Jump to content
Shipfriends

Τριακοστή Ιστορία: Τσιμεντόπλοια


Recommended Posts

To τσιμεντόπλοιο στο Βόλο υπήρχε ημιβυθισμένο μέχρι πρόσφατα και θα επανέλθω να σας πω την περιοχή.

Κοίταξα τον Μελισσινό και γράφει πως μετά τον πόλεμο ανασύρθηκαν 2 τσιμεντόπλοια από τον Βόλο.

Για να επανέλθω και στις προηγούμενες ερωτήσεις μου: ξέρει κανείς κάτι για τα "μικρά τσιμεντόπλοια" (60-100 τόνους φορτίου σύμφωνα με τα Γερμανικά έγγραφα) ή για τους κινητήρες τους και την πιθανότητα κάποιοι από αυτούς να προέρχονται από εταιρία του Βόλου (μάλλον Γκλαβάνη);

Link to comment
Share on other sites

ξέρει κανείς κάτι για τα "μικρά τσιμεντόπλοια" (60-100 τόνους φορτίου σύμφωνα με τα Γερμανικά έγγραφα) ή για τους κινητήρες τους και την πιθανότητα κάποιοι από αυτούς να προέρχονται από εταιρία του Βόλου (μάλλον Γκλαβάνη);
Δεν ξέρω κάτι σχετικό, αλλά το παρακάτω -ούτως ή άλλως ενδιαφέρον- δημοσίευμα από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (10/8/1962), ίσως σε βοηθήσει. Μου κάνει εντύπωση η επιμονή στον χαρακτηρισμό "μικρό". Ενδεχομένως να εννοεί γενικώς μικρό ως πλοίο, αλλά μπορεί να εννοεί και μικρό τσιμεντόπλοιο σε αντιδιαστολή με τα μεγάλα τσιμεντόπλοια. Στην Ανάβυσσο προφανώς το προόριζαν και αυτό για κανένα λιμενικό έργο.

Και για να πάμε παρακάτω, έχω και εγώ κάποιες απορίες:

α) Τι μέγεθος είχαν αυτά τα "μικρά" τσιμεντόπλοια (μήκος, πλάτος) σε σχέση με τα "μεγάλα"?

β) Είχαν μηχανές όλα τα τσιμεντόπλοια ή υπήρχαν και κάποια που προορίζονταν μόνο για ρυμούλκηση?

γ) Όλα τα τσιμεντόπλοια ήταν φορτηγά ή είχαν και άλλες χρήσεις πχ αποβατικά, περιπολικά?

δ) Το εργοστάσιο του Γκλαβάνη λειτουργούσε κανονικά στην κατοχή και είχε την δυνατότητα κατασκευής (ή έστω συναρμολόγησης) μεγάλων μηχανών Diesel?

post-31-128326981358_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

Πραγματικά ενδιαφέρον. Δεν είχα βρει από κάποια άλλη πηγή πως κάποιο από αυτά τα σκάφη "επιβίωσαν" μέχρι και την δεκαετία του '60 (αν και από ότι καταλαβαίνω δεν ήταν σε χρήση).

Όσον αφορά τις διαστάσεις δεν έχω ακριβή νούμερα, αλλά αυτά που ξέρω είναι τα παρακάτω: Σε ότι αφορά το φορτίο, τα "μεγάλα" ήταν ανάμεσα σε 260 και 700 τόνους και τα μικρά περίπου 60-100. Σε εκτόπισμα αυτό μεταφράζεται σε περίπου 680-1450 για τα μεγάλα (για τα μικρά δεν έχω αριθμό). Το μήκος τους ήταν περίπου 32-40 (ίσως στα τελευταία να έφτανε και λίγο παραπάνω) και πλάτος 12-16+ μέτρα. Για τα μικρά ίσως δεν ήταν πάνω από 20 και κάτι επί περίπου 5 (με επιφύλαξη).

Όσον αφορά τις μηχανές, όλα τα μεγάλα σκάφη προορίζονταν να κινούνται με δική τους μηχανή, αν και από ότι κατάλαβα η καθέλκυση πρέπει μάλλον να γινόταν χωρίς τις μηχανές μέχρι να δουν αν επιπλέουν (κάποια βούλιαξαν λόγω κακής κατασκευής). Για τα μικρά δεν ξέρω και πολλά πράγματα. Κάποια μάλλον χρησιμοποιήθηκαν μέσα στα λιμάνια, κάποια ενδεχομένως και ως πλατφόρμες για απομαγνητισμό (δεν ήταν απο μέταλο και μάλλον δεν κινδύνευαν και από τις μαγνητικές νάρκες). Και βέβαια αυτά που μπορεί να προορίζονταν για γέφυρες σύμφωνα με το αρχικό πλάνο δεν θα είχαν ανάγκη μηχανής.

Αν και δεν έχω κάνει προσωπικά έρευνα στον Γκλάβάνη ξέρω από ανθρώπους που έχουν κοιτάξει τα αρχεία τους (στα ΓΑΚ) πως την περίοδο λίγο πριν την κατοχή είχαν εμπλακεί και στην κατασκευή όπλων (ή τουλάχιστον τμημάτων τους πχ βόμβες), αλλά και γεφυρών για το μηχανικό (που κάποιες από αυτές θα παραληφθούν από τις αρχές κατοχής) και κάποιων μηχανών. Δούλεψαν κατά την κατοχή και έγινε μεταξύ άλλων παραγγελία πετρελαιομηχανών (νομίζω 24) από τους Γερμανούς (και άλλων υλικών για τους Ιταλούς-αλλά και για άλλες Ελληνικές εταιρίες).

Link to comment
Share on other sites

Ένα ακόμα ενδιαφέρον ερώτημα είναι τί απέγιναν με την απελευθέρωση τα τσιμεντόπλοια αλλά και άλλα σκάφη που ναυπηγήθηκαν για τους Γερμανούς κατά την κατοχή (τα καΐκια ίσως έφταναν και τις λίγες εκατοντάδες - τουλάχιστον υπήρχαν σχέδια για τόσα). Πέρασαν στον έλεγχο του κράτους; Τα πήραν οι καπετάνιοι τους (στις περισσότερες περιπτώσεις πρέπει οι καπετάνιοι και μεγάλο μέρος του πληρώματος να ήταν Έλληνες, αν και πάντα θα υπήρχαν και κάποιοι Γερμανοί για να ελέγχουν την κατάσταση). Πως λύθηκε το ζήτημα της ιδιοκτησίας;

Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν να απαντηθεί, αλλά το ερώτημα νομίζω είναι αρκετά ενδιαφέρον.

Αν ξέρει κανείς καμία περίπτωση (αδιάφορο αν αφορά τσιμεντόπλοια ή άλλου τύπου σκάφος) ας τη μοιραστεί...

Link to comment
Share on other sites

Υποθέτω ότι σε πρώτη φάση περιήλθαν όλα στην κατοχή του κράτους. Σε δεύτερη φάση λογικά θα επεστράφησαν στους αρχικούς ιδιοκτήτες τους, όσα από αυτά ήταν επίτακτα ή είχαν καταληφθεί από τους Γερμανούς ως λεία πολέμου. Και τέλος όσα ανήκαν στους Γερμανούς είτε παρέμειναν στο κράτος είτε εκποιήθηκαν σε ιδιώτες για να τα δουλέψουν. Λογικές υποθέσεις κάνω, αλλά πιστεύω ότι θα υπάρχει και κάποια νομοθετική ρύθμιση είτε γενική είτε ειδική για τα πλοία, όπως υπήρξε και για πολλά άλλα ζητήματα που ανέκυψαν μετα την απελευθέρωση.

γ) Όλα τα τσιμεντόπλοια ήταν φορτηγά ή είχαν και άλλες χρήσεις πχ αποβατικά, περιπολικά?
Δεν μου απάντησες σε αυτό το ερώτημα. Και ο λόγος που ρωτάω είναι ότι κάπου/κάποτε και χωρίς να το θυμάμαι καλά είχα δει μια σχετική αναφορά σε τσιμεντόπλοιο περιπολικό εξοπλισμένο. Αυτό με πολλές επιφυλάξεις, καθώς ούτε καν θυμάμαι καλά την αναφορά ούτε και το που το είχα δει.

ΥΓ Και μία εύκολη απορία: τι είδους Γερμανικό πλοίο ήταν το αποκαλούμενο από τους Έλληνες "χελώνα". Εάν δεν απατώμαι ήταν εξοπλισμένο με πολυβόλα και μικρό πυροβόλο.:confused:

Link to comment
Share on other sites

Για την υπόθεση σου συμφωνώ κι εγώ. Το θέμα όμως είναι να βρεθούν κάποια συγκεκριμένα στοιχεία αν υπάρχουν (πχ συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση, αναγγελεία εκποίησης ή κάτι τέτοιο).

Όσον αφορά τώρα την χρήση των τσιμεντοπλοίων. Αυτά φαίνεται πως ήταν κυρίως φορτηγά ή και κάποια δεξαμενόπλοια ενδεχομένως (υδροφόρες ίσως; ). Τα μικρότερα έιχαν και άλλες χρήσεις όπως είπα. Πάντως ως τώρα στοιχεία για αποβατικά ή περιπολικά δεν έχω βρει. Για να κάνω μία υπόθεση, το γεγονός της τσιμεντένιας κατασκευής τους θα πρέπει να τα έκανε λιγότερο κατάλληλα για αποβατικά (αν κτυπούσαν σε κάποιο βράχο θα ήταν μεγάλος ο κίνδυνος να σπάσει το κύτος και να βυθιστεί). Εξάλλου η μικρή τους ταχύτητα (λόγω βαριάς κατασκευής και ανεπάρκειας της ιπποδύναμης των κινητήρων) θα τα έκανε λιγότερο κατάλληλα για περιπολικά. Αλλά αυτά είναι υποθέσεις και δεν ξέρω αν με τις ανάγκες που είχαν οι Γερμανοί στο τέλος του πολέμου χρησιμοποίησαν και τα σκάφη αυτά σε τέτοιους ρόλους.

Όσον αφορά για τη χελώνα δεν μπορώ να απαντήσω προς το παρόν πιο συγκεκριμένα εκτός από το ότι θα ήταν κάποιο εξοπλισμένο σκάφος (αλλά δεν ξέρω αν υπήρχαν και συγκεκριμένα κριτήρια για το όνομα αυτό ή ήταν απλώς γενικολογία. Εξάλλου αρκετά περιπολικά και ανθυποβρυχιακά σκάφη των Γερμανών δεν ήταν παρά πρώην θαλαμηγοί, φαλαινοθηρικά, κτλ με την προσθήκη κάποιου μικρού πυροβόλου - συνήθως αντιαεροπορικού - βομβών βυθού και πολυβόλων).

Link to comment
Share on other sites

@ VAMA,..

To πρόγραμμα της υπηρεσίας Götsche φαίνεται λεπτομερώς στους παρακάτω πίνακες από τα αρχεία μου όπως και τα μεγέθη των φορτηγίδων και των υδροφόρων. Νομίζω, δεν αφήνουν κενά.

post-1575-128326981389_thumb.jpg

post-1575-128326981392_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

@ Byron:

Το ζήτημα είναι σε ποιό βαθμό τα σκάφη χρησημοποιήθηκαν μόνο για τους σκοπους που κατασκευάστηκαν. Κατά τα άλλα ενδιαφέρον είναι το νούμερο 1 του δευτέρου εγγράφου που αναφέρει την χρήση κάποιων μικρών σκαφών κατασκευασμένω για το ναυτικό (απομαγνητισμός υποβρυχίων).

Link to comment
Share on other sites

Μιας και μιλήσαμε για τσιμεντόπλοια και Βόλο, κάπου διάβασα πως ένα από αυτά μπορεί να χρησημοποιήθηκε για να επεκταθεί η προβλήτα του λιμανιού του Βόλου (όπως περίπου έγινε στη Ραφίνα). Ξέρει κανείς κάτι σχετικό;

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Ας δούμε και τι έγραφε η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 21-6-64 για το τσιμεντόπλοιο της Ραφήνας. Ενδιαφέρον έχει η αναφορά στη χρήση του ως γραφείων. Για τα υπόλοιπα στοιχεία που αναφέρονται...ψαχτείτε οι ενδιαφερόμενοι.:rolleyes:

post-31-128326982086_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

Ενδιαφέρον το αρθράκι. Είμαι περίεργος αν αυτός που το έγραψε είχε καμία σχέση με την υπόθεση της κατασκευής τους....

Κατά τα άλλα, εκτός από γραφεία αν δεν κάνω λάθος στο τσιμεντόπλοιο της Ραφήνας υπήρχε και ταβέρνα νομίζω μέχρι περίπου τη δεκαετία του '60.

Όσο για τους αριθμούς που αναφέρονται (42 και 14) αυτοί υποθέτω πως αφορούν την Ελλάδα (τέτοια σκάφη κατασκευάστηκαν σε πολλές χώρες, πχ - εκτός που αναφέρει το άρθρο - Ρουμανία, Ολλανδία κτλ). Το πόσα πλοία προβλεπόταν να κατασκευαστούν είναι τελικά σχετικό και εξαρτάται από το ποια περίοδο εξετάζει κανείς. Στο έγγραφο του Βύρωνα (τέλη 1943) φαίνεται πως είχαν βάλει μπρος για 34 τον επόμενο μισό χρόνο. Σε άλλο έγγραφο (μέσα '44), φαίνεται πως είχαν σχέδια για τουλάχιστον 52, αν και πολλά από αυτά ήταν σαφές πως δεν θα προλάβαιναν να κατασκευαστούν ποτέ. Όσο για το πόσα κατασκευάστηκαν τελικά και εκεί τα πράγματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα. Έχω τα ονόματα 26 σκαφών (ενώ μια πηγή αναφέρει και κάποια ακόμα, αλλά δεν βρει κάτι σχετικό αλλού και τη θεωρώ αβέβαιη). Από αυτά τα 26 σκάφη ("μεγάλα" τσιμεντόπλοια) τουλάχιστον 14 ή 15 είχαν τελειώσει την κατασκευή τους (αν και μπορεί να μην ταξίδεψαν όλα) ενώ τα υπόλοιπα μάλλον έμειναν μισοτελειωμένα. Τα σκάφη αυτά δεν προορίζονταν για να λάβουν μέρος σε μάχες, αν και αυτό συνέβη σε κάποιες περιπτώσεις (πέρα από τις επιθέσεις της συμμαχική αεροπορίας υπήρχαν και συναντήσεις με σκάφη του ΕΛΑΝ).

Τέλος, για τα αποβατικά, αυτά προφανώς είναι τα "μικρά" τσιμεντόπλοια (αναφέρονται και ως Landepontons στα Γερμανικά). Δυστυχώς δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία γι' αυτά, αλλά δεν έχω βρει ακόμα αναφορά πως χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για αποβάσεις.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...
To τσιμεντόπλοιο στο Βόλο υπήρχε ημιβυθισμένο μέχρι πρόσφατα και θα επανέλθω να σας πω την περιοχή. Άρα υπάρχουν και φωτογραφίες και με κάποιες γνωριμίες που έχω στην πόλη πιστεύω πως θα μπορούσα να βρώ κάποια... Ο άνθρωπος που είχα ρωτήσει προθυμοποιήθηκε να με πάει στο σημείο που ήταν το ημιβυθισμένο τσιμεντόπλοιο και πλέον υπάρχουν μόνο κάποια συντρίμμια...

1-09.jpg

(http://4.bp.blogspot.com/_1aztAKfmxYE/SnGVQ74FVnI/AAAAAAAAAbU/FN_U1F18KnI/s1600-h/1-09.jpg

για μεγαλύτερη εικόνα)

Βρέθηκα λοιπόν στον τόπο του εγκλήματος. Κοντά στο σημείο που ήταν ημιβυθισμένο το τσιμεντόπλοιο υπάρχει το παραδοσιακό καρνάγιο του κ. Γρηγόρη Καρταπάνη, ενός αυθεντικού θαλασσινού, γνήσιου shipfriend και καταπληκτικού ανθρώπου. Μιλώντας του για το τσιμεντόπλοιο μας είπε ότι το θυμόταν ημιβυθισμένο μέχρι το 1974. Υποσχέθηκε να βρεί και φωτό από το οικογενειακό του άλμπουμ πράγμα που έκανε!

Αν και από μακριά το τσιμεντόπλοιο διακρίνεται χάρι στον πιτσιρικά που αποφάσισε να παίξει στο σωστό σημείο!

Μου την έστειλε ταχυδρομικά μαζί με αυτό το δημοσίευμα από το βιβλίο Μυστική Ελλάδα, εκδόσεις Αρχέτυπο σχετικά με το άλλο τσιμεντόπλοιο που έγινε και αυτό λιμενοβραχίονας στο λιμανάκι του Αγίου Γεωργίου στα Μέθανα.

2-09.jpg

(http://3.bp.blogspot.com/_1aztAKfmxYE/SnGVYU72izI/AAAAAAAAAbc/eojIeh4s9P8/s1600-h/2-09.jpg

για πιο μεγάλη εικόνα)

(το ημιβυθισμένο τσιμεντόπλοιο του Βόλου αν και από μακριά αφήνει λίγα περιθώρια να είναι άλλο από το General Jacob 3 λόγω της ομοιότητας με την πολύτιμη φωτογραφία του VAMA )

Χρωστάω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Σπύρο Μπάρδη, ποτοποιό στο Βόλο για τη βοήθειά του στην έρευνα...

Link to comment
Share on other sites

Γιώργο μπράβο,

φοβερή η ανακάλυψη της φωτογραφίας από τον Άγιο Γεώργιο στα Μέθανα. Το ίδιο και η άλλη που βρήκε ο Vama στο λεύκωμα του Βολιώτη φωτογράφου.

Τι υπάρχει ακόμα που πρέπει να βρούμε για τα τσιμεντόπλοια?

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...
Θα περιμένουμε λοιπόν, σιγά σιγά όπως γίνεται πάντα, θα έρθουν και νέες πληροφορίες.
Μία νέα (?) πληροφορία έρχεται "εξ αριστερών". Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (10-6-1945, σελ 3) αναφέρει ότι: "Στα ναυπηγεία του Περάματος εγκατέλειψαν οι Γερμανοί όταν αποχωρούσαν επτά (7) σκελετούς τσιμεντοπλοίων".
Για το θέμα της κατασκευής των τσιμεντόπλοιων από ελληνικές εταιρείες.

Γιατί ρε παιδιά θα έπρεπε αυτοί οι άνθρωποι να καθήσουν στο σκαμνί και να καταδικαστούν?

Τι έπρεπε δηλαδή να κάνουν, να κλείσουν τις εταιρείες τους και να στείλουν τους εργάτες στην ανεργεία? Χιλιάδες εργάτες και επαγγελματίες δούλευαν για και με τους Γερμανούς σε όλους τους τομείς. Ήταν όλοι αυτοί συνεργάτες του εχθρού?

Ο κόσμος έπρεπε να επιβιώσει όπως σε όλες τις εποχές.

Βύρωνα, δεν θα πάρω θέση στο ζήτημα, καθώς είναι πολύ εύκολο να κριτικάρει κανείς εκ του ασφαλούς. Και δεν είναι απλά ζητήματα ο φόβος και η πείνα. Απλώς, θα παραθέσω μια άποψη της εποχής (επιστολή αναγνώστη) επί του θέματος δημοσιευμένη στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (21-2-1945, σελ 2, επιστολή "Μηχανικοί δοσίλογοι"), λαμβάνοντας υπ' όψη και το κλίμα της εποχής. Πάντως, έχει ενδιαφέρον ότι η επιστολή αναφέρει ότι "η μελέτη της συνθέσεως του κονιάματος για την κατασκευή των εκ μπετόν-αρμέ πλοίων" έγινε από Έλληνες μηχανικούς.

Link to comment
Share on other sites

Τι να πω?

Τι έπρεπε λοιπόν να κάνει ο κόσμος? Να μην αφήνει Γερμανούς να ψωνίζουν από τα μαγαζιά τους. να μη δουλεύουν οι εργάτες στα εργοστάσια?

Όλοι έπρεπε να επιβιώσουν σε μια περίοδο που πολοί πέθαιναν στους δρόμους. Απ`ότι διάβασα, υπήρχαν και Γερμανοί στρατιώτες που δίναν από τα λίγα τρόφιμα που κι`αυτοί διέθεταν σε ΄Ελληνες που λιμοκτονούσαν.

Link to comment
Share on other sites

Πράγματι η κατάσταση με την ελληνική οικονομία επί κατοχής δεν είναι τόσο απλή ώστε να δικαιολογείται η συλλήβδην κατηγορία του "συνεργάτη", "δοσίλογου", "κουίσλιγκ" κτλ για όσους είχαν κάποια πάρε - δώσε με τους Γερμανούς, τους Ιταλούς ή τους Βουλγάρους. Οι περισσότεροι εργάτες δεν δούλευαν για να πλουτίσουν, αλλά στην καλύτερη περίπτωση για να επιβιώσουν (και συχνότερα ίσως ήταν απλώς υποχρεωμένοι να δουλεύουν υπό την απειλή των όπλων). Παρομοίως το φαινόμενο των Γερμανών που αγόραζαν ότι μπορούσαν από τα καταστήματα της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων (συχνά μάλιστα πληρώνοντας κάτω του κόστους) ήταν αρκετά συχνό (και όχι μόνο στην Ελλάδα). Το βιβλίο του G. Ally που πρόσφατα μεταφράστηκε και στα Ελληνικά περιγράφει το φαινόμενο των αθρόων αυτών αγορών σε όλη την Ευρώπη με αρκετές λεπτομέρειες (αν και κάποια επι μέρους στοιχεία του ίσως σηκώνουν συζήτηση). Σε αντίστοιχη κατάσταση βρέθηκαν και πολλοί άλλοι επαγγελματίες.

Ωστόσο είναι σαφές πως δεν ήταν λίγοι αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να πλουτίσουν σε βάρος των συμπολιτών τους επιδιώκοντας την συνεργασία με τους κατακτητές, συνεργασία μάλιστα που πολλές φορές ξεπερνούσε και τον οικονομικό τομέα. Μία πρόχειρη έρευνα στις εφημερίδες της εποχής αποκαλύπτει για παράδειγμα πως κάποιοι από αυτούς αγόρασαν πλήθος ακινήτων επι κατοχής, ακίνητα που άλλοι συμπολίτες τους πωλούσαν για ένα κομμάτι ψωμί. Και - βεβαίως - ανάμεσα σ' αυτούς ήταν καί κάποιοι από αυτούς που είχαν αναλάβει την κατασκευή των τσιμεντοπλοίων (ή και άλλων σκαφων). Το 1945 οι περισσότεροι από αυτούς τιμωρήθηκαν με ένα ειδικό φόρο "πλουτησάντων" για τα κέρδη τους αυτά (αν και δεν είναι βέβαιο ότι κανένας τους πλήρωσε).

Όσο για την τους Γερμανούς στρατιώτες, ασφαλώς υπήρχαν και κάποιοι που βοήθησαν. Εξάλλου ακόμα και στις σφαγές του Γερμανικού στρατού (π.χ. Δίστομο) υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που γλύτωσαν λόγω ενός Γερμανού που μπορεί να έκανε τα στραβά μάτια. Πάντως δεν μπορεί κανένας (εκτός ίσως από τους τελευταίους αμετανόητους επιζήσαντες Γερμανούς, άντε και τους εδώ "συνοδοιπόρους" τους) να αρνηθεί πως η Γερμανική (ειδικά) κατοχή αποτέλεσε πηγή πολλών δεινών για εκατομμύρια Ελλήνων. Επιπλέον όμως αποδείχθηκε και ευκαιρία για κάποιους (τους πλέον αδίστακτους, τους ιδεολογικά προσκειμένους στο ναζισμό - όσο λίγοι κι ήταν, ή απλώς αυτούς που τους δόθηκε η ευκαιρία και δεν το πολυσκέφτηκαν) να βελτιώσουν την οικονομική (και κατά συνέπεια και κοινωνική) τους θέση. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς (οι λιγότερο κραυγαλέες περιπτώσεις) εντάχθηκαν (όσοι τουλάχιστον δεν ήταν είδη ενταγμένοι) στην Ελληνική άρχουσα τάξη μεταπολεμικά, γεγονός που - τουλάχιστον για κάποιους - δεν θα ήταν δυνατό χωρίς τη μεσολάβηση της κατοχής.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
“General Herrmann” (δοκιμάστηκε το Φθινόπωρο 1944)
Τι υπάρχει ακόμα που πρέπει να βρούμε για τα τσιμεντόπλοια?

Τι υπάρχει ακόμα? Μα φυσικά η φωτογραφία…του “General Herrmann” στο Πέραμα...

Στο καταπληκτικό λεύκωμα του Μουσείου Μπενάκη «Η φωτογράφος Βούλα Παπαϊωάννου» με τις μοναδικές φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου (σελ. 222) υπάρχει μια ολοσέλιδη φωτογραφία του “General Herrmann” με λεζάντα: «Αγκυροβολημένο γερμανικό πλοίο, Πέραμα, 1945». Στο βάθος διακρίνεται και ένας ημιτελής σκελετός τσιμεντόπλοιου.

ΥΓ. Όσον αφορά γενικότερα το λεύκωμα και τις φωτογραφίες της Β. Παπαϊωάννου, πρόκειται για ένα πολύ σκληρό -και συνάμα βαθύτατα ανθρώπινο- ντοκουμέντο της κατοχής και της μετακατοχικής περιόδου. Αξίζει –τουλάχιστον- να το ξεφυλλίσετε.

post-31-128326985074_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

Εξαιρετική η φωτογραφία από ένα λεύκωμα που δεν είχα ξανακούσει. Ξανακοιτώντας πάντως με προσοχή τις διάφορες φωτογραφίες μπορώ να πω σχεδόν με βεβαιότητα πως το σκάφος αυτό δεν είναι αυτό της Ραφήνας. Τι να ‘γινε άραγε και ποιό να ήταν τελικά το όνομα του σκάφους της Ραφήνας....;

Χρόνια πολλά σε όλους κι ευτυχισμένο το 2010 με νέα στοιχεία!

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Διαβάζω στο βιβλίο του Π. Καρασούλη "Χίος 1943-1944, Συμμαχική στρατιωτική αποστολή και εθνική αντίσταση"

5 Σεπτεμβρίου 1944

Ο Ιάσονας (Καλαμπόκας) με παιδιά του σαμποταζ επιχειρούν να βυθίσουν γερμανικό πλοίο τύπου GM στο λιμάνι της Χίου.

Τοποθετούν μαγνητική χελώνη στα ύφαλά του, αλλά η βάση του πλοίου είναι τσιμεντένια και η χελώνη δεν κολλάει.

Από τα παραπάνω έχουμε παρουσία τσιμεντόπλοιου στο λιμάνι της Χίου. Μου κάνει εντύπωση που κατάφερε τέτοιου είδους πλοίο να φτάσει μέχρι το νησί μας.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Δεν ξέρω αν το πρόσεξε κανείς, αλλά στα Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας (Σάβατο) υπάρχει μία ακόμα φωτογραφία.

Για κάποιο λόγο δεν ήταν δυνατον να την ανεβάσω.

Link to comment
Share on other sites

×
×
  • Create New...