Jump to content
Shipfriends

Agrino

eMembers
  • Posts

    235
  • Joined

  • Last visited

Everything posted by Agrino

  1. Χρόνια πολλά και καλά, και καλή χρονιά σε όλους! Να μας βρει καλά και περισσότερους και το 2018, με όσο το δυνατόν λιγότερα αρνητικά νέα κάθε είδους.
  2. 17. Η μάχη για την HSW. Γιατί η επικείμενη αλλαγή στο τιμόνι στης εταιρείας έχει το δυναμικό να αλλάξει (είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο) την θέση της, το προφίλ της, το μέγεθός της και την ελληνική ακτοπλοΐα εν γένει. 21. Πάμε Μαρόκο; Μια κίνηση που αποδεικνύει ότι η Attica είναι η μόνη που έχει βλέψεις / σχέδιο / φιλοδοξίες να επεκταθεί και να καθιερωθεί και σε αγορές εκτός της ελληνικής, φέρνοντας αναμνήσεις αντίστοιχων ανοιγμάτων επί Παναγόπουου με τα Superfast στην Βαλτική και την Βόρεια Θάλασσα. Σε ένα οικονομικό περιβάλλον παγκοσμιοποίησης όπως είναι στην φάση που διανύουμε, τέτοιες κινήσεις μόνο θετικές θα τις έλεγα. Ανεξάρτητα από το αν τους βγει επιχειρηματικά ή όχι. 24. Το Hengist βουλιαζει, υπο αδιευκρινιστες συνθηκες. Άδικο τέλος για ένα θρυλικό πλοίο, με αναγνώριση τόσο στην Ελλάδα όσο και στις δύο πλευρές της Μάγχης. 28. Η Attica προετοιμαζεται για το 2020 και τη S.E.C.A. και στρεφεται προς το LNG. Η μόνη είδηση που διάβασα όλο τον χρόνο και έχει να κάνει με ένα σοβαρό σχέδιο ελληνικής ακτοπλοϊκής να ανταποκριθεί στις επερχόμενες αλλαγές στους περιβαλλοντικούς κανονισμούς για την επιβατηγό ναυτιλία στην Μεσόγειο. Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας (και γενικά των κανονισμών) κρύβουν στοιχεία για το πώς θα είναι τα πλοία με τα οποία θα ταξιδεύουμε τις ερχόμενες δεκαετίες. 38. Πτωχευει η Hanjin Κανόνι παγκοσμίων διαστάσεων
  3. 1. Ζάκυνθος 1. Όσο και να με χαροποίησε (και εξέπληξε) η επανεργοποίησή του πριν λίγα χρόνια, πρόκειται για πλοίο άλλων δεκαετιών. 2. Τα Δελφίνια. Μακάρι να είχε συνεχίσει η ναυπήγηση τέτοιου τύπου σκαφών (ίσως και εδώ είναι ευκαιρία να εξειδικευτεί η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία, όπως έκανε με τις παντόφλες, όταν ξυπνήσει), αλλά τα έφαγαν τα ψωμιά τους. 3. Βιντζέντσος Κορνάρος. Ιστορικό σκαρί, από τα τελευταία στην ακτοπλοΐας να εκφράζει την 90's νοσταλγία (για μας, για τους βόρειους εκφράζουν την 70's), αλλά μόνο για ειδικές περιπτώσεις επιβατών πια (καραβολάτρες).
  4. Π100 μακάρι, ο μόνος λόγος που δεν συμπεριέλαβα στο ποστ πριν το ενδεχόμενο των νέων ναυπηγήσεων είναι πως αν δεν διαβάσω επίσημες ανακοινώσεις και αν δεν τα δω να έρχονται στην Ελλάδα κρατώ μικρό καλάθι.
  5. Το οποίο και λέει πολλά για το πώς ο όμιλος σχεδιάζει να ανταποκριθεί στην επέκταση και στην Μεσόγειο των SECA (Sulphur Emission Control Areas) από την Ε.Ε. το 2020. Οπότε προβλέπω να γλιτώνουν τουλάχιστον κάποια από τα πλοία του ομίλου μετασκευές για τοποθέτηση scrubbers, και να επικεντρώνονται στις επενδύσεις σε μετατροπές των μηχανών για να χρησιμοποιούν LNG. Ενδιαφέρον θα είναι πώς θα επηρεάσει αυτή η εξέλιξη και την εμφάνιση των πλοίων, καθώς αν δεν κάνω λάθος για την αποθήκευση του καυσίμου αυτού απαιτούνται δεξαμενές αλά Viking Grace.
  6. Γενικά τα υβριδικά συτήματα πρόωσης φαίνεται να είναι το μέλλον στα επιβατηγά πλοία, είτε motor yachts είτε ferries, σε συνδυασμό συνήθως με pods (από την στιγμή που ούτως ή άλλως καταργείται με αυτή την διάταξη η σύνδεση με άξονα κινητήρα - γεννήτριας και προπέλας). Επίσης, με αυτές τις διατάξεις αλλάζουν άρδην και οι διατάξεις των μηχανοστασίων, στα πλαίσια την γενικότερης αναδιάταξης των μηχανικών μερών του πλοίου.
  7. Χίλιες φορές καλύτερο αποτέλεσμα (τουλάχιστον αισθητικά) σε σχέση με τα εκτρώματα της Brittany Ferries.
  8. Το πλοίο δεξαμενίζεται αυτές τις μέρες στα Fincantieri στo Muggiano της La Spezia. Ελπίζω να ξεχειμωνιάσει αυτό φέτος εδώ στον Κόλπο των Ποιητών (Golfo dei Poeti), όπως έκανε πέρυσι το ομόσταυλο (και συνονόματο) Mega Andrea. Έτσι θα έχω και ευκαιρία να το φωτογραφίσω,γιατί μέχρι τα χριστούγεννα με έχει σε αποκλειστικότητα το μεταπτυχιακό
  9. Το εκπαιδευτικό ιστιοφόρο του Ιταλικού ΠΝ "Amerigo Vespucci" αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση πολεμικού πλοίου. Η ιστορία του ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του 1920, όταν και το Ιταλικό ΠΝ αποφάσισε την ναυπήγηση ενός ζεύγους εκαιδευτικών πλοίων, με επιρροές όμως από τα πολεμικά πλοία γραμμής (ships of the line) 74 κανονιών του τέλους του 18ου αιώνα. Η τροπίδα του Amerigo Vespucci τέθηκε στις 12 Μαΐου 1930 στα σημερινά Fincantieri στο Castellamare di Stabia, η ναυπήγηση έλαβε χώρα στις 22 Φεβρουαρίου του 1931, και τέθηκε σε υπηρεσία στις 14 Ιουλίου του ίδιου έτους. Το πλοίο έχει περάσει όλη του την ζωή, με εξαίρεση τον 2ο ΠΠ, σε υπηρεσία ως εκπαιδευτικό του Ιταλικού ΠΝ, και ακόμα και σήμερα είναι πλήρως υπηρεσιακό. Πάνω του εκπαιδεύονται οι δόκιμοι ναύτες και οι αξιωματικοί του Ιταλικού ΠΝ, ενώ το πλοίο καθεαυτό είναι συνεχώς σε εκπαιδευτικά ταξίδια όλο τον χρόνο, κυρίως στις ευρωπαϊκές θάλασσες,έχοντας όμως επισκευτεί την Βόρεια και Νότια Αμερική, ενώ έχει διασχίσει και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Τον χρόνο που βρίσκεται σε λιμάνι πολλές φορές η διοίκησή του οργανώνει open days με ελεύθερη την επίσκεψη στο πλοίο για το κοινό. Οι βασικές του διαστάσεις είναι μήκος σκαριού 82 μ, συνολικό 101 μ, πλάτος στην γραμμή πλεύσης 15,56 μ, συνολικό φτάνει τα 28 μ, βύθισμα 7,3 μ. Είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ατσάλι (κι ας θυμίζει ξύλινο ιστιοφόρο στην εμφάνιση), ενώ τα 3 κατάρτια του συνοδεύονται από 2 σύγχρονες μηχανές ντήζελ στα έγκατά του (πρόσφατα αλλαγμένες μάλιστα). Ο παραδοσιακός του εξοπλισμός όπως πχ όλο το σύστημα πανιών του συνδυάζεται με σύγχρονα στοιχεία όπως η γέφυρά του πχ, που μεν αισθητικά είναι σε αρμονία με το υπόλοιπο πλοίο, αλλά είναι εξοπλισμένη με σύγχρονα συστήματα πλοήγησης και διαχείρισης του πλοίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από την προφανή του αξία ως ένα από τα τελευταία πολεμικά ιστιοφόρα της ιστορίας και ένα από τα ελάχιστα που πλέον ακόμα, οι Ιταλοί είναι εξαιρετικά περήφανοι που αποτελεί κομμάτι του ΠΝ τους, τόσο οι γνώστες όσο και οι απλός κόσμος. Οποτεδήποτε πιάνει σε λιμάνι της χώρας αποτελεί γεγονός και σε κάθε open day σημαντικός αριθμός κόσμου σπεύδει να το επισκευτεί. Ακόμα και εδώ στην La Spezia που κατοικώ και της οποίας ο ναύσταθμος αποτελεί τον οικείο λιμένα του, συνεπώς το βλέπουμε σχετικά συχνά, πάντα αποτελεί σημείο θαυμασμού. Ίσως βοηθάει ότι ο ναύσταθμος φαίνεται πρακτικά από όλη την πόλη . Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το αδελφό του, το Cristoforo Colombo,που τέθηκε σε υπηρεσία δύο χρόνια νωρίτερα το 1928, το συνόδεψε ως εκπαιδευτικό και αυτό, αλλά μετά τον 2ο ΠΠ παραχωρήθηκε σύμφωνα την Συνθήκη των Παρισίων του 1947 στο ΠΝ της Σοβιετικής Ένωσης και μετονομάστηκε σε Dynay. Παροπλίστηκε το 1959 και καταστράφηκε από πυρκαϊά το 1963. Την φωτογραφική αποτίμηση του Amerigo Vespucci την ξεκινώ με αυτή την φωτογραφία, η οποία είναι αρκετά πρόσφατη. Σε επόμενο χρόνο θα ανεβάσω και φωτογραφίες από την open day που πήγα και γω τον περασμένο Μάιο. Για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό για το πλοίο, εκτός από τις προφανείς πηγές (Wikipedia κτλ), μπορεί να επισκευτεί την ιστοσελίδα του Ιταλικού ΠΝ, όπου υπάρχει τόσο έκδοση στα αγγλικά, όσο και πολύ πιο αναλυτική και πλούσια έκδοση στα ιταλικά.
  10. Ιστορικό εκπαιδευτικό του Ιταλικού ΠΝ "Amerigo Vespucci" με φρεγάτες κλάσης Bergamini στον ναύσταθμο της La Spezia Μια ενδιαφέρουσα ομήγυρις την Κυριακή 18/10/2016 στον ναύσταθμο της La Spezia. Το ιστορικό εκπαιδευτικό ιστιοφόρο του Ιταλικού ΠΝ "Amerigo Vespucci" αραγμένο στους ντόκους των φρεγατών και αντιτορπιλικών του ναύσταθμου, μεταξύ εκπαιδευτικών εξόδων του. Αξίζει να σημειωθεί ότι το εν λόγω πλοίο όχι μόνο είναι πλήρως ενεργό και λειτουργικό, αλλά και ότι χρησιμοποιείται κανονικά ως εκπαιδευτικό για τους ναύτες και αξιωματικούς του σώματος, με συνεχείς υπηρεσιακές εξόδους αλλά και επισκέψεις σε αναρίθμητα λιμάνια της χώρας με εκθέσεις και ελεύθερες για το κοινό επισκέψεις. Γύρω του βρίσκονται αραγμένες οι φρεγάτες κλάσης "Bergamini" τύπου FREMM, από αριστερά προς δεξιά F594 Alpino, F593 Carabiniere και F592 Carlo Margottini.

    © Agrino

  11. Το μόνο άλλο σημείο που θα μπορούσε να το φιλοξενήσει (και να εξυπηρετεί τον ρόλο του ως μουσείο) είναι στον Φλοίσβο. Ίσως μία άλλη λύση θα μπορούσε να ήταν στο Λαύριο, σε συνδυασμό με το Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου και την γενικότερη βιομηχανική παράδοση της πόλης
  12. Μιλάμε για χοντρή ζημιά. Και 2 σημεία (για μένα) ενδιαφέροντα: - Την δυσκολία στην αναπνοή πληρώματος και επιβατών εντός του χώρου του γκαράζ κατά την διαδικασία της εξόδου από το πλοίο λόγω της λειτουργίας των κινητήρων φορτηγών ψυγείων - Την σημείωση για την ύπαρξη γραφείου διαχείρησης εγγράφων (documentation office) εντός του χώρου της γέφυρας του πλοίου, ο φωτισμός από το οποίο μπορεί να περιόρισε την οπτική ικανότητα του αξιωματικού φυλακής γέφυρας (OOW)
  13. Και για την ακρίβεια στην βερσιόν της Σαβόνα - Βαρκελώνη - Ταγγέρη. 2 φορές εβδομαδιαίως Σαβόνα - Βαρκελώνη, μία εξ αυτών συνεχίζει μέχρι Ταγγέρη. Εγκαίνια στις 8 Οκτωβρίου (σύμφωνα πάντα με το συγκεκριμένο site).
  14. Εξαιρετικός (ο ανταποκριτής όχι το πλοίο). Στα τιμημένα Fincantieri στο Sestri Ponente το χτίζουν;
  15. Ένα ακόμα δείγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι αυτός ο λαός στην ναυτική και ναυπηγική βιομηχανια (και γενικά) μπορεί να κάνει από θαύματα μέχρι εκτρώματα (προφανώς το συγκεκριμένο παράδειγμα εντάσσεται στην δεύτερη κατηγορία).
  16. Τα καλά της ιστιοπλοΐας. Μία εκ των νεότερων φρεγατών του ιταλικού ΠΝ, της κλάσης Bergamini, η οποία αποτελεί την ιταλική έκδοση της κλάσσης FREMM (Frégate européenne multi-mission), project από κοινού μεταξύ του ιταλικού και γαλλικού ΠΝ. Πρόκειται για την φρεγάτα "Carabiniere" F593. Φωτογραφημένη στην δεξαμενή των Fincantieri στο Muggiano της La Spezia στις 13/05/2016. Δεξιά διακρίνεται μία εκ των αδελφών της, αν θυμάμαι καλά η F594 "Alpino", ενώ στα αριστερά διακρίνεται το πρύμνιο κομμάτι της νεότερης της σειράς, της F595 "Liugi Rizzo", σε άλλο τμήμα των ναυπηγείων, όπου εξοπλίζεται μετά την καθέλκυσή της στα Fincantieri του Riva Trigoso τον περασμένο Μάρτη.

    © Agrino

  17. Εμφανίστηκε και το διαφημιστικό μπανεράκι για τα νέα του δρομολόγια στο site της Grimaldi Lines, με το σλόγκαν "Low cost travel on the best ferry in the Mediterranean". Το θέμα είναι όμως ότι σήμερα είδα και αφίσα με το ίδιο γραφιστικό υλικό και σλόγκαν στο μετρό του Μιλάνο (ήταν φίσκα ο συρμός και δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφία), και μου γεννήθηκαν μια - δυο σκέψεις. Πρώτον, και ανεξάρτητα από την φήμη (και δεδομένα) της εταιρείας για κακή συντήρηση των πλοίων της στο ξενοδοχειακό κομμάτι, και συνεπώς την λογική σκεπτικότητα ως το πώς θα είναι σε λίγα χρόνια αν όχι μήνες το Cruise Olbia, ένιωσα πολύ όμορφα βλέποντας ένα πρώην ελληνικό πλοίο (σύλληψη - ναυπήγηση - operation - συντήρηση) 15ετίας να διαφημίζεται σε μία από τις οικονομικές πρωτεύουσες της Ευρώπης ως το καλύτερο πλοίο στην Μεσόγειο. Και αλήθεια να μην είναι ο ισχυρισμός, λέει πολλά για την ποιότητα των ναυπηγήσεων αυτών σε όλα. Γιατί αν δεν ήταν σε τέτοια κατάσταση ή αν δεν είχε αυτά τα χαρακτηριστικά στον σχεδιασμό του δεν θα μπορούσαν να το πλασάρουν ως "το καλύτερο πλοίο στην Μεσόγειο". Και μην ξεχνάμε ότι στην περιοχή ο Grimaldi έχει δρομολογημένα πλοία - ναυαρχίδες που ναυπήγησε ο ίδιος πολύ πιο πρόσφατα. Δεύτερον, το διαφημιστικό του θέματος. Καταλαβαίνω ότι είναι το άνοιγμα μιας νέας γραμμής με μια νέα προσθήκη πλοίου, οπότε και υπάρχει ανάγκη για πολύ περισσότερο "πουσάρισμα" διαφημιστικά, αλλά ίσως οι ελληνικές ναυτιλιακές, και ειδικά αυτές της Αδριατικής, θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν κάπως στο θέμα της προσέλκυσης επιβατών από τα κράτη της κεντρικής - νότιας Ευρώπης. Θα μου πείτε βέβαια, με τον τζίρο να βγαίνει από τα φορτηγά και την καμπίνα να στοιχίζει 2 φορές πιο ακριβά από 4άστερο ξενοδοχείο σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, τι να πρωτοκάνεις. Και δεν θα χετε και άδικο. Αυτά τα ολίγα από εμένα για απόψε
  18. Πάντως από προσωπική εμπειρία με το αδελφό του Speedrunner IIπριν 2 καλοκαίρια είδα με τα μάτια μου τα κύμματα από τα απόνερα να ανεβαίνουν 3 μέτρα πάνω στα βράχια στο Καλό Αμπέλι στην Σέριφο. Είχε μόλις παραλλάξει το ακρωτήρι στην ρότα του προς το λιμάνι του νησιού, αλλά με την υπηρεσιακή του ταχύτητα (33-34 κόμβοι).
  19. Και αργά ή γρήγορα οι ίδιοι κανονισμοί περιορισμού των εκπομπών οξειδίου του θείου που επέβαλαν την εγκατάσταση των scrubbers στα πλοία της Brittany (και στα υπόλοιπα που μένει να πραγματοποιηθούν) θα έρθουν και στην Μεσόγειο. Το οποίο σημαίνει ότι έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας τα ερχόμενα χρόνια.
  20. Εκτός από δυσανεξία με το σωματείο εργαζομένων, μετά και την ακρως επιτυχημένη αισθητικά εγκατάσταση scrubbers στο Cap Finistere, η νέα εγκατάσταση στο Pont Aven αποδεικνύει ότι πλέον έχει και δυσανεξία στην αισθητική. Η φωτογραφία είναι του Piotr B. Stareńczak, από το προφίλ PortalMorski.pl στο Facebook
  21. Τι ανείπωτη χαρά είναι αυτή; Δεσμεύομαι για εξόρμηση για φωτογράφιση αν όντως μπει στα δρομολόγια για Σαρδηνία.
  22. Σύμφωνα με σημερινή φωτογραφία φίλου στο Facebook (την οποία δεν μπορώ να αναδημοσιεύσω) η διάλυση του πλοίου προχωρά, με τον όγκο της κατασκευής που έχει αφαιρεθεί να φτάνει μέχρι και το ντεκ της κουβέρτας.
  23. Από εμένα Fast Ferries. Εξυπηρετεί συνεχώς, ανελειπώς και αξιόπιστα τις βόρειες Κυκλάδες εδώ και χρόνια, και κάνει (όπως φαίνεται) προσεκτικές κινήσεις ανάπτυξης. Δεν μπορούσα να ψηφίσω HSW γιατί το μέγεθος, ο ρόλος, τα ατυχήματα και κυρίως το παρελθόν αυτής της εταιρείας με κάνουν επιφυλακτικό, χωρίς φυσικά να μην εύχομαι το καλύτερο για το μέλλον. Ούτε την Seajets για περίπου τους ίδιους λόγους, περιμένω να δω στο μέλλον πώς θα εξελιχθεί, και εύχομαι να μην πρόκειται για διάττοντα αστέρα.
  24. Αν και δίνω μάθημα αύριο, θα το στίψω το μυαλό μου και θα τοποθετηθώ. Ειδικά μετά το παράπονο του Proud για την συμμετοχή στις ετήσιες δημοσκοπήσεις. 1. Πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα, το Superfast VI (κανονικά θα έβαζα και το αδελφό V, αλλά οι κανόνες είναι κανόνες ). Ο λόγος που το επιλέγω ανάμεσα στα της Αδριατικής, είναι ότι την ποιότητα ταξιδιού που έκανα με αυτό το δίδυμο δεν την έχω ξαναβρει σε κανένα άλλο πλοίο, και θα αποτελούν το πρότυπο και στην δουλειά μου (ελπίζω) τα χρόνια που θα ρθουν. Και τι εννοώ ποιότητα: πλήρωμα, συντήρηση, υλικά, διακόσμηση, διαρρύθμιση, αίσθηση πλεύσης, vibration, εμφάνιση, εταιρικό image και διοίκηση (τα ταξίδεψα ακόμα επί Παναγόπουλου). Και ο λόγος που επιλέγω πρώτα ένα πλοίο της Αδριατικής και όχι του Αιγαίου, είναι καθαρά προσωπικός και υποκειμενικός. Γιατί και λόγω καταγωγής (Αγρίνιο), και λόγω τάσεων φυγής δυτικά από μικρός, η Αδριατική ανέκαθεν ασκούσε μια παραπάνω γοητεία σε μένα. 2. Senlac (Εξπρές Απόλλων στο τέλος της πορείας του, που συμπέφτει και με την διάρκεια της δημοσκόπησης). Γιατί υπήρξε ο γενάρχης της γενιάς των σκαριών που έφεραν στην Ελλάδα και έγραψαν ιστορία στα 90's στο Αιγαίο, και γιατί, αν και δεν έχει κάποια καραβολατρικά χαρακτηριστικά που αρέσουν (πχ μπαλκόνια στην πλώρη), η διάταξή του είχε τόσα ενδιαφέροντα σημεία, γωνιές, οπτικές, που κάθε φορά που ταξίδεψα το αδελφό του Hengist το καταευχαριστήθηκα. Και γιατί είναι άλλη η γοητεία για έναν 25άρη να ξαναζεί στιγμές 90's εν πλω εν έτει 201+ .. 3. Superferry II. Για λόγους παρεμφερείς με αυτούς που αναφέρω για το Senlac, αλλά με την ιδιαιτερότητα ότι ακόμα και σήμερα συνεχίζει ακάθεκτο και σε εξαιρετική κατάσταση, χάρη και στην φροντίδα που έτυχε των εκάστοτε πλοιοκτητών του. 4. Blue Star Ithaki. Γιατί αποτέλεσε το πρώτο πλοίο σχεδιασμένο και κατασκευασμένο εξ αρχής για τα ελληνικά νερά μετά από χρόνια μετασκευών ιαπωνικών και ευρωπαϊκών επιβατηγών, και γιατί μαζί με τα κοντάδελφά του Naxos και Paros έγραψαν, γράφουν και θα γράφουν ιστορία εξυπηρετώντας τα νησιά του Αιγαίου αξιόπιστα, στην ώρα τους και με σταθερό και σχετικά υψηλό επίπεδο υπηρεσιών. Γνωρίζω ότι πολλοί και εδώ στο φόρουμ μπορεί να τα κατηγορούν ως στριμωγμένα, απρόσωπα, και ότι υστερούν σε γοητεία σε σχέση με επιβατηγά περασμένων δεκαετιών, αλλά η δική μου γενιά αυτά θα θυμάται στο μέλλον ως πλοία που έγραψαν ιστορία τα χρόνια που ήμασταν νέοι. 5. Αριάδνη. Γιατί απλά είναι πανέμορφη. Κατ εμέ το πιο ωραίο δείγμα επιβατηγού ιαπωνικής σχεδίασης που έχει έρθει ποτέ στα νερά μας, και με μια από τις πιο επιτυχημένες και "ταπεινές" σε σχέση με το αρχικό σχέδιο μετασκευές.
  25. Agrino

    Mega Andrea @ La Spezia

    Corsica Ferries' Mega Andrea moored at the edge of the Navalmare Shipyard laid up for the winter. On the background can be seen the drydock of the nearby Fincantieri Muggiano Shipyard. Photographed from the Santa Teresa inlet, on 23 November 2015.

    © Agrino

×
×
  • Create New...