Jump to content
Shipfriends

Άλλα νέα για πληρώματα


94867

Recommended Posts

  • 2 weeks later...
  • Replies 549
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Έχει κανεί καμιά ιδέα τι πλήρωμα έχει το  κοντεηνεράδικο UASC Jilfar συμφερόντων International Maritime Enterprises (Εμπειρίκος δεν είναι?).?? Επι σχεδόν 5 λεπτου περνώντας έξω απο την Πειραική είχε τρελαθεί με τη μπουρού και βαρκάκια κτλ να πείς οτι εμπόδιζαν όσο μπορουσα να δώ στο σκοτάδι δεν είχε... Σαν αποχαιρετισμός μου φάνηκε παρά "φυγε απο μπροστά μου ρε καπεταν $!@!@ με τη βάρκα"

Link to comment
Share on other sites

Το αν είναι Εμπειρίκος δεν το ξέρω, είναι όμως ελληνικών συμφερόντων με έδρα το Μονακό. Technical managers του πλοίου είναι η Anglo Eastern, που δουλεύουν πολύ με Ινδούς.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...
  • 2 weeks later...

Ολοκληρώθηκαν σήμερα οι αρχαιρεσιες του σωματείου των οικονομικών αξιωματικών εμπορικού ναυτικού. Πρόεδρος επανεκλεγη ο Μανώλης Πατρωνης και γραμματέας επανεκλεγη ο Βαγγέλης Δανομαρας.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Το καμάρι όλων των γυναικών που ασχολούνται με τη θάλασσα ή ασχολήθηκαν στο παρελθόν είναι τα πρόσωπα και τα ονόματα που ακολουθούν. Γιατί είναι εκείνες οι γυναίκες, οι Ελληνίδες, που έφτασαν στο βαθμό του Α' πλοιάρχου. Η καλύτερη και ζωντανή απόδειξη προς κάθε κατεύθυνση ότι ΝΑΙ, οι γυναίκες μπορούν να φτάσουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στην ιεραρχία του πλοίου. Και όχι μόνο να εργαστούν ως ναυτικοί στο καράβι, και που ακόμη και αυτό μερικοί αμφισβητούν, αλλά και να το κυβερνήσουν.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Πριν από λίγη ώρα έφυγε από τη ζωή ο Β΄ λογιστής της ΑΝΕΚ, Βασίλης Χαραλαμπίδης, αρκετά νέος σε ηλικία που είχε πάθος με τα πλοία και πολλές φωτογραφίες του από το εξωτερικό είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό «Εφοπλιστής». Τελευταίο μπάρκο ήταν στο Πρέβελης. Τα συλλυπητήρια μου στη γυναίκα του και στους οικείους του.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...
  • 3 weeks later...
  • 4 weeks later...
  • 1 month later...
On 15/09/2017 at 7:52 PM, Panagia Ekatontapiliani said:

Σαλπάρισε για αλλα λιμάνια ο cpt Γιώργος Μπιρακης. Παλιός πλοίαρχος στην ΑΝΕΚ με τα περισσότερα χρόνια να ήταν πλοίαρχος στο Καντια και λιγότερο στο Ρέθυμνο και το Απτερα. 

Ο συνταξιούχος προιστάμενος Αρχιθαλαμηπόλος των Μινωικών Γραμμών Γιώργος Κιαγιάς μου εστειλε ένα μήνυμα για τον αείμνηστο καπετάν Γιώργη Μπιράκη, το οποίο παραθέτω αυτολεξεί:

 " Το 1979 Πρωτόμπαρκος στο Ε/Γ Ο/Γ 'ΚΑΝΤΙΑ' είχα την τύχη να γνωρίσω και να συνεργαστώ μ' έναν εξαίρετο Άνθρωπο έναν καταπληκτικό Πλοίαρχο τον Καπτα-Γιώργη τον Μπιράκη. Ότι και να πω για τον άνθρωπο αυτόν θα είναι λίγο. Αγαπούσε όλο το πλήρωμα του πλοίου σαν να ήταν δικά του παιδιά. Προσωπικά του οφείλω πολλά. Όταν με ζήτησαν από τις ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ να πάω με προαγωγή στο Ε/Γ Ο/Γ ΚΝΩΣΣΟΣ δεν με εμπόδισε, αντιθέτως με προέτρεψε να πάω στις ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ και μου ευχήθηκε καλά ταξίδια και να φτάσω στο ύπατο αξίωμα. Η Ευχή του έγινε πραγματικότητα. Καπτά -Γιώργη....

«Στη Γέφυρα του ΚΑΝΤΙΑ,

 γυρίζει η μορφή σου,

κι' όλο το πλήρωμα θα ζει,

 με την ανάμνησή σου!!!

 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει!!! ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΞΕΧΑΣΤΕ ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ!!! Α Θ Α Ν Α Τ Ο Σ !!!

 

«Έχει κι ο Άδης θάλασσα,

μαύρη φουρτουνιασμένη,

και Καπετάνιο ξακουστό,

 στα πλοία του ανημένει!!!»

 

 

Link to comment
Share on other sites

18 hours ago, papashark said:

Μου κάνει όμως διαχρονικά εντύπωση το τι παπάτζες διαβαζω κάθε φορά που υπάρχει ναυτικό ατύχημα, και πως κάποιοι καπεταναίοι είναι τόσο γελοίοι που θα βγουν με το παραμικρό και θα πουν ότι όλοι οι συνάδελφοι τους είναι απατεώνες και λαμόγια (ενώ οι ίδιοι ταξίδευαν με τον σταυρό στην πλώρη), με κείμενα τίγκα στις ανακρίβιες και τα λάθη.

Εδώ είδα καπετάνιο να εκτιμά την αξία του φορτίου στα 4,000,000 (δεν εγραφε δολλάρια ή ευρώ :P )

ελα ντε. οι πιο γραφικοι ειναι αυτοι που ανακαλυψαν το internet στα γεραματα και νομιζουν οτι τους διαβαζουν μονο ασχετοι και στεριανοι.

συγχονοι σεβαχ και οδυσσεις:rolleyes:.  ηταν ηρωες, ηταν οι μονοι που ηξεραν και οι μονοι που ηταν εντιμοι. δεν ειναι μονο της επιβατηγου ναυτιλιας, αλλα και της ποντοπορου.

εγω ετσι, εγω αλλιως, εγω εφηυρα τον τροχο, εγω την πυξιδα, εγω τη μηχανη diesel;)

Link to comment
Share on other sites

Μια συνέντευξη του cpt Ισίδωρου Λιγνου για το περιστατικό στην Άνδρο στις 31/8/17

Quote

Το πρωινό της 31ης Αυγούστου 2017 στο Γαύριο θα το θυμάται για καιρό ο καπετάν Ισίδωρος Λιγνός. Ο Σαντορινιός καπετάνιος του FAST FERRIES Andros μπορεί να ταξιδεύει από 15 χρονών, μπορεί να έχει κάνει απίστευτα ρεμέτζα στην άγονη γραμμή των Κυκλάδων, ρεμέτζα που έγιναν viral σε όλο τον κόσμο. Όμως το να παλεύει με 11άρι μέσα στο κλειστό λιμάνι του Γαυρίου δεν ξεχνιέται.

Όπως δεν ξεχνιέται ο τρομερός πλευρικός άνεμος που ξαφνικά τον χτύπησε από αριστερά και του γύρισε την πλώρη του πλοίου του καταπάνω στο ντοκ του λιμανιού! Και μετά το έφερε μισό μέτρο από το ρυμουλκό που περίμενε stand-by μέσα σε εκείνον τον χαλασμό…  

Τον καπετάν Ισίδωρο τον γνώρισα λίγες μέρες μετά από εκείνο το τρομερό συμβάν. Ήταν στη γέφυρα του Andros. Χαιρετηθήκαμε. Και είπε: ώστε εσύ είσαι που στο site σου καταγράφτηκε η περιπέτεια εκείνου του πρωινού; Και η απάντηση: ώστε εσύ είσαι που έζησες την περιπέτεια εκείνου του πρωινού;

Μετά καθίσαμε σαν δύο παλιόφιλοι κι άρχισε να διηγείται με τρόπο απλό και λιτό τι έζησε εκείνο το πρωινό. Το έλεγε τόσο ήσυχα και χαμηλόφωνα. Λες κι αφορούσε κάποιον άλλο:

Έδεσα με την δεύτερη προσπάθεια στη βόρεια προβλήτα. Ο αέρας ήταν άλλο πράγμα. Κατέβασα τον κεντρικό καταπέλτη και ξεφόρτωσα επιβάτες, φορτηγά και τα αυτοκίνητα που ήταν στο κάτω γκαράζ. Όμως είχα και αυτοκίνητα στο πάνω γκαράζ. Ο αέρας, από τα δεξιά, εμπόδιζε να ρίξω τον μικρό αριστερό καταπέλτη γιατί γύριζε το πλοίο αριστερά και ο καταπέλτης δεν πάταγε καλά.

Έλυσα κάβους κι έκανα μια ακόμα προσπάθεια να δέσω το πλοίο κάθετα για να κατεβάσω και τον αριστερό καταπέλτη. Εκεί με χτύπησε ο σίφουνας από δεξιά και γύρισε το πλοίο ανάποδα. Κράτησα το πλοίο με «όπισθεν ολοταχώς» και με το πλαϊνό προπελάκι να δουλεύει στο φουλ. Απόφυγα την σύγκρουση με το ρυμουλκό. Και βγήκα στο πέλαγος όπου ήμασταν ασφαλείς. Τα υπόλοιπα αυτοκίνητα τα έφερα το απόγευμα στο λιμάνι που τότε ήταν πια χαρά θεού!!!

Εκεί τον ρώτησα γιατί δεν έδεσε κόντρα στον καιρό στην άκρη της νότιας προβλήτας που έδεσε μετά από αυτόν το SuperFerry II:

Ξέρεις κάθε πλοίο έχει τα δικά του μυστικά. Το SuperFerry II αν και βαρύτερο πλοίο κατά μερικούς χιλιάδες τόνους έχει μικρότερο βύθισμα. Το Andros έχει βύθισμα 5,40, το SuperFerry II έχει 4.40. Η προβλήτα στη γωνία που έδεσε αυτό, κάθετα στον καιρό, είχε βάθος 5,40!!!

Αν πήγαινα εγώ θα έβρισκα από κάτω. Και θα είχαμε άλλο πρόβλημα. Έτσι αναγκάστηκα να δέσω με τον  καιρό στο πλάι. Να ξέρεις είναι πιο εύκολο να δένεις μερικές φορές σε μια προβλήτα μπροστά στο ανοικτό φουρτουνιασμένο πέλαγος, όπως είναι τα λιμάνια στην άγονη γραμμή και πιο δύσκολο σε ένα ανεμοδαρμένο κλειστό λιμάνι όπως το Γαύριο. Στην πρώτη περίπτωση λύνεις τους κάβους κι είσαι στο πέλαγος. Στη δεύτερη λύνεις τους κάβους και παλεύεις να μην πέσεις έξω ή να μην πέσεις πάνω στους άλλους

Τον άκουγα να μιλά με μια απλότητα και χαμογελαστή ηρεμία. Και τον σκεφτόμουνα την ώρα της κρίσης. Να δίνει τη μάχη στην γέφυρα. Σου ενέπνεε μια σιγουριά αυτός ο άνθρωπος…

Τον ξανάδα προχτές στη γέφυρα του Andros. Μέσα Σεπτέμβρη. Χαλαρός. Άνετος. Η θάλασσα μπουνάτσα. Ο Κάβο Ντόρος γαλήνιος. Ούτε που τον πήραμε είδηση. Το Γαύριο μια ατέλειωτη λιακάδα. Το ταξίδι παιχνιδάκι. Κι αυτός πάντα ήρεμος, φιλικός και χαμογελαστός. Να μας λέει πόσο τον ενοχλεί ο αέρας όταν καμιά φορά πάει κι αυτός διακοπές στο σπίτι της γυναίκας του στη Μύκονο!!

 

Link to comment
Share on other sites

7 minutes ago, Panagia Ekatontapiliani said:

Μια συνέντευξη του cpt Ισίδωρου Λιγνου για το περιστατικό στην Άνδρο στις 31/8/17

Quote

Κράτησα το πλοίο με «όπισθεν ολοταχώς»

 

χειροφρενο τραβηξε;

Edited by proud_ionian
Link to comment
Share on other sites

24 minutes ago, Panagia Ekatontapiliani said:

Και η περιγραφή όλων των ενεργειών σε πρώτο ενικό...οι υπόλοιποι του πληρώματος δεν συμμετείχαν !!!

Κάπως έτσι τα λένε οι καπετάνιοι..."το πάω , το φέρνω"...όταν όμως γίνει η στραβή λένε "το κάτσαμε"...

Edited by 94867
Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Ο καπετάν-Γιάννης Φωστιέρης του Εξπρες Σκοπελιτης σε μια συνέντευξη στην «Κυκλαδική»

Quote

Ο καπετάν-Γιάννης (που στις φλέβες του «κυλά» η αρμύρα της θάλασσας που «λούζει» Νάξο, Κουφονήσι, Σχοινούσα, Ηρακλειά, και Δονούσα), με καμάρι δηλώνει: «Εμείς, κάνουμε το Ε.Κ.Α.Β., τον φούρναρη, τον μανάβη, τον φαρμακοποιό… Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε κοντά στα νησιά μας, γιατί αυτός είναι ο προορισμός μας!…»

- «Ο “Σκοπελίτης” είναι εδώ! Και θα είναι εδώ, για όλο τον χειμώνα και όχι μόνο. Και με κρύο και με ζέστη και με βροχές και χιόνια, είμαστε, εδώ! Αυτό το βαπόρι είναι η ανάσα των Μικρών Κυκλάδων!»…
- «Τα νησιά μας είναι λέει στην “άγονη γραμμή”. Άγονα είναι κάποια μυαλά σ’ αυτή τη χώρα που δεν παράγουν ιδέες και που δεν έχουν όραμα»…
«Ο “Σκοπελίτης” είναι εδώ!»
Γιάννη, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο “Σκοπελίτης” είναι εδώ! Και θα είναι εδώ, για όλο τον χειμώνα και όχι μόνο. Και με κρύο και με ζέστη και με βροχές και χιόνια, είμαστε, εδώ! Αυτό το βαπόρι είναι η ανάσα των Μικρών Κυκλάδων!…
Τα νησιά μας είναι λέει στην “άγονη γραμμή”. Άγονα είναι κάποια μυαλά σ’ αυτή τη χώρα που δεν παράγουν ιδές και που δεν έχουν όραμα, έχω να πω εγώ…
Εμείς και όραμα έχουμε και προσδοκίες και πολύ μεγάλη αγάπη που αγγίζει τα όρια της λατρείας για τα νησιά μας. Ήμασταν, είμαστε και θα εξακολουθήσουμε να είμαστε η ανάσα κάθε κατοίκου των νησιών μας…
Η ιστορία αυτού του βαποριού, είναι πολύ μεγάλη και παλιά. Όσο υπάρχουν Μικρές Κυκλάδες, όσο υπάρχουνε αυτά τα νησιά που είναι πανέμορφα και μοναδικά στις Κυκλάδες, θα υπάρχει και ο Σκοπελίτης…
Δεν μπορείς να φανταστείς ούτε εσύ, ούτε κανένας άλλος στεριανός, τι σημαίνει Σκοπελίτης για τους κατοίκους των νησιών μας. Ο κόσμος αυτός είναι η ζωή μας και εμείς, με αυτό το βαπόρι, είμαστε η δική τους η ζωή…
“Αίμα” και αρμύρα…
Ξέρεις τι έχει περάσει το πλήρωμα αυτού του βαποριού και στα παλιά τα χρόνια και όλα αυτά τα τελευταία χρόνια; Ξέρεις τι εικόνες όλοι οι καπεταναίοι έχουν κρατήσει στη μνήμη τους;
Ξέρεις τον καθημερινό αγώνα του πληρώματος. Όλων των ανθρώπων που υπηρέτησαν αυτό το βαπόρι παλιά, αλλά και αυτών που το υπηρετούν όλα τα τελευταία χρόνια;
“Αίμα” και αρμύρα, θα σου ‘λεγα. Καθημερινά. Είναι όμως μια δουλειά η δική μας, το “ψωμί” μας πολύ γλυκό. Την ίδια γλύκα νιώθουν και οι συντοπίτες μας στις Μικρές Κυκλάδες που καλύπτονται από εμάς δώδεκα μήνες το χρόνο.
Συνεχίζουμε, Γιάννη. Και κλείστε τα’ αφτιά σας σε όσα κακόβουλα λέγονται από κάποιους.
Αν και έχω κι εγώ ένα σκαφάκι, ένα καΐκι στο νησί, μέσα σ’ αυτό το πλοίο όμως ζώ, όπως σου λέω γράψε το με μεγάλα γράμματα, ΖΩ! Και με καλές αλλά και με αγριεμένες θάλασσες, απολαμβάνω το ταξίδι στις Μικρές Κυκλάδες. Δεν είμαι δα και χτεσινός. Ξέρεις πόσα χρόνια δουλεύω;
Το καφέ τον πρωινό όσοι τον πίνουν, το πίνουνε στο σπίτι. Ε, εγώ, τον πίνω στον Σκοπελίτη μέσα. Στη γέφυρα απάνω.
Ο πρωινός καφές μου, απαραίτητα σ’ αυτό το πλοίο που δίνει ανάσα ζωής επί σειρά πάρα πολλών ετών στα νησιά μας. Τον μεσημεριανό καφέ τον πίνω στο νησί, εδώ, στη Νάξο. Και αυτό το νησί το αγαπώ πολύ. Έχω ζήσει κι εδώ κάποια χρόνια. Και είμαι καθημερινά εδώ. Και εδώ έχω φίλους πολύ κοντινούς και αληθινούς.
Κάθομαι καμιά φορά, Γιάννη, και κουβεντιάζω με πολλούς εδώ στη Νάξο για τον Σκοπελίτη, και στα νησιά μας το ίδιο γίνεται, συχνά. Και όλοι με ρωτούν για την ιστορία αυτού το βαποριού.
«Βαριά και μεγάλη η ιστορία του “Σκοπελίτη”…»
Ξέρεις πόσες φορές έχω μιλήσει για την ιστορία του; Και μόνο εγώ νομίζεις ότι μιλώ για την ιστορία του Σκοπελίτη και ο ιδιοκτήτης, ο καπετάν Γιάννης Σκοπελίτης επαναλαμβάνει σε όσους δεν γνωρίζουν την βαριά ιστορία αυτού του πλοίου, έτσι για να θυμούνται που λένε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Ναι, ήμουνα και στον παλιό τον Σκοπελίτη. Τι μου θυμίζεις, ώρα… Το βαπόρι εκείνο το πανέμορφο, εγώ το έδεσα. Παρά κάτι δέκα χρόνια ήμουνα στον παλιό…
Τα χρόνια περάσανε, Γιάννη, αλλά εμείς της θάλασσας, δεν βάζουμε μυαλό. Μέσα στη θάλασσα γεννηθήκαμε, που λέει ο λόγος, μέσα στη θάλασσα στην κυριολεξία μεγαλώσαμε, μέσα σε αυτή τη θάλασσα γερνάμε σιγά-σιγά και από τη θάλασσα αυτή θα πάρουμε φύλλο πορείας για το σπίτι και τη  σύνταξη.
Το πότε ξεκίνησα το γνωρίζουν οι παλιοί. Κι εσύ, πιστεύω. Για τους “φρέσκους” να πω λοιπόν ότι την αρχή την έκανα αρχές του ’81. 36 χρόνια πίσω…
Το ξεκίνημά μου έγινε επί Μαυρακάκη, στα γκαζάδικα, κάπου εκεί γύρω στο 1982. Και συνέχισα μέχρι το ’90, εκεί. Καλά λεφτά, τότε, Γιάννη. Και δεν υπήρχε και κρίση. Τώρα, τα τελευταία αυτά χρόνια, η κρίση δεν άφησε ανεπηρέαστο κανένα. Κανένα. Δυστυχώς.
Παλιά, τότε στα χρόνια του ’80, η δουλειά στα βαπόρια δεν μοιάζει με την δουλειά που γίνεται σήμερα. Στην γέφυρα ειδικά, έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα. Ο εκσυγχρονισμός μπήκε στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας.
«Γιατί η Ελλάδα να βρίσκεται σε αυτόν τον κυκλώνα;»
Διάβασα στην συνέντευξη που σου έδωσε ο καπετάν Νίκος ο Κορρές, που σου είπε ότι η ειδικότητα του «μαρκόνι» δεν υπάρχει πια. Όντως. Τώρα, όλα είναι σε πίνακες. Ας πούμε στα κομπιούτερ. Δεν είναι όπως παλιά τα πράματα στις γέφυρες των πλοίων.
Είχαμε παλιά τον ασύρματο. Ήταν πίσω στη γέφυρα ο ασύρματος και ακούγαμε τα πάντα. Τέλος πάντων. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα με τα μνημόνια που στενάζει η κοινωνία. Γιατί όλα αυτά; Γιατί η Ελλάδα να βρίσκεται σε αυτόν τον κυκλώνα; Δεν έχουμε ομορφιές. Δεν έχουμε μεγάλα πλεονεκτήματα; Εμείς εδώ στις Κυκλάδες, έτσι θα έπρεπε να είμαστε; Εμείς, θα μπορούσαμε να είμαστε οι πρώτοι στη νησιωτική Ελλάδα και με διαφορά μάλιστα. Τέλος πάντων…
Άκου να δεις, Γιάννη. Ταξίδεψα και στο εξωτερικό. Αζόρες, Αμερική κ.λπ. Όλες τις θάλασσες τις έχω ταξιδέψει. Όμως όσο απολαμβάνω τις δικές μας θάλασσες, πουθενά…
Και ψαράς έχω κάνει. Για ένα φεγγάρι που λένε…
Ήρθαν όμως έτσι τα πράγματα που πολύ γρήγορα επέστρεψα και πάλι στο βαπόρι. Εδώ, εδώ κοντά 27 χρόνια. Ένας από τους λόγους που βρίσκομαι εδώ, και το χαίρομαι, είναι ο καπετάν-Γιάννης ο Σκοπελίτης, ο ιδιοκτήτης του βαποριού. Μαζί μεγαλώσαμε εδώ μέσα. Εδώ, παρέα με τους κατοίκους των νησιών μας που πάνε κι έρχονται από τα Κουφονήσια στη Νάξο.
Από’ δω, θα βγω στη σύνταξη με την βοήθεια του Θεού. Από αυτό το βαπόρι που ήταν η μεγάλη αγάπη του καπ(ε)τάν-Μήτσου, του αλησμόνητου-του πατέρα του Γιάννη Σκοπελίτη. Ο Θεός μαζί του!…
Αυτό το βαπόρι, φίλε Γιάννη, μαζί και τα άλλα τα καΐκια, ζήσανε τα νησιά μας. και εξακολουθούν να τα ζουν ακόμη και σήμερα. Γι’ αυτό σου λέω ότι η ιστορία μας είναι συνυφασμένη με την ιστορία των Μικρών Κυκλάδων και της Νάξου, βέβαια…
Εμείς, κάνουμε το Ε.Κ.Α.Β., τον φούρναρη, τον μανάβη, τον φαρμακοποιό… Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε κοντά στα νησιά μας, γιατί αυτός είναι ο προορισμός μας!

 

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now

×
×
  • Create New...