Jump to content
Shipfriends

Recommended Posts

All rise, for her Majesty the Queen..

Ε ναί λοιπόν, Queen Mary. Από τον Μακρύγιαλο Καλιφόρνιας(Long Beach) στις οθόνες σας μέσω του Shipfriends. Εδώ και περίπου 20 χρόνια ήταν για μένα το καραβολατρικό Final Frontier και ένα όνειρο ζωής να καταφέρω να το επισκεφθώ, αισθάνομαι τελικά ιδιαίτερα ευτυχισμένος που έγινε πραγματικότητα και ελπίζω το μίνι αφιέρωμα των επόμενων παραγράφων να κατορθώσει να μεταφέρει ένα κομμάτι αυτής της εμπειρίας και σε σας.

Το Queen Mary είναι χωρίς υπερβολή και τηρουμένων των αναλογιών για το Long Beach ότι και το Κολοσσαίο για τη Ρώμη ή το Big Ben για το Λονδίνο, ένα σημείο αναφοράς, ένα μνημείο που ξεχωρίζει μέσα στην πόλη και περιλαμβάνεται σε περίοπτη θέση σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς για την California. Το Long Beach είναι απλά ένα προάστειο του Los Angeles περίπου μισή ώρα από το κέντρο από τον αυτοκινητόδρομο πρός το Νότο και πέρα από ένα όμορφο κομμάτι που βλέπει στη θάλασσα -κάτι που δεν είναι εντυπωσιακό ή ασυνήθιστο στην California, δεν έχει κάτι άλλο αξιοπρόσεκτο εκτός από το Queen Mary. Η σημασία του πλοίου για τον τόπο φαίνεται από το γεγονός και μόνο ότι έχει δικές του πινακίδες και έξοδο στον αυτοκινητόδρομο που σε οδηγούν απευθείας εκεί. Ο Δήμος του Long Beach έχει παραχωρήσει μια αποκλειστική προβλήτα απέναντι από τη marina όπου και το πλοίο είναι πλαγιοδετημένο ή μάλλον τσιμεντωμένο και περικλειόμενο από πέτρινο κυματοθραύστη. Αυτό είναι απαραίτητο γιατί το πλοίο δεν έχει πια μηχανές. Ηλεκτρικό ρεύμα, παροχή νερού, αποχέτευση, έρχονται όλα από τη στεριά και προφανώς οι παροχές για όλα αυτά πρέπει να είναι σταθερές οπότε το πλοίο δεν πρέπει να κινείται λόγω κύματος ή αέρα. Το γιατί αυτό είναι απαραίτητο θα το δούμε λίγο παρακάτω, πρός το παρόν και σταθμεύοντας το αυτοκίνητο στο άνετο φυλασσόμενο parking που υπάρχει έξω από το πλοίο φτάνουμε στην είσοδο όπου το logo του πλοίου μας προιδεάζει πως δεν είναι απλά ένα πλοίο-αξιοθέατο. Αξίζει να δούμε μια γενική άποψη της εισόδου, όπως βλέπετε υπάρχει στη στεριά ένα είδος πύργου που στεγάζει τους ανελκυστήρες που σε ανεβάζουν στα διάφορα επίπεδα. Εκεί βρίσκεται και το lobby του ξενοδοχείου όπου στεγάζεται η διαχείρηση των αποσκευών και οι υπαλληλοι του parking.

Queen Mary: Το Πλοίο

Πολλές φορές ακούμε ή βλέπουμε γραμμένη την έκφραση 'ιστορικό πλοίο'. Νομίζω πως τις περισσότερες φορές η λέξη 'ιστορικό' αντικατοπτρίζει αυτό που αισθανόμαστε προσωπικά και δεν αποτελεί κοινή παραδοχή όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές με ελληνικά φέρρυ κάποιας ηλικίας. Στην περίπτωση του Queen Mary τολμώ να πω ότι αντικειμενικά είναι ένα από τα ελάχιστα πλοία εν ζωή που έχει αδιαμφισβήτητα διαδραματίσει ιστορικό και πρωτεύοντα ρόλο σε γεγονότα όπως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, πέρα από το ότι έχει σημαδέψει μια ολόκληρη εποχή με την παρουσία του στη γραμμή της Νέας Υόρκης. Είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο μόνο η έκφραση 'σόκ και δέος' μπορεί να περιγράψει τι νοιώθει κανείς κάνοντας το πρώτο του βήμα πάνω στο πλοίο, μεταφέρεσαι σε διάστημα δευτερολέπτων σε μια άλλη εποχή και σε πιάνει ρίγος αναλογιζόμενος πως έχει φτιαχτεί πρίν 75 ολόκληρα χρόνια(τότε που ο Μητσοτάκης ήταν ακόμα 105 ετών δηλαδή:D) και είναι ζωντανός μάρτυρας μιας ολόκληρης εποχής. Αυτά βέβαια με το μάτι του καραβολάτρη και του ανθρώπου που τον ενδιαφέρει η ιστορία. Έχει ενδιαφέρον όμως και η άποψη κοπέλας της παρέας που δεν έχει καμιά σχέση με το άθλημα. Για εκείνην ήταν όντως εντυπωσιακό θέαμα/εμπειρία άσχετα αν στο ξενοδοχιακό κομμάτι προτιμά πιο σύγχρονα πράγματα, το ακόμα πιο αξιοσημείωτο ήταν όμως πως η αίσθησή της ήταν σαν να ανέβηκε στον Τιτανικό. Λογικό φυσικά για κάποιον άσχετο με το θέμα να είναι το ίδιο περίπου με τον Τιτανικό, το συμπέρασμα είναι πως είτε για καραβολάτρες, είτε για μη καραβολάτρες, είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία το να το επισκεφθεί κανείς.

Αν πατήσει κανείς το τελευταίο κουμπί στον ανελκυστήρα, θα βρεθεί στο επενδεδυμένο με ξύλο promenade deck το οποίο είναι καλυμμένο περιστροφικά με παράθυρα και θα αντικρύσει την καμπάνα του πλοίου και άλλες πλακέτες σχετικά με το πλοίο. Είναι το ντέκ στο οποίο βρίσκονται εκτός από το Promenade restaurant και όλα τα καταστήματα, το γραφείο των ξεναγήσεων αλλά και αίθουσες συνεδριάσεων, παρουσιάσεων και συνεστιάσεων, όπως και το εσωτερικό παρεκκλήσιο για γάμους. Μια ματιά αριστερά και άλλη μια δεξιά ελπίζω να σας δίνουν μια γεύση του πόσο εντυπωσιακό και καλοδιατηρημένο είναι το πλοίο. Εννοείται πως κάθε χώρος του έχει υποστεί την μεγαλύτερη δυνατή εμπορική εκμετάλλευση, πάντα με σεβασμό πρός το χαρακτήρα του πλοίου και χωρίς πολλές αμερικανιές, χαρακτηριστική η άποψη του κεντρικού χώρου που διατηρεί τον κλασσικό του χαρακτήρα. Άλλα σχετικά παραδείγματα ο χώρος αναμονής στη reception, το κλιμακοστάσιο, και ένα άλλο καθιστικό στο χώρο των καμπινών. Πρίν βγούμε πρός τα έξω και πρός τα πλώρα, υπάρχει ένα κομμάτι με εκθέματα για την ιστορία του πλοίου και την προσφορά του στους Συμμάχους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Να σημειώσω εδώ πως δεν έκανα την οργανωμένη ξενάγηση του πλοίου αλλά περιπλανήθηκα χωρίς ξεναγό, ίσως στην οργανωμένη ξενάγηση να βλέπει κανείς παραπάνω πράγματα.

Βγαίνοντας πρός τα έξω στο αμέσως παραπάνω ντέκ δεν μπορεί παρά να αρχίσει να φαντάζεται την αίσθηση του πλοίου να ταχυπλοεί τον Βόρειο Ατλαντικό και τον άνεμο να σαρώνει τα τεράστια ανοιχτά του καταστρώματα. Εδώ βρισκόμαστε πρύμα και αριστερά και κοιττάμε μπροστά, εδώ κοιτάμε στο πλάι την άπλα της πρύμης ενώ σε αυτό το σημείο είμαστε στα δεξιά του πλοίου και κοιτάμε πίσω αλλά και εμπρός. Τα πρυμνιά καταστρώματα εδώ φαίνονται ακόμα καλύτερα. Προσβάσιμη είναι και η κλασσική γέφυρα του πλοίου που βρίσκεται στην αρχική της κατάσταση, πολύ εντυπωσιακό και το φτερό της γέφυρας απ' όπου έχει κανείς μια εκπληκτική θέα της πλώρης. Κάτω από τη γέφυρα μπορεί κανείς να ρίξει μια ματιά στο υπνοδωμάτιο και το καθιστικό του Πλοιάρχου. Δυστυχώς τα original φουγάρα του πλοίου βρέθηκαν σε μη οικονομικά επισκευάσιμη κατάσταση όταν το πλοίο μετασκευάστηκε και έχουν αντικατασταθεί από ψεύτικα όπως βλέπουμε, όμως νομίζω πως το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και πρέπει κανείς να το γνωρίζει για να το προσέξει. Για το τέλος μια ημερήσια και μια νυχτερινή άποψη του καθρέφτη του πλοίου, απλά δέος. Δε νομίζω πως πρέπει εγώ να κάνω κανένα παραπάνω σχόλιο, η εικόνα μιλάει μόνη της.

Queen Mary: Το Ξενοδοχείο και Event Centre

Όπως έχω πει στο παρελθόν -και μάλλον θα λέω μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα- απαραίτητο συστατικό ενός επιτυχημένου πλάνου διατήρησης κάποιου πλοίου είναι να δύναται ρεαλιστικά το ίδιο το πλοίο να βγάζει τα έξοδά του ή τουλάχιστον ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από αυτά ώστε να μην καθίσταται μια αγελάδα που αρμέγει τα χρήματα των φορολογουμένων και όσων έχουν προσφερθεί να συνεισφέρουν εθελοντικά οικονομικά για τη συντήρησή του. Νομίζω πως δεν χρειάζεστε εμένα να σας πεί ότι στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού αυτό ισχύει παραπάνω από κάθε άλλο μέρος του κόσμου, οπότε το Queen Mary κινείται μοιραία προς αυτή την κατεύθυνση. Οι ιθύνοντες του πλοίου λοιπόν έχουν φροντίσει ώστε κάμποσες από τις αίθουσές του να είναι διατίθενται σε εταιρείες, συλλόγους, ιδιώτες ή όποιον άλλον προκύψει για συνεδριάσεις, παρουσιάσεις, εκπαιδεύσεις και παρόμοιες εκδηλώσεις. Ας ρίξουμε μια ματιά σε ένα από τα state rooms του πλοίου, εδώ και μια δεύτερη φωτογραφία, η κλασσάτη αίθουσα αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πληθώρα εκδηλώσεων ενώ καμποσες ακόμα αίθουσες κατά την επίσκεψή μου ήταν πιασμένες για τις δραστηριότητες που ανέφερα παραπάνω και δεν ήταν φυσικά δυνατόν να τις φωτογραφίσω. Πρός αυτήν την κατέυθυνση έχει μάλιστα δημιουργηθεί πρύμα και χώρος τέλεσης γάμων(I Do...) όπου και απαγχονίζονται τα ανυποψίαστα θύματα του ισχυρού κατά τα άλλα φύλου. Παράλληλα επάνω στο πλοίο υπάρχουν κάμποσοι χώροι εστίασης για όλα τα γούστα. Γευμάτισα στο Promenade Cafe, τιμαί λογικαί αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο από άποψη φαγητού. Τα καλύτερα σχόλια ακούγονται για το Sir Winston's αλλά και το Verandah Grill όμως για δείπνο είμασταν καλεσμένοι στο Beverly Hills, στου Jack του Nicholson :D οπότε δεν κατέστη δυνατό να τα δοκιμάσουμε όλα. Συμπαθέστατος χώρος είναι και το Observation Bar στην πλώρη που διατηρεί σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα της εποχής όπως βλέπετε κι εδώ, με άλλα λόγια το πλοίο είναι ανοιχτό και μόνο για καφέ ή ποτό αν επιθυμεί κανείς.

Φυσικά μεγάλη πηγή εσόδων και το ξενοδοχείο που λειτουργεί σαν ένα οποιοδήποτε ξενοδοχείο της στεριάς, μόνο που προσφέρει καμπίνες πλοίου. Δύο ντέκ κάτω από το promenade deck, βρίσκεται η reception όπου κάνεις check-in και παίρνεις το καλαίσθητο κλειδί για την καμπίνα σου μέσα σε ένα όμορφο βιβλιαράκι που σε καλωσορίζει και σου δίνει διάφορες πληροφορίες για τις επιλογές εστίασης που έχεις όπως και για το τι είδους ξεναγήσεις μπορείς να πάρεις επάνω στο πλοίο. Η καμπίνα είναι διατηρημένη σε πολύ καλό επίπεδο και παραδοσιακή(εκτός από την οθόνη της τηλεόρασης) όπως βλέπετε ενώ highlight είναι το σύστημα θέρμανσης της εποχής όπως και το μπάνιο με τις 4 παροχές νερού(προσέξτε τους ρουμπινέδες πάνω από τη μπανιέρα) που αντιστοιχούν σε κρύο/ζεστό και θαλασσινό/γλυκό. Η συγκεκριμένη καμπίνα είχε κι άλλο ένα δωμάτιο με ξεχωριστό, δικό του μπάνιο που μάλλον εκείνη την εποχή προοριζόταν για την καμαριέρα του ζεύγους που ταξίδευε. Κι εδώ επαναλαμβάνω ότι η αίσθηση του να μπαίνεις και να βλέπεις όλα αυτά είναι απλά εκπληκτική. Έτσι για να βάλουμε το θέμα διαμονής πάνω στο πλοίο και στην πραγματική του βάση, το κόστος για την καμπίνα που είδατε μαζί με φόρους αλλά χωρίς πρωινό(στα αμερικανικά ξενοδοχεία ποτέ δεν περιλαμβάνεται) είναι 120 δολλάρια τη βραδιά, περίπου 90 ευρώ δηλαδή. Για τα ελληνικά δεδομένα ακριβούτσικο, για τα δεδομένα της περιοχής και σε σύγκριση με κάτι ανάλογο στη στεριά μάλλον πολύ λογική τιμή.

Αυτά συνοπτικά. Για μένα εκτός από το καραβολατρικό κομμάτι αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πως έχει στηθεί όλο αυτό το πράγμα. Επί της ουσίας έχουν διατηρήσει όχι όλο το πλοίο αλλά μόνο εκείνα τα κομμάτια που είναι οικονομικά συμφέρον να συντηρήσουν και μπορούν ταυτόχρονα να φέρουν πίσω έσοδα στο πλοίο και στην τοπική κοινότητα με το μορφή δουλειάς και οικονομικής ανάπτυξης. Το να αναπαλαιώσει κανείς όλον αυτό το γίγαντα των ωκεανών είναι απλά οικονομικά ασύμφορο. Όσο κι αν θέλουμε να βλέππουμε τα πράγματα πιο ρομαντικά, έτσι πρέπει να γίνεται, αυτό είναι το υγιές κι όχι το να συντηρείται κάτι τέτοιο από το Κράτος ή έναν μεγαλοπαράγοντα απλά και μόνο για να λέμε ότι υπάρχει. Μπορεί κανείς να φανταστεί κάτι ανάλογο να γίνεται στην Ελλάδα με ένα οποιοδήποτε ακτοπλοικό από αυτά που μας αρέσουν ή με το Hellas Liberty? Για το τελευταίο ας πούμε υπάρχει κανένα business plan όπου κάποιος έχει υπολογίσει ρεαλιστικά τα έσοδα-έξοδα και έχει στο μυαλό του και κάποια στρατηγική για το πως θα προβληθεί και θα εκμεταλλευθεί κερδοφόρα αυτό το πλοίο? Τέλος πάντων αυτό που μένει τελικά από το Queen Mary είναι μια απίστευτη αίσθηση ικανοποίησης και μια γλυκιά ευχαρίστηση πως έστω και για ένα βράδυ ταξίδεψες μαζί του, έστω και μεταφορικά. Αν κανείς το αποφασίσει το ταξίδι στα μέρη εκείνα, συνίσταται ανεπιφύλακτα, είναι μια εμπειρία ζωής.

Τέλος ευχαριστώ όσους είχαν το κουράγιο να διαβάσουν μέχρι εδώ, να δούν και να περιεργαστούν τις φωτογραφίες. Καλώς ή κακώς η πλειοψηφία των θαμώνων του Shipfriends ασχολείται μόνο με ακτοπλοικά θέματα, ορισμένοι δε αποκλειστικά και μόνο με θέματα ελληνικού ή ακόμα και εντελώς τοπικού ενδιαφέροντος. Προσωπικά πάντα μου άρεσε η μεγαλύτερη εικόνα και όσο υπάρχει η δυνατότητα να την κοιτάω, με ευχαρίστηση θα μοιράζομαι τις σκέψεις/εντυπώσεις/συναισθήματα που λέγανε και στο Δημοτικό σχολείο μαζί με σας, όλους αυτούς -λίγους ή πολλούς- που τους αρέσει να κοιτάνε την ίδια, μεγαλύτερη εικόνα.

Καλή Χρονιά σε όλους.

Edited by Nick the Greek
Link to comment
Share on other sites

Τέλος ευχαριστώ όσους είχαν το κουράγιο να διαβάσουν μέχρι εδώ, να δούν και να περιεργαστούν τις φωτογραφίες.

Όχι μόνο φθάσαμε μέχρι το τέλος, αλλά και σε ευχαριστούμε που αρκετά συχνά μας βγάζεις από τον μικρόκοσμο της ακτοπλοϊας. Εντυπωσιακά όλα, και το πλοίο και η παρουσίαση, αλλά βλέποντας τις φωτό, δεν μου πολυκάθεται σαν πλοίο. Αναμφίβολα, είναι ένα ιστορικό κειμήλιο, αλλά αυτό το "πακτωμένο" δεν μου κάθεται. Εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα να ξεκολλήσει από το ντόκο, χάνεται η μισή του αξία, σαν πλοίο και μένει το άλλο μισό το ιστορικό κειμήλιο ένα ζωντανό μουσείο. Αυτό βέβαια είναι καθαρά προσωπική μου άποψη, καθαρά ψυχολογικής φύσεως. Και μια ερώτηση: όταν ήταν εν ζωή είχε καμιά σχέση με την Δυτική Ακτή ή πήγε πρώτη φορά όταν πουλήθηκε? Και με την ευκαιρία που μας έδωσε ο Νικ, ξανακοίταξα λίγο την ιστορία του πλοίου και είδα ότι μετά τον παροπλισμό του, στο πλοίο εμφανίζονται φαντάσματα. Δεν μας είπες όμως, Νικ, είχες εσύ καμιά παρόμοια εμπειρία? :rolleyes:

Επίσης, είδα και ότι είχε ένα πολύ σπάνιο ατύχημα με τραγική κατάληξη, που δεν το ήξερα. Το 1942 συμμετέχοντας σε νηοπομπή και μεταφέροντας 20.000 στρατιώτες, και κάνοντας ελιγμούς με 28 κόμβους για να αποφύγουν επίθεση από τα γερμανικά υποβρύχια, έπεσε επάνω στο καταδρομικό συνοδείας HMS Curacoa (D41), που κόπηκε στα δύο και βυθίσθηκε αμέσως. Από τον φόβο όμως των υποβρυχίων, η νηοπομπή δεν σταμάτησε για να δώσει βοήθεια στους ναυαγούς, αλλά μόνο μετά από ώρες επέστρεψαν, για να διασώσουν μόνο τους 99 από τους 338 άνδρες του πληρώματος.

Edited by ΝΗΡΕΑΣ
Link to comment
Share on other sites

Νηρέα, όπως έχεις ήδη υποψιαστεί 5 φαντάσματα, 3 θεάσεις και ορισμένα ψυχο-ανεξήγητα δεν κάνουν ποτέ κακό στις πωλήσεις, ειδικά σε μια χώρα που τον Elvis Pressley τον έχουν δει ακόμα και σε σουβλατζίδικο να παραγγέλνει διπλόπιττο:P. Για να ενισχύσουμε και τις υποψίες, μέσα στο αναρωτήριο που είναι επισκέψιμο πρύμα υπάρχει ακόμα και κατάλογος μελών του πληρώματος που είχαν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της ζωής του πλοίου. Ενδεικτικά να σου πω επίσης οτι συζητώντας με μια εκ των κυριών που έχουν μαγαζί με σουβενίρ επάνω στο πλοίο, μου έλεγε οτι αυτό που πουλάει πολύ καλά ήταν τα βιβλία που είχε stock σχετικά με πνεύματα, φαντάσματα, στοιχειά κλπ. Αν το πάρει χαμπάρι ο Χαρδαβέλλας, θα κάνει 5 εκπομπές για την πλάκα του, οπότε καταλαβαίνεις. Σκέψου πως το θεώρησα τόσο ασήμαντο που ούτε καν το ανέφερα στην παρουσίαση. Όσο για μένα, η μοναδική σχετική εμπειρία -άσχετη με το Queen Mary- που είχα ποτέ, ήταν όταν είχα δει τον Άγιο Βαλάντιο σε όραμα που μου είπε να παίξω διπλό στο Πάμε Στοίχημα την Ουντινέζε:D. Μεγάλη η Χάρις του Αγίου..

Όσον αφορά το άλλο σου σχόλιο, καταλαβαίνω απόλυτα το γιατί δεν σου κάθεται. Προφανώς κι εγώ θα προτιμούσα να είναι πραγματικά πλωτό αλλά προηγείται η επιβίωση. Σκέψου -εγώ δε σου λέω πιο σύντομο χρονικό διάστημα- κάθε 10 χρόνια να θέλει δεξαμενισμό και να πρέπει να το ρυμουλκούν μέχρι την πλησιέστερη δεξαμενή. Βάλε ρυμουλκά, κόστος δεξαμενισμού, έξτρα κόστος ασφάλισης για τη ρυμούλκηση, κόστος επισκευών, χρόνο που δεν θα σου είναι παραγωγικό, το ρίσκο να πάθει κάτι είτε στο ταξίδι, είτε κατά την παραμονή του στο ναυπηγείο σύν το ότι θα πρέπει να προσλαμβάνεις και επαγγελματίες ναυτικούς μέσα στο εργατικό σου δυναμικό για να το ταξιδεύουν και να το προσέχουν. Είναι υπερβολικά πολλά τα χρήματα, αυτή η λύση που προκρίθηκε είναι ευτυχώς ή δυστυχώς η καλύτερη. Και τελικά το συγκεκριμένο πλοίο σε συναρπάζει τόσο, που έστω και τσιμεντωμένο σε κερδίζει.

Link to comment
Share on other sites

Φίλε Nick the Greek ευχαριστούμε πολύ για την περιήγηση που μας πρόσφερες από τη Δυτική Ακτή. Και για το Queen Mary αλλά και τον Ιερεμία.

Σίγουρα θα ήταν επιθυμητό να είναι πλωτό και γιατί όχι να ταξιδεύει το Queen Mary. Αλλά ακόμη και στη χώρα (κατεξοχήν) του καπιταλισμού, ακόμη και έτσι, με τα χίλια ζόρια η επιχείρηση επιβιώνει. Μάλιστα προ κρίσης, φορείς της περιοχής ήθελαν να το διώξουν για να "αξιοποιήσουν" την τοποθεσία. Ευτυχώς μεσολάβησε η κρίση (ίσως ένα από τα λίγα καλά της) και τη γλύτωσε το Queen Mary.

Αν είναι να μείνει για να θυμίζει πως ήταν το ταξίδι κάποιες άλλες εποχές ας είναι και έτσι.

Link to comment
Share on other sites

Αν το πλοίο είναι όντως πλωτό αλλά δεν πραγματοποιεί δρομολογια, γιατί να χρειάζεται δεξαμενισμό;

εφ'οσον ειναι πλωτο, χρειαζεται δεξαμενισμος για τον ελεγχο και την προστασια του Hull. (πχ ο Αβερωφ δεξαμενιζεται).

μια αλλη απορια για το QM. ειχα ακουσει οτι η τσιμινιερες ειναι ψευτικες, αντιγραφα των original και οι πραγματικες αφαιρεθηκαν μαζι με τις "εξαγωγες" οταν σταματησε δρομολογια. αληθευει.

Link to comment
Share on other sites

μια αλλη απορια για το QM. ειχα ακουσει οτι η τσιμινιερες ειναι ψευτικες, αντιγραφα των original και οι πραγματικες αφαιρεθηκαν μαζι με τις "εξαγωγες" οταν σταματησε δρομολογια. αληθευει.

Μα, νομίζω το λέει καθαρά ο Νικ:

"Δυστυχώς τα original φουγάρα του πλοίου βρέθηκαν σε μη οικονομικά επισκευάσιμη κατάσταση όταν το πλοίο μετασκευάστηκε και έχουν αντικατασταθεί από ψεύτικα όπως βλέπουμε, όμως νομίζω πως το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και πρέπει κανείς να το γνωρίζει για να το προσέξει."

Link to comment
Share on other sites

Αυτό βέβαια είναι καθαρά προσωπική μου άποψη, καθαρά ψυχολογικής φύσεως.
Είναι υπερβολικά πολλά τα χρήματα, αυτή η λύση που προκρίθηκε είναι ευτυχώς ή δυστυχώς η καλύτερη.

Δεν έχω καμιά αντίρρηση και συμφωνώ απόλυτα ότι αυτή ήταν η καλύτερη και πλέον βιώσιμη λύση. Και γι' αυτό μίλησα για ψυχολογικούς (και ουχί παραψυχολογικούς :D ) λόγους. Όταν είδα αυτή την φωτό με την υπέροχη θέα, συνειδητοποίησα ότι δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει και να ξεκολλήσει από την στεριά...και μου ήρθε κάπως. Όταν δε είδα την παρακάτω αεροφωτογραφία που το δείχνει μαντρωμένο και χωρίς δυνατότητα διαφυγής...για μένα έχασε σημαντικό μέρος από τον χαρακτήρα του ως πλοίο.

HMSQueenMaryaerialphoto_D_Ramey_Logan.JPG

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα έλεγα ότι το μόνο που έχασε από τον χαρακτήρα του ώς πλοίου είναι το να μπορή να ταξιδεύη ή έστω να μετακινήται (απορία:είναι όντως "τσιμεντωμένο",δηλαδή κάτω από την καρίνα του έχουν χύσει τσιμέντο που φτάνει ώς τον βυθό τής ιδιότυπης αυτής "δεξαμενής" ή απλώς επιπλέει μέν αλλά δέν μπορεί να βγή από τον χώρο διότι γύρω-γύρω είναι χτισμένη προβλήτα; ).Κατά τα άλλα,είναι ένα πλοίο:δέν έχει μπαλκόνια αλλά ξύλινα καταστρώματα,δέν έχει δωμάτια αλλά καμπίνες,διαθέτει wheelhouse το οποίο μπορείς να επισκεφτής,διαθέτει βαρδιόλες (και μάλιστα με κλειστά άκρα,άν προσέξατε στίς φωτογραφίες) όπου μπορείς να πάς να κάτσης και πάλι θα έχης την αίσθηση ότι είσαι σε πλοίο και όχι σε κτίριο τής στεριάς.

Ασφαλώς η λύση που προκρίθηκε ήταν η καλύτερη,το πλοίο εξωτερικά έχει διατηρηθεί ακέραιο και ασφαλώς κάποιοι χώροι που είχαν "νόημα" όταν το πλοίο ταξίδευε-π.χ.μηχανοστάσιο,καρβουναποθήκες,χώροι ηλεκτρογεννητριών κλπ-διαμορφώθηκαν κατάλληλα ώστε να γίνουν εμπορικά εκμεταλλεύσιμοι.Οι υπόλοιποι-καμπίνες,σαλόνια κλπ- δηλαδή αυτό που λέμε "ξενοδοχειακό" τού πλοίου εξακολουθούν να έχουν την χρήση που είχαν και όσο το πλοίο ήταν ενεργό.

Το να γίνη κάτι τέτοιο με το Hellas Liberty το βρίσκω μάλλον απίθανο γιατί το ίδιο το πλοίο δέν έχει τόσους χώρους-άν και τα αμπάρια του,φαντάζομαι,θα μπορούσαν να γίνουν άνετα αίθουσες συνεδρίων ή κάτι τέτοιο.....

Edited by Hastaroth
Link to comment
Share on other sites

Χίλια ευχαριστώ στον Nick που έκανε κάτι που δεν κατάφερα να κάνω πριν 1,5 χρόνο. Δεν πρόκοψα να πάω μέχρι κάτω στον Μακρύ γιαλό, πρώτον γιατί μου φάγανε τις μέρες τα παιδιά απο το Baywatch, δεύτερον προτίμησα να δώ τη ορεινή πλευρά του Hollywood και τρίτον όταν είδα την απόσταση απο το ξενοδοχείο που βρισκόμουν και μαζί με την κούραση που είχα απο τις προηγούμενες μέρες απλά είπα..έχουμε χρόνια μπροστά μας! :P

Αναλυτικότατος και γεμάτος εικόνες! Well done!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...
  • 2 weeks later...
  • 3 years later...
  • 2 weeks later...

Σε συνέχεια του παραπάνω, η διαχειρίστρια εταιρεία βγάζει στο σφυρί όλα τα land leases που έχει στο επενδυτικό της χαρτοφυλάκιο, με το Queen Mary να χαρακτηρίζεται πια σαν γή. Το συγκεκριμένο lease λήγει το 2082 οπότε οι πιθανοί ενδιαφερόμενοι έχουν μπροστά τους 60 χρόνια εκμετάλλευσης. Συνολικά το πλοίο μέσα στα επόμενα χρόνια χρειάζεται επισκευές ύψους 289 εκατομμυρίων δολλαρίων για να είναι ασφαλές και λειτουργικό, εξ' αυτών έχουν γίνει επισκευές αξίας μόλις 23 εκατομμυρίων. Στις αρχικές προθέσεις της εταιρείας ήταν να γινόταν ένα γενικότερο development της περιοχής γύρω από το πλοίο, ύψους 250 εκατομμυρίων, όπως μπορεί κανείς να φανταστεί δεν έγινε τίποτε από όλα αυτά. Με λίγα λόγια, φαίνονται δύσκολα τα πράγματα. Τάδε έφη Tradewinds.

Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Πλοίο θρύλος!

Ας αφήσουμε την τωρινή, στατική του μοίρα, πιθανώς και το αβέβαιο μέλλον του και ας το δούμε σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια στον Ατλαντικό ωκεανό, πριν 72 χρόνια.

Το βίντεο δεν έχει ήχο, αλλά το Queen Mary εμφανίζεται από το 2.57 έως και το 6.58.

Για να είμαι ειλικρινής, μετά το βίντεο ξαναδιάβασα και το εξαιρετικό αφιέρωμα του Nick από την επίσκεψή του στο πλοίο στον Μακρύγιαλο της Καλιφόρνιας και έκανα ένα θαυμάσιο νοερό ταξίδι.  

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Να και οι τελευταίες εξελίξεις, δεν δείχνουν καλά τα πράγματα και η εγκατάλειψη έχει αρχίσει να κάνει την ξεκάθαρη εμφάνισή της στο εξωτερικό της βασίλισσας.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
×
×
  • Create New...