Jump to content
Shipfriends

Έναν καλό λόγο για τα πληρώματα.


PERIHGHTHS

Recommended Posts

Όχι μόνο τα άσχημα να λέγονται, αλλά και τα καλά να επαινούνται όπως με το πλήρωμα του Fast Ferries Andros

Quote

Η λέξη «ευγνωμοσύνη» είναι πολύ λίγη για να εκφράσει κανείς τα συναισθήματα του και τις ευχαριστίες του για την πολύτιμη προσφορά ανθρώπου στον άνθρωπο που έχει ανάγκη.

Ήταν ένα απόγευμα του φθινοπώρου που είχαμε κατέβει στην παραλία της Ερμούπολης, περιμένοντας το καράβι να επιβιβασθούμε για το ταξίδι μας στον Πειραιά.
Στόχος του ταξιδιού μας ήταν η επίσκεψη μας σε Αθηναϊκό Νοσοκομείο όπου ειδικοί γιατροί έπρεπε να εξετάσουν το πρόβλημα υγείας που παρουσιάστηκε τον τελευταίο καιρό στον αγαπητό μας Νίκο. Οι γιατροί του Νοσοκομείου Σύρου είχαν εξετάσει και είχαν κάνει άριστο έλεγχο στο πρόβλημα υγείας του, αλλά, όπως μας είπαν χρειαζόταν να γίνουν και κάποιες άλλες εξετάσεις που μόνο σε ειδικά Αθηναϊκά Νοσοκομεία μπορούσαν να γίνουν.

Έτσι αποφασίστηκε το ταξίδι στην Αθήνα. Ζητήσαμε την άδεια από τους ειδικούς να περάσει το αυτοκίνητο μέσα από τα κάγκελα για να είμαστε κοντά στην είσοδο του πλοίου γιατί, λόγω ηλικίας, υπάρχει μια δυσκολία στο περπάτημα.

Ευχαριστήσαμε τους λιμενικούς που μας επέτρεψαν το πέρασμα μέσα στο χώρο που δεν επιτρέπεται η αναμονή των επιβατών.

Το πλοίο Andros της Fast Ferries έφθασε στην ώρα του, βγήκαν οι επιβάτες και τα αυτοκίνητα και ήρθε η στιγμή της επιβίβασης των επιβατών για Πειραιά.
Περιμέναμε λίγη ώρα ώστε να περάσουν οι περισσότεροι των επιβατών στο πλοίο.

Τότε η κόρη του Νίκου πήρε τη βαλίτσα και τις τσάντες κι εγώ κρατώντας τον από το χέρι, με το άλλο χέρι κρατούσε το μπαστούνι, ξεκινήσαμε σιγά – σιγά να βαδίζουμε προς το πλοίο.

Τότε… ξαφνικά βλέπουμε έναν άνδρα να βγαίνει από την (μπουκαπόρτα) την είσοδο του πλοίου να περπατάει με ταχύτητα και να μας πλησιάζει. Ευγενέστατα μας είπε: «Αφήστε, θα βοηθήσω εγώ τον κύριο». Τον κράτησε από το χέρι και αργά – αργά τον βοήθησε να μπει στο πλοίο. Βλέποντας εμείς τη σκάλα, σκεφτήκαμε πως θα ήταν δυνατόν να ανέβει τόσο στην απλή σκάλα όσο και στην κυλιόμενη.
Και τότε ο νέος του πληρώματος ζήτησε από τον συνάδελφο του να κλείσει την κυλιόμενη σκάλα. Με τη βοήθειά του ο Νίκος πέρασε το πρώτο σκαλοπάτι και αμέσως μετά η σκάλα άρχισε πάλι να ανηφορίζει ηλεκτρονικά.

Ανεβήκαμε, φθάσαμε στους χώρους των επιβατών με ωραία και αναπαυτικά καθίσματα, ευχαριστήσαμε τον άνθρωπο του πληρώματος για την φροντίδα του και για την ευγένειά του. Το ταξίδι μας ήταν ευχάριστο αν και η θάλασσα δεν ήταν τόσο ήρεμη. Τα κύματα του Ποσειδώνα χαλούσαν απέραντο γαλάζιο και έδιναν ένα κούνημα στο πλοίο. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ και σύντομα η ήρεμη θάλασσα μας πρόσφερε ένα ωραίο ταξίδι.

Σε λίγη ώρα ένας άλλος νέος του πληρώματος φορώντας την ίδια στολή με τον προηγούμενο, τον είδαμε να περνάει ανάμεσα στους επιβάτες προσπαθώντας να δει αν όλοι οι επιβάτες είχαν ήρεμο ταξίδι ή μήπως υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Κάποια στιγμή θελήσαμε να επισκεφθούμε τις τουαλέτες. Πως όμως θα βοηθούσαμε τον Νίκο να μπει στις ανδρικές τουαλέτες; Ήταν απίστευτο! Κοντά μας σε λίγα λεπτά ο δεύτερος από το πλήρωμα, και με απόλυτη ευγένεια είπε: «Μην ανησυχείτε θα φροντίσω εγώ τον κύριο. Και φυσικά τον φρόντισε ήρεμα και τον βοήθησε να επανέλθει στις θέσεις μας λέγοντας ότι αν χρειαστούμε τη βοήθειά του θα είναι κοντά μας. Παρόμοιες φροντίδες, προσέξαμε, να προσφέρονται και σε άλλους δυο ηλικιωμένους επιβάτες. Ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία για μας αυτή η φροντίδα και η βοήθεια στον ταξιδιώτη που είχε ανάγκη.

Ήταν στ’ αλήθεια η ευγενέστερη και πολυτιμότερη προσφορά στον ηλικιωμένο ταξιδιώτη.

Ζήτησα αν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον υπεύθυνο του πλοίου και να συγχαρούμε για την άριστη συμπεριφορά του πληρώματος. Σε λίγη ώρα ήλθε κοντά μας ο υπεύθυνος του πλοίου με την στολή του, μας ευχαρίστησε για τα καλά μας λόγια και ιδιαίτερα γιατί είχαμε εντυπωσιαστεί από τη φροντίδα τους σε εμάς τους ηλικιωμένους. Παράλληλα μας προσέφερε και ένα πολύ ωραίο περιοδικό (είναι το δεύτερο που έχει εκδώσει η ναυτιλιακή εταιρεία) και το ονομάζει: «Friends magazine». Το περιοδικό αναφέρεται, με πολύ ωραία γραπτά κείμενα στην Ιστορία και στην δραστηριότητα των νησιών που καταπλέουν τα πλοία της εταιρείας. Μας ζήτησε ακόμη, αν θα θέλαμε, να επικοινωνήσουμε με τον αρμόδιο της εταιρείας και να τον ρωτήσουμε ότι επιθυμεί.

Πλησιάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά. Και τότε έφθασε κοντά μας ένας άνδρας του πληρώματος, πήρε κοντά του τον Νίκο, ανέλαβε ο ίδιος το περπάτημα μέσα στο πλοίο, το κατέβασμα (με ειδικό τρόπο) από την κυλιόμενη σκάλα και φθάνοντας κοντά στην έξοδο είχε φροντίσει να υπάρχει μια πολυθρόνα να καθίσει έως ότου μας επιτραπεί η έξοδος από το πλοίο.

Παράλληλα επέτρεψαν ώστε το ταξί που ζητήσαμε να φθάσει έως την πόρτα του πλοίου.

Σε τρεις μέρες επιστρέψαμε στο νησί μας με το ίδιο πλοίο, τους ιδίους ανθρώπους του πληρώματος, την ίδια συμπεριφορά απέναντί μας και ευτυχώς πολύ καλά! Τηλεφώνησα τότε στον αρμόδιο της εταιρείας και να ευχαριστήσουμε και ιδιαίτερα να ρωτήσουμε γιατί δεν υπήρχε στο περιοδικό τους αναφορά στο νησί της Σύρου.

Ο κύριος ενθουσιάστηκε από τις ευχαριστίες μας και ζήτησα αν μπορεί να υποδεχθεί η εταιρεία κείμενα και φωτογραφίες της Σύρου. Με ενθουσιασμό ιδιαίτερο θέλησε να υποδεχθεί η εταιρεία και να δημοσιεύσει την ιστορία του νησιού μας.

 

Link to comment
Share on other sites

So what? Είναι υποχρέωση τους και για αυτό πληρώνονται δε βρίσκω λόγο αποθέωσης. Αντίθετα βρίσκω λόγο απαξίωσης κάποιων μελών συγκεκριμένης εταιρίας που η συμπεριφορά τους έχει ξεφύγει.  Ως επιβάτης έχω απαιτήσεις γιατί πληρώνω απλά τα πράγματα. 

Link to comment
Share on other sites

Μιχάλης Καρναβάς, καπετάνιος σε δρομολόγιο άγονης γραμμής: «Το ονειρευόμουνα να γίνω καπετάνιος από μικρό παιδί» 

Quote

Ο καπετάν Μιχάλης παλεύει με τα κύματα όλη του τη ζωή και του αρκεί ένα «ευχαριστώ» 

Η νότια πλευρά της Ικαρίας, αυτή που εκτείνεται από το γραφικό Καρκινάγρι μέχρι το μικρό χωριό της Τραπάλου, τις δυσπρόσιτες Σεϋχέλλες και τον Άγιο Κήρυκο, είναι το πιο τραχύ κομμάτι του νησιού. Απόκρημνοι βράχοι και χαμηλή βλάστηση φλερτάρουν με το γαλάζιο του ορίζοντα σχεδόν όσο φτάνει το μάτι του ανθρώπου. Ίσως και να φτιάχτηκε έτσι από την αρχή για να ταιριάζει με την εικόνα των άγριων κυμάτων που μαστιγώνουν συχνά τις ακτές της. 

Όσοι έχουν κολυμπήσει στα νερά του Ικάριου Πελάγους ξέρουν ότι είναι αδάμαστο, απρόβλεπτο. Μοιάζει, κατά έναν τρόπο, με το ταμπεραμέντο των ντόπιων που σε προειδοποιούν συχνά να προσέχεις τα καπρίτσια της θάλασσάς τους, να μην υποτιμάς τη δύναμή της. «Τη θάλασσα πρέπει να μάθεις να τη σέβεσαι. Εγώ το έμαθα αυτό από τον παππού και τον πατέρα μου. Έμαθα να τη σέβομαι, όχι όμως να τη φοβάμαι. Όταν κουμαντάρεις σκάφος εδώ, βρίσκεσαι σε διαρκή πίεση, αλλά πρέπει να παραμείνεις συγκεντρωμένος γιατί το παραμικρό λάθος κοστίζει» λέει ο καπετάν Μιχάλης που εδώ και 27 χρόνια κάνει το δρομολόγιο της άγονης γραμμής Καρκινάγρι - Τραπάλου - Μαγγανίτης - Άγιος Κήρυκος, τρεις φορές την εβδομάδα, χειμώνα-καλοκαίρι, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.

Το δρομολόγιο του καπετάν Μιχάλη ή καπετάν «στρωμάτσα», όπως τον φωνάζουν όσοι τον ξέρουν καλά (σ.σ. «στρωμάτσα» λέγεται το παράβλημα που τοποθετείται συνήθως στα πλευρά του πλοίου για να το προφυλάσσει από συγκρούσεις με άλλα πλοία ή την προκυμαία), είναι πολλές φορές ο μοναδικός τρόπος που έχουν οι άνθρωποι στα χωριά της νότιας Ικαρίας για να πάνε στο νοσοκομείο, να κάνουν τις δουλειές τους, να παραλαμβάνουν φάρμακα, δέματα ή άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Γι' αυτούς ο Μιχάλης και το πλοίο του, η «Παναγιά», είναι απαραίτητα ακόμη και για την επιβίωσή τους. «Πολλές φορές πρέπει να εξυπηρετώ ανήμπορους γέροντες ή αρρώστους που δεν έχουν τη δύναμη ή και τα χρήματα για να πάνε μέχρι τον Άγιο Κήρυκο. Τους μεταφέρω δέματα, φάρμακα, φακέλους στην τράπεζα ή στην εφορία, ό,τι χρειάζονται» εξηγεί και ομολογεί ότι του φτάνει για πληρωμή έστω και μια καλή κουβέντα. «Αυτό το "σ' ευχαριστώ, Μιχάλη" που μου λένε τα γεροντάκια είναι η πληρωμή μου» λέει και σχεδόν ταυτόχρονα ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό του. 

Στη δική του δουλειά δεν υπάρχουν διαλείμματα και αργίες. Πάντα κάποιος εξαρτάται απ' αυτόν, κάτι περιμένει. Δεν γίνεται ν' απουσιάσει από το δρομολόγιο, ακόμη και όταν δεν αισθάνεται καλά. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. «Μου 'χει τύχει πάμπολλες φορές να μπω στο πλοίο και να νιώθω χάλια από κούραση, ναυτία ή να έχω πονοκέφαλο. Αλλά πρέπει να είμαι εκεί. Είτε είμαι καλά είτε όχι, κάθομαι στη γέφυρα και μαζί με το τιμόνι μου βαστάω και τον πόνο μου».

Όμως, τα τακτικά δρομολόγια μέχρι τον Άγιο Κήρυκο μέσα από φουρτουνιασμένη θάλασσα δεν είναι το μοναδικό δύσκολο κομμάτι της δουλειάς. Έχει χρειαστεί πολλές φορές να μεταφέρει με το πλοίο του βαριά τραυματισμένους, να κάνει διακομιδές ασθενών από νησί σε νησί επειδή δεν υπήρχαν άλλα μέσα, ακόμη και να βοηθήσει τους συντοπίτες του σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, όπως στην κατολίσθηση του 2010 στο Καρκινάγρι.

Παρά τους κινδύνους και τις δυσκολίες που έχει η δουλειά του, ο καπετάν Μιχάλης αγαπάει τη θάλασσα. Άλλωστε κάνει αυτό που ονειρευόταν από μικρό παιδί. Και όπως συμβαίνει με εκείνους τους ανθρώπους που ξέρουν ν' αγαπούν πραγματικά και άνευ όρων, έτσι και αυτός έχει μάθει πια ότι θα παίρνει από τη θάλασσα λιγότερα απ' όσα της δίνει. Αν όμως είχε αυτιά και μπορούσε να τον ακούσει, θα της έλεγε «ότι είναι η μεγαλύτερή μου καψούρα».

 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

O καπετάνιος του Πρωτέα Γιώργος Αντωνίου τιμήθηκε από την Διοίκηση των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών (ΠΕΠΥΔ) Θεσσαλίας στη Λάρισα, για την προσφορά του πέρυσι το χειμώνα για την αντιμετώπιση της κακοκαιρίας που έπληξε τις Σποράδες.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Τριάντα χρόνια στη θάλασσα.

 

Quote

Το επιβατηγό – οχηματαγωγό πλοίο «Εξπρές Σκιάθος» έκανε «ποδαρικό» στο λιμάνι του Βόλου, προχθές, ανήμερα Πρωτοχρονιάς στις 20.30, μεταφέροντας από τα νησιά των Βορείων Σποράδων 80 επιβάτες, εννέα Ι.Χ. οχήματα και τρία φορτηγά. Στο τιμόνι του καραβιού, ο καπετάνιος Θανάσης Κομπογιάννης, γόνος παλιάς οικογένειας ναυτικών και αλιέων από το Κεραμίδι Πηλίου, ο οποίος βρίσκεται 30 χρόνια στη θάλασσα, ταξιδεύει με ούριο άνεμο, αλλά και αντίξοες καιρικές συνθήκες, πιστός στο καθήκον,  αλλά και το υψηλό αίσθημα ευθύνης που τον διακρίνει.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον καπετάνιο του «Εξπρές Σκιάθος», προκειμένου να καταγράψει τις σκέψεις αλλά και τα συναισθήματα ενός πλοιάρχου που βρίσκεται καταμεσής στο πέλαγος ακόμη και τη μέρα της γιορτής, την Πρωτοχρονιά, κρατώντας ανοιχτό τον δίαυλο της εξυπηρέτησης των νησιών.

«Νιώθεις αγαλλίαση όταν το καράβι προσεγγίζει το λιμάνι, και η επικοινωνία με τον κόσμο μετριάζει το αίσθημα της νοσταλγίας που νιώθεις, όταν βρίσκεσαι μακριά από την οικογένειά σου τις γιορτινές μέρες» αναφέρει ο 55χρονος πλοίαρχος.

Ο ίδιος εργάζεται ως  καπετάνιος 20 χρόνια, και τα οχτώ τελευταία βρίσκεται στο τιμόνι του «Εξπρές Σκιάθος», πραγματοποιώντας δρομολόγια στη γραμμή Βόλου – Βορείων Σποράδων, με καλές αλλά και αντίξοες καιρικές συνθήκες. «Είναι δύσκολο να βρίσκεσαι μακριά από την οικογένειά σου, τους δικούς σου ανθρώπους τις γιορτινές μέρες, αλλά σκέφτομαι πολλές φορές ότι είναι ακόμη πιο έντονη η έλλειψη των αγαπημένων προσώπων για όσους ταξιδεύουν με ποντοπόρα πλοία» επισημαίνει ο ίδιος.

Ο κ. Κομπογιάννης, βρίσκεται από παιδί κοντά στη θάλασσα και διατηρεί την οικογενειακή παράδοση που είναι άρρηκτα δεμένη με τη θάλασσα. «Ο πατέρας μου, Ευστάθιος Κομπογιάννης, ήταν ψαράς και οι θείοι μου ναυτικοί. Από παιδί ήθελα να γίνω καπετάνιος και μόλις τελείωσα το σχολείο έδωσα εξετάσεις στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων».

Οι δυσκολίες του επαγγέλματος πολλές και το αίσθημα της ευθύνης, υψηλό. Δεν είναι λίγες οι φορές που έκανε κυριολεκτικά «αγώνα δρόμου» πάνω στα κύματα για να σωθεί η ζωή κάποιου ασθενούς, ενώ δεν έλειψαν και τα γεννητούρια εν πλω, όταν βρισκόταν στη γραμμή των Κυκλάδων.  «Πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος και οι επιβαίνοντες στο πλοίο» επισημαίνει ο ίδιος, ενώ τονίζει παράλληλα ότι πολλές φορές έχει πάρει το ρίσκο της προσέγγισης των λιμανιών των νησιών των Βορείων Σποράδων, ακόμη και κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες.  Η ευχή που διατυπώνει, κλείνοντας,  για την καινούργια χρονιά, είναι «υγεία σε όλο τον κόσμο και ειρήνη. Ας υπάρχει αισιοδοξία τουλάχιστον, για να μη γινόμαστε μελαγχολικοί».

 

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Μπράβο στο πλήρωμα του Πρωτεα και στο καπετάνιο Γιώργο Αντωνίου!!

Quote

Δεν συνηθίζω να γράφω καλά λογία για της ναυτιλιακές εταιρίες ,αυτήν την φορά όμως είμαι υποχρεούμενος να το κάνω και να γνωστοποιήσω σε όλους τους κάτοικους των Σποράδων ότι πραγματικά αυτό το πλοίο ΠΡΩΤΕΥΣ είναι κάτι το διαφορετικό από ότι γνώριζα μέχρι τώρα ,σαν παλιός ναυτεργάτης και για πολλά χρόνια συνδικαλιστής στο ναυτεργατικό κίνημα είμαι πολύ αντικειμενικός και χωρίς κανένα προσωπικό όφελος τώρα σαν συνταξιούχος του ΝΑΤ έχω να σας ενημερώσω πριν 10 ήμερες πήγα στο Λουτράκι της Σκοπέλου να ταξιδέψουν η κόρη μου με τον γαμπρό μου και το εγγόνι μου έξω ψιλόβρεχε και είχε κρύο με αέρα τώρα να σας πω τη μου έκανε
εντύπωση πως τα παιδιά του πληρώματος του ΠΡΩΤΕΑ χωρίς να τους ζήτηση κανείς προσφέρθηκα και βοηθήσανε κουβαλώντας τα πράγματα από το αμάξι στο πλοίο βοηθώντας την οικογένεια της κόρης μου να επιβιβαστεί με ασφάλεια στο πλοίο πρέπει να τονίσω ότι ο πλοίαρχος κύριος Αντωνίου ήταν έξω από την πόρτα του πλοίου και επέβλεπε προσωπικά την φόρτωση του πλοίου από τους επιβάτες και τα οχήματα και έδινε εντολές για την εξυπηρέτηση όλων των επιβατών αυτό είναι το πρώτο σκέλος της εμπειρίας μου με το πλοίο ΠΡΩΤΕΥΣ τώρα πάμε στο δεύτερο μέρος που με εξέπληξε ευχάριστα και θέλω με την ανάρτηση μου να το αναφέρω το νιώθω σαν υποχρέωση μου λοιπόν πριν λίγες ήμερες παρέλαβα στον Βόλο το νέο μου αναπηρικό αμαξιού και την Δευτέρα το παρέλαβε ο γιος μου και το κατέβασε στο λιμάνι του βόλου και πήγε στο γραφείο να βγάλει το εισιτήριο όπως βγάλαμε στην άλλα εταιρία πριν κάποιους μήνες που είχαμε φερνή αντίστοιχο αναπηρικό αμαξιδιου με την άλλα ναυτιλιακή εταιρία και εδώ είναι αυτό που λεμέ διαφορά πολιτικής από την μια ναυτιλιακή εταιρία που ανήκει σε τράπεζες και Ιταλούς κλπ και από την άλλη μια μικρή εταιρία με λίγα πλοία ένα από αυτά το ΠΡΩΤΕΥΣ…..
όχι λένε του γιου μου για τα αναπηρικά δεν πληρώνετε στην εταιρία ΑΝΕΣ και με αυτό θέλω να κλείσω την αναφορά μου και να πω σε όλον τον κόσμο ότι δικαιολογημένα ο κόσμος υπεραγαπά το πλοίο αυτό αφού οι κοινωνικές παροχές του είναι συνέχει στα νησιά των βορείων Σποράδων και χωρίς τυμπανοκρουσίες, όπως κάνουν μερικοί μερικοί με μαϊμού προσφορές που θα σας αναφέρω σε άλλη μου ανάρτηση 
Προβιάς Ηλίας

Συνταξιούχος ΑΜΕΑ Ανθυποπλοίαρχος Εμπορικού Ναυτικού

 

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...
  • 1 month later...

Με εκτίμηση και θαυμασμό ευχαριστήσω το προσωπικό-πλήρωμα του πλοίου «ΔΙΑΓΟΡΑΣ»

Quote

Με εκτίμηση και θαυμασμό, θα ήθελα να ευχαριστήσω το σύνολο του προσωπικού-πληρώματος του πλοίου«ΔΙΑΓΟΡΑΣ», για την εξαίρετα επαγγελματική και άμεση ενέργεια προς έναν επιβάτη με πρόβλημα κίνησης λόγο χειρουργικής επέμβασης στο γόνατο και μετακίνησης με πατερίτσες.

Στο δρομολόγιο την 29 Ιουνίου 2018 από το λιμάνι της Καβάλας με προορισμό την Λήμνο, το προσωπικό του πλοίου με χαμόγελο και θετική διάθεση με ξάφνιασε θετικά, καθώς με βοηθούσαν από την πρώτη στιγμή, πατώντας τον καταπέλτη μέχρι που πάτησα το τσιμέντο του λιμανιού της Λήμνου. Ένας εργαζόμενος με ακολουθούσε βήμα βήμα διασχίζοντας τον καταπέλτη σε απόσταση λιγότερη του μισού μέτρου από εμένα για την ασφαλή μου επιβίβαση-αποβίβαση. Στην συνέχεια δυο εργαζόμενοι με ρωτήσαν με ενέργεια και όμορφη διάθεση για τον εάν θέλω να με βοηθήσουν να διασχίσω τις κυλιόμενες σκάλες. Μπαίνοντας στον υπέροχο χώρο υποδοχής και αναμονής του πλοίου δυο άλλοι εργαζόμενοι έσπευσαν να ενεργοποιήσουν μια πλατφόρμα ανύψωσης για αναπηρικά καροτσάκια αλλά με δική μου απόφαση δεν την χρησιμοποιήσαμε, ταυτόχρονα μου υπέδειξαν το ασανσέρ για ΑΜΕΑ.

Ενθουσιασμένος από την είσοδο και μόνο διαπίστωσα ότι είναι ένα αξιόλογο πλήρωμα-πλοίο με σεβασμό προς στον επιβάτη. Πρώτη φορά σαν κάτοικος της Λήμνου νιώθω ότι πλοία και πλήρωμα σαν του «ΔΙΑΓΟΡΑΣ» είναι τα κατάλληλα για ένα ασφαλή και όμορφο ταξίδι. Κατά την έξοδο μου από το πλοίο η αντιμετώπιση ήταν ακριβός ίδια. Σωτήρια ήταν η αντίδραση ενός εργαζομένου που με συγκράτησε καθώς σκόνταψα στις κυλιόμενες σκάλες με αποτέλεσμα να μην πεσώ, γλυτώνοντας έτσι απρόσμενα αρνητικές εξέλιξης.

Κλείνοντας θέλω να ξαναευχαριστίσω το πλήρωμα για τον επαγγελματισμό τους και το ενδιαφέρον γενικά προς τους επιβάτες με κινητικά προβλήματα, ενθαρρύνοντας τους για την συνέχεια αυτής της αντιμετώπισης.

Λήμνος, 07 Ιουλίου 2018

Βλάττας – Λαμπρινός Δημήτριος

 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...
  • 2 months later...

Μιλώντας πρίν από λίγο με Μύκονο, ο αέρας έχει πιάσει τα 8 και δυναμώνει συνέχεια, προβλέπεται δύσκολη νύχτα για όλους τους ναυτικούς, ακτοπλόους τε και ποντοπόρους που διασχίζουν το Αιγαίο. Ας τους αφιερώσουμε λοιπόν μια θετική σκέψη, έστω και σύντομη, ο καθένας μας απόψε. Και θα μου επιτρέψετε να κάνω ειδική μνεία στο πλήρωμα -και τους επιβάτες- του Blue Star Naxos που μέσα στον αποψινό χαλασμό θα προσπαθήσει να προσεγγίσει Σύρο, Πάρο, Νάξο, Ηρακλειά, Σχοινούσα, Κουφονήσι και Κατάπολα. Αυτοί οι άνθρωποι θα καταβάλουν μια μεγάλη προσπάθεια και θα ρισκάρουν τις επαγγελματικές τους υποστάσεις απόψε για να βγεί το δρομολόγιο και να εξυπηρετήσουν τα νησιά. Όχι τόσο στο πέλαγος, όσο στα "λιμάνια". Δώρο της ιδιαζόντως ειδεχθούς ανεπάρκειας και εγκληματικής αδιαφορίας ενός Κράτους που διαχρονικά παρακολουθεί την κατάντια, σαν βουκόλος που χαζεύει τα πρόβατα στη ραχούλα.

Link to comment
Share on other sites

Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι αγαπητέ. Και επειδή είναι αρκετά πιθανό κάποιοι να μας διαβάζουν, οι σκέψεις όλων όσων αγαπάμε τη θάλασσα, τα πλοία και τα νησιά μας είναι μαζί τους. Καλή δύναμη.

Link to comment
Share on other sites

Πραγματικά, καλή δύναμη στα πληρώματα, να έχουν σύντομα καλές θάλασσες. Γιατί δεν είναι ότι έχουν να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες θάλασσες μόνες τους (μην ξεχνάμε τους ναυτικούς της ποντοπόρου στους ωκεανούς...), αλλά τις ελλιπείς υποδομές όταν μιλάμε για ακτοπλοΐασε σε συνδυασμό ακριβώς με τις δύσκολες θάλασσες.

Edited by .voyager
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...
  • 1 month later...

Ο Δήμαρχος Λειψών απέστειλε συγχαρητήρια επιστολή στην εταιρεία Blue Star Ferries

Quote

Αξιότιμε πρόεδρε και σεβαστά μέλη του διοικητικού συμβουλίου, με την παρούσα θα θέλαμε να εκφράσουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια στην εταιρεία σας και στον πλοίαρχο του BLUE STAR PATMOS κο Μακάριο Λύρα ο οποίος χθες βράδυ 27/11/2018 κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες και με επιμονή και υπομονή κατάφερε να προσεγγίσει με ασφάλεια τον λιμένα Λειψών και να αποβιβάσει όλους τους επιβάτες και τα αυτοκίνητα. Σε άλλη περίπτωση θα υποβάλλονταν στην γνωστή ταλαιπωρία της αποβίβασης στη Λέρο με όλες τις οικονομικές και ψυχολογικές συνέπειες για τους επιβάτες.

Αποδεικνύετε, μ’ αυτόν τον τρόπο ότι δικαίως θεωρείσθε η καλύτερη ναυτιλιακή εταιρεία, διαθέτετε εξαιρετικά πληρώματα που τιμούν στο έπακρο την ελληνική ναυτική παράδοση και που σέβονται και υπολογίζουν τους λιγοστούς κατοίκους των μικρών νησιών, και συμβάλλετε καθοριστικά στην ενδυνάμωση του αισθήματος ασφάλειας των νησιωτών που ειδικά τους χειμερινούς μήνες το έχουν μεγάλη ανάγκη.

Με εκτίμηση

Ο Δήμαρχος Λειψών

 Φώτης Μάγγος

 

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Ο καπετάν «Σώστης» από τη Θύμαινα

Quote

Ανήμερα τη γιορτή του Αγίου Ελευθερίου, βράδυ, οι άνδρες βγήκαν από τα καφενεία του Αγίου Κηρύκου Ικαρίας και έπιασαν να κοιτάζουν προς τη θάλασσα. Το βλέμμα τους είχε «σκαλώσει» σε μια μικρή βάρκα που ξεμάκραινε. Όλοι στο νησί ξέρουν από αέρηδες και θάλασσες. Εκείνη τη στιγμή είχε 7 μποφόρ νοτιά, ο καιρός ήταν κόντρα, το ταξίδι του σκάφους θα ήταν δύσκολο. «Να ’ναι καλά ο άνθρωπος», ψιθύριζαν οι θαμώνες, σηκώνοντας τους γιακάδες τους. Ζόρικος καιρός.

Στη βάρκα βρισκόταν ο καπετάν Λευτέρης Κοτταράς από τη Θύμαινα, ένα από τα νησάκια του συμπλέγματος των Φούρνων. Ανήμερα τη γιορτή του, είχε μεταφέρει ασθενή από τους Φούρνους στον Άγιο Κήρυκο, που έχει νοσοκομείο και τώρα επέστρεφε σπίτι του. «Το ναύλο τον πληρώνει το ΕΚΑΒ, αλλά είναι ο άνθρωπος που αποφασίζει να ταξιδέψει με αυτόν τον καιρό για να σώσει έναν άλλο άνθρωπο. Και να φανταστείς ότι πληρώνουμε το ίδιο ΦΠΑ με το Κολωνάκι», σχολίασε ο κ. Χρυσόστομος Φουντούλης από την Ικαρία που βρισκόταν μπροστά στο περιστατικό.

Αυτή ήταν πάντα η ζωή για τον καπετάν Λευτέρη, δεν ξέρει πώς είναι διαφορετικά, πώς ζουν σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Απ’ όσο θυμάται τον εαυτό του, στον τόπο του η ξαφνική ασθένεια δεν ήταν ποτέ απλώς μια ξαφνική ασθένεια.

Μίνι εκστρατεία

Πυροδοτεί μια μίνι εκστρατεία: μάζεμα πραγμάτων, ναύλωμα σκάφους και ταξίδι έως την Ικαρία, τη Σάμο, τη Λέσβο ή τον Πειραιά, όπου υπάρχουν γιατροί και υποδομές. Με μποφόρ, χωρίς μποφόρ, δεν έχει σημασία. Με το πλοίο της γραμμής; Με καΐκι; Με ταχύπλοο; Με ό,τι έχει ο Θεός. «Μόλις με καλέσει το Λιμεναρχείο τρέχω», λέει στην «Κ» ο κ. Κοτταράς. Γνωρίζει πως για να απευθύνθηκαν σε αυτόν, δεν υπάρχει άλλος τρόπος ο ασθενής να ταξιδέψει. Δεν θα είναι η μέρα που το πλοίο της γραμμής για Πειραιά «πιάνει» Φούρνους (δύο φορές την εβδομάδα), ενώ προφανώς δεν θα εξυπηρετεί ούτε το βαποράκι «Μεγαλόχαρη» που κάνει την ενδοεπικοινωνία μεταξύ Ικαρίας, Σάμου και Φούρνων. (Φέτος, τα δρομολόγια του «Μεγαλόχαρη» είχαν διακοπεί από τις αρχές Οκτωβρίου με τους κατοίκους του συμπλέγματος των Φούρνων και ιδίως της Θύμαινας να είναι αποκομμένοι από τον έξω κόσμο. Η γραμμή αποκαταστάθηκε μόλις στις 15 Δεκεμβρίου.) Όμως ο καπετάν Λευτέρης «στρατολογείται» και όταν έχει «καιρό» και τα πλοία είναι ακινητοποιημένα. Πολύ συχνά καλείται να υπογράψει χαρτί ότι τα μποφόρ είναι λιγότερα από αυτά που λέει το δελτίο. «Πολλές φορές λέει ότι έχει 6-7, αλλά εμείς ξέρουμε ότι τοπικά είναι 4-5. Αλλά πάω και με εφτάρια και με οχτάρια, άμα είναι ανάγκη». Καλή ώρα το ταξίδι ανήμερα του Αγίου Ελευθερίου. «Τώρα έχω τέσσερις μέρες συνέχεια που πηγαίνω περιστατικά Σάμο ή Ικαρία, αναλόγως».

Όσο ο πληθυσμός στους Φούρνους μεγαλώνει, τόσο αυξάνονται και οι ανάγκες για αυτά τα πηγαινέλα. «Κάθε χρονιά και περισσότερα δρομολόγια. Να, φέτος ξεμείναμε από γιατρό στο νησί (σ.σ.: Θύμαινα). Είμαστε 60 οικογένειες και κρεμόμαστε από ένα καΐκι». Μα και οι Φούρνοι, με 1.000 κατοίκους τον χειμώνα, έχουν μόλις δύο γιατρούς. «Δύο κοπέλες, κι αυτές αναμένεται να φύγουν αρχές Γενάρη, χωρίς να ξέρω αν θα έχουμε αντικαταστάτη», λέει ο δήμαρχος Φούρνων Κορσεών κ. Ιωάννης Μαρούσης. «Και εάν χρειαστεί διακομιδή σε άλλο νησί, ο γιατρός πρέπει να συνοδεύσει τον ασθενή, και το νησί να μείνει χωρίς καθόλου γιατρό. Ευτυχώς, μας λυπάται ο Θεός και δεν έχουμε θρηνήσει θύματα». Δεν είναι τα μόνο δρομολόγια που κάνει ο καπετάν Λευτέρης μέσα στην ημέρα. Κάθε πρωί στις 7.30 η «Σπυριδούλα» του περιμένει στο λιμάνι τους πέντε μαθητές γυμνασίου και λυκείου της Θύμαινας (σ.σ.: έχει δημοτικό και νηπιαγωγείο) για να τους μεταφέρει απέναντι στους Φούρνους όπου είναι το σχολείο τους. Ενα τέταρτο κάνει το καΐκι να διανύσει την απόσταση του 1,5 μιλίου. Με φουρτούνα το ταξίδι μεγαλώνει. Στις 2 μ.μ. είναι εκεί για να τους γυρίσει πίσω. Ο καπετάν Λευτέρης Κοτταράς κάνει και ένα δεύτερο δρομολόγιο το απόγευμα, ώστε να παρακολουθήσουν τα παιδιά την ενισχυτική διδασκαλία. Η μεταφορά αυτή επιδοτείται από το υπουργείο. «Και οι Φούρνοι έχουν ανάγκες, αλλά εμείς είμαστε ακόμα πιο απομονωμένοι». Με 7-8 μποφόρ τα παιδιά δεν μπορούν να πάνε σχολείο και να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους.

Ο καπετάν Λευτέρης δεν σκέφτηκε ποτέ να μείνει αλλού, έστω παραδίπλα, στην Ικαρία. «Τι να πάμε να κάνουμε στην Ικαρία; Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ μείναμε». Από το ’75 βρίσκεται καθημερινά στη θάλασσα, εξυπηρετώντας τους συντοπίτες του και όσους έχουν ανάγκη. Πιο παλιά «έβγαινε» με την «Ευαγγελίστρια», ένα ξύλινο σκάφος 12 μέτρων, κατόπιν με το «Κοτταράς», επίσης ξύλινο σκαρί 18 μέτρων, και πλέον με τη «Σπυριδούλα» και τον «Αγιο Νικόλαο», 13 και 10 μέτρων αντίστοιχα. Από τα 9 μίλια που έπιανε παλιά, τώρα πιάνει τα 20. Δεν είναι κακό, συνήθως βιάζεται. «Πόσο χρονών είστε;» τον ρωτάμε. «Ε τα ’χω τα χρονάκια μου, είμαι στα 62». «Νεότατος» αντιτείνουμε, ξεχνώντας ότι στον τόπο του ο κόπος σχεδόν για τα πάντα είναι διπλός – ενδεχομένως τα χρόνια να βαραίνουν περισσότερο. «Έχω πράγματι κουραστεί από τα πηγαινέλα. Αλλά το παλεύουμε. Ποιος άλλος θα το κάνει, άλλωστε; Τα νέα παιδιά, οι ναυτικοί, φεύγουν, δεν κάθονται στη Θύμαινα, δεν τους αρέσει εδώ». Σταματά για λίγο και συνεχίζει: «Πολλά να μη λέμε. Έχουν συμβεί και άσχημα στις μεταφορές, αλλά δόξα τω Θεώ να λέμε που παλεύουμε και μπορούμε και σώνουμε ψυχές».

Ο δήμαρχος

«Ο τόπος μας είναι μοναδικός, αλλά οι συνθήκες είναι πολύ άσχημες», λέει στην «Κ» ο δήμαρχος Φούρνων Κορσεών Γιάννης Μαρούσης. «Προφανώς θέλουμε περισσότερα δρομολόγια, αλλά φθάσαμε να λέμε ότι και αυτά τα δύο είναι αρκετά. Έχουμε περάσει και καλύτερες και χειρότερες εποχές, μήνες ολόκληρους χωρίς καμία σχέση με την ενδοχώρα».

Ένα παράλληλο σύμπαν αυτό το νησιωτικό σύμπλεγμα, όπου για τα αυτονόητα πρέπει να παλέψεις διπλά. «Ένας ηλικιωμένος για να κάνει εξετάσεις πρέπει να πάει Ικαρία ή Σάμο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν πάει με το μικρό καράβι και έχει καλό καιρό, μπορεί να γυρίσει την ίδια μέρα. Αν πάει με το μεγάλο, ίσως πρέπει να διανυκτερεύσει δύο μέρες».

Συχνά, οι γιατροί στα νοσοκομεία των δύο νησιών δίνουν προτεραιότητα στους Φουρνιώτες προκειμένου να καταφέρουν να επιστρέψουν σπίτι τους.

Οι μαθητές, από την άλλη, κάνουν καθημερινά αγώνα να φθάσουν στο σχολείο. «Στο σχολείο όπου υπάρχει έλλειψη καθηγητών. Τα παιδιά θα δώσουν στις Πανελλαδικές τα μαθήματα Πληροφορικής και Γερμανικών χωρίς να έχουν κάνει ούτε ένα μάθημα μέσα στη χρονιά».

Είναι η τέταρτη συνεχόμενη θητεία για τον δήμαρχο Φούρνων Κορσεών Γιάννη Μαρούση. Και η 14η να ήταν, πάλι δεν θα ήταν αρκετό. «Αγαπάω πολύ αυτόν τον τόπο», λέει στην «Κ». «Δεν θέλω να τον αφήσω. Μπαίνεις δειλά στην αρχή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μετά βλέπεις τη δουλειά που πρέπει να γίνει και…».

Πηγή: Καθημερινή

Link to comment
Share on other sites

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Επειδή τα καλά πάντα πρέπει να ακούγονται, να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στους ανθρώπους του Διαγόρας. Είναι γνωστό το επίπεδο εξυπηρέτησης στα πλοία της Blue Star, αλλά είχα καιρό να συναντήσω τόσο άψογη εξυπηρέτηση και ευγένεια. Από τον πλοίαρχο και τους αξιωματικούς μέχρι τις κοπέλες της υποδοχής και τα παιδιά στα μπαρ. Καλά ταξίδια να έχουν. 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Μάλλον έχω πάρει εργολαβία τη στήλη 😄. Να πούμε ένα ακόμα μπράβο στα πληρώματα του Speedrunner III. Από τα πιο χαμογελαστά και πιο εξυπηρετικά που υπάρχουν. Πλαισιώνουν με άριστο τρόπο μια πολύ καλή εταιρία η οποία χρόνια τώρα λειτουργεί υποδειγματικα τα πλοία της. 

Link to comment
Share on other sites

Ένα ευχαριστήριο μήνυμα για το προσωπικό του F/B «ΠΡΕΒΕΛΗΣ» από τη Κα. Πηνελόπη Αλεξίου.

Quote

Όταν υπάρχει ευαισθησία ο αυτισμός, μπορεί να ταξιδέψει άνετα και με πλοίο…

Δεν συνηθίζω να κάνω «προσωπικές» αναρτήσεις. Αλλά η ημέρα της επιστροφής με πλοίο, για πρώτη φορά με τον γιο μου, σε ένα μεγάλο ταξίδι πάνω από 20 ώρες αποτέλεσε για εμένα την «ευχάριστη έκπληξη» των διακοπών μας. Και εξηγώ το γιατί…
Πήρα την απόφαση να «δοκιμάσουμε» το ταξίδι με πλοίο γιατί ο προορισμός μας περιελάμβανε πολλές αγχωτικές στάσεις και διαδρομές, μέχρι να φτάσουμε στο αεροδρόμιο και να πάρουμε την πτήση μας για Αθήνα. Έτσι πήγα να βγάλω εισιτήρια για το πλοίο στον τοπικό πράκτορα, όπου με ενημέρωσε ότι δεν υπάρχει καμπίνα ή καλύτερα υπάρχει μία «γυναικεία», όπου δεν μπορώ να μπω με τον γιο μου. Του εξήγησα ότι είναι αυτιστικός, ότι χρειάζομαι μία καμπίνα ή ένα χώρο χωρίς πολύ φασαρία και μία τουαλέτα. Δυστυχώς δεν κατανόησε τίποτε. 
Τότε τηλεφώνησα στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας, στην έκδοση εισιτηρίων και εξήγησα το πρόβλημα. Η υπάλληλος (μία εξαιρετική κυρία που δεν θέλει να αναφερθεί το όνομά της) με άκουσε με προσοχή, απευθύνθηκε στην προϊσταμένη της (την οποία επίσης ευχαριστώ πολύ) και με ενημέρωσαν ότι θα στείλουν σήμα στο πλοίο ώστε να υπάρχει προτεραιότητα στην περίπτωσή μας για καμπίνα. Ομολογώ ότι κλείνοντας το τηλέφωνο, δεν ήμουν απολύτως βέβαιη ότι θα γινόταν ότι μου είπαν και μέχρι την ώρα που ανέβηκα στο ΠΡΕΒΕΛΗΣ είχα τρομερή ανασφάλεια για το πώς θα περάσει αυτό το πολύωρο ταξίδι. 
Όμως συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Μόλις πήγα στην reception για τις καμπίνες και είπα το θέμα, μου ζήτησαν το όνομα μου και έβγαλαν μία σελίδα με ένα σήμα από τα κεντρικά!!! Ο προϊστάμενος, ένας εξαιρετικός κύριος με ρώτησε τι θα με διευκόλυνε. Ζήτησα μία καμπίνα για μένα και τα παιδιά. Μας φρόντισε αμέσως και μου είπε ότι χρειαστώ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού να του το ζητήσω. Μας έστειλε καπέλα, που φορέσαμε, μία τράπουλα που παίξαμε και νερό. Αλλά κυρίως μας έδωσε μία φωτεινή ενέργεια… Ήταν ευγενέστατος με όλα τα παιδιά μου και μας απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι ο αυτισμός δεν είναι πρόβλημα όταν υπάρχει αποδοχή και ενδιαφέρον. 
Και όλα αυτά τον Αύγουστο που τα νεύρα και η κούραση σε όσους εργάζονται σε τουριστικές δομές είναι στο πιο δύσκολο σημείο. Για αυτό τους ευχαριστώ όλους, όσους μας δώσανε χρόνο και χώρο και κάνανε μία δύσκολη καθημερινότητα, ευκολότερη. 
Ο λόγος όμως που έκανα αυτή την ανάρτηση δεν είναι μόνο για να πω ευχαριστώ. Είναι για να καταγράψω μία καλή «πρακτική» και αντιμετώπιση που ελπίζω και εύχομαι να είναι κοινή σε όλα τα πλοία που ταξιδεύουν στη χώρα μας.

 

Link to comment
Share on other sites

Τώρα, μάλλον του "τοπικού πράκτορα¨του είχαν τελειώσει οι καμπίνες και την λύση την έδωσε η ΑΝΕΚ  που υποθέτω πήρε μία καμπίνα από έναν προηγούμενο ή επόμενο λιμάνι αναχώρησης και την έδωσε εκεί που υπήρχε ανάγκη. Αλλοίμονο αν δεν το έκανε δηλαδή...

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
  • 3 weeks later...

Απόψε νομίζω πως το καλεί η ημέρα να πούμε και έναν καλό λόγο για τα πληρώματα. Όχι τα πληρώματα που φαντάζεστε όμως.

 

Να αφήσουμε λοιπόν μια θετική σκέψη και ένα μεγάλο ευχαριστώ να περάσει από το μυαλό μας για τα πληρώματα του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος που υπηρετούν στην παραμεθόριο και προστατεύουν τα θαλάσσια -και όχι μόνον- σύνορά μας. Αυτούς, που στους επικίνδυνους καιρούς που ζούμε, θα είναι από τους πρώτους που θα βάλουν το κεφάλι τους στο στόμα του λιονταριού για να μπορούμε εμείς οι υπόλοιποι να απολαμβάνουμε το daiquiri με γεύση φραγκόσυκο και να ανεβάζουμε insta stories για να δείξουμε τι γαμάτη ζωή που ζούμε.

 

Και θα το κάνουν αυτό, γιατί ορισμένα Όχι και ορισμένες θυσίες, πρέπει να γίνονται ακόμη κι αν οι πιθανότητες είναι συντριπτικά εναντίον σου. Γιατί έτσι κάνουν οι Έλληνες εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια..

 

Τους ευχαριστούμε λοιπόν, και Χρόνια Πολλά σε όλους. 

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Με παρατεταμένους συριγμούς ο "Αχαιός" το βράδυ της Κυριακής 10/11 αποχαιρέτισε το λιμάνι της Αίγινας, εκτελώντας  το τελευταίο του δρομολόγιο  για  τη σεζόν που πέρασε. Από  τη Δευτέρα  τόσο ο "Αχαιός" όσο και ο "Απόλλων"  ξεκίνησαν την υποχρεωτική ετήσια ακινησία τους.

Η ναυτική παράδοση αλλά και οι κανονισμοί των θαλάσσιων συγκοινωνιών επιβάλουν για λόγους ασφαλείας την τήρηση κάποιων κανόνων. Ανάμεσα σε αυτούς τους κανόνες υπάρχουν και οι σχετικοί που αφορούν το σφύριγμα  των πλοίων κατά  τον ερχομό αλλά και την αναχώρηση από ένα λιμάνι.

Οι άξιοι πλοίαρχοι κ. Π. Μακαρατζής (Απόλλων Ελλάς) και Δ. Δόξας (Αχαιός)  μας  έχουν υπενθυμίσει το νησιώτικο χαρακτήρα της Αίγινας και πολλές φορές  στα πανηγύρια  πολλών εκκλησιών όπως του Αγίου Σώζοντα στην Πέρδικα ή του Σωτήρος στους Αγίους έχουν συμμετάσχει με τα πλοία τους προκαλώντας συγκίνηση και ενθουσιασμό σε όλους μας.

Είναι μια παράδοση το διερχόμενο πλοίο να αποδίδει χαιρετισμό και τιμή προς  τον εορτάζοντα Ναό μιας περιοχής ενός νησιού, με σφυρίγματα ή σχηματισμούς και ελιγμούς μέσα στη θάλασσα. Ομοίως ένα πλοίο όταν ολοκληρώνει τη δρομολόγησή του αποχαιρετά  τα λιμάνια που εξυπηρέτησε. Είναι μια παράδοση που διατηρείται από άκρη σε άκρη στη Ναυτική Ελλάδα και συνεχίζεται από τους άξιους ναυτικούς μας.

Το ίδιο έπραξε και ο καπετάνιος  του "Φοίβου" και του "Μενεκράτη" το προηγούμενο καλοκαίρι.

Αυτές τις παραδόσεις εμείς εδώ τις είχαμε ξεχάσει και μας της θύμισαν οι άξιοι καπεταναίοι μας. Είναι όμως τουλάχιστον λυπηρό όταν κάποιοι ενοχλούνται από το σφύριγμα του πλοίου να φθάνουν στο σημείο να κάνουν καταγγελίες και να μαζεύουν υπογραφές κατά των πλοιάρχων για τέτοια θέματα.

Εμείς θα υπερασπίζουμε αυτή την ελληνική και ναυτική παράδοση.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Ο Δήμαρχος Ιθάκης Δ. Στανίτσας με ανάρτηση στο FB ευχαριστεί τα πληρώματα του "Ιόνιον Πέλαγος" και του "Ανδρέας Κάλβος" που σήμερα ταξιδεύουν (ενώ είχαν ρεπό) για να καλύψουν τις ανάγκες μεταφοράς από και προς Ιθάκη. 

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Η Τοπική Επιτροπή Κυκλάδων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πετοσφαίρισης έστειλε ευχαριστήρια επιστολή στον πλοίαρχο του “Νήσος Μύκονος”

Quote

Επιθυμούμε με την παρούσα:

Να  ευχαριστήσουμε τον Πλοίαρχο του επιβατηγού – οχηματαγωγού «Νήσος Μύκονος» της Attica Group, Ευάγγελο Αράθυμο διότι την Κυριακή 12 Ιανουαρίου παρέμεινε στο λιμάνι της Ερμούπολης προκειμένου να προσέλθουν οι αθλήτριες της ομάδας του Ποσειδώνα της Τήνου που ένεκα της μεγαλύτερης διάρκειας του αγώνα με την ομάδα του Φοίνικα Σύρου ήταν αδύνατη η έγκαιρη προσέλευσή τους.

Χάρη στην καλή διάθεση του πλοιάρχου οι αθλήτριες πήγαν κανονικά στο σχολείο την Δευτέρα.-

Για την Ε.Ο.ΠΕ.

Τ.Ε. Κυκλάδων

Ο Πρόεδρος                                                       Ο Γραμματέας

Σολάρης Αντώνιος                                          Σιφναίος Εμμανουήλ

 

Edited by Panagia Ekatontapiliani
Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...