείως ανοικτό για να μη διακοπεί η παράδοση των καλών ειρηνικών καιρών της συμμετοχής του Nαυτικού στη θρησκευτική τελετή της Tήνου. Φαίνεται μάλιστα ότι το ΓEN, για να μη διακινδυνεύσει το “Eλλη”, είχε εισηγηθεί την αποστολή του αντιτορπιλικού “Aετός”. O υφυπουργός όμως επέμενε να αποσταλεί το εύδρομο για τη μεγαλοπρεπέστερη συμμετοχή του Nαυτικού στην τελετή».

Aρα, τελικά, η βύθιση του «Eλλη», δεν ήταν ξαφνική. Kάθε άλλο μάλιστα. Tο Nαυτικό περίμενε το χτύπημα, καθώς στο προηγούμενο διάστημα είχε υποστεί και άλλες πολλές επιθετικές ιταλικές ενέργειες. Στις 12 Iουλίου τρία ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα είχαν χτυπήσει το πλοίο του Bασιλικού Nαυτικού «Ωρίων» στην Kρήτη, ενώ βομβάρδισαν και το αντιτορπιλικό «Yδρα» που έσπευσε να το βοηθήσει. Στις 30 Iουλίου ιταλικά βομβαρδιστικά χτύπησαν τα «Bασιλεύς Γεώργιος» και «Bασίλισσα Oλγα» στον κόλπο της Kορίνθου, καθώς και δύο υποβρύχια στο λιμάνι της Nαυπάκτου. Oσο για τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων ήταν πια καθημερινές.

Tελικά, η Eλλάδα αποφάσισε να προσποιηθεί ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Δεν απάντησε στις πολλαπλές επιθέσεις πριν από τη βύθιση του «Eλλη». Δεν προσπάθησε να αποφύγει τη βύθισή του. Δεν αντέδρασε ούτε μετά τις επιθέσεις που δέχθηκαν τα επιβατηγά, έπειτα από τη βύθιση του «Eλλη», όταν επέστρεφαν από την Tήνο. H κατευναστική πολιτική έφτασε τόσο μακρυά, μέχρι και να αποκρυβεί ως μέγα μυστικό η ταυτότητα του εχθρού.

Πουλήθηκε... η Ιστορία

Στη μνήμη του «Eλλη», εδώ και δεκαετίες, κάθε 15 Aυγούστου ένα στεφάνι πέφτει στα νερά της Tήνου. Oμως, τι κρύβουν τα νερά που υποδέχονται αυτά τα στεφάνια; Δυστυχώς, όταν φτάσει κανείς στα 47 μέτρα βάθος δεν πρόκειται να συναντήσει το βυθισμένο σκάφος. Tο μόνο που θα συναντήσει είναι μερικές λαμαρίνες. Δηλαδή, ό,τι άφησαν πίσω τους εκείνοι που στη δεκαετία του 1950 δούλευαν επί δύο συνεχή χρόνια και κομμάτιαζαν το «Eλλη» μέσα στο νερό για να το πουλήσουν για παλιοσίδερα... Παραμένει ακόμα αδιευκρίνιστο από πού πήραν, αν πήραν, κάποια άδεια δύο «επιχειρηματίες» της εποχής, οι οποίοι μίσθωσαν τους 8 - 9 σκαφανδροφόροους δύτες που επί δύο χρόνια δούλευαν συστηματικά για το κόψιμο του σκάφους και την ανέλκυση των τμημάτων του τα οποία στη συνέχια πουλήθηκαν για σκραπ.

Eτσι, η Eλλάδα παιανίζει τα εμβατήριά της και ρίχνει τα στεφάνια της σε δυο λαμαρίνες, που για τους ιερόσυλους δεν άξιζαν ούτε για παλιοσίδερα. Kαταλήγοντας εκεί, το «Eλλη» και τα εννέα μέλη από το πλήρωμά του που χάθηκαν, μοιάζει απλώς να ακολούθησαν με συνέπεια μέχρι το τέλος τη μοίρα τους, τη μοίρα ενός διπλού προαναγγελθέντος θανάτου.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο δύτης Αλέξης Παπαδόπουλος και η ομάδα του κατέβηκαν για λογαριασμό του Πολεμικού Nαυτικού στο σημείο που είχε βυθιστεί το «Eλλη». Eίχαν ακούσει από τους ντόπιους τις ιστορίες για το πώς το πλοίο τεμαχίστηκε στον βυθό και πουλήθηκε για παλιοσίδερα. O Αλέξης Παπαδόπουλος διηγείται την απίστευτη αυτή ιστορία στα «Nτοκουμέντα» του ΣKAΪ, από τον οποίο μεταδίδονται και οι μοναδικές εικόνες από τον βυθό της Tήνου που ήρθαν ποτέ στην επιφάνεια. Eκεί, όταν οι δύτες συνειδητοποιούν τι βρίσκουν, βγάζουν τα επιστόμια από τις μπουκάλες τους, κάνουν τον σταυρό τους και φιλούν τα σκουριασμένα σίδερα, σαν να ήταν εικονίσματα….

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100014_13/08/2006_193980

Εκείνο που θα ήθελα να μάθω είναι:

ποιοι ήταν αυτοί οι αξιωματικοί και οι πολιτικοί που υπέγραψαν μια τέτοια απόφαση και με ποιο σκεπτικό?

Και μάλιστα σε εποχές άκρατης εθνικοφροσύνης.

Ειλικρινά έπεσα από τα σύννεφα..όπως πιστεύω και οι περισσότεροι από εσάς.

Link to comment
Share on other sites

ειναι ανατριχιαστικο και ασυλληπτο, ειδικα αν λαβει κανεις υπ'οψιν του το πολιτικο κλιμα της εποχης.

φανταζεστε να πουλουσαν οι αμερικανοι για scrap το pearl harbour memorial;; τι θα γινοταν;;.

Link to comment
Share on other sites

Όντως η επίθση στην Έλλη δεν ήταν καθόλου ξαφνική....

Για το ποιοί είμαστε εμείς οι Ελληνες και για τα κακα΄των πολιτικών έχω κάτι ενδιαφέρον από την περίοδο αυτή.

Περισσότερα στην σελίδα για τον ναύαρχο Μεζεβίρη που με έχει "κερδίσει" σαν άνθρωπος και στρατιωτικός...

http://www.mezeviris.gr/career.html

Από τον επανάπλου του Στόλου στον Ναύσταθμο τον Απρίλιο του 1939 μέχρι την Ιταλική επίθεση, δεν δόθηκε πλέον η ευκαιρία στο Στόλο ως σύνολο να εκτελέσει εκπαιδευτικούς πλόες έξω από τον Σαρωνικό. Λίγες ημέρες μετά τον κατάπλου διετάχθην αιφνίδια να αποπλεύσω επειγόντως επί κεφαλής δυνάμεως δυο αντιτορπιλικών τύπου «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και τριών υποβρυχίων για εκτέλεση γυμνασίων στον Κορινθιακό. Ήταν προφανές ότι η ξαφνική αυτή αποστολή οφείλονταν σε ανησυχητικές πληροφορίες σχετικές με την επιδείνωση της διεθνούς καταστάσεως. Κατά τη διάρκεια της δεκαήμερης αυτής αποστολής επωφελήθηκα της ευκαιρίας για να εξασκήσω τα πλοία σύμφωνα με τις αντιλήψεις μου. Αν και η σύνθεση της δύναμης καθιστούσε δυσχερή την σύνταξη προγράμματος ασκήσεων που να είναι ωφέλιμο και για τους δυο τύπους πλοίων, τελικά ο χρόνος της παραμονής εν πλω χρησιμοποιήθηκε κατά τρόπο πολύ χρήσιμο. Μεταξύ άλλων, τα υποβρύχια χρησιμοποιήθηκαν και ως πλοία επιφανείας για την εκτέλεση, μαζί με τα αντιτορπιλικά, νυκτερινών ασκήσεων με την μορφή πολεμικών θεμάτων. Το προσωπικό των υποβρυχίων ωφελήθηκε ιδιαίτερα, καθώς μετείχε πρώτη φορά σε ασκήσεις αυτού του είδους. Μεγάλο ενδιαφέρον είχαν και οι συνδυασμένες ασκήσεις που εκτελέστηκαν με το Οχυρό του Αράξου που επίσης για πρώτη φορά συμμετείχε σε τέτοια γυμνάσια. Επαναπλεύσαμε στον Ναύσταθμο τις παραμονές του Πάσχα και χορηγήθηκαν ολιγοήμερες άδειες στα πληρώματα.

Μετά τις γιορτές του Πάσχα, επιθεώρησα λεπτομερώς τη κατάσταση των πλοίων εφεδρείας της ΑΔΑ. Λαμβανομένων υπόψη των διαθέσιμων μέσων σε προσωπικό, η συντήρηση των αντιτορπιλικών ήταν καλή και η οργάνωσή τους ικανοποιητική. Αντίθετα, ήταν εμφανή τα ίχνη της από μακρού χρόνου εγκατάλειψης των τορπιλοβόλων. Χάρις στις προσπάθειες του κυβερνήτη τους η κατάσταση είχε κάπως βελτιωθεί, υπήρχαν όμως ακόμα πολλές ελλείψεις που θα δυσκόλευαν την γρήγορη κινητοποίησή τους.

Τον Μάιο του 1940 με διαταγή του Αρχηγού του Στόλου συγκροτήθηκε προσωρινά δεύτερος Στολίσκος εκπαίδευσης αποτελούμενος από το α/τ «ΑΕΤΟΣ», δυο αντιτορπιλικών τύπου «ΘΥΕΛΛΑ» και τριών τορπιλοβόλων. Το μέτρο αυτό απέβλεπε αφενός στη διαπίστωση ελλείψεων κατά την κινητοποίηση των πλοίων αυτών, αφετέρου στην εκπαίδευση του προσωπικού και ιδιαίτερα των νέων αξιωματικών που τοποθετήθηκαν κυβερνήτες τους. Η εκπαίδευση του προσωπικού θα είχε πραγματική αξία αν χρησιμοποιούνταν για την επάνδρωση των πλοίων το προσωπικό που προορίζονταν γι’αυτά εν καιρώ πολέμου. Η επάνδρωση όμως έγινε με προσωπικό των εν ενεργεία πλοίων , που στη συνέχεια επανήλθε στις υπηρεσίες τους. Ορισμένοι, μάλιστα, από τους κυβερνήτες ήταν αξιωματικοί του επιτελείου του Αρχηγού του Στόλου. Οι αποσπάσεις αυτές, κατά τις δύσκολες εκείνες στιγμές, είχαν και άλλες παρενέργειες: Δημιούργησαν σοβαρές ανωμαλίες στα πλοία του Στολίσκου ενεργείας που έπρεπε να βρίσκονται σε κατάσταση άμεσης ετοιμότητας.

Παρακολούθησα από κοντά την κινητοποίηση των πλοίων και κατήρτισα πρόγραμμα δεκαήμερης εντατικής εκπαίδευσης τους «εν όρμω», που εφαρμόστηκε υπό την άμεση επίβλεψή μου. Στη συνέχεια τα πλοία απέπλευσαν για εκτέλεση ασκήσεων στον Σαρωνικό που κράτησαν έξι ημέρες. Με εξαίρεση το α/τ «ΑΕΤΟΣ», τα υπόλοιπα πλοία του Στολίσκου εκπαίδευσης θα χρησιμοποιούνταν στον πόλεμο για την τοπική άμυνα και επομένως, το πρόγραμμα ασκήσεων γι’αυτά έπρεπε να είναι διαφορετικό από εκείνο των μεγάλων αντιτορπιλικών. Επειδή όμως το προσωπικό τους σε περίοδο πολέμου θα ήταν διαφορετικό από αυτό που προσωρινά υπηρετούσε, επωφελήθηκα της ευκαιρίας παράλληλα με την ναυτική εκπαίδευση να εφαρμόσω, κατά τη κρίση μου, πρόγραμμα ασκήσεων των αντιτορπιλικών με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Οι νέοι κυβερνήτες, που επανειλημμένα στο παρελθόν είχαν παρακολουθήσει τέτοιες ασκήσεις, γρήγορα προσανατολίστηκαν στα νέα τους καθήκοντα. Όλοι, με λύπη, είδαν το τέλος των ασκήσεων και τη διάλυση του Στολίσκου εκπαίδευσης.

Ο Στόλος σε πολεμική ετοιμότητα

Η Ιταλία είχε, πλέον, βγει στον πόλεμο. Μετά τον επανάπλου από τις ασκήσεις, λάμβανα πάλι διαταγή να αποπλεύσω για τον Κορινθιακό. Μου ανάθεταν την ίδια μικτή δύναμη που είχε τεθεί υπό τις διαταγές μου τον Απρίλιο του 1940. Έπρεπε να φροντίσω, το ταχύτερο δυνατόν, να συμπληρωθούν τα μέτρα κινητοποιήσεως που προβλέπονται σε πολεμική περίοδο και μου ορίζονταν να επιλέξω ως ορμητήριο, οποιοδήποτε της επιλογής μου, ανατολικά της Πάτρας.

Η εντολή που μου είχε δοθεί αφορούσε την τήρηση της ουδετερότητας στα χωρικά μας ύδατα και την περιφρούρηση της τιμής της σημαίας και της ακεραιότητας της χώρας κατά οιουδήποτε που θα επιχειρούσε να την επιβουλευτεί. Αν, όμως, το δεύτερο μέρος της εντολής αυτής δε σηκώνει πολλές ερμηνείες, η τήρηση της ουδετερότητας από μια μικρή χώρα, σ’ένα πόλεμο μεταξύ μεγάλων κρατών, παρουσιάζει πολλούς σκοπέλους, όπως γνωρίζουν όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα. Η σχετική εγκύκλιος που απέστειλε αργότερα το Υπουργείο των Ναυτικών προς τις ναυτικές αρχές δεν βοήθησε να αρθούν οι δυσκολίες: Ενώ η εγκύκλιος κατέληγε σε εντολή για την με πάση θυσία προάσπιση της εθνικής τιμής, σε προηγούμενη παράγραφο απέκλειε την προσφυγή σε βία, σε περίπτωση παραβίασης της ουδετερότητας, άνευ προηγούμενης εγκρίσεως του Υπουργείου… Το κακό όμως είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για την αίτηση έγκρισης και επομένως, όπως και αν ενεργούσε κανείς, διέτρεχε τον κίνδυνο να παραβεί τη μια από τις δυο παραγράφους της εγκυκλίου! Έχοντας υπόψη ορισμένο ενδεχόμενο, ζήτησα από το Υπουργείο διευκρινιστικές οδηγίες. Από την απάντηση του κατέληξα σ’ένα συμπέρασμα: Αν παρουσιάζονταν κάποια περίπτωση, θα ενεργούσα σύμφωνα με τη συνείδησή μου και τις ναυτικές παραδόσεις και δεν θα ασχολούμουνα πολύ με την ερμηνεία των παραγράφων της εγκυκλίου.

Ως ορμητήριο επέλεξα αρχικά την Ναύπακτο, όπου και καταπλεύσαμε αρχές Ιουνίου του 1940. Όταν περνούσαμε από τη διώρυγα της Κορίνθου, το πλήθος που είχε συγκεντρωθεί, διαισθανόμενο τον σκοπό του πλου μας, ζητωκραύγαζε με ενθουσιασμό. Όταν αγκυροβολήσαμε στη Ναύπακτο κάλεσα τους κυβερνήτες των πλοίων επί του α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ», τους γνωστοποίησα τον σκοπό της αποστολής μας και τόνισα ότι πάση θυσία θα περιφρουρήσουμε την τιμή της σημαίας. Τα λόγια μου έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο Ιατρίδης, κυβερνήτης του υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», ο οποίος, όταν ήρθε η ώρα των έργων, ανέπτυξε εξαιρετική πρωτοβουλία και δράση.

Τα αντιτορπιλικά διατάχθηκαν να βρίσκονται συνεχώς υπ’ατμόν, έτοιμα να αποπλεύσουν μέσα σε μια ώρα. Αργότερα, κατόπιν εντολής του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, τροποποίησα τη διαταγή αυτή για εξοικονόμηση καυσίμων. Στα πλοία διατάχθηκε υπηρεσία ως σε περίοδο πολέμου, απαγορεύτηκαν οι έξοδοι στην ξηρά, εκτός από ολιγόωρες σε μικρό τμήμα του προσωπικού και καθορίστηκαν λεπτομερώς τα μέτρα ασφαλείας και κυρίως αυτά που αφορούσαν αιφνιδιαστική αεροπορική επίθεση. Ασχολήθηκα επίσης με την εκπαίδευση των πληρωμάτων ενώ δεν έλαβα έγκριση από τον Αρχηγό του Στόλου για τη χορήγηση καυσίμων για εκτέλεση ασκήσεων. Αρνητική απάντηση έλαβα από τον Αρχηγό του Στόλου και στο επίμονο αίτημά μου να εγκρίνει την εκτέλεση σειράς πραγματικών πυρών επιφανείας και αντιαεροπορικών, από τα αντιτορπιλικά που ναυλοχούσαν στην Ναύπακτο. Για τα αντιτορπιλικά περιορίστηκα αναγκαστικά στην εφαρμογή προγράμματος γυμνασίων εν όρμω που αφορούσαν το καθαρά πολεμικό τους έργο. Τα υποβρύχια έβγαιναν για ασκήσεις στον Κορινθιακό, αλλά και αυτών η εκπαίδευση ήταν ελλιπής εφόσον δεν μπορούσα να διαθέσω αντιτορπιλικό ως στόχο. Για τον σκοπό αυτό επωφελούμασταν μόνο περιοδικά, από τον κατάπλου για ανεφοδιασμό μας βοηθητικών πλοίων του Στόλου.

Την εκτέλεση πλόων επιθυμούσα και για έναν άλλο λόγο. Η μακρά παραμονή εν όρμω στο ίδιο αγκυροβόλιο, που τελικά ξεπέρασε τους δυο μήνες, κάτω από συνθήκες διαβίωσης καθαρά πολεμικές αλλά χωρίς πολεμικές περιπέτειες καταντούσε πολύ ανιαρή για το προσωπικό. Για τη διατήρηση υψηλού του ηθικού έπρεπε τα πληρώματα να απασχολούνται σε ενδιαφέροντα έργα, όπως οι εν πλω ασκήσεις.

Εχθρικές προκλήσεις

Άλλη δύναμη, υπό τον Αρχηγό του Στόλου, αποτελούμενη από 4 αντιτορπιλικά τύπου «ΥΔΡΑ» βρίσκονταν στην Μήλο με ανάλογη εντολή με τη δική μου. Τη 12η Ιουλίου 1940 συνέβη σοβαρότατο επεισόδιο στη περιοχή αυτής της δύναμης. Το βοηθητικό «ΩΡΙΩΝ», ασχολούμενο με τον ανεφοδιασμό των Φάρων, δέχτηκε αεροπορική επίθεση. Στάλθηκε αμέσως από την Μήλο για παροχή βοήθειας το α/τ «ΥΔΡΑ» το οποίο δέχθηκε και αυτό σφοδρή αεροπορική επίθεση στην οποία απάντησε με εντατικά πυρά. Δεν εξακριβώθηκε η εθνικότητα των αεροσκαφών που επιτέθηκαν, λέχθηκε όμως ότι επρόκειτο για παρεξήγηση. Το τηλεγράφημα της αναφοράς του α/τ «ΥΔΡΑ» λήφθηκε και στην Ναύπακτο και προληπτικά διέταξα τα αντιτορπιλικά να ετοιμαστούν για άμεσο απόπλου. Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, στο οποίο ανάφερα τα μέτρα που πήρα, διέταξε μετά από λίγες ώρες να σβήσουν οι μηχανές.

Μετά από την πρώτη αυτή επίθεση κατά Ελληνικών πλοίων , εντάθηκαν τα μέτρα ασφαλείας της δύναμης που ναυλοχούσε στην Ναύπακτο και επειδή δεν είχε ακόμα ποντιστεί το ανθυποβρυχιακό φράγμα Ρίου και το ορμητήριο αυτό ήταν εκτεθειμένο σε επιθέσεις υποβρυχίων, έκρινα σκόπιμο, με την ευκαιρία εκτέλεσης πυρών γυμνασίων εν πλω, να επιλέξω σαν νέο ορμητήριο την Ιτέα. Δέκα μέρες αργότερα διατασσόμουν να επιστρέψω στην Ναύπακτο. Με έκπληξη πληροφορήθηκα την αιτία που προκάλεσε την διαταγή αυτή σε περίοδο μάλιστα περιορισμών στη κατανάλωση καυσίμων. Οι κάτοικοι της Ναυπάκτου είχαν δει με μεγάλη λύπη την αναχώρηση των πλοίων, η παρουσία των οποίων έδινε ζωή στην πόλη και αναζωογονούσε το εμπόριο. Παρακάλεσαν λοιπόν έναν συμπατριώτη τους, παράγοντα με υψηλές γνωριμίες στη Κυβέρνηση, να φροντίσει ώστε τα πλοία να επιστρέψουν στην Ναύπακτο και μάλιστα έγκαιρα για το ετήσιο πανηγύρι! Πράγματι, τη παραμονή του πανηγυριού καταπλεύσαμε στη Ναύπακτο. Η νέα αυτή μετακίνηση μας έδωσε και πάλι την ανέλπιστη ευκαιρία να εκτελέσουμε ενδιαφέρουσες ασκήσεις εν πλω.

Την ημέρα της άφιξής μας κατέφθασε και ο Αρχηγός του Στόλου, για να επιθεωρήσει τα πλοία, επιβαίνων του βοηθητικού «ΑΥΡΑ» και συνοδευόμενος από διάφορα πολιτικά πρόσωπα, μεταξύ των οποίων ήταν και ο προαναφερόμενος παράγοντας. Το βράδυ, ο παράγοντας αυτός οργάνωσε γεύμα στη πόλη στο οποίο προσκάλεσε και τους κυβερνήτες και τους υπάρχους των πλοίων. Η πρόσκληση αυτή με έφερε σε δύσκολη θέση, γιατί είχα απαγορεύσει να βγαίνουν συγχρόνως στη στεριά οι κυβερνήτες και οι ύπαρχοι. Ακόμα, το βοηθητικό «ΑΥΡΑ» ήταν κατάφωτο τη νύχτα ενώ, σύμφωνα με τα εφαρμοζόμενα σε τέτοιες περιστάσεις μέτρα ασφαλείας, τα πλοία της δύναμής μου εκτελούσαν κάλυψη φώτων. Δίδονταν έτσι στο προσωπικό η εντύπωση ότι τα ενοχλητικά μέτρα που εφάρμοζα δεν θεωρούνταν απαραίτητα από τον Αρχηγό του Στόλου. Σε σχετική υπόδειξή μου προς τον Αρχηγό, μου είπε ότι σύμφωνα με τη γνώμη των στελεχών του Υπουργείου η κατάσταση δεν ήταν ανησυχητική. Επομένως, θεωρούσε ότι δεν υπήρχε λόγος για τέτοιες προφυλάξεις και μου συνέστησε χαλάρωση των μέτρων. Ήμουνα όμως ο μόνος επί τόπου υπεύθυνος και αφού δεν είχε τροποποιηθεί με νεώτερη διαταγή η αρχική διαταγή του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού για το σκοπό της αποστολής μου, συνέχισα να εφαρμόζω τα ίδια ακριβώς μέτρα, παρά τη σύσταση του Ναυάρχου.

Είναι κρίμα που ο Ναύαρχος δεν έμεινε στη Ναύπακτο ένα εικοσιτετράωρο ακόμα! Την επομένη της αναχώρησής του, την 30η Ιουλίου 1940, λίγο μετά τη ανατολή μια ισχυρή έκρηξη με ξυπνούσε και συγχρόνως άκουγα τον αξιωματικό φυλακής στο κατάστρωμα να διατάζει «συναγερμός, αεροπορική επίθεση». Έτρεξα γρήγορα στο κατάστρωμα και παρατήρησα πίδακα νερού σε απόσταση 300 μέτρων από το α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και ένα αεροσκάφος σε μεγάλο ύψος που απομακρύνονταν προς τα δυτικά. Έλαβα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για τη περίπτωση που θα ακολουθούσαν και άλλες εχθρικές ενέργειες. Όπως και στην περίπτωση του α/τ «ΥΔΡΑ», ο βομβαρδισμός εκτελέστηκε από μεγάλο ύψος και δεν μπορέσαμε να εξακριβώσουμε την εθνικότητα του αεροσκάφους.

Στο πόλεμο κάθε αεροσκάφος που πετούσε πάνω από πολεμικό πλοίο, εφόσον δεν είχε έγκαιρα γνωστοποιηθεί ότι ήταν φίλιο, βάλλονταν με την εμφάνισή του. Στη περίπτωσή μας όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι απλά. Με εγκύκλιο που είχε κοινοποιηθεί στα εμπόλεμα μέρη, είχε γνωστοποιηθεί ότι απαγορεύεται στα αεροσκάφη τους να υπερίπτανται του εθνικού μας εδάφους. Οι διαταγές όμως του Υπουργείου προς τα πλοία του Στόλου ήταν διαφορετικές. Μόνο σε περίπτωση προσβολής των πλοίων μπορούσαμε να βάλλουμε κατά των επιτιθέμενων εχθρικών αεροσκαφών, άλλως οφείλαμε να περιοριζόμαστε σε αναφορά του γεγονότος. Με τα μέτρα που διαθέταμε τότε, οι πιθανότητες επιτυχίας κατά επιτιθέμενου αεροσκάφους ήταν πολύ μικρές, ακόμα και αν υπήρχε ελευθερία έναρξης βολής με την εμφάνισή του. Προφανώς, αν περιμέναμε πρώτα να ρίξει τη βόμβα του και μάλιστα από μεγάλο ύψος, οι πιθανότητες κατάρριψής του ήταν μηδαμινές. Για διευκόλυνση της καταστάσεως είχα ζητήσει από το Υπουργείο να ειδοποιούμαι εγκαίρως για κάθε διέλευση φίλιου αεροσκάφους πάνω από το αγκυροβόλιο. Τα πλοία είχαν διαταγές, όποτε αεροσκάφος περνούσε πάνω από το αγκυροβόλιο χωρίς προειδοποίηση να διατάζουν συναγερμό. Παρ’όλα αυτά, πολλές φορές κάθε μέρα, ξένα και δικά μας αεροσκάφη περνούσαν χωρίς προειδοποίηση. Επειδή οι συνεχείς συναγερμοί προκαλούσαν τον εκνευρισμό του προσωπικού, αποφάσισα να τροποποιήσω τη διαταγή. Ορίστηκε ότι στο εξής κάθε εμφανιζόμενο αεροσκάφος θα σκοπεύεται από τους άνδρες φυλακής των αντιαεροπορικών (Α/Α) που θα είναι έτοιμοι να κάνουν άμεση έναρξη πυρός, χωρίς να διατάζεται συναγερμός. Το γεγονός ότι επί δυο μήνες οι ομοχειρίες των αντιαεροπορικών εκτελούσαν συνεχώς αυτή τη παρακολούθηση, χωρίς να συμβεί κάτι έκτακτο, ασφαλώς θα συνετέλεσε στο να μη γίνει έναρξη βολής, αμέσως μόλις εκδηλώθηκε η επίθεση.

Αμέσως μετά τη προσβολή από το εχθρικό αεροσκάφος ανάφερα στο Υπουργείο ότι στο εξής, πλην αντίθετης διαταγής, θα βάλω κατά παντός εμφανιζομένου αεροσκάφους άνευ προειδοποιήσεως και εξέδωσα διαταγές προς τα πλοία στο πνεύμα αυτό. Μετά από μερικές ώρες έλαβα απάντηση από το Υπουργείο που με διέταζε να συμμορφώνομαι προς τις υφιστάμενες διαταγές. Κατά το διάστημα όμως που μεσολάβησε μέχρι τη λήψη της απάντησης, παραλίγο να συμβεί τραγική παρεξήγηση. Σε νέα εμφάνιση αεροσκάφους πάνω από το αγκυροβόλιο είχε διαταχθεί συναγερμός οπότε και έσπευσα προς τα Α/Α πολυβόλα του α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» για να παρακολουθήσω τις ενέργειές τους. Έφθασα έγκαιρα, διότι από το αεροσκάφος ρίφθηκε ογκώδες αντικείμενο και ο αξιωματικός των πολυβόλων είχε διατάξει έναρξη πυρός, διέκρινα ότι επρόκειτο για ελληνικό αεροσκάφος και ανέστειλα τη διαταγή. Το αντικείμενο που είχε ριφθεί στη θάλασσα επέπλευσε και αποδείχτηκε ότι ήταν δέμα με εφημερίδες που έρριψε ο αεροπόρος για να διασκεδάσει την ανία μας!

Λήφθηκε η απόφαση τα πλοία που βρίσκονταν σε ειδικές αποστολές να αντικαθίστανται περιοδικώς με άλλα. Είχαν ήδη αντικατασταθεί εκείνα που ναυλοχούσαν στη Μήλο με το ελαφρύ καταδρομικό «ΕΛΛΗ» και το α/τ «ΑΕΤΟΣ». Ακολούθησε η αντικατάσταση των πλοίων στη Ναύπακτο με δυο α/τ τύπου «ΥΔΡΑ». Επέστρεψα στον Ναύσταθμο με τα α/τ «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και «ΒΑΣ. ΟΛΓΑ», αφού παρέδωσα τα καθήκοντά μου στον αρχαιότερο κυβερνήτη.»

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητέ Γιώργο, είναι πολύ ενδιαφέροντα τα στοιχεία που μας δίνει ο Ναύαρχος Μεζεβίρης (τον οποίο δεν γνώριζα) και απ’ ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω είναι κοντά στην πραγματικότητα. Αν και η διήγηση διέπεται από το σύνηθες (για αποστράτους ) ύφος: «εγώ τα είχα όλα καλά καμωμένα και τους είχα προειδοποιήσει….αλλά αυτοί εκεί πάνω στα επιτελεία και στα Υπουργεία δεν ήξεραν τι τους γινόταν».

Επί της ουσίας τώρα, νομίζω ότι τα άλλα 2 Υ/Β (εκτός του Παπανικολή) ήταν ο Κατσώνης και ο Νηρέας :) .

Όσον αφορά τον «παράγοντα» της Ναυπάκτου που «κατόπιν ενεργειών του» ξαναπήγαν τα πλοία στο «Μικρό Αλγέρι»:D , δεν έκανε κάτι πρωτότυπο. Τα ίδια ακριβώς γίνονται και σήμερα σε όλη την Ελλάδα με την ίδρυση ή μεταφορά στρατοπέδων…και στα τελευταία χρόνια με τις Πανεπιστημιακές σχολές.

Ο Ναύαρχος νομίζω κάνει λάθος υπονοώντας ότι για την επίθεση ευθύνεται η μετακίνηση από την Ιτέα πίσω στη Ναύπακτο, γιατί το αεροπλάνο ήρθε από Ανατολικά με σκοπό να βομβαρδίσει και να προκαλέσει τα πλοία και αυτό θα γινόταν είτε ήταν στην Ιτέα είτε στην Ναύπακτο. Η αντιαεροπορική κάλυψη και στα δύο μέρη ήταν ίδια, δηλ. ανύπαρκτη. Απλώς, στη Ναύπακτο ήταν περισσότερο εκτεθειμένα σε προσβολή από Ιταλικά Υ/Β, τα οποία δεν θα διακινδύνευαν να επιτεθούν στην Ιτέα και να εγκλωβισθούν στον Κορινθιακό.

Τέλος θα ήθελα να συμπληρώσω και να παραθέσω και μία λίγο διαφορετική άποψη σχετικά με τον βομβαρδισμό στην Ναύπακτο.

Ο Ιωάννης Γκίκας στο βιβλίο του «Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ» (Εστία, 1982) αναφέρει ότι το Ιταλικό αεροπλάνο ήρθε από την Ρόδο με προσωπική εντολή του γελοιωδέστατου φανφαρόνου Ντε Βέκκι, ο οποίος ήθελε να αρχίσει τον πόλεμο με την Ελλάδα μια ώρα αρχύτερα και να παρει την δόξα ο ίδιος. Επίσης, αναφέρει ότι το αεροπλάνο έριξε 4 βόμβες (και όχι μία) και ότι ο βομβαρδισμός έγινε ξημερώματα της 31ης Ιουλίου και όχι της 30ης , όπως αναφέρεται παραπάνω.

Δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό, απλώς επισημαίνω την μικρή διαφορά στην ημέρα.

ΥΓ Σα να ξεφεύγουμε, όμως, λιγάκι από την ΕΛΛΗ.

Link to comment
Share on other sites

Επειδή μου έκανε εντύπωση που δεν θυμόμουνα καθόλου τα της διάλυσης της ΕΛΛΗΣ, ξανακοίταξα κάποια βιβλία μου που λογικά θα έπρεπε κάτι, έστω ελάχιστο, να αναφέρουν.

Και πραγματικά κάτι βρήκα που δεν το θυμόμουν καθόλου.

Στο βιβλίο του Αλέκου Φλωράκη (γνωστός Τηνιακός λαογράφος) - « Η Παναγία της Τήνου στον Αγώνα του ‘40», έκδοση του ΠΙΙΕΤ, Αθήνα 1990 – υπάρχει το παρακάτω άρθρο του τ. Δημάρχου Τήνου, Σωκράτη Κ. Καρδαμίτση που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Κυκλαδικόν Φως», τον Οκτώβριο του 1986.

Το βιβλίο του Αλέκου Φλωράκη είναι μια ενδιαφέρουσα (αν και στρατευμένη) συλλογή διαφόρων κειμένων σχετικά με την Ευαγγελίστρια και τον ρόλο που διαδραμάτισε η πίστη σε αυτήν κατά τον πόλεμο του 1940. Ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ, βεβαίως, έχει ιδιαίτερη θέση στο βιβλίο, καθώς η έκδοση ήταν επετειακή για τα 50 χρόνια από την βύθισή της.

Γράφει, λοιπόν, ο κ. Σωκράτης Καρδαμίτσης:

«Το λυπηρό είναι ότι «Έλλη» στον υγρό της τάφο σήμερα δεν υπάρχει.

Η «Έλλη» μεταπολεμικώς εκποιήθηκε «ως άχρηστο υλικό» αντί «πινακίου φακής», αντί να αποτελεί εσαεί το μνημείο του σεβασμού και της δόξης όλων των μετέπειτα γενεών, μιας των ενδοξότερων σελίδων ή ίσως και της ενδοξότερης της ιστορίας του Έθνους. Τμήματα των τορπιλλών κοσμούν το «Μαυσωλείο των θυμάτων της Έλλης» στον περίβολο της Παναγίας. Και άθετα κομμάτια, ή αναμνηστική στήλη της «Έλλης» στον Ναό της Αγίας Τριάδος του Δήμου Τήνου, πού έστησε ο αείμνηστος πρόεδρος του Στέφανος Παρίδης.

Ένα πυροβόλο «αυτούσιο» ευτυχώς βρίσκεται στημένο στην Ανατολική γωνία της «Πλατείας Ελευθερίας» στην παραλία. Το Κράτος ακόμη δεν ηυδόκησε να κάμει ένα μνημείο «στα μέτρα της περιωπής του γεγονότος».

Δια νυκτός θυμάμαι αφαιρούντο τμήματα του πολεμικού, από το Γυμναστήριο της πόλεως, όπου τα «ιερά κατάλοιπα» του «ανοσιουργήματος της διάλυσης» είχαν συγκεντρωθεί, μεταξύ των οποίων και τα ανωτέρω, εκτός φυσικά εκείνων των τορπιλλών. Για να τιμήσουν «εν σμικρώ το γεγονός».

Ό,τι αναμνηστικό της «Έλλης» υπάρχει, οφείλεται στην πρωτοβουλία των Τοπικών Αρχών, Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας, Δήμου Τήνου και Λιμενικής Επιτροπής και του «χρέους» τιμής και ανάμνησης αυτών προς αυτό».

Μεγάλη εντύπωση μου προξενεί η στάση των «τοπικών αρχών» της Τήνου, οι οποίες επί 2 χρόνια έβλεπαν το «ανοσιούργημα» και τίποτε δεν έκαναν για να το σταματήσουν.

Και μάλιστα το πανίσχυρο ΙΙΕ (νυν ΠΙΙΕΤ) προτιμούσε να «κλέβει» από το Γυμναστήριο, αντί να κάνει ένα τηλέφωνο στο ΓΕΝ και να σταματήσει αμέσως η ιεροσυλία.

Ούτε και ο (επί 30 χρόνια) Μητροπολίτης Σύρου, Τήνου κλπ Φιλάρετος, ο οποίος ήταν από τους πανίσχυρους (και πολιτικά) Μητροπολίτες της εποχής? Ούτε καν τηλέφωνο δεν χρειαζόταν να πάρει. Εδώ έριξε την Κυβέρνηση Πλαστήρα το 1950 με τον λόγο του τον Δεκαπενταύγουστο κατά των λεγομένων «μέτρων επιείκιας»,…το «ανοσιούργημα» δεν θα μπορούσε να σταματήσει?

Ίσως, οι προαναφερόμενοι, να ήταν απασχολημένοι με τον αλληλοσπαραγμό τους, για τον έλεγχο του ΙΙΕ…Άλλη πικρή, πονεμένη και άγνωστη ιστορία, η οποία όμως ξεφεύγει εντελώς από το αντικείμενό μας.

Τελειώνοντας θέλω να εκφράσω για μια τελευταία φορά όχι μόνο την έκπληξή μου, αλλά και τις πάμπολλες απορίες για αυτή την περίεργη παθητική στάση των «τοπικών αρχών»(?)!

Ίσως, κάποτε να μάθουμε και το γιατί.

Link to comment
Share on other sites

  • 11 months later...
  • 2 years later...

Διάβασα πρόσφατα στα Τηνιακά Σύμμεικτα ένα άρθρο, σχετικό με τον τορπιλισμό της Έλλης.Το ενδιαφέρον άρθρο του κου Κώστα Δανούση παραθέτει πολλά στοιχεία για το γεγονός, καθώς και μια αρκετά ενδιαφέρουσα βιβλιογραφία. Πέρα όμως από αυτά, ο κος Δανούσης εξετάζει και άλλα παράπλευρα ζητήματα του γεγονότος: το πρόβλημα της αξιοπιστίας των αυτοπτών μαρτύρων και την επίδραση που είχε ο τορπιλισμός στις ενδοκοινοτικές σχέσεις. Παράπλευρα μεν, πλην όμως πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα.

Link to comment
Share on other sites

  • 10 years later...

Δεν μπόρεσα να βρώ αν το έχουμε αναφέρει κάπου αλλού, αλλά να και ένα link στην ιδιαίτερα συγκινητική εκπομπή της Μηχανής του Χρόνου για τον τορπιλισμό της Έλλης από τα πουλημένα τομάρια του Ιταλικού φασιστικού καθεστώτος. Ειδικά οι σκηνές και η αφήγηση του δύτη πρός το τέλος, είναι κειμήλια. 

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Κι εδώ μια ματιά στο καλόγουστο και ταπεινό μνημείο που υπάρχει κάτω από τον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας στην Τήνο για την Έλλη και το πλήρωμά της. Αξιοσημείωτο πως έχει κρεμαστεί και ένα αφιέρωμα από το πλήρωμα του ΤΠΚ Κρυσταλλίδης που δε νομίζω πως υπήρχε εκεί παλαιότερα.

Link to comment
Share on other sites

×
×
  • Create New...