Για τα παιδικα μου χρονια (δεκαετια 80, μονο πασοκ που λεμε) το Σαμαινα ηταν ενας γιγαντας. Θυμαμαι που καθομασταν στο καστρο στο παλαιο Καρλοβασι και ακουγαμε την μπουρου του και ξεραμε οτι ηταν αυτο, οπως και το Ικαρος (ειχαν μια διαφορα, πιο "μπασο" του Σαμαινα). Αλησμονητη εμπειρια βεβαια που περναγαμε τον (best than any known diet aka ξερασματα) Τσικνια με 10-11 μποφορ και ειχα πιασει αγκαλια τον στυλο της σημαιας στην πρυμνη και εβλεπα μια θαλασσα μια ουρανο απο το κουνημα, και ασφαλως οι κονσολες με τα πακμαν/μπλιμπλικια που ειχαν φυγει απο την θεση τους και ρολαρανε στο σαλονι....). Δεν ειχα νιωσει φοβο (μικρο παιδι γαρ) διοτι εμπιστευομουν αυτο το καραβι. Ηξερα οτι ηταν μαγκας και αντεχε. Επισης θυμαμαι οτι ολοι στο παλαιο μισουσαμε αυτο το Αιγαιον διοτι δεν επιανε στο δικο μας λιμανι (που να ξεραμε τους λογους εποχες τοτε) και ξεραμε την χαρακτηριστικη του μπουρου και το βλεπαμε στον οριζοντα να πηγαινει σφαιρα το ατιμο προς Βαθυ. Μου ειχε κανει εντυπωση το σκαρι του απο μακρυα που το εβλεπα, μακρυ και χαμηλο. Μια απο τις "διασκεδασεις" μας ηταν οταν εφτανε στο λιμανι το Ικαρος ή το Σαμαινα, να κατεβαιναμε να παρατηρησουμε τον κοσμο ΠΩΣ εβγαινε απο το καραβι, αναλογα την χλωμοτητα στο προσωπο ξεραμε οτι ο Τσικνιας τους ειχε ξεπατωσει ή περασανε σχετικα λαδι. Ωραιες εποχες. Και αυτες οι σκαλες για να ανεβεις στο πλοιο.....μπρρρρρρρρ, να κουναει κιολας μεσα στο λιμανι (με τον τοτε για τα πανηγυρια μεγαλο μωλο που ηταν ολο τρυπες) και να βλεπεις απο κατω το νερο και σκεφτοσουν τον Γκρεγκ τον Λουγκανη ή τον Κουστω..... Σαμαιναρα ρεεεεεεεεεεε
