Search the Community
Showing results for tags 'cgt'.
Found 2 results
-
Ας γνωρίσουμε σήμερα ένα πολύ κομψό πλοίο της δεκαετίας του 60, είναι το Fred Scamaroni. Όπως μπορείτε να δείτε, έχει κάμποσα χαρακτηριστικά από το design του Ναιάς ΙΙ και του Golden Vergina των οποίων αποτελεί μάλλον κάτι σαν ξάδελφο. Μάλιστα με το Golden Vergina μοιράζεται και το ίδιο τραγικό τέλος, που αποτέλεσε και την αφορμή για να του ανοίξω θέμα. Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή. Κατασκευή 1996 για την Compagnie General Transatlantique(CGT) στο ναυπηγείο Forges et Chantiers de la Mediterranee, στο Seyne-sur-Mer(1367) για τις γραμμές της Κορσικής τις οποίες και υπηρέτησε πιστά μέχρι το 1980, με αναχωρήσεις από τη Μασσαλία, την Τουλόν αλλά και την Νίκαια απ' όπου μπορεί κανείς να βρεί πολλές cartes postales εποχής με το πλοίο να πρωταγωνιστεί. Μήκος 110 μέτρα, χωρητικότητα 1,100 επιβατών και 142 ΙΧ αυτοκινήτων με 2 κύριες μηχανές Pielstick - Chantiers de l Atlantique. Παρεμπιπτόντως το όνομά του το έχει πάρει από μεγάλο ήρωα της Γαλλικής Αντίστασης στον πόλεμο εναντίον των Ναζί ο οποίος και ξεψύχησε το 1943 στην Κορσική, για τους Γαλλόφωνους πολλές και καλές πληροφορίες εδώ. Το 1980 και με τη ναυπήγηση του Cyrnos/Ile de Beaute είναι πια πολύ μικρό για τις γραμμές της Κορσικής, αγοράζεται από τον Ole Lauritzen και με τα σινιάλα της Olau Line ξεκινά δρομολόγια ανάμεσα στο Ramsgate και τη Δουνκέρκη με το όνομα Nuits Saint Georges, χωρίς καθόλου επιτυχία όμως με συνέπεια το πλοίο να παροπλιστεί στο Vlissingen της Ολλανδίας. Εκεί το επιθεωρεί η Lord Maritime της Αιγύπτου, το αγοράζει και μετονομαζόμενο σε Lord Sinai ξεκινά δρομολόγια το 1981 ανάμεσα στο Port Tewfik του Suez και την Aqaba της Ιορδανίας. Αυτή την ρουτίνα θα εξακολουθήσει για τα επόμενα 7 χρόνια μέχρι το 1988, ακόμη και όταν το 1984 μετονομάστηκε σε Al Tahra. Το τελευταίο κεφάλαιο της καριέρας του αρχίζει να γράφεται το 1988 οπότε και πωλείται στην Αιγυπτιακή Samatour Shipping. Σε αυτό το σημείο να πω ότι εγώ το βλέπω να έχει περάσει -στα χαρτιά τουλάχιστον- για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και από την ελληνική(Λεωφόρος Χατζηκυριάκου 15-17) Meganisi Shipping. Να είχαμε κάποια σύντομη αγορά και μεταπώληση? Δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω από πουθενά. Τέλος πάντων, όπως είπαμε παραπάνω κατέληξεστην Samatour Shipping, συμφερόντων του "Πατέρα του Sharm El-Sheikh", του Hussein Salem, ενός από τα πρωτοπαλλίκαρα του μεγάλου αγωνιστή της ελευθερίας και της δημοκρατίας, Hosni Mubarak. Παίρνοντας το όνομα Salem Express ξεκινά δρομολόγια ανάμεσα στην Safaga της Αιγύπτου και την Jeddah της Σαουδικής Αραβίας. Δεν μετέφερε μόνο επιβάτες όμως, όπως μπορείτε να δείτε και στο βίντεο-ντοκουμέντο της εποχής εκείνης. Η τελευταία του νύχτα έμελλε να είναι η 14η Δεκεμβρίου 1991 οπότε και στις 2300 περίπου προσέκρουσε σε υφάλο λίγο έξω από τη μπούκα της Safaga(6 ναυτικά μίλια) εν μέσω δυσμενεστάτων καιρικών συνθηκών και βυθίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά, παίρνοντας τις ζωές 474 επιβατών και μελών του πληρώματος(επισήμως, μια και εικάζεται πως οι επιβαίνοντες ήταν πολύ περισσότεροι) και κερδίζοντας το χαρακτηρισμό "Ο Τιτανικός της Ερυθράς Θάλασσας". Όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις σε όλες τις μπανανίες του κόσμου, Αφρικανικές τε και Ευρωπαικές, το μαχαίρι μπαίνει στο κόκκαλο και οι υπεύθυνοι λογοδοτούν, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Το ακόμη πιο φοβερό της όλης υπόθεσης όταν μιλάμε για ένα ναυάγιο τόσο πολύνεκρο που έγινε μόλις το 1989, είναι πως έχει μετατραπεί σε σημείο κατάδυσης δυτών για τουριστικούς σκοπούς🤯 με συνέπεια να καταδύονται εκεί πέρα από το Θωκταρίδη μέχρι το Μωχάμεντ το Σουγιά😆. Το ναυάγιο είναι εξαιρετικά καλοδιατηρημένο και μπορεί να δεί κανείς ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Να ένα βίντεο που έχει και λίγο ιστορικό του πλοίου: Αλλά και ένα ακόμη με εξαιρετικά και ανατριχιαστικά HD πλάνα από το εξωτερικό και εσωτερικό του πλοίου: Γενικά αν μπείτε στο Youtube και ψάξετε με το όνομα Salem Express θα βρείτε απίστευτο υλικό από το ναυάγιο, όπως και στο Γαλλόφωνο web για ένα πλοίο που απ΄ ότι φαίνεται αγαπήθηκε στη Γαλλία.
-
The Fred Scamaroni in Bastia from a 60s postcard© Lino Ventura
