Jump to content
Shipfriends

Search the Community

Showing results for tags 'cunard line'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • Γενικά Θέματα Θάλασσας και Ναυτιλίας
    • Ξύλινα Τείχη
    • Τεχνικά, Θεσμικά και Θέματα Κανονισμών και Συμμόρφωσης
    • Πληρώματα
    • Ναυτικά Ατυχήματα
    • Λιμάνια και ρότες
    • Λοιπά Ναυτιλιακά
  • Ποντοπόρος Ναυτιλία
    • Ποντοπόρα Πλοία
    • Εταιρείες Ποντοπόρου
    • Ποντοπόρος για όλους
  • Κρουαζιέρα, Kρουαζιερόπλοια και Eπιβατηγά σκαριά
    • Εταιρείες Κρουαζιέρας
    • Κρουαζιερόπλοια
    • Κρουαζιέρα Γενικώς
    • Βασιλικές και άλλες διάσημες Θαλαμηγοί
  • Ακτοπλοΐα
    • Εταιρείες και πλοιοκτήτες
    • Δρομολόγια και γραμμές
    • Πλοία
    • Λοιπά θέματα ακτοπλοΐας
  • Ιστορίες με Πλοία και Πλοία με Ιστορία
    • Ιστορικά Quiz
    • Η Ιστορία δεν είναι μόνο quiz
    • Απώλειες της Ελληνικής Ναυτιλίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
  • Πρώτη Σελίδα
    • Ναυτιλιακά Νέα
    • Τα νέα του shipfriends.gr
    • News in English
    • Eκδηλώσεις & Γεγονότα

Calendars

There are no results to display.


Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


AIM


MSN


Website URL


ICQ


Yahoo


Jabber


Skype


Location


Interests


Biography


Location


Interests


Occupation

Found 3 results

  1. All rise, for her Majesty the Queen.. Ε ναί λοιπόν, Queen Mary. Από τον Μακρύγιαλο Καλιφόρνιας(Long Beach) στις οθόνες σας μέσω του Shipfriends. Εδώ και περίπου 20 χρόνια ήταν για μένα το καραβολατρικό Final Frontier και ένα όνειρο ζωής να καταφέρω να το επισκεφθώ, αισθάνομαι τελικά ιδιαίτερα ευτυχισμένος που έγινε πραγματικότητα και ελπίζω το μίνι αφιέρωμα των επόμενων παραγράφων να κατορθώσει να μεταφέρει ένα κομμάτι αυτής της εμπειρίας και σε σας. Το Queen Mary είναι χωρίς υπερβολή και τηρουμένων των αναλογιών για το Long Beach ότι και το Κολοσσαίο για τη Ρώμη ή το Big Ben για το Λονδίνο, ένα σημείο αναφοράς, ένα μνημείο που ξεχωρίζει μέσα στην πόλη και περιλαμβάνεται σε περίοπτη θέση σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς για την California. Το Long Beach είναι απλά ένα προάστειο του Los Angeles περίπου μισή ώρα από το κέντρο από τον αυτοκινητόδρομο πρός το Νότο και πέρα από ένα όμορφο κομμάτι που βλέπει στη θάλασσα -κάτι που δεν είναι εντυπωσιακό ή ασυνήθιστο στην California, δεν έχει κάτι άλλο αξιοπρόσεκτο εκτός από το Queen Mary. Η σημασία του πλοίου για τον τόπο φαίνεται από το γεγονός και μόνο ότι έχει δικές του πινακίδες και έξοδο στον αυτοκινητόδρομο που σε οδηγούν απευθείας εκεί. Ο Δήμος του Long Beach έχει παραχωρήσει μια αποκλειστική προβλήτα απέναντι από τη marina όπου και το πλοίο είναι πλαγιοδετημένο ή μάλλον τσιμεντωμένο και περικλειόμενο από πέτρινο κυματοθραύστη. Αυτό είναι απαραίτητο γιατί το πλοίο δεν έχει πια μηχανές. Ηλεκτρικό ρεύμα, παροχή νερού, αποχέτευση, έρχονται όλα από τη στεριά και προφανώς οι παροχές για όλα αυτά πρέπει να είναι σταθερές οπότε το πλοίο δεν πρέπει να κινείται λόγω κύματος ή αέρα. Το γιατί αυτό είναι απαραίτητο θα το δούμε λίγο παρακάτω, πρός το παρόν και σταθμεύοντας το αυτοκίνητο στο άνετο φυλασσόμενο parking που υπάρχει έξω από το πλοίο φτάνουμε στην είσοδο όπου το logo του πλοίου μας προιδεάζει πως δεν είναι απλά ένα πλοίο-αξιοθέατο. Αξίζει να δούμε μια γενική άποψη της εισόδου, όπως βλέπετε υπάρχει στη στεριά ένα είδος πύργου που στεγάζει τους ανελκυστήρες που σε ανεβάζουν στα διάφορα επίπεδα. Εκεί βρίσκεται και το lobby του ξενοδοχείου όπου στεγάζεται η διαχείρηση των αποσκευών και οι υπαλληλοι του parking. Queen Mary: Το Πλοίο Πολλές φορές ακούμε ή βλέπουμε γραμμένη την έκφραση 'ιστορικό πλοίο'. Νομίζω πως τις περισσότερες φορές η λέξη 'ιστορικό' αντικατοπτρίζει αυτό που αισθανόμαστε προσωπικά και δεν αποτελεί κοινή παραδοχή όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές με ελληνικά φέρρυ κάποιας ηλικίας. Στην περίπτωση του Queen Mary τολμώ να πω ότι αντικειμενικά είναι ένα από τα ελάχιστα πλοία εν ζωή που έχει αδιαμφισβήτητα διαδραματίσει ιστορικό και πρωτεύοντα ρόλο σε γεγονότα όπως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, πέρα από το ότι έχει σημαδέψει μια ολόκληρη εποχή με την παρουσία του στη γραμμή της Νέας Υόρκης. Είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο μόνο η έκφραση 'σόκ και δέος' μπορεί να περιγράψει τι νοιώθει κανείς κάνοντας το πρώτο του βήμα πάνω στο πλοίο, μεταφέρεσαι σε διάστημα δευτερολέπτων σε μια άλλη εποχή και σε πιάνει ρίγος αναλογιζόμενος πως έχει φτιαχτεί πρίν 75 ολόκληρα χρόνια(τότε που ο Μητσοτάκης ήταν ακόμα 105 ετών δηλαδή) και είναι ζωντανός μάρτυρας μιας ολόκληρης εποχής. Αυτά βέβαια με το μάτι του καραβολάτρη και του ανθρώπου που τον ενδιαφέρει η ιστορία. Έχει ενδιαφέρον όμως και η άποψη κοπέλας της παρέας που δεν έχει καμιά σχέση με το άθλημα. Για εκείνην ήταν όντως εντυπωσιακό θέαμα/εμπειρία άσχετα αν στο ξενοδοχιακό κομμάτι προτιμά πιο σύγχρονα πράγματα, το ακόμα πιο αξιοσημείωτο ήταν όμως πως η αίσθησή της ήταν σαν να ανέβηκε στον Τιτανικό. Λογικό φυσικά για κάποιον άσχετο με το θέμα να είναι το ίδιο περίπου με τον Τιτανικό, το συμπέρασμα είναι πως είτε για καραβολάτρες, είτε για μη καραβολάτρες, είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία το να το επισκεφθεί κανείς. Αν πατήσει κανείς το τελευταίο κουμπί στον ανελκυστήρα, θα βρεθεί στο επενδεδυμένο με ξύλο promenade deck το οποίο είναι καλυμμένο περιστροφικά με παράθυρα και θα αντικρύσει την καμπάνα του πλοίου και άλλες πλακέτες σχετικά με το πλοίο. Είναι το ντέκ στο οποίο βρίσκονται εκτός από το Promenade restaurant και όλα τα καταστήματα, το γραφείο των ξεναγήσεων αλλά και αίθουσες συνεδριάσεων, παρουσιάσεων και συνεστιάσεων, όπως και το εσωτερικό παρεκκλήσιο για γάμους. Μια ματιά αριστερά και άλλη μια δεξιά ελπίζω να σας δίνουν μια γεύση του πόσο εντυπωσιακό και καλοδιατηρημένο είναι το πλοίο. Εννοείται πως κάθε χώρος του έχει υποστεί την μεγαλύτερη δυνατή εμπορική εκμετάλλευση, πάντα με σεβασμό πρός το χαρακτήρα του πλοίου και χωρίς πολλές αμερικανιές, χαρακτηριστική η άποψη του κεντρικού χώρου που διατηρεί τον κλασσικό του χαρακτήρα. Άλλα σχετικά παραδείγματα ο χώρος αναμονής στη reception, το κλιμακοστάσιο, και ένα άλλο καθιστικό στο χώρο των καμπινών. Πρίν βγούμε πρός τα έξω και πρός τα πλώρα, υπάρχει ένα κομμάτι με εκθέματα για την ιστορία του πλοίου και την προσφορά του στους Συμμάχους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Να σημειώσω εδώ πως δεν έκανα την οργανωμένη ξενάγηση του πλοίου αλλά περιπλανήθηκα χωρίς ξεναγό, ίσως στην οργανωμένη ξενάγηση να βλέπει κανείς παραπάνω πράγματα. Βγαίνοντας πρός τα έξω στο αμέσως παραπάνω ντέκ δεν μπορεί παρά να αρχίσει να φαντάζεται την αίσθηση του πλοίου να ταχυπλοεί τον Βόρειο Ατλαντικό και τον άνεμο να σαρώνει τα τεράστια ανοιχτά του καταστρώματα. Εδώ βρισκόμαστε πρύμα και αριστερά και κοιττάμε μπροστά, εδώ κοιτάμε στο πλάι την άπλα της πρύμης ενώ σε αυτό το σημείο είμαστε στα δεξιά του πλοίου και κοιτάμε πίσω αλλά και εμπρός. Τα πρυμνιά καταστρώματα εδώ φαίνονται ακόμα καλύτερα. Προσβάσιμη είναι και η κλασσική γέφυρα του πλοίου που βρίσκεται στην αρχική της κατάσταση, πολύ εντυπωσιακό και το φτερό της γέφυρας απ' όπου έχει κανείς μια εκπληκτική θέα της πλώρης. Κάτω από τη γέφυρα μπορεί κανείς να ρίξει μια ματιά στο υπνοδωμάτιο και το καθιστικό του Πλοιάρχου. Δυστυχώς τα original φουγάρα του πλοίου βρέθηκαν σε μη οικονομικά επισκευάσιμη κατάσταση όταν το πλοίο μετασκευάστηκε και έχουν αντικατασταθεί από ψεύτικα όπως βλέπουμε, όμως νομίζω πως το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και πρέπει κανείς να το γνωρίζει για να το προσέξει. Για το τέλος μια ημερήσια και μια νυχτερινή άποψη του καθρέφτη του πλοίου, απλά δέος. Δε νομίζω πως πρέπει εγώ να κάνω κανένα παραπάνω σχόλιο, η εικόνα μιλάει μόνη της. Queen Mary: Το Ξενοδοχείο και Event Centre Όπως έχω πει στο παρελθόν -και μάλλον θα λέω μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα- απαραίτητο συστατικό ενός επιτυχημένου πλάνου διατήρησης κάποιου πλοίου είναι να δύναται ρεαλιστικά το ίδιο το πλοίο να βγάζει τα έξοδά του ή τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από αυτά ώστε να μην καθίσταται μια αγελάδα που αρμέγει τα χρήματα των φορολογουμένων και όσων έχουν προσφερθεί να συνεισφέρουν εθελοντικά οικονομικά για τη συντήρησή του. Νομίζω πως δεν χρειάζεστε εμένα να σας πεί ότι στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού αυτό ισχύει παραπάνω από κάθε άλλο μέρος του κόσμου, οπότε το Queen Mary κινείται μοιραία προς αυτή την κατεύθυνση. Οι ιθύνοντες του πλοίου λοιπόν έχουν φροντίσει ώστε κάμποσες από τις αίθουσές του να είναι διατίθενται σε εταιρείες, συλλόγους, ιδιώτες ή όποιον άλλον προκύψει για συνεδριάσεις, παρουσιάσεις, εκπαιδεύσεις και παρόμοιες εκδηλώσεις. Ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα από τα state rooms του πλοίου, εδώ και μια δεύτερη φωτογραφία, η κλασσάτη αίθουσα αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πληθώρα εκδηλώσεων ενώ καμποσες ακόμα αίθουσες κατά την επίσκεψή μου ήταν πιασμένες για τις δραστηριότητες που ανέφερα παραπάνω και δεν ήταν φυσικά δυνατόν να τις φωτογραφίσω. Πρός αυτήν την κατέυθυνση έχει μάλιστα δημιουργηθεί πρύμα και χώρος τέλεσης γάμων(I Do...) όπου και απαγχονίζονται τα ανυποψίαστα θύματα του ισχυρού κατά τα άλλα φύλου. Παράλληλα επάνω στο πλοίο υπάρχουν κάμποσοι χώροι εστίασης για όλα τα γούστα. Γευμάτισα στο Promenade Cafe, τιμαί λογικαί αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο από άποψη φαγητού. Τα καλύτερα σχόλια ακούγονται για το Sir Winston's αλλά και το Verandah Grill όμως για δείπνο είμασταν καλεσμένοι στο Beverly Hills, στου Jack του Nicholson οπότε δεν κατέστη δυνατό να τα δοκιμάσουμε όλα. Συμπαθέστατος χώρος είναι και το Observation Bar στην πλώρη που διατηρεί σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα της εποχής όπως βλέπετε κι εδώ, με άλλα λόγια το πλοίο είναι ανοιχτό και μόνο για καφέ ή ποτό αν επιθυμεί κανείς. Φυσικά μεγάλη πηγή εσόδων και το ξενοδοχείο που λειτουργεί σαν ένα οποιοδήποτε ξενοδοχείο της στεριάς, μόνο που προσφέρει καμπίνες πλοίου. Δύο ντέκ κάτω από το promenade deck, βρίσκεται η reception όπου κάνεις check-in και παίρνεις το καλαίσθητο κλειδί για την καμπίνα σου μέσα σε ένα όμορφο βιβλιαράκι που σε καλωσορίζει και σου δίνει διάφορες πληροφορίες για τις επιλογές εστίασης που έχεις όπως και για το τι είδους ξεναγήσεις μπορείς να πάρεις επάνω στο πλοίο. Η καμπίνα είναι διατηρημένη σε πολύ καλό επίπεδο και παραδοσιακή(εκτός από την οθόνη της τηλεόρασης) όπως βλέπετε ενώ highlight είναι το σύστημα θέρμανσης της εποχής όπως και το μπάνιο με τις 4 παροχές νερού(προσέξτε τους ρουμπινέδες πάνω από τη μπανιέρα) που αντιστοιχούν σε κρύο/ζεστό και θαλασσινό/γλυκό. Η συγκεκριμένη καμπίνα είχε κι άλλο ένα δωμάτιο με ξεχωριστό, δικό του μπάνιο που μάλλον εκείνη την εποχή προοριζόταν για την καμαριέρα του ζεύγους που ταξίδευε. Κι εδώ επαναλαμβάνω ότι η αίσθηση του να μπαίνεις και να βλέπεις όλα αυτά είναι απλά εκπληκτική. Έτσι για να βάλουμε το θέμα διαμονής πάνω στο πλοίο και στην πραγματική του βάση, το κόστος για την καμπίνα που είδατε μαζί με φόρους αλλά χωρίς πρωινό(στα αμερικανικά ξενοδοχεία ποτέ δεν περιλαμβάνεται) είναι 120 δολλάρια τη βραδιά, περίπου 90 ευρώ δηλαδή. Για τα ελληνικά δεδομένα ακριβούτσικο, για τα δεδομένα της περιοχής και σε σύγκριση με κάτι ανάλογο στη στεριά μάλλον πολύ λογική τιμή. Αυτά συνοπτικά. Για μένα εκτός από το καραβολατρικό κομμάτι αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πως έχει στηθεί όλο αυτό το πράγμα. Επί της ουσίας έχουν διατηρήσει όχι όλο το πλοίο αλλά μόνο εκείνα τα κομμάτια που είναι οικονομικά συμφέρον να συντηρήσουν και μπορούν ταυτόχρονα να φέρουν πίσω έσοδα στο πλοίο και στην τοπική κοινότητα με το μορφή δουλειάς και οικονομικής ανάπτυξης. Το να αναπαλαιώσει κανείς όλον αυτό το γίγαντα των ωκεανών είναι απλά οικονομικά ασύμφορο. Όσο κι αν θέλουμε να βλέππουμε τα πράγματα πιο ρομαντικά, έτσι πρέπει να γίνεται, αυτό είναι το υγιές κι όχι το να συντηρείται κάτι τέτοιο από το Κράτος ή έναν μεγαλοπαράγοντα απλά και μόνο για να λέμε ότι υπάρχει. Μπορεί κανείς να φανταστεί κάτι ανάλογο να γίνεται στην Ελλάδα με ένα οποιοδήποτε ακτοπλοικό από αυτά που μας αρέσουν ή με το Hellas Liberty? Για το τελευταίο ας πούμε υπάρχει κανένα business plan όπου κάποιος έχει υπολογίσει ρεαλιστικά τα έσοδα-έξοδα και έχει στο μυαλό του και κάποια στρατηγική για το πως θα προβληθεί και θα εκμεταλλευθεί κερδοφόρα αυτό το πλοίο? Τέλος πάντων αυτό που μένει τελικά από το Queen Mary είναι μια απίστευτη αίσθηση ικανοποίησης και μια γλυκιά ευχαρίστηση πως έστω και για ένα βράδυ ταξίδεψες μαζί του, έστω και μεταφορικά. Αν κανείς το αποφασίσει το ταξίδι στα μέρη εκείνα, συνίσταται ανεπιφύλακτα, είναι μια εμπειρία ζωής. Τέλος ευχαριστώ όσους είχαν το κουράγιο να διαβάσουν μέχρι εδώ, να δούν και να περιεργαστούν τις φωτογραφίες. Καλώς ή κακώς η πλειοψηφία των θαμώνων του Shipfriends ασχολείται μόνο με ακτοπλοικά θέματα, ορισμένοι δε αποκλειστικά και μόνο με θέματα ελληνικού ή ακόμα και εντελώς τοπικού ενδιαφέροντος. Προσωπικά πάντα μου άρεσε η μεγαλύτερη εικόνα και όσο υπάρχει η δυνατότητα να την κοιτάω, με ευχαρίστηση θα μοιράζομαι τις σκέψεις/εντυπώσεις/συναισθήματα που λέγανε και στο Δημοτικό σχολείο μαζί με σας, όλους αυτούς -λίγους ή πολλούς- που τους αρέσει να κοιτάνε την ίδια, μεγαλύτερη εικόνα. Καλή Χρονιά σε όλους.
  2. Την ερχόμεη Δευτέρα, 11 Οκτωβρίου, η βάφτιση του "Queen Elizabeth" από τη βασίλισσα Ελισάβετ τη Β'...
  3. ShipSpotting.com © Jens Taxwedel Ενα απο τα μικρα κρουαζιεροπλοια/σκαφη που επισκεπτονται πολυ συχνα τα λιμανια και τα νησια μας αλλα για το οποιο δεν υπηρχε θεμα!.. Κατασκευαστηκε το 1984 στα Wartsila Shipyard στο Ελσινκι της Φινλανδια για λογαριασμο της Seagoddess Cruises ως Sea Goddess I. Το 1986 η εταιρεια πέρασε στον έλεγχο της Cunard.Το 1999 πουληθηκε στη Seabourn και μετανομαστηκε Seabourn Goddess I .Μετα απο 2 χρονια αγοραστηκε μαζι με το αδερφο του (Seadream II) απο τη νεοιδρυθεισα Seadream Yachting και μετανομαστηκε στο σημερινο του ονομα. Εδω σε μια πρωινη αφιξη του στο gavropoort πριν 2 χρονια
×
×
  • Create New...