Τελείωσα πριν λίγες μέρες το μυθιστόρημα του Καραγάτση που αφορά στη ζωή του Κυβερνήτη του υποβρυχίου "Κατσώνης", από τη γέννησή του ως και το ηρωικό του τέλος - μαζί με το αγαπημένο του υποβρύχιο-.
Μπορεί να μην συγκαταλέγεται 100% στις θαλασσινές γραφές, όμως ένα μεγάλο μέρος της ζωής του Βασίλη Λάσκου ήταν στη θάλασσα, ενώ η αγάπη και το πάθος που έτρεφε γι'αυτήν ειναι ιδιαιτέρως χαρακτηριστικά. Ως αποτέλεσμα το βιβλίο "μυρίζει" θάλασσα και ναυτοσύνη, ενώ μέσα από την ακραία και ανυπότακτη προσωπικότητα του Λάσκου φωτίζονται πολλά χαρακτηριστικά και "χούγια" των ελλήνων ναυτικών ειδικά των χρόνων εκείνων αλλά και διαχρονικά.
Ένα βιβλίο που ο τρόπος γραφής σε κρατά αγκιστρωμένο από την πρώτη σελίδα των "προλεγομένων" ακόμα μέχρι και το τέλος της λυσσαλέας, στερνής μάχης που έδωσε ο Λάσκος ενάντια στο πλοίο του κατακτητή που εμβόλισε το υποβρύχιό "του".
Ταυτόχρονα, - κι αυτό είναι πολύ σημαντικό σε μια βιογραφία- στην εξιστόρηση μιας ζωής γεμάτη πάθη όχι μόνο δίνεται ξεκάθαρα ένα περίγραμμα της αξιοσύνης των ελλήνων ναυτικών γενικότερα αλλά γίνεται μια εξαιρετική τοποθέτηση όλων αυτών μέσα σε ένα χρονικό πλαίσιο που περικλείει πολλες ταραγμένες στιγμές της ιστορίας.