Jump to content
Shipfriends

Κύκνος (ΙΜΟ 5198840)


Recommended Posts

Gia sas san neo mellos!! 1967-1970 Taxideya san paidi me tous gonis mou me ena panemorfo ploio pou onomazontan Kyknos, Volo-Skopelo!! Elipsa meta xronia exoteriko kai to exasa, poios exei stoixeia kai foto?? Eyxaristo

 

_______________________________

(1930, ex- Adelphic, Sylvia, Tourmaline)

Edited by Nick the Greek
Link to comment
Share on other sites

Αυτα που βρισκω ειναι το πρωτο του ονομα ηταν adelfic ναυπηγημενο στις ηπα το 1930 στα bath iron works μηκος 58 μετρα πλατος 9.25 και 2 μηχανες ΜΑΝ 6 κυλινδρες 715 ιπποι προφανως αλλαγμενες στην ελλαδα.Αρχικα δουλευε σαρωνικο υπο τηςεταιριας σαρωνικος ε.ν.ε. Α. κολοκοτρονης αλλα μετα πηγε σποραδες απο χαλκιδα μεσω λιμνης ,αιδηψου και απο βολο.Αρχικα απο οτι ειχα δει ειχε στο πλαι αλουεδες οι οποιοι μετα εκλεισαν.Τελευται φορα το ειχα δει στο βολο παροπλσμενο το 1977.

Link to comment
Share on other sites

μετα πηγε σποραδες απο χαλκιδα μεσω λιμνης ,αιδηψου

Μάλιστα η πρόβλητα που έδενε στην Χαλκίδα την οποία χρησιμοποιούν συνήθως τώρα τα ρ/κ Αλέξανδρος και Φίλιππος την έχουν βαφτίσει οι ντόπιοι "Κύκνος" και οι περισσότεροι πλέον έτσι τον αποκαλούν ως φόρο τιμής επειδή σε αυτή έδενε όλα τα χρόνια που έκανε δρομολόγια από Χαλκίδα το όμορφο ΚΥΚΝΟΣ

Link to comment
Share on other sites

Φωτογραφίες του ΚΥΚΝΟΣ υπάρχουν εδώ , τόσο ως ακτοπλοϊκό στη χώρα μας αλλά και ως επιταγμένο περιπολικό των ΗΠΑ στον β'ππ.

Από το ιστορικό που έχει δώσει στην ίδια σελίδα ένας πατριώτης μας φαίνεται πως το καραβάκι διαλύθηκε στο Βόλο το 1979.

Link to comment
Share on other sites

εχω αναπαράγει με άδεια απο τον εφοπλιστή το άρθρο του στην ιστοσελίδα μου www.skopelosweb.gr/kuknos οπου υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες του πλοίου και το πλήρες ιστορικό

γιαννης

και κάτι σημαντικό... και δυσάρεστο.. ο καπετάνιος του ΚΥΚΝΟΣ απεβίωσε πρίν απο λίγες μέρες..

Link to comment
Share on other sites

Αυτα που βρισκω ειναι το πρωτο του ονομα ηταν adelfic.

To πρώτο του όνομα ήταν SYLVIA, αλλά όταν περιήλθε σε Ελληνικά χέρια το 1946 μετανομάστηκε ADELPHIC, όπως αναφέρει ο miko mission και δεν αναφέρει η ιστοσελίδα που παρέθεσα παραπάνω.

Link to comment
Share on other sites

  • 5 years later...

Κύκνος (ΙΜΟ 5198840)

(1930, ex- Adelphic, Sylvia, Tourmaline)

 

Να δούμε τα στοιχεία του πανέμορφου ΚΥΚΝΟΣ όπως αυτά αναφέρονται στο shipspotting.

 

Name:  Kyknos

IMO:  5198840

Callsign:  SZGU

Last known flag:  GREECE

Former name(s):  Adelphic (Until 1946) - Tourmaline (Until 1946) - Sylvia (Until 1930)

Vessel type:  Cargo

Gross tonnage:  537 tons

Status:  Dead

Build year:  1930

Builder:  Bath Iron Works, Bath Me, U.s.a.

 

Εδώ ένα πολύ καλό αφιέρωμα στο πλοίο από το skopelos-news.blogspot.gr με φωτογραφίες και παλιές δημοσιεύσεις, και εδώ μία ακόμα πολύ όμορφη φωτό στο λιμάνι της Σκοπέλου και πάλι από το ίδιο blog.

Link to comment
Share on other sites

Πολύ ενδιαφέρον και ωραίο το αφιέρωμα απ'το Σκοπελίτικο blog.Πρόσεξα μάλιστα ότι σε μιά απ'τίς διαφημίσεις τού πλοίου αναγράφει "Διάρκεια ταξιδίου Χαλκίς-Βόλος,ώρες έξι" με ταχύτητα "σταθερά 15 μίλια"-στά επίπεδα τού "μπάρμπα" ΤΕΟ δηλαδή....
 

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Εδώ ένα πολύ καλό αφιέρωμα στο πλοίο από το skopelos-news.blogspot.gr με φωτογραφίες και παλιές δημοσιεύσεις, και εδώ μία ακόμα πολύ όμορφη φωτό στο λιμάνι της Σκοπέλου και πάλι από το ίδιο blog.

καλά κάνανε το αφιέρωμα αλλά με ξένα κόλυβα. Τους ήταν δύσκολο να αναφέρουν που βρηκαν όλες τις φωτογραφίες και τα αποκόμματα

Edited by polmyt
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
  • 4 years later...

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Skiathoslife για την ιστορία Κύκνος.

Quote

Το καράβι ναυπηγήθηκε (1930) ως θαλαμηγός με το όνομα SYLVIA και μετονομάσθηκε σε TOYRMALINΕ όταν αποκτήθηκε απο το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό ως βοηθητικό. Μεταπολεμικά αγοράστηκε απο τους γνωστούς εφοπλιστές Ανδ. Εμπειρικο και τον Εμμ. Κουλουκουντη (1946) και με το όνομα πλέον ADELPHIK ήλθε στην Ελλάδα μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια (υγειονομικό υλικό κυρίως). Στη συνέχεια μετασκευάσθηκε ως επιβατηγό πρώτα στον Σαρωνικό (1950) ενώ απο το 1960 μπήκε στη γραμμή Κύμη-Σκύρος- Βόλος-Β. Σποράδες με το όνομα ΚΥΚΝΟΣ. Από το 1965 και για δεκαετία περίπου επεκτάθηκε και προς Αιδηψό και Χαλκίδα, μέχρι που το 1979 διαλύθηκε σε σκραπ. Με καπετάνιο το θρυλικό Κυριάκο Μαστροκόλια, γνωστό ως καπταν- Κούλη, μπήκε στη γραμμή των Σποράδων και άλλαξε όλα τα δεδομένα καθώς ήταν ταχύπλοο (πιάνει 14,3 μίλια), καλοτάξιδο και πολυτελές. Το 1968, με το ίδιο πλοίο, ξεκινά και το δρομολόγιο του Αγίου Κων/νου, κάνοντας ταχύτερη τη μετάβαση των νησιωτών στην πρωτεύουσα. Στο λιμάνι της Σκιάθου το πλοίο έμπαινε με την πλώρη ακριβώς εκεί που κατέληγε το ποτόκι (σημερινή Παπαδιαμάντη) στη θάλασσα. Δε θα ξεχάσω την επιστράτευση το καλοκαίρι του 74, όταν οι παραθεριστές άφηναν τις γυναίκες τους κι επιβιβάζονταν σ' αυτό... Το ξεχωριστό αυτό καράβι υπήρξε το μακροβιότερο που δούλεψε στη Μαγνησία καθώς πρόσφερε τις υπηρεσίες του για 27 ολόκληρα χρόνια και αγαπήθηκε απ' όλους. Σταμάτησε τη δράση του στα νερά μας τον Οκτώβριο του 1974. Κάποια στιγμή επανεμφανίστηκε στο λιμάνι του Βόλου και ακουγόταν πως θα γίνει πλωτό εστιατόριο κλπ. Πήρε κι αυτό τον άχαρο δρόμο προς το διαλυτήριο... Μας έμειναν κάποιες παλιές φωτογραφίες, οι αναμνήσεις των μεγαλυτέρων κι ένα ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα με τίτλο 'Εισιτήριο' που έγραψε γι' αυτό κοιτάζοντάς το να μπαίνει στη Χαλκίδα. Ένας στίχος του λέει: "μεσ' στους καπνούς του -όρνιο- ένα καράβι..."

 

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Εβδομήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από το πρώτο δρομολόγιο του «Κύκνος» στις ελληνικές θάλασσες. Οι αναμνήσεις από το μακροβιότερο πλοίο που δρομολογήθηκε στην ακτοπλοϊκή σύνδεση του Βόλου με τις Βόρειες Σποράδες παραμένουν σημείο αναφοράς για τους παλιότερους που πάτησαν πάνω στο κατάστρωμά του. Ο Στέργιος Μιχελής, συνταξιούχος ναυτικός σήμερα και μέλος του πληρώματος του «Κύκνος», θυμήθηκε χαρακτηριστικές ιστορίες από το θρυλικό σκαρί, το οποίο διαλύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, αλλά παραμένει «ζωντανό» στη μνήμη των χιλιάδων επιβατών του.

Quote

Η ιστορία του «Κύκνος» ξεκίνησε στις ΗΠΑ. Ναυπηγήθηκε το 1930 στο Μέιν και το πρώτο όνομα που δόθηκε στο σκάφος ήταν «Sylvia». Σύμφωνα δε με παλαιότερη έρευνα του αείμνηστου βουλευτή Μαγνησίας Χρήστου Αντωνίου, ο οποίος καταγόταν από τη Γλώσσα Σκοπέλου, ένας από τους ιδιοκτήτες του στα χρόνια του Μεσοπολέμου φέρεται πως ήταν ο δήμαρχος Νέας Υόρκης, Φιορέλο Χένρι Λα Γκουάρντια. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε από το αμερικανικό ναυτικό ως βοηθητικό σκάφος με την ονομασία «USS Tourmaline» έχοντας βάση το Μπρούκλιν. Το 1945 έπαψε η στρατιωτική χρήση του πλοίου και τον Ιανουάριο του επόμενου έτους πέρασε σε ελληνικά χέρια, αφού αποκτήθηκε από τους εφοπλιστές Ανδρέα Εμπειρίκο και Μανώλη Κουλουκουντή. Ο τελευταίος από το 1940 είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Αμερική, ενώ ήταν πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών της Νέας Υόρκης. Το 1946 έφερε την ονομασία «Adelphic», όταν και διέσχισε τον Ατλαντικό μεταφέροντας τρόφιμα και υγειονομικό υλικό της αμερικανικής βοήθειας για λογαριασμό της UNRA. «Έπιασε» λιμάνι στον Πειραιά και από το 1947, αφού έγιναν οι αναγκαίες μετασκευές και μετονομάστηκε σε «Κύκνος», δρομολογήθηκε από τη ναυτιλιακή εταιρεία «Σαρωνικός». Το «παρθενικό» του δρομολόγιο στην Ελλάδα καταγράφηκε πριν από 70 χρόνια και πιο συγκεκριμένα τον Μάιο του 1947. Τότε κατέπλευσε για πρώτη φορά στην πόλη μας και ξεκίνησε το δρομολόγιο Βόλος –Αιδηψός-Χαλκίδα. Το 1952 ανέλαβε και την σύνδεση με τις Βόρειες Σποράδες. Τα ταξίδια του «Κύκνος» διήρκησαν μέχρι τον Οκτώβριο του 1974.

Ο θρύλος του συντηρείται μέχρι και σήμερα κι ας έχουν περάσει 43 χρόνια από τότε που αποσύρθηκε από το νηολόγιο, με τον Στέργιο Μιχελή να επιχειρεί ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο και να ανασύρει από τη μνήμη του θύμησες από τα ταξίδια του «Κύκνος». Ο συνταξιούχος ναυτικός, 67 ετών σήμερα, αρχικά θυμήθηκε πώς βρέθηκε στο πλήρωμα του πλοίου, όταν ακόμη ήταν έφηβος: «Γεννήθηκα το 1950 στη Γλώσσα Σκοπέλου. Όταν ήμουν πιο μικρός βοηθούσα στα κτήματα του πατέρα μου. Ήμασταν οκτώ αγόρια κι ένα κορίτσι. Εγώ ήμουν ο τρίτος στη σειρά. Μια ημέρα ο πατέρας μου με πλησίασε και μου είπε: «Δεν πας να γίνεις ναυτικός;». Τότε δεν υπήρχαν και πολλές δουλειές στο νησί. Έτσι το 1964 έβγαλα ναυτικό φυλλάδιο. Οι τρεις από τους οκτώ δεν γίναμε ναυτικοί. Οι υπόλοιποι βρεθήκαμε στη θάλασσα. Τέλος πάντων, εκείνη την εποχή για να σε ναυτολογήσουν, έπρεπε να βάλει υπογραφή ένας από τους γονείς. Υπέγραψαν και οι δύο, κι έτσι έπιασα δουλειά. Ξεκίνησα σ’ ένα καϊκάκι που λεγόταν «Σιδέρης». Φορτώναμε εμπορεύματα από τον Βόλο και τα πηγαίναμε στη Γλώσσα. Μετά δούλεψα για λίγο στο «Πασχάλης», ενώ σε ηλικία 14,5 ετών βρέθηκα στο «Κύκνος». Την πρώτη φορά εργάστηκα εκεί το διάστημα 1965-’69, μέχρι που πήγα στον στρατό, ενώ ξαναδούλεψα και την περίοδο 1973-‘74. Υπηρέτησα πρώτα ως καθαριστής, αλλά δεν μου άρεσε η μηχανή. Ανέβηκα στην κουβέρτα, όπου έγινα ναύτης και μετά έγινα μηχανικός. Απολύθηκα τρίτος μηχανικός από τα βαπόρια».
Ο κ. Μιχελής παραδέχθηκε ότι η θητεία του στο «Κύκνος» υπήρξε μία από τις ωραιότερες περιόδους στη ζωή του: «Ένιωθα τυχερός που ανήκα στο πλήρωμά του. Θυμάμαι το ‘66 έπαιρνα 4.500 δραχμές μισθό. Πολύ καλά λεφτά για την εποχή. Νιώθω νοσταλγία κάθε φορά που αναπολώ τα χρόνια εκείνα. Πέρασα πολύ καλά στο «Κύκνος», αφού δουλεύαμε υπό άριστες συνθήκες».
Η φιγούρα του καπετάνιου Κυριάκου Μαστροκόλια κυριαρχούσε στη γέφυρα, με τον Σκοπελίτη απόμαχο ναυτικό να μνημονεύει με αγάπη τον πλοίαρχο του «Κύκνος». «Ήταν ένας πάρα πολύ καλός καπετάνιος. Δεν φοβόταν τη θάλασσα. Μαζί του έχω «φάει» 12 μποφόρ. Από τη Γλώσσα μέχρι την Σκιάθο. Η διαδρομή αυτή ήταν ακριβώς 25 λεπτά με το «Κύκνος». Στο μπουγάζι εκείνο κάναμε τρεισήμισι ώρες. Δεν ξεχώριζες το σκαρί, έβλεπες μόνο θάλασσα. Ήταν, όμως, πάρα πολύ γερό το βαπόρι. Είχε και βαθιά καρίνα. Ήταν καλοσχεδιασμένο. Και ο καπετάνιος πάρα πολύ σκληρός. Τον είχα ξανά στο «Σαντορίνη», όπου πήγε μόλις έφυγε από το «Κύκνος», είπε και πρόσθεσε: «Την πρώτη χρονιά που ήμουν στο «Κύκνος», ήρθε κοντά μου ο καπετάν-Κυριάκος και με έριξε στον κάβο Γουρούνι, καθώς φεύγαμε από τη Γλώσσα με κατεύθυνση την Σκόπελο, για να μετρήσω τον βυθό κι εάν μπορούσαμε να περνάμε από εκεί. Ανοιχτά του κάβου, καθώς πάμε για Σκόπελο, υπάρχει μία ξέρα. Όλα τα βαπόρια περνάνε, εμείς ήμασταν τσίμα-τσίμα. Μου λέει ο καπετάνιος: «Έλα Μιχελάκο, πέσε». Βουτάω την πρώτη φορά, έφτασα στον πάτο και όταν βγήκα στην επιφάνεια του είπα ότι το υπολόγισα κάπου στα 10-11 μέτρα. Δεν πείστηκε και ξαναβούτηξα. Παρότι του είχα πει να πάρω ένα βιλάι, δηλαδή ένα σκοινί κάπου 25 μέτρα μήκος που είχε ένα βάρος στη μία άκρη του για να δένουμε στη στεριά, μου είπε να το μετρήσω με το μάτι».
Εκτός από τον καπετάν-Κυριάκο ο κ. Μιχελής διατηρεί ευχάριστες αναμνήσεις και από το υπόλοιπο πλήρωμα: «Αξιωματικοί και ναύτες ήμασταν πάνω από 30 άτομα. Οι περισσότεροι ήταν από τα νησιά των Σποράδων. Από Γλώσσα τρεις ήμασταν, ήταν και ο αδερφός μου και ο Χρήστος Τσουκαλάς, που συχωρέθηκε. Από τον Βόλο θυμάμαι δύο συναδέλφους, ο ένας ήταν μηχανικός. Είχαμε κι έναν από τις Σπέτσες».

Τα απρόοπτα δεν έλειψαν από τα ταξίδια του «Κύκνος», με τον Στέργιο Μιχελή να διηγείται: «Όταν πηγαίναμε Σκύρο, φορτώναμε μέχρι και γαϊδουράκια. Μας προσέγγιζε ένας Σκυριανός που είχε μία μαούνα και εκεί κατεβάζαμε τα ζώα. Άλλη μία φορά, τον Δεκέμβριο του 1966, όταν βυθίστηκε στη Φαλκονέρα το οχηματαγωγό «Ηράκλειον», ήμασταν στη Σκόπελο το ίδιο βράδυ. Ο καιρός δεν ήταν καλός και μετακινηθήκαμε στον Αγνώντα. Μαζί με τον Χρήστο Τσουκαλά βουτήξαμε για να δέσουμε το πλοίο. Άλλη μια φορά, θυμάμαι που έγινε το δημοψήφισμα από τη χούντα. Φτάσαμε στη Σκόπελο και μας περίμεναν οι χωροφύλακες στο λιμάνι. Μας έπαιρναν με τη σειρά και μας πήγαιναν να ψηφίσουμε».
Τέλη της δεκαετίας του 1970 γράφτηκε ο επίλογος του «Κύκνος», αφού διαλύθηκε για σκραπ. Ο 67χρονος, πάντως, Σκοπελίτης, φρόντισε να κρατήσει ένα ενθύμιο από το πλοίο: «Όταν το έστειλαν για παλιοσίδερα, κράτησα ένα φωτιστικό. Το έχω στο σπίτι μου μέχρι σήμερα, πάνω σε μία πέργκολα. Κρίμα που είχε ετούτη την κατάληξη. Ήταν ένα από τα καλύτερα πλοία που πέρασαν ποτέ από την Ελλάδα. Όταν είχα πρωτοπάει, είχα ακούσει μία ιστορία πως μέχρι και ο Κένεντι είχε ταξιδέψει μ’ εκείνο, την εποχή που βρισκόταν στην Αμερική. Εάν αλήθευε ή όχι αυτό, δεν ξέρω να πω. Τέλη του ’70 βρέθηκε ένας Βολιώτης, δεν θυμάμαι τώρα το όνομά του, ο οποίος θέλησε να το μετατρέψει σε πλωτό εστιατόριο και καφετέρια. Το ενοικίασε για λίγο. Δεν ήθελε πολλές παρεμβάσεις. Όμως το σχέδιο του δεν τελεσφόρησε και τελικά το «Κύκνος» οδηγήθηκε στο διαλυτήριο».

Edited by Panagia Ekatontapiliani
Link to comment
Share on other sites

Μόνο από διηγήσεις του παππού, η επαφή με το συγκεκριμένο πλοίο, ξεχωριστό όμως στα σίγουρα λόγω της ιδιαίτερης φιγούρας του. Ας το δούμε και σε έγχρωμη έκδοση, σκαναρισμένο από carte postale εποχής στη Σκιάθο εκ του αρχείου του υπογράφοντος. Αναρωτιέμαι αν οι φίλοι εκ Σποράδων μπορούν να τοποθετήσουν χρονικά την εικόνα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...
  • 1 year later...

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...