Jump to content
Shipfriends

Εικοστή Ένατη Ιστορία: το USCGC Courier, το πλοίο-πλωτός Ραδιοφωνικός Σταθμός τηςVOA


ΝΗΡΕΑΣ

Recommended Posts

Επειδή η προηγούμενη ιστορία (του Oria) ήταν τόσο τραγική και τόσα πολλά τα θύματα, είπα να βάλω μια ιστορία χωρίς τραγικό τέλος.

Θα ψάξουμε να βρούμε ένα πλοίο, το οποίο δεν ναυάγησε, αλλά έχει την δική του ξεχωριστή ιστορία.

Ιστορία Εικοστή Ένατη.

Πλοίο φορτηγό. Ναυπηγήθηκε σε μια «θερμή» περίοδο του Εικοστού Αιώνα, αλλά σε μια όχι και τόσο «θερμή» περιοχή του κόσμου.

Αμέσως μετά την «γέννησή» του, ο καιρός «δρόσισε» και δεν συνέχισε τον σκοπό για τον οποίο ναυπηγήθηκε.

Στη συνέχεια, για λίγα χρόνια, έκανε «δουλειές του ποδαριού» σε διάφορες περιοχές του Νέου Κόσμου.

Όταν αργότερα η εποχή «ψύχρανε» πολύ, βρέθηκε νέος ρόλος για το πλοίο.

Μετασκευάσθηκε, άλλαξε όνομα και μετακινήθηκε σε πιο «θερμές» περιοχές.

Πλοίο πολεμικό και συνάμα ειρηνικό! Πλοίο επίσημο και με «βαριά» σημαία, αλλά ταυτόχρονα και «παράνομο».

Το πλοίο κατέχει 2 ρεκόρ (προσφιλές «άθλημα» στη χώρα του): Ένα Παγκόσμιο και ένα Εθνικό.

Για ποιο, και τι είδους, πλοίο πρόκειται?

Link to comment
Share on other sites

Μόνο και μόνο από τη φράση "προσφιλές "άθλημα" στη χώρα του" να θεωρήσω ότι το πλοίο έφερε σημαία Η.Π.Α? Για έτος ναυπήγησης υποθέτω πάλι μεσα στη δεκαετία του '50?

Link to comment
Share on other sites

Θα δώσω μιά συνολική απάντηση και στους τρείς σας.

Το πλοίο, πράγματι, είχε Αμερικάνικη σημαία, αλλά μας έχει αφήσει χρόνους εδώ και δεκαετίες.

Όμως, δεν ήταν Λίμπερτυ ούτε ναυπηγήθηκε στην δεκαετία του 1950.

Link to comment
Share on other sites

Ναί, ναυπηγήθηκε στα χρόνια του πολέμου. Μέχρις...εδώ!

Οι σχέσεις με την φίλη και σύμμαχο χώρα, δεν περιορίζονταν στην εξαγωγή μεταναστών. Κάναμε και εισαγωγές. :confused:

Link to comment
Share on other sites

Μονο εισαγωγες στρατιωτων καναμε απο τις ΗΠΑ;) .

Το πλοιο στα νερα μας ειχε αλλη δραστηριοποιηση, ασχετη με τον πολεμο και τη μεταναστευση;

Οταν λες πολεμικο και ειρηνικο, εννοεις οτι ποτε ανηκε σε καποιο πολεμικο ναυτικο (των ΗΠΑ; ) και ποτε σε ιδιωτες ή οτι ανηκε σε ιδιωτες αλλα ειχε ναυλωθει/επιταχθει για πολεμικη χρηση την περιοδο που ερχοταν κατα εδω;

Link to comment
Share on other sites

Κατ’ αρχήν να σε συγχαρώ για τις βαθιές σου γνώσεις στα ζητήματα εισαγωγών-εξαγωγών! :D

Επί της ουσίας, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.

Το πλοίο ήταν πολεμικό και όταν λέω ειρηνικό, εννοώ «ειρηνικό».

Με την έννοια ότι τα «όπλα» του δεν σκότωναν, καθώς στόχευαν στο πνεύμα – και όχι στο σώμα- του εχθρού.

Επίσης, οι «βολές των όπλων» του, άλλους ευχαριστούσαν και διασκέδαζαν και άλλους τους έβγαζαν από τα γούνινα παλτά τους!

Σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υπάρξει απειλή (πραγματική ή διπλωματική) για βύθιση του (και παράνομου) πλοίου.

Τέλος, δεν έχετε ασχοληθεί επαρκώς με τις θερμοκρασιακές μεταβολές της εκφώνησης. ;)

Ελπίζω, να (μην) σας διαφώτισα. :P

Link to comment
Share on other sites

μηπως ηταν κανενα απο αυτα που εκαναν "ελευθερες εκμποπες" στα διεθνη υδατα εξω απο χωρες του "παραπετασματος" πριν τους δορυφορους και τα αλλα συγχρονα μεσα;

Link to comment
Share on other sites

Μπας και είναι αυτό:

http://www.offshore-radio.de/fleet/courier.htm

και εδώ:

http://www.uscg.mil/hq/g-cp/history/WEBCUTTERS/Courier_WAGR_410.html

Δηλαδή το παλαιό Doddridge, μετέπειτα USCGC Courier, έπαιξε και ως μπανανάδικο (Νότια Αμερική, Βενεζουέλα κ.λπ.)... και ως "Φωνή της Αμερικής" (και) από τη Ρόδο...

Link to comment
Share on other sites

Κατ’ αρχήν, να ζητήσω συγνώμη για την αργοπορία μου να απαντήσω στις ερωτήσεις σας.

Ας τις πάρουμε,λοιπόν, από την αρχή:

μηπως ηταν κανενα απο αυτα που εκαναν "ελευθερες εκμποπες" στα διεθνη υδατα εξω απο χωρες του "παραπετασματος" πριν τους δορυφορους και τα αλλα συγχρονα μεσα;
Σωστά, σωστότατα!

Και το μοναδικό πλοίο που έκανε εκπομπές από την Ελλάδα ήταν το COURIER, όπως σωστά είπε μετά ο χρήστης taxyploos.

Μπας και είναι αυτό:

Δηλαδή το παλαιό Doddridge, μετέπειτα USCGC Courier, έπαιξε και ως μπανανάδικο (Νότια Αμερική, Βενεζουέλα κ.λπ.)... και ως "Φωνή της Αμερικής" (και) από τη Ρόδο...

Ναι, αυτό είναι με κάποιες διαφορές: είναι το Courier (ex-Coastal Messenger, ex-Doddridge).

Ως Courier, λειτούργησε ως πλωτός σταθμός της VOA –για 12 χρόνια- και αποκλειστικά στη Ρόδο. Πουθενά αλλού.

Νικητής, βεβαίως, είναι ο Proud Ionian με 51%, γιατί έδωσε όλα τα κλειδιά για την λύση του κουίζ, και ακολουθεί ο taxyploos με 39% λόγω της επιτυχούς τελικής προσπάθειας, ενώ άλλο ένα 10% ανήκει και στους υπόλοιπους παίχτες για την εποικοδομητική συμμετοχή τους.

Θεωρώ αυτονόητη την πίστωση χρόνου (1-2 μέρες) για την μνημειώδη απάντηση των σοφών.;)

Link to comment
Share on other sites

Ιστορία Εικοστή Ένατη

Η ιστορία του USCGC Courier, του πλοίου-πλωτού Ραδιοφωνικού Σταθμού της Φωνής της Αμερικής, στη Ρόδο (1952-1964).

Ας πούμε πρώτα λίγα πράγματα για την Φωνή της Αμερικής (Voice Of America, VOA) στην Ελλάδα.

«Το 1948 εφαρμόζεται το σχέδιο ΜΑΡΣΑΛ της αμερικανικής βοήθειας στην κατεστραμμένη Ευρώπη και τον επόμενο χρόνο το δόγμα ΤΡΟΥΜΑΝ με τη βοήθεια στην Ελλάδα και το ελληνικό ραδιόφωνο. Η Ελληνική Ραδιοφωνία περνάει από τη γερμανική τεχνολογία (ΡΑΔΙΟ-ΤΣΙΓΓΙΡΙΔΗ Siemens & Halske, Ραδιοσταθμός Αθηνών TELEFUNKEN) στην αμερικάνικη τεχνολογία της συμμαχικής βοήθειας.

Ένας πομπός μεσαίων κυμάτων WESTERN ELECTRIC 50 KW και τέσσερις πομποί βραχέων COLLINS 30 KW τοποθετούνται από τη Φωνή της Αμερικής στη Θεσσαλονίκη, με παροχή ραδιοφωνικών διευκολύνσεων για την εκπομπή του εξωτερικού: «Φωνή της πατρίδος» του Ε.Ι.Ρ.

Η Φωνή της Αμερικής λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη με τις καθημερινές αναμεταδόσεις από την Ουάσινγκτον, σε ξένες γλώσσες κυρίως στα ρώσικα και στα αραβικά στο ραδιοάξονα βορρά-νότου Μόσχα, Κάιρο. Στην Αθήνα ειδική τεχνική εγκατάσταση της Αμερικάνικης Πρεσβείας δίνει καθημερινά στο Ζάππειο και στον Ενόπλων το αμερικάνικο τέταρτο το μεσημέρι και το ημίωρο το βράδυ. Στο Ζάππειο, εκτός από τα πρώτα μόνιμα αμερικάνικα μαγνητόφωνα AMPEX υπάρχουν ήδη και σ’ όλο το Ε.Ι.Ρ. συμμαχικές αμερικανικές κονσόλες WESTERN ELECTRIC. Στα Λιόσια γίνεται προσφορά στο Ε.Ι.Ρ. από τα αποθέματα της Φωνής της Αμερικής, Η.Π.Α. η εγκατάσταση ενός νέου μεγάλου πομπού για την Αθήνα WESTERN ELECTRIC μεσαίων κυμάτων 50 KW που μεταδίδει το Εθνικό Πρόγραμμα από το 1952. O παλιός πομπός TELEFUNKEN των 15 KW μεταδίδει το πρωτοϊδρυμένο τότε Δεύτερο Πρόγραμμα.

Η Φωνή της Αμερικής είχε και έναν πλωτό ραδιοσταθμό μεσαίων κυμάτων 150 KW, που ήταν σ’ ένα πλοίο αραγμένο στη Ρόδο, το COURIER, που είχε την κεραία του ανυψωμένη με τη βοήθεια ενός μπαλονιού.» (Ρ/Σ ΑΘΗΝΑ 984)

Courier410_4.jpg

Το Courier ναυπηγήθηκε ως Doddridge και καθελκύσθηκε ως M/V Coastal Messenger το 1945, στο Milwaukee των ΗΠΑ. Το πλοίο σχεδιάσθηκε με σκοπό να μεταφορτώνει εφόδια από μεγαλύτερα φορτηγά πλοία και να τα διανέμει σε μικρές νησιωτικές μονάδες του Αμερικάνικου στρατού, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε γι’ αυτόν τον σκοπό (λόγω του τέλους του Β.Π.Π.)

Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, δούλεψε για λογαριασμό της Standard Fruit Steamship Company και της Grace Line στη Νότια Αμερική και μάλιστα είχε προσαράξει στη Βενεζουέλα, αλλά αποκολλήθηκε μετά από 11 ημέρες με μικροζημιές.

Το 1952, το M/V Coastal Messenger, μεταφέρθηκε στον έλεγχο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, με σκοπό να γίνει κινητός σταθμός μετάδοσης της Φωνής της Αμερικής (Voice of America – VOA) στο πλαίσιο μιάς επιχείρησης με την κωδική ονομασία Operation Vagabond, η οποία είχε εγκριθεί από τον Πρόεδρο Τρούμαν και του Αρχηγούς των Επιτελείων και είχε ανακοινωθεί από το Υπ. Εξ. τον Απρίλιο του 1951.

Ο σκοπός ήταν να δημιουργηθούν κινητοί σταθμοί εκπομπής, οι οποίοι θα μετέδιδαν τα προγράμματα της VOA πίσω από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» (Iron Curtain) και θα μπορούσαν να μετακινούνται γρήγορα σε οποιαδήποτε περιοχή και να ακούγονται σε περιοχές όπου ήταν αδύνατον να υπάρχουν επίγειοι σταθμοί. Για λόγους πολιτικής ευαισθησίας, αποφασίσθηκε να έχει την ευθύνη των πλοίων η Ακτοφυλακή(USCG) και όχι το ΠΝ (USN). Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε συνολικά 6 πλοία, αλλά, λόγω μεγάλου κόστους, έγινε μόνον ένα. Το USCGC Courier.

Courier410_5.jpg

Το Courier στο λιμάνι της Ρόδου, το 1958

Στις 15/2/1952, και ενώ μετασκευαζόταν στο New Jersey, το πλοίο δόθηκε από το Υπ.Εξ στην ευθύνη της Ακτοφυλακής, μετονομάσθηκε σε Courier (W-410) και βάφτηκε με το γκρι χρώμα του USN (αργότερα στη Ρόδο βάφτηκε άσπρο). Μεταξύ Υπ.Εξ. και Ακτοφυλακής υπεγράφη ένα μνημόνιο, το οποίο καθόριζε με ακρίβεια τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες κάθε εμπλεκόμενης Υπηρεσίας.

Όταν ετοιμάσθηκε το πλοίο ξεκίνησε ένα δοκιμαστικό-εκπαιδευτικό ταξίδι: Washington (28/2-7/3/1952), Βενεζουέλα (27-29 /3),Κολομβία (1-4 /4), Παναμά (5-6/4), και Μεξικό (5-10/5/1952).

Στην Washington οργανώθηκε μια γιορτή-παρουσίαση επάνω στο Courier , όπου ο Πρόεδρος Τρούμαν επιθεώρησε το πλοίο και εκφώνησε λόγο , ο οποίος μεταδόθηκε σε όλον τον κόσμο.

Το πλοίο επέστρεψε στην Νέα Υόρκη στις 18/6/1952, και ενώ όλοι πίστευαν ότι θα κατευθυνθεί προς την Κορέα, τα σχέδια άλλαξαν. Το πλοίο αναχώρησε για την Ρόδο στις 17/7/1952, με ενδιάμεσα λιμάνια: Ταγγέρη (2-4/8), Νάπολι (9-14/8) και Πειραιά (18-21/8).

Στη Ρόδο έφθασε στις 22 Αυγούστου, αλλά καθώς υπήρξε μια απειλή για βύθιση του πλοίου από κάποιο υποβρύχιο («there was a submarine threat to sink the Courier mentioned by a Communist newspaper article») πήγε για λίγο στην Τουρκία. Όταν διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε πραγματική απειλή, το Courier επέστρεψε στη Ρόδο και ξεκίνησε τις μεταδόσεις στις 7 Σεπτεμβρίου 1952

p9686.jpgCourier.jpg

Το Courier ήταν ο μοναδικός κινητός σταθμός της Φωνής της Αμερικής σε όλον τον κόσμο. Μετέφερε τα πιο ισχυρά μηχανήματα εκπομπής που είχαν εγκατασταθεί ποτέ σε πλοίο. Είχε ένα πομπό RCA 150 Kw στα μεσαία και δύο 35 Kw στα βραχέα. Επίσης, ένα πομπό 3 Kw για να επικοινωνεί ( μέσω VHF) με τον επίγειο σταθμό στη Ρόδο, ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στον κορυφή του λόφου του Μόντε Σμιθ. Για τις ανάγκες των μηχανημάτων υπήρχαν 3 γεννήτριες συνολικής ισχύος 1.500 Kw (3Χ500).

Το Courier εξέπεμπε 11-12 ώρες ημερησίως, 7 ημέρες την εβδομάδα και σε 13 διαφορετικές γλώσσες. Κατά μία έννοια, το πλοίο ανήκε στην κατηγορία των «πειρατικών ραδιοφώνων» ( Pirate Radio ), τα οποία εκπέμπουν προς χώρες στις οποίες απαγορεύεται η επίγεια νόμιμη εγκατάστασή τους. Τα πλοία αυτά απαγορευόταν να εκπέμπουν από τα διεθνή ύδατα, αλλά μόνο σε χωρικά ύδατα, κατόπιν αδείας του αντίστοιχου κράτους. Στην περίπτωση μας, της Ελλάδας.

Επίσης, δείτε μια διαφήμιση της RCA σε Αμερικανικά περιοδικά του 1952, όπου περιγράφεται το Courier και η αποστολή του και παρουσιάζονται τα μηχανήματα της RCA, με τα οποία ήταν εξοπλισμένο.

Εκεί αναφέρεται:

« The U.S.C.G. Cutter Courier – armed with Truth, not guns – will use its RCA transmitter to beam messages of hope to Iron Curtain countries, and will also be a good-will ambassador to the free nations. »

Courier410_16.jpg

Ρόδος 1953, το μπαλόνι επάνω στο ελικοδρόμιο του Courier.

Balloon2.jpgBalloon.jpgBalloon3.jpg

Για να στηρίζεται η κύρια κεραία εκπομπής χρησιμοποιούσαν ένα μπαλόνι με Ήλιον χωρητικότητας 150,000 κυβ. ποδιών (69Χ35 ft), το οποίο ήταν ασφαλισμένο πάνω στο πλοίο. Το μπαλόνι ανέβαινε σε ύψος 900 ft πάνω από το πλοίο και υπήρχαν συνολικά 5 τέτοια μπαλόνια, το καθένα από τα οποία κόστιζε $18,000.

Όμως, λόγω των ισχυρών ανέμων, δύο φορές έσπασαν τα καλώδια που συγκρατούσαν το μπαλόνι και αυτό παρασύρθηκε και «προσγειώθηκε» στην Τουρκία, προξενώντας ζημιές σε περιουσίες. Εξ αιτίας αυτού του λόγου, οι μηχανικοί σχεδίασαν μια κεραία μόνιμη επάνω στο πλοίο και όταν οι δοκιμές έδειξαν ότι λειτουργεί καλά, σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τα μπαλόνια. Υπήρχε, μεν, μια μικρή μείωση στην απόδοση, αλλά αυτή ισοσκελιζόταν από την ευκολία χρήσης.

Οι εκπομπές του Courier συνεχίσθηκαν μέχρι το 1964, όταν δημιουργήθηκε νέος επίγειος σταθμός στην Ρόδο. Το πλοίο ξεφόρτωσε τις γεννήτριες και όλο τον ηλεκτρονικό του εξοπλισμό - ο οποίος δωρήθηκε στην Ελληνική Κυβέρνηση - στον Πειραιά.

Επειδή στο πλοίο υπηρετούσαν περίπου 100 άτομα (ο αριθμός κυμαινόταν) και το πλοίο είχε μόνιμη βάση την Ρόδο, πολλοί από το πλήρωμα είχαν εγκατασταθεί στην Ρόδο. Οι εργένηδες είχαν νοικιάσει διαμερίσματα και οι οικογένειες σπίτια. Επίσης, είχαν οργανώσει ένα δικό τους χώρο συνάντησης, το courier club, στο οποίο έκαναν και το «monthly party» τους. Υπήρχε και σχολείο για τα παιδιά των οικογενειών, το courier school, και τέλος είχαν και ομάδα softball, η οποία έδινε αγώνες με τα πληρώματα των πλοίων του 6ου στόλου που έφταναν στη Ρόδο για ανάπαυση.

Τα πληρώματα που υπηρέτησαν στο Courier οργανώνουν τακτικά συναντήσεις, αλλά πιο ισχυροί είναι οι δεσμοί μεταξύ αυτών που υπηρετήσαν στη Ρόδο. Τον Οκτώβριο του 2002. μάλιστα, οργάνωσαν εκδρομή στη Ρόδο για να γιορτάσουν τα 50 χρόνια από την πρώτη φορά που έφτασε το πλοίο στη Ρόδο.

Επίσης, έχει δημιουργηθεί μια ιστοσελίδα για τα πληρώματα του Courier , μέσω της οποίας επικοινωνούν, ανταλλάσσουν πληροφορίες, οργανώνουν συναντήσεις, μοιράζονται αναμνήσεις, ξαναβρίσκονται μικροί συμμαθητές από το courier school κλπ.

Στην ιστοσελίδα αυτή π.χ μάθαμε ότι :

«I proudly served aboard the Courier as an EN-3 from Dec. 1959 to June 1961. Nothing but fond memories of that experience remain. During that time, a few of us aboard the Courier were involved helping to film THE GUNS OF NAVARONE on Rhodes. The film starred Gregory Peck and Anthony Quinn.»

Courier410_14.jpg

13 Αυγούστου 1964, το Courier επιστρέφει στις ΗΠΑ μετά από 12 χρόνια συνεχούς απουσίας.

Τον Ιούλιο του 1964, το Courier διατάχθηκε να επιστρέψει στις ΗΠΑ και έφτασε στις 13 Αυγούστου 1964, μετά από 12 χρόνια. Ήταν το μεγαλύτερο συνεχές διάστημα που Αμερικανικό πλοίο έλειπε «για δουλειές» μακριά από τις ΗΠΑ.

Το πλοίο στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε από την Ακτοφυλακή σαν εκπαιδευτικό. Το 1974 παροπλίσθηκε στη Virginia και το 1975 πήγε για διάλυση στο Texas.

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:

Ρ/Σ ΑΘΗΝΑ 984: http://www.athina984fm.gr/mouseio/voa.htm

U.S. COAST GUARD

Ιστορικό: http://www.uscg.mil/hq/g-cp/history/WEBCUTTERS/Courier_WAGR_410.html

Φωτογραφίες: http://www.uscg.mil/hq/g-cp/history/WEBCUTTERS/Courier_WAGR410_Photos.html

Reunion Hall Table for USCGC Courier: http://www.fredsplace.org/reunion/cutter/0820.shtml

Pirate Radio: http://en.wikipedia.org/wiki/Pirate_radio

http://www.offshore-radio.de/fleet/courier.htm

http://www181.pair.com/otsw/Courier_Photos.html

http://www.geocities.com/grampanewell

Link to comment
Share on other sites

  • 8 years later...

Τα πληρώματα που υπηρέτησαν στο Courier οργανώνουν τακτικά συναντήσεις, αλλά πιο ισχυροί είναι οι δεσμοί μεταξύ αυτών που υπηρετήσαν στη Ρόδο. Τον Οκτώβριο του 2002. μάλιστα, οργάνωσαν εκδρομή στη Ρόδο για να γιορτάσουν τα 50 χρόνια από την πρώτη φορά που έφτασε το πλοίο στη Ρόδο.

 

Σήμερα στην ΡΟΔΙΑΚΗ υπάρχει ένα δημοσίευμα σχετικά με το πλοίο και τις φετινές εκδηλώσεις

 

Θέμα της το “Courier”
Πηγή H ΡΟΔΙΑΚΗ , Ημερομηνία 2014-06-09 21:43:29
 
Εκδήλωση στο Κονέκτικατ με επίκεντρο το πλοίο-ραδιοφωνικό σταθμό που έμεινε στο λιμάνι μας 12 χρόνια

 

Σε λίγες μέρες αναμένεται να πραγματοποιηθεί στο…μακρινό Κονέκτικατ της Αμερικής μία εκδήλωση η οποία θα ζωντανέψει μία άλλη εποχή, αρκετές δεκαετίες πίσω, και η οποία στο επίκεντρό της θα έχει το θρυλικό πλοίο USCGC Courier της Φωνής της Αμερικής και, βέβαια, τη Ρόδο όπου παρέμεινε για δώδεκα χρόνια!

Το πλοίο-πλωτός Ραδιοφωνικός Σταθμός της Φωνής της Αμερικής παρέμεινε  στη Ρόδο, ως γνωστόν, από το 1952 έως το 1964 και μετέδιδε πρόγραμμα εν πλω αλλά και από ένα υπερυψωμένο μπαλόνι.

Τα πληρώματα του πλοίου αυτού συναντιούνται συχνά στην Αμερική και διοργανώνουν συναντήσεις, ωστόσο, εδώ και χρόνια το ίδιο κάνουν και αυτοί που υπηρέτησαν στη Ρόδο.

Η κα Μaria K. Lowther, μας ενημερώνει ότι έχει ιδρυθεί Ένωση αλλά και Ίδρυμα για το USCGC Courier Φωνή της Αμερικής το οποίο έχει μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα και κάθε χρόνο διοργανώνει συνεστίαση. Φέτος, αυτή θα πραγματοποιηθεί από τις 16 έως και τις 21 Ιουνίου στην περιοχή «Νέο Λονδίνο» του Κονέκτικατ.

Ωστόσο, φέτος, το reunion αυτό θα έχει έναν διαφορετικό χαρακτήρα αφού θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια ενός μοντέλου-ακριβούς αντίγραφου του πλοίου, κάτι που θα πλαισιωθεί με μία έκθεση και, βέβαια, πολλές δραστηριότητες. Αυτό θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο της Ακαδημίας Ακτοφυλακής των Ηνωμένων Πολιτειών που βρίσκεται εκεί.

Όπως επισημαίνεται, όμως, πάνω απ’ όλα, αυτό το ετήσιο ραντεβού έχει το χαρακτήρα μίας γιορτής του πληρώματος, των οικογενειών των ανθρώπων που βρέθηκαν και υπηρέτησαν στο πλοίο όταν αυτό βρισκόταν εδώ αλλά, κυρίως, της Ρόδου και των ανθρώπων της. Σημειώνεται ότι, όλα αυτά τα χρόνια, οι δεσμοί παραμένουν αφού δημιουργήθηκαν ακόμη και οικογένειες εδώ που στη συνέχεια μετακόμισαν στην Αμερική και οι συναντήσεις αυτές αποτελούν, στην ουσία, μία ημέρα μνήμης για τη Ρόδο.

Όπως επισημαίνει η κα Lowther, το Ίδρυμα είναι ένας μη κερδοσκοπικός Οργανισμός και, μέχρι στιγμής, έχουν συγκεντρώσει 49 χιλιάδες δολάρια από τα 52 χιλιάδες δολάρια που απαιτούνται για την έκθεση. Επίσης, έχουν πληρώσει 30 χιλιάδες δολάρια για το μοντέλο του πλοίου και 15 χιλιάδες δολάρια για τα υπόλοιπα που θα το πλαισιώσουν, τις φωτογραφίες του πλοίου, των οικογενειών αλλά και φωτογραφίες της Ρόδου και ανθρώπων της.

Το πιο σημαντικό, όμως, απ’ όλα είναι ότι θέλουν να γνωρίζουν οι ροδίτες ότι, όλα αυτά τα χρόνια, οι οικογένειες του Courier δεν τους έχουν ξεχάσει!

Ενδεικτικό του πόσο μεγάλο είναι το event είναι ότι μέχρι και τον προηγούμενο μήνα είχαν δηλώσει ότι θα παραβρεθούν στις εκδηλώσεις 16 με 21 Ιουνίου εκατό μέλη πληρώματος και οι οικογένειές τους, πρώτης και δεύτερης γενιάς!

Σημειώνεται ότι για τη μεταφορά προς αλλά και από τη Ρόδο υπάρχει συνεργασία με το πρακτορείο «Triton».

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 11 months later...

Ας δούμε και ένα δημοσίευμα της ΡΟΔΙΑΚΗΣ, σχετικά με κάποιες παράπλευρες ιστορίες από την παρουσία του Courier στην Ρόδο.

 

Ρόδος: Ο μαύρος που δόξασαν τα γήπεδα και ερωτεύτηκαν οι γυναίκες

 

Η ζωή του ποδοσφαιριστή Παναγιώτη Σωτηρόπουλου, είναι απ΄ αυτές που περιγράφουν τα βιβλία και δείχνουν οι ταινίες. Πού ξέρεις, μπορεί να γίνει κι αυτό! 
Γήπεδα και γκολ, χειροκρότημα και χαμένες ευκαιρίες να ανέβει κι άλλο, χαμένοι πατεράδες και μανάδες που τον απαρνήθηκαν και τον άφησαν να μεγαλώσει στα χέρια του ιστορικού Μπαμπούλα που του είχε μεγάλη αγάπη, και αναζητήσεις, φώτα, προβολείς, διαφημίσεις που τον έκαναν πασίγνωστο, διάσημα μοντέλα που τον ερωτεύτηκαν και γυναίκες από παντού στον κόσμο που τον λάτρεψαν στη disco Mike΄ς και τον έψαχναν χρόνια μετά, μέχρι και σήμερα… 

 

[...]Εγώ γνώρισα τη μάνα μου σε ηλικία 31 χρονών, τον πατέρα μου τον πραγματικό τον γνώρισα σε ηλικία 50 χρονών και πήρα την κόρη μου και πήγα στην Αμερική και τον βρήκα μέσα στο γκέτο που έμενε, στη Φιλαδέλφεια.

Το ήξερε ότι θα πας;
Του το είχα πει, πήγαμε 11 Σεπτέμβρη του 2009. Είπαμε πάρα πολλά για τη Ρόδο που την αγάπησε τόσο πολύ. Είχε έρθει ως ναύτης του Αμερικάνικου Στόλου με το πλοίο το Κούριερ. Και τόσα χρόνια μετά μου τον βρήκε ο Γιάννης Μελάς, ο ερευνητής πολύτιμων λίθων που και ο δικός του πραγματικός πατέρας, αλλά και ο θείος του ήταν στο ίδιο καράβι, το Κούριερ. Αυτός με βοήθησε μέσα σε πέντε μέρες. Ο Γιάννης βρήκε το τηλέφωνο που μπορούσα να μιλήσω στον πατέρα μου.

Τι του είπες εκείνη την πρώτη φορά;
Τον πήρα, του είπα «είμαι ο Παναγιώτης από τη Ρόδο, θέλω να μου πεις όταν ήσουν στη Ρόδο ήσουν με μία που τη λέγαν Φούλα; Κάνατε ένα παιδί μαζί;» «Ναι…», μου λέει! «Εγώ είμαι αυτός, κι έχεις και μία εγγονή 17 ετών…»! Μιλήσαμε πολύ ώρα, έκλαιγε. Του είπα ότι θα πάμε να τον βρούμε το Σεπτέμβρη όπως και έγινε. Μείναμε 20 μέρες, την επόμενη χρονιά το 2010 τον έφερα στη Ρόδο, μετά από 45 χρόνια. Έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Έχω άλλα τρία αδέλφια στην Αμερική, δύο αγόρια κι ένα κορίτσι. Τους γνώρισα, ο ένας θα έρθει φέτος το καλοκαίρι μαζί με την ανιψιά μου. Πέθανε ο πατέρας μου το Σάββατο τη νύχτα, ήταν 86 χρονών πια. Ήθελα να δω ποιοι με κάνανε. Απέκτησα τρία αδέλφια από τον πατέρα μου και δύο αδέλφια από τη μάνα μου!

 
[...]Τη μάνα σου πότε τη γνώρισες;
 Τη γνώρισα το 1991, άλλοι με μεγάλωσαν. Εγώ γεννήθηκα 25 Ιουνίου του 1959, τότε η μάνα μου δούλευε στου Μπαμπούλα. Το μαγαζί γινόταν καμπαρέ όταν ερχόταν ο Αμερικάνικος Στόλος και την άλλη περίοδο ήταν μπουζουξίδικο. Η μάνα μου η Φούλα δούλευε στην κουζίνα, εκεί γνώρισε τον πατέρα μου, κάνανε σχέση, έμειναν μαζί. Μετά εκείνος έφυγε. Όταν η μάνα μου χαριτολογώντας είπε στον Κώστα Οικονομάκη, με το παρατσούκλι Μπαμπούλα: «Κώστα, θα σου αφήσω το παιδί να το προσέχεις…», εκείνος της είπε αμέσως «ναι»! Παρότι είχε τέσσερα δικά του παιδιά. Εμένα με άφησε η μάνα μου χωρίς δικαστική πράξη. Η μάνα μου παντρεύτηκε έναν λευκό, έκανε ένα κορίτσι μαζί του και φύγαν στην Αμερική γιατί αυτός ήταν δάσκαλος, δούλευε κι αυτός στον Aμερικάνικο Στόλο, δίδασκε στα παιδιά των ναυτών. Παντρεύτηκε κι έφυγε στην Αμερική. Εκεί έκανε ένα ακόμη κορίτσι.

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...

Στο youtube υπάρχει και ένα σχετικό κανάλι,το Courier410 με διάφορα βίντεο σχετικά με το Courier (κυρίως εποχής προπαγανδιστικά) και τη Ρόδο.

 

Ξεχώρισα σαν πιό πιασάρικο :rolleyes: ένα φιλμάκι από την επίσκεψη και την ξεναγηση στο Courier του Γκρέγκορυ Πεκ, την εποχή που γυρνούσαν τα Κανόνια του Ναβαρόνε στη Ρόδο.

 

Link to comment
Share on other sites

×
×
  • Create New...