Jump to content
Shipfriends

Παναγία Τήνου (IMO 5192987)


Recommended Posts

Ο καταπέλτης μπήκε επί πλοιοκτησίας Μινωικών.Όταν ήταν ενεργό το πλοίο στην ακτοπλοΐα δεν έπιανε Σαντορίνη.Άρτεμις μετονομάστηκε επί Βεντούρη και μέχρι τη χρεωκοπία έκανε Σαντορίνη-Ηράκλειο με τα σινιάλα αυτά.

Edited by proud_ionian
quote
Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Το 1994 το πλοίο αποσύρθηκε από την ακτοπλοΐα και συνέχισε την καριέρα του ως κρουαζιερόπλοιο.

Με το όνομα "Αρτεμις" και τα σινιάλα της Ventouris Sea Lines ταξίδεψε Ηράκλειο-Σαντορίνη καΙ Ρέθυμνο-Σαντορίνη.

Μεταξύ των πλοιάρχων που το ταξίδεψαν ως κρουαζιερόπλοιο ήταν και ο καπετάν-Γιώργης Κολυδάς.

Ο καταπέλτης προστέθηκε επί Μινωϊκών Γραμμών.

Το πλοίο ξεκίνησε δρομολόγια το καλοκαίρι του 1980 ως "Κάπταιν Κωνσταντίνος".

Ταξίδεψε μέχρι το Νοέμβριο του 1980, οπότε σταμάτησε τα δρομολόγια, μετονομάστηκε σε "Παναγία Τήνου" και, σύμφωνα με αρκετούς άλλαξε και χρώμα (από μαύρο σε άσπρο).

Για το τελευταίο, όμως, υπάρχουν και αρκετοί που υποστηρίζουν ότι το πλοίο στην Ελάδα ταξίδεψε από την αρχή λευκό.

Link to comment
Share on other sites

Αφού το θυμήθηκε ο φίλος cortomaltese να το δούμε την εποχή που δεν είχαν αρχίσει να ντύνουν τα πλοία με τα ονόματα των εταιρειών τους στο πλάι:

gallery_2126_113_66680.jpg

Link to comment
Share on other sites

Στην φωτογραφια που εβαλε ο φιλος gtogias διακρινεται ενα κρενι στην πλωρη.Ειχε και αυτο αμπαρακι οπως το ΣΑΠΦΩ ή φορτωνε τιποτα σε καποιο χωρο της πλωρης?

Γνωριζει κανεις ποτε το βγαλανε?Σε φωτογραφιες στην γκαλερυ χοντρικα φαινεται να υπαρχει μεχρι την εποχη που μπηκαν σινιαλα στο πλαι

Edited by polmyt
Link to comment
Share on other sites

Στην Ολλανδία, το πλοίο φόρτωνε conteiners στην πλώρη.

Εκεί, βέβαια, η φόρτωση γινόταν με τους γερανούς του λιμανιού.

Εδώ, ελλείψη γερανών στο λιμάνι, πρόσθεσαν το κρένι για τη μεταφορά εμπορευμάτων.

Το κρένι πρέπει να αφαιρέθηκε έπειτα από δυο-τρία χρόνια, μιας και σύντομα σε ένα μέρος της πλώρης διαμορφώθηκαν θέσεις για επιβάτες.

Η συνειμένη φωτογραφία προέρχεται από το εξαιρετικό βιβλίο "Harwich-Hook Van Holland" των Miles Cowsill - Frank Haalmeijer και John Hendy (Ferry Publications, 1993).

post-1961-0-13640200-1300622493_thumb.jp

Edited by cortomaltese
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Να και μια φωτογραφια απο το 1986 με το ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ δεμενο στη κλασικη του θεση.Διακρινεται λιγο και η τσιμινιερα απο το ΝΗΣΟΣ ΧΙΟΣ

post-1819-0-88811600-1333961943_thumb.jp

Η φωτο απο το picassaweb και τον Hans Vollert

Link to comment
Share on other sites

Και με Ventouris Ferries... Α ρε polmyt τι μας κανεις δευτεριατικα... Αληθεια τελικα ποιο εβαλε πρωτο τα σινιαλα στο πλαι το Γεωργιος Εξπρες ή το Παναγια Τηνου? Οι δικες μου πηγες λενε το Γεωργιος αλλα στον "Ε" παλαιοτερα ειχα διαβασει οτι το πρωτο στον Πειραια ηταν το Παναγια Τηνου.

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Καλησπέρα σε όλους...

Ημέρα Κυριακή, τέλος Αυγούστου 1990, ώρα 16:00, οι διακοπές δυστυχώς για μια ακόμη χρονιά είχαν λάβει τέλος, εγώ 13 χρονών τότε και περιμένουμε οικογενειακώς στο λιμάνι της Σύρου όπως κάθε χρόνο το Παναγία για να μας γυρίσει πίσω στην "κακιά" Αθήνα.... Το Ναιάς ΙΙ είναι ήδη στο λιμάνι και ετοιμάζετε για αναχώρηση. Πέντε λεπτά μετά την αναχώρηση του Ναιάς μπουκάρει στο λιμάνι το Παναγία πραγματικά με χίλια... Εγώ προνομιούχος ταξίδευα πάντα στην γέφυρα του Παναγία λόγω κάποιου ατυχήματος που είχα μικρός... Μέχρι να βγει το πλοίο από τον κάβο της Σύρου, που θα έβλεπαν από το ραντάρ πόσο μπροστά είναι το Ναιάς η αγωνία είναι στο κατακόρυφο. Ξάφνου ακούγεται η φωνή του τρίτου.. Είναι 5 μίλια μπροστά μας δεν τον γλυτώνει τίποτα...!!! Αυτό γίνονταν κάθε φορά, αν το Ναιάς ήταν μέχρι και 6 μίλια μπροστά η προσπέραση ήταν σίγουρη... Λίγο πριν την Τζιά η φωνή του δεύτερου.. Άνοιξε δυο τρία δόντια παραπάνω να τον περάσουμε στις Φλέβες (μικρά νησάκια),ταχύτητα τότε 23+ μίλια... Πραγματικά λίγο έξω από τις Φλέβες περνούσαμε το Ναιάς σύριζα από αριστερά του (Σύριζα πάντα...για να νοιώθει τις ΜΑΝ στην γέφυρα του Ναιάς ο ΚαπταΣιδέρης)... Οι αναγγελίες στα μεγάφωνα του πλοίου διθυραμβικές... Όλοι οι επιβάτες μαζεύονταν στην δεξιά μεριά του πλοίου να δουν το Ναιάς...Σύρο -Πειραιά τότε σε 3 ώρες και 25 λεπτά.... Στιγμές που πραγματικά έχουν χαραχτεί στην μνήμη μου και δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ... Ήταν πραγματικά η cobra του Αιγαίου....

Link to comment
Share on other sites

Το 1990 ήταν λίγο δύσκολο να νιώσει τις ΜΑΝ ο cpt Σιδερής διότι στο Ναιάς έπιασε το 1993.Επί Γιακουμίδη πράγματι το βαπόρι έκανε 3 και 26.Όχι όμως και κάθε μέρα.Συνήθως για Σύρο έκανε απο 3 και 45 έως 4 ώρες.Και για όσους θυμούνται τους χειμώνες και αυτό αλλά και το Ναιάς προσθέταν και ένα μισαωράκι ακόμα........Πάντως μακράν για μένα το πιο αρχοντικό βαπόρι που έχει περάσει!

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Μια και στο αμεσως παραπανω ποστ γινεται αναφορα και στον καπτα Σιδερη να τος στην αρχη του βιντεο να χωνει αναποδα ολοταχως  :D  :D

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Μιάς και ξαναθυμήθηκα τα ninties, να το δούμε στα 1992 κάπου στις Κυκλάδες. Ξαναβλέποντάς τα, αναρωτιέμαι πως κατάφεραν και χάθηκαν αυτά τα σινιάλα που κάποτε κυριαρχούσαν. Πράγματι, πρόκειται για άθλο!

 

gallery_1833_794_241078.jpg

Link to comment
Share on other sites

Απαντηση στο ερωτημα σου απο τα πλεον υπευθυνα χειλη  <_<

 

 

 

Σε συνέντευξή του παλαιότερα έλεγε ότι «η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα αποτελέσει την ταφόπλακα της ναυτιλιακής µας εταιρείας και των περισσότερων ακτοπλόων. Εμείς, που ήμασταν μέχρι τότε οι καλύτεροι πελάτες των τραπεζών, θα γίνουμε οι χειρότεροι, διότι, όπως θα θυμάσαι, το τραπεζικό σύστημα τότε ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο του κράτους. Εκείνη την εποχή εμφανίζεται ο Παντελής Σφηνιάς, ο οποίος µου ζητά να συνεταιριστούμε για να µπουν οι Μινωικές Γραμμές στις Κυκλάδες. Αρνούμαι και την άρνησή µου την πληρώνω µε τον αφανισμό µου. Όταν κουβαλάς µόνος σου 1.000.000 ανθρώπους τον χρόνο, δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις κάνοντας συνεταιρισμό. Ήμουν νέος, αντιστάθηκα όσο μπορούσα, αλλά ήταν αδύνατο να τα βάλω μαζί τους, διότι από πίσω υπήρχε όλο το κομματικό σύστημα εξουσίας. Το σχέδιο Σφηνιά προέβλεπε τη δημιουργία μιας εταιρείας-μονοπωλίου, που θα απορροφούσε ή θα εξαφάνιζε τον ανταγωνισμό. Το πέτυχε εν μέρει, μέχρι που έγινε το ναυάγιο του “Σάμινα” και όλα τελείωσαν».

 

 

Link to comment
Share on other sites

Απαντηση στο ερωτημα σου απο τα πλεον υπευθυνα χειλη  <_<

Αυτη την συνεντευξη να την δουν οι θιασωτες του ενχειρηματος <Σουπερ μαρκετ Σφηνια & co> που εφεραν την ακτοπλοια σε αυτο το χαλι το οποιο δεν ειναι απο το 2009 κτλ αλλα απο το 2000

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...
  • 11 months later...

Μια που σήμερα διαβάζαμε που κατέληξε η οικογένεια Βεντούρη με τις δικαστικές διαμάχες, πάμε να δούμε ΤΟ Παναγία στις μέρες του στην Ολλανδία σαν Βασίλλισα Βιλελμίνη, σε carte postale εποχής. 

Link to comment
Share on other sites

Θυμόμουν τη μακαρίτισσα χτές και σήμερα, οπότε πάμε να δώσουμε λίγο ατμόσφαιρα εποχής και να πούμε μερικά πράγματα όσον αφορά το πλοίο, για όποιον ενδιαφέρεται. Μην περιμένετε κανένα μελό και δακρύβρεχτο κείμενο για τη χρυσή εποχή της ακτοπλοίας, τα καλύτερά μας χρόνια κλπ, διαβάστε Εφοπλιστή για κάτι τέτοιο. Δεν αντέχονται τα μνημόσυνα της παιδικής μου ηλικίας.

 

Για να δώσουμε λίγο το περίβλημα της εποχής που δούλευε το Παναγία, μιλάμε για μια εποχή χωρίς ταχύπλοα και με το αεροπλάνο να είναι ένα μεταφορικό μέσο μη προσβάσιμο στο ευρύ κοινό λόγω διαφοράς τιμής αλλά και με περιορισμένη μεταφορική ικανότητα είτε λόγω απουσίας αεροδρομίου σε νησί της γραμμής(Τήνος), είτε πολύ μικρού αεροδρομίου(Σύρος, αν είχε καν τότε), είτε λόγω μικρού αεροδρομίου(της Μυκόνου τότε δεν είχε επιμηκυνθεί όπως σήμερα) και μικρών σε χωρητικότητα αεροπλάνων(τα μυθικά ελικοφόρα της Ολυμπιακής που τότε πήγαιναν στη Μύκονο). Οπότε όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στου Τζελέπη.

 

Ακτή Τζελέπη λοιπόν, με τα 2 καθαρόαιμα της εποχής(το Ναιάς ΙΙ ήταν το άλλο) δεμένα παράλληλα και με 66 μέτρα προβλήτας ανάμεσά τους. Σαν άλογα στον ιππόδρομο που περιμένουν τον αφέτη για να ξεκινήσουν την κούρσα. Πρίν ξεκινήσει όμως η κούρσα, μια διακεκριμένη ανάμνησή μου ήταν αυτά τα 66 μέτρα προβλήτας ανάμεσα στα 2 πλοία. Τόσος πολύς κόσμος, είτε για επιβίβαση, είτε για αποχαιρετισμό, είτε απλά για βόλτα. Πατροπαράδοτη οργάνωση τουρλουμπούκι στη φόρτωση, όποιος ήθελε στάθμευε όπου ήθελε και γενικά πολλές φωνές και ταραχή. Κλασσικές φιγούρες οι κουλουρτζήδες της εποχής, με το σιμίτι να αποτελεί το καλύτερο πρωινό της εποχής εκείνης και αυτούς τους κουλουρτζήδες που εκτός από σιμίτι είχαν και το αφράτο τσουρεκάκι, να το πουλάνε premium. Εκεί κοντά στην πλώρη του Παναγία και ο εφημεριδοπώλης της εποχής, πολλά χρόνια στο λιμάνι. Η εφημερίδα παρεπιπτόντως(τότε έβγαιναν ακόμα οι πρωινές εφημερίδες), και πιο συγκεκριμένα το Ευαγγέλιο, το Φώς των Σπόρ, απαραίτητη συνοδεία στο ταξίδι, ειδικά από τη στιγμή που στα νησιά ο Τύπος τότε έφτανε με το πλοίο, άρα εκεί δεν θα έβρισκες να διαβάσεις κάτι. Προμηθευόσουν λοιπόν την εφημερίδα απ' τον Πειραιά. Κλασσική φιγούρα επίσης και ο πράκτορας του πλοίου, μια και έκοβες εισιτήριο δίπλα στον καταπέλτη, κάτι που σήμερα φαντάζει απίστευτο.

 

Η φόρτωση του Παναγία γενικά για μένα δεν είχε ενδιαφέρον. Που να φτουρήσει, όταν στον ελεύθερό σου χρόνο χάζευες το Κρήτη και το Κάντια να καταπίνουν νταλίκες. Είχε όμως κι αυτή την πλάκα της. Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις αυτών που δεν ήξεραν περί τίνος πρόκειται, και έφταναν με αυτοκίνητα που είχαν φορτώσει πράγματα σε ύψος πάνω στις σχάρες, στον ουρανό του αυτοκινήτου. Ήχος ΖΟΝΚ εδώ :P. Δε χώραγαν αυτά από τα σε ύψος στο γκαράζ του Παναγία  οπότε έπρεπε πολλές φορές οι αποσκευές εις ύψος να αφαιρεθούν, για να μπεί μέσα το αυτοκίνητο. Θυμάμαι πως το γκαράζ εις ύψος ειδικά πρός τα πρύμα, σε ανάγκαζε να σκύψεις για να μη βρεί το κεφάλι σου. Η υπόλοιπη πλάκα της φόρτωσης ήταν όταν το αυτοκίνητο έμπαινε μέσα στο γκαράζ. Μια και το γκαράζ ήταν στην ουσία λαξευμένο για χρήση εν Ελλάδι, έπρεπε με κάποιον τρόπο να στηριχτεί η υπερκατασκευή και αυτό επετεύχθη με κολωνάκια ατάκτως ερειμμένα που καθιστούσαν τη φόρτωση σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες σε ύπαρχο και λοστρόμο, αλλά και τυραννία για τους οδηγούς, που ομολογουμένως έριχναν πολύ εξαπτέρυγο μέχρι να τελειώσει η διαδικασία. Α ναι, τότε δεν υπήρχαν και τα υδραυλικά τιμόνια.

 

Στα πρώτα χρόνια, το Παναγία έδενε με την πλώρη πρός του Τζελέπη, αργότερα όμως και για να γλιτώνει την πρωινή μανούβρα, έδενε με πλώρη πρός τα έξω, όπως το Ναιάς ΙΙ. Έχω μια ανάμνηση να φεύγουμε με το Παναγία με μένα στο μπαλκόνι της πλώρης, αυτό να αναποδίζει πρός τον Άγιο Σπυρίδωνα για να γυρίσει κι από τα μεγάφωνα να παίζει Γιάννης Πάριος σε instrumental εκτέλεση, "Καλοκαιράκι-Καλοκαιράκι" και "Εγώ κι Εσύ Ερωτευμένοι"(Καίτη Γαρμπή δεύτερη φωνή), που ήταν τεράστιες επιτυχίες τω καιρώ εκείνω. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να το επιβεβαιώσει τη συγκεκριμένη πρακτική στις αναχωρήσεις, ή η μνήμη μου παίζει παιχνίδια. Αν θυμάμαι καλά, ενώ στην αρχή οι αναχωρήσεις των καθαρόαιμων ήταν ταυτόχρονες, από ένα σημείο και μετά συμφωνήθηκε να αναχωρούν εναλλάξ, το ένα στις 0800 για Τήνο και Μύκονο με άμεση επιστροφή και βραδυνό δρομολόγιο από Πειραιά(1915 έφευγε το Ναιάς ΙΙ για Σύρο - Μύκονο) και το άλλο στις 0830 για Σύρο - Τήνο - Μύκονο, με συνέπεια να ελαττωθούν και οι κόντρες. 

 

Τα περί κόντρας με το Ναιάς ΙΙ είναι χιλιοειπωμένα, γρηγορότερο το Παναγία σε ΚΣ, πιο αξιόπιστο όμως το Ναιάς ΙΙ και σίγουρα πολύυυυυ πιο καλοτάξιδο και ευκίνητο. Ό,τι κέρδιζε το Παναγία σε ταχύτητα, το έχανε στα λιμάνια λόγω δύσκολου ρεμέτζου. Γενικά αν έπεφτες σε θάλασσα με το Παναγία, δεν ήταν κι ότι καλύτερο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον ήχο από τα μπουκάλια του μπάρ της Α' Θέσης του Παναγία να πέφτουν και να σπάνε. Αλλά με μπουνάτσα, καθόσουν έξω και απολάμβανες ταξίδι και προσπεράσματα. Τα υπόλοιπα πλοία της εποχής έπεφταν θύματα του Παναγία για πλάκα. Με την έξοδο από τα φανάρια του Πειραιά, πορεία σύριζα με τις Φλέβες, τον Πάτροκλο και εν συνεχεία τον Ταμέλο, με τα γατάκια της εποχής, Σάμαινα, Νάξος, Σαντορίνη, Πάρος, Ίκαρος, Ιόνιον, Σχοινούσα, Αιγαίον και λοιπούς συγγενείς, να σου κουνάνε μαντήλια.

 

Εσωτερικά το πλοίο, ήταν μια μεγάλη αντίθεση. Η Γ' θέση με τα πρυμνιά της σαλόνια, ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Κάτι καφέ καθίσματα αεροπορικού τύπου σε 2 ντέκ με παραμελημένη επένδυση, τρελό vibration, ανεπαρκή κλιματισμό και γενικά μια κατάσταση ζωάδικου. Λίγο καλύτερα στα ανοιχτά ντέκ αλλά εκεί είχες τα ελλενίτ που έδιναν κάλυψη από τον ήλιο να κοπανάνε ασταμάτητα σε όλο το ταξίδι λόγω του αέρα. Η ανάμνηση της Γ' Θέσης που έχω, είναι υψίφωνες συζητήσεις ανάμεσα σε θειάδες που πάνε στην Τήνο για προσκύνημα, σχετικές με μοναστήρια, αγίους και προφητείες Ησαίου το ανάγνωσμα:D. Αντίθετα η Α' θέση στην οποία αν δεν ταξιδεύαμε βάση εισιτηρίου, έκανα μαντραπήδα και πήγαινα:D, ήταν πάρα πολύ καλή για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Μικρή βέβαια. Ένα μπάρ στο κέντρο του σαλονιού, για το οποίο μου είχε κάνει τότε εντύπωση η ποικιλία των αλκοολούχων ποτών που διέθετε, καλόγουστοι και άνετοι καναπέδες εκ δεξιών κι εξ' ευωνύμων. Σ' εκείνο το μπάρ, θυμάμαι να έχει πέσει στα χέρια μου διαφημιστικό της Ventouris για τις γραμμές της Ιταλίας με φωτογραφίες του βασιλοβάπορου, Πάτρα Εξπρές. Με τα οξυγόνα ο N the G, όταν είδε το Πάτρα Εξπρές! :D

 

Εσωτερική σκάλα οδηγούσε στο επάνω ντέκ(η σειρά παραθύρων που βλέπετε κάτω απ' τη γέφυρα) που είχε μικρά τραπεζάκια περιμετρικά των παραθύρων. Κι από εκεί έξοδος στο μπαλκόνι της πλώρης αλλά και πρόσβαση στο ρεμέτζο της πλώρης που ως ένα σημείο είχε παγκάκια, ώστε να μπανίσουμε της τουρίστριες με τα μπικίνι που κάνουν ηλιοθεραπεία, ξετσίπωτα για τα δεδομένα της εποχής. Χαρακτηριστικό του πλοίου και της εποχής πως το μπαλκόνι της πλώρης ήταν προσβάσιμο κατα τα 3/4 στους επιβάτες της Α' Θέσης, το υπόλοιπο 1/4 στα δεξιά ήταν διαθέσιμο στους επιβάτες της Γ' θέσης και φραγμένο από ψηλά κάγκελα για να εμποδίζεται η πρόσβαση εκατέρωθεν. Το ίδιο και στον περιμέτρικό διάδρομο πίσω και από αριστερά της εξόδου της Α' θέσης στο ντέκ, αλλά και στα εσωτερικά κλιμακοστάσια, κάγκελα παντού, που λέει κι ο Τζιμάκος.

 

Η Σύρος ήταν η πιο άνετη και ευχάριστη προσέγγιση του δρομολογίου. Κωδωνοκρουσίες, σφυρίγματα κλπ, αλλά και εύκολη πρόσβαση/πρόσδεση στο λιμάνι με πλαγιοδέτηση με τη δεξιά μπάντα, μπροστά στο παλιό Τελωνείο. Μετά όμως ερχόταν η Τήνος! Πρίν φτιαχτεί το νέο λιμάνι(όχι ότι κι εκεί ήταν έυκολο), το πλοίο έδενε με την αριστερή πλευρά στο παλιό, εκεί που τώρα δένουν Flyingcat και Seajet και έπρεπε να κάνει μια πολύ κλειστή αριστερή στροφή που ήταν πάρα πολύ δύσκολη με αέρα ή χωρίς. Έχω δεί 2 τρόπους να δέσει κανείς εκεί με το Παναγία. Ο ένας, με το που γύριζε αριστερά η πλώρη, δίνοντας κάβο από πλώρα και σπρίνγκ, κι αγάντα για να γυρίσει και η πρύμη και να κρατηθούμεώστε να μη μας ρίξει ο βοριάς στα μπλόκια και με μικρές κλωτσιές με την προπέλα, να πάμε παραμέσα και να δώσουμε πρυμνιούς κάβους. Η δεύτερη τεχνοτροπία είναι να γυρνάει πιο επιθετικά αριστερά το πλοίο και να πηγαίνει παραμέσα με τη μία. Πλεονέκτημα εδώ πως μίκραινε ο κίνδυνος να πάμε για τα μπλόκια, αλλά εδώ άνοιγε πολύ η πρύμη με συνέπεια να βγαίνουν βαρκάκια να πάρουν κάβους από πρύμα, και αγάντα για να συρταρώσει το βαπόρι. Νομίζω ως και σήμερα στην Τήνο, έχουν μείνει οι 2 ραμπίτσες που είχαν χτιστεί ώστε να στρώνουν καλύτερα τα καταπελτάκια του Παναγία, σ' εκείνη την προβλήτα.

 

Η Μύκονος δε διέφερε και πάρα πολύ με την Τήνο. Το Παναγία έδενε προφανώς στο μπαστούνι του παλιού λιμανιού και πάντα με πλώρη πρός τα μέσα. Το στοίχημα ήταν να κλείσει η πρύμη γρήγορα γιατί με τον βοριά κατάπαντα είχε καλές πιθανότητες να βρεθεί στα βράχια απέναντι. Κι εδώ λοιπόν βαρκάκι για κάβους πολλές φορές, κι αγάντα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να στέκομαι στο λιμάνι κάτω απ' την εντυπωσιακή του πλώρη, όπως και τον ήχο των κάβων που αγαντάριζαν κι έφταναν στο οριό τους από τον απειλητικό βοριά, με τη θάλασσα να καβαλάει τον κυματοθραύστη(τότε δεν υπήρχε το parking που βλέπετε τώρα). Δυνατά και ανατριχιαστικά "τάκ" που έκαναν οι τότε σχοίνινοι κάβοι, πασχίζοντας να συγκρατήσουν το πλοίο δίπλα στον ντόκο. As if clinging for dear life, που λένε και οι Άγγλοι. Στη Μύκονο η μεγάλη πλάκα ήταν με τα ΙΧ. Λόγω στενότητας του μπαστουνιού και μήκους των καταπελτών του Παναγία, όταν άπλωναν δεν έφτανε το ΙΧ να κατέβει τον καταπέλτη και μετά να στρίψει δεξιά πρός την έξοδο. Έπρεπε με το που οι μπροστινοί τροχοί έπιαναν τσιμέντο, ο οδηγός να κάνει όλο δεξιά για να μην βρεί στον κυματοθραύστη απέναντι, με συνέπεια ο πίσω δεξής τροχός να κατεβαίνει από το πλαινό κομμάτι του καταπέλτη. Κι αν στην αποβίβαση ήταν σχετικά εύκολο, σκεφτείτε τη φόρτωση. Στρωμάτσες στα πλάγια του καταπέλτη, ταλαιπωρία στο τετράγωνο, διασκέδαση για το φιλοθέαμον κοινό. 

 

Πολλές λέξεις μου βγήκαν πάλι, ελπίζω να μην ακούγομαι σαν γέρος του Muppet Show. Κι ευχαριστώ για την υπομονή, σε όσους διαβάσατε ως εδώ κάτω.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ απ'το πλοίο αυτό θυμάμαι δύο χαρακτηριστικά πράγματα:

Την κάπνα (μιλάμε γιά πολλή μαυρίλα) που έβγαζε στίς μανούβρες και την ευελιξία του-θυμάμαι να μπαίνη στον Πειραιά και να δένη με την πλώρη,να ξεφορτώνη,να φορτώνη και να ξαναφεύγη,όλο αυτό σε ένα τέταρτο.

Είναι το μόνο Ο/Γ που έχω δεί να μήν έχη πρυμνιό καταπέλτη-τα οχήματα έμπαιναν από τον πίσω καταπέλτη και έβγαιναν από τον μπροστά.Μιά φορά που είχα πλησιάσει πολύ κοντά είδα και τα κολωνάκια κι'αναρωτήθηκα πώς ελισσόντουσαν τα οχήματα μέσα σε αυτό το μικρό γκαράζ.Είναι ευτύχημα που τόσα χρόνια δεν κοπάνησε κανένα αυτοκίνητο εκεί μέσα,να τρέχουν μετά ύπαρχος,οδηγός και φαναρτζήδες.

Πολλές φορές,όταν έδενε με την πλώρη,πήγαινα μπροστά και το χάζευα.Εχω φωτογραφίσει αυτήν την εντυπωσιακή και "σπαθάτη" πλώρη-την έχω ανεβάσει και στην πινακοθήκη (κοινώς gallery) τού shipfriends.

Το πλοίον έμελλε να το ξαναδώ κάποια χρόνια μετά την αποδρομολόγησή του απ'την Σ-Τ-Μ,στο Ηράκλειον Κρήτης,ώς ΑΡΤΕΜΙΣ.Τού είχαν κολλήσει κι'έναν πρυμνιό "μπαρκαρίζο" που τού την ασχήμαινε (όχι ότι ήταν και καμμιά ωραία πρύμνη πρίν,σάν πίσω μέρος από παπούτσι έμοιαζε,αλλά τουλάχιστον ήταν η "φυσική" πρύμνη του.Από το Ηράκλειο έφυγε γιά το τελευταίο του ταξίδι πρός διαλυτήρια-μάλιστα είχα διαβάσει στον Εφοπλιστή ότι είχε σπάσει ο κάβος τής ρυμούλκησης (το είχαν δέσει από την πρύμνη) "λές και το πλοίο δέν ηθελε να φύγη απ'τα νερά που δούλεψε τόσα χρόνια" όπως έγραφε το σχετικό κείμενο...

 

 

Link to comment
Share on other sites

τις ιδιες αναμνησεις με τον Nick εχω και εγω, παρολο που το ειχα ταξιδεψει μια φορα μονο την εποχη της κοντρας.

On 16/6/2005 at 3:31 AM, proud_ionian said:

Το καλοκαιρι του 1987 πηγαμε ενα σαββατοκυριακο στην τηνο για ταμα.

Δεν ξερω τι ταμα ειχαν κανει οι δικοι μου, υποθετω οτι θα εχει να κανει με τα συμβαντα που αναφερω εδω :D

Μεχρι τοτε αιγαιο ειχα ταξιδεψει με το σαπφω απο μυτιληνη (βλ παραπανω) και με το αριων απο χιο.

Εισητηρια μας ειχε βγαλει ο θειος μου που εμενε κοντα στον πειραια. Οι δικοι μου συνηθισμενοι απο το ιονιο που ο ελεγχος γινοταν στον καταπελτη, ειχαν αγχος μην τυχον και μας αφησουν εξω και βυσματωσαν τους θειους να τρεχουν για εισητηρια :D . Την επιστροφη μας την ειχαν βγαλει αλλοι θειοι που ειχαν παει τηνο για τον ιδιο λογο

Ξεκινησαμε παρασκευη απογευμα απο πατρα με το αμαξι και μειναμε στους θειους μου. Πρωι πρωι κατεβηκαμε πειραια. Στην ακτη τζελεπη μας περιμενε το παναγια τηνου. Τοτε μικρος και απονηρευτος ακομη δεν ειχα καταλαβει με τι θρυλο θα ταξιδευα.

Το καραβι ηταν πηχτρα στον κοσμο. (μιλαμε για τελευταιο σαββατοκυριακο του αυγουστου). Στον (οχι τοσο πλεον) μικρο proud εκανε μεγαλη εντυπωση οτι δεν εγινε ελεγχος εισητηριων στους καταπελτες, αλλα μεσα αμεσως μετα την αναχωρηση. Με παραξενεψε επισης οτι το πλοιο δεν ηταν ολο προσβασιμο, αλλα καποια σημεια ηταν αποκλεισμενα με καγκελα και καλα για την πρωτη θεση.

Βλεπετε εμεις εδω στο ιονιο εχουμε καταργησει τις ταξικες διακρισεις και τα σαλονια ειναι προσβασιμα σε ολους. Δε βαζουμε καγκελα να μην μπορει να μετακινηθει ο κοσμος. Επισης καναμε ελεγχο στον καταπελτη και δεν ειχαμε υπεραριθμους οταν αλλου τους εβαζαν μεχρι και στις βαρκες.

Η μαγεια αρχισε μετα την αναχωρηση. Φυγαμε προτελευταιοι. Νομιζω μονο το Ναϊας ΙΙ εφυγε μετα απο μας. (εκεινη τη μερα το ΠΤ πηγαινε τηνο μυκονο, ενω το ΝΙΙ συροτηνο μυκονο. Συρο πηγαιναν εναλλαξ και καθε κυριακη και τα δυο). Μολις βγηκαμε απο το λιμανι αρχισε το παρτυ. Τα περασαμε ολα σα σταματημενα. Θυμαμαι το ιονιο και το ναξος που τα ηξερα (απο το ιονιο) αλλα μετρησα τουλαστιχον κανενα 7ρι μεχρι το σουνιο.

Το Ναϊας ΙΙ ηταν σταθερα πισω μας. Λογικα πρεπει να αυξαναμε την αποσταση, μεχρι που μετα τα γιουρα εκανε δεξια για συρο, ενω εμεις πηγαμε ευθεια για τηνο. Στην τηνο εδεσε στο μωλο στο μεσα λιμανι με την αριστερη μπαντα. Δεν ειδα βεβαια τη σκηνη με τη βαρκουλα που παιρνει τον καβο. Ηταν κουφο (για μας απο τη δυση) οτι μιση ωρα πριν το λιμανι ειχαν βγαλει ανακοινωση αφιξης. Μαζευτηκαμε σα βοδια στο γκαραζ και περιμεναμε. Για αλλλο ταμα ξεκινησαμε και αλλο καναμε.

Για την τηνο δεν θα πω πολλα. Καναμε μονο churching. Παναγια το σαββατο το απογευμα και την κυριακη μονη αγιας πελαγιας. Προλαβαμε και καναμε ενα μπανιο το σαββατο το απογευμα. Το ξενοδοχειο μας ηταν στην πισω μερια της πολης. Οπως κοιτας τη χωρα απο το καραβι προς τα δεξια. Εκει απεξω κολυμπησαμε. Δεν πηγαμε στο ωραιοτερο σημειο της τηνου παντως (αυτο που βλεπει τη μυκονο) :P

Κυρικακη μεσημερι η ωρα της επιστροφης. Το καραβι (ναϊας ΙΙ) φτανει απο μυκονο καθυστερημενο και δενει στο μωλο με την αριστερη μπαντα κλασικα με τη βαρκουλα να παιρνει τον καβο. (ευτυχως τωρα το ειδαμε). Μολις εδεσε υπεστει μια μαζικη εισβολη προσκυνητων (el salaam naiasII). Οι πιο πολλοι εκοψαν εισητηρια μεσα (πραγμα πρωτογνωρο για μας επαναλαμβανω). Οταν φυγαμε απο τηνο το καραβι ηταν ηδη γεματο απο κοσμο (καρεκλα του «σκηνοθετη» και αγιος ο θεος. Τοτε δεν υπηρχαν οι πλαστικες των μελαμψων συνελληνων B) )

Στην συρο ενα δευτερο κυμα εισβολεων γεμσε το βαπορι. Δεν επεφτε ουτε καρφιτσα πουθενα. Χωρια που οσο φορτωνε το βαπορι (εκατσε αρκετα δεμενο) οι «πραματευταδες» (χαλβαδοπιτες λουκουμια κλπ) μου θυμισαν port said. Τριτος κοσμος. Just for the record το καραβι ηταν πρυμνιοδετημενο στη συρο, απο οσο θυμαμαι εκει που δενει τωρα το παναγια τηνου (ex lemnos). Αριστερα μας ηταν και ενα μικρο τανκερ (μπορει υδροφορα) που ειχε το ονομα απεχθους ομαδας γνωστου επινειου. Βγαινοντας απο συρο συναντησαμε το παναγια τηνου που εφτανε στην ερμουπολη.

Γενικα αυτη η εκδρομη στη ζουγκλα της συροτηνομυκονιας ηταν σχολειο. Μπορει να μην επιασε το ταμα, αλλα ειδα τι γινεται εκτος ιονιου (υπεραριθμοι, εισητηρια μεσα, αποκλεισμενη πρωτη θεση κλπ). Ειχα επισης τη μοναδικη ευκαιρια να ταξιδεψω με παναγια τηνου, ναιας ΙΙ και να απολαυσω κοντρα και προσπερασεις. (με σινιαλα VSL το παναγια τηνου και κατσουλακου το ΝΑΙΑΣ ΙΙ)

οσον αφορα τα νυχια, εχει δικιο ο margaritis. θυμαμαι και εγω τα νυχια που κρεμονταν εξωτερικα. φαινονται καλυτερα στην παρκατω φωτο 

gallery_1833_794_241078.jpg

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...