Jump to content
Shipfriends

Recommended Posts

Θα ήθελα να θέσω σαν θέμα την δημιουργία ενός καταλόγου ανελκυθέντων ναυαγίων. Η ανάγκη ενός τέτοιου καταλόγου, για όλους τους ενδιαφερόμενους και ενασχολούμενους με την ιστορία της ναυτιλίας της πατρίδας μας, είναι επιτακτική καθώς είναι άγνωστο πόσα από τα βυθισμένα πλοία της ελληνικής επικράτειας έχουν ανελκυθεί. Πολλές φορές μέσα στο φόρουμ έχουν αναφερθεί ανελκύσεις ιστορικών πλοίων όπως το εύδρομο „Έλλη“, το αντιτορπιλικό „Βασίλισσα Όλγα“ κλπ.. Το γεγονός αυτό δείχνει αφ΄ ενός ότι αν και η ροή της πληροφορίας λειτουργεί, οι πηγές δεν είναι πλήρεις ούτε ολοκληρωμένες. Αφ΄ ετέρου η δημιουργία μιας τράπεζας πληροφοριών για ανελκυθέντα ναυάγια θα έρθει να συμπληρώσει τις ήδη υπάρχουσες προσπάθειες όπως αυτές εκφράζονται από εκδόσεις όπως, „Τα ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες“ του Χρήστου Ντούνη, καθώς και τις ερευνητικές – καταδυτικές αποστολές που τα τελευταία χρόνια οργανώνονται για να ερευνήσουν και να αναδείξουν τις άγνωστες και ξεχασμένες πτυχές της ιστορίας της ναυτιλίας στον τόπο μας. Έχοντας πάρει μέρος στην αποστολή που ερεύνησε τα ναυάγια του Αδάμαντα της Μήλου (Milos Dive Project, για περισσότερες πληροφορίες βλ. εδώ) ξεκινώ τον κατάλογο αυτόν με τα ναυάγια του Αδάμαντα της Μήλου και συνεχίζω με κάποια άλλα ναυάγια που έχω επισκεφθεί. Θα παρακαλούσα πολύ οι τυχών καταχωρήσεις να μπαίνουν αλφαβητικά.

Artemis Pitta (Άρτεμις Πίττα), φορτηγό ατμόπλοιο, πρώην Herold, πρ. Maid of Athens. Νηολόγιο Χίου 9 με ΔΔΣ SZHY, ολικής χωρητικότητας 1.433 κόρων, καθαρής 864 κόρων, μήκους 73,5 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1906 στα ναυπηγεία Stettiner Oderwerke στο Stettin, αριθμός σχεδίου ναυπήγησης 562. Βυθίστηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1943 στο λιμάνι του Αδάμαντα από την R.A.F. Την δεκαετία του 1950 ανελκύθη μόνον η μηχανή του. Το ναυάγιο έχει χαρακτηρισθεί πολιτισμικό αγαθό του ελληνικού λαού και βρίσκεται μέχρι σήμερα βυθισμένο σε βάθος 45 μέτρων στον Αδάμαντα της Μήλου.

Maria Stathatos (Μαρία Σταθάτου), φορτηγό ατμόπλοιο, πρώην Welsh City. Νηολόγιο Ιθάκης 75 με ΔΔΣ SVXV, ολικής χωρητικότητας 6.303 κόρων, καθαρής 3.997 κόρων, μήκους 125,5 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1922 στα ναυπηγεία Ropner S.B. and Repairing Co. LTD στο Stockton της Αγγλίας. Βυθίστηκε στις 26 Απριλίου 1941 στο λιμάνι του Αδάμαντα από την Luftwaffe. Το μεγαλύτερο μέρος του πλοίου ανελκύθη την δεκαετία του 50, μεταφέρθηκε με καΐκια στον Πειραιά και πουλήθηκε σαν scrap. Στον βυθό παραμένουν το κατωκάραβο και οι μπουλμέδες του πλοίου, μερικοί ανεμοδόχοι, μέρος από το φορτίο (άνθρακες) και σχεδόν ολόκληρη η πλώρη. Το βαθύτερο σημείο του πλοίου βρίσκεται στα 42 μέτρα.

Popi Sigala (Πόπη Σιγάλα), φορτηγό ατμόπλοιο, πρώην Φραγκούλα Βροντίση, πρώην Erverene, πρώην Eirene, πρώην Crisia, πρώην Rudolf Rettich, πρώην Rosemarie, πρώην Holcken, πρώην Hedwig Heimann. Νηολόγιο Πειραιά 898 με ΔΔΣ SVIM, ολικής χωρητικότητας 2.083 κόρων, καθαρής 1.064 κόρων, μήκους 88,7 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1904 στα ναυπηγεία Sir Raylton Dixon and Co. στο Middlesbro στην Αγγλία. Βυθίστηκε στις 21 Απριλίου του 1941 στον κόλπο του Αδάμαντα μετά από επίθεση σμήνους γερμανικών αεροπλάνων. Το πλοίο ανελκύθη ολοκληρωτικά στα τέλη της δεκαετίας του 40. Ήταν από τα πρώτα πλοία που ανελκύθηκαν για σκραπ και υπάρχει σχετική καταχώρηση στο έγγραφο με αριθμό πρωτοκόλλου 1630/18.10.1948 του Λιμεναρχείου Μήλου. Σύμφωνα με μαρτυρίες των ντόπιων, το φουγάρο του εξείχε από το νερό μέχρι την ανέλκυση του. Σήμερα παραμένουν λίγες λαμαρίνες και ελάχιστα απομεινάρια από το φορτίο σε βάθος 20 μέτρων.

Sifnos (Σίφνος), φορτηγό ατμόπλοιο, πρώην Cap d´ Antifer, πρώην Labor. Νηολόγιο Πειραιά 712 με ΔΔΣ SVOB, ολικής χωρητικότητας 2.290 κόρων, καθαρής 1.073 κόρων, μήκους 75,59 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1917 στα ναυπηγεία Detroit Shipbuilding Co. Του Detroit των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Βυθίστηκε στις 23 Απριλίου του 1941 στην είσοδο του κόλπου του Αδάμαντα μετά από επίθεση γερμανικών αεροπλάνων. Το πλοίο βρίσκεται βυθισμένο έξω από τον κόλπο του Αδάμαντα, με το βαθύτερο σημείο του να βρίσκεται στα 76 μέτρα. Δεν έχει ανελκυθεί κανένα κομμάτι του και παραμένει άθικτο στον βυθό. Το ναυάγιο έχει χαρακτηρισθεί πολιτισμικό αγαθό του ελληνικού λαού, όπως και όλα τα ναυάγια που βρίσκονται στους ελληνικούς βυθούς πάνω από 50 χρόνια.

Link to comment
Share on other sites

Συνεχίζω με λίγο Μήλο.

Pangration (Παγκρατίων), φορτηγό ατμόπλοιο, πρώην Depute Charles Notier). Νηολόγιο Σπετσών 20, ολικής χωρητικότητας 2.171 κόρων, καθαρής 1.011 κόρων, μήκους 81 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1920 στα ναυπηγεία Government Yard στην Βρέστη της Γαλλίας. Το πλοίο φορτωμένο με Άγγλους στρατιωτικούς και προορισμό την Σούδα δέχτηκε επίθεση γερμανικών αεροπλάνων στις 23 Απρίλη του 1941. Ο πλοίαρχος κατευθύνθηκε για ασφάλεια στον κόλπο Αδάμαντα της Μήλου. Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν με αποτέλεσμα ο πλοίαρχος να προσαράξει το πλοίο στα αβαθή, στην περιοχή Χιβαδολίμνη. Το πλοίο παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Ανελκύθηκε ολοκληρωτικά στα τέλη της δεκαετίας του 40. Το μόνο που υπάρχει σήμερα από το Παγκρατίων είναι η καμπάνα του η οποία κατατέθηκε σαν προσφορά στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στο ομώνυμο βουνό της Μήλου.

Sona (Σόνα), φορτηγό ατμόπλοιο, πρώην Ilona, πρ. Lydia, πρ. Stanrock, πρ. Castro, πρ. Carlington. Ελληνόκτητο με σημαία Παναμά. Ολικής χωρητικότητας 1.105 κόρων, καθαρής 446 κόρων, μήκους 78 μέτρων, ναυπηγήθηκε το 1910 στα ναυπηγεία Earle´s Co. LTD του Hull. Βυθίστηκε στις 24 Απριλίου 1941 μετά από επίθεση γερμανικών αεροπλάνων στον κόλπο του Αδάμαντα. Στις αρχές της δεκαετίας του 50 ανελκύθηκε από καταδυτικό συνεργείο. Στον βυθό βρίσκονται σήμερα ελάχιστες μόνον λαμαρίνες.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Στις 17-4-2007, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ του Ηρακλείου το ημερολόγιο του Χριστόφορου Μαμάκου, ο οποίος υπήρξε ναυαγός του ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΘΑΤΟΥ. Η εξιστόρηση έχει ενδιαφέρον, καθώς αποτυπώνει και το κλίμα που επικρατούσε εκείνες τις ημέρες στη Μήλο, αλλά και στον Πειραιά.

Ας έχουμε όμως υπ' όψη ότι (όπως σημειώνεται στην εισαγωγή της δημοσίευσης από τον Γιώργο Καλογεράκη):"Το ημερολόγιο γράφτηκε το 1975 και φυσικό ήταν, μετά από 30 χρόνια που κύλησαν τα γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κάποιες ημερομηνίες να γραφούν λάθος".

Το άγνωστο ημερολόγιο του Χ. Μαμάκου για την Κατοχή

απόσπασμα από την εισαγωγή

[...]Ο Χριστόφορος Μαμάκος γεννήθηκε το 1914. Ο πατέρας του Μανόλης Μαμάκος ήλθε στην Ελλάδα πριν τον ξεριζωμό του 1922 και εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη. Από τη Μυτιλήνη ο κυρ-Μανόλης αποφασίζει να μετακομίσει στην Κρήτη, παντρεύεται από το χωριό Πάνω Ασίτες την Αργυρή. Ο Χριστόφορος υπηρετεί στην Αεροπορία ως Σμηνίας στο ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Με την πτώση του μετώπου ο Χριστόφορος προσπαθεί με κάθε τρόπο να γυρίσει στην Κρήτη. Η πρώτη του προσπάθεια γίνεται με το πλοίο «Ελλάς» αλλά βυθίζεται από τους Γερμανούς στο λιμάνι του Πειραιά. Επιβιβάζεται στο πλοίο «Μαρία Σταθάτου» με προορισμό την Κρήτη αλλά βυθίζεται κι αυτό από τους Ιταλούς στο λιμάνι της Μήλου. Ο Μαμάκος σώζεται αλλά πολλοί άλλοι κρητικοί σκοτώνονται ή πνίγονται. Η είδηση της βυθίσεως του πλοίου και του χαμού πολλών Κρητικών που επέβαιναν σ' αυτό φτάνει στην Κρήτη και βυθίζει στο πένθος τους συγγενείς τους. Η μητέρα του Αργυρή πιστεύει ότι και το παιδί της είναι ανάμεσα στα θύματα. Ο Χριστόφορος Μαμάκος συλλαμβάνεται από τους Ιταλούς στην Ίο και οδηγείται αιχμάλωτος στο νησί Αστυπάλαια. Ελευθερώνεται από τους Ιταλούς στις 28 Ιουνίου 1941 και επιστρέφει στην Αθήνα. Τα Χριστούγεννα του 1941 καταφέρνει επιτέλους μετά από πολλούς κόπους και βάσανα να φτάσει στα Χανιά και από κει στο Ηράκλειο...

απόσπασμα από το ημερολόγιο

[...] Υπηρετών εις εφεδρικόν Αεροδρόμιον Χασανίου (Ελληνικόν) ως έφεδρος Σμηνίας και ως υπεύθυνος Αστυνομεύσεως Φυλακίων, μετά την πτώσιν των αεροδρομίων Σέδες (Θεσ/νίκη) και Λαρίσης και συγκεκριμένα την 8ην Απριλίου, διετάχθην παρά του Υποδιοικητού μου κ. Καραγιάννη να προβώ εις την καταστροφήν χρήσιμου υλικού δια να μην περιέλθει εις χείρας του εχθρού.

8/4/1941: Καταστρέφω περί τα 200 βαρέλια βενζόλη και ισάριθμα περίπου βαρέλια βενζίνη, ορυκτέλαια κλπ. υλικά μέχρι ώρα 6 απογευματινήν, οπότε ενεφανίσθησαν γερμανικά στούκας και πολυβόλησαν τις εγκαταστάσεις αεροδρομίου (υπόστεγα και σκηνές) και μερικά αεροπλάνα Άνσουλ τα οποία ευρίσκοντο λόγω βλάβης εις τον χώρον των υποστέγων προς επισκευήν.

9/4/1941: Αναχωρώ δι' Αθήνας προκειμένου να βρω τρόπο δια να μεταβώ εις Κρήτην.

11/4/1941: Πληροφορούμαι ότι το επιβατηγόν πλοίον «Ελλάς» πρόκειται να φύγει δια Κρήτην με στρατόν κλπ. Το απόγευμα της ιδίας ημέρας παίρνω τον ηλεκτρικό από την Ομόνοια δια να κατέβω στον Πειραιά. Αλλά εις το Μοναστηράκι και περί την 6ην απογευματινήν αντελήφθημεν σμήνη από Στούκας να πηγαίνουν προς Πειραιά, και έτσι γυρίσαμε πίσω.

12/4/1941: Μαθαίνομεν την τρομερήν καταστροφή της «Ελλάς» και τον καταστροφικό βομβαρδισμό των πέριξ του λιμένος χώρων.

14/4/1941: Πληροφορούμαι εκ νέου ότι άλλο πλοίο πρόκειται να αναχωρήσει δια Κρήτην ή Αίγυπτον το ίδιο βράδυ. Πράγματι γύρω στις 2 το μεσημέρι με ένα αυτοκίνητο φορτηγό της αεροπορίας που το οδηγούσε κάποιος φίλος μου Σμηνίτης με πήρε μαζί του και κατεβήκαμε στον Πειραιά. Εκεί μας πληροφόρησε το λιμεναρχείο ότι κάποιο φορτηγό γύρω στους 800 τόνους ονομαζόμενο «Μαρία Σταθάτου» θα έφευγε από το Κερατσίνι, αλλά δεν έπρεπε να μας δουν μαζεμένους και να συμβούν τα ίδια με το «Ελλάς», θα πηγαίναμε λίγοι-λίγοι και μόλις θα βράδιαζε. Πράγματι έτσι και έγινε. Περί την 11ην νυκτερινή της ίδιας ημέρας είχαμε μπαρκάρει όλοι γύρω στους 3000 Έλληνες και Άγγλοι με πλήρες οπλισμό και προορισμό Αίγυπτο (Μέση Ανατολή). Την 12ην νυκτερινή αποπλεύσαμε από Πειραιά με συσκότιση των φώτων του πλοίου.

15/4/1941: Κατά την 6ην πρωινή της 15/4 φθάσαμε εις τον λιμένα Μήλου και αντί να πάμε σε κανένα όρμο μας επήγε εις το κέντρο του λιμένος (Αλυκές). Εκεί μετά δύο περίπου ώρες ίσως και τρεις έφθασαν 3 Ιταλικά τορπιλοπλάνα (προφανώς, συγχέει την εθνικότητα των αεροπλάνων) και μας εβομβάρδισαν, το πλοίο άρχισε να βυθίζεται, αλλά δεν ηρκέσθησαν εις τον βομβαρδισμό του πλοίου, συνέχισαν εις τον πολυβολισμό των ναυαγών. Εγώ κατόρθωσα κολυμπώντας επί μία περίπου ώρα να φθάσω εις τις Αλυκές (τοποθεσία). Μετά ξεκούραση δύο ωρών και πλέον ομού με άλλους διασωθέντες πήραμε το δρόμο δια την πόλη της Μήλου να δούμε τι γίνεται. Καθ' οδόν συναντήσαμε πάρα πολλούς οι οποίοι μας είπαν ότι το πλοίο μας ήτο το όγδοον που εβούλιαζαν και ότι οι ναυαγοί στο νησί μαζί με άλλους υπερέβαιναν τις 5000. Αφού αρκετά καθίσαμε, εγώ βρήκα αρκετούς σμηνίτες εκ Χασανίου και άλλους από άλλα αεροδρόμια, τους είπα ότι εδώ ζωή δεν έχουμε παρά πρέπει να πάμε σε κανένα χωριό της Μήλου και εκεί θα δούμε τι θα κάνουμε.

Πράγματι φθάσαμε σε ένα μετόχι στην τοποθεσία Όρμο Ροδαμάνθας. Το πρωί που ξυπνήσαμε αντίκρισα αρκετά καΐκια φουνταρισμένα, μεταξύ αυτών γνώρισα και το καΐκι «Άρης» των Τσιμπανούλη Κορωναίου από το Βόλο. Βρήκα μια βάρκα και πήγα επάνω, εκεί ήτο ο φίλος μου καπετάνιος Παντελής Βιτσάρας και ο μηχανικός Γιάννης Συριανός, φίλοι μου από Ηράκλειο. Τους χαιρέτισα και μου είπαν ότι το σκάφος το έχουν επιτάξει και μετατρέψει σε Νοσοκομειακό. Πράγματι είδα την τροποποίησιν. Μου είπαν ακόμη ότι εκεί είναι και ο αδελφος του καπετάνιου Καλοδούκα, Ψιλλάκης. Τους είπα ότι θέλω να τον δω και ορίσαμε ραντεβού για την επομένην. Επίσης τους αρώτησα για το πλοίο που ήταν δίπλα τους, μου είπαν ότι το έχουν εγκαταλείψει και το πλήρωμά του είχε φύγει, τους είπα ότι αυτό ήτο των αδελφών Κόπακα, προτού κάνουν το καραβόσκαρο και μου λένε ναι αλλά τώρα είναι κάποιου Αφεντάκη. Αφού τους ευχαρίστησα έφυγα και βγήκα στην ξηρά, λέγοντάς τους να μην ξεχάσουν για τον καπετάν Σταύρο.

18/4/1941: Ένας των σμηνιτών ανακάλυψε ένα βαρέλι λάδι χωμένο μέσα σε ένα ρέμα, προήρχετο από το βυθισμένο καράβι «Πόπη». Προήρχετο από την ραφηναρία Τάλως διότι έφερε την σφραγίδα επάνω του. Ένας άλλος σμηνίτης ανακάλυψε ένα ξυλοκιβώτιον με κονσέρβες κρέατα εγγλέζικα, όλα αυτά τους είπα να τα κρατήσομε μυστικά διότι κάτι καλό θα μας δώσουν.

Το μεσημέρι φώναξε μερικούς σμηνίτες και τους είπα ότι οι Γερμανοί όπου να 'ναι θα έλθουν και θα μας πιάσουν, λοιπόν γιατί να μη φύγουμε δια Κρήτη. Μου είπαν και αυτοί θέλουν αλλά πώς ; Τους είπα, γνωρίζω ένα καπετάνιο και θα μας πάει. Μου είπαν να αναλάβω τα πάντα.

Την ίδια ημέρα και γύρω στο σούρουπο ήλθε ένα καϊκάκι μικρό με χωροφύλακες μέσα με πλήρη οπλισμό από την Αντίμηλον και καθίσανε δίπλα μας. Το βράδυ και αφού γνωριστήκαμε και τα είπαμε τους λέω, ποιος από εσάς θα αναλάβει επικεφαλής για να του πω ένα σχέδιο που έχω για να φύγουμε να πάμε στην Κρήτη. Παρουσιάσθηκε ένας ενωμοτάρχης και μου είπε «εγώ αναλαμβάνω για τους υπολοίπους».

19/4/1941: Φεύγω και λέω στους σμηνίτες πείτε στον Ενωματάρχην ότι πηγαίνω για το σχέδιό μου, εάν βρω το κατάλληλο πρόσωπο που θέλω θα έλθω πίσω αμέσως η δι' άλλως μέχρι να τον βρω.

Πήγα στο καΐκι «Άρης» να ρωτήσω για τον καπετάν Σταύρο αλλά παραδόξως ήτο εκεί. Του είπα το σχέδιό μου, του είπα «εσύ θα πληρωθείς από τους χωροφύλακες και ουδεμία ευθύνη θα έχεις». Ο άνθρωπος είπε ότι χρήματα δεν θέλω αλλά στην Κρήτη θέλω να πάω. Τότε με την βοήθειά του και τη βοήθεια του μηχανικού Γιάννη πήγαμε στο εγκαταλελειμμένο καΐκι να δούμε σε ποια κατάσταση ευρίσκετο, αφού ο Μηχανικός του έκανε μια επιθεώρηση στη μηχανή μου είπε ότι ήτο εις αρίστην κατάσταση και μπορούσε να ταξιδέψει αρκεί να βάζαμε μπροστά τη μηχανή. Του είπα να κάνομε δοκιμή, πράγματι προσπάθησε αλλά δεν είχαν αέρα οι μπουκάλες, του λέω τίποτα άλλο, τίποτα μου λέει. Τον ευχαρίστησα και του είπα αν ξέρει κανένα μηχανικό. Μου είπε είναι ένας νεαρός ο οποίος ξέρει, θα τον βοηθήσω και εγώ και θα βάλομε μπροστά. Τους ευχαρίστησα και τους είπα ότι αύριο τα πρωί να σμίγαμε στην παραλία.

Επέστρεψα πίσω, βρήκα τους σμηνίτες και τους χωροφύλακες, τους είπα τα καθέκαστα και εδέχθησαν και χρήματα να δώσουν και ότι άλλο θα χρειαζόταν.

20/4/1941: Με τα χρήματα πήγαμε στην παραλία, βρήκα τον καπετάνιο και τον νεαρό μηχανικό. Πήγαμε στο καΐκι ήτο και ο Γιάννης ο μηχανικός. Βγάλαμε τις μπουκάλες τις πήραμε με τη βάρκα. Πήγαμε και πήραμε και το βαρέλι το λάδι και πήγαμε στην πόλη. Πήγαμε στον ηλεκτρικό σταθμό.

Παρακαλέσαμε να μας γεμίσουν τις μπουκάλες αέρα και να μας δώσουν λάδι και πετρέλαιο, τα αναγκαία. Εάν ήθελαν χρήματα θα τους δίδαμε χρήματα ή εάν ήθελαν λάδι θα τους δίδαμε λάδι, οι άνθρωποι ζήτησαν το λάδι και έτσι έγινε η ανταλλαγή. Τα πήραμε, επιστρέψαμε στο καΐκι, τα τοποθέτησαν και έβαλαν μπροστά.

Όταν είδαμε και μας βεβαίωσαν και ο πλοίαρχος και ο μηχανικός ότι μπορούμε να ταξιδέψουμε πήραμε την βάρκα και πήγαμε να συναντήσουμε τους σμηνίτες και χωροφύλακες. Η συνάντηση έγινε και ορίσαμε ώρα επιβιβάσεως την 8η απογευματινή.

Πράγματι επεβιβάσθημεν στο καράβι άγνωστος αριθμός. Μόλις νύχτωσε καλά βάλαμε μπρος τη μηχανή, τραβήξαμε την άγκυρα διότι παρέλειψα να πω ότι από σμηνίτες και χωροφύλακες κάναμε το υπόλοιπο πλήρωμα που χρειαζότανε για τις βοηθητικές δουλειές του καραβιού.

Βγήκαμε από τον όρμο και αντικρίσαμε πλέον την ελευθερία μας, αλλά δυστυχώς κατά κακή μας τύχη ο καιρός δεν ήτο τόσο καλός για το καΐκι αυτό διότι δεν πήγαινε περισσότερο από 8 μίλια.

20-21/4/1941: Μόλις είχαμε προχωρήσει γύρω στα 20 μίλια μας έπιασε σφόδρα νοτιά και ήτο αδύνατον να ταξιδέψομε διότι το Π/Κ δεν είχε μίλια και έτσι αλλάξαμε πορεία προς Σίφνον...

Τα παραπάνω προέρχονται από εδώ, όπου μπορείτε να διαβάσετε όλο το ημερολόγιο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφ.ΠΑΤΡΙΣ.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ κι΄ εγώ με την σειρά μου Νηρέα. Αν και υπάρχουν λάθη (ημερομηνίες), σε σχέση με την Μήλο, έχει πολύ ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα οι αναφορές του στην Κρήτη.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...