Ο κανονισμός βάσει του οποίου τοποθετήθηκαν οι σωσίβιες λέμβοι ήταν ο Merchant Shipping Act που τέθηκε σε ισχύ το 1894 (τότε τα μεγαλύτερα πλοία ήταν το Lucania και το Campania, που δεν ξεπερνούσαν τις 13.000 τόνους εκτόπισμα - βεβαίως υπήρχε και το Great Eastern στους 19.000 τόνους αλλά είχε πάει για σκραπ το 1889). Με τέτοια μεγέθη, 16 σωσίβιες λέμβοι ήταν αρκετές. Βέβαια ο Τιτανικός ήταν περίπου 4 φορές πιο μεγάλος, αλλά ο κανονισμός δεν είχε αλλάξει.
Επίσης, το πλοίο μολονότι πήγαινε "πάσει δυνάμει" το μοιραίο βράδυ, δεν πήγαινε να πάρει την Blue Riband (γαλάζια κορδέλα), όπως ειπώθηκε πιο πάνω. Οι κατασκευαστές και οι ιδιοκτήτες του ήξεραν ότι δεν μπορούσε να ξεπεράσει το Μαυριτανία (αδελφό του Lusitania για το οποίο έχουμε ποστ εδώ), το οποίο κράτησε το ρεκόρ ταχύτητας από το 1907 μέχρι το 1929 (οπότε το έχασε από το γερμανικό Bremen).